Adultery ગુજરાતી ભાભીના જલવા

[Gujjubhai111]

બાથરૂમ જવું પડશે મારે , હું હમણાં આવી રસિક જોતો રે જે ભાન મા ના આવી જાય..કહી ને અનુંમાસી કવિતા પિયુષ ના એટેચ બાથરૂમ મા ગુસી ગયા...એ દરમિયાન કવિતા ના ઘાઘરાને ઉંચો કરી ને એની પેન્ટી ની ઉપર થી સ્પષ્ટ દેખાતા ચૂત ના ચીરા ને હળવે ક થી સ્પર્શ કર્યો..આ પળ રસિક માટે અવિસ્મરણીય પળ હતી..કવિતા , નાજુક નમણી, કવિતા,,..પાતળી પરમાર કવિતા..જેને જોવી એ ય રસિક માટે ભાગ્ય ની વાત હતી એ ની ચૂત પર એના એકદમ અંગત અવયવ પર રસિક હાથ મૂકી રહ્યો હતો..એનો હાથ અડકતા તો કવિતા ની આંખો મા ઝળઝળીયાં આવી ગયા.. એક પણ ઝાંટ વિના ની ચોખ્ખી ચૂત ને જોઈ ને રસિક ને અનુ માસી ના ભોસડા પર હસવું આવી ગયું.. અનુંમાસી ય ચોવીસ વર્ષ ના હશે ત્યારે એમની ય આવી જ ચીકણી હશે ને ? તો પછી આવી જમીન મા થી કાઢેલ ધોયા વગર ના સડી ગયેલા સુરણ જેવી ક્યારે થઇ ગઈ હશે? આટલો બધો શેપ બદલાઈ ગયો ત્યા સુધી એમણે ધ્યાન કેમ નહિ રાખ્યું હોય.? ચીમનલાલ ને જે રીતે એ ગાળો ભાંડે છે એ જોતાં તો એમની ભોસ ની આ હાલત એમણે કરી હોય એવું લાગતું નથી . તો પછી મારી જેમ કોઈ બીજો ય ખેતર ખેડી ગયો હશે? રામ જાણે !! રસિક કવિતા ની પેન્ટી ને એક બાજુ એ સરકાવી ને એની ચૂત ના દર્શન કરી ને ધન્ય થઇ ગયો..કવિતા ની હાલત એટલી ખરાબ હતી કે એ બિચારી કઈ જ કરી શકે એમ નહતી..એની ચૂત સાથે રમત કરી રહેલો રસિક એવી રીતે બેઠો હતો કે એનો લંડ કવિતા ને ચોખ્ખો દેખાતો હતો..અને એના કદ અને આકાર થી એ પોતે ચારિત્ર્યવાન હોવા છતાં મનોમન હેરત પામી ગઈ હતી . એટલા મા અનુંમાસી બાથરૂમ મા થી બહાર આવ્યા..બહાર આવી ને એ એમની વહુ ના શરીર સાથે છેડછાડ કરી રહેલા રસિક ને એક નજરે જોઈ રહ્યા. એમના ચહેરા પર હવસ નો ખુમાર છવાયેલો હતો ..કેમ કે એ હજી સંતુષ્ટ નહોતા થયા..એમણે પોતાના દીકરા ની વહુ ની ચૂત સાથે છેડછાડ કરતા રસિક નો હાથ કવિતા ની ચૂત પર થી લઇ ને પોતાની ભોસ પર મુક્યો.. રસિકે જરાય વિચાર્ય વિના એક સાથે ત્રણ આંગળીયો અનુંમાસી ની ભોસ મા ખોસી દીધી..આનંદ થી સીસકારો નીકળી ગયો અનુંમાસી ના મુખ મા થી..રસિકે ઘર્ષણ ચાલુ કર્યું. રસિક ના બરછટ આંગળા અનુંમાસી ને ચીમનલાલ ના લંડ કરતાં હજાર ગણા વધારે પૌષ્ટિક આહાર લાગ્યા.. અનુંમાસી ની ચૂત ની પહોળાઈ અને ઢીલાશ ને કમ્પ્લેટ ભરી દીધી રસિક ના ચાર આંગળા એ . એટલે અનુંમાસી જાતે જ કમ્મર હલાવતા ગયા અને રસિક ના આંગળા થી મજા લેતા ગયા..રસિક ના લંડ ને ડીસ્ચાર્જ થયે વીસ મીનીટ જેવો સમય થઈ ગયો હતો અને એ પાછો એના રીધમ મા આવી ગયો હતો. આ વખતે એ વધૂ ઉત્સાહી હતો. અને એને ઝરી જવાની કોઈ ઉતાવળ નહતી કેમ કે એક વખત ઓડકાર ખાઈ લઇ ને એ સંતુષ્ટ થઇ ચુક્યો હતો..બીજું કવિતા ને એ આરામ થી માણવા માંગતો હતો.કવિતા ને અનુંમાસી મા એ જ તો ફરક હતો..કવિતા બુલેટ ટ્રેન હતી..અને અનુંમાસી લોકલ બસ..બુલેટ ટ્રેન મા મુસાફરી કરવાનું રસીક નું ખ્વાબ પૂર્ણ થવાની ઘડીઓ ગણાઈ રહી હતી .. ધીમેધીમે રસિકે કવિતા ની પેન્ટી ઉતારી.. છેક પગની પાની સુધી સરકાવી દઈ ને એણે કવિતા ની દુધિયા જાંઘો ને આંખો થી ભોગવી.. એકીટસે રસિક કવિતા ના સંગેમરમરી બદન ને જોઈ રહ્યો... શહેર ની છોકરીઓ આટલી બધી નાજુક હોતી હશે..? કે કવિતા વધારે પડતી નમણી હશે..? બધી શહેર ની છોકરી ઓ ની છાતી એટલી કડક હોતી હશે..? કે કવિતા ની જ છે..? એની જાંઘો પર હાથ ફેરવતાં જ રસિક ના લંડે જોરદાર ઝાટકો ખાધો કવિતા એને એકધારો જોઈ જ રહી હતી..