Adultery அம்மா.. அம்மா.. டீச்சரம்மா.. (Completed)

[sangavisri]

ஒன்பதாம் பாகம் தொடர்ச்சி:

 

எப்படியோ ஒரு வழியாக ஞாயிற்றுக்கிழமை கழிய, அடுத்த நாள் நாள் ஸ்கூலுக்கு சென்று வேலையில் மூழ்கியதில் அன்றைய நாளும் கழிந்தது.

 

அன்று மாலை சரண் டியூசன் வந்தான். அவன் வரும்போது என் நடை உடை பாவனையில் நான் ஒரு டீச்சராக இருந்தேன். அதனால் அவனும் என்னிடம் நல்ல மாணவனாக நடந்து கொண்டான்.

 

அன்று நான் வைத்த டெஸ்டை நன்றாக எழுதியிருந்தான். இதே போன்று படித்தால் அவன் இந்த பரிட்சையில் நல்ல மார்க் எடுப்பான் என்பது உறுதி. அதற்காக அவனுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் ஊக்கமளிக்க நினைத்தேன்.

 

ஒரு டீச்சராக அவனுக்கு அன்றைய பாடத்தை சொல்லிக்கொடுத்துவிட்டு, அவன் கிளம்பும்போது “சரண் ஒரு நிமிசம்..” என்று கிளம்பியவனை தடுத்து நிறுத்தினேன்.

 

“என்ன டீச்சர்?” என்றான்.

 

சட்டென அவன் முகத்தை என் முகத்தை நோக்கி இழுத்து, அவன் உதட்டைக் கப்பென கவ்வினேன். சரண் என்னுடைய இந்த உதட்டு முத்தத்தை கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கவில்லை. அதனால் அவன் கொஞ்சம் மிரட்சி அடைந்தாலும் நான் அவன் உதட்டைச் சுவைக்க சுவைக்க அவன் எனக்கு நன்றாக ஒத்துழைக்க ஆரம்பித்தான்.

 

ஒரு நிமிடம் அவன் உதட்டைக் கவ்வி சுவைத்து ருசி பார்த்துவிட்டு அவனிடமிருந்து விலகினேன். அவன் ஆச்சர்யமாக என்னை நோக்கி “என்ன டீச்சர் இது?” என்றான்.

 

“இப்போ நான் உன் டீச்சர் இல்லடா. உன் அம்மா. நீ டெஸ்ட்ல நல்ல மார்க் வாங்கினதுக்கு நான் தர பரிசு..” என்று சொல்ல, அவன் “ரொம்ப தேங்க்ஸ்ம்மா.. ஆனா இது மட்டும் பத்தாது..” என்று என்னை கட்டியணைத்துக்கொண்டான்.

 

அவன் இப்படி கேட்டதும் எனக்கு அவன் மீது எந்த கோபமும் வரவில்லை. அவன் முதுகை இதமாக வருடிக் கொடுத்து, “வேற என்னடா குட்டி வேணும்?” என்றேன்.

 

அவன் என்னிடமிருந்து விலகி என் வயிற்றைக் காட்டினான். அவன் செய்கை எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

 

அதனால் “என்னடா அங்க கை காட்டுற?” என்றேன்.

 

“அம்மா.. எனக்கு உன் தொப்புள் ரொம்ப பிடிக்கும். இன்னைக்கு கொஞ்ச நேரம் அதில விளையாடட்டுமா?” என்று அப்பாவி முகத்தோடு கேட்டான்.

 

உடனே புன்னகைத்த நான் “உனக்கு இல்லாததா குட்டி.. பட் இன்னைக்கு கிடையாது. வர வெள்ளிக்கிழமை ஒரு டெஸ்ட் வைப்பேன். அதிலயும் இதே மாதிரி மார்க் எடுத்தா அன்னைக்கு என் தொப்புளோட விளையாடலாம்..” என்று சொல்ல அவனும் மறுப்பேதும் சொல்லாமல் சரி என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பிவிட்டான்.

 

நான் நினைத்தபடியே எல்லாம் நல்லவிதமாக போனது. சரணும் நன்றாக படிக்க ஆரம்பித்தான். செவ்வாய், புதன், வியாழன் என ஒவ்வொரு நாட்களாக நகர்ந்து, நான் சொன்ன வெள்ளிக் கிழமையும் வந்தது.

