Fantasy ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும்.

[Arun_1990]

ஜோதிகா தன்னை மறந்து நிர்வானமாக தூங்கினாள், அதிகாலையில் குளிர் அதிகமாக இருக்க தன் சேலையை இழுத்து முழுமையாக போர்த்தினாள் ஜோதிகா, ராஜேந்திரன் வழக்கமாக காலை 4 மணிக்கெல்லாம் எழுந்து யோகா செய்துவிட்டு, தியானம் செய்துவிட்டு, உடற்பயிற்சி செய்வான். இந்த காட்டிலும் அதனை தொடர்ந்தான். பின் காலைக்கடனை முடித்துவிட்டு கடலில் தன் குண்டியை கழுவிவிட்டு மூட்டிய தீ அருகில் உட்கார்ந்தான். அவர்கள் செய்த கூடாரத்திற்குள் இருந்த கட்டிலை ஜோதிகா முழுமையாக ஆக்கிரமித்துக்கொள்ள, ஒரு தெண்னை கிளையை எடுத்து தட்டி போல நெய்தான், சுமார் ஒன்னரை மணி நேரம், மூன்று தட்டிகள் போன்ற அமைப்பை உருவாக்கி தீ எரியும் சிரிய கூடாரம் அருகே இன்னொரு கூடாரத்தை போட முடிவு செய்தான்.
காட்டுக்குள் சென்று பெரிய ஒல்லியான மூன்று மரங்களை வெட்டினான், அதை சுமார் 6 அடி துண்டுகளாக வெட்டி ஒரு சிறிய கூடாரம் போட கட்டினான். நன்றாக விடிந்தது, சூரிய ஒலி மரக்கிளைகள் வழியாக ஊதுருவ, ஜோதிகா அந்த கூடாரத்திற்குள் நிம்மதியாக தூங்கினாள். தான் புதிதாக கட்டிய கூடாரத்தை மழை பொழிந்தாலும் ஒழுகாதது போல அமைத்தான். அது முதலில் கட்டிய கூடாரத்தை விட பெரியதாக ஒரு குடிசை வீடு போல மாற்றினான். விசாலமாக சுமார் 4 பேர் வரை அதற்குள் தங்கலாம், அப்படி செய்த ராஜேந்திரன் சுற்று சுவர் போல தான் நெய்த தட்டியை வைத்து அடைத்தான். மேலும் சில தென்னங்கிளைகளை வைத்து கூறை நெய்தான். பின் கீழே கடற்கரைக்கு சென்றான்.
தாங்கள் வந்த படகில் இருந்த தார்ப்பாயை எடுத்துவந்து அந்த கூடாரத்தின் மீது விரித்தான். அதை விரிக்கும் சத்தம் பட படவென கேட்க, அதை காற்று தூக்கிப்போகாமல் இருக்க படகில் இருந்த கயிற்றை பிரித்து நாங்கு நுனிகளிலும் கயிற்றை கட்டி வெய்ட்டுக்கு பெரிய சைஸ் கற்களை கட்டினான், ஜோதிகா சோம்பம் முறித்தாள்,
“லக்ஷ்மி அக்கா காபி” என சத்தமாக கத்தினாள்,
“ஹம்… இன்னும் நல்லா சத்தமா கத்துமா…. அப்போதான் சென்னைல உங்க வூட்டுல வேலை செய்யும் லக்ஷ்மி அக்காவுக்கு காது நல்லா கேட்கும்” என தன் கட்டைக்குரலில் சொன்னான் ராஜேந்திரன், ஜோதிகா மெதுவாக கண்களை திறந்து பார்த்தாள், தான் படுத்திருந்த கூடாரத்தின் அருகே ஒரு மீடியம் சைஸ் குடிசை வீடு இருப்பதை கண்டால், சுய நினைவுக்கு வந்து தன் விரல்களால் கண்களை துடைத்தாள், அப்போது தான் தான் தனித்தீவுல் மாட்டிக்கொண்டிருப்பது அவளுக்கு ஞாபகம் வந்தது,
“ஹம்…. இது நம்ம வீடு இல்லேல…. ஆமாம் இது என்ன புது குடிசை, நாம வந்து மாட்டிகிட்ட மாதிரி வேற யாராச்சும் வந்து மாட்டிகிட்டாங்களா என மெல்லிய குரலில் கேட்டபடி மெதுவாக குடிசையை நோக்கி வர, அவள் முனங்கியது ராஜேந்திரன் காதில் கேட்க,
“ஆமாம் மா…. நேத்து காலா ஷூட்டிங்குக்கு வந்த சூப்பர்ஸ்டார் வந்து மாட்டிகிட்டாரு, அவருக்கு தான் புது குடிசை” என ராஜேந்திரன் சொல்ல, ஜோதிகா மெதுவாக குடிசைக்குள் எட்டிப்பார்த்தாள்.
