Fantasy ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும்.

[0123456]

ராஜேந்திரன் தூண்டில் எடுக்க செல்ல ஜோதிகா தன் புடவையில் கிழித்துக்கொடுத்த துனியை கோமனம் போல கட்டிக்கொண்டு செல்ல,, அவனது கரு கரு குண்டியை சில நிமிடங்கள் கண் இமைக்காமல் பார்த்த ஜோதிகா மெதுவாக அங்கும் இங்கும் நடந்தாள்… கடற்கரையில் அடித்துக்கொண்டு வந்து கிடந்த சில சிப்பிகளையும் நத்தைகளையும் எடுத்து வைத்தாள்… பின் கடற்கரையில் மல்லாக்க படுத்தாள்… அலைகள் அவள் மீது வந்து அடித்து செல்ல, அவள் சேலை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மேலே ஏறியது… மொட்டி வரை இருந்த அவளது சேலை மேலே ஏறி அவள் மேல் தொடை வரை சென்ரது.. அவளது முந்தானை முழுமையாக நனைந்து அவளது மாங்கனிகள் அப்பட்டமாக தெரிந்தது… என்ன ஒன்று அவள் கட்டியிருந்தது கருப்பு கலர் காட்டன் சேரி என்பதால் முலை தெரியாமல் அது அச்சாக தெரிய, முலைக்காம்புகள் சேலையை புடைத்துக்கொண்டு இருந்தது…
“ச்ச்சே…. என்ன மனுஷன் இந்த ஆளு…. எவ்வலவு நல்லவரா இருக்காரு…. சினிமா உலகத்துல வயசு வித்தியாசம் பார்க்காம கூட படுக்க கூப்பிடும் ஆட்கள் மத்தியில் நாம் இப்படி அறைகுறை ஆடைல இருந்தும் கொஞ்சம் கூட சபலப்படாம இருக்காரே…. ஹீ இஸ் ரியலி கிரேட்…. ஆனா இப்படி கட்டுமஸ்தான, வாழைத்தார உரிச்சு வச்ச மாதிரி, கரு கருனு இருக்கும் ஆட்களை பார்த்தாளே நம்ம கூதில இப்படி அரிக்குதே…. இன்னும் எத்தனை நாட்கள் இங்க இருக்க போறோமோ…. அது வரை நல்லா ஜாலியா இருக்கனும்… இந்த மாதிரி ஆள் இல்லாத தீவுல நம்ம புருசன் கூட ஒட்டு துணி இல்லாம அம்மனமா ஜாலியா இருக்கனும்ங்குறது நம்ம கனவு, ஆனா நம்ம புருசன் எதுக்கும் லாயக்கு இல்லாதவன்…. அந்த ஆசை இந்த ஜென்மத்துல நிறைவேறாதுனு நினைச்சா இப்படி ஒரு சந்தர்ப்பம், இந்த அண்னே கூட நல்லா ஜாலியா இருக்கனும்… முடிஞ்சா மேட்டர் பன்னனும்…” என ஜோதிகா தன் மனதுக்குள் நினைத்தபடி உருண்டு குப்புற படுத்தாள்… சேலை முழுவதுமாக நீரில் நனைந்து அவளது கூன்டி உப்பிய தர்பூச் போல இருக்க அவள் மாராப்பு விலகி அவளது முலைகள் மாங்கனிகள் மரத்தில் தொங்குவது போல தொங்க, அது கீழே படர்ந்து தரையில் அமுங்கி செம்ம செக்சியாக இருக்க, தூரத்தில் ராஜேந்திரன் அந்த ஏற்றத்தில் மெதுவாக ஏறினான்…
