Fantasy எதிர்பாராதது எதிர்பாருங்கள் (Completed)

[nathan19]

53

எந்த வித பரபரப்பான நிகழ்வுகள், சம்பவங்களும் இல்லாமல் மூன்றாம் நாள் வெள்ளி முடிந்தது. 

நண்பர்கள் சிலருடன் பேசினேன், நாளை அனைவரும் மதிய உணவுக்கு சந்திக்க முடிவெடுத்தோம், ஏழு எட்டு பேருடன் பேசி, இறுதியில் 5 பேர் மட்டும் சந்திக்க முடிவு செய்தோம். எனக்கும் கொஞ்சம் ரிலாகேஷன் தேவைப்பட்டது. 

இரவு படுக்கையில் நினைத்தேன், எந்த மாதிரியான 3 நாட்கள் இது, முதல் நாள் முழுக்க அம்மாவைப் பார்த்ததும் ஏற்பட்ட அதிர்ச்சி, ஒரு வித கோபம், வெறுப்பு, அருவருப்பு, அவமானம் எல்லாம் இரண்டாம் நாள் சற்று குறைந்து இன்று பெரிதாக எதுவும் இல்லாமல் போய் இருந்தது. அவள் தவறு செய்தாள், பெரிய தவறு தான், இனி அவள் அதைச் செய்யாமல் இருந்தால் போதும், செய்தவற்றை மறந்து மன்னித்து விடலாம் என தோணியது. இன்று இருந்தது போல ஒழுங்காய் பழைய குடும்பப் பாங்கான கண்ணியமான வாழ்க்கைக்கு அவள் திரும்பினால் போதும்.

காலையில் தான் அம்மாவிடம் சொன்னேன். 
"பசங்க எல்லாம் மீட் பண்ண போறோம் வெளிய. லஞ்ச் முடிச்சிட்டு சாயந்திரம் தான் ஒரு நாலஞ்சு மணிக்கு வருவேன்."

"எங்க மீட்டிங்"

ப்ரெண்ட் ஒருவனின் பண்ணை வீடு உண்டு, அதை சொன்னேன். அனைவரும் மீட்டிங் செய்வது மட்டும் தான் அங்கே, அதன் பின்னர் வேறு சில பிளான் வைத்து இருந்தோம், லஞ்ச் க்கு ஒரு Dhaba பிளான் செய்து இருந்தோம், அதை எல்லாம் சொல்ல வில்லை.

நானே 6 மாதம் கழித்து ஊருக்கே, இன்னும் ஒருவன் அவனும் நண்பர்களை சந்தித்து 3 வருடம் இருக்கும். மீதம் இருவர் இங்கே ஊரிலேயே இருவர் பிசினஸ், ஒருவன் IT பணியில். பேசிக் கொண்டே இருந்தோம், தோம்.....

நான் அத்தனை ஸ்ட்ரெஸ் களையும் மறந்தேன். அதிலும் ஒருவன் சமீப திருமணம் ஆனவன். நான் வர முடியாததற்கு வருந்த "விடு மச்சி, பக்கத்துல இருக்க நாயே வரல" என அவன் கூலாக சொன்னான்.

Thaba வில் திருப்தியாக உண்டு, நண்பர்கள் இருவர் சரக்கும் முடித்து மீண்டும் பேசிக் கொண்டு இருந்தோம். 
அப்போது தான் 3 மணி அளவில் செல்வா இடமிருந்து ஃபோன் வந்தது.

