17-05-2020, 03:42 AM
தொடர்ச்சி....
சாமியார் : அம்மாடி தாயி உங்கள் பரம்பரை தான் ஊரில் பெரிசு அல்லாவா,சொத்து பத்து எதுவுமே குறைவில்லா குடும்பம் தானே.
கோமளா : ஆமாம் சாமி.
சாமியார் : அது எனக்கு தெரியும் தாயி.நா சொல்ல வருவதை கொஞ்சம் பொறுமையாக கேளும்மா.
சத்யகலாவும் பாண்டி மீனாளும் தன் மாமியார் கோமளவள்ளியிடம் அத்தை அவரே சொல்லவிடுங்கள் என்றனர்.மன்னிக்கவும் சாமி நீங்கள் சொல்லுங்கள் என்றனர்.கோமளாவும் மன்னிப்பு கேட்க சாமியார் தொடர்ந்து சொல்ல ஆரம்பித்தார்.
சாமியார் : உன் மாமனார் தான் ஊரில் பெரிய கட்டு, ஊரில் எந்த பிரச்சனை என்றாலும் அதை திர்த்து வைப்பது, பஞ்சாயத்து செய்வது ஊருக்கு எது நல்லது கெட்டது என கூறுவார்.ஊரே அவர் பேச்சுக்கு கட்டுப்பட்டு இருப்பார்கள்.
அப்படி இருந்த போது ஊரில் உன் மாமனாரிடம் ஒரு பஞ்சாயத்து வந்தது, உன் மாமனார் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும் ஒரு கிராமத்தில் இருந்து, அந்த பஞ்சாயத்தில் ஒரு பெண்ணுக்கு எதிரான ஒரு தீர்ப்பை உன் மாமனார் வழங்கினார்.
அந்த தீர்ப்பு ஏத்துக்கொள்ளாதே அந்த பெண் குடுத்த சாபத்தால் உன் மாமனார் அடுத்த ஆண்டே இறந்தார்.
அப்படி இருந்தும் அப்பெண்ணின் கோபம் குறைந்தப்பாடில்லை அந்த பெண்ணின் சாபமே உன் குடும்பத்தில் ஆண்களே இல்லாமல் போனதற்கு காரணம்.
ஆனாலும் உன் மகன்களும் உன் புருஷனும் வாலிப வயதில் இறந்ததற்கு உன் வீட்டில் பெண் பிள்ளைகள் மட்டுமே பிறப்பதற்கும் அவளின் சாபமே காரணம்.
"கோமளா குறிக்கிட்டு" சாமி நீங்கள் சொல்வது போல இருந்தால் எனக்கு பெண் குழந்தைகள் தானே பிறந்திருக்கும்,ஏன் கணவரே பிறந்திருக்கே வாய்ப்பு இல்லையே !
சாமியார் : அம்மாடி இந்த சாபம் அந்த பெண் குடுத்த போது உன் கணவர் பிறந்துவிட்டார். போதுமா ஏன் உன் கணவனுக்கு உடன் பிறந்த தம்பியோ தமக்கையோ இல்லை தெரியுமா.
கோமளா : தெரியாது சாமி, அவர் வீட்டுக்கு ஒரே வாரிசு அது மட்டும் தான் தெரியும்.
சாமியார் : உன் கணவனுக்கு இரண்டு வயது இருக்கும் போது தான் உன் மாமனார் இறந்தார்.ஆதனால் தான் ஒத்த வாரிசாக அவர் இருந்தார்.
பாண்டி மீனாள் : அது இருக்கட்டும் சாமி,அப்ப எப்படி எங்க அத்தை மட்டும் மூன்று ஆண் பிள்ளையை பெற்றார்கள் அந்த பெண் சாபம் இருக்கையில்.
சாமியார் : அது தான் கடவுளின் அருள், அந்தப் பெண்ணின் சாபமும் கூட அது தான்.
சத்யகலா : அப்படி என்னதான் அந்தப் பெண் தப்பு செய்தால் என்று அவளுக்கு தண்டனை கொடுத்தார்கள்.ஏன் அவள் சாபமிட்டால் சொல்லுங்கள் சாமி.
