Adultery ગુજરાતી ભાભીના જલવા

[Gujjubhai111]

ગજબ ની શાંતિ થઇ પિયુષ ને ! હવે એનો શ્વાસ હેઠો બેઠો..દીર્ધ શ્વાસ છોડી ને એણે પોતાના નિઃસાસા ને મોસમ સુધી પહોંચાડી દીધો ..મોસમ ના આખરી વાર પલટી ને જોવા થી પુષ ને એટલો બધો આનંદ થયો જેટલો મોસમ ને થોડીક ક્ષણો પહેલા ભોગવી ને થયો હતો..મોસમ ને કંપતા નાજુક કોમળ હોંઠ..ગોરા ગાલ..ગોરી નમણી ડોક.. પિયુષ આંખો પલકાવવા નું સુદ્ધાં ભૂલી ગયો..
જીજુ ને હોંઠ કરડતા જોઈ ને મોસમ ને યાદ આવ્યું કે મારી લીપ કિસ માટે જીજુ કેટલા ક્રેઝી છે ..એ ફાલ્ગુની ને ત્યાં જ ઉભી રાખી ને પાછી દોડી..આવી ને પિયુષ ને ભેટી પડી ને લીપ્સ્ટીક ની પરવાહ કર્યા વિના જીજુ ના હોંઠ સાથે હોંઠ ચાંપી દઈ ને રડી પડી..રડતા રડતા કીસ્સ ચાલુ હતી બંને ની.. લીપ કિસ ના ય કેટલા પ્રકાર હોય છે? આમ તો મોટે ભાગે લીપ કિસ આવેશ પૂર્ણ અને ઉત્તેજના ની આલબેલ પોકારતી ક્રિયા ગણાય.. જવલ્લેજ જીવન ની આખરી યાદગીરી રૂપે લીપ કિસ ની ભેંટ અપાતી હશે..મોસમ કિસ પૂરી કરી ને એટલું બોલી..આઈ લવ યુ જીજુ..!!!
રડતા રડતા પિયુષ એટલું જ બોલી શક્યો..મોસમ ,
!!!! લવ મી એ લીટ્લ બટ ફોરએવર..!!!!
મોસમ > અલવિદા જીજુ..આઈ વિલ નેવર ફરગેટ ધીસ ટાઈમ ,,આઈ વિલ લવ યુ ફોરએવર !! સચ એ મેમોરેબલ ટાઈમ જીજુ ..ગૂડ બાય ..
અને મોસમ ફાલ્ગુની સાથે નીચે ચાલી ગઈ..પણ સીડી પર થી નીચે ઉતરતા દરવાજો ખોલતા પહેલા પહેલા એણે ફાલ્ગુની પાસે લીપ્સ્ટીક સરખી કરાવી દીધી..
બરોબ્બર એજ વખતે પીન્ટુ ને વૈશાલી કહી રહી હતી...મને જીવન માં તમારા જેવા ફ્રેન્ડ ફિલોસોફર કમ ગાઈડ ની જરૂર છે..તમે મારા હમસફર બની શકશો..??? બરોબ્બર એજ વખતે પીન્ટુ ને વૈશાલી કહી રહી હતી...મને જીવન માં તમારા જેવા ફ્રેન્ડ ફિલોસોફર કમ ગાઈડ ની જરૂર છે..તમે મારા હમસફર બની શકશો..???
કવિતા મોસમ ની બાજુમાં જઈ ને બેઠી હતી .
પીન્ટુ એ કવિતા સામે જોયું એ ખુશ ખુશાલ દેખાતી હતી.. વૈશાલી ને શો જવાબ આપવો એ અસમંજસ માં પીન્ટુ એટલું બોલી શક્યો..
વૈશાલી તારી હાલત માટે મને ચોક્કસ સહાનુભૂતિ છે તું ઈચ્છે ત્યારે મને મિત્ર ભાવે કોલ કરી શકે છે તને મદદ રૂપ થઇ ને હું મારી જાત ને ભાગ્યશાળી માનીશ..કોઈ પણ મુસીબત માં હું તારી પડખે છું...વૈશાલી સાથે શેક હેન્ડ કરી ને પીન્ટુ ..અન્ય પુરુષ મિત્રો સાથે ભળી ગયો..પોતાના તરફ થી આટલો ઝુકાવ જાણી ને ય પીન્ટુ એ કોઈ લટ્ટુ વેડા ના કર્યા એટલે વૈશાલી ને એના માટે ઓર માન થયું...
