Romance அன்பிற்கும் உண்டோ அடைக்கும் தாழ்
#50
6

"வீடு ரொம்ப நல்லா, பெருசா இருக்கு, நீங்க மட்டும் இருக்க எதுக்கு இவளோ பெருசு?"


"இல்ல, ஒரு இன்வெஸ்ட்மென்ட் மாதிரி தான், எப்படியும் மாசம் ஒரு வாரம் பத்து நாளு இங்க இருக்கேன்,  ஹோட்டல் ஸ்டே பண்றதை விட வீடு பெட்டர், எனக்கு எல்லாமே ஒரு ரசனையோட, ஒழுங்கோட இருக்கணும்"

 "பார்த்துக்க?"

"ஆளு இருக்கு, ஆபீஸ் வீடு ரெண்டையும் பார்த்துக்க ஆளு போட்டிருக்கு, தினம் மதியம் வந்து வீட்டு வேலை எல்லாம் செய்துடுவாங்க"

அவள் வீட்டை சுற்றிப் பார்த்தாள், பின்னால் தோட்டம், செடிகள், என அவளுக்கு வீடு மிக பிடித்து இருந்தது என்று உணர்ந்தேன். 

பால்கனி, ஊஞ்சல் என எல்லாம் அவளுக்கு பிடித்தபடி வீடு இருந்தது. எனக்கு அவள் திருப்பூரில் இருந்த வீட்டின் சூழல் புரிந்தது. கிராமம் என்றாலும் ஓரளவு வசதியான குடும்பத்தில் பிறந்த நில புலங்களுடன் இருந்த குடும்பத்தில் பிறந்தவள், கஷ்டமான சூழலில் கடந்த இரு ஆண்டுகளாக இருந்து, அவளுக்கு இதை பார்க்க மகிழ்ச்சி வந்ததில் தப்பில்லை. 

"கீழே இருக்க ரெண்டு ரூம்ல எதிலாவது தங்கிக்க, உன் ப்ரெண்ட் வந்ததும் உன் திங்ஸ் வேண்டியது எல்லாம் திருப்பூர் இருந்து கொண்டு வரலாம். "

அவள் என்னை கேள்வியாக பார்த்தாள்.

"நம்ம ஆபீஸ் லயே வேலை பார்க்கலாம், ஏற்கனவே இருந்த அக்கவுண்ட் ஆளு போயி 4 மாசம் ஆச்சு, நான் தான் இப்போ அதையும் பார்க்கிறேன், எப்படியும் ஆளு போட்டு தான் ஆகணும், வேலை ஈஸி யாத்தான் இருக்கும்"

"ஆபீஸ் எங்கே??"

"பக்கம் தான், ஒரு ரெண்டு கிலோ மீட்டர், உனக்கு கால் நல்லானதும் போலாம், நாளைக்கு மட்டும் ரெஸ்ட் எடு பகல்ல, உனக்கு துணைக்கு ஆளு வர சொல்றேன், நாலன்னிக்கு ஆபீஸ் வா"

மதியம் உணவு  கொண்டு வேலு வந்தான்.


"அபி, இது வேலு, நம்ம ஆபீஸ் ல வீட்டில எல்லாமே இவரு தான். இவரு ஒய்ஃப் தான் சமையல் எனக்கு, நாளைக்கு உனக்கு பேச்சுத் துணைக்கு வரும், 10 வருசமா எனக்கு இங்க கோயம்புத்தூர் வந்தாலே வேலு தான் ஆல் இன் ஆல்"

"ஹலோ சார், நான் அபி" 

"சார் எல்லாம் வேனாம்மா, அண்ணா சொல்லு போதும், நான் வெறும் பியூன் தான்மா ஆபீஸ் ல, சாரு தான் என்னை சமமா மரியாதையா, ப்ரெண்ட் மாதிரி நடத்தினாருன்னா நானும் உடனே அவருக்கு சமம் ஆயிட முடியுமா?" என வெகுளியாக கேட்டு சிரித்தார் வேலு.

