28-02-2019, 12:48 PM
அப்போ இன்று ஓக்க முடியாது என்று எழுந்தேன். விலாஸினி அவசர அவசரமாக பாவாடையை இறக்கி விட்டுக் கொண்டாள். நான் எழுந்து கதைவை திறந்தேன்.
வீட்டுக்கார கிழவி நின்றுக் கொண்டு இருந்தது.
“வாசு மஞ்சள் செடி இங்கே இருக்கா என்ன?" என்றாள்.
“செடியா?"
“இல்ல உங்கம்மா உன்னை தேடிட்டு இங்கே வந்திருந்தா? என்னென்னு கேட்டேன். மஞ்சள் செடி வேணும்னு சொன்னா? நான் செடியான்னு கேட்டேன். அவ நானே தேடிக்கறேன்னு சொல்லிட்டா. ஆமா இங்கே செடி இருக்கா என்ன?" என்று கேட்டுக் கொண்டே உள்ளே வந்தாள்.
அப்போ. அம்மா இங்கே என்னை தேடிட்டு வந்திருக்காங்க. ஒருவேளை ஓட்டையில் உள்ளே நடந்து இருப்பதை பார்த்திருப்பாளோ? ஆண்டவனே. என்ன நடக்கும் இனிமே என்று யோசித்துக் கொண்டே வீட்டை நோக்கி நடந்தேன்.
நான் நேராக வீட்டிற்கு போகவில்லை. வயல்வெளி எல்லாம் சுற்றி விட்டு வீட்டுக்கு செல்லும்போது நன்றாக இருட்டாகி விட்டது. நான் வீட்டிற்கு போன போது அங்கே சங்கரன் தரையில் அமர்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருந்தான். சற்று தள்ளி அம்மா நின்றுக் கொண்டு இருந்தாள். தள்ளி ஒரு தெரு நாய் சுருண்டு படுத்துக் கொண்டு இருந்தது. என்னை பார்த்ததும்
“எங்கே போயிருந்தே?" என்று சங்கரன் கேட்டான். எனக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை, மெதுவாக
“படிக்க வயல்வெளிக்கு போயிருந்தேன்” என்று சொன்னேன். அப்போது சாமான்கள் தடதடவென்று தள்ளும் சத்தம் கேட்டது.
“தள்ளுடா நாயே. எங்கேயாவது பொறுக்கிட்டு, மோந்துட்டு வரது. எந்த அழுக்கையாவது நக்கிட்டு வந்திருப்பே - ஓடிப்போ?" என்று பாத்திரங்களில் இருந்த மீன் எழும்புகளை எடுத்துப்போட்டு கொண்டே சுருண்டு இருந்த நாயை உதைத்தாள்.
“நாயை ஏண்டி உதைக்கறே? மீன் துண்டுகளை ஏன் எறியறே? இன்னும் நான் சாப்பிட்டே முடிக்கவேயில்லையே” என்று சங்கரன் கத்திக் கொண்டு இருந்தான். பாவம் என் அம்மா கோபம் என்னை பற்றிதான் என்று அவனுக்கு தெரியவில்லை.
“எங்கேயாவது பொறுக்கிட்டு வரது. எதை கண்டாலும் மோந்து பார்க்கறது. இந்த சனியன் நாத்தத்தை தாங்க முடியல" என்றாள் உரக்க. நான் விலாஸினி பெண்மையை முகர்ந்தது பார்த்து விட்டு சொல்கிறாள் போல. அப்போ எல்லாவற்றையும் பார்த்து இருக்கிறாள். அதான் என்னை மறைமுகமாக குத்திக்காட்டுகிறாள்.
“நாயின்னா அப்படித்தாண்டி. அதுவும் தெருநாய். குளிக்கவா போகுது" என்றான் சங்கரன். அவனுக்கு எங்கள் இருவர் இடையே நடக்கும் விஷயம் எதுவும் தெரியவில்லை. அதனால் ஏன் என் அம்மா கத்துகிறாள் என்றே அவனால் புரிந்துக்கொள்ள முடியவில்லை.
