04-05-2020, 12:05 AM
உள்ளே சென்று, கிட்செனில் பாத்திரங்களைத் துலக்கிக்கொண்டிருந்த என் மனைவி அருகில் சென்று, அவளின் மடிப்பு விழுந்த, வெளுத்த புது மஞ்சள் நிறத்தில் பள பளத்ttது பிதுங்கித் தெரிந்த இடுப்பை ரசித்து, மெதுvவாக கையை முன் பக்க புடவை மறைப்புக்குள்ளே கொண்டு சென்று, அந்த மடிப்பைப் பிடித்து ஒரு கிள்ளு கிள்ள, ‘ஆவ்’ என்று அலறி, வெடுகென்று திரும்பி, என்னைப் பார்த்ததும்,குறும்பு புன்னகை முகத்தில் தவழ,”போங்க உங்களுக்கு எப்பவுமே விளையாட்டுதான். நான் என்னவோ எதோன்னு பயந்து போய்ட்டேன்.ஆமாம் என்னவிஷயம்? ஐயா ஜாலியா ஃபேஷன் டிவி பாத்துகிட்டு இருந்தீங்களே? எதுக்கு இங்க வந்தீங்க?” என்று கேட்டு குறும்பாய் என்னைப் பார்த்தாள்.
பார்த்த அவளின் இடுப்பை சுற்றி வளைத்து, என் அருகே இழுத்து அணைக்க நான் முயற்சிக்க,’ம்!!... என்ன இது விடுங்க’என்று என் காதில் கிசுகிசுத்தவள், நான் இழுத்த இழுப்புக்கு என்னை நெருங்கி வந்தாள். வந்தவளின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு,”அன்னைக்கு ஸ்விங்க் கிளப்லே மெம்பர் ஆகிறதுக்கு விசாரிக்கப் போய் இருந்தோமே. அதோட மேனேஜர் வந்திருக்கார். மூணு பேருக்கும் காஃபி போட்டு எடுத்துகிட்டு வா.
இதை சொல்லத்தான் வந்தீங்களாக்கும். நான் என்னவோ எதோன்னு பயந்து போய்ட்டேன்”என்று நமட்டு சிரிப்போடு சொல்லி, என் அடி வயிற்றுக்கு கீழே குறும்புப் பார்வையை ஓடவிட்டவளை இன்னும் இருக அணைத்து, “என்ன அங்க அப்படி பாக்கிறே? அடிக் கரும்பு வேணுமா? ராணி ரெடின்னா, ராஜா எப்பவும் ரெடிதான்” என்று சொல்லி என் பெர்முடாஸ் நாடாவை அவிழ்க்கப் போக,”சரி...சரி... போங்க வந்திட்றேன். ஆ...ஊ...ன்னா உரையில் இருந்து கத்தியை உறுவிடுவீங்களே? என்று சொல்லி என்னைத் திருப்பி, முதுகில் கை வைத்து தள்ளி விட, ஹாலுக்கு வந்தேன்.
Image result for reema sen
ஹாலில் உட்கார்ந்திருந்தவர், அவருக்கு எதிர் சுவரில் மாட்டி இருந்த லேமினேஷன் செய்யப்பட்ட எங்கள் குடும்ப போட்டோவையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க, அதற்குள் என் மனைவி காஃபி கோபைகளை ட்ரேவில் வைத்து எடுத்துவந்தாள்.
காஃபி கோப்பைகளை எடுத்து வந்தவளைப் பார்த்து, வந்திருந்தவர் வணக்கம் சொல்ல, இவள் தலையை மட்டும் தாழ்த்தி புன்னகையுடன் பதில் வணக்கம் சொல்லி, அவருக்கு முன்னே குனிந்து காஃபி ட்ரேயை நீட்டி,”சார், ப்ளீஸ்,....” சொல்லி புன்னகைக்க, அவரும் பதிலுக்கு புன்னகைத்து ஒரு காஃபி கப்பை எடுத்துக் கொண்டு சிப் செய்ய ஆரம்பித்தார். அப்போது அவரின் பார்வை என் மனைவியின் கழுத்துக்கு கீழே மேய்ந்ததை கவனித்தேன்.
