24-02-2019, 12:44 PM
“ஏன் சின்ன பையன் போல எப்ப பார்த்தாலும் குட்டை பக்கம் சுத்திட்டு பொம்பளைங்க குளிக்கறத்தை பார்த்திட்டு இருக்கே?" என்றாள் அம்மா.
நான் சின்ன பையனா? மனசுக்குள்ளே என் சுன்னியை பார்த்தா பையன்னு நினைக்க மாட்டேன் என்று திட்டிக் கொண்டேன். ஆனால் என்ன சொல்றது. அமைதியாக இருந்தேன்.
“என்ன நான் சொல்றது கேட்குதா இல்லையா?" என்றாள் உரக்க.
“ஒண்ணுமில்லமா மீன் பிடிக்கத்தான்?" என்று இழுத்தேன்.
“என்னது மீன் பிடிச்சயா? இதுவறைக்கும் எத்தனை மீன் பிடிச்சே?" என்றாள் கிண்டலுடன்.
“முயற்சி பண்ணேன். ஒண்ணும் மாட்டல" என்றேன் இரட்டை அர்த்தத்துடன்.
“நீ முயற்சி பண்ற மீனை பத்தி எனக்கு தெரியும். இனிமே ஒழுங்கா படிக்கற வேலையை பாரு. மீறி ஏதாவது பண்ணா சங்கரன்கிட்டே சொல்லிடுவேன். சரியா?" என்று மிரட்டினாள். சில நாட்களுக்கு அந்த குட்டை பக்கமே போகவில்லை. சில நாள் கழித்து அறுவடைக்கு நாள் வந்தது. எல்லா பெண்களும் இந்த குட்டைக்கு குளிக்க வருவது அதிகரித்தது. அதே போல ஆண்கள் மாட்டையும் ஓட்டிக் கொண்டு வருவார்கள். இதில் பிரச்சனை என்னவென்றல் மாடுகள்கூட அட்டைகளும் வரும். குளிக்கும்போது அட்டை கடித்து விடும். கடித்தால் பிராணம் போய்விடும். அப்படி ஒரு வலி. ஒரு நாள் மறைந்து இருந்து அம்மா குளிப்பதை ரஸித்துக் கொண்டு இருக்கும்போது திடிரென்று அம்மா வீட்டை நோக்கி வேக வேகமாக ஓடிக் கொண்டு இருப்பது தெரிந்தது. ஏன் ஓட போறாங்க? என் மனம் அப்படி அவர்கள் உடை மாற்றும்போது பார்த்தால் எப்படி இருக்கும் என்று கத்தவே நானும் அம்மா பின்னால் மெதுவாக நகர்ந்து வீட்டுக்கு போனேன். மெல்ல வீட்டுக்கு அருகே போகும்போது கதவை திறந்து அம்மா பார்ப்பது தெரிந்தது.
“அங்கே விலாஸினி இருந்தா கூப்பிடேன்" என்றாள். அவள் குரலில் ஒரு பதட்டம் இருந்தது.
“எதுக்கம்மா? ஏதாவது பிரச்சனையா?" என்றேன். அவள் முகத்தில் இருந்த பதட்டம் அதிகரித்துக் கொண்டே போனது.
“ஏம்மா ஏதாவது பாம்பா?" என்றேன்.
“பாம்புன்னா வெளியே ஓடி வந்துடுவேனே? இது வேறே" என்றாள்.
“என்ன சொல்லு. ஆபத்துக்கு பாவமில்லை. இங்கே எல்லாம் ஆஸ்பத்திரி கூட கிடையாது" என்றேன். அம்மா முகத்தில் உடனே ஒரு பயம் தெரிந்தது.
“சரி. நீ உள்ளே வா” என்று என்னை உள்ளே இழுத்தாள். உள்ளே நுழைந்ததும் அம்மாவை பார்த்து பிரமித்து விட்டேன். வெறும் ஜாக்கெட் மட்டும் போட்டுக் கொண்டு இருந்தார்கள். புடவை இல்லை. பாவாடையை கணுக்கால் மேலே உயர்த்தி இருந்தாங்க. இப்படி ஒரு ஸீனை பார்த்ததும் என் மனம் பரபரப்பானது. என் தடி விறைத்துக் கொண்டது. அந்த முலைகள் ஜாக்கெட்டை கிழித்துக் கொண்டு வெளியே வந்து விடும் போலிருந்தது. அந்த தொடைகள். சந்தன நிறத்தில் பளபளவென்று இருந்தது. ஆஹ் அதில் ரத்தம் ஒழுகிக் கொண்டு இருந்தது. புரிந்து விட்டது. அட்டை கடித்தால்தான் இப்படி ரத்தம் வரும். அட்டை கடித்தால் அதை அவ்வளவு சீக்கிரம் எடுக்கவும் முடியாது. உற்று பார்த்தேன். முடிகள் எதுவும் இல்லாமல் தொடை வழவழவென்று இருந்தது. நல்ல இடம்தான். அதான் அட்டை கடித்து விட்டது போல.
