Romance మాయ

[mkole123]

మాయ - 17

హాఫ్ శారీలో వచ్చింది ఆ రోజు. పైట లాగేసి తన ఎద ఎత్తులను వాడి ఛాతీకి నొక్కేస్తోంది. వాడి పెదాలు వదలకుండానే తన జాకెట్ హుక్స్ విప్పదీసేసి వాడి చేతులు తన మీదకు లాక్కుంది. అప్పటిదాకా సుడిగాలిలో చిక్కుకున్న ఆకులా వుంది కిరీటి పరిస్థితి. ఆమె హోరులో పడి కొట్టుకుపోతున్నాడే తప్ప తన ఫోర్స్ పనిచెయ్యట్లేదు. ఎప్పుడైతే బ్రా కూడా విప్పదీసేసి తన అమృత కలశాలపైకి వాడి ముఖాన్ని లాక్కుందో అప్పుడు వాడు మెల్లిగా తన ఆక్రమణ మొదలెట్టాడు. వారిద్దరి మధ్యా మాటలు లేవు. There was just physical need. దాన్ని అర్ధం చేసుకోవడానికి భాష అవసరం లేదు. 


అన్ని నెలల క్రితం చూసిన ఆమె ఉరోజాలు మళ్ళీ కనబడేసరికి మతి పోయింది వాడికి. లేత గులాబీ రంగు చూచుకాలు, కసితో పొడుచుకొచ్చిన ఆమె చనుమొనలను చూసి కాంక్ష నిండిన కళ్ళతో మెల్లిగా తల ఎత్తి ఆమె ముఖంలోకి చూశాడు. ఏదో మొదటిసారి చూసినట్టు అలా చూస్తావే అన్నట్టు మళ్ళీ వాడి ముఖాన్ని అదిమేసింది. తన కుడి చేత్తో ఆమె ఎడమ స్తనాన్ని నిమిరితే సుఖ పారవశ్యంలో మూలిగింది శైలు. మెల్లిగా ఆమె కుడి స్తనాన్ని నోటిలోకి తీసుకొని చనుమొనలను పీల్చాడు. అంతులేని సుఖం నరనరానా పాకింది ఆమెకు. ‘ప్లీజ్, కొంచెం గట్టిగా’ అంటూ ఏదేదో కలవరిస్తోంది.

మార్చి మార్చి ఆమె స్తనాలను నోటితో అందుకుని సుఖపరుస్తున్నాడు కిరీటి. వాడి ముఖాన్ని లాక్కొని మళ్ళీ పెదవులు పెనవేసింది శైలు. సయ్యాటలో ఎప్పుడో తెలీదు కానీ ఇద్దరూ నగ్నంగా తయారయ్యారు. మర్మాంగాలు ఒత్తుకుంటుంటే అగ్గి చెలరేగుతోంది ఇద్దరిలోనూ. కానీ ఇద్దరికీ ఈ అనుభవం కొత్త. ఎలా ముందుకు వెళ్లాలో దారి తెలియదు ఇద్దరికీ. ఎవరి చేతికి అందిన నిధులతో వారు ఆడేసుకుంటున్నారు.

తన తొడలపై వాడు సుతారంగా రాస్తూ మదనమందిరాన్ని చేరుకునేసరికి శివాలెత్తి పోయింది శైలు. వాడిని అందిన మేర గోళ్ళతో రక్కేసి శరీరాన్ని విల్లులా వంచేసింది. తన కన్యత్వంలోకి వాడి వేళ్ళు జొరబడితే కట్టు తెగిన గోదారల్లే పొంగి వాడి అంగాన్ని తన చేతిలోకి తీసుకొని ఆడించడం మొదలెట్టింది. ఈ పెనుగులాటలోనే అసలు కార్యం జరక్కుండా ఇద్దరికీ భావప్రాప్తి లభించింది. పాలపొంగులా చప్పున పొంగి చల్లారిన ఇద్దరూ సొమ్మసిల్లి పడిపోయారు. శైలు వాడి జుట్టులో వేళ్ళు పోనించి వుండిపోయింది. కిరీటి ఆమె ఎడమ స్తనాన్ని నోటిలో ఉంచుకొని మెల్లిగా చీకుతూ వుండిపోయాడు. 

