அன்பு ஒன்றுதானே அனாதை - நீலியின் கதை

[sagotharan]

ஈசிஆர் டைவிங் அன்ட் ஸ்டே ஹோட்டலின் ஒரு பிரைவேட் சூட்டில் செல்வா இருந்தார். அந்த இரவு நிலவு ஒளியில் கடல் அலைகள் ஓடிவந்து பின்வாங்குவதை பார்த்துக்கொண்டே கையிலிருந்த கண்ணாடி கோப்பையில் மதுவை அருந்தினார். அது தீர்ந்ததும் அவர் இடதுபக்கம் டேபிளில் இரண்டு வோட்கா பாட்டில்கள் இருந்தன.
அதிலொன்றை எடுத்து ஊற்றிக்கொண்டு.. கடலைப் பார்த்தார். செல்வாவுக்கு இனி டினோவை நெருங்க ஒரே வழி காத்திருப்பது மட்டும் தான். அதுவரை இந்தக்கேசில் ஒரு இம்புரூமென்டும் இருக்கப்போவது இல்லை..

அந்நேரம் செல்வாவின் அறைக்கு பக்கத்தில் ஒரு பெண் அலரும் சத்தம் கேட்டது. பளீச் என அடி சத்தம், அதையொட்டி அந்தப் பெண் அலரும் சத்தம். செல்வாக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. ஏதோ தவறாக நடக்கிறது. உடனே ரிசப்பனுக்கு போன் அடித்தார். ஆனால் சரியின பதிலில்லை. அதனால் தானே செல்லலாம் என காவல்துறை அடையாள அட்டையையும், எதற்கும் இருக்கட்டுமே என கைத்துப்பாக்கியையும் எடுத்துக் கொண்டு வெளியே வந்தார். அடுத்த அறையின் கதவை பார்த்து திகைத்தார். கதவின் கைப்பிடியில் டூடாட் டிஸ்டப் என்ற டேக் தொங்கியது. அதில் ஹனிமூன் கப்புல்ஸ் என உடலுறவு படம் வேறு அச்சிடப்பட்டிருந்தது. செல்வாவுக்கு ஈ ஆடவில்லை. ச்சீ இப்படி ஒரு அசிங்கமா என இரண்டு அடி எடுத்திருப்பார். அதற்குள் மீண்டும் சத்தம் கேட்டது. இம்முறை அவருக்கு அருகே ஜன்னல் திரை விலகி லேசாக உள்ளிருப்பது தெரிந்தது. என்னதான் நடக்கிறது என பார்க்கும் ஆவலில் கண்களை உள்ளே செலுத்தினார். அங்கு ஒருவன் அமர்ந்திருந்தான். அவனுடைய கால்களுக்கு மேல் ஒரு பெண் படுத்திருந்தாள். அவனுக்கு எப்படியும் 27,28 வயதுதான் இருக்கும். அவளுக்கு 25 கூட இருக்காது. நிர்வாணமாக கிடந்த பெண்ணின் சூத்தில் அவனுடைய முரட்டு கைகள் பட்டென அடித்தது. ஆ.. அடிடா என்ற குரல் செல்வாக்கு இப்போது முதன்முதலாக கேட்டது. அப்போது அவள் விருப்பட்டு அடி வாங்குகிறாள் என செல்வா புரிந்து கொண்டான். சுற்றி முற்றி பார்த்துவிட்டு தன்னை கவனிக்கவில்லை என காரியத்தில் கவனம் செலுத்தினான்.