சாமியார் : சொல்லுறேன் தாயி, சொல்லுறேன்"அந்த பெண் பெயர் மோகனாம்பாள் கல்யாணம் ஆன ஆறு மாதத்தில் ஒரு பெறும் மழை அவளின் கிராமத்தில் பெய்தது, அவளின் கணவன் வயலில் மடை மாத்திட்டு வரும் வழியில் மின்னல் தாக்கி உயிரிழந்தான்.
அப்பொழுது அவள் மூன்று மாத கர்ப்பிணி,அவளை ஊரே ஏசியது அவளை, அவன் இவளை திருமணம் செய்ததால் தான் அவன் இறந்தான் இவள் இராசி இல்லாதவள் என்று ஊரே ஒதுக்கியது.
அப்படி இருக்கையில் எதுவுமே இனி வாழ்க்கையில் இல்லை என்று வாழ தொடங்கிய அவளுக்கு இருந்த ஒரே ஆறுதல் அவள் வயிற்றில் வளர்ந்த குழந்தை மட்டுமே.
ஊரார் ஒதுக்கி வைத்தனர்.ஊருக்குள் வரக்கூடாது என்றும் கூறினார்கள் ஊர் பெரியவர்கள்.சாகவும் முடியாமல் வாழவும் பிடிக்காமல் இருந்தவளுக்கு ஆண் பிள்ளை பிறந்தது.
அந்த குழந்தையுடன் அவளின் சிறு விவசாய நிலத்தில் ஒரு குடிசை போட்டு தன் மகனுடன் வாழ்ந்தாள்.அவளின் மகனும் வளர்ந்து பதின் வயதை அடைந்தான்.
அவனும் அவன் தாயும் அவர்களின் நிலத்தில் விவசாயம் செய்து வாழ்ந்து வந்தனர்.அப்பொழுது தான் அந்த கிராமத்தில் உள்ள பல நிலங்களை உன் மாமனார் வாங்கினார்.
அவளின் நிலமோ உன் மாமனார் வாங்கிய நிலங்களுக்கு நடுவில் இருந்தது. சுற்றி இருந்தவை எல்லாம் உன் மாமனார் நிலம்.உன் மாமனாருக்கு அவர்கள் நிலத்தையும் வாங்கி விட்டால் முழுவதும் நம்ம நிலமாக ஆகிவிடும் என்று ஆசைப்பட்டார்.அதற்காக அந்த பெண்னை சந்தித்து பேசினார்.
நிலத்தை தன்னிடம் கொடுத்து விடும்படியும் அந்த நிலத்தை நல்ல விலைக்கு வாங்கி கொள்வதாகவும் சொல்ல, அதற்கு அவள் ஒத்துக்கொள்ளவில்லை.
மோகனாம்பாள்"ஐயா இதில் நானும் என் மகனும் விவசாயம் செய்து வாழ்ந்து வருகிறோம், ஆதலால் கொடுக்க முடியாது என்று மறுத்து விட்டால்.தனக்கு பின் தன் மகனுக்கு இருக்கும் ஒரே சொத்து இது தான் அதனால் தான் நான் உங்களுக்கு விற்க முடியாது என்று கூறிவிட்டாள்.
நிலத்தை கொடுக்காத அந்த பெண்ணின் மீது கோபத்தில் இருந்த உன் மாமனார் அவர்களை பற்றி தப்பு தப்பாக ஊரில் அவரது ஆட்களை வைத்து பேச விட்டார்.அப்படி பேசினால் அவர்கள் அவமானத்தில் இந்த ஊரை விட்டு போய்விடுவார்கள் என்று நினைத்தார்.
அவர் நினைத்ததற்கு எதிரான முடிவை அவளும் அவள் மகனும் எடுத்தனர்.அதில் கடுப்பான உன் மாமனார் ஊரில் உள்ள பெரியவர்கள் எல்லாம் சேர்ந்து அவளின் மகனை ஒரு நாள் பக்கத்து ஊரில் விவசாய பொருட்களை விற்று விட்டு வரும் போது சில அடியாட்களுடன் சென்று அவனை அடித்து உதைத்து கொன்று தீ வைத்து கொழுத்திவிட்டனர்.
