Fantasy ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும்.

[Arun_1990]

இருவரும் அவர்கள் கூடாரம் போட தேர்ந்தெடுத்த இடத்திற்கு வந்தனர், மொட்டை ராஜேந்திரன் ஒரு சிரிய துனியை கட்டியிருப்பதை மறந்து தரையில் உட்கார்ந்தான், அவன் பூல் விரைத்து மேல்நோக்கி நீட்டியிருக்க, அதை கவனித்த ஜோதிகா சிரித்தாள். ஜோதிகா தன் பூலை பார்த்து சிரிப்பதை கவனித்த மொட்டை ராஜேந்திரன் அருகே இருந்த பாக்சில் இருந்த துனியை எடுத்து தன் இடுப்பில் போட்டு பூலை மறைத்தான்… ஜோதிகா இரு கால்களையும் குத்தவைத்து உட்கார்ந்தாள். அவள் குண்டிக்கு கிழக்கே சில இளநீர்கள் கிடக்க,
“அதை எடுமா” என ராஜேந்திரன் சொன்னான், ஜோதிகாவின் கால்கள் லேசாக விரிந்து அவள் மொட்டிக்கு கொஞ்சம் கீழாக இருந்த சேலையும் லேசாக மேலேரி அவள் தொடையினுள் தெரிய அதை கண்ணிமைக்காமல் ராஜேந்திரன் பார்க்க, ஜோதிகா அப்படியே தன் கையை பின்னால் ஊன்டி சாய்ந்து இளநீரை எடுக்க முயல அவள் கால்கள் நன்ராக விலகி அவளது உப்பிய, முடிகள் சூழ்ந்த கூதி அப்பம் போல உப்பித்தெரிந்தது… அதை பார்த்தமட்டில் ராஜேந்திரனின் பூலில் மீண்டும் கஞ்சி கசிய, அவண் தொண்டையில் குழல் கீழ் நோக்கி இறங்கி எறியது… ஜோதிகா இளநீரை எடுத்து அவனிடம் நீட்ட…
“அப்போ பின் தரிசனம், இப்போ முன் தரிசனம், இன்னும் என்னென்ன வகையான தரிசனம் கிடைக்கபோகுதோ…. நாம குடும்ப வாழ்க்கை போதும், பிரம்மச்சாரியத்த கடை பிடிக்கலாம்னு முடிவு பன்னுன பிறகா இப்படி சான்ஸ் கிடைக்குறது, இதுவே சில மாசத்துக்கு முன்னாடி மட்டும் கிடைச்சிருந்தா இந்நேரத்துக்கு இவள ஓத்து கூதில கேப்பைய நட்டுருக்கலாமே” என யோசிக்க,,
“அண்னே…. என்ன ட்ரீமா….. இங்க ட்ரீமுக்கு பஞ்சமே இருக்காது அண்ணே….. இன்னும் எத்தனை நாட்களோ…. அதுவரை நாம மாற்றி மாற்றி ட்ரீம் பன்னிக்க வேண்டியது தான்… சரி இளநீர வெட்டிகுடிச்சுகிட்டே நீங்க கண்ட ட்ரீம சொல்லுங்க அண்னே…”
“ஏம்மா…. நான் கனா கானுறேனு எப்படி கண்டுகிட்ட….. நீ பெரிய ஆளு மா…”
“ஏன்னே…. இதுலாம் ஒரு மேட்டரா…. சரி இளநீர வெட்டிகிட்டே உங்க ட்ரீம சொல்லுங்க..”
ராஜேந்திரன் முதல் இளநீர எடுத்தான்… கத்தி நல்லா பதமா இருந்ததால் சர் சர்ரென இளநீரை சீவினான்,, அதை பார்த்தால் ஜோதிகா…. சில நொடிகளில் இளநீரை சீவி அதை ஜோதிகா கையில் கொடுத்தான், அதை தன் வாயில் கவுத்த பாதி இளநீர் ஜோவின் மார்பில் ஒழுக, அதை எடுத்து பார்த்தாள்…
“அண்ணே…. எப்படி குடிக்குறது..”
“கொஞ்சம் பொருமா” என்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் ஒரு தெண்ணங்கிளையில் ஒரு சிறிய கீற்றை எடுத்து அதை இளநீர் ஓட்டையில் வைத்து குடிக்க சொல்ல, அதன்படி குடித்தாள்… இன்னொரு இளநீரையும் வெட்டி கொடுக்க அதையும் குடித்தாள்… பின் ராஜேந்திரனும் இரு இளநீர்கள் குடித்தான்… இளநீரை வெட்டி உள்ளே இருந்த தேங்காயை சீவி வைத்தான்… சட்டென மல்லாக்க படுத்தாள் ஜோதிகா…..”
