அப்பனுக்கு பாடம் சொன்ன சுப்பன்

[Doyencamphor]

பாகம் - 5


இன்று நடந்ததை அசைபோட, என்னிலும், ஏன் அம்மாவை விட நான்கு வயது மூத்தவளைப் படுக்கையில் நடத்திய விதம் எனக்கே புதிது. பெரும் பணக்கார குடும்பத்தின் ஒரே வாரிசாக இருந்த போதும், இது வரைக்கும் யாரையும் மரியாதை குறைவாக நடத்தியது கிடையாது, நடக்கவும் தெரியாது, என் வளர்ப்பு அப்படி. பணம் கொடுக்கும் அதிகாரத்தை உணரமலே வளர்க்கப் பட்டவன். செக்ஸ்சிலும் எனது பிரைமரி எமோஷன் லவ் தான், அதை விட எனக்கு பெரிய கிளர்ச்சியை எதுவும் கொடுக்க முடியாது என்பதை இப்பொழுத்தும் உறுதியாக நம்புகிறேன், அதற்காகத்தான் இதெல்லாம். ஒரு வெறி பிடித்த மிருகம் போல், அவளை தரக் குறைவாக நடத்தியது, அதிலும் தரக் குறைவாக அவள் வாயாலேயே என் அப்பாவை பேசவைத்தது, எனக்கு அப்போதைய தேவையாகவும், அவர்களுக்கு தண்டனையாகவும். இது நான் இல்லை, நான் இப்படியே ரெம்ப நாள் இருக்க போவதும் இல்லை, எல்லாம் மாறும் என்ற ஒரு சின்ன நம்பிக்கையை பற்றிக்கொண்டே, எனது வாழ்க்கையின் இந்த இருண்ட காலத்தை கடத்திக் கொண்டு இருந்தேன். இருந்தாலும் உள்ளுக்குள் ஒரு பயம், இப்படியே இருந்து விடுவேனோ? என் வாழ்வில் அஸ்தமித்த சூரியன், மீண்டும் உதிக்காதோ என்று, சில் நொடிகள் வரும் நினைப்பு கொடுக்கும் பயம் அது. இப்போது எதிரியாய், என்னால் முடிந்த அளவு நோக்கடிக்க வேண்டும் நான் நினைக்கும் என் அப்பாவின் பாசத்துக்கு ஏங்கி தவித்ததை நினைத்தால் ஒரு ஏளனச் சிரிப்பு படர்கிறது என் உதட்டினில்.
---------------------
ஒரு சபிக்க பட்ட குழந்தை பருவம் என்னுடையது. என் பெயர் மணிகண்டன், ரொம்ப பழசுனு தெரியும், எங்க பெரியப்பவோட நினைவா வச்சாங்களாம். அந்த பெயரும், அவர் சாயலில் நான் பிறந்ததும் தான், நான் வாங்கி வந்த சாபம். எனக்கு விவரம் தெரிஞ்ச நாளில் இருந்து நான் படிச்சது கொடைக்கானல்ல ஒரு போர்டிங் ஸ்கூல், இவ்வளவுக்கும் நான் ஒரே பையன் வீட்டிற்கு. வீட்டில் வசதிக்கு ஒண்ணும் குறைச்சல் இல்லை. பழனியில் பெரிய குடும்பம், எங்க தாத்தா,அப்பானு எல்லாரும் பெரிய தொழில் அதிபர்கள், பல தொழில் பண்ணுறவங்க, தாத்தா பழநில இருந்து டெக்ஸ்டைல், எடிபிள் ஆயில், கிரானைட், காபி, ஏலக்காய் எஸ்டேட், லாட்ஜ், கமர்ஷியல் பில்டிங், விவசாயம்னு நிர்வாகம் பண்ணா, அப்பா கன்ஸ்ட்ரக்ஷன, காண்டராகட்டிங், டெக்ஸ்டைல், பம்ப், வால்வ் தயாரிப்பு, டிஃபெந்ஸ் பார்ட் சப்லைஸ், தொழில் முதலீடுனு அவரு நிர்வாகத்துல. எங்க தாத்தா ஒன்ன பத்தா ஆக்குனா, எங்க அப்பா பத்த ஆயிரமாக்குற திறமாசாலி. தமிழ்நாட்டுல முதல் ஆயிரம் பணக்காரங்க லிஸ்ட் எடுத்தா, அந்த லிஸ்ட்ல எங்க ஃபேமிலி வர்றதுக்கு நிறைய வாய்ப்பிருக்கு. இவ்வளவு இருந்ததும் ஒரு சபிக்க பட்ட குழந்தை பருவம் என்னுடையது.