મોસમ ના જતા રહ્યા પછી પીન્ટુ સોફા ના હેન્ડલ પર માથું નાખી ને ખુબ રડ્યો...
પ્રેમ ,સુખ આપે છે એમ માનનારા મહા-મૂર્ખ છે. હકીકત માં પ્રેમ ની ઝોળી માં સુખ હોતું જ નથી, જેની પાસે જે હોય એમાંથી જ એ આપી શકે એટલું સમજનાર આપણે એટલું નથી સમજી શકતા કે એની ઝોળી માં તો .. વિષાદ , પીડાઓ , દુઃખો ,વ્યથાઓ અને નીરાશાઓ જ ભરેલી છે અને એ વહેંચવા માં પ્રેમ જરાય કંજુસાઈ નથી કરતો..પ્રેમીઓ ને એ છુટ્ટે હાથે આ બધા ની એ લહાણી કરતો રહે છે.. એનું પ્રમાણ છે સૃષ્ટિ ના સર્જન થી આજ દિન સુધી એવા કયા માણસ ને આપણે જોયો જે પ્રેમી હોવા છતાં સુખી હોય..? ગોપી ઓ એ કૃષ્ણ ને પ્રેમ કર્યો એય એમને શું આપી શક્યા હતા.? વિયોગ ,આંસુઓ અને પીડાઓ જ ને? જો ઈશ્વર પણ પ્રેમ કરનાર ને કઈ આપી શકવા સમર્થ ના હોય તો આપણે તો પામર મનુષ્ય છીએ..
છતાં ય લોકો પ્રેમ માં પડી ને હસતે મોંઢે આ પીડાઓ , વ્યથાઓ ને ગળે વળગાડે છે એનું કારણ એક જ છે કે પ્રેમ શરૂઆત માં સુખ નો ભ્રમ ઉભો કરી ને એટલી જબરદસ્ત રોમાંચક પળો આપતો હોય છે કે પ્રેમ કરનાર બાકી ની આખી જીંદગી એ પળો ને પછી મેળવવા માટે આ બધી પીડાઓ હસતે મુખે ભોગવતો રહે છે..જે એને ક્યારેય નથી મળવાની હોતી..
પિયુષ માટે ..મોસમ ના જવા ની પળ સહન કરવી મુશ્કેલ હતી..પણ મહાપરાણે એ ઉભો થયો અને વોશ-બેઝીન પાસે જઈ ને ઉભો રહ્યો.. .. અરીસા માં મોં જોઈ ને વિચાર્યું..પિયુષ ભાઈ.. યે ક્યા હાલ બના રખા હે..મોસમ કી મંગની મેં આયે હો ય માતમ મેં? સુજી ગયેલી આંખો ,લાલ થઇ ગયેલા ડોળા , ઉદાસ ચહેરો..
કોક ચાલુ કરી ને ખોબામાં પાણી લઇ ચહેરા પર છાલક મારી..ઠંડા પાણી એ ચમત્કારીક ઔષધ નું કામ કર્યું.. પિયુષ ના ઉદાસ ચહેરા ને તાજગી આપી..પાણી માં કેટલી તાકાત છે? ગમે તેવી ઉદાસી ને એક પળ માં તાજગી માં પરિવર્તિત કરી દે છે..ઊંઘ માં થી જાગેલા માણસ ને ખરેખર તો જગાડવાનું કામ પાણી ની એક છાલક કરે છે....અને ઉદાસી ની પરાકાષ્ટા વખતે દિલ ની ઉદાસી ને , દિલ ના ભાર ને હળવો કરવા માટે નું અમોદ્ય શાસ્ત્ર રુદન પણ પાણી જ વહાવે છે ને ? જીંદગી ની મોટા માં મોટી વ્યથાઓ બહાર આવવા માટે આંસુ રૂપી પાણી નો જ સહારો લે છે..અને એ એક વાર રડી લીધા પછી કેટલો ભાર ઓછો થઇ જાય છે ? વ્યથાઓ પણ બહાર આવવા માટે પાણી નો સહારો લે અને ખુશી ઓ પણ..