விஷயம் கேள்வி பட்டு,
நியாயம் கேட்ட அந்த பெண்னை ஊர் முன்னால் அவமானப்படுத்தி அவளையும் கொன்று தூக்கிலிட்டார்கள்.தூக்கிலிடம்பொது அவள் விட்ட சாபம் மூன்று தலைமுறைகள் தாண்டியும் உன் குடும்பத்து ஆண் வாரிசை பின் தொடர்ந்து வருகிறது.
மூன்று பெண்களும் சாமியை பார்த்து இதற்கு ஏதும் பரிகாரம் இருக்கா சாமி? அந்த பெண்ணின் சாபம் நீங்குவதற்கு.
சாமியார் : இருக்கும் தாயி, எதற்கும் ஒரு தீர்வு இல்லாமல் இருக்காது, இருக்கும் அதை செய்வதால் அந்த சாபம் நீங்கும் அல்லது அதற்கு நிகரான பரிகாரம் செய்தால் அந்த சாபம் நீங்கும்.
மூவரும் நாங்கள் அந்த பரிகாரத்தை செய்கிறோம் சாமி.
சாமியார் : சரி நீங்கள் அதற்காக காத்திருக்கனும், அந்த பரிகாரத்தை செய்ய வேண்டும் என்றால், சில காலம் காத்திருக்க வேண்டும்.
மூவரும் நாங்கள் காத்திருக்கோம் சாமி, அதுவரை எங்கள் குழந்தைகளுக்கு ஏதும் ஆகாதே சாமி.
சாமியார் : அப்படி என்னால் உத்தரவாதம் தர முடியாது, ஆனால் ஒன்று மட்டும் முடியும்.
கோமளா : அது என்ன சாமி சொல்லுங்கள்?
சாமியார் : உங்கள் வீட்டில் உள்ள பெண் குழந்தைகளுக்கு ஏதும் ஆகாது.ஆனால் உன் ஆண் வாரிசுக்கு ஏதும் நடக்காது என்று சொல்ல முடியாது.
சத்யகலா : சாமி! என்ன சொல்ல வரிங்கே,அப்ப என் புள்ளே என்று அழுதாள்.
மற்ற இருவரும் அவளை சமாதானம் செய்தனர்.சாமியார் தொடர்ந்தார்.
சாமியார் : தாயி அழாதே, நான் சொல்ல வருவதை கேள்.
சத்யகலா : என்ன சாமி சொல்ல போரிங்க, சொல்லுங்கள் இறுக்கமான முகத்துடன் சொல்ல.
சாமியார் : அம்மாடி, உன் வீட்டில் எல்லோருக்கும் பெண் பிள்ளைகள் பிறந்தனர், ஏன் உனக்கு மட்டும் ஆண் பிள்ளை பிறந்தது, ஏன் என்று தெரியுமா?
சத்யகலா : இப்படி பாதியில் பரிக்கொடுக்கவா!
சாமியார் : இல்லை தாயி அவன் உயிரோடு வாழ வேண்டும் என்று நீ நினைத்தால் அவன் உன்னோடு வாழ்வான்.அது உன் கையில் தான் உள்ளது.
சத்யகலா : என் குழந்தைக்காக நான் என்ன வேண்டும் என்றாலும் செய்வேன்.
"கோமளாவும் பாண்டிமீனாளும்"அப்படி என்ன தான் அவள் செய்யனும் சாமி சொல்லுங்கள் அவளுக்கு துனையா இருந்து அதை செய்ய வைக்கிறோம்.
சாமியார் : சரி தாயே, அதற்கான பரிகாரம் என்ன என்று நான் தாயிடம் விரதமிருந்து தவம் செய்து கேட்டு சொல்கிறேன், அது வரை இந்த பெண் தினமும் காலையில் மற்றும் மாலையில் குளித்து முடித்து உங்கள் வீட்டில் வடக்கு திசையில் காலை மற்றும் மாலை தீபமேற்றி அந்த பெண் மோகனாம்பாளை வணங்கி வர வேண்டும்.
