மச்சக்காரன் by asal

[johnypowas]

சரியாய் மணி 8.30 க்கு பத்மினி வீட்டுக்குள் நுழைந்தேன்... பத்மினியின் அப்பாதான் என்னை வரவேற்றார்...”வா ரவி... .. உட்கார்....” உள்ளே திரும்பி..”டீ மஞ்சு.. ரவி வந்துருக்கான் பார்... டீ கொண்டு வா...”

“அதெல்லாம் வேண்டாங்க மாமா... வரச்சொன்னீங்கன்னு மாமி சொன்னாங்க...” நான் பவ்யமாய் சொன்னேன்..உள்ளே இருந்து ஆன்ட்டி வந்தார்கள்... 

“சாப்பிடுகிற நேரத்திலே எதுக்கு டீ? நீங்க கெட்டுப்போறதும் இல்லாம அவனை எதுக்கு சேர்த்து கெடுக்கறீங்க?” மஞ்சுளா ஆன்ட்டி கோபப்பட்டார்கள்..

“சரி வா சாப்பிடலாம் ரவி... “மாமா எழுந்தார்கள்..

“இல்லைங்க மாமா.. நான் மெஸ்சிலேயே சாப்பிட்டுக்கிறேன்... நீங்க வரச்சொன்னதா... மாமி சொன்னாங்க..” நான் மீண்டும் நினைவூட்டினேன்..

“என்னடி உன் கையால சமைச்சதை சாப்பிட கூப்பிட்டா ரவி இப்படி பின்னங்கால் பிடறியிலே பட ஓடிடுவான் போல் இருக்கு... “ மாமா சிரித்தார்..

ஆன்ட்டி பொய்யாய் முறைத்தார்கள்..”ஏண்டா ரவி.. நான் சமைச்சா சாப்பிட மாட்டியா?.. “

“இல்லையிங்க ஆன்ட்டி... உங்களுக்கு எதுக்கு வீண் சிரமம்னு...” நான் தயங்கினேன்...”மெஸ்சிலே இன்னும் சொல்லலே...”

“என்ன ரவி வளருகிற பையன் இப்படி எல்லாத்துக்கும் தயங்கி தயங்கி பேசிட்டு இருக்கே.. இன்னும் கூச்ச சுபாவம் உள்ள பையனாகவே இருக்கியே?... நாளைக்கு படிச்சு முடிச்சிட்டு வேலைக்கு போறப்போ இப்படி இருந்தியின்னா... எல்லோரும் உன் தலையிலே மிளகாய் அரைச்சிருவாங்க...” மாமா ஏதோ ஜோக் சொன்னது மாதிரி சிரித்தார்..

வேறு வழி இல்லாமல் நானும் மெல்ல சிரித்து வைத்தேன்.... “இன்னிக்கு மட்டும் இங்கே சாப்பிடறாதாலே ஒன்னும் குறைஞ்சு போயிடாது... வா சாப்பிட்டுட்டே பேசலாம்...” மாமா எழுந்தார்... என்னால் மறுத்துப் பேச முடியவில்லை...

விஷயம் என்னன்னா... வர்ஷினியின் பாட்டிக்கு அடிபட்டு கால் முறிந்து விட்டதாம்... அவர்களை இங்கேதான் வச்சு பாக்கனுமாம்.. அதற்கு என் ரூம்தான் வசதியாம்... அதற்காக என் இடம் ஆன்ட்டி வீட்டு மாடிக்கு இடம் மாறுகிறது...

மாடியில் இருந்து வருவதற்கு இரண்டு வழி இருக்கிறது.... வீட்டுக்குள் நுழையாமல் வெளி வராண்டாவிலேயே மாடிக்கு படி இருக்கிறது... இன்னொரு வழி சமையல் அறையில் இருந்து மாடிக்கு போகிறது...அதில் ஏற்கனவே கிரில் கேட் இருப்பதால் அதை பூட்டிவிட்டால்... மாடி தனி ஆகி விடுகிறது...

