25-02-2019, 12:02 PM
“அப்போ எனக்கும் தடவறயா?" என்று விலாசினி சொல்லும்போது என் காதையே நம்ப முடியவில்லை. ஆஹா. மிக வேகமாக எங்கள் வீட்டுக்கு ஓடினேன். வீட்டின் பக்கத்தில் இருந்த துளசி செடி இலையை எடுத்துக் கொண்டேன். அதில் இரண்டு மஞ்சளை எடுத்து போட்டு சமையல் அறைக்கு ஒடினேன். எல்லாவற்றையும் ஒரு உரலில் போட்டு இடுக்கும் போது அம்மா அங்கே வந்தார்கள்.
“என்னடா பண்றே?" என்று அம்மாவின் குரலில் ஏகப்பட்ட சிடுசிடுப்பு.
“இல்லம்மா. நாட்டு மருந்து பண்ணனும்" என்றேன்.
“எதுக்கு இது. அதுக்குதான் பொம்பளங்க நாங்க இருக்கோம் இல்லே. முதலில் இது எதுக்குன்னு சொல்லு.”
உன் வேலையை பார்த்துக்குன்னு போம்மா. என்று என் மனசுக்குள் திட்டினேன். ஆனால் சொல்லவா முடியும்.
“இல்லே சும்மாதான்" என்று இழுத்தேன்.
“சும்மாவா? எனக்கு எல்லாம் தெரியும். நீ ஒரு பொம்பள லோலன். அவ மினுக்கறத்தும், உனக்கு மட்டும் தெரியறா மாதிரி ரகசியமா சிரிக்கறதும் எல்லாம் எனக்கு தெரியும். இப்போ இந்த நாட்டுமருந்து எதுக்குன்னும் தெரியும்" என்று படபடவென்று பொரிய ஆரம்பித்தாள்.
அட கண்டுபிடிச்சிட்டாங்களே? மேற்கொண்டு பேச முடியாது. எனவே வேகமாக அந்த நாட்டு மருந்து கலவையை ஒரு பாத்திரத்தில் போட்டுக் கொண்டு வேக வேகமாக ஓடினேன். பின்னால் என் அம்மா கத்திக் கொண்டு இருப்பதை உணர முடிந்தது.
நான் தலை தெறிக்க விலாசினி வீட்டுக்கு ஓடினேன்.
“மருந்து தயார் பண்ணிட்டேன். காட்டு" என்றேன்.
“நான் மாட்டேன்பா. அந்த இடத்தை உன்கிட்டே காட்ட முடியாது" என்று ரொம்பவே பிகு செய்தாள்.
“சட். அப்ப விடு. ஆஸ்பத்திரி போனா சுறுக்குன்னு நாலு ஊசி போடுவான்" என்றேன்.
“அப்படியா? சரி. முதலில் அந்த கதவை மூடு. யாராவது பார்க்க போறாங்க" என்றாள் தயங்கிக் கொண்டே.
நான் வேக வேகமாக ஓடி சென்று கதவை அடைத்தேன். பெண்கள் எப்போது மாறுவார்கள் என்றே தெரியாது. அதுவும் விலாஸினி எப்போ எப்படி மாறுவாள் என்று தெரியாது. விலாசினி கவர்ச்சியானவள். எத்தனையோ தடவை அவ வெள்ளை வெளேரென்று இருந்த தொடைகளை பார்த்து கையடித்து இருக்கிறேன். இப்போ நேரில் பார்க்க வாய்ப்பு கிடைத்தால் விடுவேனா?
“என்னடா பண்றே?" என்று அம்மாவின் குரலில் ஏகப்பட்ட சிடுசிடுப்பு.
“இல்லம்மா. நாட்டு மருந்து பண்ணனும்" என்றேன்.
“எதுக்கு இது. அதுக்குதான் பொம்பளங்க நாங்க இருக்கோம் இல்லே. முதலில் இது எதுக்குன்னு சொல்லு.”
உன் வேலையை பார்த்துக்குன்னு போம்மா. என்று என் மனசுக்குள் திட்டினேன். ஆனால் சொல்லவா முடியும்.
“இல்லே சும்மாதான்" என்று இழுத்தேன்.
“சும்மாவா? எனக்கு எல்லாம் தெரியும். நீ ஒரு பொம்பள லோலன். அவ மினுக்கறத்தும், உனக்கு மட்டும் தெரியறா மாதிரி ரகசியமா சிரிக்கறதும் எல்லாம் எனக்கு தெரியும். இப்போ இந்த நாட்டுமருந்து எதுக்குன்னும் தெரியும்" என்று படபடவென்று பொரிய ஆரம்பித்தாள்.
அட கண்டுபிடிச்சிட்டாங்களே? மேற்கொண்டு பேச முடியாது. எனவே வேகமாக அந்த நாட்டு மருந்து கலவையை ஒரு பாத்திரத்தில் போட்டுக் கொண்டு வேக வேகமாக ஓடினேன். பின்னால் என் அம்மா கத்திக் கொண்டு இருப்பதை உணர முடிந்தது.
நான் தலை தெறிக்க விலாசினி வீட்டுக்கு ஓடினேன்.
“மருந்து தயார் பண்ணிட்டேன். காட்டு" என்றேன்.
“நான் மாட்டேன்பா. அந்த இடத்தை உன்கிட்டே காட்ட முடியாது" என்று ரொம்பவே பிகு செய்தாள்.
“சட். அப்ப விடு. ஆஸ்பத்திரி போனா சுறுக்குன்னு நாலு ஊசி போடுவான்" என்றேன்.
“அப்படியா? சரி. முதலில் அந்த கதவை மூடு. யாராவது பார்க்க போறாங்க" என்றாள் தயங்கிக் கொண்டே.
நான் வேக வேகமாக ஓடி சென்று கதவை அடைத்தேன். பெண்கள் எப்போது மாறுவார்கள் என்றே தெரியாது. அதுவும் விலாஸினி எப்போ எப்படி மாறுவாள் என்று தெரியாது. விலாசினி கவர்ச்சியானவள். எத்தனையோ தடவை அவ வெள்ளை வெளேரென்று இருந்த தொடைகளை பார்த்து கையடித்து இருக்கிறேன். இப்போ நேரில் பார்க்க வாய்ப்பு கிடைத்தால் விடுவேனா?