Adultery ગુજરાતી ભાભીના જલવા

[Gujjubhai111]

સવારે પાંચ વાગ્યે કવિતા જાગી ગઈ..પિયુષ ને જગાડ્યો એટલે એ કવિતા ને બસ સ્ટેશને મૂકી ને પાછો આવી ગયો..કવિતા ને બસ મળી ગઈ.. સીટ મા બેસી અને ટીકીટ લઇ ને પર્સમાં મુકતા ની સાથે જ એણે મોબાઈલ કાઢ્યો ..નંબર ડાયલ કરતાંય એના ચહેરા પર મુસ્કાન આવી ગઈ..આ નંબર હતો જ એવો..જે સેવ કરી શકાય એમ નહતો..એટલે તો એ લખી ને ડાયલ કરતી હતી..આ એ નંબર હતો જેને યાદ રાખવા ની સહેજે જરૂર નહતી.. યાદ તો એને રાખવો પડે જેને ભૂલ્યા હોય..!!

એણે પીન્ટુ ને ફોન કર્યો..
છ વાગ્યે કદી કવિતા નો કોલ ના આવે અને આજે કેમ આવ્યો..? ક્યાંક પિયુષ સાથે એની બબાલ વધી તો નથી ગઈ..? પિયુષ ગઈકાલે જ જુઠ્ઠું બોલ્યો હતો એ હજી યાદ હતું પીન્ટુ ને ,સંજોગવશાત સારું થયું કે પીન્ટુ એ વખતે બસ સ્ટેશને જ હતો .તરત એણે ફોન પીક-અપ કર્યો..
હેલો..?
ગૂડ મોર્નિંગ બકુ..! કવિતા ના મોંઢે થી બકુ શબ્દ સાંભળી ને પીન્ટુ ની જાણે સવાર સુધરી ગઈ..!!
હાય કવિ..કેમ અત્યાર અત્યાર મા ? સવાર ના પહોર મા ક્યાંથી સમય મળી ગયો એકલી છે કે શું..? આવી જાઉં..? રમતિયાળ સ્વરે પણ નિખાલસતા થી પીન્ટુ એ કહ્યું ..
કવિતા> સાંભળ તો ખરો ડોબા? મને બોલવા દઈશ કે તું જ ઠોક્યે રાખીશ?
અધિકાર પૂર્વક કવિતા એ જરૂર કરતાં થોડું જોર થી કહ્યું..
આઝાદી સાથે અવાજનું મોટું થવું સંલગ્ન લાગે છે .. મમ્મી પપ્પા જેવા બહાર જાય કે બાળકો ને મોટે અવાજે મ્યુઝીક સંભાળવાનું મન થાય છે,પપ્પા જેવા હોસ્ટેલ મા મૂકી ને રવાના થાય કે તરત છોકરો મોટા અવાજે ગીત ગણગણવા લાગે છે. રોજ કાન મા આઈ લવ યુ કહેતાં કપલ્સ ..હિલ સ્ટેશને જાય ત્યારે પહાડો ને સંભળાય એવા મોટા અવાજે ચીસો પાડી પાડી ને આઈ લવ યુ કહેતાં હોય એના મૂળ મા ઘર અને સમાજ થી દુર હોવાની સ્વતંત્રતા જ છુપાયેલી હોય છે..ટૂંક મા હર એક વ્યક્તિ ને બેફામ થવું ગમતું હોય છે ,બંધિયાર પાણી હોય કે જીન્દગી ગંધાઈ ઉઠે છે . સ્વતંત્રતા સમું કોઈ સુખ નથી .
કવિતા એ મોટા અવાજે કહ્યું એ કંડકટર સાંભળી ને હસવા લાગ્યો કવિતા ય શરમાઈ ગઈ..આજુ બાજુ ના તમામ પેસેન્જર્સ ની નજર એની તરફ મંડાઈ ત્યારે એને ખબર પડી કે પોતે એક સ્ત્રી છે અને સ્ત્રી ક્યારેય સ્વતંત્ર નથી હોતી..