அப்பாடி எனக்கு இப்பத்தான் நிம்மதி மூச்சு வந்தது.... இனிமேல் கவலை இல்லை.... எப்படியும் பத்மினியை தினமும் ஓல் போட்டுடலாம்.... மாமாவின் யோசனைக்கு நான் பெரிதாக ஒன்னும் மறுப்பு சொல்லவில்லை.. 

ஆன்ட்டி விட்டு சமையல் நன்றாகத்தான் இருந்தது... ஆன்ட்டி எப்படி இருப்பார்கள் என்று பார்க்க ஆசையாய் இருந்தது... மனம் குரங்கைப் போல் என்று சொன்னது சரியாகத்தான் இருந்தது... நேற்று இரவுதான் மகளை ஓல் போட்டு அனுபவித்தேன்... காலையில் மனம் அம்மாவையும் ஓல் போட அலைகிறது... மனமே ஒரு விசித்திரம்தான்... நான் குனிந்ந தலை நிமிராமல் சாப்பிட்டு விட்டு காலேஜுக்கு கிளம்பி விட்டேன்....

காலேஜில் பத்மினி நினைவாகவே இருந்தது... கூடவே ஆன்ட்டியும் நினைவுக்கு வந்து எல்லை தொல்லை பண்ணினார்கள்... ஆன்ட்டி மசிவார்களா என்று தெரியவில்லை.. மசிந்தால் சூப்பரோ சூப்பராய் இருக்கும்... நினைக்க நினைக்கவே உடல் முறுக்கேறியது... முதலில் கிடைத்த பத்மினியை ஒழுங்காய் ஓல் போட்டுட்டு இருப்போம்... சமயம் கிடைத்தால் மாமியை வளைக்கலாம்... அவசரப்படக்கூடாது... காரியம் கெட்டுவிடும். 

மதியத்திற்கு மேல் காலேஜில் வேலை இல்லை.. புட்பால் பிராக்டீசுக்கு சென்று விட்டேன்.. இன்றைக்கு என்ன ஆயிற்று என்றே தெரியவில்லை... நேற்று முழுவதும் விழித்து இருந்து ஓல் போட்டிருக்கிறேன்... விடியும் வரைக்கும் உடம்பு அசதியாகத்தான் இருந்தது... மதியத்தில் இருந்து உடல் அசதி போன இடம் தெரியவில்லை... உடம்பு இன்னும் முறுக்கேறிக்கொண்டது... ப்ரெண்ட்லி மேட்ச்சில் அற்புதமாய் விளையாடினேன்..எனக்கே ஆச்சர்யமாகத்தான் இருந்தது..அது என்னவோ பெரிய மில் அணி..இருந்தாலும் எங்களிடம் திணறியது... கடைசியில் இரண்டு கோல் வித்தியாசத்தில் நாங்கள் தான் ஜெயித்தோம்... 




இது ஏதோ ஒரு பார்மசூடிக்கல் கம்பனியின் டீம் போல் இருக்கிறது... ஆடியன்சில் இரண்டு ஆச்சர்யங்கள்.. முதல் மாமாவும் மஞ்சுளா ஆன்ட்டியும் இருந்தது... இரண்டாவது ஆச்சர்யம்.. கம்பனியின் எம்.டி யே இருந்தது... என்னை எம்.டி யிடம் அழைத்துப் போனார்கள்... அப்போதுதான் தெரிந்தது.. அது மாமா வேலைசெய்கிற கம்பனியின் டீம் என்று... என்னை பார்த்ததில் மாமா மிகவும் மகிழ்ந்து போனார்.... எம்.டி யிடம் பேசும் போது மாமாவை நான் அவரிடம் அறிமுகம் செய்து வைத்ததில் அவருக்கு தலைகால் புரியவில்லை... எம்.டி என்னிடம் நேரடியாகவே விஷயத்துக்கு வந்து விட்டார்... எனக்கு அவர்கள் டீமில் இணைந்து விளையாட விருப்பம் இருக்கிறதா என்று.... நான் சம்மதித்தேன்.. எல்லோருக்குமே மகிழ்ச்சி