અત્યાર ની સ્થિતિ મા એ કશું જ કરી શકે એમ નહતી.. એમાં ય જયારે રસિક ના ભૂખ્યા હોંઠ અને કવિતા ની ચૂત ના વર્ટીકલ હોઠ નું મિલન થયું ત્યારે કવિતા એ મહા મુસીબતે એની જાંઘો ને જકડાઈ જતાં રોકી રાખી એની ચૂત મા હજાર કીડીઓ એક સાથે ચટકા ભરી રહી હતી.એ સખ્ત ઉત્તેજિત થી ગઈ હતી..જો કે આ બાબત નો એ આનંદ ઉઠાવી રહી હતી એવું જરાય નહતું .. એને સખ્ત ચીતરી ચડી રહી હતી..પણ એ શું કરે.? એક તરફ એની સામે તંદુરસ્ત લંડ જુલી રહ્યો હતો એ કોઈ પણ સ્ત્રી ને લલચાવી દે એવો હતો..ખાસ તો એની જાડાઈ સ્ત્રી ના સ્ત્રીત્વ સમા અવયવ ને નીચોવી નાખે એવો હતો .કવિતા ને એ ગમી ગયો હતો એવું નહતું પણ પોતાની સાસુ ને એની સાથે લાડ લડાવતા જોઈ ને એને એટલી ખબર તો પડી જ ગઈ કે અમારે સ્ત્રીઓ ને જે જોઈએ છે એ બધ્ધું જ આ લંડ મા છે...તોય કવિતા ને રસિક માટે કઈ મમત્વ ના જાગ્યું.એ તો પ્રાસંગિક ઉત્તેજના ને કારણે એ બેબસ થઇ ગઈ હતી એટલે બાકી ક્યાં રસિક અને ક્યાં કવિતા..?
રસિક નો હાથ કવિતા ના કુલા નીચે પહોંચી ગયા મજબુત રીતે રસિકે નીચે થી કુલા પકડી ને એને ઉંચી કરી એના ઉંચા થતાં ની સાથે જ ચૂત સહેજ પહોળી થઇ ને અંદર નો લાલ હિસ્સો દેખાવા લાગ્યો ફરી રસકે નીચે નમી ને ચૂત ને મોઢું અડાડયું..કામરસ થી ઉત્તેજિત અને લથબથ કવિતા ની ચૂત ચીભડાની ચીરી ને ડૂચો ભરીએ અને પાણી ટપકે એમ પાણી ટપકાવવા લાગી એક બટકું ભરી દેવાયું રસિક થી આ સ્વાદ ને કારણે અંકુશ જ ના રાખી શકાયો..કવિતા ના ભ્રુગોષ્ઠ પર પીડા થતાં એ સહમી તો ગઈ પણ ચીસ શી રીતે પાડે? રસિક કવિતા ની ચૂત ચાટતો રહ્યો અને કવિતા ની ચૂત પાણી વહાવતી રહી . કવિતા ની ચૂત નું પાણી નીકળતું રહ્યું અને રસિક ચાટતો રહ્યો..કવિતા ઝરી ગઈ..એની ચૂત ખાલી થઇ ગઈ..શરીર એનું તંગ થઇ ને ઢીલું પડી ગયું ... અનુંમાસી ને પોતાની આંગળીઓ ના હલન ચલન થી ઠંડા કરી ને રસિકે કવિતા ની ચૂત ચોદવા માટે એના લંડ ને સાચવી રાખ્યો હતો . એને બરોબર ખબર હતી કે એક વાર કવિતા ના અંગો ને જોઈ ને જ અનુંમાસી ના મોંઢા મા એ ઝરી ચુક્યો હતો જો બીજી વાર એ એનુંમાંસી ની ભોસ ને ચોદી ને ઠંડી કરવાનો પરોપકાર કરવા જાય તો બહુ જ ઓછા સમય મા ત્રીજી વાર એ તૈયાર થઇ શકે એમ નહતું ..કવિતા ને છોડી ને અનુંમાસી ને કરે એટલો ગાંડો એ થોડો હતો? એટલે વચલા રસ્તા તરીકે એણે અનુંમાસી ને આંગળી ઓ થી સંતુષ્ટ કરી દીધા અને પછી એ કવિતા ની બંને જાંઘો પહોળી કરી ને વચ્ચે ગોઠવાઈ ગયો..કવિતા ને એક એક હરકત નો અંદાજ આવી ડર્યો હતો..એમાંય અનુંમાસી એ જયારે કહ્યું. થોડું તેલ લગાવી લે ..કોરો તો નહિ જાય..ત્યારે તો કવિતા ને ખાત્રી થઇ જ ગઈ કે .. આજે રસિક મને નહિ જ છોડે..હે ભગવાન હું મરી જઈશ..આ મને મારી નાખશે.. હે ભગવાન હવે તો છેક આવી ગયું છે ક્યારે મદદ કરશો..? કવિતા ના કપાળ પર રીતસર ની આડી લીટીઓ પડી ગઈ ..જાણે એની પર બળાત્કાર થવાનો હતો એ ભાગ્ય રેખાઓ લલાટ પર ઉપસી આવી હતી .. કવિતા જેવું ફૂલ બિચારું રસિક નામ ના માતેલા સાંઢ નો વિરોધ પણ કરે તોય શી રીતે? કવિતા ની ચૂત પર ધગધગતા અંગારા જેવો સ્પર્શ થયો કવિતા સમજી ગઈ કે એ રસિક ના લંડ નો સોપારો જ છે..