29-04-2020, 10:15 PM
ஒரு சிறிய பதிவு.
5
நான் சற்றே கோபத்தை மீறிய வருத்தத்தில் இருந்தேன். எதிர்பாராமல் அம்மாவை ஒரு சின்ன பையனுடன் மிக கேவலமான நிலையில் பார்த்த கோபத்தில் அவளை மரியாதைக் குறைவாக பேசியது வருத்தமாக இருந்தது.
அப்பா அடிக்கடி வியாபார காரணமாக வெளியே செல்வதும் யாருமே இல்லாமல் இங்கே தனியே அவள் இருப்பதை பயன்படுத்தி அந்த பையன் அவளை உபயோகித்து இருக்கிறான் என தோணியது. என்ன ஒரே பெரிய வருத்தம், அந்த பையன் அவளை slut போல நடத்தியது, அவளும் அவனின் அந்த மாஸ்டர் தனத்தை, உத்தரவை மறுப்பின்றி ஏற்றதாக தோணியது.
அம்மா சொன்னது போல ஒரு வாரம் இல்லாமல் அதை விட கூட அவர்களின் பழக்கம் இருக்கும் என தோணியது.
எனினும் அம்மா அவள்
சொல்வதை மதியம் கேட்டபின் அந்த சின்ன பையனை கூப்பிட்டு ஒரு மிரட்டல் விட்டாலே போதும் என நினைத்தேன். அவன் என்னைப் பார்த்து பயந்து ஓடும்போது அவன் முகம் நினைவுக்கு வந்தது. அடிக்க கூட வேண்டாம், ஒரு மிரட்டல் போதும், அப்படியே அவன் அப்பனை கூப்பிட்டு வீட்டை ஒரு மாதத்தில் காலி செய்ய சொல்ல வேண்டும். எல்லாம் சரி ஆகிவிடும். தேவைப்பட்டால் அம்மாவுக்கு ஒரு மனநல கவுன்சிலிங், அப்பாவிடமும் கொஞ்ச நாள் வியாபாரத்தை மறந்து வீட்டில் நேரம் செலவழிக்க சொல்ல வேண்டும் என பல சிந்தனைகளில் இருந்தேன்.
அப்போது தான் டேபிள் மீது போன் ஒலித்தது, என்னுடையது இல்லை, அவளுடையதும் இல்லை. அவனுடைய தோ??
"போன் யாருது" குரலில் கடுமை இன்னும் இருந்தது.
" சுரேஷ் போனு" என்றாள்.
அவன் பெயர் அப்போது தான் நினைவுக்கு வந்தது, நான்கைந்து வருடமாக வாடகைக்கு இருக்கிறார்கள். அவன் அப்பா அம்மா பெயர்கள் நன்கு நினைவில் உண்டு, இவன் பெயர் தெரியும், ஆனால் நினைவுக்கு முன்னரே வரவில்லை.
தினேஷ் என ஸ்க்ரீனில் காலர் நேம் காட்டியது. எடுத்தேன்.
"என்ன மச்சி, போன் எடுக்க இவளோ நேரம், தேவுடியா கிட்ட ஊம்பக் குடுத்திட்டு இருந்தியா" என்றான்.
அவனின் முதல் வாக்கியத்தில் அதிர்ந்து என்ன பேசுவது என தெரியாமல் மெதுவாக "உம்" சொன்னேன்.
5
நான் சற்றே கோபத்தை மீறிய வருத்தத்தில் இருந்தேன். எதிர்பாராமல் அம்மாவை ஒரு சின்ன பையனுடன் மிக கேவலமான நிலையில் பார்த்த கோபத்தில் அவளை மரியாதைக் குறைவாக பேசியது வருத்தமாக இருந்தது.
அப்பா அடிக்கடி வியாபார காரணமாக வெளியே செல்வதும் யாருமே இல்லாமல் இங்கே தனியே அவள் இருப்பதை பயன்படுத்தி அந்த பையன் அவளை உபயோகித்து இருக்கிறான் என தோணியது. என்ன ஒரே பெரிய வருத்தம், அந்த பையன் அவளை slut போல நடத்தியது, அவளும் அவனின் அந்த மாஸ்டர் தனத்தை, உத்தரவை மறுப்பின்றி ஏற்றதாக தோணியது.
அம்மா சொன்னது போல ஒரு வாரம் இல்லாமல் அதை விட கூட அவர்களின் பழக்கம் இருக்கும் என தோணியது.
எனினும் அம்மா அவள்
சொல்வதை மதியம் கேட்டபின் அந்த சின்ன பையனை கூப்பிட்டு ஒரு மிரட்டல் விட்டாலே போதும் என நினைத்தேன். அவன் என்னைப் பார்த்து பயந்து ஓடும்போது அவன் முகம் நினைவுக்கு வந்தது. அடிக்க கூட வேண்டாம், ஒரு மிரட்டல் போதும், அப்படியே அவன் அப்பனை கூப்பிட்டு வீட்டை ஒரு மாதத்தில் காலி செய்ய சொல்ல வேண்டும். எல்லாம் சரி ஆகிவிடும். தேவைப்பட்டால் அம்மாவுக்கு ஒரு மனநல கவுன்சிலிங், அப்பாவிடமும் கொஞ்ச நாள் வியாபாரத்தை மறந்து வீட்டில் நேரம் செலவழிக்க சொல்ல வேண்டும் என பல சிந்தனைகளில் இருந்தேன்.
அப்போது தான் டேபிள் மீது போன் ஒலித்தது, என்னுடையது இல்லை, அவளுடையதும் இல்லை. அவனுடைய தோ??
"போன் யாருது" குரலில் கடுமை இன்னும் இருந்தது.
" சுரேஷ் போனு" என்றாள்.
அவன் பெயர் அப்போது தான் நினைவுக்கு வந்தது, நான்கைந்து வருடமாக வாடகைக்கு இருக்கிறார்கள். அவன் அப்பா அம்மா பெயர்கள் நன்கு நினைவில் உண்டு, இவன் பெயர் தெரியும், ஆனால் நினைவுக்கு முன்னரே வரவில்லை.
தினேஷ் என ஸ்க்ரீனில் காலர் நேம் காட்டியது. எடுத்தேன்.
"என்ன மச்சி, போன் எடுக்க இவளோ நேரம், தேவுடியா கிட்ட ஊம்பக் குடுத்திட்டு இருந்தியா" என்றான்.
அவனின் முதல் வாக்கியத்தில் அதிர்ந்து என்ன பேசுவது என தெரியாமல் மெதுவாக "உம்" சொன்னேன்.