Fantasy ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும்.

[0123456]

ராஜேந்திரன் முன் ஜோதிகா நின்றாள், இருட்டில் கருவாயன் துளியும் தெரியவில்லை,
“அய்யோ அண்ணே… ஏற்கனவே கும்மிருட்டா இருக்கு, லைட்ட ஆன் பன்னுங்க அண்ணே…. ஒன்னுமே தெரியல, இந்த வண்டுக சத்தம் வேற கொய்யுனு…. வாங்க போய் சாப்பிடலாம் அண்ணே…”
“ஏம்மா…. நான் முண்டகட்டையா இருக்கேன் மா….. அப்படியேவா வர…”
“ஹா…ஹா….. வேற வழி இல்ல அண்ணே….. நான் என் சேரிய இதுக்கு மேல கிழிக்க மாட்டேன், இந்நேரம் நாம கடல்லுல புயலால் தொழைஞ்சு போனது உலகத்துக்கே தெரிஞ்சிருக்கும், கண்டிப்பா நம்மை தேடி வாறவங்க கேமிரா எல்லாம் எடுத்துகிட்டு வருவாங்க, அவங்க முன்னாடி இத விட சின்ன சேலையோட நான் நிக்க முடியாது அண்னே…. சாரி…. ஏதாச்சும் இலை தளைகளை வச்சு மேனேஜ் பன்னிக்கோங்க அண்ணே…. அங்க வாழை இலை மாதிரி பெருசா ஒரு செடி இருந்துச்சு அத எடுத்து கட்டிக்கோங்க அண்னே…”
“எல்லாம் நேரம் மா….. ஏம்மா உனக்கு மனசாட்சியே இல்லையா…. கொஞ்ச்ம் கொழிச்சு கொடுமா…. அவங்க நம்மை காப்பாற்ற வரும் போது டிரச எடுத்துகிட்டு வர சொல்லுவோம் மா….”
“அட பேசாம வாங்க அண்ணே என சொல்லி ஜோதிகா மொட்டை ராஜேந்திரனின் கையை பிடித்து இழுக்க மொட்டையன் நிலை குலைந்து கீழே விழுந்தான், அடுத்த நொடி சுதாரித்து, “அய்யோ…. அம்மா…. என சொல்லி மெதுவாக நிமிர்ந்தான், தன் கையால் தன் பூலை மறைத்து நின்றான், அவன் கையை பிடித்த ஜோதிகா, “அட சும்மா வாங்கண்னே….. இந்த காட்டுல இருக்கும் காட்டுவாசியா நான் உங்கள நினைச்சுக்குறேன், அப்படியே வாங்க அண்னே….” என சொல்லி இழுக்க ராஜேந்திரன் சட்டென ஜோதிகாவின் புடவையை பிடித்து இழுத்தான், பாவாடை போல உடலை நாங்கு சுற்று சுற்றி முடிந்திருக்க ராஜேந்திரன் இழுக்க, முடிச்சு அவிந்து ஜோவின் புடவை அவள் உடலை விட்டு உருவியது…
கட்டுமஸ்தான உடலும் நல்ல ஹேன்ட் பவரும் உள்ள ராஜேந்திரனின் அசுர சக்தி ஜோதிகாவை ஒரு சுற்று சுற்றியது, அவள் உடலை விட்டு உருவியது, அடுத்த நொடி ஜோதிகா அம்மனமானாள், அவள் புடவையை எடுத்து கைலி போல கட்டினான் ராஜேந்திரன்… ஜோதிகா முழுமையாக அம்மனமாக நிற்க சுதாரித்த ஜொதிகா அடுத்த நொடி சர்ரென அவன் கட்டுன சேலையை உருவினாள்… இடுப்பில் முடியகூடவில்லை, ஒரு சுற்று தான் சுற்றினான் ராஜேந்திரன் ஆனால் அதற்குள் சேலையின் ஒரு நுனியை பிடித்து இழுத்த ஜோதிகா தன் உடலில் சுற்றினாள்.