 

வெள்ளிக் கிழமை நான் ஸ்கூல் முடிந்து வந்ததுமே, எனக்குள் ஒரு இனம் புரியாத எதிர்பார்ப்பு தொற்றிக்கொண்டது. என் கணவர் கூட இதுவரை என் தொப்புளில் அதிகம் ஆர்வம் காட்டியதில்லை. அவர் என்னை செய்யும்போதெல்லாம், என் தொப்புள் என்பது ஒரு ஓட்டை அவ்வளவுதான். எப்போதாவது அதில் விரல் விடுவார், ஒரு முறை அதில் நாக்கை நுழைத்திருக்கிறார். அவ்வளவுதான்.

 

ஆனால் அவர் என் தொப்புளைத் தீண்டும் போதெல்லாம் எனக்குள் ஒரு சிலிர்ப்பு தோன்றும். அந்த சுகம் மறுபடியும் கிடைக்காதா என்று பலமுறை ஏங்கியிருக்கிறேன். ஆனால் அதை என் கணவரிடம் நேரடியாக சொல்வதற்கு ஆரம்பத்தில் பயமாக இருந்தது. கொஞ்ச நாட்கள் கழித்து இருவரும் பிரிந்துவிட, அந்த தொப்புள் சுகம் எனக்கு எட்டாக் கனியாகவே போய்விட்டது.

 

ஆனால் இன்று சரண், என் தொப்புளில் விளையாட வேண்டும் என்று சொல்லியிருக்கிறான். “தொப்புள்” இதில் என்னதான் செய்துவிட முடியும்? அவன் என்னதான் செய்யப்போகிறான்? என்று ஆவல் எனக்கு அதிகமாக, நான் சரணை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தேன்.

 

அன்று டீச்சர்போன்று இடுப்பு தெரியாத, மடிப்பு கலையாத காட்டன் சேலையில் இல்லாமல், ஒரு ஹோம்லி இல்லத்தரசியாக லேசான பூனம் புடவை கட்டியிருந்தேன்.

 

சரண் அன்று வழக்கத்தை விடவும் கொஞ்சம் சீக்கிரமாகவே வந்து சேர்ந்தான். வந்ததுமே அவனுக்கு கேள்விகளைக் கொடுத்து எழுதச் சொன்னேன்.

 

எல்லாவற்றையும் சரியாக எழுதிக் காட்டினான். நான் அவனுக்கு எக்ஸாமில் எப்படி பதில்களை எழுதுவது என்று ஒரு லேக்சரர் கொடுத்துவிட்டு, புத்தகங்களை மூடினேன்.

 

சரண் புரிந்துகொண்டு புன்முருவல் செய்தான். “கதவை சாத்திடுங்க டீச்சர்.. சாரி அம்மா..” என்றான்.

 

என்னை விட, சரண் என் தொப்புளில் விளையாட ஆர்வமாக இருக்கிறான் என்பது எனக்கு தெளிவாக புரிந்தது. அதனால் வேகமாக சென்று கதவைச் சாத்திவிட்டு, “வா.. ரூம்க்கு போலாம்..” என்று சொல்ல, என் புடவைத் தலைப்பைப் பிடித்தபடியே, சரண் என் பின்னால் நடந்து வந்தான்.

 

சரண் என் புடவைத் தலைப்பைப் பிடித்திருக்க, நான் என் முந்தானையை சரிய விட்டேன். உடனே சரண் என் புடவையை என் உடலிலிருந்து உருவினான்.

 

நான் அவன் முன்னால் ஜாக்கெட் மற்றும் பெட்டிக்கோட்டோடு நிற்க, ஏதோ புதுப்பெண் போல எனக்கு வெட்கம் வந்து தலை குனிந்தேன்.

  

சரண் மெல்ல என் பக்கம் வந்து “அம்மா.. தொப்புள் தெரியுறமாதிரி பாவாடை கட்ட மாட்டீங்களா?” என்றான்.

 

“ம்ஹூம்.. எப்பவாவதுதான் கட்டுவேன்..” என்றேன்.

 

“ஆனா, எனக்கு உங்க தொப்புள் தெரியலையே! என்ன பண்றது?” என்று சொல்லி, என் பாவாடை நாடாவில் கைவைத்தான்.

 

எங்கே அவன் என் பாவாடை மொத்தத்தையும் கீழே தள்ளிவிடுவான் என்று பயந்து, அவன் கையை தட்டிவிட்டு, “நானே காட்டுறேன்..” என்று சொல்லி, நாடா முடிச்சை லேசாக அவிழ்த்து, தொப்புள் தெரியும்படி கட்டிக்கொண்டு, பின் மீண்டும் முடிச்சை இறுக்கி கட்டினேன்.

 

ஒன்பதாம் பாகம் தொடரும்..