પિયુષ એ બારી માં થી નીચે જોયું..વિશાળ મુખ્ય ખંડ માં સૌ મહેમાનો ગોળ કુંડાળું વળી ને મોસમ ની સગાઇ ની વિધિ માણી રહ્યા હતા..મોસમ અને તરુણ બાજઠ પર બાજુ બાજુ માં બેઠા હતા..તરુણ ના સુંદર ચહેરા પર રીમલેસ ચશ્માં એના દેખાવ ને ગંભીર બનાવી રહ્યા હતા..તરુણ ને જોઈ ને કોઈ પણ કહી શકે કે એ ભણવા માં કલેવર હશે..મોસમ –તરુણ ની જોડી મેઇડ ફોર ઈચ્ અધર દેખાતી હતી..પિયુષ બંને ની જોડી જોઈ ને ઈર્ષ્યા થી બળી ને ખાખ થઇ ગયો.. જાત ને સંકોરી ને તરુણ ની બાજુ માં બેઠેલી મોસમ ને ખાસી વાર એ જોઈ રહ્યો..
કોઈ કહી શકે? આ છોકરી હમણાં જ એના બનેવી નો લંડ ચૂસી ને આવી હશે? એના બનેવી ના લંડ થી ચૂત ની ખંજવાળ મિટાવી ને આવી હશે?
ફરતી ફરતી પિયુષ ની નજર એક ખૂણા માં પીન્ટુ ,વૈશાલી અને કવિતા વાતો કરી રહ્યા હતા.. ત્યાં સ્થિર થઇ...કવિતા ની છાતી ની ટોચ પીન્ટુ ના ખભા ને સહેજ અડકતી હોય એવું લાગ્યું પણ પિયુષ એ ભીડ ને કારણે હશે એમ સમજી ને વધારે ધ્યાન માં ના લીધું.. તો બીજા એક ખૂણા માં શીલા , મદન , રાજેશ સર, રેણુકા બહેન અને સુબોધકાંત સૌજન્યશીલ મુદ્રા માં બેસી ને વાતો કરી રહ્યા હતા..રેણુકા વારંવાર પિયુષ તરફ જોઈ ને ફલર્ટ કરી રહી હતી...શીલા એકલી એવી હતી જે આખા રૂમ માં એની હાજરી માત્ર થી હાહાકાર મચાવી રહી હતી..તમામ મહેમાનો..માત્ર પુરુષો જ નહિ..સ્ત્રીઓ અને બાળકો સુદ્ધાં શીલા ના જાજરમાન વ્યકિતત્વ ની નોંધ લીધા વિના રહી શકતા નહતા.. ત્યાં સુધી કે મોસમ – તરુણ ની સગાઇ વિધિ કરાવવા આવેલા મહારાજ પણ શીલા ના પ્રભાવ માં થી બચી શક્યા નહિ..
છેવટે શીલા એ રેણુકા નો હાથ પકડી ને કહ્યું ચલ ને બહાર જઈ ને વાત કરીએ અહી બધા ને ડીસ્ટર્બ થાય છે , રેણુકા ઉભી થઇ અને એ બંને બહાર ગાર્ડન માં મુકેલી ચેર માં જઈ ને બેઠા..
સુબોધકાંતે મકાન આલીશાન બનાવ્યું છે..કલર કોમ્બીનેશન સરસ છે રેણુકા એ કહ્યું..
શીલા> હા એ પોતે જ રંગીન છે તો મકાન પણ રંગીન હોય જ ને???
રેણુકા> હાહાહા સુથાર નું મન બાવળિયે !!! તને તો મકાન કરતા મકાન માલિક માં જ રસ હોય ને?
શીલા> એમાં ખોટું શું છે? તું પણ નક્કામી આડી અવળી વાત કરે છે હમણાં એ આવી ને લંડ દેખાડે તો તરત ચૂસવા બેસી જાય...હું સીધી વાત કરું છું..ટૂ ધ પોઈન્ટ..
રેણુકા> કઈ નહિ..કશું જ ખોટું નથી..લાગે છે મદન ભાઈ ના આવ્યા પછી છાનગપતિયા બંધ થઇ ગયા છે...
શીલા> હા યાર....એ લાઈફ ને હું મિસ કરી રહી છું..!
રેણુકા> તે એના વિના તો તું જીવી જ નહિ શકતી હો કેમ?