அது ஒரு 8 முல புடவை என்பதால் ஒரு பகுதியை ராஜேந்திரன் தன் இடுப்பிலும் இன்னொரு பகுதியை ஜோதிகாள் தன் உடலிலும் சுற்ற, இருவரும் ஒட்டி நின்றனர்…
“யொவ்… நீயெல்லாம் ஒரு பெரிய மனுஷனாயா…., இப்படி பொம்பள புள்ள சேலைய உருவுற…. பாவம்னு நான் தானயா உனக்கு சேலைய கிழிச்சு கொடுத்தேன், அதுவும் ரெண்டு முறை… அத தொலைச்சுட்டு…… ஒழுங்கா என் புடவையா கொடுயா…”
“என்னமா இப்படி மனசாட்சி இல்லாம பேசுற… மிலிட்டரிக்காரன் காஸ்ட்யூம்ல பேன்ட் சட்டையெல்லாம் போட்டிருந்தேன், அத நீதான கடலுல தொலைச்ச…. இப்போ கொடுக்க மாட்டேனா…. இங்க பாரு சேலை 8 முலம் இருக்கு, எனக்கு மூனு முலம் போதும், கைலி மாதிரி கட்டிக்கிடுறேன், பாக்கி 5 முலத்த நீ கட்டிக்கோ…”
“அண்ணே…. அறிவு கெட்டதனமா பேசாதீங்க அண்ணே…. 5 முலத்த வச்சு கட்ட முடியாது அண்ணே, உள்ள இருக்குறது எல்லாம் அப்படியே தெரியும் அண்ணே…. சேலைய கொடுங்க அண்ணே…”
“அட சும்மா வா மா…. மூட்டுன தீ அனைய போகுதுமா, தீ அனைஞ்சிருச்சுனா அங்க போக முடியாது, அங்க போய் பேசிக்கலாம், நீ முன்னாடி நட, நான் பின்னாடி நடக்குறேன் என சொல்ல தலையில் அடித்துக்கொண்ட ஜோதிகா மெதுவாக நடக்க முயன்றாள்.
ஒரே சேலையை இருவரும் கட்டியிருந்ததால் முதல் அடியிலேயே கால் இடறி கீழே விழுந்தாள் ஜோதிகா, அவள் உடல் எடையும், சேலை கிழிந்து விடக்கூடாது என்ர எண்ணனும் ராஜேந்திரனின் கால்களையும் இடறிவிட அவனும் அவள் மீது வில அந்த கும்மிருட்டு காட்டுக்குள் இருவரும் விழுந்தனர்… ஜோதிகா கீழே குப்புற விழ அவள் மீது விழுந்தான் ராஜேந்திரன், அவன் பூல் செங்குத்தாக அவலது குண்டியில் இடிக்க, ஜோதிகா தன்னை மறந்தாள்…
மெதுவாக சுதாரித்த ராஜேந்திரன் எழுந்தான், அவனை தொடர்ந்து ஜோதிகாவும் எழுந்தாள்.
“அண்ணே, இதே மாதிரி கட்டிகிட்டு நடக்க முடியாது அண்ணே….”
“சாரிமா…. அப்படியே சைடாவே நடந்து போ மா… ஒரே மாதிரி ஸ்டெப் வைப்போம், முத்ல லெஃப்ட்ட வை மா… ரெடி… ஒன்… டூ…. த்ரீ…. ஹம்…. ஆ…. லெஃப்ட்…. ஆ… ரைட்….. ஆ லெஃப்ட்….” என சொல்லிக்கொண்டே இருவரும் நடக்க இருவரின் உடல்களும் ஒவ்வொருத்தரின் உடலுடன் உரசியது.
இருவருமே காம உச்சத்தை அடைந்தனர்… சில நிமிடங்களில் இருவரும் அவர்கள் அமைத்த கூடாரம் அருகே வந்தனர்…. மீன் வாசனை மூக்கை துளைத்தது… இருவரும் அங்க வந்தனர்…
“ஹம்…. எப்படி உட்கார…. இப்படி கட்டிகிட்டு ரெண்டு பேரும் உட்கார முடியாது….”
“ஹம்…. கொஞ்சம் அண்ணனுக்கு கிழிச்சு கொடுமா….”
“யோவ்… போயா….”
“ப்ளீஸ் மா…. நீ இப்படி பக்கத்துல இருக்குறது எனக்கு டங்க்ஸ்டன்னா ஆகுதுமா…. இது தான் லாஸ்ட் சான்ஸ்…. கிழிச்சு கொடுமா….”
“அண்ணே….. சொன்னா புரிஞ்சுக்க மாட்டீங்களா….. சரி…. விலகுங்க…. கிழிக்குறேன்…”
“இங்கயா…. என்ன மா… வெக்கமா இருக்கு மா….”
