இந்தூ சந்தூ(completed)

[johnypowas]

 காலை மணி.. 11.00 - திரு பிரசாத் ஆபிஸ்.. ஆபிசில் கொஞ்சம் குமாரைப் பத்தி விவரம் தெரியவர.. மரியாதை மரியாதை... ஒரே மரியாதை. திரு பிரசாத்துடன் கொஞ்சம் மீட்டிங்க்.. அப்புறம் மற்றவர்களுடன் .. வேலை சரியாக இருந்தது.. மதியம் 1.00 மணிக்கு வந்தாள் மோனிகா.. "வந்தவுடன்.. உங்கள நான் எப்படி கூப்பிட.... " கேட்டாள் "ஏன் வழக்கம் போல கூப்பிடு..." "அப்ப சரி....... இப்ப என் காயத்ரியக்கா ஹஸ்பண்ட்.. எப்படி கூப்பிட சொல்லுங்க..." "மாமான்னு கூப்பிடு.. இல்லை பைஃயான்னு கூப்பிடு.. இல்லை சேட்டா... எப்படி வசதியோ அப்படி கூப்பிடு.." "மாமா.. இது தான் ஈசியா இருக்கு....... மாமா ... " ஒரு முறை சொல்லி பார்த்துக் கொண்டாள்.. முகத்தில் அப்படி ஒரு மகிழ்ச்சி...தெரிந்தது... "அம்மா உங்களை வீட்டுக்கு சாப்பிட கூட்டிட்டு வரச் சொன்னாங்க... அது தான் காலேஜ் கட் அடிச்சிட்டு நேர இங்க வந்திட்டேன்.. போலாமா மாமா..." "கொஞ்சம் வேலை இருக்கும்மா.. அத முடிச்சிட்டு வரேன்...." அவள் மறுத்து அதகளப்படுத்தி அவனை கிட்டத்தட்ட இழுத்துக் கொண்டு போனாள்... திரு பிரசாத் புன் சிரிப்புடன்.." பாருங்க மாப்பிள்ளை.. இது வரை இந்த ஆபிஸ் பக்கமே வராதவங்க எல்லாம் வராங்க... எல்லாம் உங்களால தான்... வாங்க அவ அடம் பிடிச்சா தாங்க மாட்டீங்க...." எல்லோரும் இருக்க அருமையான சாப்பாடு... லலிதா.. அமைதியாக குமாருக்கு கேட்டு கேட்டு....அவள் அம்மாவுடன் சேர்ந்து பரிமாற....திரு பிரசாத்துக்கு திகைப்பு... யார் லலிதாவா.. பரிமாறுவது... எப்ப இப்படி மாறினாள்... ஒரு கரண்டிய கூட எடுக்க மாட்டா.. எல்லாம் வேலைக்காரன் தான் செய்யணும்.. அவள்.. இப்ப.. குமார் என்ன சொல்லி மாற்றினான்.. எதுவானாலும் வரவேற்க பட் வேண்டிய மாற்றம் தான்.. மனசுக்குள் சந்தோசப்பட்டார்... மாலை 7.00 மணி ஏர்போர்ட்-- திரும்ப நேரம் ஆகி விடும் என்பதால்.. லலிதா. ..மோனிகா இருவர் மட்டும் வந்திருந்தனர்.... மோனிகா வழ்க்கம் போல் கேள்விகளால் அவனை துளைத்தெடுக்க... லலிதா.. அவனையே அமைதியாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்....அவள் கண்க்ளில் கண்ணீர் முட்டிக் கொண்டு... அதை மறைக்க அப்படி இப்படி பார்த்து சாமாளிக்க.. குமார் மோனிகாவிடம் "சாலுக்கு ஏதாவது உனக்கு பிடிச்ச் ஒன்னு வாங்கிட்டு வா சொல்லி அனுப்பியவன்.." லலிதாவிடம் வந்தவன் "அண்ணி .... " அந்த ஒரு சொல் இது வரை அவள் அடக்கி வைத்திருந்த கண்ணீர் விம்மலாய் வெடித்து அவன் மாரில் பட்டும் படாமல் சாய்ந்து அவன் சட்டைய பிடித்த படி அழ தொடங்கினாள்.. "அண்ணி என்ன இது எல்லாரும் பாக்குராங்க .. கண்ண தொடைங்க.. சொன்னவன் அவளை தோளை பிடித்து எட்டி நிறுத்தி மாமா கிட்ட பேசிருக்கேன்.. நீங்க எல்லாரும் சென்னை வர்ரீங்க... ஒரு வாரம் தங்குரீங்க.." சொன்னவனை இழுத்து சுற்றும் முற்றும் பாத்தபடி அவன் கன்னத்தில் அழுத்தமாய் முத்தமிட்டு....கண்ணீரை தன் சேலை தலைப்பால் துடைத்த படி.. பேசாமல் திரும்பி நடந்தாள்... மோனிகா.. ஒரு பார்சலுடன் வந்தவள்.. லலிதா.. போவதைப் பாத்திட்டு... "திமிர் கழுதை.. மாமா அனுப்பத்தானே வந்தாள் அதுக்குள்ள என்னாச்சு ..." "இல்ல மோனி.. செக்கின் பன்ன டைம் ஆயிடுச்சு... அது தான் அக்கா போறாங்க.. நீயும் கிளம்பு அவங்க கிட்ட அதிகமா சண்டை போடாத.. என்ன.. " அவள் கன்னத்தில் மெள்ள தட்டி விட்டு செக்கின் பன்ன உள்ளே நுழைந்தான்...