நிறம் மாறிய பூக்கள்(completed)

[johnypowas]

மறு நாள் காலை மச்சானும், நானும் குளித்துவிட்டு வர ஆற்றங்கரைக்கு போனோம். வாயில் வேப்பங் குச்சியை வைத்து விலக்கிக்கொண்டே, மெதுவாக மச்சானிடம் பேச்சு கொடுத்தேன்.

"மாப்பிள்ளே, ஒன்னு கேட்டா தப்பா எடுத்துக்க மாட்டீங்களே?"

"கேளுங்க."

"கொஞ்சம் பெர்சனலா இருக்கும். பரவாயில்லையா?"

"நமக்குள்ளே என்ன மச்சான்? பரவாயில்லை கேளுங்க."

"என் தங்கச்சி, உங்க கூட நல்லா குடும்பம் நடத்துராலா?"

"என்ன இப்படி கேட்டுட்டீங்க?அவ மாதிரி ஒரு பொண்டாட்டி கிடைக்க, நான் போன ஜென்மத்துலே புண்ணியம் செஞ்சிருக்கணும்."

"ஒரு அண்ணனா, இதை கேக்க கூடாதுதான். இருந்தாலும், நீங்க தப்பா எடுத்துக்க மாட்டீன்க என்ற நம்பிக்கையிலே இதை கேக்கிறேன்."

"..........."

"உங்க, தாம்பத்திய உறவு எப்படி இருக்கு?"

"கூடப் பொறந்த தங்கச்சி வாழ்க்கையிலே அக்கரைப் பட்டு, என்னடா இவங்களுக்கு இன்னும் குழந்தையே காணோமே?என்ற அக்கரையிலே இந்த கேள்வியை கேக்கிரீங்கன்னு நினைக்கிறேன். நல்லா தான் இருக்கு. நாங்கதான் குழந்தை பெத்துக்கரத்தை ஒரு ரெண்டு வருசத்துக்கு தள்ளி வச்சிருக்கோம். இதுக்கு மேலே விளக்கமா சொல்ல முடியாது. ஏன்? ஏதாவது உங்க கிட்டே குறையா சொன்னாளா?"

"அதெல்லாம் இல்லை. (கொஞ்ச நேரம் யாசித்து,...தயங்கி) அந்த விஷயம் செய்யறப்போ, செக்ஸ்ஸியா பேசிக்கிட்டே தான் செய்வீங்களா?"
இந்த கேள்வியை கேட்டதும், மாப்பிள்ளை கொஞ்சம் அதிர்ந்துதான் போனார். அவர் முகம் ஒரு மாதிரியாகப் போய் விட்டது. எனக்கும், ஏன்டா இப்படி கேட்டோம்? என்றாகி விட்டது. கொஞ்ச நேரம் அமைதியாக இருந்தார். மீண்டும் நானே பேச்சை தொடர்ந்தேன்.

"ஆசையா கொஞ்சிக்கிட்டு,...பேசி, சிரிச்சுக்கிட்டு செஞ்சுக்கறது வழக்கம் தானே. மத்தவங்க மாதிரி தான் நீங்களும் போல..."

"நேத்தைக்கு நைட் நாங்க 'அது' செய்யிறப்போ பேசிக்கிட்டது, உங்க காதுலே விழுந்திருச்சுன்னு நினைக்கிறேன். அவ, அப்பவே சொன்னா...நான் தான் ஆசையிலே, அவ மூடை ஏத்தி,...அந்த மாதிரி பேச வச்சிட்டேன். என்னை மன்னிச்சிடுங்க மச்சான். இப்படி எல்லாம் நினைக்கக் கூடாதுதான்.

ஆனா....அதென்னமோ தெரியலை. அப்படி ஒரு ஆசை, என் அடி மனசுலே ஏற்ப்பட்டுடுச்சு. கற்பனை தானேன்னு, அவளை பேச வச்சேன்."

"என்ன மாப்பிள்ளை பேசுறீங்க? கனவுலே, கற்பனையிலே தகாத உறவு செய்யிறதா நெனைக்கிறது, நேர்லே செய்யிறதை விட ரொம்ப தப்பு.தெரியுமா? உடம்புலே கரை ஏற்ப்பட்டா, அது கழுவினா சரியா போயிடும். ஆனா,...மனசுலே கரை உண்டாகிட்டா, அதை அழிக்கிறது கஷ்டம். நாளுக்கு நாள் விஸ்பரூபம் எடுத்து,... விஷம் மாதிரி உங்க நிம்மதியை அழிச்சு, அப்புறம்...கடைசியிலே, அது உங்களையே அழிச்சிடும்."

மாப்பிள்ளை என்ன நினைத்தாரோ!

"மனுசனா பொறந்தவங்க எல்லோருமே, ஆசைக்கு அடிமையானவங்க தான். நீதி, நேர்மை எல்லாம் மத்தவங்களுக்குதான்."

"என்ன சொல்றீங்க மாப்பிள்ளை?"

"நீங்க யாரையும் ரசிச்சு பாக்கிரதில்லையா. செம கட்டைடான்னு பாத்து, மனசு உருகுனதில்லையா? எனக்கு பொண்டாட்டியா வர்ரவலை மட்டும் தான், கண் திறந்து பாப்பேன். மத்த போம்பிளைங்களை ஏறெடுத்தும் பாக்க மாட்டேன்னுட்டு கண்ணை மூடிக்கிட்டா இருக்கீங்க?"

"சரி...நீங்க சொல்றது வாசதவம் தான். ஏதோ, அழகா இருக்கிற பொண்ணுங்களை பாத்து ரசிக்கிறதுதான். அது மனித இயல்பு. அதுக்காக, அவளை கற்பனையிலே நெனைச்சு செய்யிறது தப்பில்லையா? அதுவும்... கூட பொறந்த தங்கச்சியை, அந்த மாதிரி நினைக்கிறது மகா தப்பு. அப்படி நினைக்கிறவன் மனுஷ பிரவியாவே இருக்க முடியாது."

"சரி, மச்சான். நான் மனுஷ பிறவி இல்லைதான். அந்த மாதிரி நேனைச்சதும் தப்புதான். என் பொண்டாட்டியும், நானும் என்னவோ பேசிக்கிறோம். அதை ஒட்டு கேக்கிறதே தப்பு. கேட்டதும் இல்லாமே...அதைப் பத்தி, என்கிட்டேயே கமெண்ட் பண்றீங்களே அது... அதை விட தப்பு. வந்தீங்களா...ஆக்கிப் போட்டதை வக்கனையா சாப்பிட்டுட்டு, போவீங்களா...அதை விட்டுட்டு..." மாப்பிள்ளை கொஞ்சம் கோவமாக பேசி, முகத்தை திருப்பிக்கொள்ள....

"சரி...மாப்பிள்ளை, ஏதோ வெளிப்படையா பேசறதுக்காக பேசினேன். இது என்னோட கருத்து. அது உங்களுக்கு தப்பா தெரிஞ்சதுன்னா,...இந்த பேச்சை இதோட விட்டுடுங்க. தெரிஞ்சோ, தெரியாமலோ, இந்த மாதிரி நெனைப்பு வச்சிருக்கிற நீங்க, எங்களுக்கு மாப்பிள்ளையா வந்துட்டீங்க. அது நாங்க செஞ்ச பாவம்.தயவு செஞ்சு, உங்க அந்தரங்க ஆசையை அந்தரங்கமாவே வச்சுக்கோங்க. செயல்லே காட்டி, என் தங்கச்சி வாழ்க்கையை பாழாக்கிடாதீங்க."