“அய்ய…. 60 வயசு ஆளுக்கு வெக்கத்த பாரு….. இத கோமனத்த தொலைக்கும் போது இருந்துருக்கனும்…. சரி அப்படி இருட்டுக்கு வாங்க….” என சொல்லி இருவரும் மெதுவாக நடந்து கூடாரத்தை விட்டு விலகி இருட்டுக்குள் செல்ல, ராஜேந்திரன் மெதுவாக தன் உடலில் இருந்த சேலையை உருவினான்… சில அடிகள் தள்ளிச்சென்ர ஜோதிகா தன் உடலில் இருந்த சேலையை உருவினாள், அவள் அந்த கும்மிருட்டில் நிழலொளியாக தெரிந்தாள்… ராஜேந்திரன் அவளை கண்ணிமைக்காமல் பார்த்தான், ஜோதிகா சேலையை தன் உடலில் சுற்றிக்கட்டினாள், அந்த சிறிய சேலை அவள் மார்பில் பாதியையும், இடுப்பை அப்பட்டமாகவும், மொட்டிக்கு கீழ் அப்படியே காட்ட, முந்தானையை எடுத்து சிறியதாக கோமன துணி கிழித்தாள்… இந்த முறை கொஞ்சம் ஒடுக்கமாகவே கிழிக்க அது கண்டிப்பாக ராஜேந்திரனின் முரட்டு பூலை முழுமையாக மறைக்க வாய்ப்பில்லை என்பது ஜோதிகாவுக்கு நன்றாகவே தெரிந்தது… ஜோதிகா ராஜேந்திரன் அருகே வந்தாள்.
ஜோதிகாவை சுமார் பத்து அடி தூரத்தில் முழு நிர்வானமாக பார்த்த ராஜேந்திரனை அவனது செக்ஸ் ஹார்மோங்கள் தூண்டியது, தன் பூலை கையால் மறைக்காமல் ஜோதிகாவை பார்த்தான். அவள் அருகே வந்து அவன் கையில் துணியை கொடுத்தாள்.
“ஜோதிகா, உன் புருசன் கொடுத்து வச்சவன் மா…. சும்மா தேவதை மாதிரி இருக்க மா….. 1977ல பிறந்து 41 வயசுல இப்படி கவர்ச்சியா அழகா இருக்கேனா வயசுல எப்படி இருந்திருப்ப….” என சொல்ல வெக்கப்பட்ட ஜோதிகா அவளை அறியாமல் ராஜேந்திரனின் பூலில் செல்லமாக தன் கையால் தட்டினாள், “ச்சீ… போங்க அண்னே…..” என சொல்லிவிட்டு வேகமாக கூடாரத்தை நோக்கி நடந்தாள்…. மீன் வெந்து கொண்டிருந்த கூடாரத்திற்குள் சென்றி வெக்கத்துடன் குத்துக்கால் வைத்தும் ஒரு கால்லை மடக்கியும் பவ்யமாக உட்கார்ந்தாள். ராஜேந்திரன் கோமனத்தி கட்டினான்… அது நல்லா நீலமாக இருந்தது ஆனா ஒடுக்கமாக இருக்க அவன் பூலை அது முழுமையாக மறைக்கவில்லை, அதுமட்டுமல்லாமல் ஜொதிகா அவன் பூலை தன் கையால் செல்லமாக தட்ட அது முழுமையாக விரைத்திருக்க அது கோமனத்திற்குள் அடங்காமல் வெளியே நீட்டியது.
“இப்படியே போனா அசிங்கமாயிடும், பூலு சுருங்கவும் போகலாம் என யோசித்த ராஜேந்திரன் இருட்டில் நின்றான்,
“அண்ணே…. என்ன செய்யுறீங்க….. வாங்க, சாப்பிடலாம்…”
“ஏம்மா….. என்ன மா இப்படி பன்னிட்ட….”
“நான் என்ன அண்னே செஞ்சேன்… சும்மா ஜாலிக்குதான் தட்டுனேன் அண்ணே…..”
“ஏய் ச்சீ….. நான் ஆத சொல்லல மா…..”
“பின்ன….. எத அண்ணே சொல்லுறீங்க…. நான் என்ன செஞ்சேன்…”
“ஏம்மா….. கோமனம் ரொம்ப குட்டியா இருக்குமா…. பட்ட மாட்டேங்குது மா…”
“அண்னே சும்மா புருடா விடாதீங்க….. நல்லா நீலமா தான் கிழிச்சே….”
“அய்யோ ராமா….. நீலமா இருக்குரது மட்டும் முக்கியம் இல்லமா….. கொஞ்சம் அகலமாகவும் இருக்கனும்….. இது ரொம்ப ஒடுக்கமா இருக்குமா….”