તું ક્યાં છે? આઈ મીન મારી સાસરી મા છે ? કે મારા પિયર મા ? મારે તને મળવું છે.. . ટૂંક મા કવિતા એ મુદ્દા ની વાત જણાવી દીધી...
પીન્ટુ > બે દિવસ થી ઘરે જ છું , કેમ બકા ? કઈ પ્રોબ્લમ થયો છે ?
ચિંતાતુર સ્વરે પીન્ટુ બોલ્યો ,
કવિતા> ના કઈ પ્રોબ્લમ નથી..મોસમ ની તબિયત થોડી બગડી છે તો મમ્મી ને હેલ્પ કરવા હું ત્યા આવું છું , તું ત્યા હોય તો મને થયું આપણે મળીએ.. મારે તારી સાથે બહુ વાતો કરવી છે , લગભગ બાર વાગ્યે હું બસ સ્ટેશને ઉતરીશ.. બે કલ્લાક આપણે સાથે રહીશું અને પછી હું ઘરે જઈશ.. મમ્મી ને કહી દઈશ કે બસ થોડી લેટ હતી...તું મળવાની જગ્યા ગોતી રાખ.. અને હા ગઈ વખત ની જેમ વ્યવસ્થા નથી થઇ એમ કહી ને છટકી ના જઈશ નહીતર રોડ પર ને રોડ પર ધોઈ નાખીશ તને ! ઘણો સમય થઇ ગયો ..યાર..
પીન્ટુ > અરે વાહ , હું પણ તને બહુ જ મિસ કરું છું કવિ આવી જા હું તને મળવા બેતાબ છું.. બસ સ્ટેશન આવે એ પહેલાં પંદર મીનીટ પહેલાં કોલ કરજે હું લેવા આવી જઈશ.. અથવા તો એક કામ કરજે હું કહું ત્યા રીક્ષા કરી ને આવી જજે.. આપણ ને બંને ને કોઈ સાથે જોશે તો મુસીબત થઇ જશે..
કવિતા> ઓકે ઓકે ડીઅર.. હું તને રસ્તા મા થી કોલ કરી દઈશ... વન ફોર થ્રી
પીન્ટુ> લવ યુ બકુ...
કવિતા અને પીન્ટુ જ્યાર થી પ્રેમ મા પડ્યા ત્યાર થી આઈ લવ યુ કહેવા માટે નો આ કોડ વર્ડ નક્કી કરી રાખ્યો હતો હજી સુધી એ જ વપરાઈ રહ્યો હતો..વન ફોર થ્રી ..
પ્રેમીઓ ના કમીટમેન્ટ ની અને પ્રેમીઓ ની સંજ્ઞા ઓ ની અલાયદી દુનિયા હોય છે ..
પીન્ટુ રોમાંચિત થઇ ઉઠ્યો..ઘણા સમયે કવિ મળશે .. ઓફિસે જવાનો વિચાર માંડી વાળ્યો..અને સજન ના સ્વાગત ની તૈયારી મા પડી ગયો.. પીન્ટુ એવી વ્યક્તિ હતો જેને માટે પ્રેમ એ ફરજીયાત અને મુખ્ય વિષય હતો ,,, પ્રેમ માટે એ કોઈ પણ ભોગ આપવા તૈયાર રહેતો ..કાયમ...હમેશા...
વારંવાર ઘડિયાળ જોઈ રહ્યો હતો પીન્ટુ, છેલ્લા દોઢ કલ્લાક થી બસ સ્ટેશન ના પાછળ ના ભાગે બાઈક પાર્ક કરી ને બેઠો હતો..ક્યારે કવિ આવે ને એને લઇ જાઉં..!!!