சத்யகலா : நான் செய்கிறேன் சாமி என் பிள்ளைக்காக அந்த பெண்னை நினைத்து காலையும் மாலையும் தீபமேற்றி அந்த பெண்ணை வணங்குகிறேன் சாமி.
சாமியார்: தாயி இந்த பூஜையை எக்காரணம் கொண்டும் நிறுத்த கூடாது, புரியுதா.
சத்யகலா : புரியவில்லை சாமி.
சாமியார் : அம்மாடி நீ மாதவிடாய் காலத்தில் கூட நிறுத்தாமல் பூஜை செய்யனும் தாயி.
சத்யகலா : சரி சாமி, நீங்கள் சொல்வது போல் எக்காரணம் கொண்டும் நிறுத்தாமல் பூஜை செய்கிறேன் சாமி.
போய் வாருங்கள் என்று அவர்களுக்கு ஆசி கூறி அனுப்ப முயன்றார் சாமியார்.அப்போது குறுக்கிட்ட கோமளாவும் பாண்டிமீனாளும் சாமி ஒரு சின்ன சந்தேகம்.
சாமியார் : என்ன சந்தேகம்?
கோமளா : இல்லை, மோகனாம்பாளும் அவளின் மகனும் இறந்ததற்கு என் மாமனார் தான் காரணம் என்று சொன்னீர்கள், அவர்களை பற்றி அப்படி என்ன தப்பு தப்பாக ஊரில் உள்ளவர்களிடம் சொன்னார்.அதற்கு அவர்கள் வேறு விதமான முடிவெடுத்தனர் என்று சொன்னீர்கள், அது என்ன முடிவு சாமி, உங்களுக்கு தெரிந்தால் அதை விவரமாக சொல்லமுடியுமா.
சாமியார் : இப்பொழுது நேரம் இல்லையம்மா,இருட்ட தொடங்கி விட்டது, நீங்கள் இப்போது செல்லுங்கள் பின்னர் சொல்கிறேன்.இந்தாம்மா தாயி மறக்காமல் நாளை முதல் மோகனாம்பாளை நினைத்து விளக்கு ஏற்றும் பரிகார பூஜையை நடத்து.
சத்யகலா : சரி சாமி, எத்தனை நாள் இந்த பரிகார பூஜை செய்யனும் சாமி.
சாமியார் : நீ ஒரு ஆறு மாதங்கள் தொடர்ந்து செய், பின் என்னை வந்து பார் அப்பொழுது சொல்கிறேன்.
சத்யகலா : சரி சாமி.
பாண்டிமீனாள் : நான் ஏதும் பரிகாரம் செய்யனுமா?
சாமியார் : இப்போது வேண்டாம், அவள் மட்டும் பரிகார பூஜை செய்யட்டும்.போய்வாருங்கள்.
மூவரும் சாமியிடம் விடைபெற்று கிளம்பினார்கள்.கோமளாவுக்கு மட்டும் மனதுக்குள் அப்படி என்னதான் மோகனாம்பாளுக்கு தன் மாமனாரால் வாழ்க்கையில் நடந்திருக்கும் என்று யோசித்தப்படி இரண்டு ஒரு நாளில் வந்து சாமியிடம் அல்லது ஊரில் உள்ள பெரிசுகளிடம் கேட்டு தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்.
சாமியாரோ அவர்கள் கிளம்பி சென்றவுடன் அங்கு இருந்த சில சாமி படங்களை வணங்கி அம்மா தாயி நீ நினைத்தது கூடிய சீக்கிரம் நடக்கப் போகுது தாயி அதற்கு நான் உனக்கு ஒரு அணிலாக இருந்து உதவுவேன் தாயி, அதற்கு எனக்கு சக்தி கொடு தாயி என்று சாமி படங்கள் முன்பு விழுந்து வணங்கினார்.