ચૂત ના વર્ટીકલ હોંઠ ને ભીડી દઈ ને કવિતા એની બરબાદી માટે તૈયાર જ હતી કે અનુંમાસી ના ઘરનું બારણું ખખડ્યું..રાત ના સાડા અગિયાર વાગ્યે કોણ હશે..? ઘર નો માહોલ સંપૂર્ણ પણે બદલાઈ ગયો..કવિતા ના વસ્ત્રાહરણ નો સમય પૂરી થઇ ગયો..દરવાજો ખખડતાં ની સાથે જ કવિતા ને ખબર પડી ગઈ કે દરવાજો ખખડાવનાર ગમે તે હતું..મારે માટે તો એ દ્રૌપદી ના ચીર પૂરનાર વાસુદેવ જ હતા...અને સાચે જ ખરે સમયે એમણે સંભવામિ યુગે યુગે નું વચન પાળ્યું ... કવિતા ના શરીર પર થી રસિક નો ભાર ઓછો થયો.. એની જાંઘો વચ્ચે નો ખતરનાક લંડ હટી ગયો , દરવાજો ખખડતાં જ થથરી ગયા અનુંમાસી... રસિક છલાંગ મારી ને કવિતા ની બંને જાંઘો વચ્ચે થી ઉભો થઇ ગયો અને સેકંડ ના સો મા ભાગ મા ધોતિયું પહેરી લીધું..એનો લંડ જે એક પળ પહેલાં કવિતા ને ચૂંથી નાખવા બેતાબ હતો એ નરમ ઘેંશ જેવો થઇ ગયો..કડક લંડ ની અત્યાર ની હાલત જોઈ ને પુરુષ ના પૌરુષત્વ પર દયા આવી જાય ... અનુંમાસી અને રસિક ડીફેન્સ મા આવી ગયા એક જ પળ મા . કવિતા ના ડરી ગયેલા હૃદયે ઘણી રાહત અનુભવી .. મનોમન એ ભગવાન નો પાડ માનવા લાગી પણ હજી એ સ્યોર નહતી કે એનું શિયળ બચી જ જશે..એ પોતે જ વિચાર મા પડી ગઈ હતી કે અત્યારે મધરાતે કોણ હોઈ શકે ??? જે હોય એ ઘર મા આવી ને બેસે અને રોકાય તો સારું..નહીતર એને રવાના કરી ને ય આ લોકો મને પીંખી નાખશે તો?..
કાકી અત્યારે કોણ હશે? રસિકે ગભરાયેલા સ્વરે પૂછ્યું

થર થર ધ્રુજતા અનુંમાસી ની તો જાણે વાચા જ હરાઈ ગઈ..હતી
મને શું ખબર પડે રસિક..? હવે આનું શું કરશું? આને કપડાં શી રીતે પહેરાવશું..? હું ના પાડતી હતી ને કે આખી નાગી ના કર..તને બહુ સ્વાદ હતો આખી નાગી જોવાનો. અરે કાકી અત્યારે એ બધું કહી સંભળાવવાનો સમય નથી...પહેલાં એ વિચારો કે કવિતા ને ઢાંકવી શી રીતે...? અનુંમાસી એ કબાટ મા થી એક રજાઈ કાઢી ને ફેંકી રસિક ની સામે ..લે આ ઓઢાડી દે આને ..પેલા લોકો જાય પછી..એને કપડાં પહેરાવશું .ત્યા સુધી મા જો એ ભાન મા આવી ગઈ ને તો નક્કી ભવાડો જ કરશે.. બે ઘડી પહેલાં નો કામોત્સવ જાણે મરણ પ્રસંગ મા ફેરવાઈ ગયો.. કવિતા માટે આ પળ ખરેખર રાહત ની પળ હતી.. ઝીણી આંખે એ ગભરાયેલા રસિક ને અને સાસુ મા ને જોઈ ને અંદર થી દાઝ સાથે ખુશ થતી હતી. અનુંમાસી ની ઉત્તેજના અને રસિક ના લંડ ની કડકાઈ ક્યાંય હવા મા ઓગળી ગઈ.. ડર અને સેક્સ કદી એક સાથે શક્ય છે? દિવસ અને રાત કદી એક સાથે સંભવ છે? ના ,ભય સાથે ઉત્તેજના ક્યારેય સંભવ નથી.. તોફાનો વખતે સામુહિક બળાત્કાર ની ફરિયાદો થાય ત્યારે એ જ વિચાર આવે કે હજાર બે હજાર ના ટોળા વચ્ચે , હોકરા ,દેકારા, અને પડકારા ..જીવ બચાવવા નો સવાલ ચારે તરફ અરાજકતા હોય એ વખતે કોઈ નો સમૂહ મા લંડ ઉત્તેજિત થઇ શકે? કોઈ સન્નારી ની છેડતી ચોક્કસ થઇ શકે ..જે બહેનો સાથે ખરેખર એવું બન્યું છે એમની પીડા ને નજર અંદાજ કરવાનો આશય નથી કે એ ખોટું બોલે છે એવું નથી પણ ..માત્ર જીજ્ઞાસા છે કે ટોળા મા એમાંય ખાસ કરી ને ભય ના માહોલ મા પુરુષ નું સામુહિક ઇરેકશન આવી શકે? અને યોની પ્રવેશ તો કેમ કરી શકાય?
