மான்சி கதைகள் by sathiyan

[johnypowas]

லேசாக அழுத்தி தொட்டால் கன்றி சிவந்துவிடும் போல் ஒரு நிறம்....
வெளியே தெரிந்த உடல் பாகங்களில் அவள் உடலில் ஓடிய பச்சை நரம்புகள் அப்பட்டமாக தெரிந்தது...
பால் ரோஸ் நிறத்தில் அடர் சிவப்பில் ரோஜாக்களை வாரியிறைத்த காட்டன் சேலையுடுத்தி... அதற்கு மேட்ச்சாக அடர் சிவப்பில் ரவிக்கை போட்டு...
தலைமுடியை தளர பின்னி தொங்கவிட்டிருந்தாள்...
காதிலும் கழுத்திலும் இருந்த சிறு நகைகள் அவள் அழகை மேலும் பன்மடங்காக்கி காட்டியது...
அவளின் அழகு விழிகள் கதை பேசியது.. கவிதை சொன்னது ...
செயற்கை முறையில் திருத்தப்படாத.. வில்லைப்போல் வளைந்த.. நேர்த்தியான புருவங்கள்
கூர்மையான மூக்கு எதிராளியை வீழ்த்திவிடுவது போல நேராக இருந்தது...
கீழுதடு சற்று குவிந்தும் மேலுதடு சற்று விரிந்தும் பார்ப்பவர்களை பைத்தியமாக அடிக்கச் செய்யும் போல இருந்தது....
காற்றில் கலைந்து அவள் நெற்றியில் விழுந்த அந்த கற்றை கூந்தலின் அழகுக்காக இந்த உலகத்தையே விலைபேசலாம்....
அவள் அழகும் நளினமும் யாரையும் வீழ்த்திவிடும்...

ஆனால் அப்படி வீழ்த்திவிடக் கூடாது என்பதற்காகவே அவள் ரொம்ப அடக்கமாக தன்னை காட்டிக்கொள்வது போல் சத்யன் மனதில் பட்டது ...

அந்தளவுக்கு பாந்தமாக எந்தவித ஒப்பனையும் இல்லாமல் ரொம்ப எளிமையாக இருந்தாள்...

சத்யன் இதுவரை அப்படி ஒரு பெண்ணை பார்த்ததேயில்லை என்பது போல் அவள் அழகை தன் விழியிலே உள்வாங்கி தன் மனதில் நிறைத்தான்...

ஏனோ அவளை பார்த்ததுமே இனி பிரித்து எடுக்க முடியாதபடி சத்யனின் மனதில் ஆழப்பதிந்து விட்டாள்

அப்போது அவன் தோளைத் தொட்ட பரணிதரன் “சத்யன் இவதான் என் மகள் மான்சி... சைந்தவியோட அம்மா... ஒரு தனியார் வங்கியில் கிளார்க்காக இருக்கிறா” என்றவர் மான்சியை பார்த்து “மான்சி இவர் சத்யன் நம்ம எதிர் பிளாட்டில் இருக்கிற பேச்சிலர் மேன்” என்று இருவருக்கும் அறிமுகம் செய்துவைத்தார்

மான்சி சத்யனின் முகத்தைக் கூட நிமிர்ந்து பார்க்காமல் ‘ஹாய் குட்ஈவினிங் சார்” என்று சொல்லிவிட்டு தன் மகளைத் தேடி பூங்காக்குள் நுழைய

சத்யன் அவளுக்கு பதில் வணக்கம் சொல்லும் சம்பிரதாயத்தை கூட மறந்து திகைத்து போய் நின்றிருந்தான் ... “இவளா இந்த அழகு தேவதையா சைந்தவியின் அம்மா” சத்யனால் நம்பமுடியவில்லை .

“ என்ன சத்யன் அப்படி பார்க்கறீங்க.. இவளா சவியோட அம்மான்னு தானே... நூறுசதம் உன்மை சத்யன்... மாப்பிள்ளை சொந்தம் என்றதால கொஞ்சம் சின்ன வயசிலயே மேரேஜ் பண்ணிட்டோம்” என்று பரணிதரன் சத்யனின் வியப்புக்கு விடை சொல்ல

சத்யனால் “ஓ அப்படியா” என்று ஒற்றை வார்த்தை மட்டுமே சொல்லமுடிந்தது

மான்சியின் பின்னாலே பரணீதரனும் தன் பேத்தியை தேடிப்போக.. சத்யன் அவரிடம் “நான் கிளம்பறேன்” என்று கூற

“ம் கிளம்புங்க சத்யன் இன்னும் ஒன் அவர்ல நான் உங்க பிளாட்டுக்கு வர்றேன்” என்று பரணி கண்சிமிட்டி சொல்ல .. சத்யன் பதிலுக்கு சிரித்துவிட்டு தன் பிளாட்டுக்கு போனான்

சத்யன் மனதில் மான்சியை பற்றிய எண்ணங்களே வலம் வந்தன... அவள் ஏன் என் முகத்தை நிமிர்ந்து கூட பார்க்கலை... ஒருவேளை தன் புருஷன் முகத்தை தவிர வேற யார் முகத்தையும் நிமிர்ந்து பார்க்கமாட்டாளே...

பெரிய இவ மாதிரி என் முகத்தை பார்க்காம திருப்பிக்கிட்டு போறா.... ம்ம் தான்தான் ரொம்ப அழகுங்குற கர்வம் அதிகம் போல’ என நக்கலாக நினைத்தான்