Adultery ஜாதிமல்லி (Completed - நிறைவு )

[game40it]

கோமதி முதலில் அவள் கணவன் முகத்தை பார்த்தாள். சரவணன் அந்த வார்த்தைகளை சொன்னதை கேட்டு அவன் முகம் பிரகாசம் ஆனது. அவள் தன கணவரின் எதிர்வினையை கவனித்தாள், பின்னர் சரவணனின் முகத்தைப் பார்க்க மீண்டும் திரும்பினாள். ஒரே நிகழ்வுக்கு அந்த இரண்டு ஆண்களின் வேறு பட்ட எதிர்வினையை எப்படி வேறுபடுத்தாமல் அவள் இருக்க முடியும். இது அந்த இரண்டு மனிதர்களின் ஒழுக்கத்தையும், எப்படி பட்டவர்கள் என்ற தன்மையையும் முழுமையாக பிரதிபலித்தது. அவள் எடுத்த இந்த முடிவை எப்படி அவள் கணவன் எதிர்த்தான், அவர்களிடையே எவ்வளவு வாக்குவாதம் நடந்தது என்று கோமதிக்கு மட்டும் தான் தெரியும். ஆனால் அவளுடைய விருப்பத்தை எதிர்ப்பதற்கு அவனுக்கு எந்தவித தார்மீக உரிமை இல்லை என்பதை கோமதி திட்டவட்டமாக பிரபுவிடம் சொல்லிவிட்டாள்.

 
“நீங்க தான் என் குழந்தையின் தந்தையாக இருக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்பியது எவ்வளவு சரி என்பதை உங்கள் வார்த்தைகள் மீண்டும் நிரூபிக்கின்றது."
 
“உங்க இதயத்தில் பழிவாங்குதல் போன்ற எண்ணம் இல்லை. வேறு ஒரு பெண்ணுடன் படுக்க வாய்ப்பு கிடைத்து, அதை எதுவும் அல்லது எவரும் தடுக்க முடியாது என்று தெரிந்தும் நீங்க இது தான் வாய்ப்பு என்று மகிழ்வு அடையவில்லை. இதற்க்கு மேலே எந்த சிறந்த மனிதனை ஒரு பெண் தேர்ந்தெடுக்க முடியும்."
 
"இங்கே பாரு கோமதி, நீ விரும்பியபடி நான் செய்யப் போவதில்லை என்ற  காரணத்தை நான் ஏற்கனவே உன்னிடம் சொல்லிவிட்டேன், ஏன் உன்  நேரத்தை மேலும் வீணடிக்கிறீரா,” என்று சரவணன் கூறினான், அனால் கோமதி தனது முடிவில் வெற்றி பெற இன்னும் பிடிவாதமாக இருந்தாள்.
 
"நீங்க கூறியது எனக்குப் புரியுது, உங்க விருப்பத்தை நான் மதிக்கிறேன், ஆனால் நீங்க கருத்தில் கொள்ள வேண்டிய வேறு ஒன்று இருக்கு. நீங்க அதை அறைந்தால் உங்க எண்ணத்தை நீங்க மாற்றலாம். "
 
சரவணன் எரிச்சலடைந்து கொண்டிருந்தான். அவன் பொதுவாக யாரிடமும் பண்பு இல்லாதபடி நடந்துகொள்ள விரும்ப மாட்டான், ஆனால் கோமதி அவனது பொறுமையை ரொம்ப சோதிக்கிறாள்.
 
"இன்னும் என்ன கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்? எதுவும் என் மனதை மாற்றிவிடும் என்று நான் நினைக்கவில்லை, அதனால் தயவுசெய்து அந்த விஷயத்தை இதோடு விட்டுவிடுவோம். ”
 
சரவணனின் தொனியால் கோமதி அச்சம் அடைய போவதில்லை. "நான் உங்களுடன் தனியாக கொஞ்சம் பேச வேண்டும், அதற்கான காரணத்தை நான் உங்களுக்கு அப்புறம் தெரிவிக்கிறேன்."
 
"ஏன் தனியாக பேசணும். என்ன இருந்தாலும் எல்லாம் இங்கேயே சொல்லலாம். என்ன இருந்தாலும் என்ன பெரிய வித்யாசம் இருக்க போகுது என்று எனக்கு புரியில."
 
கடவுளே, இந்த மனிதன் மிகவும் பிடிவாதமாணவன் கோமதி தனக்குள் திட்டிக்கொண்டாள். சும்மா வாயை மூடு என்று சொல்லிவிட்டு அவனை படுக்கை அறைக்கு இழுத்துகிட்டு போகலாம் என்று தோன்றியது அவளுக்கு. அனால் அதற்க்கு பதிலாக ஒன்னும் சொல்லாமல் சரவணனிடம் எழுத்து நடந்து சென்றாள். மீரா கோமதியைப் பார்த்தாள், அவள் இதயம் வேகமாக துடித்தது, ஒருவேளை அவள் தன் கணவனை என்ன செய்யப் போகிறாள் என்று கூட கொஞ்சம் பயந்திருக்கலாம். பிரபு அவன் மனைவி செய்வதை, கண்கள் விரிந்து, மூச்சு விடுவதை கூட நிறுத்திவிட்டு பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். கோமதி அவனை நோக்கி வர, சரவணன் தடுமாறி பின்னே நகர்ந்தான், அவன் உட்கார்ந்திருந்த நாற்காலியில் அவன் கால்கள் மொத, மேலும் போகமுடியாமல் நின்றுவிட்டான். இதைப் பார்த்த கோமதி கிட்டத்தட்ட சிரித்துவிட்டாள்.
 