આવતી જતી એકે એક બસો ના બોર્ડ ઉત્તેજના પૂર્વક વાંચતો હતો પીન્ટુ એને ખબર હતી કે હજી એક કલ્લાક ની વાર છે બસ ને આવવા ના નિર્ધારિત સમય મા ..તો અત્યારે ક્યાં થી આવશે.? બસ કદી વહેલી આવે? એ મોડી જ આવે ...બસ અને પ્રિયતમા મા આજ એક સામ્ય છે..એક તો મોડી આવે અને પાછી ખુલાસાય ના કરે...મોડી પડવામાં બિલકુલ નિયમિત અને સમયસર આવવામાં નિયમિત રીતે મોડી.
બસ આવે એ પહેલાં તો કવિતા નો કોલ આવવાનો હતો !!! એ ખબર હતી તોય બધી બસો ના પાટિયા ક્યાં વાંચવા ના આવતાં હતા.? પણ તોય પીન્ટુ અડધા ગુજરાત ના ગામડા ઓ ના નામો થી વાકેફ થી ગયો..એટલા બધા બોર્ડ વાંચી કાઢ્યા..
વ્યક્તિ ને મળવાની કેટલી અધીરાઈ છે એના ઉપર થી પ્રેમ નું પ્રમાણ નક્કી થઇ જતું હોય છે .
ખબર હોવા છતાં ખાડા મા પાડે એનુ જ નામ પ્રેમ... પ્રેમ નો પહેલે થી સ્વભાવ જ એવો રહ્યો છે કે એ માણસ ને અલગારી બનાવી દે છે.. પ્રેમી માણસ લાખો મા એક અલગ તરી આવે.. પ્રિયતમ ને મળી ને આવતી અલ્લડ યૌવના ની ચાલ અને ઉછળતા ચોટલા પર થી ખબર પડી જાય કે એ એના મન ના માણીગર ને ચૂમી ને આવી છે...
પ્રેમ વિષે કેટકેટલું લખાયું છે અને તોય જાણે હજી ઘણું બાકી છે...
જેમ જેમ મિલન ની ઘડીઓ નજીક આવી રહી હતી એમ એમ પીન્ટુ વધૂ એકસાઇટ થતો જતો હતો..
એમાં ય કવિતા નો કોલ આવ્યો એ પછી ની તો તમામ બસો એને માટે ખાસ હતી જાણે..બલ્કે એક એક પેસેન્જર ને એ બહુ જ ધ્યાન થી નીરખતો હતો.. કવિતા નો પાછો કોલ આવ્યો..
અમારી બસ હવે પાંચ મીનીટ મા બસ સ્ટેશન મા દાખલ થશે.. મારે તને ક્યાં મળવાનું છે? તું ક્યાં છે?
પીન્ટુ > હું બસ સ્ટેશન મા જ છું તું પાછળ ના ભાગે આવી જજે આપણે બાઈક લઇ ને નીકળી જાશું..
ઓકે , તું તો કહેતો તો ને કે આપણે પોતપોતાની રીતે નીકળી જાવું પડશે કોક જોઈ જાશે તો મુસીબત થશે? કવિતા એ પણ એને સલામતી યાદ દેવડાવી..
હા યાર પર મને કોઈ સારી જગ્યા ના મળી એટલે પછી મેં જ નક્કી કર્યું કે અહીં જ મળવું છે.તું આવ તો ખરી.. એ બધું મારી પર છોડી દે..
ફોન મૂકી ને પીન્ટુ બસ સ્ટેશને ધસી ગયો..જેવી બસ આવી અને કવિતા નીચે ઉતરી કે એના હાથ મા થી થેલો લઇ ને કહ્યું પાછળ પાછળ આવ ..બકુ.. કવિતા નો થનગનાટ જોવા લાયક હતો આજે ..ગઈ રાત ની ઘટના કેટલી બિહામણી હતી અને આજની આ પરિસ્થિતિ? ખરખર ઈશ્વર આઘાત અને આધાર બંને સાથે જ આપતો હોય છે.. ગઈ કાલે જે બન્યું એ કવિતા ને માટે કેટલું આઘાત જનક હતું એ એના આજ ના પીન્ટુ ને મળવાના ઉત્સાહ અને તાલાવેલી પર થી દેખાઈ આવતું હતું.. એ જયારે બાઈક પર પીન્ટુ ના ખભે હાથ મૂકી ને બેઠી અને સડસડાટ બાઈક રોડ પર દોડવા લાગ્યું ત્યારે કવિતા ખુશખુશાલ થઇ ગઈ..