હશે..કદાચ થતું હશે..
અનુંમાસી અને રસિક ની બધીય મજાઓ ભય મા ઓગળી ગઈ..રાત ના અગિયાર વાગ્યે જયારે પિયુષ અને ચીમનલાલ ના આવવાની એક ટકો ય શક્યતા નથી ત્યારે કોઈ ચોર લુંટારો તો નહિ હોય..? ના ના એવું કદી બન્યું નથી. અને ચોર મધરાતે જ આવે અત્યારે તો હજી અગિયાર વાગ્યા છે બહુ વહેલું કહેવાય.. કાકી જાઓ ને દરવાજો ખોલો હું બાથરૂમ મા સંતાઈ જાઉં છું.. જે હોય એ મને કહેજો.. રસિક પણ સખ્ત ડરી ગયો હતો એના અવાજ મા કંપન સાફ ઝળકતું હતું..એને ડરેલો જોઈ ને તો અનુંમાસી ના હાંજા ઓર ગગડી ગયા રસિક જેવો મર્દ જો ડરતો હોય તો જીવન મા જેણે કદી ખોટું કર્યું નથી એવા ભક્તાણી અનુંમાસી એમના એમની વહુ સાથે કરેલા કરતુત ને કારણે વધારે ડરે એ સ્વાભાવિક છે..
ના ના ત્યા નૈ આ ખાટલા નીચે સંતાઈ જા અહીં કોઈ નહિ આવે..બાથરૂમ મા તો કોઈ પણ જઈ શકે...અનુંમાસી નું દિમાગ ગભરાટ મા ય સારું ચાલતું હતું..ફટાફટ સાડલો પહેરી લઇ ને એમણે દરવાજો ખોલ્યો.. સામે શીલા , મદન ભાઈ અને વૈશાલી ઉભા હતા..વૈશાલી અનુંમાસી ને કોટે વળગી ને નાના બાળક ની જેમ રડવા લાગીં..અચાનક ઉત્તેજના મા થી ઉદાસી ના હાવ ભાવ લાવવા અનુંમાસી માટે બહુ મુશ્કેલ થઇ ગયા..આખો માહોલ જ બદલાઈ ગયો.. કવિતા મનોમન એટલી બધી ખુશ હતી કે ના પૂછો વાત એનું શિયળ બચી ગયું હતું..કુદરતે ખરે સમયે શીલા ભાભી ને મોકલી આપ્યા હતા.. પણ એ જાગે શી રીતે ? એના બેડ ની નીચે તો રસિક સંતાયો હતો..અને કપડાં ય શી રીતે પહેરે? એ જો કપડાં પહેરે તો સાબિત થઇ જાય કે એ બેહોશ થઇ જ નહોતી.. આ પાછી નવી મૂંઝવણ આવી પડી.. કવિતા મનોમન કોઈ રસ્તો નીકળે એવી આશા મા પડી રહી.અને શીલા , મદન ભાઈ અને વૈશાલી અનુંમાસી ના ઘર મા આવી ને બેઠા .. અનુંમાસી જોરદાર ટેન્સન મા હતા ..રસિક ને આ લોકો જાય નહિ ત્યા સુધી બહાર શી રીતે કાઢવો.? અને કવિતા ના કપડાં નું શું કરવું..? રખે ને કવિતા હમણાં જ હોશ મા આવી ગઈ તો..? પોતાની જાત ને તદ્દન નગ્ન જોઈ ને એ બુમાબુમ નહિ કરે? મદન ભાઈ ને ખબર પડી જશે તો.? શીલા નો તો ચાલો કઈ ડર નહતો ,એનું પોલ પોતે જાણતા હતા પણ મદન ભાઈ ને શી રીતે સમજાવાય..? રસિક જો કૈક ગફલત કરી બેઠો તો? અનુંમાસી ની ચિંતાઓ નો પાર નહતો..રડતી વૈશાલી ને જોઈ ને અનુંમાસી ને ય બહુ દુઃખ થયું પણ એ પોતાનું દુઃખ વ્યક્ત ના કરી શક્ય ..એમનું સંપૂર્ણ દિમાગ કવિતા ના બેડરૂમ મા એન્ગેજ હતું. શીલા એ ઉપર છલ્લી વાત કરી કોલકત્તા મા જે બન્યું એની અને પછી એ ઉભી થઇ..