“இரும்மா வந்துட்டேன்" என்று என் அறைக்கு ஓடினேன். அங்கே சுண்ணாம்பு இருந்தது. மெல்ல எடுத்துக் கொண்டு வந்தேன்.
நான் சின்ன பையனா? மனசுக்குள்ளே என் சுன்னியை பார்த்தா பையன்னு நினைக்க மாட்டேன் என்று திட்டிக் கொண்டேன். ஆனால் என்ன சொல்றது. அமைதியாக இருந்தேன்.
“என்ன நான் சொல்றது கேட்குதா இல்லையா?" என்றாள் உரக்க.
“ஒண்ணுமில்லமா மீன் பிடிக்கத்தான்?" என்று இழுத்தேன்.
“என்னது மீன் பிடிச்சயா? இதுவறைக்கும் எத்தனை மீன் பிடிச்சே?" என்றாள் கிண்டலுடன்.
“முயற்சி பண்ணேன். ஒண்ணும் மாட்டல" என்றேன் இரட்டை அர்த்தத்துடன்.
“நீ முயற்சி பண்ற மீனை பத்தி எனக்கு தெரியும். இனிமே ஒழுங்கா படிக்கற வேலையை பாரு. மீறி ஏதாவது பண்ணா சங்கரன்கிட்டே சொல்லிடுவேன். சரியா?" என்று மிரட்டினாள். சில நாட்களுக்கு அந்த குட்டை பக்கமே போகவில்லை. சில நாள் கழித்து அறுவடைக்கு நாள் வந்தது. எல்லா பெண்களும் இந்த குட்டைக்கு குளிக்க வருவது அதிகரித்தது. அதே போல ஆண்கள் மாட்டையும் ஓட்டிக் கொண்டு வருவார்கள். இதில் பிரச்சனை என்னவென்றல் மாடுகள்கூட அட்டைகளும் வரும். குளிக்கும்போது அட்டை கடித்து விடும். கடித்தால் பிராணம் போய்விடும். அப்படி ஒரு வலி. ஒரு நாள் மறைந்து இருந்து அம்மா குளிப்பதை ரஸித்துக் கொண்டு இருக்கும்போது திடிரென்று அம்மா வீட்டை நோக்கி வேக வேகமாக ஓடிக் கொண்டு இருப்பது தெரிந்தது. ஏன் ஓட போறாங்க? என் மனம் அப்படி அவர்கள் உடை மாற்றும்போது பார்த்தால் எப்படி இருக்கும் என்று கத்தவே நானும் அம்மா பின்னால் மெதுவாக நகர்ந்து வீட்டுக்கு போனேன். மெல்ல வீட்டுக்கு அருகே போகும்போது கதவை திறந்து அம்மா பார்ப்பது தெரிந்தது.
“அங்கே விலாஸினி இருந்தா கூப்பிடேன்" என்றாள். அவள் குரலில் ஒரு பதட்டம் இருந்தது.
“எதுக்கம்மா? ஏதாவது பிரச்சனையா?" என்றேன். அவள் முகத்தில் இருந்த பதட்டம் அதிகரித்துக் கொண்டே போனது.
“ஏம்மா ஏதாவது பாம்பா?" என்றேன்.
“பாம்புன்னா வெளியே ஓடி வந்துடுவேனே? இது வேறே" என்றாள்.
“என்ன சொல்லு. ஆபத்துக்கு பாவமில்லை. இங்கே எல்லாம் ஆஸ்பத்திரி கூட கிடையாது" என்றேன். அம்மா முகத்தில் உடனே ஒரு பயம் தெரிந்தது.
“சரி. நீ உள்ளே வா” என்று என்னை உள்ளே இழுத்தாள். உள்ளே நுழைந்ததும் அம்மாவை பார்த்து பிரமித்து விட்டேன். வெறும் ஜாக்கெட் மட்டும் போட்டுக் கொண்டு இருந்தார்கள். புடவை இல்லை. பாவாடையை கணுக்கால் மேலே உயர்த்தி இருந்தாங்க. இப்படி ஒரு ஸீனை பார்த்ததும் என் மனம் பரபரப்பானது. என் தடி விறைத்துக் கொண்டது. அந்த முலைகள் ஜாக்கெட்டை கிழித்துக் கொண்டு வெளியே வந்து விடும் போலிருந்தது. அந்த தொடைகள். சந்தன நிறத்தில் பளபளவென்று இருந்தது. ஆஹ் அதில் ரத்தம் ஒழுகிக் கொண்டு இருந்தது. புரிந்து விட்டது. அட்டை கடித்தால்தான் இப்படி ரத்தம் வரும். அட்டை கடித்தால் அதை அவ்வளவு சீக்கிரம் எடுக்கவும் முடியாது. உற்று பார்த்தேன். முடிகள் எதுவும் இல்லாமல் தொடை வழவழவென்று இருந்தது. நல்ல இடம்தான். அதான் அட்டை கடித்து விட்டது போல.
“இரும்மா வந்துட்டேன்" என்று என் அறைக்கு ஓடினேன். அங்கே சுண்ணாம்பு இருந்தது. மெல்ல எடுத்துக் கொண்டு வந்தேன்.