என்னவள் எனக்கு அருகே வந்து, எனக்கு ஒரு கப்பை கொடுத்து விட்டு, அவளும் ஒரு கப்பை கையில் எடுத்துக் கொண்டு என் அருகில் சோஃபா கைப் பிடியில் உட்கார்ந்தாள். தென்னிந்தியப் பெண்களுக்கே உரிய பண்பாட்டுடன் இழுத்துப் போர்த்தி இருந்தாள்.(அப்படி இழுத்துப் போர்த்தறப்பதான், உள்ளே இருக்கிறதைப் பார்க்கணும்னு பாக்கிறவங்களுக்கு ஆசை வரும்னு நெனைச்சாளோ என்னவோ?)
வந்திருந்தவர் ஆரம்பித்தார்.
“சார்,... உங்களைப் பத்தி சொல்லுங்க”.
“என் பெயர் சுகுமார் இப்போ எனக்கு வயசு 40. சதர்ன் ரெயில்வேலே சென்னை சென்ட்ரல் ஸ்டேசன்ல அச்சிஸ்டன்ட் ஸ்டேஷன் மாஸ்டரா இருக்கேன். என் வீட்டுக்கு நான் மட்டும்தான். ஒரே பையன்.”
எங்கள் தலைக்கு மேலே சுவற்றில் மாட்டி இருந்த போட்டோவை காட்டி,”எனக்கு முன்னாலே இருக்கிறது உங்க ஃபேமிலி போட்டோன்னு நினைக்கிறேன்.”
“ஆமாம் சார். நீங்க நினைச்சது சரிதான். எனக்கு ஒரு மகன். ஒரு மகள். அவன் பெங்களூருலே எங்களோட பிரான்ச் ஆபீஸ கவனிச்சுக்கிறான். பேர் சுரேஷ்.”
“உங்க சன்னுக்கு என்ன வயசாகுது?”
“இருபது முடிஞ்சு, 21 நடக்குது.”
“உங்க மகளைப் பத்தி சொல்லவே இல்லையே?”
“என் மகள் பெயர் அனிதா. வயசு 16. ஹோலி கிராஸ் கான்வென்ட்ல பத்தாவது படிச்சிட்டிருக்கா.”
என் மனைவியைப் பார்த்தவர், “மேடம், உங்களைப் பத்தி சொல்லுங்க”
“என் பெயர் மீனலோசனி. என்னை சுருக்கமா மீனான்னுதான் கூப்பிடுவாங்க.எனக்கு இப்போ வயசி 36 நடக்குது.”
“நம்ப முடியலைங்க மேடம். சிக்குன்னு சின்னப்பொண்ணாட்டம் இருக்கீங்க.”
“உங்க பாராட்டுக்கு நன்றி. இது எனக்கு இறைவன் கொடுத்த வரம் நான் கொஞ்சம் மா நிறம்தான். ஆனா பாக்கிறவங்க கலையா, கண்ணுக்கு லட்சனமா இருக்கிறதா சொல்வாங்க.”
“ஆமாம் மேடம். மூக்கும் முழியுமா லட்சனமா நல்ல ஸ்ட்ரக்சரோடதான் தான் இருக்கீங்க. கொஞ்சம் கலரா இருந்தா அப்சரஸ்தான்.”
நல்ல பெருக்க வேண்டிய இடத்துலே பெருத்து, சிறுக்க வேண்டிய இடத்துல சிறுத்து, நல்ல ஸ்ட்ரக்சர்டி உனக்குன்னு என் தோழிகளே சொல்வாங்க. நல்லா வளந்த இரண்டு பிள்ளைங்களுக்கு தாய்ன்னு நான் சொன்னாதான் தெரியும். காட்டன் சாரி கட்டிகிட்டு ஆபீஸுக்கு போனா, புதுசா பாக்கிறவங்க எந்த காலேஜ்லேங்க படிக்கிறீங்கன்னு கேட்டவங்க நிரைய பேர். இதோ இருக்காரே இவர் என் உடம்பு ஸ்ட்ரக்சர் பாத்து , என் அழகுல மயங்கி காதல்ல விழுந்தவர்தான் இன்னும் எழுந்திருக்கவே இல்ல. ஆனா, அவரை நான் முழுமையா காதலிக்கிறேன். அவரோட அன்பு, விட்டு கொடுக்கும் முணம், இரக்க சுபாவம்,....அவரின் கம்பீரம், அவரின் சிவந்த நிறம்...இதெல்லாமே எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருந்தது. அவரை காதலிச்சு கல்யானம் செஞ்சுக்கணும்னு வெறியே இருந்தது. அவரைத்தான் கல்யாணம் செஞ்சுக்க உறுதியா இருந்து, பல வித எதிர்ப்பையும் மீறி கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டேன்.