શીલા> અત્યારે તો મદન થી જ કામ ચલવું છું..બાહર કી બિરિયાની નસીબ નહિ હોતી...આજકલ...જગ્યા નથી મળતી ને ? એમાં ય હવે તો વૈશાલી પણ અહી રેહવાની એટલે આઝાદી તો ભૂલી જ જવાની..
રેણુકા> ના ,ના , શુ કામ ભૂલી જવાની..રાજેશ અવાર - નવાર આઉટ ઓફ સ્ટેશન હોય છે અને હું એકલી લીટરલી બોર થતી હોઉં છું..તારે મારે ઘેર આવી જવાનું..
શીલા> એ તો બરોબર છે યાર..પણ આપણે બે એ શું મંજીરા વગાડવાના ?
રેણુકા> અરે યાર..!! તારે જેને લઇ ને આવવો હોય એને લઇ ને આવજે ને ? મને શું વાંધો ? હું કઈ ભાગ નહિ પડાવું બસ?
શીલા> તું ભાગ માંગે તો ય મને શું વાંધો હોય રેણું..? ક્યાં મારા બાપ ની પ્રોપર્ટી છે કે હું એવું બધું વિચારું? ભૂખે મરવું એના કરતા આપણી પાસે જે હોય એ વહેંચી ને ખાધું હોય તો કોક પણ એના માં થી આપણે ને બટકું આલે..
રેણુકા> તે અત્યારે કોની સાથે મજા કરે છે?
શીલા> કોઈ ની સાથે નહિ યાર...મદન આસ પાસ માં હોય તો ક્યાં થી કશું થઇ શકે?
રેણુકા >કોઈ છે ખરું? હોય તો મારે ઘેર બોલાવ ને !.
શીલા> એમ તો ઘણા છે..ખાસ તો..રસિક હાથવગો છે ..બિચારો બહુ વલખા મારે છે એતો મારો આશિક થઇ ગયો છે..દૂધ આપવા આવે ત્યારે મદન અંદર સુતો હોય તોય બોલ દબાવે કાં તો એનો પકડાવે ત્યારે જ જાય..મને ય બહુ મન થઇ જાય છે પણ હું ય શું કરું? મેં એને કહ્યું છે કે ચાન્સ મળશે ત્યારે બોલાવીશ...રામ જાણે ચાન્સ મળશે કે નહિ.. સાલા નો મસ્ત છે બાકી.. અને એના દોસ્ત જીવા અને રઘુ નો ફોન નંબર પણ છે મારી પાસે...પણ એ બધા દારૂડિયા છે ..દારૂ પીધા પછી એમને ખુદ ને ભાન નથી રહેતું કે કયા કાણા માં નાખે છે. એમને બોલાવવા માટે પુરતો સમય જોઈએ..
રેણુકા> પેલો દૂધ વાળો? એની બૈરી ડીલીવરી પર હતી એ જ ને ?
શીલા > હા એ જ , એજ ,,સાલો જોરદાર છે બાકી...એક વાર કરાવ્યું હોય તો યાદ રહી જાય..
રેણુકા> તે મારે ઘેર ગોઠવ ને ? હું ય ટેસ્ટ કરું..! જસ્ટ ફોર ચેન્જ..
શીલા?> ગોઠવું કંઇક..અત્યારે તો સુબોધકાંત મારી નજર માં વસી ગયા છે.. એ પણ મને લાઈન મારે છે પણ ચાન્સ મળે તો વાત આગળ વધારું ને !
એટલા માં સુબોધકાંત બહાર આવી ને બંને ગોર્જીઅસ લેડીઝ વચ્ચે ઉભા રહી ને બોલ્યા.. સગાઇ ની વિધિ પતિ ગઈ છે ચાલો જમવા..
મકાન સરસ બનાવ્યું છે હો ?રેણુકા એ સુબોધકાંત ને કહ્યું.
થેન્ક્સ...તમારા ગાર્ડન માં બેસવા થી ખરેખર તો બાગ ની શોભા વધી ગઈ..સુબોધકાંત એ શીલા ના ભવ્ય સ્તનો ને જોઈ ને કહ્યું.. બગીચા ના ફૂલો ય કઈ વિસાતમાં નથી..બીજા ફૂલો ની આગળ..