பதிமூணு வயசு வரைக்கும் எங்க அப்பா, அம்மா கூட ஒரு பத்து நாள் சேர்ந்தார் போல், நினைவில்லை, இருந்ததில்லை. அவங்க என்னை கொஞ்சின நினைவோ, என் ஸ்கூல் டே, ஸ்போர்ட்ஸ் மீட்னு அவங்களோட பங்கு எப்போவுமே இருந்ததில்லை. என் சிறுவயது நினைவில் அவர்களில் எரிச்சல் கொண்ட முகமும், அலட்சியமும், ஊருக்காகவும், உறவுகளுக்காகவும் வேண்டா வெறுப்பாக என்னுடன் செலவிட்ட சில மணித் துளிகளின் ஸ்பரிசம் மட்டுமே எஞ்சும். சிறுவயதில் பெற்றோரை தேடி, வருந்தியதாக எனக்கும் எந்த நினைவும் இல்ல, எனது வாழ்வில் பெற்றோரின் வெற்றிடம் உணரந்ததே இல்லை. அதற்கு மொத்த காரணமும் என் தாத்தாதான், என் அம்மாவின் அப்பா, சிறு வயதில் இருந்து என்னை பொத்தி பொத்தி வளர்த்தவர். நான், தாத்தா, இரண்டு ஆச்சி, ஒன்னு தாத்தாவோட மனைவி, இன்னுனு தாத்தாவோட அக்கா, என் அப்பாவின் அம்மா. 

சொந்த அக்கா மகனை படிக்க வைத்து, முடித்தவுடன் சொந்தமாக தொழிலும் வைத்துக் கொடுத்து, மருமகன் சொந்த காலில் நின்றதும், தன் மகளையும் காட்டிக்கொடுத்த புண்ணியவாளன், என் தாத்தா. கொஞ்சம் விவரம் தெரிந்த வயதில் சிலதிடவை தத்தாவிடமும், ஆச்சிகளிடமும், " ஏன் என் அப்பா, அம்மா மட்டும் என்கூட இல்லணு" கேட்டதுண்டு. பலவித பதில்கள் வரும். 

காரணம் - 1 

"நீ பிறந்தப்போ உங்கம்மா டாக்டர்க்கு படிச்சிக் கிட்டுருந்தா, நீ வேற ரெம்ப சுட்டியா, அவவேற சின்ன பொண்ணா, அதனால் அவளால உன்ன சரியா பாத்துக்க முடியல, அதனால உன்ன தாத்தா தூக்கிட்டு வந்துட்டேன்"

"அம்மா திருப்பி கேக்கலையா?"

"என் இல்லாம, படிச்சு முடிச்சதும் என் பையன குடுங்கணு கேட்டு வந்தாங்க உங்க அப்பாவும், அம்மாவும், ரெண்டு பேரும் நல்ல அடி வாங்கிட்டு போனாங்க என் கிட்ட"

"எதுக்கு தாத்தா?"

"பின்ன, என் ராஜா குட்டிக்கு சின்ன வயசுல இருந்தது தாத்தாவத்தான் புடிக்கும், அப்பா, அம்மாவ பிடிக்காது, அதனால நீ போக மாட்டேனு அழுத, உன்ன அழ வச்சதுக்கு ரெண்டு அடி, அப்புறம் உன்ன கேட்டதுக்கு ரெண்டு அடி, ஓடியே போய்டங்க"

"ஹா....ஹா....ஹா....ஹா....ஹா...."

"உனக்கு தாத்தா வேணுமா? அம்மா வேணுமா?"

"தாத்தாதான் வெனும்"

"உனக்கு தாத்தா வேணுமா? அப்பா வேணுமா?"

"தாத்தாதான் வெனும்"

"அப்படி சொல்லுடா என் கண்ணு குட்டி, இப்ப யாருக்கு தாத்தா மீசையால கிச்சு கிச்சு பன்னபோறேன்?"