લ્યો કાકી કાલે શાંતિ થી વાત કરીશ માંડી ને બધી..તમેય સુઈ જાઓ..અમેય થાક્યા પાક્યા..સુઈ જઈશું.. કહી ને શીલા એ વિદાય લેવાની તૈયારી કરી..
બેસો ને હું ચા બનાવી લાવું..? એટલી મોડી રાતે થાકી ને આવ્યા છો તો ..થોડી વાર બેસો ચા પાણી કરો અનુંમાસી એ ફોર્માલીટી કરી..
કવિતા કેમ દેખાતી નથી માસી..? વૈશાલી એની ખાસ બહેનપણી ને ગળે વળગી ને રડી લેવા બેતાબ હતી..
અનુંમાસી એ થોથવાતા જવાબ આપ્યો એની તબિયત થોડી લથડી છે બેટા..એના રૂમ મા સુઈ ગઈ છે આજે તો બપોર ની ઉઠી જ નથી.. વાત ચિત્ ચાલતી હતી એ વખતે એક અવાજ થયો.બધા ય ના કાન સરવા થયા , જાણે કાચ ફૂટ્યો હોય એવો અવાજ હતો.. રોડ પર કંઈ ક થયું લાગે છે ,એમ વિચારી પાછા વાતો મા જોડાઈ ગયા...
અનુંમાસી મદન અને શીલા વાતો મા મશગુલ હતા ત્યારે વૈશાલી ક્યારે કવિતા ના રૂમ મા જતી રહી એ અનુંમાસી ને ધ્યાન ના રહ્યું એમણે વૈશાલી ને કવિતા ના બેડરૂમ મા થી નીકળી ને એના મમ્મી પપ્પા પાસે આવતાં જોઈ અને એમને હૈયે ફાળ પડી...
ખલાસ.. વૈશાલી જોઈ ગઈ..હવે શું થશે..? અનુ માસી બેબાકળા થઇ ગયા અને વૈશાલી સાથે નજર ના મેળવી શક્યા.. વૈશાલી એ જો કે કઈ કહ્યું નહિ..એ હજી એના ખુદ ના આઘાત મા થી જ બહાર નહતી નીકળી શકી..
શીલા મદન અને વૈશાલી જેવા ગયા કે દરવાજો લોક કરી ને અનુંમાસી કવિતા ના બેડરૂમ મા ધસી ગયા.. એમના આશ્ચર્ય નો પાર ના રહ્યો.. કવિતા આંખો ચોળતી અંબોડોવાળી રહી હતી સુસ્તી ભર્યા સ્વરે એ બોલી..શું થયું મમ્મી જી કેમ હજી જાગો છો..? કોઈ આવ્યું હતું આપણા ઘરે? મેં અવાજ સાંભળ્યો એટલે હું જાગી આજે કેમ આટલી બધી ઊંઘ આવે છે કઈ ખબર નથી પડતી....મમ્મીજી તમને આઈસ્ક્રીમ ખાધા પછી એવું થયું તું?
ના બેટા .? હું તો જો ને આ આંટા ફેરા મારું છું ને ? તું આખા દિવસ ની થાકી હોઈશ ને એટલે થોડી વધારે નીંદર આવી ગઈ હશે..કશો વાંધો નહિ..વૈશાલી શીલા અને મદન ભાઈ આવી ગયા છે એ આવ્યા હતા..એટલે શોરબકોર થતો હતો..અનુંમાસી ની નજર વારંવાર કવિતા ના સદલા પર ચોંટેલા રસિક ના વીર્ય ના ધબ્બા પર જતી હતી જે એમણે જાતે જ મોઢા મા થી કાઢી ને એના થી મોં લુછ્યું હતું..
અચાનક એમને રસિક ની યાદ આવી ,
તમેય સુઈ જાઓ મમ્મીજી હું બાથરૂમ જઈ ને સુઈ જ જાઉં છું.. કહી ને કવિતા બાથરૂમ મા ગઈ..એ જેવી ગઈ કે અનુંમાસી એ બેડ ની નીચે બેસી ને જોયું તો રસિક ત્યા નહતો.. એમને ફાળ પડી હાય હાય ..ક્યાં ગાયબ થઇ ગયો આ મુઓ..? ક્યાં લપાયો હશે? ક્યાંક બાથરૂમ મા તો ? તો તો નક્કી કવિતા ને ખબર પડી જ જવાની..અનુંમાસી ને એક પછી એક ટેન્શન થતાં જતાં હતા... એટલા મા કવિતા આવી અને બોલી મમ્મી આ બાથરૂમ ના વેન્ટીલેશન નો કાચ કોણે તોડ્યો..? બિલાડી એ તોડ્યો લાગે છે હમણા જ તૂટ્યો છે હજી કરચોય પડી છે..
