Fantasy Lockdown चा फायदा

[jadhavraj75]

माफ करा मित्रानो update  साठी तुम्हाला खुप वाट बघावी लागली. उर्वरित कथेचा भाग पुढील प्रमाणे... 

मी अंघोळ आटोपून hall  मध्ये येऊन बसलो. सासू बाईंनी गरम गरम पोहे बनवले होते. ते खात खात TV  वर कॉरोनच्या बातम्या बघू लागलो. मी कॉरोन बदल सासूबाईंशी बोलत होतो पण त्यांचा माझ्या कडे किंवा खाण्याकडे लक्षच न्हवत. मी TV  बंद केला आणि सासूबाईंशी बोलायला लागलो. 
"मामी काय झालं?, लक्ष कुठे आहे तुमचं."
"अहो जावईबापू या lockdown  मुळे  सगळंच घोळ झालाय, विनाकारण इथे अडकून पडले मी"
"हो ना मामी  पण आपण काय करू शकत नाही, जिल्हा बंदी असल्यामुळे आपल्याला लातूरला जात येणार नाही"
"मी इथे अशी २ जोड कपड्यात आले आणि आता कपड्यांचा सुद्धा प्रॉब्लेम झाला."
"मामी तुम्ही काळजी करू नका, मी काहीतरी मार्ग शोधून काढेन"
"बघा पण लवकर माझ्या कपड्याचा प्रॉब्लेम सोडवा जावईबापू."
मग मी पोहे खाता खाता विचार करायला लागलो. अचानक माझ्या डोक्यात एक कल्पना आली. आणि पोहे तशेच ठेवून मी सासूबाईंना उठायला सांगितलं आणि बेड रूम मध्ये घेऊन आलो. त्यांना थोडा विचित्र वाटलं असेल. जावईबापूना अचानक काय झालं. त्यांनी मला बेड रूम मध्ये का आणल असा विचार सासू बाई करू लागल्या. 
"मामी माझ्या डोक्यात एक कल्पना आली."
"कसली कल्पना?"
"आपण YouTube  वर बघून तुमचा ब्लॉउज शिवू शकतो"
"काय? अहो जावईबापू हे कसं  शक्य आहे?"
"मामी या जगात अशक्य असं काहीच नाही"
मी कपात उघडला आणि आहेरात आलेल्या ब्लॉउज पीसेस बाहेर काढून सासूबाईंसमोर ठेवल्या. 
"मामी यामधला कोणता चांगला वाटतो तो निवडा "
"पण तुम्हाला शिवता येत का जावईबापू?"
"तुम्ही  सिलेक्ट तरी करा"
"बर ठीक आहे असं म्हणून सासूबाईंनी एक साधासा ब्लॉउज पीस काढला. मी त्यांना चांगला घ्यायला सांगितलं पण त्या बोलल्या "जर शिवण्यात काही चूक झाली तर भारीतला पीस खराब होईल म्हणून तुम्ही साधा try  करा"
त्यांच्या बोलण्यात point  होता. 
आमच्या घरी माझी आई कधी कधी शिलाई मशीन वापरते त्यामुळे त्याच बेसिक ज्ञान मला होत. 
तो ब्लॉउज पीस घेऊन आम्ही दोघे हॉल मध्ये येऊन बसलो. मी सोफ्यावर आणि सासूबाई side  च्या चेअर वरती बसल्या. मी मोबाईल  चालू केला आणि youtube  on  केला. त्यावर search  मध्ये "how to  stitch  blouse" त्यानंतर असंख्य व्हिडिओज समोर आल्या. सासूबाईंना हे सगळं नवीन होत. कारण त्यांच्याकडे साधा फोन होता. त्यांनी कधी youtube  पाहिलंच न्हवतं ."इथे तर सगळंच दिसत जावईबापू"
"हो मामी मोबाईल  चा खूप फायदा होतो"
"हो ना आपल्याला आता याची खूप गरज होती, देवच पावला म्हणायचा "
मला थोडास हसू आल पण मी हसू आवरलं. त्यातला एक विडिओ मी ओपन केला आणि आम्ही दोघे मिळून ते बघू लागलो. सासूबाई बाजूच्या चेअर वरती बसल्यामुळे त्यांना विडिओ नीट  बघता येत न्हवत.  त्या थोड्याश्या  अवघडून बसल्या होत्या . त्यांना असं बसलेल बघून मी त्यांना माझ्या बाजूला येऊन बसायला सांगितलं. पण त्या थोड्याश्या लाजून नाही म्हणाल्या. 
"मामी असं  अवघडून नका बसू, मान दुखेल तुमची"
"अहो नको जावईबापू कोणी पहिल तर उगाच काहीतरी शंका घेतील"
"मामी आपल्या दोघांशिवाय या घरात कोण आहे का?" आणि लोकडोवन मुळे  कोण आपल्या घरी येणार पण नाहीत. त्यांना माझ बोलणं पटलं  आणि त्या माझ्या बाजूला पण थोडासा अंतर ठेवून बसल्या. 