"ஹா....ஹா....ஹா....ஹா....ஹா...."

காரணம்-2

"நீ பிறந்தப்போ எங்க அப்பாரு மாரி இருந்தியா! நான் சுத்தி முத்தி பார்த்தேன், உங்க அம்மா தூங்கிகிட்டு இருந்த, வேற யாரும் இல்ல, உடனே உன்னைய தூக்கிட்டு பழனிக்கு வந்துட்டேன்"

"அப்பா வரலையா என்ன தேடி?"

"வந்தான், விட்டேன் ஒரு அடி, மூணு சுத்து சுத்தி கீழ விழுந்தான்"

"அப்புறம்?"

"அழுதுக்கிட்டே, என் பையன குடுங்கணு கேட்டான், உடனே நான் சொன்னேன், இது எங்க அப்பா, உன் புள்ள இல்ல, இனிமே புள்ளனு வந்தே, தோல உறிச்சுறுவேன் சொல்லி, விட்டேன் இன்னொரு அடி, சுத்திக்கிட்டே போனவன் கோயம்புத்தூர்ல போய் தான் விழுந்தான்"

"ஹா....ஹா....ஹா....ஹா....ஹா...."

"இப்போ கூட ஊருக்கு வந்த உன்ன தூக்க மாட்டான், ஏன்னு தெரியுமா?

“ஏன்?"

"நான் அன்னைக்கு அடிச்சா அடி இன்னைக்கு வரைக்கும் வலிக்கும் அவனுக்கு"

"ஹா....ஹா....ஹா....ஹா....ஹா...."

காரணம் - x (இது பெரியாச்சி)

"உன் பேரு என்ன?"

"மணிகண்டன்"

"யாரு பேர உனக்கு வச்சிருக்கு"

"பெரியப்பா"

"பெரியப்பா யாரு?"

"தெரியலையே"

"கண்ணு, உங்க பெரியப்பா எனக்கு என்ன முறை?"

"மகன்"

"அப்போ, நீ தான் மணிகண்டன்னா, என் புள்ள, நீ யாரு கூட இருக்கணு?" 

"உங்க கூட..."ஹா....ஹா....ஹா....ஹா....ஹா....."

"அப்படி சொல்லுடா என் தங்கம்"

"ஹா....ஹா....ஹா....ஹா....ஹா...."

இப்படி ஏதாவது ஒருக்காரணம் சொல்லி என்னை சமாதான படுத்துவது மட்டுமின்றி, அம்மா, அப்பாவைக்க காட்டிலும் தாத்தாவே சிறந்தவர், தாத்தாவுடன் இருந்தால் தான் நானும் சிறந்தவனாவேன் என்று சிறு வயதிலேயே நம்ம வைக்க பட்டிருந்தேன்.என் பெற்றோரை பற்றி என் தாத்தா சொல்லும் கதைகளில் வரும், அடிவாங்கும், நகைப்புக்கு ஆளாக்கப்படும், எதுக்கும் லாயக்கற்றவர்களாக, என்னை சொந்தம் கொண்டாட தகுதி அற்றவர்களாகவே பார்க்க மூளை சாலைவை செய்யப் பட்டிருந்தேன். ஒரு பத்து பன்னிரண்டு வயதில் இது உண்மையாக இருக்க வாய்ப்பில்லை என்று சிறுது புரிந்தாலும், அந்த காரணங்கள் தந்த ஆறுதலும், இதமும், என் உள்ளம் விரும்பியதும் அதுவாகவே இருக்க, அதையே உண்மை என இறுக பற்றிக் கொண்டேன்.

இது எல்லாம் மாறிப்போனது ஒரு நாள், காரணம் டென்னிஸ், நான் அதுல கில்லி. எப்படினு என் எல்லாம் தெரியாது, ஆனா சின்ன வயசுல இருந்தே நான் டென்னிஸ்ல கலக்குவேன், எட்டாவது படிக்கும் பொது, எங்க ஸ்கூல்ல என்ன வெல்ல யாரும் இல்ல. எங்க டென்னிஸ் கோச்-யே என்கூட மூணு தடவ விளையாண்டு தோற்று போய்ட்டார். 