“உங்க கூடப் பிறந்தவங்க?”
“எனக்கு ஒரு தங்கச்சி இருக்கா. பெயர் பூர்ணிமா. கிளிஞ்சல்கள் பட கதாநாயகி மாதிரியே இருப்பா. என்னை விட அவள் வெளுப்பு. சிவந்த நிறம். எங்க அம்மா வைதேகி, விதவை. நான் 8 ஆவது படிக்கும் போதே, எங்க அப்பா டிபி வியாதியில் இறந்துவிட, அம்மாதான் எங்களை கஷ்டப்பட்டு, நாளெல்லாம் கண் விழிச்சு பூ கட்டி, அத தெரு தெருவா வித்து படிக்க வச்சா.”
“உங்க சொந்த ஊர்?”
“திருச்சிக்கு பக்கத்திலே இருக்கிற ஸ்ரீரங்கம்.”
“சார், நீங்க சொல்லுங்க. ஹெர்குலிஸ் மாதிரி ஆண்மையா, சிவப்பா ஹேன்ட்சம்மா இருக்கிற உங்களை காதலிக்கவும் , கட்டிக்கவும் நான் நீன்னு போட்டி போட்டுட்டு நிறைய இருந்திருப்பாங்களே, அவங்களுக்கு மத்தியிலே இவங்களை எப்படி செலக்ட் செஞ்சீங்க?”
“நான் எங்கே செலக்ட் செஞ்சேன். இவதான் எப்படியோ என்னை மயக்கி, என்னை வலைச்சு போட்டுகிட்டா.”
“நீங்க எப்படி மயங்கினீங்க?”
“இன்னைக்கு வரைக்கும் யோசிக்கிறேன் அதான் எனக்கு புரியலை.”
பொய்யாய் என் மனவி சிணுங்க்கிகொன்டே,என் தோளில் செல்லமாய் தன் இரு கைகளையும் குவித்து, மாற்றி மாற்றி குத்த, நான் சிரித்துக் கொண்டே அவள் கைகளைத் தடுத்தபடியே முன்னால் உட்கார்ந்திருந்தவரைப் பார்த்தேன்.
என் மனைவி என்னை குத்துவதற்காக கைகளை கொஞ்சமாக ஏற்றி இறக்கிய போது, புடவை கொஞ்சம் விலகியதில், ஜாக்கெட்டோடு தெரிந்த முலையின் கன பரிமானத்தை திருட்டுத் தனமாய் பார்த்து ரசித்தது,...அவர் கடைவாயில் ஜொள் வழிந்ததிலிருந்தே தெரிந்தது.
மெதுவாக எங்களுக்கு தெரியாமல் வழிந்த ஜொள்ளை துடைத்துக் கொண்டு,... “உங்களோட பர்சனல் லைப் பத்தி தெரிஞ்சுக்கலாமா?” மீண்டும் கேள்வியை ஆரம்பித்தார்.
“அதுக்கென்ன சொல்றோம் கேளுங்க.” என்று சொன்ன நான், என் மனைவியைப் பார்த்து,
”ஏய்,... சொல்லேன்.”
“போங்க, ஆரம்பிக்கிறதுக்கு எனக்கென்னவோ வெக்கமா இருக்கு. நீங்களே ஆரம்பிங்களேன்.”
“சரி,... நானே சொல்றேன்.”