“அய்யோ சாரி அண்ணே…… சரி அட்ஜஸ்ட் பன்னிக்கோங்க….. இப்போ வாங்க….”
“ஏம்மா….. கூச்சமா இருக்கு மா……”
“அய்ய….. அண்ணே….. நீங்க என்ன ஃபுல் நேக்கடா பார்த்துட்டீங்க, நான் உங்கள ஃபுல் நேக்கடா பார்த்துட்டேன்….. இனிமேல் என்ன வெக்கம்…. வெக்கப்பட நாம என்ன சின்னஞ்சிருசுகளா….. எனக்கு 41 வயசு, உங்களுக்கு 60 வயசு அண்ணே…. இந்த சூழ்நிலைல இதெல்லாம் பார்க்கலாமா….. சும்மா வாங்க அண்னே….” என சொல்ல தன் கையால் பூலை மரைத்தபடி மெதுவாக அந்த கூடாரத்திற்குள் நுழைந்தான் ராஜேந்திரன்…
“மணி 8 இருக்குமா அண்ணே….”
“இல்ல மா….. 7 தான் இருக்கும்…… சரி மீன் சாப்பிடலாம்…. நல்லா வெந்துருச்சு மா…”
“ஹம்…. எடுங்க அண்ணே….. கட் பன்னுங்க….. முதல போய் அந்த இலைய எடுத்துகிட்டு வருவோம்….”
“ஹம்… அப்படியே அந்த இளநீரையும் எடுத்துகிட்டு வாமா….”
“சரி அண்ணே…” என சொன்ன ஜோதிகா சென்று அருகே பெரிய விசிரி போல இருந்த ஒரு செடியின் இலையை எடுத்து வந்தாள்… அப்படியே இரு இளநீர்களையும் எடுத்து வந்தாள்.
“ஹம்…. நிரையா மீன் இருக்கு அண்ணே….. இதுவே வீட்டுலேனா ஃப்ரிஜ்ல வச்சிடலாம், இங்க வேஸ்ட்டா தான் ஆகப்போகுது…”
“எதுக்குமா வேஸ்ட் ஆகப்போகுது…. அதான் புகைல வேக வச்சிருக்கோம்ல…. அப்படியே புகைக்கு மேல தொங்க விட்டுட்டா ரெண்டு இல்ல மூனு நாளைக்கு கெட்டுப்போகாம டேஸ்ட்டா இருக்குமா….”
சரி அண்ணே…. எனக்கு ஒரு பெரிய பீச கொடுங்க….. ரொம்ப பசிக்குது… நேத்து மார்னிங்க் சாப்பிட்டது…. “
“ஹம்…. இந்தாமா…… முல் இல்லாம தான் இருக்கும்…. நான் சென்ட்டரா தான் கட் பன்னி பொழந்து வேக வச்சிருக்கேன்…. அப்படியே சாப்பிடு மா….”
“டேங்க்ஸ் அண்ணா…..
“இருவரும் நல்லா சாப்பிட்டனர்…. சுமார் 20 நிமிடம் இருவரும் சாப்பிட்டுவிட்டு மீதம் இருந்த மீனை ஒரு குச்சியில் கட்டி தீயிக்கு மேலே புகை படுவது போல கட்டினான் ராஜேந்திரன்…
“ஹம்… இதுவே வீட்டுல இருந்தா இந்நேரத்துக்கு டீவி பார்த்துகிட்டு என் பசங்க கூட விலையாடிகிட்டு இருந்திருப்பேன்…. இங்கே எப்படி பொழுது போகப்போகுதோ…”
“ஆமாம் மா…. நீனானும் பரவாயில்ல…. என்னை பாரு…. முண்டகட்டையா…. ச்சே….”
“அண்னே….. ஒன்னு சொல்லட்டுமா….. நீங்க டிரசோட பார்க்குரத விட டிரஸ் இல்லாம தான் அழகா இருக்கீங்க அண்னே…”
“அய்யோ ராமா…… இது வேறையா….. இதுநாள் வரை என் பொண்டாட்டிய தவிர வேற யாரும் பார்க்காத என் உடம்ப இன்னைக்கு நீ பார்த்துட்ட…”
“அண்னே…. ரியலி…. அண்ணிய தவிர வேற யாரும் உங்க உடம்ப பார்த்ததில்லையா…”
“ஆமாம் மா…… நான் ஒரு பத்தினி புருசன் மா….. நீ எப்படி…”
“நம்ம ஊரு சினி ஃபீல்ட பற்றி தான் உங்களுக்கு தெரியுமே…. பத்தொன்பது வயசுல ஃபீல்டுக்குள்ள வந்தேன்…. கூடப்படுத்தா தான் வாய்ப்புனு சொன்னானுங்க…”
“யாரு மா…”
“யாருனு உங்களுக்கு தெரியாதா அண்னே….”