એને યાદ આવી ગયું કે એ જયારે કુંવારી હતી ત્યારે કેવી મસ્તી થી એ અને પીન્ટુ આમ બાઈક પર રખડતા હતા..કોઈ વિકૃતિ વિના માત્ર નિખાલસ મૈત્રી એ જ પીન્ટુ માટે એનો અહોભાવ વધારી દીધો હતો..ગમે તેવા એકાંત મા ય પીન્ટુ એ કદી મર્યાદા ઓળંગી નહતી..અરે! કેટલી ક વાર તો કવિતા બેકાબુ થઇ ગઈ હોય એવા સંજોગો મા ય એક પુરુષ હોવા છતાં પીન્ટુ એ કવિતા ને સાંભળી લીધી હતી..પછી શું છે કે કવિતા એના પ્રેમ મા પાગલ ના થાય..? અરે કોઈ પણ સ્ત્રી પીન્ટુ ને પતિ તરીકે પામી ને ધન્ય થઇ જવાની.. હું તો પ્રેમી તરીકે પીન્ટુ ને પામી ને ધન્ય જ થઈ ગઈ.. ફૂલ સ્પીડ મા જઈ રહેલી બાઈક ના કારણે ક્યારેક કવિતા ના સ્તનો પીન્ટુ ની પીઠ સાથે દબાઈ જતાં ત્યારે કવિતા ને અગમ્ય રોમાંચ થતો..જીવન નું ખરું સુખ જો કોઈ હોય તો ગમતી વ્યક્તિ માટે મન ભરી ને તડપ્યા પછી નું મિલન... એવું મિલન જે શ્વાસ સુદ્ધાં લેવાનું ભૂલવી દે.. એવી તડપ , એવો વિયોગ જેણે હૃદય ને દુષ્કાળ મા તિરાડો પડેલી જમીન જેવું કરી નાખ્યું હોય ત્યારે પ્રિયતમ નો મેળાપ થાય એ ઘડી આવી હતી કવિતા અને પીન્ટુ માટે...
પીન્ટુ > કેમ કઈ બોલતી નથી કવિ..? બીક લાગે છે? પિયુષ જેટલું સેફ ડ્રાઈવિંગ મારું નથી ખરું ને ?
કવિતા > પીન્ટુ..આજે તો મને કોઈ બીક નથી બકુ.. આજે તો તું મને મારી નાખીશ ને તો ય એ મોત જીન્દગી કરતાં વધૂ સોહામણું હશે.. એમ થાય છે કે આમ જ આખી જીન્દગી બાઈક પર તને પકડી ને બેઠી રહું...
કવિતા નો સ્વર રોમાંચ, આત્યંતિક પ્રેમ અને ઉદાસી તમામ ભાવો મિશ્રિત હતો..એ પીન્ટુ ને ખબર પડી ગઈ.. તો કવિતા ને બાઈક પાછળ બેસાડી ને ફેરવતાં પીન્ટુ ની આંખો ય ભીની થી ગઈ હતી એ કવિતા ને ક્યાં દેખાતી હતી..? પ્રિય પાત્ર નું સામીપ્ય અને સાનિધ્ય કેટલું સુખ દાયક હોય છે ? અંબર..