"நகராதிங்க, நான் எதுவும் செய்யப்போவதில்லை. நான் உங்களிடம் ஒன்னு சொல்ல விரும்புகிறேன், அவ்வளவு தான்."
 
சரவணனும் அவன் நடந்து கொண்ட விதத்தை நினைத்து முட்டாள்தனமாக உணர்ந்தான். அவன் சொன்னது வீட்டில், அதுவும் நாடு ஹாக்களில், அவன் மனைவி மற்றும் கோமதி கணவன் இருக்க, கோமதி என்ன செஞ்சிர போறாள். கோமதி அவள் தலையை அவன் தலையின் பக்கவாட்டில் கொன்றுசெண்டு அவன் காதுகளில் ஏதோ கிசுகிசுத்தாள். சரவணனின் கண்கள் ஒரு யோசனையில் குறுகின. கோமதி அவனிடம் கூறியதை அவன்  பரிசீலிக்கிறான் என்று தோன்றியது. கோமதி சரவணனுக்காகக் காத்திருக்கவில்லை, திரும்பிப் பார்க்காமல் டைனிங் ஹாலுக்கு நடக்க ஆரம்பித்தாள். மீரா கோமதி அங்கு இருந்து நடந்து செல்வதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள், கோமதியின் செயல்களைப் அவள் ஆச்சிரியத்தில் வாய் திறந்து பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள். மறுபுறம் பிரபு சரவணனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். சரவணனின் எதிர்வினை என்னவாக இருக்கும் என்பதைப் அவன் மிகவும் அச்சத்தோடு பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான்.  ஒருவேளை அவன் தனது மனைவியின் வாத திறனைப் அறிந்ததால் பயப்படுகிறானோ. 
 
சரவணன் சில நொடிகள் அங்கே நின்றான். அவன் தனது அடுத்த செயலைப் பற்றி சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தான். கோமதி அப்படி நடந்து சென்ற பிறகு அவளைப் பின்தொடர்வதைத் தவிர அவனுக்கு வேறு வழியில்லை. அவன் தயங்கினான், ஆனால்  கோமதி கேட்டபடி செய்யாமல் அங்கேயே நின்றிருந்தாள் அது அவமதிப்பாக இருக்கும் என்று உணர்ந்தான். அது மட்டும் அல்ல, அவன் காதில் அவள் கிசுகிசுத்ததைப் பற்றி முழுதாக அறிவதால் தீங்கு ஒன்னும் ஆகா போவதில்லை. சரவணன் மெதுவாக கோமதி நின்று கொண்டிருந்த இடத்தை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தான்.  இதை பார்த்து பிரபுவின் தோள்கள் சரிந்ததால் பிரபுவின் வலிமை/நம்பிக்கை அவனை விட்டு விலகியது என்று தெரிந்தது. மறுபுறம் மீரா உண்மையில் என்ன நடக்கிறது என்று தெரியாமல் திடுக்கிட்டு இருந்தாள். பிரபுவைப் பார்க்காமல் மீரா மிகுந்த கவனமாக இருந்தாள். அந்த முகத்தை இனிமேல் பார்க்க அவளுக்கு உண்மையில் விருப்பமில்லை.
 
கோமதி சரவணனிடம் ஏதோ சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள். சரவணன் முதலில் கோமதி சொன்னதை கேட்டு ஆம் என்று தலையசைத்தான், ஆனால் பின்னர் கோமதி சொல்வதை கேட்டு முடியாது என்று சொல்வது போல உறுதியாக  அவன் தலையை ஆட்டினான். ஹாலில் அமர்ந்திருந்த இருவருக்கும் என்ன பேசுறார்கள் என்று கேட்க முடியாதபடி அவர்கள் மிகவும் தீவிரமாக ஆனால் மெதுவாக பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். கோமதி எதையோ வற்புறுத்துவதாகத் தோன்றியது, ஆனால் சரவணன் அவன் முகத்தில் வெளிப்படும் முக பாவத்தில் மற்றும் அவன் தலையை ஆட்டிய விதத்தில் அவனுக்கு கோமதி சொல்லியதில் ஈடுபாடு இல்லை என்று தெரிந்தது. உரையாடல் நீண்ட காலமாக நடந்து கொண்டிருப்பதாகத் தோன்றியது, ஆனால் உண்மையில் அது வெறும் பத்து நிமிடங்கள் மட்டுமே நடந்து கொண்டிருந்தது. திடீரென்று கோமதி சரவணனை மீண்டும் சிந்திக்க வைத்த ஏதோ ஒன்றைத் சொன்னது போல் தெரிந்தது. அவன் திடீரென்று அசையாமலும், அவன் கொடுக்கும் கவனத்தில் இருந்து  கோமதி சொன்னதை கேட்டு யோசிப்பது போல தெரிந்தது.
 
