மான்சி கதைகள் by sathiyan

[johnypowas]

சத்யனின் வாழ்க்கை பயனத்தில் மான்சியின் பங்கு என்ன என்று தெரியாமலேயே சத்யன் அவளை நினைத்து ஏக்கத்துடன் காத்திருந்தான்

அவனுக்கு மான்சி உடனே வேண்டும் எல்லாவற்றுக்குமோ வேண்டும்... அன்பு ,காதல் சுகம், சந்தோஷம்,பாசம், பரிவு, சண்டை, சச்சரவு, எல்லாமே மான்சியுடன்தான் இனிமேல் நடக்க வேண்டும் என்று நினைத்தான்

ஆனால் இவனுடைய அனைத்து நடவடிக்கைகளை பற்றியும் பரணிக்கு தெரியும் என்பதால் ... முன்பு இவன் சனிக்கிழமை இரவு நேரங்களில் வீடுதிரும்பாததை பற்றி இவனிடமே நேரடியாக கேட்டவரிடம் போய் மான்சியை பற்றி எப்படி பேசுவது என்று குழம்பினான்

அதுவுமில்லாமல் மான்சிக்கு இருக்கும் இரண்டாவது திருமணத்தை பற்றிய வெறுப்பும் அவனுக்கு பயத்தை கொடுத்தது... நாம் பாட்டுக்க ஏதாவது சொல்லி அப்புறமா இப்போது இருக்கும் இந்த சின்னச்சின்ன சந்தோஷங்கள் கூட தன் வாழ்வில் இல்லாமல் போய்விட போகிறது என்று சத்யன் பயந்தான்

சனியன்று மாலை சத்யன் வீட்டுக்கு சைந்தவியுடன் வந்தார் பரணி.... சத்யன் சைந்தவியை வாங்கிக்கொண்டு உள்ளே போய் அவளுக்காக வாங்கி வைத்திருந்த சாக்லேட்டை கொடுத்தான்

சவி அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு அந்த சாக்லேட்டை வாங்கி பாதி கடித்துக்கொண்டு மீதியை அவன் வாயில் வைக்க... சத்யன் சிரித்தபடி அதை ரசித்து சுவைத்தான்

“ சத்யன் வரவர நீங்க அவளுக்கு ரொம்ப செல்லம் குடுக்கறீஙக.... எப்பப்பாரு சாக்லேட்டா தின்றா பல்லு என்னாகப்போகுதோ” என்று பேத்தியைப் பார்த்து குறைசொல்ல

“தாத்தா நான் பாதிதான் சாப்பிட்டேன் மீதியை அங்கிள் கிட்ட குடுத்திட்டேன்... அங்கிள் நீங்க தாத்தாகிட்ட வாயை திறந்து காமிங்க” என்ற சவி சத்யனின் தாடையை பிடித்து ஆட்டி வாயை திறக்க சொல்ல சத்யன் வாயைத்திறந்து காட்டி

“ அங்கிள் இவ பொய் சொல்றா என் வாயில சாக்லேட் இல்லை பாருங்க “ என்று சத்யன் சிரிக்க

சவி அவன் கன்னத்தில் தட்டி “ அய்யோ பொய் அங்கிள் பொய் சொல்றாரு தாத்தா” என்றாள்

பரணி இவர்கள் விளையாட்டை பார்த்து சிரித்தபடி “ இவளை விட்டுட்டு நீங்க எப்படிதான் ஒருவாரம் இருக்கப்போறீங்களோ தெரியலை சத்யன்... அதேபோல இவ எப்படி உங்களை விட்டு இருப்பான்னு தெரியலை” என்று பரணி சொன்னதும்

“ஏன் அங்கிள் எங்கயாவது வெளியூர் போறீங்களா” என்று தனது குரலின் அதிர்ச்சியை மறைக்க முயன்றபடி சத்யன் கேட்க

“ஆமாம் சத்யன் கட்டாக்ல இருக்கிற இவ மாமன் வாசு ஆஸ்ட்ரேலியா போறானாம் அதனால அவன் போறதுக்கு முன்னால ஒருவாரம் எங்க எல்லார்கூடயும் இருக்கனும்னு கிளம்பி வரச்சொல்லியிருக்கான்... பிளைட்டுக்கு அவனே டிக்கெட் எடுத்து அனுப்பிட்டான் ... நாளைக்கு விடிய காலையில கிளம்புறோம் சத்யன்" என்று பரணி சொல்லி முடித்ததும்

சத்யனுக்கு ரொம்பவே ஏமாற்றமாக இருந்தது .... அப்போ இன்னும் ஒருவாரத்துக்கு மான்சியை பார்க்கவே மு டியாதா... இந்த ஒருவாரம் அவள் இல்லாமல் என் வாழ்வு சக்கரம் எப்படி சுழலும் ... அவன் நினைவுகள் ஏக்கத்துடன் தவிக்க

" நாங்க கட்டாக் போனதும் நீங்கதான் மான்சியை அடிக்கடி பார்த்துக்கனும்... பவானியம்மா கிட்டயும் சொல்லியிருக்கேன்... எதுக்கும் நீங்களும் சும்மா ஒரு பார்வை பார்த்துக்கங்க" என்று பரணி மறுபடியும் கூற

"என்ன அங்கிள் சொல்றீங்க அவங்க உங்ககூட கட்டாக் வரலியா" என சத்யன் கேட்கும்போது இந்த உலகமே அவன் வாய்க்குள் தெரியும் போல அந்தளவுக்கு வாயை பிளந்துகொண்டு கேட்டான்

" மான்சிக்கும் சேர்த்துதான் வாசு டிக்கெட் அனுப்பியிருக்கான்... ஆனா அவளுக்கு பேங்கில் இது ஆடிட்டிங் நேரங்கிறதால லீவு கிடைக்கலை... அவ டிக்கெட்டை கேன்ஸல் பண்ணிட்டு நான் காஞ்சனா சவி மூணு பேர் மட்டும் போறோம்... கொஞ்சம் மான்சியை பார்த்துக்கங்க சத்யன்... முன்பு போல அவளுக்கு இப்பல்லாம் பயம் கிடையாது என்றாலும் ... தனியா விட்டுட்டு போறோம் அதான் சொல்றேன்" என்று பரணி கவலையான குரலில் கூற

சத்யன் வேகமாக அவர் அருகில் வந்து அவர் கையை பற்றிக்கொண்டு " என்ன அங்கிள் இப்படியெல்லாம் பேசறீங்க.. என் உயிரைக்கொடுத்தாவது அவங்களை பாதுகாப்பேன் அங்கிள் நீங்க பயப்படாம நல்லபடியா போய்ட்டு வாங்க" என்று சத்யன் பரணிக்கு தைரியம் சொன்னான்

" ரொம்ப நன்றி சத்யன் இதை உங்ககிட்ட நான் முன்னாடியே எதிர்பார்த்ததுதான்" என்ற பரணி சைந்தவியை தூக்கிக்கொண்டு தனு வீட்டுக்கு போனார்

சத்யனின் சந்தோஷத்துக்கு அளவேயில்லை... சிறுபையன் போல் விசிலடித்துக்கொண்டு சோபாவில் ஏறி குதித்தான்... வாய்க்கு வந்த சினிமா பாடல்களை தப்புதப்பாக பாடினான் ... இன்னும் ஒருவாரத்துக்கு மான்சியை நான் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும் .. இதை நினைக்கும் போதே அவனுக்கு முதுகில் இறக்கை முளைத்து வானில் பறப்பது போல இருந்தது