Fantasy எதிர்பாராதது எதிர்பாருங்கள் (Completed)

[nathan19]

30

என்ன செய்வதென தெரியாமல் அலைந்து கொண்டு இருந்தேன். காலையில் அவசரமாக வீட்டில் இருந்து கிளம்பியது, வெறும் ஆயிரத்து சில்லறை தான் பாக்கெட்டில் இருக்க, வெளியே எங்கும் செல்ல முடியாது, கல்லூரி பக்கமோ, ஹாஸ்டல் பக்கமோ கூட விடுமுறை என்பதால் போக வழியும் இல்லை, ஆட்களும் இல்லை. 

எவ்வளவு பெரிய சிக்கலில் சிக்கி இருக்கிறோம், எல்லாம் இந்த பாழாய் போன வயசால், பாழாய் போன சபலத்தால், எல்லாம் இந்த கேடு கெட்ட நாய் தினேஷால்... நாய்க்குப் பிறந்த நாய், அப்புறம் எல்லாம் இந்த பாழாய் போன தேவிடியா என் அம்மா வால் வந்தது... 

அவளால் தான் நான் இப்படி ஆனேன், 5 வருடம் முன் வரை குனிந்த தலை நிமிராமல், தேவையற்ற பேச்சுக்கள், பிரச்சினைகள் இல்லாமல் எவ்வளவு நன்றாக இருந்தேன்...
ஒழுங்காய் படித்து என்ஜினீயர் ஆகி அந்த owner வீட்டு சக்தி அண்ணா போல ஆகவேண்டும் இப்படி தானே 5 வருடம் முன் எண்ணினேன்???

என் அப்போதைய அதிக பட்ச கனவே நிறைய சம்பாதிப்பது, அப்பாவை அவரின் பண நெருக்கடிகளில் இருந்து மீப்பது, வித விதமாக கோட் சூட் அணிந்து கம்பீரமாய் நடப்பது... அவ்வளவு தானே.

படிப்பில் சராசரிக்கும் மேல், சக்தி அண்ணா போல ரேங்க் ஹோல்டர் ஆவது, கைவசம் பெரிய பெரிய நிறுவனங்களில் ஏழெட்டு  ஆஃபர் வாங்கி அண்ணாவை போல அவற்றில் எது பெஸ்ட் என முடிவெடுத்து சேர்வது,  ஜாலி ஆக மரியாதையாக வாழ்வது, 25  30 வயதில் பாரின் டூர் அடிக்கடி போய் வந்து கதைகள் சொல்வது, 
நாளை என் உறவினர்கள், நண்பர்கள் எல்லாம் அவர்கள் பசங்களுக்கு என்னை உதாரணம் காட்டி பேச வேண்டும்..

எனக்கு ஒரு சின்ன சந்தேகம் படிப்பில் என்றாலும் சக்தி அண்ணாவைத் தான் கேட்பேன், நான் அடிக்கடி கேட்க தயங்கினாலும் அக்கா அவள் "அவுங்க கிட்ட கேக்கலாம் வா" என அழைத்து செல்வாள், "ஆமா, நீ இது லாம் படிச்சு தானே 12 வந்தே"
பதில் சொல்ல மாட்டாள்.

அண்ணா அவர் டெல்லி போனார், அடுத்த சில வாரங்களில் அக்கா அட்மிஷன் இங்கே அருகிலேயே ஒரு நல்ல காலேஜ் கவுன்சிலிங் எடுத்து போய் பார்த்தால் அவர்கள் கேட்ட தொகை மிக அதிகம், இத்தனைக்கும் அரசு அரசு கோட்டாக்கு இவ்வளவு தான் கல்வி கட்டணம் என தொகை வேறு... இது அது போல 3 மடங்குக்கு மேல். வேறு வழி இல்லை, கவுன்சிலிங் முடிந்து போனது 
ஓனர் அங்கில் தான் பெருந்துறையில் சீட் வாங்கித் தந்தார், சுமாரான காலேஜ், அவர் காலேஜ் டிரஸ்டில் இருந்தார், நிர்வாக ஒதுக்கீட்டில் அரசு கட்டணத்தை விட மிக குறைவாக கட்டினால் போதும், மீதி டிரஸ்டும் ஸ்காலர்ஷிப் பும்.

அக்கா பெருந்துறை போனதும் தான் தெரிந்தது நான் அவளை எவ்வளவு மிஸ் செய்தேன் என்று, எனக்கான எல்லா வேலைகளும் அவளே பார்த்து செய்வாள், காபி, அயர்ன் செய்வது, கேலி கிண்டல் என எல்லாம் மிஸ் செய்தேன். எப்படியோ பழகிப் போனது.


அக்கா வீட்டை விட்டு போய் ஒரு மாதம் இருக்கும், பள்ளி லேபில் எதோ சிறிய ஆக்ஸிடென்ட், 12 வகுப்பு மாணவர்கள் பிரச்சினை செய்ய மற்ற  மாணவர்களை வீட்டுக்கு மதியமே அனுப்ப ஜாலி ஆக ஆடியபடி வந்தேன். கதவைத் தட்ட திறக்கவே இல்லை வெகு நேரம். அம்மா குளித்து கொண்டு இருப்பாளோ?? விட்டு விட்டு தட்ட ஒரு சில நிமிடத்தில் அம்மா கதவைத் திறந் தாள். பகலில் சேலைக்கு பதில் நைட்டி அணிந்திருந்தாள், "வா என்ன இன்னைக்கு இப்ப"

"ஸ்கூல் ல ஒரு ஆக்ஸிடென்ட்" என சொல்லியவாறு ஷு கழட்டி உள்ளே நுழைந்தேன். என்ன ஆக்சிடென்ட் என்று கூட அம்மா கேட்காததால் ஆச்சர்யமாக வந்தேன்.

அப்போது தான் கவனித்தேன். ஹாலில் யாரோ ஒருவர் உட்கார்ந்து இருந்தார்.

"அப்பாவோட ப்ரெண்ட், காசு கொஞ்சம் வாங்க வந்தார்" என அம்மா சொன்னபடி நடந்து கிச்சென் போனாள், நைட்டி காட்டியது தெளிவாக அவள் அதற்கு உள்ளே எதுவும் அணிய வில்லை என்று.

அவர் சற்று நேரத்தில் கிளம்பி செல்ல, நான் பேருக்கு எதோ மதியம் சாப்பிட்டு படுத்தேன், 

எழுந்ததும் எனக்கு காபி தந்தபடி "அப்பா கிட்ட ஏதும் அவங்க ப்ரெண்ட் வந்ததை சொல்லாதே"

நான் "உம்" என்றேன்.

"இந்தா சுரேஷ், ஏதாச்சும் சாக்லேட் வாங்கிக்கோ" என ஒரு நூறு ரூபாய் தாளை நீட்டினாள். 

எல்லாமே இங்கு தான் ஆரம்பித்தது....