தொடரும்....
சாமியார் : அம்மாடி தாயி உங்கள் பரம்பரை தான் ஊரில் பெரிசு அல்லாவா,சொத்து பத்து எதுவுமே குறைவில்லா குடும்பம் தானே.
கோமளா : ஆமாம் சாமி.
சாமியார் : அது எனக்கு தெரியும் தாயி.நா சொல்ல வருவதை கொஞ்சம் பொறுமையாக கேளும்மா.
சத்யகலாவும் பாண்டி மீனாளும் தன் மாமியார் கோமளவள்ளியிடம் அத்தை அவரே சொல்லவிடுங்கள் என்றனர்.மன்னிக்கவும் சாமி நீங்கள் சொல்லுங்கள் என்றனர்.கோமளாவும் மன்னிப்பு கேட்க சாமியார் தொடர்ந்து சொல்ல ஆரம்பித்தார்.
சாமியார் : உன் மாமனார் தான் ஊரில் பெரிய கட்டு, ஊரில் எந்த பிரச்சனை என்றாலும் அதை திர்த்து வைப்பது, பஞ்சாயத்து செய்வது ஊருக்கு எது நல்லது கெட்டது என கூறுவார்.ஊரே அவர் பேச்சுக்கு கட்டுப்பட்டு இருப்பார்கள்.
அப்படி இருந்த போது ஊரில் உன் மாமனாரிடம் ஒரு பஞ்சாயத்து வந்தது, உன் மாமனார் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும் ஒரு கிராமத்தில் இருந்து, அந்த பஞ்சாயத்தில் ஒரு பெண்ணுக்கு எதிரான ஒரு தீர்ப்பை உன் மாமனார் வழங்கினார்.
அந்த தீர்ப்பு ஏத்துக்கொள்ளாதே அந்த பெண் குடுத்த சாபத்தால் உன் மாமனார் அடுத்த ஆண்டே இறந்தார்.
அப்படி இருந்தும் அப்பெண்ணின் கோபம் குறைந்தப்பாடில்லை அந்த பெண்ணின் சாபமே உன் குடும்பத்தில் ஆண்களே இல்லாமல் போனதற்கு காரணம்.
ஆனாலும் உன் மகன்களும் உன் புருஷனும் வாலிப வயதில் இறந்ததற்கு உன் வீட்டில் பெண் பிள்ளைகள் மட்டுமே பிறப்பதற்கும் அவளின் சாபமே காரணம்.
"கோமளா குறிக்கிட்டு" சாமி நீங்கள் சொல்வது போல இருந்தால் எனக்கு பெண் குழந்தைகள் தானே பிறந்திருக்கும்,ஏன் கணவரே பிறந்திருக்கே வாய்ப்பு இல்லையே !
சாமியார் : அம்மாடி இந்த சாபம் அந்த பெண் குடுத்த போது உன் கணவர் பிறந்துவிட்டார். போதுமா ஏன் உன் கணவனுக்கு உடன் பிறந்த தம்பியோ தமக்கையோ இல்லை தெரியுமா.
கோமளா : தெரியாது சாமி, அவர் வீட்டுக்கு ஒரே வாரிசு அது மட்டும் தான் தெரியும்.
சாமியார் : உன் கணவனுக்கு இரண்டு வயது இருக்கும் போது தான் உன் மாமனார் இறந்தார்.ஆதனால் தான் ஒத்த வாரிசாக அவர் இருந்தார்.
பாண்டி மீனாள் : அது இருக்கட்டும் சாமி,அப்ப எப்படி எங்க அத்தை மட்டும் மூன்று ஆண் பிள்ளையை பெற்றார்கள் அந்த பெண் சாபம் இருக்கையில்.
சாமியார் : அது தான் கடவுளின் அருள், அந்தப் பெண்ணின் சாபமும் கூட அது தான்.
சத்யகலா : அப்படி என்னதான் அந்தப் பெண் தப்பு செய்தால் என்று அவளுக்கு தண்டனை கொடுத்தார்கள்.ஏன் அவள் சாபமிட்டால் சொல்லுங்கள் சாமி.