“உள்ளே படுக்க கட்டிலை ரெடி பன்னிக்கொண்டிருந்தான் ராஜேந்திரன்,
“அண்ணே…. இது என்ன அண்ணே…. புது குடிசை….”
உனக்காக தான் மா”
“எனக்காக வா… எதுக்கு அண்னே….”
“என்னாமா…. நைட் எல்லாம் சும்மாவா தூங்குற…. கால தூக்கி மேல போடுற, மிதிக்குர எட்டுற, உதைக்கிற… அப்பப்பா….. உன் புருசன் ரொம்ப பாவம் மா…. இனிமேல் என்னால உன்னோட ஒரே கட்டிலில் படுக்க முடியாதுமா…. அதான் இங்க தனித்தனியா ரெண்டு இருக்கு,”
“யோவ் மொட்டை…. நான் என்னமோ வேனும்னு செஞ்ச மாதிரி பேசுற, நான் எப்போதும் தனியா தூங்குனது இல்லயா, ஒன்னு என் புருசன் கூட படுப்பேன், இல்ல என் டெட்டி பியர் கூட படுப்பேன் யா”
“ஏம்மா…. நான் உன் புருசனும் இல்ல டெட்டி பியரும் இல்ல…. ஆள விடுமா சாமி… இனிமேல் நீ நல்லா உருளலாம், பொரளலாம்…”
“ஹா…ஹா…..ஹாஹாஹ்ஹ்ஹ்..” ஜோ சிரிக்க…
“என்னாமா சிரிக்குர….”
“நீ டெட்டி பியர் இல்லையா…. நீ காட்டுக்கரடி…. ஹா….ஹாஹ்ஹாஹ்ஹா…”
“சொல்லுவ மா…. சொல்லுவ….. அது மட்டும் இல்ல, மழை வந்தா உள்ள இரசல் அடிக்குது அதுல, ஆனா இனிமேல் மழை வந்தா கூட நாம ஜாலியா தூங்கலாம்”
“என்னது ஜாலியாவா…. யோவ்… இழுத்து வச்சு அறுத்துடுவேன்…”
“அட நீ வேற மா… ஜாலியானா நிம்மதியானு சொன்னேன்…. ஆமாம்…. பிரமச்சாரி விரதம் இருந்தவன் கொட்டைய தொட்டு விளையாடுறது, பூல புடிச்சு விளையாடுரது நைட் அம்மனமா மேல விழுந்து கட்டிப்புடிச்சு படுக்குரது, இப்போ இழுத்து வச்சு அறுப்பியாம்ல….. எல்லாம் என் நேரம் மா” என ராஜேந்திரன் முனங்க, அது ஜோதிகா காதில் விழுந்தது, ஜோதிகா சிரித்தாள், பின் சிரிப்பை அடக்கிக்கொன்டு,
“யோ…. என்னாயா முனங்குற….”
“ஒன்னும் இல்ல மா…. எல்லாம் என் நேரம்னு சொன்னேன்… சரி போய் காலைக்கடனை முடிச்சுட்டு வா மா…”
“ஏய்… இங்க என்ன பாத்ரூமா இருக்கு…”
“ஆமாம்…. ஃப்லஷ் டைப் வெஸ்டர்ன் ககூஸ் இருக்கு…. கேக்குர பாரு… அப்படியே காட்டுப்பக்கமா போமா…”
“யோ பயமா இருக்கு யா…”
“இங்க பாரு இங்க மனுஷங்களும் இல்ல, மிருகங்களும் இல்ல… பயப்படாம போய் ஒரு நல்ல இடமா பார்த்து ஒரு சின்ன குழி தோன்டி அதுல காலைக்கடன இரக்கி வச்சுட்டு அந்த குழிய மூடிட்டு வா… இல்ல நாத்தம் அடிக்கும்”
“அய்ய… ச்சீ…. அது சரி, கழுவ…”
“தண்ணிக்கா இங்க பஞ்சம்…. அதான் கடல் இருக்குல….”