செக்கின் பன்னியவுடன் ... போர்டிங்க் இன்னும் அழைக்காத்தால்... இருந்தவன்.. காயுக்கு மொபைலில் போன் போட்டான்.. இரண்டாவது ரிங்க்ல்யே காயு... ஹலோ.... ..... ஹலோ.... ... ஹலோ யாருங்க பேசரது.... எரிச்ச்லாய் சொன்னவள்... காயு... நான் தான்... "என்னங்க எத்தனை தடவ ஹலோ ஹலோன்னு கத்துரேன்....." "இல்ல காயு உன் குரலை மறுபடி மறுபடி கேக்கனும் போல இருந்திச்சு.. அதுதான்.. பதில் சொல்லை..." "உக்கும் இதுக்கு ஒன்னும் குறைச்சல் இல்லை.. காலையில ஏன் பண்ணலை..." "ஆபிஸ்ல கொஞ்சம் வேலை அதிகம் அது தான் பன்ன முடியலம்மா..." "காலையில் நீங்க பண்ணுவீங்கன்னு நினைச்சேன்.." "ஏன் நினைச்ச..காயு.." "இல்லை நேத்து உங்க நினைப்பு ஜாஸ்தியா போய்..." "போய்..." "ஜாஸ்தியாய் போய்..." "சொல்லு காயு அப்புறம்..." "ஒரே ஈரமாயிடுச்சுங்க.. " கிசு கிசுப்பாய் ஹஸ்கி குரலில் சொல்ல... "கேட்கலை காயு... நான் இங்க ஏர் போர்ட்ல இருக்கேன்..." "என்னங்க கிளம்பிட்டீங்களா..." மனது அவளிடம் விளையாட நினைத்தது..... "இல்ல காயு.. நான் நாளக் காலைல வரேன்...இங்க ஒருத்தர அனுப்ப வந்தேன்..." "அப்ப வரலையா நாளைக்குத் தான் வர்ரீங்களா... " அவள் குரலில் ஏக்கம் ஏமாற்றம் அப்பட்டமாய் தெரிந்தது.. "என்னங்க .." "ம்ம்.. என்ன.." "உங்க குரலை கேட்டதும்.. ஒரு மாதிரி ஆயிடுச்சுங்க..." "காயு... " என்றான் குரலில் காதலுடன்... "ம்ம் ஸ்ஸ்..." "காயு... எங்க இருக்க பெட் ரூமிலயா ....".கொஞ்சம் அழுத்தமான குரலில் "ம்ம்ம்ம் ஆமா.." "பக்கத்தில..." "யாருமில்லை...." "காயு.. உன் மார புடிச்சு அமுக்கனும் போல இருக்குடி..." " ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் என்னங்க இது போன்ல போய்... " சினுங்களாய் சொன்னாலும் "அத கடிக்கனும் போல இருக்கு காயு...." "சொல்லாதீங்கத்தான் இங்க எனக்கு கூசுது..." "எங்கம்மா கூசுது.. முலைலயா.. இல்லை .. கீழயா..." "ஸ்ஸ்ஸ் ய்ப்ப்பா.. மேல கூசுது கீழ கடுத்து.. கசியுதுத்தான்..." "அப்படியே விரலை ஊள்ள வச்சுக்க.. " "ச்ச்ஸ் போங்கத்தான்.. நீங்க வாங்க வந்து வந்து எல்லாம் பன்னுங்க்த்தான்.. " இதற்குள் போர்டிங்க் பற்றி அறிவிக்க... "காயு நான் அப்புரம் பேசுரேன்.." போன ஆஃப் பன்னிட்டு.. பிளைட்ட பிடிக்க விரைந்தான்.. குமார்... ..... இரவு மணி 10.00 - சென்னை விமான நிலையம்.... காயுவிடம் நாளை வரன்னு சொல்லிட்டு இப்ப போய் நின்னா... திகைப்பாள்.. அந்த திகைப்பை பார்க்க நினைத்தான்...டாக்ஸி பிடித்து. வீட்டுக்கு வந்தவன் கதவை தட்ட போனவன் நின்றான்.... சர்பிரைஸ்... கொடுக்கனும்...தன்னிடம் உள்ள மாத்துச் சாவியை போட்டு கதவைத் திறந்தான்....மீண்டும் சாத்தி விட்டு .. திரும்பியவன் .... ஊள்ளே ஹாலில் யாரும் இல்லை... சாலு ரூம் சாத்திருந்தது... மெல்ல நடந்து சூட்கேச ஹாலில் வைத்து விட்டு.. பெட் ரூம் கதவ திறக்க.. உள்ளே....கட்டில் டபிள் லைட் மட்டும் எரிய சேலை பாவாடை கட்டிலில் பரந்து கிடக்க.. பாத் ரூமில் இருந்து மெல்லிய ஹம்மிங்.. ஆகா.. பாத் ரூமில் இருக்காளா.. கட்டிலில் அமர்ந்தான்...