“ஹம்…. என்னடா….. இந்த பொண்ணு வேனும்னு செய்யுதா இல்ல எதார்த்தமா நடக்குதா…. பேன்ட் சட்டை, பனியன இவ தான் காலி பன்னியிருக்கா, அடுத்து ஜட்டிய க்ளோஸ் பன்னுனா, இப்போ துண்டு துனியவும் காலி பன்னிட்டு கோமனத்தோட விட்டுருக்கா…. அவளும் நல்லா ரசகுல்லா மாதிரி இருக்கா, ஓக்க பூல் துடிக்குது, ஆனா நம்ம பிரம்மச்சாரி விரதம் என்ன ஆகுறது… ராமா…. என்ன செய்ய…. நீ தான் சாமி காப்பாற்றனும்…. இத்தனை வருஷம் சினி ஃபீல்டுல இருந்து பொண்டாட்டிய தவிற வேற எவளையும் தொடாம வாழ்ந்துட்டோம்… மீதி காலத்தையும் அதே மாதிரி ஓட்டுனா போதும்…. இந்த சபலம் எல்லாம் வேண்டாம்” என மனதில் நினைத்தபடி அந்த பாக்சில் இருந்த தூண்டில் முட்கள், நரம்பு, கயிறு, வாட்டர் பாட்டில், கத்தி, மற்றும் லைட்டர் அன்ட் டார்ச்சை கையில் எடுத்துக்கொன்டான்… அத்தனையும் தூக்கிக்கொண்டு மெதுவாக கீழே இரங்கினான்… மணி எப்படியும் ஆறை நெருங்கும் சூரியன் மறையத்தொடங்கும் நேரம்…. வேகமாக நடந்து வந்தான்…. ஜோதிகா கடல் அலைகளில் உருண்டு உருண்டு விலையாடிக்கொண்டிருந்தாள்… அவளை ராஜேந்திரன் நெருங்க அவள் முலைகளையும், பெருத்த குண்டியையும், இடுப்பையும், இடுப்பு மடிப்பையும், தொப்புளையும் பார்த்ததும் அவன் பூல் தூக்கியது..
அது அவனது கோமனத்தை முட்டிக்கொண்டு வெளியே நீட்ட, அதை கையில் மறைத்தபடி அருகே வந்தான்… அவன் பூல் விரைத்து நிற்பதை கவனித்த ஜோதிகா வெக்கப்பட்டு சிரித்தாள், சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு தன் ஆடையை சரி செய்தாள்… இரு முறை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கிழிக்கப்பட்ட அந்த சேலை அவள் முலைகளில் பாதியை கவர் செய்து, அவள் குண்டி மற்றும் தொடையை மட்டும் மூடியிருக்க இடுப்பும் முலை மேடும் அப்பட்டமாக தெரிய,
“என்ன அண்ணே…. ரொம்ப வீக்கா, காஞ்சி போயிருப்பீங்க போல….”
“கேட்பமா கேட்ப….. இதுவும் கேட்ப இன்னுமும் கேட்ப…. நேற்று நைட் என் பேன்ட் சட்டைய காலி பன்னாம இருந்திருந்தா இந்நேரம் நானும் முழுசா மூடிகிட்டு இருப்பேன், நீயும் மூடிகிட்டு இருப்ப, இப்போ பாரு, மலையாள பிட் படத்துல ஷக்கீலா மாதிரி அறைகுறையா நிக்குற அத பார்த்ததும் எனக்கு தூக்கிறுது….. நான் என்ன பன்ன….. சரி நத்தை, சிப்பி எடுத்தியா…. எங்க கொடு பார்ப்போம்…
“இந்தாங்க அண்ணே…”
“ஏம்மா….. நான் என்ன லூசா….. இல்ல நீ தான் லூசா….”
“என்ன அண்ணே…. திட்டுறீங்க….”
“பின்ன…. தூண்டில்ல மீனுக்கு இறை வைக்க சிப்பி, இல்ல நத்தை எடுத்து வைனா இப்படி சிப்பி கூடயும், நத்தை ஓடயும் பொறக்கி வச்சிருக்க….
“அய்யோ சாரி அண்ணே….. எனக்கு இது தான் கிடைச்சது….”