“இதோ இவ இருக்காளே என் தர்ம பத்தினி. கல்யாணம் ஆன புதுசுலே, பாக்கத்தான் ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி இருந்தா...ஆனா, செஞ்ச வேலைங்களை கேட்டீங்கன்னா...இப்படியுமா நடக்கும்னு மலைச்சுப் போவீங்க.
கல்யாணம் ஆன புதுசுலே ஒரு நாள், நாங்க ரெண்டு பேரும் காய் கறி வாங்க கடைத் தெருவுக்கு போனோம். கடைதெருவிலே எக்கச்சக்கமா கூட்டம். கூட்டத்துக்கு நடுவிலே நான் நுழைஞ்சு போய்ட்டிருக்க, என் பின்னாலேயே வந்துகிட்டு இருந்தா.
பார்த்த அவளின் இடுப்பை சுற்றி வளைத்து, என் அருகே இழுத்து அணைக்க நான் முயற்சிக்க,’ம்!!... என்ன இது விடுங்க’என்று என் காதில் கிசுகிசுத்தவள், நான் இழுத்த இழுப்புக்கு என்னை நெருங்கி வந்தாள். வந்தவளின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு,”அன்னைக்கு ஸ்விங்க் கிளப்லே மெம்பர் ஆகிறதுக்கு விசாரிக்கப் போய் இருந்தோமே. அதோட மேனேஜர் வந்திருக்கார். மூணு பேருக்கும் காஃபி போட்டு எடுத்துகிட்டு வா.
இதை சொல்லத்தான் வந்தீங்களாக்கும். நான் என்னவோ எதோன்னு பயந்து போய்ட்டேன்”என்று நமட்டு சிரிப்போடு சொல்லி, என் அடி வயிற்றுக்கு கீழே குறும்புப் பார்வையை ஓடவிட்டவளை இன்னும் இருக அணைத்து, “என்ன அங்க அப்படி பாக்கிறே? அடிக் கரும்பு வேணுமா? ராணி ரெடின்னா, ராஜா எப்பவும் ரெடிதான்” என்று சொல்லி என் பெர்முடாஸ் நாடாவை அவிழ்க்கப் போக,”சரி...சரி... போங்க வந்திட்றேன். ஆ...ஊ...ன்னா உரையில் இருந்து கத்தியை உறுவிடுவீங்களே? என்று சொல்லி என்னைத் திருப்பி, முதுகில் கை வைத்து தள்ளி விட, ஹாலுக்கு வந்தேன்.
Image result for reema sen
ஹாலில் உட்கார்ந்திருந்தவர், அவருக்கு எதிர் சுவரில் மாட்டி இருந்த லேமினேஷன் செய்யப்பட்ட எங்கள் குடும்ப போட்டோவையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க, அதற்குள் என் மனைவி காஃபி கோபைகளை ட்ரேவில் வைத்து எடுத்துவந்தாள்.
காஃபி கோப்பைகளை எடுத்து வந்தவளைப் பார்த்து, வந்திருந்தவர் வணக்கம் சொல்ல, இவள் தலையை மட்டும் தாழ்த்தி புன்னகையுடன் பதில் வணக்கம் சொல்லி, அவருக்கு முன்னே குனிந்து காஃபி ட்ரேயை நீட்டி,”சார், ப்ளீஸ்,....” சொல்லி புன்னகைக்க, அவரும் பதிலுக்கு புன்னகைத்து ஒரு காஃபி கப்பை எடுத்துக் கொண்டு சிப் செய்ய ஆரம்பித்தார். அப்போது அவரின் பார்வை என் மனைவியின் கழுத்துக்கு கீழே மேய்ந்ததை கவனித்தேன்.
என்னவள் எனக்கு அருகே வந்து, எனக்கு ஒரு கப்பை கொடுத்து விட்டு, அவளும் ஒரு கப்பை கையில் எடுத்துக் கொண்டு என் அருகில் சோஃபா கைப் பிடியில் உட்கார்ந்தாள். தென்னிந்தியப் பெண்களுக்கே உரிய பண்பாட்டுடன் இழுத்துப் போர்த்தி இருந்தாள்.(அப்படி இழுத்துப் போர்த்தறப்பதான், உள்ளே இருக்கிறதைப் பார்க்கணும்னு பாக்கிறவங்களுக்கு ஆசை வரும்னு நெனைச்சாளோ என்னவோ?)
