30-04-2020, 03:56 PM
6
தினேஷ் ஃபோனில் "என்ன மச்சி, போன் எடுக்க இவளோ நேரம், தேவுடியா கிட்ட ஊம்பக் குடுத்திட்டு இருந்தியா" என்றான்.
சற்றே குறைந்து இருந்த கோபம் அதிகரித்தது. அவளுக்கும் அந்த பையன் சுரேஷ் க்கும் உள்ள உறவு அவன் நண்பனுக்கு தெரியும். அவனும் உரிமையாக தேவடியாள் என்கிறான். அதும் இப்போது காலை இந்த நேரத்தில் இருவரும் ஒன்றாக இருப்பார்கள் என்பது வரை அவனுக்கு தெரியும். எத்தனை நாள் பழக்கம், எத்தனை பேருக்கு தெரியும்??
போனை ஸ்பீக்கரில் போட்டேன் அவளும் கேட்குமாறு.
"மச்சி, மத்தியானம் வரட்டுமா?? கார்த்தி ரொம்ப நாளா கேட்டுக் கிட்டிருக்கான், கூட்டி வரட்டுமா??"
அவள் அதிர்ந்தவாறே இனியும் பொய் சொல்ல, சமாளிக்க முடியாது என உணர்ந்தவளாய் கையெடுத்து கும்பிட்டு கண்ணாலே கெஞ்சினாள்.
" மச்சி, என்னடா பதிலே காணோம், அவகிட்ட கொடுறா, நானே சொல்றேன்"
நான் அவளிடம் சைகையில் பேசச் சொன்னேன். அவள் கண்களில் தயக்கம், மிரட்சி இருந்தது.
"ஹலோ" என்றாள் மெலிதாக தயக்கமாக.
"என்னடி பன்ற, என் செல்ல தேவிடியா!" என்றான்.
இரத்தம் சூடாக உணர்ந்தேன். இவனும் சரி அவனும் சரி எவ்வளவு உரிமையாய் இயல்பாய் இவளை தேவிடியா என அழைக்கிறார்கள், அவ்வளவு இடம் கொடுத்திரக்கிறாள். உண்மையாகவே இவள் தேவடியாள் தானா, எனக்கு தான் இவளை சரியாகத் தெரியவில்லையா, அம்மா என்கிற மரியாதை கண்ணாடியில் பார்த்து இவள் சுயரூபம் தெரியாமல் போனதா?? குழம்பினேன்.
"உம்" என்றாள்.
"என்னடி இன்னுமா ஊம்பிக்கிட்டு இருக்கே, ஒழுங்கா பேசுடி"
"சொல்லுங்க" என்றாள்.
"என்னடி கொழுப்பு ஏறிடுச்சா, ஒழுங்கா எப்பயும் போல பேசு"
அவள் என்னை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள் சங்கடத்துடன்
"சொல்லுங்க மாமா" என்றாள்.
ஆத்திரத்துடன் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தேன்.
அவன்
"நல்லா ரொமான்ஸ் ஆ கூப்பிடு டி"
"சொல்லுங்க மாமா" என்று குழைந்தவாறு கொஞ்சலாக என்னை சங்கடத்துடன் பார்த்தபடி சொன்னாள்.
"மத்தியானம் வரெண்டி, ரெடியா இருடி, ப்ரெண்ட் ஒருத்தனும் வரான், இன்னைக்கு டபிள் டிரீட் டி உனக்கு, கிழிக்கப் பொரோம்" என சிரித்தபடி சொன்னான்.
அவள் என்ன சொல்வது என தெரியாமல் அமைதியாக என்னை பார்த்தாள். நான் கோபத்தை அடக்கிய வாறு முடியாது என சொல்ல சைகை செய்தேன்.
" மாமா, இன்னைக்கு முடியாது மாமா" என கொஞ்சியபடி சொன்னாள்.
" வேற என்ன பிடுங்கப் போர, இந்த திமிருப் புண்டலாம் வேணாம்"
" மாமா, இல்ல மாமா, சொந்தக்காரங்க வராங்க, அதான்"
" ஏன் அவனுங்க கூட பண்ணனுமா, தேவிடியா"
"மாமா.."
கொஞ்சலாக சொன்னாள்.
அவர்களின் உரையாடலை மிகுந்த கொதிப்புடன் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தேன். அவன் அவளை அதிகாரம் செய்வதும், ஆபாசமாக திட்டுவதும், இவள் தன் வயதில் பாதி கூட இல்லாத ஒருவனை (சுரேஷ் ப்ரெண்ட் என்றால் இவனும் அவன் வயது தான் இருப்பான், சில வருடம் கூட இருந்தாலும் இவள் வயதில் பாதி இருக்காது.) மாமா மாமா என விளிப்பதும், குழந்தைத் தனமான குரலில் கொஞ்சுவதும் கெஞ்சுவதும் மிகுந்த வெறியை தந்தது.
"சரிடி, நாளைக்கு நான் மட்டும் வரேன், சேர்த்து வச்சு கிழிக்குறேன்"
அவள் என்னை பார்த்தாள். நான் எதுவும் சொல்லாமல் தலை அசைத்தேன். முதலில் பிரச்சினை முழுக்க தெரிந்து கொள்ள, யோசிக்க, தேவைப் பட்டால் சுரேஷை கொஞ்சம் தட்டி வைக்க நேரம் வேண்டும். இவனை நாளை பார்க்கலாம்.
என் தலை அசைவைப் பார்த்ததும் சற்றே நிம்மதியாய்
"சரி மாமா" என்றாள்.
நான் இவளை என்ன செய்வது, எப்படி முழு உண்மைகளை வாங்குவது என யோசிக்க ஆரம்பித்தேன்.