“சரி விடு….. “ என்ற ராஜேந்திரன் மெதுவாக கடற்கரையை தேடியபடி நடந்தான், ஒவ்வொன்றாக கையில் எடுத்து பார்த்தான், எல்லாமே கூடுதான், இறுதியில் ஒரு நண்டு ஒன்று ஓட, வேகமாக ஒடிப்போய் அதை பிடித்தான் ராஜேந்திரன்….. ஜோதிகா அவன் அருகே சென்றாள்….
“அண்ணே…. பார்த்து கடிக்க போகுது”
“ஏம்மா…. இது என்ன சிங்கம் புலியா நம்மை கடிச்சு திங்க, இல்ல பாம்பு தேள்ளா…. கடிச்சதும் விஷம் ஏற…. நீ நண்டு சாப்பிட்டது இல்லையா…”
“ஹம்… எனக்கு ரொம்ப புடிக்கும் அண்ணே…. ஐ லவ் டொ ஈட் நண்டு… ஹம்… அத கொடுங்க சமைச்சு சாப்பிடலாம்…”
“ஏம்மா உன் மண்டைல மூளை இருக்கா…”
“அய்யோ… என்ன அண்னே… திரும்ப திட்டுறீங்க…” என்ற ஜோதிகா அவன் அருகே வந்து உட்கார்ந்தாள்…”
“ஏம்மா… கொஞ்சம் தள்ளி உட்காருமா…. ஒரு மாதிரியா இருக்கு…. நீ பக்கத்துல வந்தாலே எனக்கு டங்க்ஸ்டன் ஆகுது….”
“ஆகும் ஆகும்…. சரி எதுக்கு திட்டுறீங்க…”
“பின்ன என்னமா…. இது அதிகமா பொச்சுனா 100 கிராம் இருக்கும், இத சாப்பிட்டா எப்படி பசி தீரும், பொருமா, இத வச்சு மீன புடிக்கலாம்” என்ற ராஜேந்திரன் நண்டை பிய்த்து போட்டான், கால்கள் தனியா கொடுக்கு தனியா பிரித்தான், பின் அதன் உடம்பின் மையத்தில் இருந்த சதைப்பற்றை எடுத்து தூண்டிலில் மாட்டினான்… ஜோதிகா அர்வ மிகுதியான் அவன் இடது பக்கமாக மண்டியிட்டு அவன் தோள்பட்டையில் கையை வைத்து சாய, அவள் முலைகள் அவனது தோளில் அமுக்க ராஜேந்திரன் அவளை பார்த்தான்… அவன் பார்வையை புரிந்துகொண்ட ஜோதிகா…
“அய்யோ….. திரும்ப பாடம் நடத்தாதீங்க…. அதுலாம் ஒன்னும் ஆகாது, இருக்குறது ரெண்டு பேரு, ஆண் பெண்னுனு பேதம் பார்க்காதீங்க… அதுலாம் ஒன்னும் ஆகாது, சரி மாட்டிட்டீங்களா…. கடலுல தூக்கி போடுங்க…”
“இங்க இருந்து தூக்கி போட்டா அலைல திரும்பி இங்க திரும்பி வந்திடும், கொஞ்ச தூரம் கடலுக்குள்ள போய் தான் போடனும்….”