வந்திருந்தவர் ஆரம்பித்தார்.
“சார்,... உங்களைப் பத்தி சொல்லுங்க”.
“என் பெயர் சுகுமார் இப்போ எனக்கு வயசு 40. சதர்ன் ரெயில்வேலே சென்னை சென்ட்ரல் ஸ்டேசன்ல அச்சிஸ்டன்ட் ஸ்டேஷன் மாஸ்டரா இருக்கேன். என் வீட்டுக்கு நான் மட்டும்தான். ஒரே பையன்.”
எங்கள் தலைக்கு மேலே சுவற்றில் மாட்டி இருந்த போட்டோவை காட்டி,”எனக்கு முன்னாலே இருக்கிறது உங்க ஃபேமிலி போட்டோன்னு நினைக்கிறேன்.”
“ஆமாம் சார். நீங்க நினைச்சது சரிதான். எனக்கு ஒரு மகன். ஒரு மகள். அவன் பெங்களூருலே எங்களோட பிரான்ச் ஆபீஸ கவனிச்சுக்கிறான். பேர் சுரேஷ்.”
“உங்க சன்னுக்கு என்ன வயசாகுது?”
“இருபது முடிஞ்சு, 21 நடக்குது.”
“உங்க மகளைப் பத்தி சொல்லவே இல்லையே?”
“என் மகள் பெயர் அனிதா. வயசு 16. ஹோலி கிராஸ் கான்வென்ட்ல பத்தாவது படிச்சிட்டிருக்கா.”
என் மனைவியைப் பார்த்தவர், “மேடம், உங்களைப் பத்தி சொல்லுங்க”
“என் பெயர் மீனலோசனி. என்னை சுருக்கமா மீனான்னுதான் கூப்பிடுவாங்க.எனக்கு இப்போ வயசி 36 நடக்குது.”
“நம்ப முடியலைங்க மேடம். சிக்குன்னு சின்னப்பொண்ணாட்டம் இருக்கீங்க.”
“உங்க பாராட்டுக்கு நன்றி. இது எனக்கு இறைவன் கொடுத்த வரம் நான் கொஞ்சம் மா நிறம்தான். ஆனா பாக்கிறவங்க கலையா, கண்ணுக்கு லட்சனமா இருக்கிறதா சொல்வாங்க.”
“ஆமாம் மேடம். மூக்கும் முழியுமா லட்சனமா நல்ல ஸ்ட்ரக்சரோடதான் தான் இருக்கீங்க. கொஞ்சம் கலரா இருந்தா அப்சரஸ்தான்.”
நல்ல பெருக்க வேண்டிய இடத்துலே பெருத்து, சிறுக்க வேண்டிய இடத்துல சிறுத்து, நல்ல ஸ்ட்ரக்சர்டி உனக்குன்னு என் தோழிகளே சொல்வாங்க. நல்லா வளந்த இரண்டு பிள்ளைங்களுக்கு தாய்ன்னு நான் சொன்னாதான் தெரியும். காட்டன் சாரி கட்டிகிட்டு ஆபீஸுக்கு போனா, புதுசா பாக்கிறவங்க எந்த காலேஜ்லேங்க படிக்கிறீங்கன்னு கேட்டவங்க நிரைய பேர். இதோ இருக்காரே இவர் என் உடம்பு ஸ்ட்ரக்சர் பாத்து , என் அழகுல மயங்கி காதல்ல விழுந்தவர்தான் இன்னும் எழுந்திருக்கவே இல்ல. ஆனா, அவரை நான் முழுமையா காதலிக்கிறேன். அவரோட அன்பு, விட்டு கொடுக்கும் முணம், இரக்க சுபாவம்,....அவரின் கம்பீரம், அவரின் சிவந்த நிறம்...இதெல்லாமே எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருந்தது. அவரை காதலிச்சு கல்யானம் செஞ்சுக்கணும்னு வெறியே இருந்தது. அவரைத்தான் கல்யாணம் செஞ்சுக்க உறுதியா இருந்து, பல வித எதிர்ப்பையும் மீறி கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டேன்.