“அண்னே…. உங்க ட்ரீம சொல்லுங்க…”
“எந்த ட்ரீம் தாயி….”
“அதான் நான் இளநீர எடுக்க பின்னால சாஞ்ச போது என்னையே பார்த்து கண்டீங்களே, அந்த ட்ரீம…”
“அடப்போமா…. அதுக்கு எல்லாம் இப்போ நேரம் இல்ல, இப்போ மணி எப்படியும் 2 இருக்கும், இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல இருட்ட ஆரம்பிச்சிடும், மழை வரவும் வாய்ப்பு இருக்கு, அதுக்குள்ள கூடாரம் போடனும், சரி வா நாம மரத்த வெட்டலாம், நல்லா ஒல்லியா இருக்கும் மரத்த வெட்டலாம்” என சொல்லி ராஜேந்திரன் எழுந்தான், இன்னும் அவன் பூல் விரைத்து நீட்டியிருப்பதை கவனித்த ஜோ,
“அண்ணே…. நீங்க இன்னும் அதே மூடுல இருக்கீங்க போல, ஹம்…. இப்போ புரியுது நீங்க என்ன ட்ரீம் பன்னிருப்பீங்கனு… சரி வாங்க” என சொல்லி எழுந்தாள்…. முலைகளில் பாடியும், இடுப்பு அப்பட்டமாகவும், மொட்டிக்கு கீழ் கால்களும் தெரிய ஜோதிகா எழுந்தாள்…
“ஏம்மா சொல்ல மாட்டா…. நான் அங்கேயே உன்ன ஜாக்கெட் பாவாடை எல்லாம் மாட்டிகிட்டு வர சொன்னேன், ஆனா நீ இப்படி மொளுக்கட்டினு வந்திருக்க, இதுல நான் வேற அம்மனமா இருக்கேன் பின்ன தூக்காது…. சரி வா மா, நான் ஒவ்வொரு கட்டையா வெட்டிப்போடுறேன், நீ எடுத்து இங்க வந்து போடு, பயப்படாதமா…..” என சொன்ன ராஜேந்திரன் ஒரு கல்லை எடுத்து தன் பெரிய கத்தியை மரத்தில் வைத்து அடித்து வெட்ட ஆரம்பித்தான்… அந்த ஆளில்லா தீவில் கல் கத்தியில் இடிக்கும் டங்க், டங்கென்ற சத்தம் பலமாக கேட்டது, சுமார் 20 நிமிடங்கள், 8 பெரிய மரங்களை வெட்டினான், ஒவ்வொன்றும் சுமார் 12 அடி நீலம் இருக்கும், அவைகளை இரண்டாக வெட்டினான், அதில் இருந்த கிளைகளையும் இலைகளையும் தனியாக எடுத்து வைத்தான்.
“இத கீழ போட்டுடலாமா அண்னே” என ஜோதிகா கேட்டாள்…. ராஜேந்திரன் வியர்த்து விருவிருத்து நிமிர்ந்தான்…
“இல்ல மா…. அவைகள் தான் நமக்கு மெத்தை மாதிரி இருக்க போகுது, சரி வா என்றவன்… குனிந்து தரையில் சதுரமாக கோடு போட்டான்… இரு கட்டில் அளவுக்கு கோடு போட்டவன், வேலையை ஆரம்பித்தான்… அவன் குனியும் போது அவன் கட்டியிருந்த துண்டு அளவு சேலை மேலே ஏறி அவனது கொட்டை தொங்குவது அவன் தெரிய அதை பார்க்கவே அவன் பின்னால் சென்று நின்ராள் ஜோதிகா… ராஜேந்திரனின் கொட்டையை பார்க்க பார்க்க அவள் கூதியில் மன்மத அரிப்பு ஆரம்பமானது, அது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகமானது…
“என்னாமா, பின்னால பின்னால போய் நிக்குற,…”
“ஒன்னும் இல்ல அண்ணே…. சும்மா தான்….” சரி மா….. என்ற ராஜேந்திரன் அவன் வரைந்த சதுரத்தின் நாங்கு மூலையிலும் நாங்கு குழிகளை தோன்டினான், அவகளில் ஒவ்வொரு மரத்தை ஊன்றினான்…