‘నేనెంత hypocriteనో తలచుకుంటే నా మీద నాకే అసహ్యం వేస్తోంది’ అంది శైలు. కిరీటి తల ఎత్తి చూస్తే ‘నిక్కితో చెప్పకు. చాలా సెన్సిటివ్ అది. నేను మీరు కలిసున్న ప్రతిసారీ ఎందుకు వచ్చేదాన్నంటే లైఫ్ లో కొన్ని కొన్ని స్టెప్స్ వేసేముందు మనం చాలా ఆలోచించాలి. మీ ఇద్దరూ ఒక మైకంలో వున్నారు.. అలా ఆలోచించలేరు. అమ్మాయిలు మరీ vulnerable. అందుకే మీ ఇద్దరికీ నేను కాపలా... అనుకుంటూ వచ్చేదాన్ని. ఇప్పుడు నేను చేసింది ఏమిటి?’ అంది.

కిరీటి ఆమెను గట్టిగా కౌగిలించుకొని ‘నేను మానసికంగా ధృఢంగా వుంటే ఇలా జరిగేది కాదు కదా. నాకు నిక్కీ అంటే ఒకందుకు ఇష్టం, నువ్వంటే ఒకందుకు ఇష్టం, సునయన అంటే మరొకందుకు ఇష్టం. ఎవర్నీ తక్కువ చేసి చూడలేను.’ అంటూ సునయనతో తన పరిచయం, కార్డ్ కొట్టేయడం, నిక్కితో ముద్దు, ఆ తర్వాత సునయనతో గడిపిన సమయం అన్నీ చెప్పుకుంటూ పోయాడు.

‘నీది hopeless లవ్ స్టోరీ’ అంటూ వాడిని కౌగిట్లో బందీని చేసింది. ‘నిక్కీ చాలా బ్రిలియంట్. చదువు పూర్తయిన తర్వాత ఏ పెద్ద సిటీలోనో మంచి ఉద్యోగం చేస్తుంది. నా జీవితం ఎటు పోతుందో నాకు తెలీదు. మళ్ళీ సెల్ఫిష్ గా అడుగుతున్నాను. ఫ్యూచర్ గురించి ఆలోచించకుండా ప్రస్తుతం దాన్ని, నన్ను హాపీగా వుంచు. నీ దగ్గర వున్నన్నాళ్లు అది, నేను నవ్వుతూ వుండేలా చూస్కో. ఒక ఆడపిల్ల అంతకంటే ఏమీ ఆశించదు.’

‘కానీ దయచేసి నీ స్నేహాన్ని నాకు దూరం చెయ్యకు’ అంటుంటే ఆమె కళ్ళలో మెల్లిగా నీరు చేరుతోంది. కిరీటి ‘నా మూలంగా మీరు హాపీ గా వుంటానంటే నేను ఏమైనా చేస్తాను’ అంటూ ఆమె స్తనంపై వేళ్ళతో రాస్తూ వున్నాడు. ‘మరెప్పుడైనా’ అంటూ మళ్ళీ ఒంట్లో జ్వాల చెలరేగకముందే మంచం దిగి బట్టలు వెతుక్కుంటోంది శైలు. కిరీటి చూపులు గమనించి ‘దుర్మార్గుడా, పెళ్లి చేసుకో నన్ను. అప్పుడు రోజూ చూడొచ్చు నన్ను ఇలా’ అంటూ వాడి బట్టలు వాడిపైకి విసిరేసింది. 

బండి మీద సంతకు చేరుకుని నిక్కీ, గోరు కోసం వెళ్లారు. గోరు తండ్రి రాజన్న తనకున్న కొద్దిపాటి పాడి నుంచి వచ్చే పాలను దగ్గర్లోని సహకార కేంద్రానికి ఇచ్చేవాడు. ఊళ్ళో వాళ్ళకు నెయ్యి, పెరుగు వంటివి ఒక చిన్న కిరాణా కొట్టు ద్వారా అందించడం వాళ్ళ కుటుంబానికి మరొక ఆదాయమార్గం. ఈసారి సంతలో నెయ్యి, వెన్నలతో పాటు జున్ను పాలు కూడా అమ్మకానికి పెట్టాడు. వీళ్ళు ఆ అంగడికి చేరుకొనేసరికి గోరు, నిక్కీ ఇద్దరూ మంచి బిజీగా వున్నారు. మళ్ళీ వస్తాము అని సైగ చేసి కిరీటి, శైలు అలా తిరుగుతున్నారు.

కిరీటికి సునయన ఎక్కడా కనబడలేదు. ఒక అంగట్లో ఏదో తెలిసిన ముఖంలా ఒక వ్యక్తి అగుపించాడు కానీ ఎవరో గుర్తురాక పలకరించలేదు. ఈసారి సునయన రాలేదు అని ఫిక్స్ అయ్యి వెళ్లిపోయేముందు ఆమె తనకు చెవిలో చెప్పిన మాట గుర్తు తెచ్చుకొని సమాధానపడ్డాడు.