અનુંમાસી ને ધરપત થઈગઈ..હાશ .ચાલો કાચ તો નવો ય નંખાશે..રસિક જ બારી મા થી કુદી ને નીકળી ગયો એ જાણી ને અનુંમાસી ને કાચ ફૂટ્યા નું દુઃખ કે ચિંતા થવાને બદલે આનંદ થયો.. કાચ તૂટે એ તો શુકન કહેવાય બેટાલે ત્યારે હું ય સુઈ જાઉં છું તું ય સુઈ જા... જય શ્રી કૃષ્ણ.. અનુંમાસી એ પોતાના રૂમ મા આવી ને દરવાજો બધ કરી દીધો..કવિતા નો સામનો કરવાની એમની હિંમત નહતી.. રહી રહી ને એમને એક જ વિચાર હવે કોરી ખાતો હતો ..કવિતા ને કપડાં કોણે પહેરાવ્યા? વૈશાલી એ પહેરાવ્યા હશે? વૈશાલી એના રૂમ મા ગઈ ત્યારે એણે કવિતા ને નાગી જોઈ હશે તો શું વિચાર્યું હશે? રસિક ના વીર્ય નો ધબ્બો જે એના સાડલા પર મેં જ પાડ્યો હતો એ વૈશાલી જોઈ ગઈ હશે? જોઈ ને એને શું વિચાર આવ્યો હશે? કે પછી રસિકે જતાં જતાં તો નહિ પહેરાવ્યો હોય? કદાચ રસિક ને ભાગી ને જતાં અને કાચ તોડતા કવિતા જોઈ તો નહી ગઈ હોય? અનુંમાસી એ બંને હાથ લમણા પર મૂકી દીધા.. દરવાજો બંધ હતો કવિતા એના રૂમ મા બેડ પર આડી પડી હતી..અનુંમાસી અને કવિતા બંને જે ઘટના ક્રમ બની ગયો એને યાદ કરી ને વિચારી રહ્યા હતા..કવિતા પોતાનું શિયળ બચી ગયું એ બદલ ખુશ હતી..પણ રસિક ના શરીર ને પોતાના ગુપ્તાંગ પર સ્પર્શ નો પ્રસંગ યાદ આવતાં જ એ નું મન ધ્રુણા થી ભરાઈ ગયું..પિયુષ ની અચાનક મીટીંગ જો ના ગોઠવાઈ હોત તો એ બચી ગઈ હોત..શીલા ભાભી સમય સર ના આવીગયા હોત તો..? અરે એક બે મીનીટ પણ દરવાજો ખખડાવવા મા મોડા પડ્યા હોત તો રસિક નો લંડ તો અંદર ઉતરી જ જવાની તૈયારી મા જ હતો ને ? આગળ નો ભાગ તો કદાચ અંદર ઘાલી ય દીધો હતો એણે કવિતા નો હાથ કેટલું ડેમેજ થયું છે એ જોવા અને જાણવા માટે જાત તપાસ અર્થે ઘટના સ્થળે પહોંચી ગયો અને એણે બધી તપાસ શરુ પણ કરી દીધી..સારું થયું કે રસિક ના લંડે વધૂ નુકસાન પહોંચાડ્યું નહતું.. મનોમન કવિતા ભગવાન નો પાડ માની રહી..શરીર ને તો ચાલો કોઈ નુકસાન નહતું થયું..પણ એના આત્મા ને જે નુકસાન પહોંચ્યું હતું એનું શું? અને ચૂત ને પંપાળતી ઉંઘી ગઈ અને સવારે ઘણી મોડી જાગી.. લગભગ પોણા આઠ વાગ્યે એની આંખ ખુલી.. હાય હાય રોજ સાડા છ વાગ્યે જાગી જનારી હું આજે પોણા આઠ વાગ્યા સુધી..ઘોરતી રહી? રઘવાટ મા એ જાગી ને રસોડા મા ઘુસી ગઈ.મમ્મી જી ને ચા ય પાવાની હતી.આટલા મોડા સુધી એ ચા વિના રહ્યા? કવિતા એ કીટલી જોઈ એટલે એને ખબર પડી ગઈ કે મમ્મી જી એ ચા જાતે બનાવી ને પી લીધી હતી. . એ સંકોચાતી બાથરૂમ મા પેઠી ઉતાવળ મા બ્રશ કરી ને નાહી લીધું..ફટાફટ ડ્રેસ પહેરી લીધો બ્રા પણ ના પહેરી આજે..અને દુપટ્ટો છાતી પર નાખી ને એ બહાર નીકળવા જતી હતી ત્યા એની નજર બાથરૂમ મા ગઈ..રાતે વેરાયેલા કાચ ના ટુકડા મમ્મીજી એ ખૂણા મા ઢગલી કરી દીધી હતી એમાં એક કાળો દોરો પણ હતો જે રસિક ના જમણા કાંડે એ જયારે દૂધ ભરતા હજ્જારો વખત જોયો હતો..કવિતા ને ગઈ રાત ની યાદો ઘેરી વળી..એ કાળમુખી રાતે જે જે બન્યું હતું એ બધું જ યાદ આવી ગયું.. ચુપચાપ એણે એ કાચ ની કરચો સાવરણી લઇ આવી ને સુપડી મા ભરી ને નાખી આવી.. એક કાચ ની કરચ પહેલી આંગળી મા ઘુસી ગઈ અને લોહી નીકળવા લાગ્યું ..દર્દ થી કણસી ઉઠી. . આહ!!!! . એ લોહી નીગળતી આંગળી લઇ ને મુખ્ય રૂમ મા આવી .. અને કપડું લઇ ને આંગળી દબાવી દીધું.. અનુંમાસી મંદિરે ગયા હતા.. મનોમન અનુંમાસી ને ગાળો ભાંડતી કવિતા ગુસ્સા મા ઘર કામ મા પરોવાઈ ગઈ.. પિયુષ તો છેક સાંજે આવવાનો હતો.. અને સવારે દસ વાગ્યે રસોઈ કમ્પ્લેટ કરી ને એ શીલા અને વૈશાલી ને મળવા ગઈ..