“சரி மா…. இப்போ கட்டைகளை இனைத்து கட்ட கயிறுதேவை, அங்க நிறையா காட்டுக்கொடி பார்த்தேன் வா அறுத்துட்டு வருவோம் என்றான் ராஜேந்திரன்…
“சரி அண்னே, உங்களுக்கு ரொம்ப வியர்க்குது, கொடிகள் தான நானே அறுக்குறேன், நீங்க சொல்லுங்க அண்ணே… என்ற ஜோதிகா அவன் கையில் இருந்த கத்தியை வாங்கிக்கொன்டு நடந்தாள்,.. சிரிது தூரம் சென்றதும் ஒரு மரத்தில் படர்ந்திருந்த கொடியை ராஜேந்திரன் காட்ட அதன் அடிப்பகுதியை அறுத்து உறுவினாள்…. அது மிகவும் நீலமாக இருந்தது… மரத்தின் மீது இருந்த இன்னொரு கொடியை அறுக்க தன் கையை தூக்கினாள் ஜோதிகா, அப்போது ஷேவ் செய்யப்படாத அவள் கக்கங்கள் தெரிய ராஜேந்திரனின் பூல் மீண்டும் முழு விரைப்பு தன்மையை அடைந்தது…. ஜோதிகா வலைந்து நெழிந்து வேலை செய்ய அதை ரசித்தான் ராஜேந்திரன்…
“ச்சே…. குடும்ப வாழ்க்கை, ஓல் சுகம் எல்லாம் வேண்டாம்னு ஒதுங்குன பிறகா இப்படி ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்கனும்னு நினைச்சுகிட்டே மேலே பார்த்தபடி நிற்க ஜோதிகா அவனை பார்த்தாள்…
“அண்ணே…. அகைன் ட்ரீமா…..” என கேட்க, அதை கவனிக்காமல் கனா கண்டுகொண்டிருந்தான் ராஜேந்திரன், ஜோதிகா அவன் முகம் முன் தன் கையை தூக்கி சொடக்கு போட ராஜேந்திரன் ஜோவை பார்த்தான், “ஹா….ஹம்…. என்னாமா…. எடுத்துட்டியா, எதுக்குமா இவ்வளவு எடுத்த,” என கேட்க…
“அண்ணே….. நான் பேச பேச காதுல வாங்காம கனா காண்டுகிட்டு இருந்துட்டு இப்போ இப்படி கேக்குறீங்க, சரி வாங்க போகலாம் என சொல்ல, அந்த கொடிகளை கையில் வாங்கி வட்டமாக சுற்றினான்… பின் அவர்கள் கூடாஅரம் போடவேண்டிய இடத்தில் ஊன்டியிருந்த கம்புகளில் குறுக்கும் நெருக்குமாக கம்புகளை வைத்து கட்டினான்… ஒரு சிறிய சைஸ் குடிசை போல நாங்கு பக்கமும், மேலயும் கட்டைகளை வைத்தான்…. பின் ஆரம்பத்தில் எடுத்து வைத்திருந்த தென்னங்கிளைகளை எடுத்தான்… அதை இரண்டாக கீறி கூரை போல நெய்தான்… ஆறு அடி உயர குடிசை…. மேலே மட்டும் கூரை நெய்தான், சைடுல மழை பொழிந்தாள் இரசல் விழாத படி பட்டும் தென்னங்கிளைகளை வைத்தான், பின் இருவரும் படுக்க கட்டில் தயார் செய்தான்..
கட்டிலுக்கு குறுக்கும் நெருக்குமாக கட்டைகளை வைத்து கட்டி, அதில் கொடியை கயிறு போல கட்டினான்.. பின் அதில் மரக்கிளைகளையும் இலைகளையும், மீதம் இருந்த தென்னங்கிளைகளையும் போட்டு மெத்தை போல வைத்தான்…. அப்படியே அசந்து அதில் படுத்தான்…
“ஆ….. அம்மாடி….. “
“அண்ணே…. சூப்பர் அண்ணே…. ரொம்ப வியர்த்திருக்கு அண்ணே… வாங்க போய் கடல்லுல கை கால்கள கழுவிட்டு வருவோம்…”
“அய்யோ…. முடியாதுமா…. ஓய்வில்லாம 1 மணி நேரத்துக்கு மேல வேலை செஞ்சிருக்கோம், ரொம்ப டையர்டா இருக்கு, கொஞ்ச நேரம் படுத்திருப்போம் மா….”