சாமியார் : சொல்லுறேன் தாயி, சொல்லுறேன்"அந்த பெண் பெயர் மோகனாம்பாள் கல்யாணம் ஆன ஆறு மாதத்தில் ஒரு பெறும் மழை அவளின் கிராமத்தில் பெய்தது, அவளின் கணவன் வயலில் மடை மாத்திட்டு வரும் வழியில் மின்னல் தாக்கி உயிரிழந்தான்.
அப்பொழுது அவள் மூன்று மாத கர்ப்பிணி,அவளை ஊரே ஏசியது அவளை, அவன் இவளை திருமணம் செய்ததால் தான் அவன் இறந்தான் இவள் இராசி இல்லாதவள் என்று ஊரே ஒதுக்கியது.
அப்படி இருக்கையில் எதுவுமே இனி வாழ்க்கையில் இல்லை என்று வாழ தொடங்கிய அவளுக்கு இருந்த ஒரே ஆறுதல் அவள் வயிற்றில் வளர்ந்த குழந்தை மட்டுமே.
ஊரார் ஒதுக்கி வைத்தனர்.ஊருக்குள் வரக்கூடாது என்றும் கூறினார்கள் ஊர் பெரியவர்கள்.சாகவும் முடியாமல் வாழவும் பிடிக்காமல் இருந்தவளுக்கு ஆண் பிள்ளை பிறந்தது.
அந்த குழந்தையுடன் அவளின் சிறு விவசாய நிலத்தில் ஒரு குடிசை போட்டு தன் மகனுடன் வாழ்ந்தாள்.அவளின் மகனும் வளர்ந்து பதின் வயதை அடைந்தான்.
அவனும் அவன் தாயும் அவர்களின் நிலத்தில் விவசாயம் செய்து வாழ்ந்து வந்தனர்.அப்பொழுது தான் அந்த கிராமத்தில் உள்ள பல நிலங்களை உன் மாமனார் வாங்கினார்.
அவளின் நிலமோ உன் மாமனார் வாங்கிய நிலங்களுக்கு நடுவில் இருந்தது. சுற்றி இருந்தவை எல்லாம் உன் மாமனார் நிலம்.உன் மாமனாருக்கு அவர்கள் நிலத்தையும் வாங்கி விட்டால் முழுவதும் நம்ம நிலமாக ஆகிவிடும் என்று ஆசைப்பட்டார்.அதற்காக அந்த பெண்னை சந்தித்து பேசினார்.
நிலத்தை தன்னிடம் கொடுத்து விடும்படியும் அந்த நிலத்தை நல்ல விலைக்கு வாங்கி கொள்வதாகவும் சொல்ல, அதற்கு அவள் ஒத்துக்கொள்ளவில்லை.
மோகனாம்பாள்"ஐயா இதில் நானும் என் மகனும் விவசாயம் செய்து வாழ்ந்து வருகிறோம், ஆதலால் கொடுக்க முடியாது என்று மறுத்து விட்டால்.தனக்கு பின் தன் மகனுக்கு இருக்கும் ஒரே சொத்து இது தான் அதனால் தான் நான் உங்களுக்கு விற்க முடியாது என்று கூறிவிட்டாள்.
நிலத்தை கொடுக்காத அந்த பெண்ணின் மீது கோபத்தில் இருந்த உன் மாமனார் அவர்களை பற்றி தப்பு தப்பாக ஊரில் அவரது ஆட்களை வைத்து பேச விட்டார்.அப்படி பேசினால் அவர்கள் அவமானத்தில் இந்த ஊரை விட்டு போய்விடுவார்கள் என்று நினைத்தார்.
அவர் நினைத்ததற்கு எதிரான முடிவை அவளும் அவள் மகனும் எடுத்தனர்.அதில் கடுப்பான உன் மாமனார் ஊரில் உள்ள பெரியவர்கள் எல்லாம் சேர்ந்து அவளின் மகனை ஒரு நாள் பக்கத்து ஊரில் விவசாய பொருட்களை விற்று விட்டு வரும் போது சில அடியாட்களுடன் சென்று அவனை அடித்து உதைத்து கொன்று தீ வைத்து கொழுத்திவிட்டனர்.