"யுவர் கேம் இஸ் சோ நேச்சுரல், இட்ஸ் யவர் லைப்'ஸ் காலிங்"னு அடிக்கடி சொல்லுவாரு. டென்னிஸ்ல எங்க ஸ்கூல்லின் அதிசிய குழந்தை நான். 

எட்டாவது படிக்கும் பொது ஒரு ஜூனியர் ஓபன் டென்னிஸ் டோர்னமெண்ட்க்கு என்ன அப்ளை பண்ண சொன்னாரு கோச். நானும் அப்ளை பண்ண, ஒரு ரெண்டு வாரத்துல தகுதிப் போட்டிக்கான அழைப்பு வந்தது. முதலில் எங்க ஸ்கூல் நிர்வாகம் மறுத்தாலும், அப்புறம் எங்க கோச் ஏதேதோ பேசி, சம்மதிக்க வச்சுட்டார். இரண்டு அல்லது மூன்று சுற்று போட்டிகள் இருக்கலாம், இடம் கோயம்புத்தூர் என்றும் அழைப்பிதழில் குறிப்பிட்டிருந்தார்கள். அன்று சாயங்காலம் தாத்தாவுடன் பேசுகையில் இதனை தெரிவிக்க, மகிழ்ச்சி அடைந்த தாத்தா, விவரம் கேக்க, மொத்த விவரத்தையும் சொன்னேன். போட்டி என் மிட் டெர்ம் விடுமுறை சமயத்தில் இருந்ததால், விடுமுறைக்கு செல்லும் போது நன்றாக பயிற்சி செய்யும்படிம், தான் போட்டிக்கு முன் தின நாள் வந்து கூட்டி போவதாகவும் சொல்லி அனுப்பினார் கோச். 

இரண்டு வருஷத்துக்கு முன்னாயே வீட்டிலேயே எனக்கு டென்னிஸ் பால் மெஷின் வாங்கி கொடுத்திருந்தார் தாத்தா. வீட்டுக்கு வந்த நாளில் இருந்தது தாத்தா, ஆச்சிகளுடன் செலவிடும் நேரம் போக எப்போது இன்டோர் கோர்ட் பயிற்சிதான். அப்பப்போ தாத்தா வந்து பார்ப்பார், ஆச்சிகளும் வந்து "சாப்ட்ட சாப்பாடேல்லாம் எல்லாம் இப்படி ஓடி ஓடி பந்தடிச்சே கரச்சுரு, எழும்பா இருக்க, கொஞ்ச நேரம் சும்மா உக்காந்து டிவி பாரு"னு அலுத்துக் கொண்டே பரிவு காட்டுவார்கள். 

நினச்சு பார்த்தா டென்னிஸ் மேல எனக்கு இருந்த பித்துக்கு காரணம், ஸ்கூல்ல என்மேல் கொஞ்சமேனும் வெளிச்சம் பட, இதுதான் காரணம். என்னதான் எங்க தாத்தா குறையே இல்லாம பத்துக்கிட்டாலும், அந்த வயசுல என்னன்னே தெரியாத ஏக்கமும் வெறுமையும் எனக்கு இருந்திருக்கு, அதை இட்டு நிரப்பவே இந்த டென்னிஸ் மற்றும் அதனால் எனக்கு கிடைத்த கவனிப்பும் அங்கீகாரமும். 

எங்க கோச் போட்டிக்கு கூடிட்டு போக முந்தின நாள் வந்தார், அவருக்கு ஏற்கனவே என் வீட்டின் லொகேஷன் மேப் அனுப்பியிருந்தேன். வந்தவர் எங்களை நலம் விசாரித்துவிட்டு, பயிற்சி பற்றி கேட்டார். நான் பதில் அளிக்கும் முன், 

"அதே என் கேக்குற, எப்போ பாத்தாலும் லோட்டு, லோட்டுனு அடிச்சுக் கிட்டுதான் கிடக்கான்"ஆச்சியே பதில் சொன்னாள்,

அவள் எப்பொழுதும் இப்படித்தான் வயசுக்கு சின்னவங்களா இருந்த, யார இருந்ததாலும் வா, போ, தான், தாத்தா தான் கோச்க்கு தெரியாமல் முறைத்தார். டீ குடித்துக்கொண்டே கோயம்புத்தூர் கிளம்புவதை பற்றி பேச, அப்பொழுதான் தாத்தா தானும் வருவதாகவும், அதிகாலையில் கிளம்பலாம் என்று கூற கோச்சும் ஒத்துக்கொண்டர்.