“சரி அண்ணே…..”
“சரி மா…. நீ குடிசைக்கு முன்னாடி தீ மூட்டுமா, அதுக்கு முன்னாடி, இதே மாதிரி நாலு கட்டைய கொஞ்சம் அகலமா ஊன்டி, அதுக்கு மேலே ஒரு கட்டைய குறுக்கும் மெடுக்குமா வச்சு, கூரை போடுமா, அதுக்கு கீழ தீ மூட்டுமா, அப்போதான் மழை பொழிந்தாலும் நெருப்பு அனையாது” என்றவன் திரும்பி படுக்க அவன் பூல் வெளியே தொங்கியது, அது முக்கால்வாசி சுருங்கி யானை துடிக்கை போல இருக்க அதை அப்படியே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்தாள் ஜோதிகா, அவன் கண்களை மூடி தூங்க, அவன் சொன்னது போல செய்தாள் ஜோதிகா…. சுமார் 1 மணி நேரம் ஜோதிகா கஷ்டப்பட்டு அதை செய்தாள்… மழை நீர் சற்றும் உள்ளே விழாதபடி அழகாக, பெரியதாக, இரவு குளிரும் போது இருவரும் அதனுள் உட்கார்ந்து நெருப்பில் குளிர் காய்வது போல விசாலமாக செய்தாள்…. தன் புடவையை லூசாக்கினாள்… அவள் முலைகளும் இடுப்பும், தொடைகளும் தெரிய,
“அண்ணே…. அண்ணே…..”
“ராஜேந்திரன் மெதுவாக கண் விழித்தான், மணி மாலை 5 மணீக்கு மேல் இருக்கும், சூரியன் மறைய தொடங்கியது… வானத்தை பார்த்தவன், “சரி நம்மை தேடி வந்தானுங்கனா நாம இங்க தான் இருக்கோம்னு எப்படி தெரியப்படுத்துரது..”
“அண்ணே, இது ஜிபி.எஸ் பொருத்தபட்ட வாக்கி டாக்கி, இது ஆன்ல இருந்தாலே போதும், இந்த சரொந்திங்க்ல எந்த படகு, கப்பல் வந்தாலும் சரி அதுல இது மாதிரி வாக்கி டாக்கி இருந்தா அவங்க பேசுறது கேட்கும், நாம பதிலுக்கு பேசினா வந்து கூட்டிட்டு போயிடுவாங்க, இதுவே ஹெலிகாப்டர்னா வாக்கி டாக்கியே தேவை இல்ல, ஈசியா நாம இருக்குறத இது கொடுக்கும் சிக்னல வச்சு கண்டு புடிச்சிடுவாங்க, சரி ரொம்ப வியர்க்குது வாங்க அண்ணே முகம் கழுவிட்டு வரலாம்”
“சரி மா….. இது சார்ஜ் நிக்குமா…”
“அண்ணே…. இது சோலார் செல் உள்ளது, வெயில் படப்பட சார்ஜ் ஆகிடும், சரி வாங்க”
“கடல்ல டிரஸ் நனைஞ்சிட்டா கஷ்டம்மா… சரி வா போகலாம், வந்து தீ மூட்டலாம்”
இருவரும் அறை குரை ஆடையுடன் கடலுக்கு சென்றனர்… கடல் கொஞ்சம் சீற்றமாகவே இருந்தது, ராஜேந்திரனின் இந்த துணியும் கடலில் அடித்துக்கொன்டு சென்றுவிடும்னு அவன் கனவிலும் நினைக்கவில்லை…..

இருவரும் மெதுவாக கடலை நோக்கி இறங்கினார்கள், வழியில் மரங்களும் செடிகளும் அடர்ந்திருக்க அந்த பெரிய பள்ளத்தில் மெதுவாக இறங்கினார்கள்,
“அண்ணே…. கைய புடிச்சுக்கோங்க அண்னே…. ச்சே…. எவ்வலவு பெரிய இறக்கம்…” ஜோதிகா சொல்ல, ராஜேந்திரன் அவள் கையை பிடித்துக்கொண்டு மெதுவாக இறங்கினான்… அங்கும் இங்கும் பார்த்தபடி நடந்தான்,
“என்ன அண்ணே, பார்த்துகிட்டே வாறீங்க…”
“இல்ல மா…. சாப்பிட ஏதாச்சும் கிடைக்குதானு பார்த்தேன், ஏதாச்சும் பழங்கள், இல்லை பறவைக்கூடுகள், அதுல பறவை முட்டைகள்…. இப்படி ஏதாச்சும்….”
