சந்தியா ராகம்

[johnypowas]

அப்போது உள்ளே ஒரு போலிஸ் அதிகாரி வந்தான். அவர் அந்த உயர் போலிஸ் அதிகாரியின் துணை அதிகாரி. என்னை அப்போது தான் அவன் முதல் முறையாகப் பார்த்தான். சேலை கட்டி குடும்பப்பாங்கான தோற்றத்தில் இருந்ததை அவன் பார்த்தான். "நீங்கல்லாம் ஏன் மேடம் இந்த மாதிரி இடத்துக்கு வர்ரிங்க" என்றான் உரிமையாக. எனக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. 

பின்னர் ரமேஷுடன் வியாபாரம் பேசினார். "இதோ பாருங்க சார். அவருக்கு உங்கள விடுற ஐடியா இல்ல. ரொம்ப கறாரான ஆளு. என்ன பண்ணலாம்னு சொல்லுங்க நான் பேசி பாக்குறேன்" என்றான். உடனே ரமேஷ் "25 லட்ச ரூபாய்" தர தயாராக இருப்பதாக சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே அந்த உயர் போலிஸ் அதிகாரி உள்ளே நுழைய... சற்று பரபரப்பானோம். அவன் மிக கறாரான பேர்வழியாக இருந்தான். மிக முரட்டுத் தனமாகத் தான் பேசினான். அந்த இருவருக்குமே வயது 40 ஐ ஒட்டித் தான் இருக்கும்.

அந்த துணை போலிஸ் அதிகாரி ரமேஷ்-ஐப் பற்றியும் என்னைப் பற்றியும் சொல்லிக் கொண்டிருந்தான். பெரிய பிசினஸ் புள்ளிகள் என்றும், பணம் செழிப்பாக வாங்கிக் கொள்ளலாம் என்றும் சொன்னான். ஆனால் அவனின் பார்வை முழுதும் என்னைத் தான் சுற்றி இருந்தது. மேலும் கூடவெ ரமேஷும் எவ்வளவு பணம் வேண்டுமானாலும் தருவதாக அந்த அதிகாரியிடம் நேரடியாகவே சொன்னான். அதற்க்கு அவன் "இதோ பாருங்க சார். இது நீங்க நினைக்கிற மாதிரியெல்லாம் சாதாரண ரெய்டு இல்ல. பணம் வாங்கிட்டு அனுப்பி விடுறதுக்கு. ரொம்ப சீரியஸ் மேட்டர். உங்க கிட்ட தான் இப்படி பேசிட்டு இருக்கேன். மத்தவங்க எல்லாரையும் ஜீப் ல ஏத்தியாச்சு" என்று கோபமாக சொன்னான். அவனும் என்னைப் பார்த்து "என்னமா நீயும் ஜீப் ல ஏறுரியா" என்று சொல்ல எனக்கு அழுகையே வரும் போல ஆகி விட்டது. 

உடனே ரமேஷ் "சார் ப்ளிஸ் இந்த ஒரு டைம் excuse பண்ணுங்க. நீங்க என்ன கேட்டாலும் தர தயார்" என்று உறுதியாக சொல்ல, அவன் எதுவும் பேசாமல் வெளியே செல்ல, அந்த துணை அதிகாரி எங்களைப் பார்த்து "நான் பேசி விட்டு வருகிறேன்" என்று சொல்லியபடி வெளியே செல்ல, நாங்கள் இருவரும் உள்ளே நின்றோம். கவலைப் படாதே எப்படியும் போய் விடலாம் என்று ரமேஷ் எனக்கு தைரியம் சொன்னான். நானும் அமைதியாக இருந்தேன். 

சற்று நேரத்தில் அந்த துணை அதிகாரி உள்ளே வந்தான். மிகுந்த எதிர்பார்ப்போடு அவனை எதிர்கொண்டோம். 

அவன் 
"பேசியாச்சு சார். அதுக்கு நீங்க ஓகே சொன்னா final பண்ணிக்கலாம். அதுக்கு மேல அவர் கிட்ட ஒன்னும் பேச முடியல" என்றான். 

என்ன என்று ஆவலாக நாங்கள் கேட்க. . . அதற்க்கு அவன். . . 
"பணம் எல்லாம் risk சார். அப்பரம் நாங்க உள்ள போக வேண்டியது தான். அதுனால, அப்பரம்". . . என்று சொல்லி அவன் சற்று தயங்கி. . . என்னைப்பார்த்துக் கொண்டே ரமேஷிடம் "அதுக்கு?" உங்களுக்கு ஓகே வா னு சொல்லுங்க" என்றான். 

"என்னங்க, எதுனாலும் பரவால சொல்லுங்க" என்று ரமேஷ் சொல்ல. . .

அதற்க்கு அவன்
"மேடம அவருக்கு ரொம்ப பிடிச்சு போச்சு. கொஞ்சம் "அதுக்கு" அட்ஜஸ்ட் பண்ணா. . . ஓகே பண்ணிடலாம். என்ன ஒரு 1 ஹவர் மட்டும் தான். முடிச்சிட்டு போயிட்டே இருங்க. எங்களுக்கும் பிரச்சினை இல்ல. உங்களுக்கும் பிரச்சினை இல்ல. பணம் வாங்குனா எங்களுக்கு தான் பிரச்சினை சார். இது தான் final. இதுக்கு மேல ஏதும் பேச வேண்டாம். பேசாம legal ஆ முடிச்சிக்கலாம். யோசிச்சு சொல்லுங்க 5 நிமிசத்தில வர்றேன்." என்று சொல்லி கிளம்பினான்.

நான் அதிர்ச்சியில் உறைந்தேன். ரமேஷும் அதை எதிர்பார்க்கவில்லை. எனக்கு நடுக்கம் கொள்ள ஆரம்பித்தது. அழுகையே வந்து விட்டது. கோபத்தில் ரமேஷை திட்டித் தீர்த்தேன். அவனும் பேசாமல் தான் இருந்தான். இன்னொரு முறையும் ரமேஷ் அந்த துணை அதிகாரியிடம் பேச, அவன் "அதை" தவிர வேறெதுவுக்கும் ஓகே சொல்லவில்லை என்று சொல்லிவிட்டான். 

அப்போது இருவரும் முடிவு செய்தோம். வேறு வழியே இல்லை. வாங்கிய நற்ப்பெயரெல்லாம் காற்றில் பறக்க, கைது செய்யப்படுவதை விட, அவர்கள் கேட்டதற்கு ஓகே சொல்லி, அங்கேயே முடித்து கொண்டு பிரச்சினை இல்லாமல் வெளியில் செல்வது தான் புத்திசாலித்தனம் என்பதை உணர்ந்தேன். எனக்கு அப்போது அதிகம் யோசிக்கவெல்லாம் நேரம் இல்லை. என் வாழ்வின் மறக்கவே முடியாத அந்த நிகழ்வுக்கு தயாரானேன்