மான்சி கதைகள் by sathiyan

[johnypowas]

சத்யனுக்கு மனது ஒரளவுக்கு நிம்மதியானலும் தன் குடும்பத்தின் அவல நிலைக்கு காரணமான அந்த தமிழ்ச்செல்வியை போய் பார்த்து அவள் முகத்தில் காறித்துப்பிட்டு வரனும் என்று நினைத்தான்

மறுநாள் யாருக்கும் தெரியாமல் குச்சனூர் கிளம்பி போனான் சத்யன்..... அந்த ஊரில் இருந்த அனைவரும் இவனை பரிதாபமாக பார்ப்பதுபோல் இருக்க ... நாம இங்க வந்தது தப்போ என்று நினைத்தான் சத்யன்... ஆனால் அவள் முகத்தை பார்க்க வேண்டும் என்பதற்காகவே அத்தனைபேர் பார்வையையும் தாங்கிகொண்டு தன் வீட்டு வாசலையடைந்தான்

வெளியே இருந்த ஒரு பண்ணையாள் இவனை பார்த்துவிட்டு சங்கடமாக தலையை சொரிந்தாறு “ வாங்க தம்பி அப்பா இல்லை வயக்காட்டுக்கு போயிருக்கார்.... அந்தம்மா மட்டும் உள்ளே இருக்காங்க” என்று சொல்ல
சத்யனுக்கு வயிரெரிந்து அந்த நாய்க்கு இவ்வளவு மரியாதையா என்று நினைத்தவன் “கூப்பிடு அந்தம்மாவை” என்று ஏளனமாக சத்தம் போட்டு சொல்ல

அவன் போய் கூப்பிடுவதற்க்குள் சத்தம் கேட்டு தமிழ்ச்செல்வியே வெளியே வந்தாள்... வந்தவள் சத்யனை பார்த்ததும் அதிர்ச்சியில் அப்படியே நிற்க்க....

சத்யன் அவளை ஏறஇறங்க பார்த்தான்...அவளின் நிறைமாத வயிறு உப்பியிருந்தது ... அவன் அப்பா ஈஸ்வரனுடன் நிறைவாக குடும்பம் நடத்தும் பூரிப்பு அவள் முகத்தில் தெரிந்தது... தனது தாயின் இடத்தில் இருக்கும் அவளை பார்த்து சத்யனின் மனம் கொதித்தது

அதற்க்குள் அங்கே நிறையபேர் கூடிவிட சத்யன் சண்டையிடதான் வந்திருக்கிறான் என்று நினைத்து சிலர் அவனை சமாதானம் செய்ய முயற்சிக்க

சத்யன் அனைவரையும் உதறித் தள்ளினான் " என்னை விடுங்கய்யா எல்லாரும் ஊராய்யா இது ... எங்கம்மாவை விரட்டிட்டு இந்த கேடுகெட்டவளை வச்சு குடும்பம் நடத்துறான் எங்கப்பன் அதை கேட்க எவனுக்கும் தைரியமில்லை என்னை வந்து மடக்கறீங்களா... என்றவன் தமிழ்செல்வி பக்கம் திரும்பி "

" என்னடி ஊரையே உனக்கு சப்போர்ட் வளைச்சு போட்டுட்டியா.... ஏன்டி ஊர்ல உனக்கு வேறெந்த மாப்பிள்ளையும் கெடைக்கலையா எங்கப்பன் தானா கிடச்சான்.... உன் அழகுக்கு தெருவிலே வந்து நின்னா நீ நான்னு போட்டி போட்டு உன்னை ***** வருவானுங்களே அதைவிட்டுட்டு இந்த கிழவனை போய் ஏன்டி புடிச்சிகிட்ட.... சொத்து வரும்னு தானே அதை நீ சும்மா கேட்டா கூட எங்கம்மா குடுப்பாங்களேடி ...

" ச்சே நான் உன்னை எவ்வளவோ உயர்வா நெனைச்சேன் நீ இப்படி அடுத்தவ புருஷனுக்கு ஆசை படுறவன்னு இப்பத்தானே தெரியுது.... நல்லவேளை நான் தப்பிச்சேன் எங்கப்பன் மாட்டிக்கிட்டான்... இன்னும் எத்தனை நாள் அவன்கூட இருக்க போறியோ தெரியலை .... ச்சே நீயெல்லாம் ஒரு பொம்பளை" என்ற சத்யன் கத்தியவாறே அவளை பார்த்து காறியுமிழ்ந்துவிட்டு ரோட்டில் இறங்கி விருவிருவென நடந்தான்

ஏனோ அவன் மனமே இப்போ நிம்மதியாக இருந்தது ... ஏதையோ சாதித்த திருப்தி இருந்தது .... இனி வாழ்க்கையில் எந்த தடையுமின்றி முன்னேறலாம் என்று எண்ணமிட்ட வாறு பெரியகுளம் வந்தான் 

இது நடந்து சிலநாட்கள் கழித்து சத்யன் சென்னையில் இருக்கும் தன் நன்பன் ஒருவன் உதவியுடன் சென்னை புறநகர் பகுதி மேடவாக்கத்தில் ஒரு சிறிய வீட்டை வாடகைக்கு எடுத்து தன் அம்மாவையும் தங்கையையும் அழைத்துக்கொண்டு போனான் சத்யன்

பரமன் அவர்களுக்கு தேவையான அனைத்து உதவிகளையும் செய்தார்... சத்யனின் சில நன்பர்களும் அவனுடைய சென்னை வாழ்க்கைக்கு பெரிதும் உதவினர்

சத்யன் தனது தங்கை சங்கீதாவை ஒரு நல்ல கல்லூரியில் சேர்த்தான்.... தானும் மேல் படிப்புக்காக சென்னை பிலிம் ஸ்கூலில் சேர்ந்து மூன்று வருடம் படித்தான்...

என்னதான் பிள்ளைகளை பார்த்து சந்தோஷமடைந்தாலும் எந்த வயதில் கணவனின் ஆதரவு தேவையே அந்த வயதில் கணவனை பிரிந்த கவலை சாந்தியை உள்ளுக்குள்ளேயே சிறிதுசிறிதாக அரிக்க ஆரம்பித்தது... அதன் விளைவு சில பெயர் புரியாத நோய்கள் சாந்தியின் உடம்பில் குடியேற உடல் நாளுக்குநாள் நலிவடைந்தது