‘కాసేపు అలా కూర్చుందాం రా’ అని నాటకాల స్టేజ్ వైపు లాక్కు పోయింది శైలు. స్టేజ్ పక్కనే కిట్టు ఎవరితోనో మాట్లాడుతుండడం చూశాడు కిరీటి. ఎవరా అని ఆలోచిస్తే క్రితంసారి దుర్యోధన పాత్ర పోషించిన వ్యక్తి అని గుర్తొచ్చింది. లాస్ట్ టైమ్ కిట్టి చేసిన పిచ్చి పని గుర్తొచ్చి ఈ సారి వాడికి ముందే వార్నింగ్ ఇవ్వాలి అని డిసైడ్ అయ్యాడు. శైలూ హాపీగా వాడి చెయ్యి తన చేతిలోకి తీసుకుని కూర్చుంది. ఊళ్ళో వాళ్ళు ఎవరన్నా ఇలా శైలుతో చనువుగా వుండటం చూస్తారేమో అని టెన్షన్ పడుతున్నాడు కిరీటి.

వాడు సంతలో అడుగు పెట్టిన దగ్గర్నుంచీ పొద్దుట్నుంచి వాడిని గమనిస్తున్న కళ్ళు మళ్ళీ వాడి ప్రతి అడుగునూ చూస్తూనే వున్నాయి.

కొంచెంసేపాగి మళ్ళీ తమ స్నేహితుల వద్దకు వెళ్లారు. జనాలు కొంచెం పల్చబడ్డట్టున్నారు నిక్కీ, గోరు ఫ్రీ గా వున్నారు. ‘మీరు పొండి ఇంక’ అని రాజన్న తన పిల్లలను అంగట్లోనుంచి పంపేశాడు. అమ్మాయిలిద్దరూ ముందు నడుస్తుంటే అబ్బాయిలు వాళ్ళ వెనకే వెళ్తున్నారు.

‘అన్నీ సక్కంగా పోతే వచ్చే సమస్తరం నుంచీ ఆవిడేనంట్రా మన ఇంగ్లీషు మాడమ్’ అంటున్నాడు గోరు. అవునని తల ఊపాడు కిరీటి. నిక్కీ, శైలు ఇద్దరూ ముందు నడుచుకుంటూ వెళ్తుంటే చాలా distracting గా వుంది వాడికి.

గోరుకి చదువు మీద ఏ కోశానా ఆసక్తి లేదు. పాసు మార్కులతో ఐనా సరే డిగ్రీ పట్టా సంపాదించకపోతే ఇంట్లోనుంచి తన్ని తగలేస్తానని రాజన్న బెదిరించడంతో మిత్రుల సహాయంతో ప్రతిసారి గట్టెక్కుతున్నాడు. ఆల్రెడీ సంవత్సరాంతపు పరీక్షల గురించి టెన్షన్ పడుతున్నాడు. ‘మాడమ్ మంచిదేనా, పాస్ చేసుద్దా తక్కువొచ్చినా’ భయం భయంగా అడిగాడు. ‘అక్క ఫ్రెండే కదరా. నిన్ను జాగ్రత్తగానే చూసుకుంటుంది’ అన్నాడు నవ్వుతూ. ‘ఎహే, నీ బుర్ర ఏడ పెట్టుకొని ఏ మాట అంటాండావు రా. ఆళ్ళిద్దరూ రాస్కుని పూస్కుని తిరిగేటప్పుడు మా వోడ్ని ఓ కంట సూడమని సెప్తే నా బతుకేం గాను’ అంటూ టెన్షన్ పడుతున్నాడు గోరు.

వీళ్ళ గ్రూప్ లో రంగా, కిరీటి మంచి స్టూడెంట్లు. కొన్ని సుబ్జెక్టుల్లో కిరీటి ముందుంటే కొన్నిట్లో రంగ ముందుంటాడు. మొత్తానికి నలుగురూ ఎలాగో ఒకలా బండి నడుపుతున్నారు. రంగ తండ్రికి దగ్గర్లోని పట్నంలో సినిమా హాల్ వుంది. ఆర్ధికంగా మెరుగైన స్థితిలో వున్నవాళ్లు. ఇక కిట్టి కుటుంబం కూడా ఊళ్ళోని సంపన్న వైశ్య కుటుంబాల్లో ఒకటి.

‘కిట్టి గాడు ఈ మధ్యన ఎందుకు అలా వుంటున్నాడో ఏమన్నా తెలిసిందారా?’ అని అడిగాడు కిరీటి. గత కొన్ని నెలలుగా కిట్టి చదువు మీద శ్రద్ధ పెట్టడం తగ్గిస్తూ వస్తున్నాడు. మిగతా ముగ్గురు మిత్రులు ఎంత ప్రయత్నం చేసినా విషయం ఏమిటనేది తెలుసుకోలేకపోతున్నారు.