સિનેમા હોલ આગળ બાઈક પાર્ક કરી ને કવિતા ને ફટાફટ પીન્ટુ હોલ મા લઇ ગયો.. કવિતા સાથે ઉતાવળે એ અંધારા મા હાથ પકડી ને પોતાની રો અને સીટ નંબર શોધવા લાગ્યો મુવી ચાલુ થઇ ચૂક્યું હતું.. ખાસ ભીડ નહતી... હોલ લગભગ ખાલી ખમ હતો..છુટા છવાયા લોકો મુવી એન્જોય કરી રહ્યા હતા.. મોટે ભાગે એકાંત માણવા આવેલ કપલ્સ હતા જે પ્રેમીઓ માટે આદર્શ જગ્યા ગણાય એવી કોર્નર સીટ પર ગોઠવાઈ જઈ ને જે કામ કરવા માટે આવ્યા હતા એમાં મશગુલ હતા.. કવિતા ને શ્વાસ ચડી ગયો હતો.. પિયુષ નું કોઈ ટેન્શન નહતું પણ પપ્પા ક્યાંક જોઈ જાય તો મુસીબત થઇ જાય.. જો કે કવિતા એ નક્કી કરી જ રાખ્યું હતું કે જોઈ જાય તોય ગભરાયા વગર .. એમજ કહી દેવું કે બસ સ્ટેશને પીન્ટુ મળી ગયો એ જ મને ઘર સુધી મુકવા આવતો હતો..ગઈ રાત્રે રસિક એ એના શરીર ને એની ઈચ્છા વિરુદ્ધ અભડાવ્યું હતું એ બાબત થી કવિતા એટલી બધી ગુસ્સે ભરાઈ હતી કે એનું મગજ એક્સ્ટ્રીમ લેવલ નું ફાટ્યું હતું અને એ દુનિયા દારી એની મા ફડાવા જાય એમ વિચારી ને નફફટાઈ પુર્વક પણ દાઝ ની મારી સાહસ કરવાનું નક્કી જ કરી લીધું હતું.. જે થવું હોય એ થાય.. કારણ હાજર હોય ત્યારે ફ્રોડ કરવા મા બહુ ટેન્સન નથી રહેતું.. એટલે જ ગુનો કરતાં પહેલાં બહાનું તૈયાર રાખવું એવું પ્રેમીઓ માનતા હોય છે...
કોઈ પણ પ્રેમી કે પ્રેમિકા ઘરે થી દૂધ લેવા નીકળે તો નજીક ની દુકાન મા હમેશા દૂધ ખલાસ જ થઇ ગયેલું હોવાનું.. કાં તો પછી ગીરદી વધૂ હોવાની..
કવિતા નો હાથ પીન્ટુ એ હાથ મા લીધો અને હથેળી મા એક ચુંબન કર્યું .. પીન્ટુ ના ચુંબન થી કવિતા રોમાંચિત થઇ ઉઠી .. કવિતા એ પીન્ટુ નો હાથ પણ હાથ મા લીધો અને એની હથેળી પર દીર્ધ ચુંબન કર્યું.. આ એ જ હથેળી હતી જ્યાં કવિતા એ હજ્જારો વાર પોતાનું નામ લખ્યું હતું.. કવિતા ની એ આદત હતી કે જયારે જયારે એ પીન્ટુ ને મળતી..ત્યારે ત્યારે એની હથેળી પર એ કવિતા જરૂર લખતી.. રોજ પીન્ટુ સાબુ થી ઘસી ઘસી ને નહાતી વખતે એને ધોઈ નાખતો પણ સાંજ સુધી મા તો એ પાછુ લખાઈ જ જતું.. કવિતા જયારે હથેળી પર થી પોતાનું નામ ભૂંસાઈ ગયેલી જોતી ત્યારે સખત નારાજ થઇ જતી..અને રીસાઈ જતી.. અને જયારે એ પોતાના સ્વહસ્તે પાછુ ના લખી દે ત્યા સુધી એ રીસાયેલી રહેતી... કવિતા એ જયારે પીન્ટુ ના હાથ ને ચૂમ્યો ત્યારે એ બધી યાદો તાજી થઇ ગઈ અને પીન્ટુ ને ડૂસકું મુકાઈ ગયું.. રોજ હથેળી મા નામ જોવા ટેવાયેલી કવિતા ના નામ વગર હથેળી અને જીન્દગી બંને સુની થઇ ગઈ..