“பேர்ட்ஸ் முட்டையா…. ச்சீ….. அதுலாம் வேணாம் அண்ணே… இளநீர் இருக்கு, அதுல தேங்காய் இருக்கு, ஒரு சில்வர் பாக்ஸ் இருக்கு, தேங்காய வச்சு எண்னெய் எடுத்து, கடலில் மீண் பிடித்து அதை வறுத்து சாப்பிடலாம் அண்ணே, மேக்சிமம் 2 டேஸ் நம்மை வந்து கூட்டிட்டு போயிடுவாங்க அண்ணே…”
“சரி மா…. ஆனா கடலுல மீன் புடிக்குறது ரொம்ப கஷ்டம், சரி நாளைக்கு காலைல போய் தீவ நல்லா சுற்றிப்பார்ப்போம், மீன் கிடைக்காட்டி கிடைச்சத தான் சாப்பிடனும் மா….. பார்க்கலாம், சரி பார்த்து இறங்கு” என சொல்லி மெதுவாக இறங்க, இருவரும் சில நிமிடங்களில் கீழே இறங்கி அவர்கள் படகு கட்டப்பட்ட இடத்துக்கு வந்தனர்…….
“அம்மாடி…. என்ற ஜோதிகா தன் தலை முடியை சுற்றி கொண்டை போட்டாள், கட்லை நோக்கி வேகமாக நடந்தாள், ராஜேந்திரன் கையை பிடித்துக்கொண்டு இழுத்தபடி நடந்தாள்,
“ஐ… ஜாலி….. அண்ணே….. அலைகள் சூப்பரா வருது அண்னே… வாங்க அண்னே குளிக்கலாம் அண்ணே….”
“ஏய்….ஏ….ஏய்ய்ய்……. பொருமா…. கடல் அலைகள் பெருசா வருது…. இப்போ உள்ள போரது ரிஸ்க் மா…”
“அட பயப்படாதீங்க அண்னே…. மும்பைல இத விட அலைகள் பெருசா வரும், அப்படி வந்தா தான் ஜாலியா குளிக்கலாம் அண்ணே…. வாங்க அண்ணே…. உள்ள போகாம கரைலயே குளிக்கலாம், கறைல ஆழம் கம்மியா தான் இருக்கும் அண்ணே” என சொல்லி இழுத்துக்கொண்டே நடக்க இருவரும் கடற்கரையை அடைந்தனர்….
“அண்ணே….. வாங்க அண்ணே….”
“ஏம்மா….. இருமா….. பொருமா…. அய்யோ…. உன்னோட அக்கப்போறு ரொம்ப பயங்கரமா இருக்கே…. இப்படி கடலிலும் புயலிலும் சிக்கி ஆள் இல்லாத தீவுல மாட்டிகிட்டோம்னு கவலை கொஞ்சம் கூட இல்லாம இப்படி குளிக்க கூப்பிடுறாளே…. ஏற்கனவே சாயங்காலம் ஆகிருச்சு, இருட்ட போகுது, டிரசும் இல்ல, எனக்கு இடுப்ப சுற்ரி ஒரு சின்ன காட்டன் சேலை, உனக்கு பாதியா கிழிச்ச சேலை… இது ஈரமா ஆச்சுனா அவ்வளவு தான்… அடப்பொருமா…..” ராஜேந்திரன் புழம்பும் போதே அவனை இழுத்துக்கொன்டு கடலுக்குள் சென்றாள் ஜோதிகா…. சுமார் இடுப்பு அளவு நீரில் இரங்க, பெரிய பெரிய அலைகளாக வர, அலைகள் வரும் போது நீர் மார்பு வரை வந்தது….
“அண்ணே…. பார்த்தீங்களா…. சூப்பரா இருக்கா….. அரிக்குதுனு சொன்னீங்களே…. நல்லா தேய்ச்சு குளிங்க…. ஜாலியா இருக்கும்… அப்படியே கொஞ்ச நேரம் சீ ஷோர்ல சன் பாத் எடுத்தா சூப்பரா இருக்கும்… டிரசும் காஞ்சிடும்…”
“அஹ்ஹும்……. டிரஸ் காஞ்சிடுமாம்….. நான் ஜீன்ஸ் பேன்ட்டும் டீ ஷர்ட்டும் போட்டுருக்கேன், நீ சுடிதார், போட்டுருக்க டிரசு காயுமாம், ஒத்த காட்டன் சேலைய கிழிச்சு ரெண்டு பேரும் கட்டியிருக்கோம், இதுவும் போச்சுனா அவ்வலவு தான்….”