விஷயம் கேள்வி பட்டு,
நியாயம் கேட்ட அந்த பெண்னை ஊர் முன்னால் அவமானப்படுத்தி அவளையும் கொன்று தூக்கிலிட்டார்கள்.தூக்கிலிடம்பொது அவள் விட்ட சாபம் மூன்று தலைமுறைகள் தாண்டியும் உன் குடும்பத்து ஆண் வாரிசை பின் தொடர்ந்து வருகிறது.
மூன்று பெண்களும் சாமியை பார்த்து இதற்கு ஏதும் பரிகாரம் இருக்கா சாமி? அந்த பெண்ணின் சாபம் நீங்குவதற்கு.
சாமியார் : இருக்கும் தாயி, எதற்கும் ஒரு தீர்வு இல்லாமல் இருக்காது, இருக்கும் அதை செய்வதால் அந்த சாபம் நீங்கும் அல்லது அதற்கு நிகரான பரிகாரம் செய்தால் அந்த சாபம் நீங்கும்.
மூவரும் நாங்கள் அந்த பரிகாரத்தை செய்கிறோம் சாமி.
சாமியார் : சரி நீங்கள் அதற்காக காத்திருக்கனும், அந்த பரிகாரத்தை செய்ய வேண்டும் என்றால், சில காலம் காத்திருக்க வேண்டும்.
மூவரும் நாங்கள் காத்திருக்கோம் சாமி, அதுவரை எங்கள் குழந்தைகளுக்கு ஏதும் ஆகாதே சாமி.
சாமியார் : அப்படி என்னால் உத்தரவாதம் தர முடியாது, ஆனால் ஒன்று மட்டும் முடியும்.
கோமளா : அது என்ன சாமி சொல்லுங்கள்?
சாமியார் : உங்கள் வீட்டில் உள்ள பெண் குழந்தைகளுக்கு ஏதும் ஆகாது.ஆனால் உன் ஆண் வாரிசுக்கு ஏதும் நடக்காது என்று சொல்ல முடியாது.
சத்யகலா : சாமி! என்ன சொல்ல வரிங்கே,அப்ப என் புள்ளே என்று அழுதாள்.
மற்ற இருவரும் அவளை சமாதானம் செய்தனர்.சாமியார் தொடர்ந்தார்.
சாமியார் : தாயி அழாதே, நான் சொல்ல வருவதை கேள்.
சத்யகலா : என்ன சாமி சொல்ல போரிங்க, சொல்லுங்கள் இறுக்கமான முகத்துடன் சொல்ல.
சாமியார் : அம்மாடி, உன் வீட்டில் எல்லோருக்கும் பெண் பிள்ளைகள் பிறந்தனர், ஏன் உனக்கு மட்டும் ஆண் பிள்ளை பிறந்தது, ஏன் என்று தெரியுமா?
சத்யகலா : இப்படி பாதியில் பரிக்கொடுக்கவா!
சாமியார் : இல்லை தாயி அவன் உயிரோடு வாழ வேண்டும் என்று நீ நினைத்தால் அவன் உன்னோடு வாழ்வான்.அது உன் கையில் தான் உள்ளது.
சத்யகலா : என் குழந்தைக்காக நான் என்ன வேண்டும் என்றாலும் செய்வேன்.
"கோமளாவும் பாண்டிமீனாளும்"அப்படி என்ன தான் அவள் செய்யனும் சாமி சொல்லுங்கள் அவளுக்கு துனையா இருந்து அதை செய்ய வைக்கிறோம்.
சாமியார் : சரி தாயே, அதற்கான பரிகாரம் என்ன என்று நான் தாயிடம் விரதமிருந்து தவம் செய்து கேட்டு சொல்கிறேன், அது வரை இந்த பெண் தினமும் காலையில் மற்றும் மாலையில் குளித்து முடித்து உங்கள் வீட்டில் வடக்கு திசையில் காலை மற்றும் மாலை தீபமேற்றி அந்த பெண் மோகனாம்பாளை வணங்கி வர வேண்டும்.