એ પરણી ને પારકી થઇ ગઈ.. ભલે એ પારકે ઘેર જતી રહી પણ તોય ખુદ ને તો મારી પાસે જ છોડી ગઈ હતી... કવિ... કવિ તને તો જતાં ય ના આવડ્યું... કેટલી બધી યાદો આપી ને ગઈ હતી..? કવિતા એ પણ હૃદય ના ઉમળકા થી અને હર્ષ અને પીડા ના મિશ્ર ભાવો થી પીન્ટુ નો હાથ પોતાના ડાબા માંસલ સ્તન સાથે દબાવી દીધો સ્તન નો સ્પર્શ અને હૃદય ના ધબકારા બંને અનુભવી ને પીન્ટુ અતિશય ભાવુક થઇ ગયો.પણ અત્યાર સુધી જેમ બનતું આવ્યું હતું એમ ..પીન્ટુ ને હમેશા પોતાની ભાવના ઓ ને દબાવી દઈ ને , કચડી નાખી ને કવિતા નુ હીત જ વિચારવાનું રહેતું..
જયારે તમે કાયમ માટે તમારા પાત્ર નું હીત જ વિચાર વિચાર કરો છો ત્યારે તમારી જીવન ના ખુશીઓ ના પાત્ર મા ભિખારી ને મળેલ પરચુરણ જેટલી ય સિલક નથી હોતી.. સમજણ ની જ મગજમારી છે આ બધી.. વધારે પડતી સમજણ માણસ ને શાંતિ થી જીવવા નથી દેતી.. ક્યારેક સમજુ માણસ ને એમ થતું હોય છે કે આના કરતાં તો ડફોળ રહેવું સારું.. જયારે પ્રત્યેક કામ ને આમ કરીશ તો એનું પરિણામ આ આવશે ,અને આમ ના કરાય અને આમ કરવું પડે.. એ બધા મા માણસ પડતો થઇ જય પછી એ શાંતિ હણાઈ જતી હોય છે , આ એક અવસ્થા એવી છે જ્યાં અજ્ઞાન બહુ ધારદાર શસ્ત્ર પુરવાર થતું હોય છે.. આખી રાત અંધારા ઓરડા મા ઘસઘસાટ ઉંઘી લીધા પછી સવારે જયારે ખબર પડે કે છત પર ભમરા મધ ના બે મસમોટા મધપુડા છે ત્યારે અજ્ઞાન ની કિંમત સમજાય.. અજ્ઞાન ક્યારેક આશીર્વાદરૂપ સાબિત થતું હોય છે , પાછી વિમાસણ એ ય હોય છે કે અજ્ઞાન ધરાર કોઈ ને મંજુર નથી હોતું.. જેમ જેમ સમજણ વધતી જાય એમ એમ મુસીબતો વધતી જ જતી હોય છે . સમજુ અને સહનશીલ પ્રેમી ને સતત એની પ્રેમિકા નું હિત જ વિચાર વિચાર કરવાનું હોય છે અને એટલે જ એણે પોતાના મન ની કેટલીક અદમ્ય ઇચ્છાઓ ને કચડી નાખવી પડતી હોય છે.. તમે જેટલા વધૂ લોકો મા વધૂ લોકપ્રિય હશો એટલા જ તમે જીવન મા પોતાની જાત સાથે વધારે કોમ્પ્રોમાઈઝ કર્યા હોવાના !!! હા એક સંતોષ રહે છે કે તમારી પ્રિયતમા તમારી આ ક્વોલીટી ને આખી જીન્દગી એડમાયર કરતી રહે છે અને જયારે જયારે એનો પતિ એનું અપમાન કરે અથવા એની ભાવનાઓ ને ઠેસ પહોંચાડે ત્યારે ત્યારે એ તમને જોરદાર મિસ કરતી રહે છે..