“ச்சீ… போ யா… என சொல்லிவிட்டு ஜோ சென்றாள்…. ராஜேந்திரன் குடிசைக்குள் கட்டில் அமைக்கும் வேலைகளை தொடர்ந்தான், சில காட்டுக்கொடிகளையும், தென்னங்கிளைகளையும் வைத்து கட்டில் போல நாங்கு கட்டைகளை கீழே ஊன்டி சுற்றிலும் சட்டம் கட்டி கட்டில் செய்தான், சுமார் 20 நிமிடங்கள் கழித்து ஜோதிகா சத்தம் இல்லாமல் கடலை நோக்கி சென்றாள். ராஜேந்திரன் மும்முரமாக கட்டில் செய்யும் வேலையை தொடர்ந்தான். அடுத்த முப்பது நிமிடங்கள் கழித்து ஜோதிகா அம்மனமாக அந்த புதிய குடிசைக்குள் வந்தாள், குண்டி கழுவி விட்டு, குழித்துவிட்டு வந்தாள்,
அதனுள் ஜோவும் ராஜேந்திரன் அம்மனமாக இருக்க, முதல் நாள் பிடித்து சமைத்து உண்டுவிட்டு மீதம் இருந்த மீனை எடுத்தாள்.
“மணி எத்தனை இருக்கும் யா…”
“இப்போ என்ன ஒரு 8 இல்ல எட்டு முப்பது இருக்கும் மா…”
“ஹம்…. சாப்பிடலாமா”
“ஹம்…. சாப்பிடலாம் மா….. அப்புரம் இன்னைக்கு இந்த தீவ நல்லா சுற்றி பார்த்து எங்காச்சும் களி மண் இருக்கானு பார்க்கனும், இருந்தா அதுல சில சட்டிகள் செய்யனும், “
“யோவ் நாம என்ன குடுத்தனம் இருக்கவா வந்திருக்கோம்…. சட்டி பானை எல்லாம் செய்ய…”
“இப்படி மீன சுட்டு சுட்டு திண்னா வெளுக்கி வராதுமா… உடம்பும் கெட்டுப்போயிடும், அதான் ரெண்டு சட்டி செஞ்சு வச்சிகிட்டா, தேங்காய வச்சு எண்னெய் எடுக்கலாம், அதுல மீன வறுக்கலாம், நத்தை நண்டு கிடைச்சா கூட சமைச்சு சாப்பிடலாம், நான் நம்ம போட்டுல இருந்த பாக்சுல பார்த்தேன், ஒரு உப்பு பாக்கெட் இருந்துச்சு, ருசியா சாப்பிடலாம் மா…”
“ஹம்… ஆமாம் யா…. இந்த மீன் டேஸ்ட்டே இல்ல யா…”
சரி மா பேசிகிட்டே முழுசும் சாப்பிட்டுறாத மா, எனக்கு கொஞ்சம் கொடுமா… என ராஜேந்திரன் சொல்ல அதை அவன் கையில் கொடுத்தாள், ஜோதிகா ராஜேந்திரனின் பூலை பார்த்தாள், அது முழுமையாக சூம்பி சிறிய மிளகாய் போல இருக்க சிரித்தாள்.
“ஏம்மா சம்மந்தம் இல்லாம சிரிக்குர..”
“இல்ல யா…. நேத்து முழுக்க உன் குஞ்சுமணி நல்லா டெம்பரா இருந்துச்சு, ஆனா இன்னைக்கு சூம்பிப்போய் மிளகாய் மாதிரி இருக்கு அதான்…” என சொல்ல ராஜேந்திரன் குனிந்து தன் பூலை பார்த்தான், பின் ஜோதிகாவை பார்த்தான்,
“ஏம்மா உனக்கு எல்லாமே விளையாட்டு தானா….. என்ன மா நீ..” என சொல்லிவிட்டு மீனை தின்ரான்.
“ஆனா நீ பயங்கரமான ஆளுயா… லைட்டா ஒரு கேப் கிடைக்கவும் என்ன ரேப் பன்ன பார்த்தியே யா…” என ஜோதிகா சொல்ல,
“என்னது ரேப்பா…” என ராஜேந்திரன் அதிர்ச்சியுடன் கேட்டான்..