“அதுலாம் போகாது அண்னே….. வாங்க இன்னும் கொஞ்சம் உள்ள போகலாம்… ஊஹூ…. ஐ சோ ஹாப்பி…” என சொல்லி மேலும் இரு அடிகள் கடலில் இறங்கி கடலுக்குள் மூழ்கி எழுந்தாள் ஜோதிகா….”
“ஐயோ…… ஏம்மா….. நீ பொண்ணா இல்ல லூசா….. தண்ணிக்குள்ள இருக்கும் ஒவ்வொரு நொடியும் எனக்கு திக் திக்குனு இருக்கு, நீ என்னமோ பிநாத்துற…”
“அய்யோ அண்ணே…. கீழ எவ்வளவு மீன் இருக்கு தெரியுமா…. நல்லா மீடியம் சைசா நிரையா வருது அண்னே… தூண்டில் போட்டா பிடிக்கலாம் அண்ணே….”
“அய்யோ… பகவானே…. என்ன காப்பாற்ருயா சாமி…. நான் மட்டும் பத்திரமா ஊர் போய் சேர்ந்துட்டா உனக்கு அலகு குத்துறேன் டா பழனி முருகா….” என சொல்லி அழுகும் குரலில் ராஜேந்திரன் புழம்ப…”
“அய்யோ…. அண்னே….. நான் என்ன சொன்னா நீங்க என்ன சொல்லுறீங்க, குனிஞ்சு கீழ தண்ணில மூழ்கி பாருங்க”
“ஏம்மா…. இவ்வலவு வேகமா வரும் அலைகளில் எப்படிமா மீன் இருக்கும்…. என்ன விடுமா….. நான் பத்திரமா போய் கரைல இருக்கேன், நீயே மீன புடிச்சு சுட்டு தின்னுட்டு வாமா…”
“யோவ் அண்ணா…. புழம்பாம…..கீழ மூழ்கி பாருயா…. என சொல்லி ராஜேந்திரன் கையை பிடித்து இழுக்க, அந்நேரம் பார்த்து பெரிய அலை வர, அது அவர்கள் இருவரின் கழுத்து உயரத்துக்கு வந்தது, ராஜேந்திரன் கையை பிடித்து ஜோதிகா கீழே இழுக்க அவன் நிலை தடுமாறி கீழே விழுந்தான்…
“அம்மா….அம்மா…… என சொல்லி கடலில் உருண்டு, அலையில் அடித்து கரையை நோக்கி வந்தான்…. ஆனால் கடல் அலை அவன் இடுப்பில் சுற்றியிருந்த துனியை உருவிக்கொண்டு செல்ல, அம்மனமாக வேகமாக கரையை நோக்கி ஓடினான்…. ராஜேந்திரன் முண்டமாக ஓடுவதை பார்த்து சத்தமாக சிரித்தாள் ஜோதிகா….. கரையை அடைந்து முனங்கால் அளவு நீரில் வந்து நின்ர ராஜேந்திரன் ஜோதிகாவை பார்த்தான்…. தன் மனதில் இருந்த பயத்தை மறைத்துக்கொண்டு,
“ஆமாம் மா….. கீழ நிறையா மீண்கள் நீந்திகிட்டு இருக்கு மா…” என சொல்ல, ஜோதிகா வெக்கத்தில் திரும்பி நின்றுகொண்டு கண்களை கையால் மூடினாள்..