தினேஷ் ஃபோனில் "என்ன மச்சி, போன் எடுக்க இவளோ நேரம், தேவுடியா கிட்ட ஊம்பக் குடுத்திட்டு இருந்தியா" என்றான்.
சற்றே குறைந்து இருந்த கோபம் அதிகரித்தது. அவளுக்கும் அந்த பையன் சுரேஷ் க்கும் உள்ள உறவு அவன் நண்பனுக்கு தெரியும். அவனும் உரிமையாக தேவடியாள் என்கிறான். அதும் இப்போது காலை இந்த நேரத்தில் இருவரும் ஒன்றாக இருப்பார்கள் என்பது வரை அவனுக்கு தெரியும். எத்தனை நாள் பழக்கம், எத்தனை பேருக்கு தெரியும்??
போனை ஸ்பீக்கரில் போட்டேன் அவளும் கேட்குமாறு.
"மச்சி, மத்தியானம் வரட்டுமா?? கார்த்தி ரொம்ப நாளா கேட்டுக் கிட்டிருக்கான், கூட்டி வரட்டுமா??"
அவள் அதிர்ந்தவாறே இனியும் பொய் சொல்ல, சமாளிக்க முடியாது என உணர்ந்தவளாய் கையெடுத்து கும்பிட்டு கண்ணாலே கெஞ்சினாள்.
" மச்சி, என்னடா பதிலே காணோம், அவகிட்ட கொடுறா, நானே சொல்றேன்"
நான் அவளிடம் சைகையில் பேசச் சொன்னேன். அவள் கண்களில் தயக்கம், மிரட்சி இருந்தது.
"ஹலோ" என்றாள் மெலிதாக தயக்கமாக.
"என்னடி பன்ற, என் செல்ல தேவிடியா!" என்றான்.
இரத்தம் சூடாக உணர்ந்தேன். இவனும் சரி அவனும் சரி எவ்வளவு உரிமையாய் இயல்பாய் இவளை தேவிடியா என அழைக்கிறார்கள், அவ்வளவு இடம் கொடுத்திரக்கிறாள். உண்மையாகவே இவள் தேவடியாள் தானா, எனக்கு தான் இவளை சரியாகத் தெரியவில்லையா, அம்மா என்கிற மரியாதை கண்ணாடியில் பார்த்து இவள் சுயரூபம் தெரியாமல் போனதா?? குழம்பினேன்.
"உம்" என்றாள்.
"என்னடி இன்னுமா ஊம்பிக்கிட்டு இருக்கே, ஒழுங்கா பேசுடி"
"சொல்லுங்க" என்றாள்.
"என்னடி கொழுப்பு ஏறிடுச்சா, ஒழுங்கா எப்பயும் போல பேசு"
அவள் என்னை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள் சங்கடத்துடன்
"சொல்லுங்க மாமா" என்றாள்.
ஆத்திரத்துடன் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தேன்.
அவன்
"நல்லா ரொமான்ஸ் ஆ கூப்பிடு டி"
"சொல்லுங்க மாமா" என்று குழைந்தவாறு கொஞ்சலாக என்னை சங்கடத்துடன் பார்த்தபடி சொன்னாள்.
"மத்தியானம் வரெண்டி, ரெடியா இருடி, ப்ரெண்ட் ஒருத்தனும் வரான், இன்னைக்கு டபிள் டிரீட் டி உனக்கு, கிழிக்கப் பொரோம்" என சிரித்தபடி சொன்னான்.
அவள் என்ன சொல்வது என தெரியாமல் அமைதியாக என்னை பார்த்தாள். நான் கோபத்தை அடக்கிய வாறு முடியாது என சொல்ல சைகை செய்தேன்.
" மாமா, இன்னைக்கு முடியாது மாமா" என கொஞ்சியபடி சொன்னாள்.
" வேற என்ன பிடுங்கப் போர, இந்த திமிருப் புண்டலாம் வேணாம்"
" மாமா, இல்ல மாமா, சொந்தக்காரங்க வராங்க, அதான்"
" ஏன் அவனுங்க கூட பண்ணனுமா, தேவிடியா"
"மாமா.."
கொஞ்சலாக சொன்னாள்.
அவர்களின் உரையாடலை மிகுந்த கொதிப்புடன் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தேன். அவன் அவளை அதிகாரம் செய்வதும், ஆபாசமாக திட்டுவதும், இவள் தன் வயதில் பாதி கூட இல்லாத ஒருவனை (சுரேஷ் ப்ரெண்ட் என்றால் இவனும் அவன் வயது தான் இருப்பான், சில வருடம் கூட இருந்தாலும் இவள் வயதில் பாதி இருக்காது.) மாமா மாமா என விளிப்பதும், குழந்தைத் தனமான குரலில் கொஞ்சுவதும் கெஞ்சுவதும் மிகுந்த வெறியை தந்தது.
"சரிடி, நாளைக்கு நான் மட்டும் வரேன், சேர்த்து வச்சு கிழிக்குறேன்"
அவள் என்னை பார்த்தாள். நான் எதுவும் சொல்லாமல் தலை அசைத்தேன். முதலில் பிரச்சினை முழுக்க தெரிந்து கொள்ள, யோசிக்க, தேவைப் பட்டால் சுரேஷை கொஞ்சம் தட்டி வைக்க நேரம் வேண்டும். இவனை நாளை பார்க்கலாம்.
என் தலை அசைவைப் பார்த்ததும் சற்றே நிம்மதியாய்
"சரி மாமா" என்றாள்.
நான் இவளை என்ன செய்வது, எப்படி முழு உண்மைகளை வாங்குவது என யோசிக்க ஆரம்பித்தேன்.