કવિતા એ જાતે જ એના મખમલી સ્તનો સાથે પીન્ટુ નો હાથ દબાવી દીધો હતો..અને એ ખાસ્સી વાર લગી એમ ને એમ રહેવા દીધો હતો... કવિતાને પાકી ખબર હતી કે પીન્ટુ મને એની ઈચ્છા થી તો સ્પર્શ નહિ જ કરે.. એની ભાવના ને દબાવી દેવામાં એ માહેર છે , સ્વાભાવિક રીતે જ પીન્ટુ ને એ ગમે.
પીન્ટુ > શું કામ મારી એક્ઝામ લે છે કવિ.? તને ખબર તો છે કે મને તારા આ બહુ જ ગમે છે .. મારા થી પછી કંટ્રોલ નથી થતો યાર.. કવિતા ની નાનકડી ચણી બોર જેવડી રતુંબડી નિપ્પલ ને અંગુઠા અને પહેલી આંગળી વચ્ચે પકડી ને હળવે હળવે મસળી ,,
કવિતા એ પીન્ટુ ની હથેળી થોડી ક વધૂ જોર થી છાતી સાથે દબાવી બદલા મા પીન્ટુ ની અંદર નો પ્રેમી પુરુષ પણ કાર્યાન્વિત થઇ ગયો અને એને ય થોડું દબાણ વધાર્યું.. ગઈ રાત ના રસિક ના બે રહેમ મર્દન થી કવિતા ના બંને બોલ મા દુખાવો થઇ ગયો હતો..એ સવારે નહાતી વેળા એ એણે અનુભવ્યું હતું..મનોમન એ વાત ની એને શાંતિ ય થઇ કે ચાલો આજે હું પિયર જાઉં છું એટલે પિયુષ દબાવી નહિ શકે એ થી હું અને મારા બોલ બચી જશે..અને એક બે દિવસ મા તો ઠીક પણ થઇ જશે.. પિયુષ ને તો કદાચ એ દબાવવા ના ય દે.. પણ પ્રેમી ને શી રીતે ના પાડે? એક તરફ શારીરક પીડા ય અસહ્ય હતી અને બીજી તરફ અત્યંત હિત વિચારક પ્રેમી હતો..જેને જો જરાય સરખો ય અણસાર આવી જાય તો એ એને ગમે તટલું ગમતું હોય અને ગમે તેટલિ ઉત્તેજના હોય તોય હાથ હટાવી લે છાતી પર થી .. અને એ ય પાછો જરાય મૂડ ઓફ થયા વગર..
જે કવિતા ને જરાય માન્ય નહતું..એ પીડા સહન કરવા તૈયાર હતી પણ પીન્ટુ ને દુઃખ થાય એ નહતી ઈચ્છતી. ઈનફેક્ટ એને ખુદ ને જ પીન્ટુ સાથે એ બધું કરવું ગમતું હતું.. અતિશય ગમતું હતું..
થોડોક વધૂ તાકાત નો ઉપયોગ કરતાં જ કવિતા ના મુખ મા થી દર્દ ભર્યો સીસકારો નીકળી ગયો..અસહ્ય પીડા થઇ રહી હતી કવિતા ને એ પામી ગયેલા પીન્ટુ એ તરત ત્યા થી હાથ હટાવી લીધો ..પણ કવિતા એ પાછો હાથ ઝડપી લઇ ને વધૂ તાકાત થી ત્યા જ દબાવી દીધો..
કવિતા> બકુ.. તું શું કામ ચિંતા કરે છે ? ભીંસાવું એ તો એનું તકદીર છે.. ઈનફેક્ટ ..તારા હાથ થી ભીંસાવું એ તો એનું સૌભાગ્ય છે ..મન થી આ શરીર આખું તને સોંપ્યું છે પીન્ટુ.. સામાજિકતા ભલે મને પિયુષ ની પત્ની તરીકે માનતી હોય પણ હું તને કેટલો માનું છું એ માત્ર મારું હૃદય જાણે છે..દબાવ ..જરા પણ સંકોચ રાખ્યા વિના દબાવ પીન્ટુ..તારા જ છે ...તારો સંપૂર્ણ અધિકાર છે આમની પર, દબાવ તું તારે ભલે મને દુખતું..