“எதுக்கு இவ கண்ண மூடிகிட்டு திரும்பிகிட்டா” என சொல்லிக்கொண்டே தன் கையை தன் இடுப்பில் வைத்தான், அப்போது தான் தான் கட்டியிருந்த அந்த சிறிய சேலை துணி கடல் அலையில் அடித்துக்கொண்டு சென்றதை கவனித்தான்…. சட்டென தன் கால்களை ஒடுக்கி, ஒன்றோடு ஒன்று ஒட்டி வைத்து லேசாக மொட்டியை மடக்கி தன் கையால் தன் பூலை மறைத்து நின்றான்…
“ஏம்மா…. இப்ப உனக்கு சந்தோசமா மா….. முதல என் பேன்ட் சட்டை பொச்சு, அடுத்து என் ஜட்டிய கிழிச்ச…. இப்போ என் துண்டையும் காணாம போக வச்சிட்ட… சந்தோசமா..” என கேட்க…. ஜோதிகா வேகமாக திரும்பினாள், குஷி படத்தில் விஜய் அவள் இடுப்பை பார்க்கும் போது முகத்தை எப்படி குர்ருனு வைத்திருப்பாளொ அதே போல பார்த்தபடி திரும்ப,
“அய்யோ…. தாயி திரும்பாம நின்னு பேசுமா….” என கெஞ்சும் குரலில் பேசிய ராஜேந்திரன் தன் கையால் தன் பூலை நன்றாக மறைத்தான்…. ஆனால் அவள் திரும்பும் போது அவளது காட்டன் சேலை முழுமையாக நனைந்து அவள் முலைகள் பாதிக்கு மேல் சேலைக்கு வெளியே பிதுங்கிக்கொண்டும், மீதம் ஈர சேலையில் அப்பட்டமாகவும் தெரிந்தது, அவள் தொடைகளை சேலை ஒட்டி நிற்க, சற்று நேரத்திற்கு முன்னால் பார்த்த அவளது முடிகள் அடர்ந்த பொசு பொசு கூதி ராஜேந்திரன் நினைவுக்கு வர அவன் பூல் சட்டென எழுந்தது…
“அய்யொ…. இருக்குற இம்சைல இது வேறையா….” என மனதில் நினைத்தான்…. ஜோதிகா சிரித்தாள்… திரும்பி நின்றபடி பேசினாள்…
“அண்ணே….. பேசாதீங்க அண்ணே…… நானா உங்க பேன்ட் சட்டைய தொலைச்சேன்…. நானா உங்க ஜட்டிய முள் மரத்துல காய போட சொன்னேன்.. அது இத்துப்போன ஜட்டி அண்னே…. அதுமட்டுமா முள் மரட்டுல இருந்துச்சு, க்ளிப் போட்ட மாதிரி முள்ளுல மாட்டி வச்சிருந்தீங்க… அத முள்ளுல மாட்டியிருக்கேனு சொல்லியிருந்தா நான் பத்திரமா எடுத்திருப்பேன் அண்ணே, நீங்க வெருமனையேனு எடுக்க சொல்ல, நான் எடுத்தேன், கிழிஞ்சு போச்சு…. அது மட்டுமா, பாவம்னு என் சேலைய நான் கிழிச்சு கொடுத்தேன் அண்னே…. என சொல்லிக்கொன்டே திரும்பி ராஜேந்திரனை நோக்கி நடந்தாள்…
“அட…. அப்படியே திரும்பி நின்னுகிட்டே சொல்லுமா…”
“ஆமாம்….. திரும்பி நின்னுட்டாலும்…. கம்முனு இருங்க அண்ணே…நீங்களே சொல்லுங்க, ஒரு பொண்ணு, அதுவும் தனித்தீவுல, ஜாக்கெட் பிரா, பாவாடை, ஜட்டி பேன்ட்டி எதுவும் போடாம சேரி மட்டும் கட்டியிருக்கும் பொண்ணு எவளாச்சும் அந்த புடவைய கிழிச்சு கொடுப்பாளா….. சொல்லுங்க…. நான் கிழிச்சு கொடுத்தேன்….. நீங்க என்ன சின்னப்புள்ளயா கடலுக்கு பயப்பட….. அதுவும் நல்லா நீச்சல் தெரியுமாம்…. தேவை இல்லாம துள்ளி கூச்சல் போட்டு துனிய தொலைச்சுட்டு… விடுங்க இன்னும் கொஞ்சம் கிழிச்சு கொடுக்குறேன், இப்படி வந்து கடல்ல பார்த்து அந்த பக்கமா திரும்பி நில்லுங்க” என சொல்லி அவன் கையை பிடித்து இழுத்து கடல் பக்கமாக இழுக்க…
“அய்யோ… கைய விடு மா….. என் மானமே போச்சு… அட ராமா….. அறுபது வயசாச்சு, இனி இல்லறம் வேணாம், பெண் சுகம் வேணாம், பகவான் கிட்ட சரென்டர் ஆகலாம்னு பிரமச்சாரியா வாழலாம்னு நினைச்சேனே…. எனக்கு வந்த சத்ய சோதனையா…. ஐய்யோ…” என சொல்லி ராஜேந்திரன் அவள் அருகே வந்தான், அவள் முலைகளும் இடுப்பும் தொப்புளும் அவனது ஆண்மையை சுண்டி இழுக்க, கடலை பார்த்து திரும்பி நின்றான்…
“அண்ணே…. கொஞ்சமா தான் கிழிச்சு கொடுப்பேன், பிகாஸ் எனக்கு வேனும்”
“சரிமா…. ஒரு கோமனம் கட்டும் அளவுக்கு கொடுமா போதும்” என ராஜேந்திரன் சொல்ல அவளது முந்தானையில் ஓரமாக கோமனம் சைசுக்கு கிழித்து கொடுத்தாள்…. அதை தன் இடுப்பில் கட்டினான்… கட்டிவிட்டு திரும்பி ஜோதிகாவை பார்த்தான், அவன் பூல் விரைத்து கோமனத்தை முட்டிக்கொன்டு நின்றது…
“அண்ணே…. எத்தனை வருஷமாகுது பிரமச்சார்யத்து மாறி?”