"தம்பி, ஒரு முக்கிய விஷயம்"

தனியே வந்து "சொல்லுங்க அண்ணே"

"தம்பி இன்னைக்கு பசங்களோட நானே அவன ஃபாலோ பண்ணி வந்தேன். அவன் ஜிம் ல இருந்து ப்ரெண்ட் கார்ல அவுட்டர்  பைபாஸ் ல வந்தான், ப்ரெண்ட் கூடவே சேர்த்து போடலாம்னு யோசிச்சு ஃபாலோ பண்ணினோம், திடீர்னு அவங்க கார் balance இல்லாம divider தாண்டி opposite போயி எதிர்ல ஒரு லாரி இடிச்சுடுச்சு. வண்டி நல்ல அடி, லாரி நிக்காம ஓடிடுச்சு, நாங்க தான் ஓடிப் போய் பார்த்து 108 க்கு போன் பண்ணி இருக்கோம், 
மூணு பேரும் பொழைக்க வாய்ப்பே இல்லை மாதிரி இருக்கு"

"மூணு பேரா"

"ஆமா, இவன் ப்ரெண்ட் ஒருத்தன் வண்டி ஓட்டிட்டு இருந்தவன், இவன் அப்புறம் ஒரு பொம்பள 35, 40 வயசு இருக்கும்"

சற்றே எதோ தவறாய் உணர்ந்து "பொம்பலயா"

"ஆமா தம்பி, அவனை ஊம்பிக் கிட்டு இருந்து இருக்கா போல ஆக்ஸிடென்ட் ஆகும்போது, மூஞ்சில காயம் நல்லா, ஆளு நல்லா கலரா தான் இருக்கா அரிப்பெடுத்த முண்ட" என திட்டினான்.

"தம்பி, ஆம்புலன்ஸ் வந்திடுச்சு, நான் பசங்கள கூட அனுப்புறேன், என்ன ஏது தகவல் பாத்துட்டு சொல்றேன்"

"சரி அண்ணே" வைத்தபின்னும் ஏனோ பதட்டமாக இருந்தது.

ஏதோ பயத்தில் அம்மா எண்ணுக்கு போன் செய்தேன். எடுக்க வில்லை, மீண்டும் சில முறை , எவ்வித ரெஸ்பான்சும் இல்லை. உண்மையாகவே பயந்தேன். ஒருவேளை...

இருக்காது என சொல்லிக் கொண்டாலும் உள்ளே ஒரு வித பயம் இருந்தது. ஃபோனில் எவ்வித புதிய ரெக்கார்டிங் வரவில்லை, அன்று அவன் தினேஷ் பண்ணியது தான், பின் ஒரு முறை அக்கா நேற்று, வேறு எந்த காலும் அம்மா எண்ணுக்கு வரவில்லை. சட்டென தோணியது. போன் செய்யாமல் மெசேஜ் மட்டும் பண்ணி உரையாடி இருந்தால்??

மீண்டும் அவளின் எண்ணுக்கு போன் செய்தேன், பதில் இல்லை, நண்பர்களிடம் விடை பெற்று வீட்டுக்கு கிளம்பினேன். 

செல்வாவின் எண்ணுக்கு அழைத்தேன், அவரே சொன்னார் "தம்பி, மூணு பேரும் அவுட்டு"

"அண்ணே அந்த பொம்பள யாருன்னு தெரிஞ்சுதா"

"அவ என்ன உத்தமியா, தேவிடியா முண்ட, ஊம்பிக்கிட்டே செத்துப் போயிருக்கா, எவலா இருந்தா நமக்கு என்ன தம்பி"

"அவ முகம் ஃபோட்டோ எடுத்து அனுப்ப முடியுமா"

"தம்பி, அவ முகத்துல காயம், அடையாளம் தெரிறது கஷ்டம், அது மட்டுமில்ல பொனம் லாம் ஆம்புலன்ஸ் ல GH போயிட்டு இருக்கு, நாங்க பின்னால இருக்கோம்"

"சரின்னே" வேகமாக வீட்டிற்கு விரைந்தேன். 

மெயின் டோர் சென்ட்ரல் லாக் உண்டு, உள்ளே வெளியே இரு புறமும் லாக் செய்யலாம். அது தவிர உள்ளே மேல் தாள் இடலாம்.

காலிங் பெல் அடித்தேன், எந்த பதிலும் இல்லை, சென்ட்ரல் லாக் ஓபன் செய்ய வீடு திறந்தது. அம்மா உள்ளே இருக்கிறாளா இல்லையா??