“இங்க பாருமா…. நான் ஒன்னும் நடிகன் இல்ல, நான் ஒரு ஃபைட்டர்…. நம்ம ஃபீல்டுல லேடிசே இருக்க மாட்டாங்க…. ஜிம்முக்கு போறது, ஃபைட் ரிகர்சல் பாக்குரது, நல்லா சாப்பிட்டு தூங்குறது, அவ்வலவு தான் மா நம்ம வேலை…”
“ஹம்… கொடுத்தவச்ச வாழ்க்கைனா…. ஆனா நான்… டைரெக்டர், ஹீரோ, ஃபைனான்சியர், ப்ரொடியூசர், இப்படி எல்லாருகூடவும் படுக்கனும், அப்படி படுத்தா தான் வாழ்க்கை…
“அய்யோ பாவமே….. ரொம்ப கஷ்டமே மா…”
“ஹம்…. ஆனா பழகிடும் அண்னா…… ஒரு நேரத்துல அந்த சுகத்துக்கு நாம அடிக்டு ஆக்டுவோம் அண்னா…”
“ஓஹோ…. இது உன் புருசனுக்கு தெரியுமா மா…”
“ஹம்…. நடிக்கும் போது அந்த மனுஷனும் படுக்க கூப்பிட்டிருக்கார், இவ்வலவு என், அவரு, டைரெக்டர் ரெண்டு பேரும் சேர்ந்தே என்ன பன்னியிருக்காங்க…”
“ஆ….. உன் புருசன் தியாகி மா…”
“அதுலாம் ஒன்னும் இல்ல…. என்ன ஓத்த மாதிரி எல்லாரையும் அந்த ஆளு ஓப்பாரு, அதான் ஒரு நடிகைய கல்யானம் பன்னுனா கண்டுக்க மாட்டானு என்ன கல்யானம் பன்னியிருக்காரு, ஆனா உங்க மனைவி லக்கி அண்னா…”
“எதுக்கு மா….. நான் பத்தினி புருசனா இருக்கின்ரதனாலா…”
“ஹம்…. அதுக்கு மட்டும் இல்ல அண்ணே….. நல்ல பெரிய குஞ்சு மணியா வச்சிருக்கீங்களே… அதுக்கும் தான் என சொன்ன ஜோதிகா ராஜேந்திரனின் பூலை பார்த்தாள், அது பாதி விரைத்து யானை துதிக்கை போல கீழே தொங்க அத சட்டென கிள்ளிவிட்டு எழுந்தாள்.
“அண்னே…. வாங்க…. சீஷோர்ல போய் உட்காரலாம், ஏதாச்சும் கபல் வருதானு பார்க்கலாம், வந்தா இந்த டார்ச்ச காட்டலாம், இது கடலில் யூஸ் பன்னும் டார்ச், இதுல முன்னாடி லென்ஸ் இருக்கும், ரொம்ப தூரம் ஒளி போகும், வாங்க அண்னே, என சொல்லி எழுந்தாள்… தன் குஞ்சை ஜோதிகா கிள்ள, கிளுகிளுப்பான ராஜேந்திரன் ஒன்றும் பேசாமல் எழுந்தான்.
“ஹம்…. போகலாம் ஆனா கடலுல இரங்க கூடாது….”
“ஹம்…. பார்க்கலாம்…. அப்படியே இரங்குனாலும் ரெண்டு பேரும் டிரச கழட்டி போட்டுட்டு இறங்குவோம்…. நியூடா இருக்குரது ஒன்னும் தப்பில்லை அண்னே…. மனசு சுத்தமா இருந்தா போதும், நான் உங்கள நூறு சதவீதம் நம்புறேன் அண்ணே….. வாங்க” என சொல்ல ஜோதிகாவின் மனதில் என்ன நினைக்கிறாள் என தெரியாமல் குழம்பிய ராஜேந்திரன் டார்ச் லைட்டை கையில் எடுத்துக்கொண்டு மெதுவாக நடந்தான்… அந்த கும்மிருட்டு காட்டுக்குள் இருவரும் நடந்து இரக்கத்தில் இரங்கி கடற்கரையை நோக்கி நடந்தனர்…. கடல் அலைகள் நார்மலாக இருந்தது..