“சரி வாங்க போகலாம்…”
“ஆனா ஒன்னு, என் கோமனத்த கழட்டிவிடக்கூடாது…”
“அய்ய….. நான் எப்போ கழட்டிவிட்டேன், அது கழண்டு போகாம பார்த்துக்கோங்க, பேசாம வாங்க அண்னே….” என சொல்லி இருவரும் கடலுக்குள் சில அடிகள் நடந்தனர்… கடல் அலை ஜாஸ்தியாக இருக்க, இடுப்பு அளவு நீர் என்றாளும் அலை வந்தாள் கழுத்துக்கு வர, அங்கிருந்து தூண்டிலை தூக்கிப்போட்டனர்…. தூண்டிலில் முடிவில் கொக்கியும் அதற்கு சில அடிகள் மேலே ஒரு குச்சியையும் கட்டி போட, போட்ட சில நொடிகளில் அந்த கயிற்றை ஏதோ வேகமாக இழுக்க, கயிற்றை பிடித்து இழுத்தான் ராஜேந்திரன்… நல்லா வெய்ட்டா இருந்தாலும் ராஜேந்திரன் தங்கு தடையின்றி இழுத்தான்… இழுத்துக்கொண்டே பின் பக்கமாக நடக்க, இருவரும் கரைக்கு வந்தனர்….. தூன்டிலை எடுத்தான்… ஜோதிகா ஆச்சரியத்தில் நின்றாள்…
“ஆம்…. தூண்டில்லை கடலில் போட்ட சில விநாடிகளில் சுமார் ஐந்து கிலோ எடை உள்ள கடல் மீன் மாட்டியது…. மீனை கறையில் எடுத்து போட, அதன் வாயில் தூண்டுல் நன்றாக சிக்கியிருக்க,
“ஹம்… சூப்பர் அண்ணா…. ஹம்…. நெக்ஸ்ட்…. இன்னொரு மீன் பிடிக்கலாம்…. ரொம்ப பசிக்குது…”
“ஏம்மா….. இன்னொன்னு எதுக்குமா…இதுவே ஐஞ்சு கிலோவுக்கு மேல இருக்கும், போதும்மா….. வாமா…. முதல போய் துனிகள காய வைக்கனும், தீ பொருத்தனும்…. இத சமைக்கனும்….. அதுக்கு முன்ன இத க்ளீன் பன்னனும் மா….” என்ற ராஜேந்திரன் கடலுக்கு சற்று தூரத்தில் மீனை போட்டு கத்தியால் கிழித்தான், அதன் குடல்களை எடுத்து கடலில் போட்டான். பின் மீனை கடல் நீரில் சுத்தம் செய்தான், அதன் செதில்களை கழுவி சுத்தம் செய்தான்… பின் ஜோதிகாவை பார்த்தான், “வாமா…” என்றான்…
“ஜோதிகா அவனை தொடர்ந்தாள், அவன் கையை பிடித்தாள்…. அவனுடன் நடந்தாள்…மணி எப்படியும் மாலை 6 ஆகியிருக்கும், இருட்ட தொடங்கியது… இருவரும் வேகமாக நடந்தனர்…. அவர்கள் அந்த ஏற்றத்தில் எறுவதற்கு முன், அதை பக்கவாட்டில் அலை அடித்துகொண்டு வந்து போட்ட சில பெரிய கட்டைகளையும் ஒரு தரத்தையும் எடுத்துக்கொண்டனர்… இருவரும் வேகமாக நடந்தனர்… இருட்டியது…
“அண்ணே… இருட்டிருச்சு அண்ணே…. பயமா இருக்கு அண்ணே…” என சொல்லி ராஜேந்திரனை ஒட்டி நடந்த ஜோதிகா அவன் கையை பிடித்தாள்…
“இங்க பாருமா, இந்த தீவுல நாம மட்டும் தான் இருக்கோம், யாரும் இல்ல… பயப்படாத மா…”
“இல்ல அண்ணே…. இந்த பேய்… பிசாசு…”
“அட…. நீ வேற…. அதுலாம் ஒன்னும் இல்ல….. கொஞ்சம் தள்ளி நடமா….. ரொம்ப மூடாகுது…”
“ச்சீ…. போங்க அண்னே…… பேட் அண்னன்… நான் தள்ளி எல்லாம் நடக்க மாட்டேன்…. எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு….”
“சரி…. உன்னால நான் மூனு காலுல நடக்குறேன்…. ராமா……இந்த தீவுல இருந்து எப்போ நாம வெளியே போறதோ…”
“பட் எனக்கு ரொம்ப புடிச்சிருக்கு அண்ணே….. சரி நாம தங்கும் இடம் வந்திருச்சு….”