विडिओ मध्ये २ प्रकारच्या शिलाई पद्धती होत्या एक म्हणजे अंगावर माप घेऊन ब्लॉउज शिवणे आणि दुसरा मापाचा ब्लॉउज वरून माप घेऊन शिवणे. आता आम्हला प्रश्न पडला कि अंगावर माप कस घायचं? किती हि झाल तरी त्या माझ्या सासूबाई होत्या त्यामुळे आम्हला दोघांना हि खूप ओकवॊर्ड वाटणार होत. दुसरा म्हणजे त्यांच्या ब्लॉउज वरून माप घेणे. पण त्यासाठी त्यांना ब्लॉउज काढून द्यावा लागणार होता कारण त्यांच्याकडे एकच होता. पहिला option  तर श्यक्य न्हवता त्यामुळे मी सासूबाईंना दुसरा option  सुचवला . पण त्यांनी एक शंका काढली ती म्हणजे, मला ब्लॉउज शिवायला किती वेळ लागेल ते माहित न्हवतं.  आणि त्यामुळे सासूबाईंना बिना ब्लॉउज च बसावं लागणार होत. सासूबाईंना दुपारचं जेवण बनवायचं होत. त्या माझ्या समोर बिना ब्लॉउज च फिरू शकणार न्हवत्या. मी त्यांना म्हणालो 
"मामी मी रूम मधेच थांबतो, तुम्ही ब्लॉउज काढून द्या, आणि तुम्ही तुमची काम करा"
"पण फक्त साडीवरच कशी राहू?"
मी थोडास अडखळतच त्यांना विचारलं "तुम्ही........आत काही....... घालत नाही का?"
सासूबाई थोड्या ओशाळून गेल्या आणि अगदी हळू वाजत "हो घालते" असं बोलल्या 
"मग मामी साडीचा पदर खांद्यावरून घट्ट बांधून घ्या आणि तुम्ही स्वयंपाक करा, मी रूम मधेच थांबतो. तुमचा सगळं आवरून झालं कि मला सांगा त्याशिवाय मी बाहेर येणार नाही"
त्यांना माझा बोलणं पटलं. सासूबाई ज्या रूम मध्ये झोपत होत्या शिलाई मशीन तिथेच होती. म्हणून त्या माझ्या रूम मध्ये गेल्या आणि दार लावून घेतलं. त्यांनी आतून आवाज दिला,
"जावईबापू ब्लॉउज घ्या"
मी रूम च्या बाहेर जाऊन थांबलो. सासूबाईंनी थोडासा दार उघड केल आणि हात बाहेर काढून ब्लॉउज दिला. तो घेऊन मी दुसऱ्या रूम मध्ये गेलो. मी गेलोय हि खात्री झल्यानंतर सासूबाई हळूच kitchen  मध्ये गेल्या. त्याची चाहूल लागली मला. मी त्यांच्या ब्लॉउज वरून व्हिडीओ बघत बघत माप घायला लागलो. पण मला कळून चुकल कि ब्लॉउज शिवणे हि काय सोपी गोस्ट नाही तरीपण मी प्रयत्न करायचंच म्हणून काम करायला लागलो. हळू हळू पेन्सिल ने ब्लॉउज ची माप कापडावर येत होती. मला थोडा कॉन्फिडन्स आला. मी तसाच पुढे कामाला  लागलो. हातामध्ये कात्री घेऊन आखलेल्या मापावरून ते कापड कापून घेत होतो. तेवढ्यात मला कुकर च्या शिटीचा  आवाज आलेलं. सासूबाई त्यांच्या कामात मग्न होत्या. मी हळू हळू कापड कट करून शिवायचा प्रयन्त करत होतो. या मध्ये १ तास कसा गेला हे मला कळलंच नाही. मला थोडासा कंटाळा आला म्हणून मी उठून रूमच्या दारा मध्ये आलो आणि सासूबाईंना हाक मारली. "मामी थोडासा पाणी देता का प्यायला", त्यांनी हो आलेच म्हणून आवाज दिला. 
मी तसाच दरामध्ये उभं होतो. आणि तेवढ्यात सासूबाई माझ्या समोर पाण्याचा ग्लास घेऊन आल्या. मी ग्लास न घेताच त्यांच्या कडे बघतच राहिलो. कामाच्या घाई मुळे  कदाचित सासूबाईंना आपण ब्लॉउज घातलेल नाही हे लक्षातच राहिल नसावं म्हणून त्या तश्याच माझ्या समोर आल्या. त्यांनी साडीच पदर एका खांद्यावरून घेऊन कमरेत खोचला होता त्यामुळे त्यांचा एक खांदा उघडाच  होता. मुळातच त्यांचा गोरा रंग आणि भरीव शरीर त्यामुळे त्यांच्या भरीव दंडा  कडेच माझं लक्ष गेल त्यावरती एक छोटासा तीळ सुद्धा होता. आणि खांद्य वरून येणारी क्रीम रंगाची ब्रा ची स्ट्रीप. हे सगळं एका क्षणात पहिल मी. सासूबाईंना सुद्धा लक्ष्यात आला कि आपण घाईत विसरलो कि आपल्या अंगावर ब्लॉउज नाही. त्या तश्याच ग्लास माझ्या हातामध्ये देऊन पटकन kitchen  मध्ये निघून गेल्या. मी सुद्धा ग्लास घेऊन पटकन वळून रूम मध्ये आलो.