அவள் முன்மொழிவுக்கு சரவணனின் எதிர்ப்பை உடைக்க முக்கிய வாதம்  கண்டுபிடித்ததாக கோமதியும் உணர்ந்தாள். அவள் வாதங்களில் அந்த விதத்தலையே ஆர்வத்துடன் பின்தொடர்வது போல் பார்க்கும் மீராவுக்கு தோன்றியது. சரவணன் இப்போது அதிகம் பேசவில்லை, மேலும் உன்னிப்பாக கோமதி சொல்வதை கேட்டுக்கொண்டிருந்தான். அவள் சொன்ன கருத்தை பற்றி ஆழமாக யோசிப்பதாகத் தோன்றியது. சரவணன் அவள் சொன்னதை உள்வாங்கிக் கொள்வதற்கும், வாதத்தின் பொருத்தத்தை சீராய்வு செய்ய நேரம் கொடுப்பது போல் கோமதி சில வினாடிகள் அமைதியாக இருப்பாள். பின்னர் மேலும் அவள் வாதத்தை வலியுறுத்த எதோ சொல்லி அதை பற்றியும் அவன் சிந்திக்கும் மாறு பேசுவாள். சரவணனின் உடல் மொழி தோல்வியை ஒப்புக்கொள்வது போல் தோன்றியது. அவன் இன்னும் சில வாதங்களை முன்வைத்ததாகத் தோன்றினாலும், அது இப்போது அரை மனதுடன் இருப்பதாகத் தோன்றியது. கடைசியாக அவன் கேட்டதுக்கு தலை அசைத்து கோமதி சொல்வதைக் ஒப்புக்கொண்டு கேட்பது போல் தெரிந்தது. சரவணன் ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சு இதுதான். பிறகு ஒரு பெருமூச்சு விட்டு, கோமதியிடம் எதோ ஒன்று சொன்னான். இந்த முறை கோமதி தான் அதை ஏற்றுக்கொண்டாள் என்றபடி  தலையை ஆட்டினாள், ஆனால் அவள் முகத்தில் தெரிந்த திருப்தி தோற்றத்தால் இருந்து அவள் வாதத்தில் வெற்றி பெற்றாள் என்பது தெளிவாகத் காட்டியது.
 
பின்னர் அவர்கள் இருவரும் மீண்டும் ஹாலுக்கு நடந்தார்கள். கோமதியின் நடை  நம்பிக்கையுடனும் உறுதியாகவும் இருந்தன அனால் சரவணன் தயக்கத்துடன் திரும்பி நடந்து கொண்டிருந்தான். அவன் முகம் அவனுக்குள் இன்னும் இருந்த சங்கடத்தை பிரதிபலித்தது. முதல் முறையாக அவன் மீராவை பார்ப்பதை தவிர்த்தான்.  அதைச் செய்வதில் அவனுக்கு சங்கடமாக இருப்பதாகத் தோன்றியது. அது மட்டும் இல்லை, அவன் பிரபுவையும் பார்க்கவில்லை. கோமதி நேராக அவள் கணவனிடம் சென்று பிறருக்கு கேட்காதபடி ஏதோ சொன்னாள். அவன் பதில் எதோ சொல்ல வாய் திறந்தான், ஆனால் பயன் இல்லை என்று தெரிந்து அதை மீண்டும் மூடிவிட்டு கோமதியிடம் தலையசைத்தான். மீராவின் இதயம் வேகமாக துடித்துக்கொண்டு இருந்தது. அவள் கணவனுக்கும் பிரபுவின் மனைவிக்கும் இடையிலான வாக்குவாதத்தின் முடிவு என்னவென்று அவளுக்கு இப்போது யூகிக்க முடிந்தது. ஒரே நேரத்தில் அவள் உணர்ந்த இரண்டு நேர் எதிரான  உணர்ச்சிகலால் மீராவால் அவளுடைய சொந்த உணர்வுகளை புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.  அவளது கணவர் இறுதியாக நீதி பெறுகிறார் என்ற மகிழ்ச்சி இருந்தது.  மற்றவர்கள் தவறுச் செய்வதில் எப்போதும் அவர் மட்டும் பலியாகாமல் இப்போது அவருக்கும் வெற்றி கிடைத்தது போல அவள் இதயத்தில் உணர்ந்தாள்.
 
ஒரு பெரிய வேதனையின் வலி அவள் இதயத்திலிருந்து தணிந்தது. கணவருக்கு ஏற்பட்ட வேதனைக்கு ஈடாக அவளும் பிரபுவும் வலியை உணருவார்கள், தண்டனை அடைவார்கள் என்பது அவளுக்கு ஒரு பெரிய ஆறுதல். குற்றம் இன்னும் இருந்தது, ஆனால் அது அவ்வளவு முன்பு போல புண்படுத்தவில்லை. இருப்பினும், அதே நேரத்தில் அவள் மற்றொரு வகையான வலியை உணர்ந்தாள். அவள் இதற்கு முன்பு அனுபவிக்காத ஒன்று. எப்போதும் தனக்கு மட்டுமே சொந்தம் என்று இருந்ததை பகிர்ந்துகொள்வதில் வேறொருவர் மீது பொறாமை உணர்வை முதன்முறையாக அவள் உணர்ந்தாள். அந்த உணர்வு வலித்தது, அவளுக்கு அமைதி தரவில்லை.
 
