மான்சி கதைகள் by sathiyan

[johnypowas]

ஆனால் அவன் மனதில் அதுவரை இருந்த ஏதோ ஒன்று விடைபெற்று செல்ல... மனம் லேசாகி விண்ணில் பறப்பதுபோல் இருக்க...

ச்சே ஒருவருடைய மரணத்தில் போய் சந்தோஷப் படுகிறேனே நானெல்லாம் என்ன மனுஷன் என்று சத்யன் தன்னையே சாடினான் 

“ஆமாம் சத்யன் சைந்தவி மான்சி வயித்தில ஆறுமாசம் கருவா இருந்தப்பவே மோகன் ஒரு ஆக்ஸிடெண்ட்ல இறந்துட்டான்... மோகன் என்னோட ஒன்னுவிட்ட அக்கா பையன்... நல்லா பொருத்தமெல்லாம் பார்த்துதான் கல்யாணம் பண்ணோம்... ரெண்டுபேரும் எட்டுமாசம் தான் சேர்ந்து வாழ்ந்தாங்க...

மோகன் இப்போ மான்சி வேலை செய்ற பேங்கில் கேசியரா இருந்தான்... ஒருநாள் ஈவினிங் பைக்ல வரும்போது எதிரில் வந்த ஆம்னி பஸ்ஸில் மோதி ஸ்பாட்டிலேயே உயிர் போயிடுச்சு... அப்போ நாங்க லால்குடியில் இருந்தோம்... தகவல் தெரிஞ்சு நாங்க வந்து பார்கிறப்போ மோகனை பார்சல் பண்ணிட்டாங்க என் மகள் உயிர் இருந்தும் பிணம் மாதிரி கிடந்தாள் சத்யன்” என்ற பரணி தன் கைகளால் முகத்தில் அடித்துக்கொண்டு அழ ஆரம்பிக்க

சத்யனுக்கு ஒரு நிமிடம் என்ன செய்வது என்றே புரியவில்லை இவ்வளவு கம்பீரமான மனிதருக்குள் இப்படியொரு உணர்வுபூர்வமான மனிதரா என்று நினைத்தான்..

எவ்வளவு கம்பீரமாக இருந்தாலும் தன்னுடைய துக்கத்தை யாராலும் மறைக்கவோ மறுக்கவோ முடியாது என்பதை புரிந்த சத்யன் அவசரமாக எழுந்து டேபிளை சுற்றி அவரிடம் வந்தான்

அவர் கைகளை பற்றிக்கொண்டு “ அங்கிள் ப்ளீஸ் கன்ட்ரோல் பண்ணிக்கோங்க.. உங்களுக்கு தெரியாதது இல்லை... மரணம் என்பது மனிதனுக்கு நிச்சமான ஒன்னு.. அது சிலருக்கு முன்பே நிர்ணயிக்கப்படுகிறது... சிலருக்கு வாழ்ந்து முடிந்தபின் நிர்ணயிக்கபடுகிறது... உங்களுக்கு நான் இதை மட்டும்தான் சொல்ல முடியும் அங்கிள்... ஏன்னா நானும் இதைப்போல நிறைய கஷ்டங்களை அனுபவித்து இருக்கேன்” என்ற சத்யன் தனது சேரை அவருக்கு அருகில் இழுத்து போட்டுக்கொண்டு அமர்ந்து தன்னை பற்றிய விவரங்களை சொல்ல ஆரம்பித்தான்

தமிழ்ச்செல்வி மேல் வந்த தன்னுடைய முதல் காதல்... அந்த காதல் தன் அப்பா மூலமாகவே கருகியது... தமிழ்ச்செல்வியை தன் அப்பாவே திருமணம் செய்துகொண்டது... அதே துக்கத்தில் இருந்து உயிரைவிட்ட தன் தாயாரின் மரணம்... என்று சத்யன் இதுவரை யாரிடமும் சொல்லாத அத்தனை விஷயங்களையும் பரணீதரனிடம் சொன்னான்

பரணி அவனையே சிறிதுநேரம் பார்த்துக்கொண்டே இருந்துவிட்டு “ என்னோட துக்கத்தை சொல்லி உங்களோட மனசை கிளறிவிட்டுட்டேன்னு நெனைக்கிறேன் சத்யன்.. மன்னிச்சிடுங்க சத்யன்” என்று வருத்தமான குரலில் கூற

“அய்யோ என்ன அங்கிள் மன்னிப்பு அதுஇதுன்னு கேட்டுகிட்டு... இன்னும் சொல்லப்போனா இவ்வளவு நாளா பாரமாக அழுத்திக்கிட்டு இருந்தெல்லாம் போய் எனக்கு இப்போதான் மனசுக்கு நிம்மதியா இருக்கு” என அவரை தேற்றுவது போல் சத்யன் கூற

இருவரும் அடுத்த ரவுண்டு ஆரம்பித்தனர் “ அங்கிள் நான் சொல்றேன்னு தப்பா எடுத்துக்காதீங்க... நீங்க ஏன் உங்க டாட்டர்க்கு மறுபடியும் மேரேஜ் பண்ண முயற்சிக்கலை... ஏன் கேட்கிறேன்னா இந்த காலத்தில் யாரும் இப்படி இருக்கிறதில்லை.. உடனே மறுமணம் பண்ணிக்கிறாங்க அதனால்தான் கேட்டேன் அங்கிள்” என்று சத்யன் தயங்கி தயங்கி கேட்க

“நீங்க கேட்டதில் தப்பில்லை சத்யன்... ஆனா மான்சி இதுக்கு ஒத்துக்கவே மாட்டேங்கறா.. நானும் அவ அம்மாவும் எவ்வளவோ எடுத்து சொல்லி பார்த்துட்டோம் அவ ஏத்துக்கலை... அதுக்கும் ஒரு காரணம் இருக்கு சத்யன் அவளுக்கு சின்ன வயசிலிருந்தே ஒருவிதமான மனவியாதி... அதாவது எதுக்கெடுத்தாலும் பயப்படுறது சின்னசின்ன விஷயத்துக்கெல்லாம் பயந்து கத்த ஆரம்பிச்சுடுவா”..கொஞ்சம் நிறுத்தி கையில் இருந்த மதுவை தொண்டையில் சரித்துகொண்டு மறுபடியும் ஆரம்பித்தார் பரணி