வருஷம் எல்லாம் இல்லமா… இப்போதான் ரெண்டு மாசமா…. சரி உண்மைய சொல்லு… இப்போ என் துனிய க்ளோஸ் பன்னுன மாதிரி தான என் பேன்ட் சட்டையவும் க்ளோஸ் பன்னுன…”
“அண்ணே….. என்ன நம்பளையா….. போங்க அண்னே…”
“இல்ல மா…. நான் அந்த துனிகள நல்லா கட்டியிருந்தேன் அதான்….
“கட்டியிருந்தீங்களா….. எதுல….”
“அதான் மா…. அந்த பக்கெட்ட கட்டி வச்ச கயிற்றுல…”
“அய்யோ…. சாரி அண்ணே….”
“ஏம்மா…..”
“சாரி அண்னே….. இல்ல…. நேத்து நைட் நீங்க நல்லா தூங்குனீங்க… அப்போ படகுல லைட்டா தண்ணி வந்திடுச்சு, அதுவும் நான் படுத்திருந்த சைடு, அதான் அந்த….”
“அந்த….”
“அந்த பக்கெட்ட கட்டியிருந்த கயிற்றை கழட்டிட்டு, பக்கெட்ட வச்சு தண்ணிய வடிச்சு கீழ ஊற்ரிட்டு திரும்ப கட்டி வச்சேன்…
“அய்யோ ராமா….. நினைச்சேன்…. ஏம்மா கழட்டும் போது பார்த்துட்டு கழற்ற மாட்டியா…”
“சாரி அண்ணே…. சத்தியமா உங்க டிரச அதுல கட்டி வச்சிருப்பீங்கனு நான் நினைக்கல, தப்பு என் மேல இல்ல அண்னே… அந்த குளிருல டிரச கழட்டுனது நீங்க செஞ்ச முதல் தப்பு, தென் அத நல்ல இடத்துல காய வைக்காம பக்கெட்ட கட்டியிருந்த கயிற்றுல கட்டி படகு நுனில காய வச்சது, இருட்டுல எனக்கு எப்படி அண்னே தெரியும்…”
“ஏம்மா என் டிரஸ் எல்லாத்தையும் பறக்க விட்டுட்டு வேக்கானம் பேசுறியா…. சரி சரி…. எல்லாம் என் நேரம்……. சரி இங்க இரு நான் மேல போய் தூண்டில்ல எடுத்துகிட்டு வாறேன், ரெண்டு மீன புடிச்சுட்டு போகலாம், நீ கடலுல குளிக்காம, ஏதாச்சும் சிப்பி இல்ல நத்தை இருக்கானு பாரு”
“எதுக்கு அண்னே…”
“தூண்டில்ல புழுக்கு பதிலா வைக்கனும்ல….. அதான்… கடல்ல குளிக்குறேனு சொல்லி இறங்கி கடலோட போயிறாத மா…. அப்புறம் நான் தனியா இருக்கனும்…”
“உங்களுக்கு சேட்டை தான் அண்ணே…. குயிக்கா வாங்க அண்னே…. வரும் போது அந்த பாக்ஸ்ல இருந்த டார்ச்ச எடுத்துகிட்டு வாங்க அண்னே” என சொல்லி ஜோதிகா கடற்கரையில் ஏதாச்சும் கிடைக்கின்ரதா என தேட ராஜேந்திரன் தூன்டில் எடுக்க சென்றான்…
தொடரும்……