சரவணன் ஹாலின் நடுவில் வந்து நின்றான், என்ன செய்வது என்று புரியாமல், எதோ அவன் சொந்த வீட்டில் அவன் காண போனது போல. கோமதி தன் கணவனை விட்டு விலகி சரவணனிடம் நடந்தாள். கோமதி அவன்னை அர்த்தத்துடன் பார்த்தாள். சரவணன் சிறிது நேரம் திகைத்துப் போவது போல் தோன்றியது, பின்னர் அவன் நினைவுக்கு வந்து  கோமதியிடம் தலையசைத்து அவன் படுக்கையறைக்கு நடந்தான். அறையில் வேறு யாரையும் பார்ப்பதை அவன் கவனமாக தவிர்த்தான். அவனது  மனைவிக்கு துரோகம்  செய்வது அவனுக்கு மிகவும் வேதனையான ஒரு நடவடிக்கையாக இருந்தது, ஆனால் அந்த வார்த்தையின் உண்மை புரிதலில் பார்த்தால் அவன் ஒன்னும் துரோகம் செய்யவில்லை. இந்த மாதிரி வெளிப்படையா நடந்தால் கூட இது போன்ற செயல் அவனோடேயே இயல்புக்கு அந்நியமானது.
 
இருப்பினும், கோமதியை ஊக்குவிப்பது என்ன என்பதைப் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. அவள் செய்கையில் அவள் மகிழ்கிறாள் என்று தெரிந்தது. உண்மையில் அவளை இவ்வளவு கடுமையாக நடப்பதும் தூண்டுவது என்ன. முதல் முறையாக அவள் தன் வயற்றில் குழந்தை சுமந்து தாய் ஆகா போகிறாள் என்பதுக்காகவா? அல்லது பிரபு அவளுக்கு துரோகம் செய்தது அவள் வெளிய காட்டிக்கொண்டதை விட அதிகமாக காய படுத்தியதோ? சரவணனைப்  போலல்லாமல், பழிவாங்கும் நோக்கம் அவளை இப்படி செய்ய தூண்டுகிறது? அல்லது இது இந்த இரண்டு காரணங்களின் கலவையாக இருக்கலாம். வேற யாரும் எண்ணாத காரியமாக கூட இருக்கலாம். அவள் கணவன் செயலால் சரவணன் எவ்வளவு மோசமாக பாதிக்கப்பட்டார் என்று அரித்த போது அவள் மனசாட்சியை அது மிகவும் பாதித்து இருக்கலாம். சரவண நிலைமைக்கு அவளுக்கு அதிகமான அனுதாபம் ஏற்பட்டிருக்கலாம்.
 
கோமதி சரவணனின் பின்னால் நடக்க ஆரம்பித்தாள். பிரபு அவளைப் பார்த்தான், ஆனால் என்ன நடக்குது என்ற தாங்க முடியாமல் வேகமாக  அவன் தலையைத் திருப்பி கொண்டான். சரவணனின் மனைவியுடன் புணர அவன் அந்த அறைக்கு பல முறை சென்றிருக்கிறான். இப்போது ஒரு முறை அவன் மனைவி சரவணனுடன் காட்டில் சுகம் அனுபவிக்க போவதை அவனால் தாங்க முடியவில்லை. அவனது நண்பரின் மனைவி அவள் சிற்றின்பகரமான உடலை அவனுக்கு கொடுக்க படுக்கையில் நிர்வாணமாக படுத்துக் கொண்டிருப்பாள் என்று அவனது முகத்தில் ஒரு திமிர்பிடித்த புன்னகையுடன் மற்றும் மகிழ்ச்சியுடன் எப்போதும்  உள்ளே போவான். அனால் இன்று நிலைமை தலைகீழாக மாறி இருந்தது. அவனது மனைவி அதே படுக்கையறைக்குள் நடந்து கொண்டிருந்தாள். விரைவில் அவளும் அவனது நண்பன் அவளுடன் இன்பம் அனுபவிக்க  நிர்வாணமாக அதே மெத்தையில் படுத்து இருப்பாள். அதே நினைக்கும் போதே உள்ளம் நோய்பட்ட நிலைக்கு ஆனது.
 
இங்கே ஒரு கூடுதல் விஷயம் இருந்தது. அவர்கள் புணர்ந்து இன்பம் மட்டும் அனுபவிக்க போவதில்லை. அவன் நண்பன் அவன் மனைவியை கர்பம் ஆக்க போகிறான். அவனால் முடியாத ஒன்றை அவன் நண்பன் செய்ய போகிறான். அதை அவன் தடுக்க எதுவும் செய்யாத முடியாத செயலற்றவன்னாக ஆகிவிட்டான். ஒருவேளை இது அவனது ஒழுக்கமின்மைக்கான கடவுள் கொடுத்த  தண்டனையாக இருக்கலாம்.
 