உணவுக்கு பின் நான் உறங்க செல்ல, அபி வேலுவுடன் பேசிக் கொண்டு இருந்தாள்.

நான் மாலை ஐந்து மணி அளவில் கீழே வர ஹாலில் டிவி முன் இருந்த அபி கேட்டாள்.

"டீ? காபி?"

"வேலு கிளம்பியச்சா?? டிகாஷன் போட்டு இருக்கா பாரு? இருந்தா காபி, இல்லைன்னா டீ"

"அண்ணா சொன்னாரு, நான் முன்னேயே டிகாஷன் போட்டு இருக்கேன், காபியே கலந்துடரேன்"

காபி குடித்து "நல்லா இருக்கு"

அவள் பதில் சொல்லாமல் புன்னகை செய்தாள்.

"ஆமா, இத்தனை புக்கும் நீங்க படிக்கவா??"

அலமாரி முழுக்க இருந்த புத்தகங்களைப் பார்த்து வியந்து கேட்டாள். கிட்டத்தட்ட ஒரு ஆயிரம் புத்தகங்கள், நூறுக்கும் மேற்பட்ட டிவிடி களைப் பார்த்து புரட்டிக் கொண்டு இருந்தாள்.

"பின்ன என்ன சும்மா அடுக்கி வைக்கன்னு நினைச்சியா??"

"இல்ல, இந்த புக் லாம் எதுக்கு??"

"எதுக்குன்னு கேட்டா என்ன சொல்றது?"

"இல்ல, பொதுவா ஸ்கூல் காலேஜ் போது பரிட்சைக்கு படிப்போம், அதை தாண்டி விகடன், குமுதம் இல்லை எதுனா கிரைம் நாவல் படிச்சு இருக்கேன், இந்த மாதிரி நாவல் எல்லாம் நான் அதிகம் பார்த்தது கூட இல்ல"

"இதுவும் படிக்க தான், இப்போ நீ கிரைம் நாவல் படிப்பே இல்லையா, யாரு உனக்கு பிடிக்கும்??"

"யாருன்னா, ராஜேஷ் குமார், சுபா, அப்புறம் ஊர் லைப்ரரி ல சுஜாதா, அப்புறம் கொஞ்சம் குடும்ப நாவல் படிப்பேன் இந்த ரமணி சந்திரன், லட்சுமி மாதிரி, பொன்னியின் செல்வன் கூட பாதி படிச்சேன்"

"அதே மாதிரி தான் இதுவும், என்ன இதுலாம் கொஞ்சம் சீரியஸ் நாவல் அவ்ளோ தான். ராஜேஷ் குமார், சுபா மாதிரி தான் ஜெயகாந்தன், அசோக மித்திரன், ஜெயமோகன், எஸ். ராமகிருஷ்ணன், சுந்தர ராமசாமி எல்லாம், எல்லாருமே எழுத்தாளர் தான். யாருக்கு எழுதுறாங்க அது தான் விசயம்"

"புரியல எனக்கு"

"இதுல ஏதாவது படி, ஃப்ரீ டைம் உனக்கு நிறைய இருக்கு, படி, படிச்சா ரெண்டு வகை எழுத்துக்கும் உள்ள வித்தியாசம் புரியும்"

"உனக்கு எப்படி சொல்ல, இப்போ நீ குமுதம் விகடன் ரெண்டும் படிப்பே இல்லை, ரெண்டுளையும் என்ன வித்தியாசம் ??"

"விகடன் அட்டை கொஞ்சம் நல்லா இருக்கும், அப்புறம் கவிதை, கட்டுரை கொஞ்சம் அதிகம் இருக்கும், குமுதம் ல சினிமா அரசியல் அதிகம்"

"ரைட், விகடன் என்ன தான் கமர்சியல் பத்திரிக்கை ஆனாலும் கொஞ்சமாவது இலக்கிய டச் அதுல இருக்கும், ஒரு சிறுகதை, ஒரே ஒரு நல்ல கவிதை அல்லது ஒரு நல்ல இன்டர்வியூ அல்லது ஒரு நல்ல கட்டுரை ஆவது இருக்கும், குமுதத்தில் அது கூட இருக்கும்னு சொல்ல முடியாது. எல்லாரும் படிக்கிற மாதிரி இருக்கும், எதுவும் புதுசா இருக்காது" தொடர்ந்தேன்.