“இருவரும் வேகமாக எடுத்து வந்த கட்டையை அருகே வைத்தனர்… ஜோதிகா குவித்து வைத்த சருகுகள் மற்றும் சிறு சுள்ளிகளை ஒன்றாக குவித்து லைட்டரில் பற்ற வைத்தான் ராஜேந்திரன்…. அந்த இடம் அழகாக காட்சியளித்தது…
“அண்ணா…. சூப்பர் பிலேஸ் அண்ணா…. இந்த கிளைமேட்….. இந்த அட்மாஸ்பியர், இந்த தீ…. ஹம்மாடி…. சொர்க்கம் மாதிரி இருக்கு அண்ணே….” என சொல்லி இரு கைகளையும் நீட்டி சுற்ற அவள் சேலை விலகி அவளது வலது முலை அப்பட்டமாக தெரிந்தது… அதை கவனித்தான் ராஜேந்திரன்… ஜோதிகா தீமூட்டும் இடத்திற்கு மேல் கூரை போல செய்திருக்க தன் உள்ளே போய் உட்கார்ந்தாள்…
“அண்ணே….. டிரச காய வைக்கனும்…. சோ நான் லூசாக்குவேன்… உங்களுக்கு டங்க்ஸ்டன் ஆகும் அட்ஜஸ்ட் பன்னிக்கோங்க….” என்றாள்….
“நீ காய வை மா…. நான் மீன சமைக்க ஒரு வழி பன்னுறேன் என்ற ராஜேந்திரன் ஒரு கயிற்றை எடுத்து அதை மீனின் வாய் வழியாக விட்டு வெளியே எடுத்தான்…. அந்த கயிற்றை தீ எரிவதற்கு சில அடிகளுக்கு மேலே கொடி போல கட்ட, மீன் தீயின் புகையில் சமைக்க ஆரம்பித்தது….ராஜேந்திரன் கொஞ்சம் தள்ளிப்போனான்…
“இங்க பாருமா…. ஒரு பயமும் இல்ல, நான் கொஞ்சம் தள்ளிப்போய் இந்த கோமனத்த காய வச்சுட்டு வாறேன், நீ அதுக்குள்ள உன் சேலைய காய வைமா என சொல்லிச்செல்ல, ஜோதிகா தன் சேலையை கழட்டினாள்… அம்மனமாக நின்றாள்…. கூடாரத்திற்கு அருகே ஒரு மரக்கிலையில் சேலை நுனியை கட்டினாள், சேலைக்கு பின்னால் சென்று சேலையை இழுத்து இன்னொரு நுனியை பிடித்து நின்றாள்… அவளின் முன்பாக தீ எறிய, தீ வெளிச்சத்தில் சேலையை ஊடுருவி அவளது நிர்வான உடல் அப்பட்டமாக தெரிந்தது… காற்று பலமாக வீச, சேலை காய ஆரம்பித்தது… சற்று தொலைவில் ராஜேந்திரன் தன் கோமனத்தை கழட்டி ஒரு மரக்கிலையில் போட்டான்…. அதன் கீழே அமர்ந்து சோத்துக்கற்றாலை இலையை பிய்த்து தன் பூலை சுற்றி தடவினான்… அவன் நேரம் அவன் கோமனத்தை சாதாரன முல் இல்லாத கிளையில் காயப்போட, காற்றின் வேகத்தில் கோமனம் பறந்தது… அது தெரியாத ராஜேந்திரன், முதல் நாள் இரவு முழுதும் ஈர ஜட்டியுடன் இருந்ததால் வந்த அரிப்பை போக்க சொத்துக்கற்றாலையை தன் இடுப்பை சுற்றி தடவிக்கொண்டு தன் பூலை உருவிக்கொண்டிருந்தான்