"என் திடீர்னு, ஓபன் டோர்னமெண்ட், ஸ்கூல்ல ஏதும் பிரஷர்?" தாத்தா கேக்க

"அப்படி எல்லாம் இல்ல அய்யா, தம்பி உண்மையிலேயே நல்லா...." சொல்லும் போதே, கோச்-ன் ஃபோன் அடிக்க, சைலன்ட் மோடில் போட்டவர், பேச்சை தொடர எத்தனிக்க 

"வீட்டில் இருந்தானு?" தாத்தா கேக்க

"ஆமா"

"முதல்ல பேசுங்க, அவங்களுக்கு என்ன அவசரமோ?" என்க, கோச் ஃபோன் எடுத்து பேசிவிட்டு

"வொய்ஃப்!, வந்து சேர்ந்துடனானு கேக்குரங்க"

இடைமறித்த ஆச்சி

"தம்பிக்கு எத்தன புள்ளைங்க?"னு கேக்க, தாத்தா முறைப்பதை கவனித்து விட்ட கோச்,

"பரவா இல்ல சார், இல்லமா இன்னும் பிறக்கல, மாசமா இருக்காங்க, ஏழு மாசம்"

"சந்தோஷம் தம்பி, இந்த மாதிரி நேரத்துல பொஞ்சாதி கூட இருக்க வேண்டாமா?, சாரி தம்பி" பரிவுடன் தாத்தா சொல்ல

"இருக்கணும்தான், நாளைக்கு ஒரு நாள் தானே, பரவா இல்ல அய்யா"

"ரெண்டுநாள்னு! தம்பி சொன்னான்?"

"இல்லை சார், நேத்து விசாரிச்சேன், ரெண்டு ரவுண்டுதான் இருக்கும், மூணாவது ரவுண்டுக்கு வாய்ப்பு குறைவுனு சொன்னாங்க"

"டோர்னமெண்ட்ல விளையாடுற அளவுக்கு விளையாடுறானா?"னு சொல்லி எட்டி என் தோள்களில் தட்டினார், தாத்தாவின் சந்தேகம் பிடிக்கவில்லை எனக்கு, இது தான் முதல்முறை, முறைத்தேன். 

"அய்யோ மார்வ்லெஸ் பிளேயர், நல்ல பேஸ், எக்ஸகல்லெனட் டெக்னிக், இவன் விளையாடுறத பாத்தா நீங்க இப்படி கேக்க மாட்டீங்க, நானே மூணு தடவ இவன்ட தோத்துருக்கேன்" கோச் சொல்ல தாத்தாக்கு ரெம்ப சந்தோஷம். தொடர்ந்தது பேசிய கோச்

"இந்த டோர்னமெண்ட்ல விளையாடுற முக்கால்வாசி பேரு, தனிய டென்னிஸ் கிளப்ல ப்ரோபஷ்னல் பயிற்சி பெற்றவர்களாகத்தான் இருப்பாங்க, தம்பியோட கேம, இந்த மாதிரி டோர்னமெண்ட்ல வச்சுத் தான், எடைபோட முடியும், அதுதான்"

"சந்தோஷம் பா"னு சொல்லி தாத்தா கோச்கு தங்குவதற்க்கு கெஸ்ட் ரூம் தயார் பண்ண சொல்லிவிட்டு 

"காலையில ஒரு நாலு மணிக்கு கிளம்பலாமா?" என்று கேக்க, கோச்-சும் சரியா இருக்கும்னு சொல்ல,

காலையில் தயாராய் இருக்குபடி டிரைவருக்கு தகவல் அறிவித்து, எங்களை பேசிக்கொண்டு இருக்க சொல்லிவிட்டு கிளம்பிட்டார். நாங்கள் பேசிக்கொண்டிருக்க, ஆச்சி ரூம் ரெடி ஆகிவிட்டதாக சொன்னாள், அவரை அறையில் விட்டுவிட்டு, நான் என் அறைக்கு சென்றேன்.