பாதுகாப்பைப் பயன்படுத்தாமல் மீராவுடன் பலமுறை உடலுறவு கொண்டான். அவன் அதை தன்னால் முடிந்தவரை தவிர்த்துவிட்டான், ஏனென்றால் இன்ப உணர்வைக் குறைக்கும் பாதுகாப்பு ரப்பரைக் காட்டிலும் தோலும் தோலும் உரசும் கூடுதல் இன்பத்தை அவன் விரும்பினான்.  எந்தவொரு பாலியல் நோயையும் பாதிக்கும் என்ற பயம்  ஒரு பிரச்சினையாக இருக்கவில்லை. அந்த நேரத்தில் மீராவைத் தவிர வேறு யாருடனும் அவன் உடலுறவு கொள்ளாததால் மற்றும் அவளும் பல ஆண்களுடன் படுக்கும் கீழ் குணம் கொண்ட பெண் இல்லை. அவள் கணவருக்குப் பிறகு அவன் தான் அவளுடைய இரண்டாவது ஆண். மேலும் சரவணன் ஒரு விசுவாசமான கணவன், அவன் தனது மனைவியைத் தவிர வேறு யாருடனும் உடலுறவு கொள்ளவில்லை.
 
மீராவும் அவன் ஆணுறை பயன்படுத்த வேண்டும் என்று எப்போதும் வலியுறுத்தவில்லை. உணர்ச்சி பொங்கும் தருணங்களில் அவர்கள் எல்லாவற்றையும் மறந்துவிடுவார்கள். பிரபு தனது நண்பனின்  மனைவியை மயக்கியதற்காக நட்பின் நம்பிக்கையை தவறாகப் பயன்படுத்தியது மட்டுமல்லாமல், அவன் உள்ளத்தில் அவளை கர்பம் ஆகா விரும்பி இருக்கான். அப்போது தான் அவன் ஆண்மையை முழுதாக நிலைநிறுத்திவிட்டான் எண்டு ஆகி இருக்கும்.   மீரா கர்ப்பமடையவில்லை என்பது அதிர்ஷ்டத்தால் மட்டுமே என்று அவன் நினைத்திருந்தான். அவன் ஒரு குழந்தைக்கு தகப்பன் ஆகும் தகுதி இல்லாதவன் என்று பிற்காலத்தில் தான் தெரியவரும். அந்த உண்மையை அறிந்தபோது முதலில் அது அவனை மிகவும் வருத்தப்படுத்தியது, ஆனால் அதைப் பற்றி எதுவும் செய்ய முடியாததால் அவன் விரைவில் அந்த உண்மையை ஏற்றுக்கொள்ள கற்றுக்கொண்டான். ஒரு குழந்தையைப் தகப்பன் ஆவது முடியாது தவிர, ஒரு பெண்ணை கட்டிலில் முழுமையாக திருப்திப்படுத்துவதில் அவன் திறன் கொண்டவன் என்று ஆறுதல் அடைந்துகொண்டான்.
 
அவன் மீராவைப் பார்த்தான், அவள் தன் மனைவி அவள் கணவனுடன் படுக்கையறைக்குள் செல்வதைப் பார்த்த அவள் முகத்தில் சோகம் தெரிந்தது. அவளும் அவனைப் போலவே உணர்கிறாள, பிரபு யோசித்தான். அவள் அவனை முற்றிலும் பார்ப்பதைத் தவிர்த்தாள். அவள் நிறைய எடை இழந்து மோசமாக இருந்தாள். ஒரு காலத்தில் மிகவும் மென்மையாக இருந்த தோல் வரிசையாகவும் சுருக்கமாகவும் தெரிந்தது. ஒரு காலத்தில் இருந்த அடிப்படை அழகை இப்போது தேட வேண்டியிருந்தது. இப்போது அவளை பார்க்கும் போது அது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. இந்த மீராவை பிரபு முதலில் பார்த்திருந்தால் அவளை அடையும் முற்சியில் ஒரு காலமும் இறங்கி இருக்க மாட்டான்.
 
மீரா முடிந்தவரை அவன்னிடமிருந்து முடிந்த அளவு தூரமாக உட்கார்ந்து  பிரபு கவனித்தான். அவர்கள் இடையே இனி எந்த தொடர்பும் இருப்பது  அவள் தெளிவாக விரும்பவில்லை. இது போன்ற உறவுகல் முடிந்தபோது  நேரிய நேரங்களில் இது போன்ற முரண்பாடு இருக்கும். எப்படி முன்பு தன்னை வசைப்படுத்தி கவர்ந்த அதே ஆணின் மீது பிறகு மனக்கசப்பு ஏற்படும். மிக குறைவான சமயங்களில் தான் கள்ள காதலர்கள் சுமுகமாக பிரிவார்கள். தன்னை பயன்படுத்திக்கொண்டார்கள் என்ற கோபமும் மற்றும் தானும் அதுக்கு இணங்கிவிட்டார்கள் என்று தன மேலே இருக்கும் கோபம் இருப்பதால். அப்போது தான் அவர்கள் மோகத்தின் மாயையில் இருந்து விடுபட்டு உண்மை புரிந்துகொள்வார்கள். அவர்கள் மயக்கியவரின் ஒரே நோக்கும், அவர்களை அனுபவிப்பது மட்டுமே, அவர்கள் வாழ்க்கையை பார்கிர்ந்து கொல்வதுக்கு இல்லை. இதனால் அவர்கள் வாழ்கை சீரழிந்தாலும் அவர்கள் கவலை படமாட்டார்கள்.
 
