28-02-2019, 09:49 AM
ਘਰ ਆਕੇ ਰਾਣੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੇ ਯਾਰ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਮਿਲਾਇਆ. ਬੂਟੇ ਦਾ ਟਰੱਕਾ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ. ਜ਼ਮੀਨ ਸਾਰੀ ਠੇਕੇ ਉੱਤੇ ਦੇ ਦਿੰਦਾ. ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਉਹਦਾ ਮੁਨੀਮ ਦੇਖਦਾ ਸੀ. ਬੂਟਾ ਗੱਦਰ ਸਰੀਰ ਵਾਲੀਆਂ ਰੰਨਾ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕੀ ਸੀ. ਮਾੜੀ ਜ਼ਨਾਨੀ ਬੂਟੇ ਦਾ ਧੱਕਾ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਸਕਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਬੂਟਾ ਸ਼ਰਾਬ ਤੇ ਅਫੀਮ ਦਾ ਆਦੀ ਸੀ. ਕਹਿੰਦੀਆਂ ਕਹਾਉਂਦੀਆ ਰੰਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਾ ਦਿੰਦਾ. ਰਾਣੀ ਨੇ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਸੁੱਖੀ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ. ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਫੋਨ ਤੇ ਗਿੱਟਮਿੱਟ ਕੀਤੀ. ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਖਿੜ ਗਏ.
ਰਾਣੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਬੁਲਾਇਆ ਤੇ ਕਿਹਾ " ਸਵੇਰੇ ਤਿਆਰ ਰਹੀਂ ..... (ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਲਾਕੇ)ਨਾਲੇ ਮਹਾਰਾਣੀ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰਲੀਂ ....
ਸੁੱਖੀ ਸੰਗਦੀ ਕਹਿੰਦੀ "ਕੌਣ ਆ ਦੀਦੀ ???
ਰਾਣੀ - ਆਪੇ ਦੇਖ ਲੀਂ ਸਵੇਰੇ ਆਊਗਾ....
ਸੁੱਖੀ- ਦੀਦੀ ਡਰ ਲਗਦਾ ਕਿਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਲਗ ਜੇ
ਰਾਣੀ - ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਹੋਊੰਗੀ ..... ਉਹ ਅੰਦਰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਊਗਾ ਤੇਰੀ
ਸੁੱਖੀ ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ "ਦੀਦੀ .... ਮੈਨੂੰ ਸੰਗ ਲਗਦੀ ਆ"
ਕਹਿ ਕੇ ਘਰ ਆ ਗਈ. ਰਾਤ ਨੂੰ ਕਰੀਮ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਵਾਲ ਸਾਫ਼ ਕੀਤੇ. ਸਵੇਰੇ ਟਾਈਮ ਨਾਲ ਉੱਠ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਕੰਮ ਤੇ ਤੋਰਿਆ. ਰਾਣੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਦੇ ਆਈ ਕਿ ਦਸ ਵਜੇ ਮੇਰੇ ਘਰ ਆਜੀਂ... ਸਾਰੀ ਤਿਆਰੀ ਹੈ. ਰਾਣੀ ਦੇ ਜਾਣ ਪਿੱਛੋਂ ਸੁੱਖੀ ਨਹਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੌਣ ਲੱਗੀ. ਫਸਵਾਂ ਪੀਲਾ ਸੂਟ ਤੇ ਲਾਲ ਪਟਿਆਲਾ ਸਲਵਾਰ ਪਾਕੇ ਸੁੱਖੀ ਪਟੌਲਾ ਬਣ ਗਈ. ਮਿੱਥੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਰਾਣੀ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਚੱਲ ਪਈ. ਉਸ ਦਾ ਦਿਲ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰਾਣੀ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਅਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ "ਦੀਦੀ... ਕਿੱਥੇ ਓ" ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਰਾਣੀ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ. ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
"ਆਜਾ ਲੰਘਿਆ.... ਅੰਦਰ ਈ ਆਜਾ" ਸੁੱਖੀ ਰਾਣੀ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀ ਰਾਣੀ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਈ. ਅੰਦਰ ਸੋਫੇ ਉੱਪਰ ਬੂਟਾ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਰਾਣੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਬੂਟੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਇਹ ਮੇਰੀ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਆ.... ਸੁੱਖੀ"
ਬੂਟੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਬੁਲਾਈ.
ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਡਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸੰਘ ਵਿੱਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਵੀ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਸੰਗਦੀ ਸੰਗਦੀ ਨੇ ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ ਤੁਸੀਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰੋ, ਮੈਂ ਬਾਜ਼ਾਰ ਜਾ ਕੇ ਆਈ. ਬੂਟਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਗੇਟ ਬਾਹਰੋਂ ਲਾਕ ਲਾ ਜਾਵੀੰ"
ਰਾਣੀ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ. ਬੂਟੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪ ਬਾਹਰ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ . ਸੁੱਖੀ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਠੀਕ ਹੋ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਉਸ ਨੂੰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਚੇਤੇ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਇੰਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਬੂਟੇ ਨੇ ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕੀਤਾ. ਸੁੱਖੀ ਯਾਦਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤੇ ਇਕੱਠੀ ਜਿਹੀ ਹੋ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਬੂਟੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠਦੇ ਨੇ ਆਖਿਆ "ਕੀ ਨਾਂ ਹੈ ਜਨਾਬ ਦਾ"
ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ "ਜੀ ਸੁਖਦੀਪ ਕੌਰ"
ਬੂਟਾ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਚੁੰਨੀ ਉਤਾਰ ਕੇ ਪਾਸੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਬੂਟੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਆਪ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਪੈ ਗਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਦਿਲ ਘਬਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਬਿਗਾਨੇ ਅਤੇ ਅਣਜਾਣ ਬੰਦੇ ਦੇ ਨਾਲ ਪਈ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਲਈਆਂ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਢਿੱਲਾ ਛੱਡ ਕੇ ਪੈ ਗਈ. ਬੂਟਾ ਵੀ ਹੰਢਿਆ ਹੋਇਆ ਖਿਡਾਰੀ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਸ ਸੁੱਖੀ ਸੰਗ ਰਹੀ ਹੈ. ਇਸ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਦੀ ਸੰਗ ਦੂਰ ਕਰਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ, ਫਿਰ ਹੀ ਇਸ ਰਸੇ ਅੰਬ ਨੂੰ ਚੂਪਣ ਦਾ ਸਵਾਦ ਆਊਗਾ. ਬੂਟੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਖਿੱਚ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਹੁਣ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਆਹਮੋ ਸਾਹਮਣੇ ਸਨ.
ਰਾਣੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਬੁਲਾਇਆ ਤੇ ਕਿਹਾ " ਸਵੇਰੇ ਤਿਆਰ ਰਹੀਂ ..... (ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਲਾਕੇ)ਨਾਲੇ ਮਹਾਰਾਣੀ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰਲੀਂ ....
ਸੁੱਖੀ ਸੰਗਦੀ ਕਹਿੰਦੀ "ਕੌਣ ਆ ਦੀਦੀ ???
ਰਾਣੀ - ਆਪੇ ਦੇਖ ਲੀਂ ਸਵੇਰੇ ਆਊਗਾ....