“உங்க கூடப் பிறந்தவங்க?”
“எனக்கு ஒரு தங்கச்சி இருக்கா. பெயர் பூர்ணிமா. கிளிஞ்சல்கள் பட கதாநாயகி மாதிரியே இருப்பா. என்னை விட அவள் வெளுப்பு. சிவந்த நிறம். எங்க அம்மா வைதேகி, விதவை. நான் 8 ஆவது படிக்கும் போதே, எங்க அப்பா டிபி வியாதியில் இறந்துவிட, அம்மாதான் எங்களை கஷ்டப்பட்டு, நாளெல்லாம் கண் விழிச்சு பூ கட்டி, அத தெரு தெருவா வித்து படிக்க வச்சா.”
“உங்க சொந்த ஊர்?”
“திருச்சிக்கு பக்கத்திலே இருக்கிற ஸ்ரீரங்கம்.”
“சார், நீங்க சொல்லுங்க. ஹெர்குலிஸ் மாதிரி ஆண்மையா, சிவப்பா ஹேன்ட்சம்மா இருக்கிற உங்களை காதலிக்கவும் , கட்டிக்கவும் நான் நீன்னு போட்டி போட்டுட்டு நிறைய இருந்திருப்பாங்களே, அவங்களுக்கு மத்தியிலே இவங்களை எப்படி செலக்ட் செஞ்சீங்க?”
“நான் எங்கே செலக்ட் செஞ்சேன். இவதான் எப்படியோ என்னை மயக்கி, என்னை வலைச்சு போட்டுகிட்டா.”
“நீங்க எப்படி மயங்கினீங்க?”
“இன்னைக்கு வரைக்கும் யோசிக்கிறேன் அதான் எனக்கு புரியலை.”
பொய்யாய் என் மனவி சிணுங்க்கிகொன்டே,என் தோளில் செல்லமாய் தன் இரு கைகளையும் குவித்து, மாற்றி மாற்றி குத்த, நான் சிரித்துக் கொண்டே அவள் கைகளைத் தடுத்தபடியே முன்னால் உட்கார்ந்திருந்தவரைப் பார்த்தேன்.
என் மனைவி என்னை குத்துவதற்காக கைகளை கொஞ்சமாக ஏற்றி இறக்கிய போது, புடவை கொஞ்சம் விலகியதில், ஜாக்கெட்டோடு தெரிந்த முலையின் கன பரிமானத்தை திருட்டுத் தனமாய் பார்த்து ரசித்தது,...அவர் கடைவாயில் ஜொள் வழிந்ததிலிருந்தே தெரிந்தது.
மெதுவாக எங்களுக்கு தெரியாமல் வழிந்த ஜொள்ளை துடைத்துக் கொண்டு,... “உங்களோட பர்சனல் லைப் பத்தி தெரிஞ்சுக்கலாமா?” மீண்டும் கேள்வியை ஆரம்பித்தார்.
“அதுக்கென்ன சொல்றோம் கேளுங்க.” என்று சொன்ன நான், என் மனைவியைப் பார்த்து,
”ஏய்,... சொல்லேன்.”
“போங்க, ஆரம்பிக்கிறதுக்கு எனக்கென்னவோ வெக்கமா இருக்கு. நீங்களே ஆரம்பிங்களேன்.”
“சரி,... நானே சொல்றேன்.”
“இதோ இவ இருக்காளே என் தர்ம பத்தினி. கல்யாணம் ஆன புதுசுலே, பாக்கத்தான் ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி இருந்தா...ஆனா, செஞ்ச வேலைங்களை கேட்டீங்கன்னா...இப்படியுமா நடக்கும்னு மலைச்சுப் போவீங்க.
கல்யாணம் ஆன புதுசுலே ஒரு நாள், நாங்க ரெண்டு பேரும் காய் கறி வாங்க கடைத் தெருவுக்கு போனோம். கடைதெருவிலே எக்கச்சக்கமா கூட்டம். கூட்டத்துக்கு நடுவிலே நான் நுழைஞ்சு போய்ட்டிருக்க, என் பின்னாலேயே வந்துகிட்டு இருந்தா.