அந்த கள்ள காதலன் திறமையாக உடலுறவு கொண்டால் அந்த பெண்ணுக்கும் இன்பம் கிடைத்தால் கூட அவர்கள் செய்கை வெளிப்படும் போது அவர்களுக்கு அவமானமாக இருக்கும். வெறும் உடல் சுகத்துக்காக பண்பை இழந்தார்கள் என்று தன மேல் வெறுப்பு வரு. இதற்க்கு காரணமான ஆண் மீதும் அந்த வெறுப்பு போகும்.  பிரபு தூங்கிக்கொண்டிருந்த குழந்தையை சோபாவில் வைத்து எழுந்தான். அவன் மெதுவாக மீராவை நோக்கி நடந்தான். அவள் கணவன் நிச்சயமாக அவன்  மனைவியுடன் உடலுறவு கொள்ளப் போவதால்,  பழிவாங்க எண்ணத்தில் அவளுடன் இன்னும் ஏதாவது செய்ய அவன் விரும்பி இருக்கலாம். இது தன்னுடைய சுயநலத்தில்  ஏற்பட்ட விளைவு , இது பழிவாங்கல் பற்றி எதுவும் இருக்கக்கூடாது என்பதை அவன் உணரவில்லை. அவன் தான் நட்பின் தூய்மையை சீரழித்ததுக்கு இது பதில் அடி என்று தெரிந்துகொள்ளும் தன்மை இல்லை.
 
அவளை நோக்கி வரும் காலடியில் ஓசை கேட்டு முதல்முறையாக பிரபுவை நேராக பார்த்தாள். அவள் கண்களில் எறியும் நெருப்பு அவனை அப்படியே எரித்துவிடும் போல இருந்தது. அவனுக்கு மேலே உள்ள அவள் மனக்கசப்பு அந்தக் கண்களில் தெளிவாகத் தெரிந்தது. அவள் அவனை ஒரு இழிவான மனிதனாக எப்படி நினைக்கிறாள் என்பதை அது தெளிவாகக் காட்டியது. அவள் கண்களின் பார்வையில் அப்படியே திகைத்து நின்றுவிட்டான். மீராவிடம் இருந்த இந்த பார்வை அவனுக்கு புதிதாக இருந்தது. அவனுக்கு பழக்கப்பட்டது போல் இப்போ இல்லை அந்த கண்களில் ஆசையோ, காமமோ. வெறுப்பு மட்டும் இருந்தது. இப்போது பிரபுவுக்கு புரிந்தது பழைய நிலைக்கு இனி எப்போதும் அவர்கள் உறவு மாறாது. அமைதியாக திரும்பிச் சென்று தூங்கும் குழந்தையின் அருகில் அமர்ந்தான்.
 
அறையில் சில அசைவுகள் ஓசை கேட்டது. சரவணனுக்குப் பின் உள்ளே சென்ற கோமதி கதவை முழுமையாக மூடவில்லை. அது லேசாக திறந்து இருந்தது. அவள் கவனக்குறைவாக அல்லது உல் நோக்கத்துடன் அதை செய்திருந்தாள்லா? அப்படி உல் நோக்கம் இருந்தால் ஏன்? அவளுக்கு அவள் புருஷன் மேல் ஏன் இவ்வளவு கோபம். அவன் கணவன் செய்த துரோகம் அவளை உண்மையில் ரொம்ப பாதித்துவிட்டதா? முத்தமிடும் சத்தங்கள் வெளியே கேட்டன. பின்னர் சரவணனின் குரலை லேசாக கேட்டது.
 
"இது என்ன விடு, இல்லை, இது ஒன்னும் வேண்டாம். சீக்கிரமாக முடிச்சிக்கலாம்" முத்தங்களை கொடுப்பதை துவங்கியது கோமதி என்பது போல் இருந்தது.
 
தெளிவாக விளங்காத சில பேசும் சத்தம் கேட்டது. பிறகு காட்டில் மெல்ல கிராசில் இடுவது வெளியில் கேட்டது. இப்போது இருவரும் கட்டிலில் இருக்கிறார்கள் என்று விளங்கியது.
 
"ஐயோ அங்கே என்ன செய்யுற, இது வேணாம் ஆஹ்ஹ்... ம்ம்ம்..." சில ஈரமான ஒலி வெளியே கேட்டது.
 
