மான்சி கதைகள் by sathiyan

[johnypowas]

சத்யன் அவளிடம் ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை சொல்வதற்காக காத்திருந்தான்... தூரத்தில் அவள் வருவது தெரிந்ததும சத்யன் உற்சாகமாக அவளை எதிர் நோக்கி போனான்

இவனை பார்த்ததும் தமிழ்ச்செல்வி ஒரு மலர்ந்த புன்னகையுடன் “ என்ன சத்யா ரொம்ப நேரமா காத்துகிட்டு இருக்கியா... இன்னிக்கு வேல முடிஞ்சு வரவே ரொம்ப லேட்டாயிருச்சு... உங்க வயக்காட்டுல தான் கரும்புக்கு களை வெட்ட போனேன்.... கரும்பு சோனை கையெல்லாம் கிழிச்சுருச்சு சத்யா” என்று தன் இருண்டு கையையும் சத்யன் முன் நீட்டி காண்பித்தாள்

அவள் முழங்கை வரை சிவந்த கோடுகள் தெரிய... சத்யனுக்கு அய்யோ என்று இருந்தது.... “ நீ முழுக்கைச் சட்டை போட்டுட்டு போகவேண்டியது தானே... இதுமாதிரி கையை கிழிக்காதுல்ல” என்று சத்யன் பரிவுடன் சொல்ல

“என்கிட்ட முழுக்கைச் சட்டை இல்லை சத்யா... ஒரு சட்டை தரேன்னு உங்கப்பா நாளைக்கு வீட்டுக்கு வரச்சொல்லிருக்கார்” என்றவள் அங்கிருந்த ஒரு கடையில் கற்பூரம் வாங்கிக்கொண்டு கோயிலுக்குள் நுழைய.... சத்யன் அவள் கையை பற்றி தடுத்தான்

“கொஞ்சம் இரு தமிழு நான் உன்கிட்ட பேசிட்டு போயிறேன் ... அப்புறமா லேட்டாச்சுன்னா அப்பா திட்டுவார்” என்று சத்யன் கெஞ்சும் குரலில் கூறியதும்

“சரி வா அந்த பக்கமா போய் பேசலாம்” என்று அவன் கையை பிடித்துக்கொண்டு கோவிலின் பின்புறமாக போனாள் தமிழ்

“ம் இப்போ சொல்லு என்ன பேசப்போற” என்று ஒரு மரத்தில் ஒயிலாக சாய்ந்தபடி தமிழ்செல்வி கேட்க

“தமிழு நான் படிக்கறதுக்காக சென்னைக்கு போறேன் வர்றதுக்கு மூனு வருஷம் ஆகும்... என் மாமா வீட்டுல தங்கி படிக்கப்போறேன்...நாளைக்கு காலையில போறேன்... நான் போயிட்டு வரவா தமிழு” என்று சத்யன் பரிதாபமாக முகத்தை வைத்துகொண்டு கேட்க

“அய்ய அதுக்கு ஏன் இப்புடி மூஞ்சிய வச்சுகிட்டு இருக்க... நல்லபடியா போய் படிச்சுட்டு வா... மெட்ராஸ்கார பசங்க கூட சேர்ந்து கெட்டுபோயிறாத... இப்போ போறமாதிரியே நல்ல புள்ளயா திரும்பிவா” என்று தமிழ்ச்செல்வி பெரிய மனுஷியாக புத்திமதி சொல்ல

“அதுக்கில்ல தமிழு நான் வர்றவரைக்கும் என்னை மறக்காம இருப்பியா” என்று சத்யன் ஏக்கமாக கேட்க

“இதென்னடா சத்யா சின்னபுள்ள மாதிரி பேசுற.. உன்னை போய் என்னால மறக்க முடியுமா... நீ நல்லபடியா போய் படிச்சு பெரியாளா வா.. அதுவரைக்கும் எனக்கு மாப்பிள்ளை வந்தாக்கூட கட்டிக்காமா இருக்கிறேன் என்னா சத்யா சரிதானே” என்று தமிழ் காற்றில் விலகிய தனது தாவணியை சரிசெய்து கொண்டே கூற

அவள் வார்த்தைகளை கேட்ட சத்யனுக்கு ரொம்ப சந்தோஷமாகிவிட்டது.. உடனே தன் கைகளில் இருந்த ஸ்வீட் பாக்கெட்டை அவளிடம் கொடுத்து “ இந்த தமிழு எங்கப்பா நேத்து தேனிக்கு போனப்ப வாங்கிட்டு வந்தாரு... என் பங்கை அப்படியே வச்சிருந்து உனக்கு எடுத்துட்டு வந்தேன்” என்று குடுக்க

“ அதை கையில் வாங்கி பிரித்து கொஞ்சம் எடுத்து தன் வாயில் போட்டவள் “ உங்கப்பா எப்பவுமே இப்படித்தான் வாங்கிட்டு வருவாரா...இன்னிக்கு கூட களனியில் வேலை செய்யறப்ப எனக்கு ஒரு கேக் மாதிரி எதுவோ குடுத்தாரு சத்யா ரொம்ப நல்லாருந்துச்சு... சரி எனக்கு நேரமாச்சு நான் சாமிய கும்பிட்டுட்டு வீட்டுக்கு போய் சோறு ஆக்கனும்” தன் கைகளை தாவணியின் முந்தானையில் துடைத்துக்கொண்டு தமிழ்ச்செல்வி கோயிலை நோக்கி போனாள்

சத்யன் நிமிர்ந்த நடையுடன் அவள் போவதையே பார்த்துக்கொண்டிருந்து விட்டு பிறகு தனது சைக்கிளை நிறுத்தியிருந்த இடத்துக்கு போனான்

சத்யனுக்கு சென்னைக்கு போக விருப்பமே கிடையாது... அவன் அம்மா சாந்திதான் அவனை வற்புறுத்தி தனது தூரத்து சொந்தகாரர்கள் வீட்டில் தங்கி படிக்க வேண்டும் என்று ஈஸ்வரனிடம் அனுமதி வாங்கியிருந்தாள்