சத்யகலா : நான் செய்கிறேன் சாமி என் பிள்ளைக்காக அந்த பெண்னை நினைத்து காலையும் மாலையும் தீபமேற்றி அந்த பெண்ணை வணங்குகிறேன் சாமி.
சாமியார்: தாயி இந்த பூஜையை எக்காரணம் கொண்டும் நிறுத்த கூடாது, புரியுதா.
சத்யகலா : புரியவில்லை சாமி.
சாமியார் : அம்மாடி நீ மாதவிடாய் காலத்தில் கூட நிறுத்தாமல் பூஜை செய்யனும் தாயி.
சத்யகலா : சரி சாமி, நீங்கள் சொல்வது போல் எக்காரணம் கொண்டும் நிறுத்தாமல் பூஜை செய்கிறேன் சாமி.
போய் வாருங்கள் என்று அவர்களுக்கு ஆசி கூறி அனுப்ப முயன்றார் சாமியார்.அப்போது குறுக்கிட்ட கோமளாவும் பாண்டிமீனாளும் சாமி ஒரு சின்ன சந்தேகம்.
சாமியார் : என்ன சந்தேகம்?
கோமளா : இல்லை, மோகனாம்பாளும் அவளின் மகனும் இறந்ததற்கு என் மாமனார் தான் காரணம் என்று சொன்னீர்கள், அவர்களை பற்றி அப்படி என்ன தப்பு தப்பாக ஊரில் உள்ளவர்களிடம் சொன்னார்.அதற்கு அவர்கள் வேறு விதமான முடிவெடுத்தனர் என்று சொன்னீர்கள், அது என்ன முடிவு சாமி, உங்களுக்கு தெரிந்தால் அதை விவரமாக சொல்லமுடியுமா.
சாமியார் : இப்பொழுது நேரம் இல்லையம்மா,இருட்ட தொடங்கி விட்டது, நீங்கள் இப்போது செல்லுங்கள் பின்னர் சொல்கிறேன்.இந்தாம்மா தாயி மறக்காமல் நாளை முதல் மோகனாம்பாளை நினைத்து விளக்கு ஏற்றும் பரிகார பூஜையை நடத்து.
சத்யகலா : சரி சாமி, எத்தனை நாள் இந்த பரிகார பூஜை செய்யனும் சாமி.
சாமியார் : நீ ஒரு ஆறு மாதங்கள் தொடர்ந்து செய், பின் என்னை வந்து பார் அப்பொழுது சொல்கிறேன்.
சத்யகலா : சரி சாமி.
பாண்டிமீனாள் : நான் ஏதும் பரிகாரம் செய்யனுமா?
சாமியார் : இப்போது வேண்டாம், அவள் மட்டும் பரிகார பூஜை செய்யட்டும்.போய்வாருங்கள்.
மூவரும் சாமியிடம் விடைபெற்று கிளம்பினார்கள்.கோமளாவுக்கு மட்டும் மனதுக்குள் அப்படி என்னதான் மோகனாம்பாளுக்கு தன் மாமனாரால் வாழ்க்கையில் நடந்திருக்கும் என்று யோசித்தப்படி இரண்டு ஒரு நாளில் வந்து சாமியிடம் அல்லது ஊரில் உள்ள பெரிசுகளிடம் கேட்டு தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்.
சாமியாரோ அவர்கள் கிளம்பி சென்றவுடன் அங்கு இருந்த சில சாமி படங்களை வணங்கி அம்மா தாயி நீ நினைத்தது கூடிய சீக்கிரம் நடக்கப் போகுது தாயி அதற்கு நான் உனக்கு ஒரு அணிலாக இருந்து உதவுவேன் தாயி, அதற்கு எனக்கு சக்தி கொடு தாயி என்று சாமி படங்கள் முன்பு விழுந்து வணங்கினார்.
தொடரும்....