மீரா தனது இதயத்தில் கடுமையான வலியை உணர்ந்தாள். அவள் செய்யாத ஒன்றை கோமதி தன் கணவருக்காக செய்யாத செய்து கொண்டிருந்தாள். ஒரு பெண்ணின் வாய் கொடுக்கும் இன்பத்தை அவள் கணவன் அனுபவிப்பது அவளிடமிருந்து அல்ல, வேறொரு பெண்ணிடமிருந்து. சரவணன் அவன் கட்டுப்பாட்டை இழந்து இன்பத்தில் முனுகுவது கேட்டது. இந்த சுகத்தை அவள் அல்லவ அவள் கணவனுக்கு கொடுத்திருக்க வேண்டும், மாறாக அதை அவள் கள்ள காதலனுக்கு மட்டுமே கொடுத்திருந்தாள். இந்த இன்ப முனகலை கேட்ட பிரபுவின் முகம் வாடியது தெரிந்தது. அவன் தன கண்களை இருக்க முடி இருந்தான். ஒரு கண்ணியமான குடும்ப பெண் இப்படி தான் நடந்து கொள்ளணும் என்ற  தவறான நம்பிக்கையில் அவள் கணவருக்கு இந்த இன்பத்தை மறுத்தாள். அனால் அவள் கண்ணியம் எல்லாம் அவள் கணவனிடம் தானே கடைபிடித்தாள்  பிரபுவிடம் இல்லையே. பிரபு அவளை பற்றி எப்படி நினைக்கிறான் என்ற கவலை அவளுக்கு அப்போது இல்லை அனால் தன்னை தவறாக தன் கணவன் நினைக்க கூடாது என்று அச்சம் அதிகமாக இருந்தது.
 
ஏதோ அவளை அப்போது பிரபுவைப் பார்க்க வைத்தது. அறையில் என்ன நடக்கிறது என்பதைக் கேட்பதைத் தாங்காதது போல் அவன் முகத்தில் கைகள் வைத்திருந்தன. அறையிலிருந்து, பெரும்பாலும் ஒரு பெண்ணிடமிருந்து உணர்ச்சிவசப்பட்ட சத்தங்கள் வந்தன. அவள் உணர்ச்சிகளை இப்படி எப்போதாவது அவள் கணவரிடம் வெளிப்படையாக கட்டி இருக்காளா என்று வேதனையுடன் மீரா நினைத்தாள், ஆனால் இப்போது இன்னொரு பெண் தான் எப்போதும் தன கணவரிடம் அடக்கி  வைத்ததை சுதந்திரமாக வெளிப்படுத்துகிறாள். இது அவள் ஏற்கனவே உணர்ந்த வேதனையை மேலும் அதிகரித்தது.
 
அவள் மீண்டும் பிரபுவைப் பார்த்தாள். இப்போது அவன்  அறையில் என்ன நடக்கிறது என்று கேட்க விரும்பவில்லை என்பது போல் காதுகளை மூடிக்கொண்டிருந்தான் . சிறிது நேரத்தில் இனி அதைத் மேலும் அவனால் தாங்க முடியாது என்று தெரிந்தது. அவன் விரைவாக எழுந்து முன் வாசலுக்கு நடந்தான். கதவை திறந்து வெளியே சென்றான். பிரபு வேதனையில் துடித்ததை பார்க்கும் போது அவள் அப்போது உணர்ந்து வலிக்கு ஒரு இதமான  தைலம் போல் இருந்தது. பிரபு அங்கே இருந்து போய்விட்டன என்று மீரா யோசித்தாள். இல்லை, அவன் இன்னும் அங்கே தான் இருந்தான். கதவின் பாதையில் அவனுடைய நிழலை அவளால் பார்க்க முடிந்தது. அவளும் காதுகளை மூட விரும்பினாள், ஆனால் அவள் என்ன நடக்கிறது என்று கேட்க வேண்டியது அவசியம் என்று கருதினாள்.
 
கணவருக்கு ஏற்பட்ட அதே வலியை அவளும் அனுபவிக்க வேண்டியது அவசியம் என்று அவள் நினைத்தாள். கோமதி வெளியே வருவதற்கு அரை மணி நேரத்திற்கும் மேலாக ஆனது. அவள் முகம் பிரகாசமாக இருந்தது, அவள் முகத்தில் ஒரு திருப்தி இருந்தது. இது செக்ஸ் காரணமாக இருந்ததா அல்லது பழிவாங்கும் உணர்வின் காரணமாக இருந்ததா, மீராவுக்கு தெரியாது. அவள் மீராவைப் பார்த்து புன்னகைத்தாள், குழந்தையை அவள் கைகளில் தூக்கினாள்.
 
"ரொம்ப நல்ல இருந்தது, நான் நாளைக்கும் வருகிறேன்," என்றாள் கோமதி.
 
இது சொன்னது அவளை வேதனை படுத்தா என்றது மீரா நினைத்தாள். அப்படி என்றால் அது தேவை இல்லை, நான் ஏற்கனவே துடித்து போய் தான் இருக்கேன் என்று மீரா மனதில் புலம்பினாள். பிரபு மீண்டும் உள்ளே வரவில்லை. மீரா அவர்களின் வாகனன் செல்லத்தை  கேட்க முடிந்தது. அவள் கணவர் குளிப்பதை அவள் கேடக முடிந்தது. அவர் வெளியே வந்தபோது, மீராவைப் பார்ப்பது அவருக்கு கஷ்டமாக இருந்தது.  ஒன்று, சரவணன் அவள் பின்னால் எதையும் செய்யவில்லை என்றாலும், இரண்டாவது அதைப் பற்றி வருத்தப்படுவதற்கு அவளுக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை என்றாலும், அவர் செய்த காரியத்திற்காக அவர் குற்ற உணர்ச்சியுடன் இருக்கிறான் என்று மீராவுக்கு புரிந்தது. அவர் மேல் உள்ள பாசம் இன்னும் பெருகியது.
 