"அதே மாதிரி தான் அசோக மித்திரன், ஜெயமோகன், இவங்களுக்கும் ராஜேஷ் குமார், ரமணி சந்திரன் மாதிரி ஆளுங்களுக்கும் உள்ள  வித்தியாசம், அதுக்காக நான் அவங்களை மட்டம் தட்டலை, அவங்களோட ஆடியன்ஸ் வேற, அவங்க அதுக்கு தான் எழுதுறாங்க"

நிறைய பேசினோம், சினிமா அரசியல் இலக்கியம் என. கடைசியாக கேட்டாள்.

"சரி, இதுல நான் படிக்கிற மாதிரி ஒரு புக் எடுத்துக் கொடுங்க, சின்னதா இருக்கணும், படிக்கவும் கொஞ்சம் ஈசியா வேணும்"

தேடினேன், கொஞ்சம் யோசித்து தமிழில் சின்னதாக தேடி எடுத்து தந்தேன்.

"இந்தா, இந்த ரெண்டுல ஒண்ணு படி, இது ஜெயமோகன் எழுதிய முதல் நாவல், 90லையே எழுதினது, பேரு ரப்பர். கன்னியாகுமரி தமிழ்ல இருக்கும், இது 18ஆம் அட்சக் கோடு, அசோக மித்திரன் எழுதினது, ஹைதராபாத் சுதந்திர போராட்டம் பேக் கிரவுண்ட் ல தமிழ் பிராமின் டீனேஜ் ஹீரோ வியூ ல கதை போகும், சாகித்ய அகாடமி அவார்டு வாங்கின நாவல்"

"ஹைதராபாத் சுதந்திரமா?? அதும் இந்தியா தானே, ஆந்திரா ல தானே இருக்கு ?"

"ஆமா, இப்போ அது இந்தியா தான், ஆனா 1947 ல இந்தியா சுதந்திரம் வாங்குறப்போ ஹைதராபாத் தனி நாடா இருந்துச்சு, முஸ்லிம் நாடா இருந்துச்சு, அங்க ஆட்சி பண்ணின நிஜாம் அதை பாகிஸ்தான் கூட சேர்க்க விரும்பினார், ஆனா அது புவியியல் அமைப்பு படி தென் இந்தியாவில் இருந்ததால அதை பாகிஸ்தான் கூட சேர்க்க பிரச்சினை, அப்போ ஏற்கனவே பாகிஸ்தான் ரெண்டா இருந்தது, மேற்கு கிழக்கு அப்படி, இப்போ பங்களாதேஷ் இருக்கு இல்ல அது முன்ன கிழக்கு பாகிஸ்தான். நாம விடலை, அப்புறம் மிலிட்டரி அனுப்பி சண்டை போட்டு தான் ஹைதராபாத் நம்ம கூட சேந்துச்சு"

"ஓ"

"அது மட்டும் இல்ல, அப்போ ஹைதராபாத் நிஜாம் உலகத்துல பெரிய பணக்காரர்களில் ஒருத்தர், அவர் இங்க இருந்த சொத்து எல்லாம் விட்டுட்டு, தன் கிட்ட இருந்த தங்கம், வைரம் வெள்ளி மாதிரி பொருள் எல்லாம் எடுத்துட்டு பாகிஸ்தான் போயி செட்டில் ஆயிட்டாரு"

"உம்"

"சாரி, ரொம்ப போர் அடிக்கிறேன், 1947, 48 ல நடந்ததை பத்தி 2012ல சொல்லிக் கிட்டு இருக்கேன்."

"இல்ல இல்ல, எனக்கு இந்த கதை எல்லாம் தெரியாது, ஆமா எல்லாமே பழைய புக்கா இருக்கா? நீங்க கொடுத்த ஒண்ணு 1990 ல எழுதினது, இன்னொன்னு 77 ஆ?"