‘ఏమోరా, ఆడ్ని ఇంక తన్ని తగలేత్తే గాని నోరిప్పేట్టు లేడు’ అన్నాడు గోరు. కొంచెం సేపు తిరిగిన తర్వాత ‘రంగ రాడురా ఇయ్యాల. పండగ కదా, హాల్లో టికెట్లు తెంపటాకి ఇంకో సెయ్యి కావాలని ఆళ్ళయ్య ఆడ్ని తన కూడా తోలుకుపోయిండు’ అన్నాడు.

‘కిట్టిని ఇందాక స్టేజ్ దగ్గర చూశాను. అక్కడికి పోదాం’ అని కొంచెం వడివడిగా ముందుకు వెళ్ళి ఇద్దరమ్మాయిలకీ అక్కడికి వెళ్దామని చెప్పాడు కిరీటి. వీళ్ళందరూ అక్కడికి చేరుకొనేసరికి హరిశ్చంద్రుడి నాటకం మొదలైంది. ‘అరేయ్, ఆ భటుడి యేసం గట్టినోడు ఎవడ్రా, మన తాలూకా లానే వున్నాడు’ అని గోరు అంటే పరకాయించి చూస్తే అది కిట్టి అని తెలిసింది స్నేహితులిద్దరికీ. డైలాగులు లేవు కానీ స్టేజ్ మీద నుంచుని ఆనందపడిపోతున్నాడు కిట్టి.

‘ఈడు కితం సారి సంత జరిగిన కాడినుంచి రాములు బాబాయి అని భజన సేత్తంటే ఏటో అనుకున్నారా. నాటకాల పిచ్చి గానీ ఏమన్నా ఎక్కిందా ఏటి మనోడికి’ అని గోరు అంటే కిరీటికి ఎందుకో అది నిజమే అనిపించింది. ‘నీకు గుర్తుందారా, లాస్ట్ టైమ్ రికార్డ్ రాయమంటే వాడు మీ దగ్గర లేకుండా వచ్చేశాడు? ఆ రోజు వాడ్ని ఇక్కడే ఆయనతో చూశాను’ అన్నాడు. ‘ఆడికి కొంచెం గట్టిగా సెప్పరా బాబూ. పరీచ్చలు దగ్గరకొస్తాండాయి. నాటకాలు అయ్యి అయిపోయినంక ఆడుకోవచ్చు. ఐనా ఆళ్ళ బాబుకి తెలిత్తే ఈడి తల గొట్టి మొలేస్తాడు’ అన్నాడు గోరు. రంగ వచ్చాక ముగ్గురూ కలిసి వాడిని అడుగుదామని డిసైడ్ అయ్యారు. ఏ మాటకామాటే చెప్పుకోవాలి. రాములు మంచి నటకుడు. హరిశ్చంద్రుడిగా ఆయన, లోహితాస్యుడి వేషం వేసిన పిల్లవాడు అద్భుతంగా చేశారు.

కారుచీకట్లు కమ్ముకోకముందే ఇంటికి చేరుకోవాలి అని కిరీటి, శైలు తమ ఫ్రెండ్స్ కి వీడ్కోలు పలికి బయల్దేరారు. కిరీటి బండి నడుపుతుంటే శైలు వాడి వెనుక కూర్చుని వుంది. ఎప్పటిలా కాకుండా శైలు మౌనంగా వుంది. కాసేపాగాక ‘శైలూ, అంతా ఓకేనా? మిమ్మల్ని..నిన్ను ఎప్పుడూ ఇలా సైలెంట్ గా చూడలేదు’ అన్నాడు. జవాబుగా వాడి నడుము చుట్టూతా తన చేతులు ఇంకా గట్టిగా బిగించి తల వాడి వీపు మీద వాల్చి పడుకుంది.

ఆమెను ఇంటి దగ్గర దిగబెట్టి మొత్తానికి తన ఇంటికి చేరుకున్నాడు కిరీటి. వాడికి ఏమీ ఆలోచించే ఓపిక కూడా లేదు. మంచం మీద పడి నిద్రలోకి వెళ్లిపోయాడు. ఓ రాత్రి వేళ ఊళ్ళోనుంచి పెద్ద పెద్ద అరుపులు కేకలు వినవచ్చాయి. అదీ ఇదీ అని చెప్పలేని అలసటలో వున్నాడు కిరీటి. వాడికి కనీసం మెలకువ కూడా రాలేదు ఆ అరుపులకి.