કવિતા ને જોઈ ને જ વૈશાલી ભેટી પડી અને ખુબ રડી..ખુબ રડી શીલા ભાભી એ પણ એને રડી લેવા દીધી..એનો ભર હળવો થયો એટલે એ જાતે જ શાંત થઇ ગઈ..
અંકલ મજા મા છે ને એ કેમ દેખાતા નથી ? કવિતા એ મદન ને ના જોતાં પૂછ્યું
શીલા> એ પોલીસ સ્ટેશન ગયા છે તપન ભાઈ ને મળવા .હવે સંજય કુમાર થી છુટકારો મેળવવા માટે કામકાજ કરવું પડશે ને? સાલા એ મારી દીકરી ની જીન્દગી ની પત્તર ફાડી નાખી... જીન્દગી મા મા કદી પોલીસ સ્ટેશન પગથીયું ય નહતું જોયું પણ આને કારણે બધું સહન કરવું પડ્યું .. એ નાલાયક ને તો તપન ભાઈ સીધો કરશે.. મદન હવે એને નહિ છોડે ..
વૈશાલી> એને તો કીડા પડશે ..તું જોજે ને કવિતા.. હું અહીં થી જવાની ના જ પાડતી હતી ને મમ્મી...મને ખબર જ હતી કે હું ત્યા નહિ જીવી શકું..એ નાલાયક.. ને હું ઓળખુ ને ? એણે મને હેરાન કરવામાં કશું બાકી નથી રાખ્યું.. કવિતા એ માણસ એટલો બધો લંપટ છે કે આખીરાત એને બૈરી ને ભોગવવા સિવાય બીજું કઈ આવડતું જ નહતું..જયારે જુઓ ત્યારે એ સેક્સ વિષે જ વિચારતો હોય..એક તો એ એક આનો ય કમાવી ને તો આલતો ના હોય અને આખો દિવસ આવા જ વિચારો કરે તો આપણ ને ય કંટાળો તો આવે કે નહિ? તુજ જ કે. મને એના ખિસ્સા મા થી રોઝી નામની એની લવર ના ફોટા મળે.. ચાર કોન્ડોમ ના પેકેટ મા થી એક કોન્ડોમ વપરાયો હોય એવું રેપર મળે..તો કેટલું દુઃખ થાય..? અને પૂછીએ તો ઉડાઉ જવાબો આપે.. બિઝનેસ ટ્રીપ માટે આઉટ ઓફ સ્ટેશન જાઉં છું કહી ને રોઝી ને લઇ ને મારા જ શહેર ના ગેસ્ટ હાઉસ મા રોઝી ના પૈસે પડ્યો રહે.. અને હું અહીં ટળવળતી રહું..મારે એ જ સહન કરવા ત્યા પડ્યા રહેવાનું..? આ બધું મમ્મી ને કહું તો એને દુઃખ થાય એટલે એ આજે સુધરશે કાલે સુધરશે એ આશાએ સહન કર્યા કરીએ..પણ ક્યાં સુધી કવિતા?
વૈશાલી ની વ્યથા આંસુઓ ની જેમ વહી રહી હતી...નોન-સ્ટોપ ! એની કરમ કહાણી સાંભળી ને ગમે તેવા ને ગુસ્સો આવી જાય..
એની મમ્મી સાથે એ બહેનપણી ની જેમ વર્તતી હતી અને શીલા પણ વૈશાલી ને એ રીતે ગાઈડ કરતી હતી.. બાળકો મોટા થાય પછી એમની સાથે મા-બાપે મિત્રતાપૂર્ણ વ્યવહાર કરવો જોઈએ ...
કવિતા> સાવ સાચીવાત છે વૈશું..આવા માણસો ને તો જેલ ભેગા જ કરાવી દેવા જોઈએ.. તપન ભાઈ છે ને એને સરખો કરશે તું જરાય ચિંતા ના કરીશ .. હવે તું આપણા ઘરે આવી ગઈ છે તું અહીં સલામત છે બધી ઉદાસી ખંખેરી નાખ ..અને શાંતિ થી જીવ.. કવિતા એ એની ઉંમર ના પ્રમાણ મા સમજણ પૂર્વક આશ્વાસન આપ્યું ..
વૈશાલી ને કવિતા ની વાત સાંભળી ને હિંમત મળી અને બહુ જ સારું લાગ્યું .
એટલા મા મદન આવ્યો..કવિતા ને હાય હેલો કરી ને એ એના રૂમ મા જતો રહ્યો અને અખબાર વાંચવા લાગ્યો.. કવિતા ને હવે એમ લાગ્યું કે પરિવાર ને એમની અંગત ચર્ચા કરવા દેવા માટે એકલા છોડી દેવા જોઈએ એટલે એ એના ઘરે આવી ગઈ.. જમી પરવારી ને સાસુ વહુ.. પોતપોતાના રૂમ મા આરામ કરવા જતાં રહ્યા..