"இது என்ன சினிமா வா?? பழைய படம், புது படம்னு சொல்ல, புக்குக்கு வயசு பொதுவா ஆகாது, என்ன கொஞ்சம் பேச்சு வழக்கு லேசா மாறி இருக்கும், ஆனா எத்தனை வருசம் கழிச்சு படிச்சாலும் ரசிக்கலாம்"

"உம்"

நிறைய பேசினோம், இல்லை நான் பேச அவள் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தாள். அரசியல், சினிமா, இலக்கியம், சமூகம் என நிறைய. நான் அவளிடம் அவளைப் பற்றி எதுவும் கேட்கவே இல்லை. அன்று மட்டும் அல்ல அடுத்த சில நாட்கள் கூட அப்படியே போனது. அவளின் கால் இன்னும் முழுக்க சரி ஆகாததால் அவள் இன்னும் ஆபீஸ் வர வில்லை. மூன்றாம் நாள் கேட்டாள்.


"நீங்க ஏன் எதுவுமே கேக்கலை என்னைப் பத்தி?"

"அதான் சொன்னியே ஹாஸ்பிடல் லாயே"

"அது பத்தி அப்புறம் எதுவுமே நீங்க கேக்கலை?"

"வேணாம். உன் முகத்தை அன்னைக்கு நீ மயக்கமா ஹாஸ்பிடல் ல இருக்கறப்ப பார்த்தப்பவே எனக்கு புரிஞ்சுது, அதைப் பத்தி விளக்கமா கேட்டு ஏன் உன்னை கஷ்டப் படுத்தணும்??"

"உம்" என்றவாறு என் கண்ணைப் பார்த்தாள்.
நானும் அவள் கண்ணைப் பார்த்தேன், அவளை உற்றுப் பார்த்தபடியே சொன்னேன்.

"இப்போ உனக்கு வாழ்க்கைல உனக்கு ரெண்டு வாய்ப்பு தான் இருக்கு, ஒண்ணு நடந்ததையே நினைச்சு நினைச்சு நீயும் கஷ்டப் பட்டு, பிறருக்கும் கஷ்டம் தந்து உன்னை நீயே அழிச்சுக்கிறது, உடனடியா அல்லது கொஞ்சம் கொஞ்சமா, ரெண்டாவது நடந்ததை எல்லாம் அப்படியே மறந்து புதுசா வாழத் தொடங்கு ரது, மனசுக்குப் பிடிச்ச விசயங்களை செய்றது, முடியாட்டி ஏதாவது ஒரு வேலைல, படிப்புல,  உன்னை ஈடுபடுத்திக் கிறது"

அவள் பார்த்தபடி இருக்க நான் தொடர்ந்தேன்.

"என்னைக் கேட்டா பழசை எல்லாம் மற, புதுசா வாழத் தொடங்கு, ஆபீஸ் வா, புது வேலை, புது இடம், புது வீடு, புது ப்ரெண்ட்ஸ் இப்படி எல்லாம் புதுசா இருக்கட்டும்"

சரி என்பதாக தலை அசைத்தாள். 

"நாளைக்கு ஆபீஸ் வா, சின்ன ஆபீஸ் தான் ஒரு 40 பேரு தான் மொத்தம், சரியா சொன்னா அது ஆபீஸ் கூட இல்லை, ஆபீஸ் மாதிரி. டெஸ்க் ஒர்க் ஒரு பத்து பேரு, பின்னாடி யுனிட்ல தான் 30 பேரு மேல இருப்பாங்க, வா, பழகு, அக்கவுண்ட் பாரு, பொழுதும் போகும், உனக்கும் பழச மறக்க ஒரு வாய்ப்பா இருக்கும்"

"நீங்க சொன்னா சரியா தான் இருக்கும்" என புன்னகைத்தாள்.

"அந்த ரெண்டு புக்ல எது இப்போ படிக்கிற?"