வீட்டுக்கார கிழவி நின்றுக் கொண்டு இருந்தது.
“வாசு மஞ்சள் செடி இங்கே இருக்கா என்ன?" என்றாள்.
“செடியா?"
“இல்ல உங்கம்மா உன்னை தேடிட்டு இங்கே வந்திருந்தா? என்னென்னு கேட்டேன். மஞ்சள் செடி வேணும்னு சொன்னா? நான் செடியான்னு கேட்டேன். அவ நானே தேடிக்கறேன்னு சொல்லிட்டா. ஆமா இங்கே செடி இருக்கா என்ன?" என்று கேட்டுக் கொண்டே உள்ளே வந்தாள்.
அப்போ. அம்மா இங்கே என்னை தேடிட்டு வந்திருக்காங்க. ஒருவேளை ஓட்டையில் உள்ளே நடந்து இருப்பதை பார்த்திருப்பாளோ? ஆண்டவனே. என்ன நடக்கும் இனிமே என்று யோசித்துக் கொண்டே வீட்டை நோக்கி நடந்தேன்.
நான் நேராக வீட்டிற்கு போகவில்லை. வயல்வெளி எல்லாம் சுற்றி விட்டு வீட்டுக்கு செல்லும்போது நன்றாக இருட்டாகி விட்டது. நான் வீட்டிற்கு போன போது அங்கே சங்கரன் தரையில் அமர்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருந்தான். சற்று தள்ளி அம்மா நின்றுக் கொண்டு இருந்தாள். தள்ளி ஒரு தெரு நாய் சுருண்டு படுத்துக் கொண்டு இருந்தது. என்னை பார்த்ததும்
“எங்கே போயிருந்தே?" என்று சங்கரன் கேட்டான். எனக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை, மெதுவாக
“படிக்க வயல்வெளிக்கு போயிருந்தேன்” என்று சொன்னேன். அப்போது சாமான்கள் தடதடவென்று தள்ளும் சத்தம் கேட்டது.
“தள்ளுடா நாயே. எங்கேயாவது பொறுக்கிட்டு, மோந்துட்டு வரது. எந்த அழுக்கையாவது நக்கிட்டு வந்திருப்பே - ஓடிப்போ?" என்று பாத்திரங்களில் இருந்த மீன் எழும்புகளை எடுத்துப்போட்டு கொண்டே சுருண்டு இருந்த நாயை உதைத்தாள்.
“நாயை ஏண்டி உதைக்கறே? மீன் துண்டுகளை ஏன் எறியறே? இன்னும் நான் சாப்பிட்டே முடிக்கவேயில்லையே” என்று சங்கரன் கத்திக் கொண்டு இருந்தான். பாவம் என் அம்மா கோபம் என்னை பற்றிதான் என்று அவனுக்கு தெரியவில்லை.
“எங்கேயாவது பொறுக்கிட்டு வரது. எதை கண்டாலும் மோந்து பார்க்கறது. இந்த சனியன் நாத்தத்தை தாங்க முடியல" என்றாள் உரக்க. நான் விலாஸினி பெண்மையை முகர்ந்தது பார்த்து விட்டு சொல்கிறாள் போல. அப்போ எல்லாவற்றையும் பார்த்து இருக்கிறாள். அதான் என்னை மறைமுகமாக குத்திக்காட்டுகிறாள்.
“நாயின்னா அப்படித்தாண்டி. அதுவும் தெருநாய். குளிக்கவா போகுது" என்றான் சங்கரன். அவனுக்கு எங்கள் இருவர் இடையே நடக்கும் விஷயம் எதுவும் தெரியவில்லை. அதனால் ஏன் என் அம்மா கத்துகிறாள் என்றே அவனால் புரிந்துக்கொள்ள முடியவில்லை.