બપોરે ચાર વાગ્યે કવિતા ના મમ્મી નો ફોન આવ્યો ..કે મોસમ બહુ બીમાર થઇ ગઈ છે અને એને હોસ્પિટલાઈઝ કરી છે બાટલા ચડાવ્યા છે..અને હું અહીં એકલી થાકી જાઉં છું.. તું થોડા ક દિવસ આવે તો મને સારું રહે..અને મદદ રૂપ થાય .. કવિતા ના સાસુ ના સંભાળતા જ વાત થઇ એટલે અનુંમાસી ને કહેવાની જરૂર નહતી.. કવિતા એ એવું કહી ને ફોન મુક્યો કે અમે બંને આજે આવવાના જ હતા પણ પિયુષ ને ઓફીસ નું અર્જન્ટ કામ આવી ગયું એટલે અમે ના આવી શક્યા.. પિયુષ સાંજે જોબ પર થી આવે એટલે ની સાથે ડિસ્કસ કરી ને હું આવવાનું ગોઠવું છું મમ્મી તું ચિંતા ના કરતી..
મોસમ સાથે ય કવિતા એ વાત કરી મોસમે કહ્યું કે શાંતિ થી આવજે મને સારું છે..ડોકટરે કહ્યું છે ખાસ ચિંતા જેવું નથી..
કવિતા નો જીવ હવે પિયર મા પરોવાઈ ગયો..મોસમ ની ચિંતા એને સતાવવા લાગી..સાંજે પિયુષ આવ્યો એટલે કવિતા એ જમ્યા બાદ એને બધી વાત કરી. પિયુષ ને અત્યારે જવું જ નહતું અને કંપની મા થી રજા મળે એમ પણ નહતી એટલે એણે કવિતા ને કહી દીધું.કે તું એકલી સવાર ની છ વાગ્યા વાળી બસ મા નીકળી જા.. કવિતા એ અનુંમાસી ની મંજૂરી પણ લઇ લીધી અને સવારે જવા માટે એણે તૈયારી પણ કરી લીધી.. રાત્રે પિયુષ એ કવિતા ને જોરદાર સેક્સ આપ્યું.પણ કવિતા નો ઉત્સાહ જોઈએ એ વો નહતો રોજ ની જેમ એ ભુખી વાઘણ ની જેમ એની પર તૂટી પડવાને બદલે શાંત પડી રહી હતી જાણે કોઈ ગહન વિચારો મા હોય.. જેમ જેમ શરીર પર પિયુષ ના હાથ ફરતા એમ એને રસિક ના બરછટ આંગળા યાદ આવી જતાં હતા કવિતા ને , બળાત્કાર થયેલી સ્ત્રી એની સાથે થયેલી હરકતો ને આખી જીન્દગી ભૂલી શકતી નથી ..એના હૃદય અને મન પર એની ગંભીર અસરો એ કાયમ માટે મૂકી ને જાય છે , સ્ત્રી ના શરીર ને એની મરજી વિરુદ્ધ છેડવું ..એ જધન્ય અપરાધ છે.. કોઈ ની મરજી વિરીદ્ધ એના શરીર ને ભોગવી ને શું આનંદ આવતો હશે એ તો એ નરપિશાચો જાણે પણ જેની ઉપર વીતતી હશે..એ ની હાલત ની કલ્પનાય કરવિ મુશ્કેલ છે.. મજબુર સ્ત્રી ને રક્ષણ આપવા ને બદલે એની મજબુરી નો , એની અસહાયતા નો ગેરલાભ લઇ ને એના શરીર ને અભડાવવું એ ખરેખર રાક્ષસી કૃત્ય છે.. એવા માણસો ને શી સજા કરાવી એ ભોગ બનેલ સ્ત્રી પર જ છોડવું જોઈએ .. કાયદો ક્યારેય .... ભોગ બનનાર વ્યક્તિ ની સંવેદના ને અને એને થયેલા નુકસાન ને સમજી નથી શકતો.. રોજ જેવો ઉમળકો ના બતાવતી કવિતા માટે પિયુષ ને લાગ્યું કે મોસમ ની તબિયત ને લઇ ને એ ચિંતા મા છે એટલે પુરો સહકાર નથી આપી શકતી..એટલે એણે પણ વધારે કઈ પૂછ્યું નહિ.. કવિતા એટલા માટે ટેન્શન મા હતી કે ગઈ રાત ના બનાવ વિષે પિયુષ ને ખબર તો નહિ પડી જાય..? રસિક એ આમ તો કઈ કર્યું નહતું..પણ છાતી પર જે બટકા ભર્યા હતા એના નિશાન કદાચ પિયુષ જોઈ જાય તો..? કેટલી ચિંતા મા હતી કવિતા ? જયારે પિયુષ ધક્કા મારી ને શાંત થઇ ને બાજુ મા ઢળી પડ્યો ત્યારે કવિતા ને શાંતિ થઇ..જાણે એક પરીક્ષા શાંતી પૂર્ણ રીતે પૂરી થઇ હોય અને પ્રિન્સીપાલ ના માથે થી ભાર ઉતરી જાય એમ.