કવિતા ના અવાજ મા કટુતા આવી ગઈ ..ગઈ રાત્રે રસિકે બેરહેમી પૂર્વક કચડી નાખ્યા ત્યારે કોને ફરિયાદ કરવા ગઈ હતી? બે કોડી નો મજુર જેની કોઈ ઓકાત નથી મારી સામે જોવાની એ મારી ઈચ્છા વિરુદ્ધ મારા શરીર ને અભડાવી ગયો તો, જયારે પીન્ટુ તો મારો છે.. સાસુ મા એ એમની હવસ ના અંધાપા મા મારા શરીર ને વટલાવ્યુ...
જેમ જેમ કવિતા ના મગજ મા ગઈ રાત ના વિચારો આવતા ગયા એમ એમ એનું ખુન્નસ વધતું ગયું અને એ પીન્ટુ ના હાથ ને પોતાની છાતી સાથે વધૂ ને વધૂ તાકાત થી ભીંસતી ગઈ... પીડા એટલી થઇ રહી હતી કે એની આંખ મા આંસુ આવી ગયા.. પણ પીન્ટુ ને અંધારા મા એ દેખાયા નહિ..એટલું સારું થયું નહીતર એ જરૂર હાથ ત્યા થી હટાવી લેત. . એ પાછો સમજણ નો ઓથોરાઈઝ ડીલર છે .. પીન્ટુ ને જરાય તકલીફ ના પડે અને એ સરખી રીતે પોતાના સ્તનો ને મસળવા ની મજા ઉઠાવી શકે એ આશય થી કવિતા એ ફટાફટ નીચે ના બે હુક ખોલી ને ડાબો બોલ બહાર ખેંચી કાઢ્યો સિનેમા હોલ ના એસી ની ઠંડક સ્તન પર અડતાં એને એટલું બધું સારું લાગ્યું કે એણે કોઈ જરૂરત નહતી તે છતાં ત્રીજો હુક પણ ખોલી નાખી ને જમણો બોલ પણ બહાર કાઢી દીધો.. અને સાડી નો પાલવ એની ઉપર ઢાંકી દીધો.. પીન્ટુ હવે વધૂ આનંદ પૂર્વક એ બંને અવયવો ને દબાવવા લાગ્યો કવિતા ને અતિશય દુખાવો થતો હતો..છતાં પિયુષ પાસે દબાવડાવવા લાગી..એને ખુબ મજા આવતી હતી..જેમ જેમ પીન્ટુ નો હાથ ફરતો જતો હતો... નરમ માંસ નો આ સ્પર્શ પીન્ટુ ને પાગલ બનાવી રહ્યો... પ્રિયતમા ના અંગો ને અડવા દરમિયાન પીન્ટુ નો લંડ પણ ખુશી થી ઝૂમી ઉઠ્યો ..કવિતા એ અધિકાર પૂર્વક પેન્ટ ની ઉપર થી એને પકડી લીધો..અને પીન્ટુ ના ખભા પર માથું ટેકવી દીધું , લવર ખભા પર માથું મૂકી ને ચેન થી બેઠી હોય એ બહુજ આનંદ દાયક સ્થિતિ છે.. કવિતા નો હાથ ..પીન્ટુ ના કડક થઇ ચુકેલા લંડ ને પેન્ટ ની ઉપર થી પસવારતી રહી .. પીન્ટુ ના કાન મા એ ધીમે થી બોલી..ક્યાંક ગેસ્ટ હાઉસ મા ગયા હોત તો અંદર લઇ શકત ને ? કેટલો કડક થઇ ગયો છે ? ખાલી પકડી ને સંતોષ થતો હશે ?