"முதல்ல ரப்பர் தான் ஆரம்பிச் சேன், ஆனா அந்த தமிழ் கொஞ்சம் கஷ்டமா இருந்துச்சு, நிறைய மலையாளம் கலந்து, அதான் அதை அப்புறம் படிக்கிலாம்னு வச்ச்ட்டு இன்னொரு புக் எடுத்திட்டேன்"

"இது எப்படி இருக்கு?"

"ஈஸி யா தான் இருக்கு, சும்மா வெறுமனே ஒரு பையன் பாய்ண்ட் ஆப் வியூ ல நார்மலா தான் போகுது, நான் நீங்க அன்னைக்கு சொன்னத வச்சு எதோ ரொம்ப சீரியஸான புக்னு நினைச்சேன், ஆனா படிக்க அவ்ளோ விறுவிறுப்பு இல்ல" என தயக்கமாய் சிரித்தாள்.

"பரவால்ல, முதல் தரம் அப்படி தான் இருக்கும், அடுத்தடுத்து படிக்க பழகிடும்"

"நீங்க ஒரே புக்கை பல தரம் படிப்பீங்களா??"

"உம், பிடிச்சு இருந்தா சிலதுலாம் பத்து தரம் மேல படிச்சு இருக்கேன்"

"போர் அடிக்காதா? படிச்சதே திரும்ப படிக்க?"

"நீ ஒரு தரம் கேட்ட பாட்டை திரும்ப கேட்க மாட்டியா?, பிடிச்சா கேப்ப தானே?"

"உம்"

"அதே போல தான் பிடிச்ச படம் திரும்ப பார்க்கிறது, பிடிச்ச புக் திரும்ப படிக்கிறது கூட"

அவள் புரிந்தது போல தலை அசைத்தாள். அவளுக்கு நான் சொல்வது சரிவர புரிய வில்லை என்று எனக்குப் பட்டது. ஆனாலும் ஏதும் நான் மேலே சொல்ல வில்லை.

அடுத்த நாள் ஆபீஸ் வந்தாள், அங்கு இருந்த சக பெண்கள் எல்லாருடனும் அன்றே கிட்டத்தட்ட தோழி ஆனாள் என்று தான் சொல்ல வேண்டும். நான் எண்ணியதை விட அவள் விரைவாக இந்த வாழ்க்கைக்கு, வேலைக்கு பழகிக் கொண்டு விட்டதாக தோணியது. 

டெஸ்க் ஒர்க்கில் இரண்டு பேர் மட்டுமே ஆண்கள், மற்ற அனைவரும் பெண்கள் தான், அது அபிக்கு மிக எளிதாக இருந்தது பழக என தோணியது.

அவள் வீட்டில் இருந்த முதல் மூன்று நாளிலேயே வேலு மனைவியுடன் நன்கு பழக்கம் ஆகி இருந்தாள். கிட்டத்தட்ட அவள் இந்த ஊருக்கு, வேலைக்கு, வாழ்க்கைக்கு முதல் வாரமே தயார் ஆனாள். 

நானும் சென்னை விட்டு வந்து 12 நாளுக்கு மேலே ஆனதால் நாளை வார இறுதி சென்னை திரும்ப வேண்டும். அபி இடம் சொன்னேன், எப்போது என்ன வேண்டுமென்றாலும் வேலு மனைவியிடம் கேட்க சொல்லி. அவளிடமும் சொன்னேன் ஒரு வாரம் அல்லது இரண்டு வாரம் அபி உடன் இரவில் தங்குமாறு, பார்த்துக் கொள்ளும் படி. 

"சார், அபி எனக்கு தங்கச்சி மாதிரி சார், நான் பார்த்துக்கறேன்" 

"தாங்க்ஸ் மா" என்றேன்.
அபியிடம் விடை பெற்று சென்னை கிளம்பினேன்.
[+] 5 users Like nathan19's post
Like Reply


Messages In This Thread
RE: அன்பிற்கும் உண்டோ அடைக்கும் தாழ் - by nathan19 - 26-06-2020, 03:16 PM



Users browsing this thread: 9 Guest(s)