ਸੁੱਖੀ- ਦੀਦੀ ਡਰ ਲਗਦਾ ਕਿਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਲਗ ਜੇ
ਰਾਣੀ - ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਹੋਊੰਗੀ ..... ਉਹ ਅੰਦਰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਊਗਾ ਤੇਰੀ
ਸੁੱਖੀ ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ "ਦੀਦੀ .... ਮੈਨੂੰ ਸੰਗ ਲਗਦੀ ਆ"
ਕਹਿ ਕੇ ਘਰ ਆ ਗਈ. ਰਾਤ ਨੂੰ ਕਰੀਮ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਵਾਲ ਸਾਫ਼ ਕੀਤੇ. ਸਵੇਰੇ ਟਾਈਮ ਨਾਲ ਉੱਠ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਕੰਮ ਤੇ ਤੋਰਿਆ. ਰਾਣੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਦੇ ਆਈ ਕਿ ਦਸ ਵਜੇ ਮੇਰੇ ਘਰ ਆਜੀਂ... ਸਾਰੀ ਤਿਆਰੀ ਹੈ. ਰਾਣੀ ਦੇ ਜਾਣ ਪਿੱਛੋਂ ਸੁੱਖੀ ਨਹਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੌਣ ਲੱਗੀ. ਫਸਵਾਂ ਪੀਲਾ ਸੂਟ ਤੇ ਲਾਲ ਪਟਿਆਲਾ ਸਲਵਾਰ ਪਾਕੇ ਸੁੱਖੀ ਪਟੌਲਾ ਬਣ ਗਈ. ਮਿੱਥੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਰਾਣੀ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਚੱਲ ਪਈ. ਉਸ ਦਾ ਦਿਲ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰਾਣੀ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਅਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ "ਦੀਦੀ... ਕਿੱਥੇ ਓ" ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਰਾਣੀ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ. ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
"ਆਜਾ ਲੰਘਿਆ.... ਅੰਦਰ ਈ ਆਜਾ" ਸੁੱਖੀ ਰਾਣੀ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀ ਰਾਣੀ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਈ. ਅੰਦਰ ਸੋਫੇ ਉੱਪਰ ਬੂਟਾ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਰਾਣੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਬੂਟੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਇਹ ਮੇਰੀ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਆ.... ਸੁੱਖੀ"
ਬੂਟੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਬੁਲਾਈ.
ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਡਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸੰਘ ਵਿੱਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਵੀ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਸੰਗਦੀ ਸੰਗਦੀ ਨੇ ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ ਤੁਸੀਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰੋ, ਮੈਂ ਬਾਜ਼ਾਰ ਜਾ ਕੇ ਆਈ. ਬੂਟਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਗੇਟ ਬਾਹਰੋਂ ਲਾਕ ਲਾ ਜਾਵੀੰ"
ਰਾਣੀ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ. ਬੂਟੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪ ਬਾਹਰ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ . ਸੁੱਖੀ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਠੀਕ ਹੋ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਉਸ ਨੂੰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਚੇਤੇ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਇੰਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਬੂਟੇ ਨੇ ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕੀਤਾ. ਸੁੱਖੀ ਯਾਦਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤੇ ਇਕੱਠੀ ਜਿਹੀ ਹੋ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਬੂਟੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠਦੇ ਨੇ ਆਖਿਆ "ਕੀ ਨਾਂ ਹੈ ਜਨਾਬ ਦਾ"
ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ "ਜੀ ਸੁਖਦੀਪ ਕੌਰ"
ਬੂਟਾ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਚੁੰਨੀ ਉਤਾਰ ਕੇ ਪਾਸੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਬੂਟੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਆਪ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਪੈ ਗਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਦਿਲ ਘਬਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਬਿਗਾਨੇ ਅਤੇ ਅਣਜਾਣ ਬੰਦੇ ਦੇ ਨਾਲ ਪਈ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਲਈਆਂ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਢਿੱਲਾ ਛੱਡ ਕੇ ਪੈ ਗਈ. ਬੂਟਾ ਵੀ ਹੰਢਿਆ ਹੋਇਆ ਖਿਡਾਰੀ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਸ ਸੁੱਖੀ ਸੰਗ ਰਹੀ ਹੈ. ਇਸ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਦੀ ਸੰਗ ਦੂਰ ਕਰਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ, ਫਿਰ ਹੀ ਇਸ ਰਸੇ ਅੰਬ ਨੂੰ ਚੂਪਣ ਦਾ ਸਵਾਦ ਆਊਗਾ. ਬੂਟੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਖਿੱਚ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਹੁਣ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਆਹਮੋ ਸਾਹਮਣੇ ਸਨ.
ਅਮਨ ( ਪੰਜਾਬਣ ਜੱਟੀ )