“ஆமாம் யா…. அதான் உள்ள வுட்டு லைட்டா ஆட்ட ஆரம்பிச்சேல, நல்ல வேலை நான் மட்டும் கொஞ்சம் உஷாரா இல்லேனா என் கற்பு என்னாகுரது, ஹா…ஹாஹ்ஹ்ஹாஹ்ஹ்ஹாஹ்ஹ்…” என சத்தமாக சிரித்தாள் ஜோதிகா, ராஜேந்திரன் வெக்கப்பட்டு தலை குனிந்து உட்கார்ந்து மீனை ருசித்தான்…
“இ…இல்ல்லமா….. அது நான் ஒன்னும் வேனும்னு உள்ள விடலமா, எதார்த்தமா உள்ள போயிடுச்சு மா…”
“ஹா ஹா….. எதார்த்தமா எப்படியா போகும்…. அது என்ன பாம்பா புத்த தேடி எதார்த்தமா போக…. சரி விடு…. சாப்பிட்டாச்சு, அடுத்து போய் குளிக்கலாமா…”
“ஏம்மா இப்போ தான குளிச்சுட்டு வந்திருக்க திரும்பவுமா…”
“இல்லயா ரென்டு பேரும் ஜாலியா கொஞ்ச நேரம் கடலுல விளையாடலாம்…. நல்லா இருக்கும் யா…”
“ஏம்மா நாம இன்னும் இங்க எத்தனை நாட்கள் இருக்க வேண்டியிருக்கும்னு எனக்கு கவலையா இருக்கு, இங்க இருந்து போக இன்னும் ஒன்னுமே செய்யலேனு நான் கவலைல இருக்கேன் ஆனா நீ ஜாலியா விலையாடலாம்னு சொல்லுர…”
“இதுல என்னாயா இருக்கு, வா யா, குளிக்கலாம் என சொல்லி ராஜேந்திரன் கையை பிடித்து தூக்கினாள் ஜோதிகா அவன் பூல் இப்போது பாதி விரைத்து யானை துதிக்கை போல தொங்க, அதை பார்த்த ஜோ,
“ஆஹா…. இங்க பாருயா, உன் மைனர் குஞ்சு எழுந்துட்டாரு” என சொல்லி சிரித்தபடி அதை பிடித்து இழுத்தாள்,
“ஏய்… அட… ஏம்மா…. அத விடும்மா…. ஏம்மா…..” என ராஜேந்திரன் கத்தும் போதே அவன் பூலை கையில் பிடித்தபடி அந்த குடிசையை விட்டு வெளியே வந்தாள், ராஜேந்திரன் தனக்கு முன்னால் சென்ர ஜோவின் தலை முடியை பிடித்தான்,
“ஏய்…. இந்தாம்மா….. நில்லுமா” என சொல்லி முடியை இழுக்க,
“ஆ….. எருமை மாடு….” என சொல்லி திட்டியபடி அவன் பூலில் இருந்து கையை எடுத்தாள், சுளிரென பூலில் அடித்தாள்…
“ஆ….. ஏம்மா…. எதுல அடிக்குரதுனு விவஸ்தை இல்லையாமா….. அய்யோ…. நல்ல வேலை அடி சரியா படல…. இங்க பாரு மா…. வெயில் வரவும் நல்லா குளிப்போம், இப்போ குளிச்சா திரும்ப பசிக்கும், சொன்னா கேளு இப்போ காட்டுக்குள்ள போய் பார்ப்போம், என்ன இருக்குனு பார்த்துட்டு, களி மண் இருந்தா எடுத்துகிட்டு நல்லா சுற்றி பார்ப்போம், எங்காச்சும் நல்ல தண்ணீர் கிடைக்குதானு பார்ப்போம்” என சொல்ல ஜோவும் அவன் சொன்னதை கேட்டு தலை ஆட்டினாள். தன் சேலையை எடுத்து தன் உடலில் சுற்றினாள், ராஜேந்திரன் ஜோவின் சேலையில் கிழித்த கோமனத்தை இடுப்பில் கட்டி அருனாக்கயிற்றில் முடிந்தான், பின் கத்தியை எடுத்து தன் கையில் வைத்துக்கொள்ள ஜோ அவன் கையை பிடித்தாள், இருவரும் காட்டுக்குள் நடந்தனர்…
“இங்க பாருமா ஜோ, நமக்கு போன வழி தெரிஞ்சா தான் திரும்பி வர முடியும், அதுனால பத்து அடிக்கு ஒருக்க சைடுல இருக்கும் மரக்கிளைய உடச்சுவிட்டுகிட்டே வாமா” ஈன் ராஜேந்திரன் சொல்ல,
“சூப்பர் ஐடியாயா மொட்டை என சொல்லி அவன் குண்டியில் செல்லமாக தட்டினாள் ஜோ…