சரவணன் எதோ சொல்ல நினைத்து அவன் வாயை திறந்தான் பிறகு மனதை மாற்றிக்கொண்டு மெளனமாக இறந்துவிட்டான். மேலும் சற்று நேரத்தில் அவள் பிள்ளைகள் வந்துவிடுவார்கள். அவர்களுக்கும், அவள் கணவருக்கும் இரவு உணவு தயார் படுத்தனும். அவள் கணவனின் பார்வையில் இருந்து மறைந்த போது தான் அவள் அடக்கி வைத்து உணர்ச்சிகள் வெளியானது. கண்களில் கணீர் பெருகியது. துரோகத்தின் வலி இதுதானா. இது துரோகம் என்று கூட சொல்ல முடியாது. இதுவே இப்படி வேதனையாக இருந்தால் அவள் செய்தது எப்படி அவள் கணவருக்கு வலித்து இருக்கும்.
 
கோமதி தொடர்ந்து அடுத்த இரண்டு இரவுகள் வந்தாள். பிறகு தான் மீராவுக்கு தெரிந்தது அது அவள் கர்பம் ஆர்வத்துக்கு செழிப்பான நாட்கள் என்று. மூன்றாவது நாள் பிரபு கோமதியை இறக்கி விட்டுட்டு போய்விட்டான். ஒரு மணி நேரத்துக்கு பிறகு வருவான் என்று போய்விட்டான். அவனால் அங்கே இருக்கு முடியவில்லை. இதை எல்லாம் கோமதி முன்பாகவே திட்டமிட்டபடி செய்திருக்காள். அப்படி என்றால் பிரபுவை அவள் விருப்பத்துக்கு வற்புறுத்தி ஒப்புக்கொள்ள வைத்திருக்காள். அந்த மூன்று நாளுக்கு பிறகு சரவணன் மீண்டும் மீராவுடன் சகஜமாக பேச பல நாட்கள் ஆனது. இதுக்கே அவருக்கு இவ்வளவு குற்ற உணர்வு இருக்கு அனால் நான் எப்படி ஒன்னும் நடக்காதது போல அவரை ஏமாற்றி இருக்கேன் என்று மீரா மிகவும் வருந்தினாள்.
 
டாக்டர் அருள் மூலம் நடக்கும் சிகிச்சை தொடர்ந்து நடந்தது. இந்த சம்பவம் முடிந்து நாலு முறை கண்ஸல்டெஸேனுக்கு பிறகு டாக்டர் சரவணனை தனியாக அழைத்தார்.
 
"முன்பை விட முன்னேற்றம் கொஞ்சம் அதிகமாக இருக்கு சரவணன், எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கு."
 
இதற்க்கு காரணன் என்னவென்று சரவணனுக்கு தெரியும் அனால் இதை சொல்ல சங்கட போட்டுவிட்டு அதை டாக்டரிடம் மறைத்தான். கிட்டத்தட்ட ஒரு மாத்துகளுக்கு பிறகு பிரபுவும் கோமதியும் மீண்டும் அவர்கள் வீட்டுக்கு வந்தார்கள். இம்முறையும் பிரபு கோமதியை அங்கே விட்டுவிட்டு சென்றான். சரவணனுக்கு சங்கடமாக இருந்தது. கோமதி இன்னும் கர்பம் ஆகவில்லையா. இப்போது தான் அவனே மீண்டும் மீராவிடன் சகஜமாக பேச துவங்கி இருக்கான் அதற்குள் மீண்டும் இதுவா? இதில் எந்த உணர்ச்சிப்பூர்வமான பந்தமும் இல்லை, இது வெறும் ஒரு பெண்ணை கர்பம் ஆக்கும் முயற்சி என்று இருந்தாலும், வேற ஒரு பெண்ணுடன் உடலுறவு வைப்பது தவறு என்று சரவணன் கருதினான்.
 
"மன்னிக்கவும் மீரா, உங்க கணவன் இன்னும் வேணும்," என்று கூறி கோமதி சரவணனை இழுத்துக்கொண்டு போனாள்.
 
இந்த முறை மீரா வேற ஒரு அறைக்குள் தன்னை பூட்டிக்கொண்டாள். அவளாலும் கோமதி பெரும் இன்பங்களை கேட்டு தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. இந்த முறை ஒரு மணி நேரத்துக்கு பிறகு தான் அவர்கள் வெளியே வந்தார்கள். மீராவை அழைக்க அவளும் வெளியே வந்தாள். இந்த முறை இருவரும் ஒன்றாக வெளியே வந்து இருந்தார்கள்.
 
கோமதி, சரவண மற்றும் மீராவை பக்கத்தில் பக்கத்தில் சோபாவில் உட்கார வைத்தாள்.
 
"மீரா அக்கா உங்களுக்கு தெரியுமா, உங்க புருஷன் உங்களை ரொம்ப நேசிக்கிறார்."
 
மீரா அவள் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து இருக்கும் அவள் கணவரின் முகத்தை ஓரிரு வினாடிகள் பார்த்தாள். இது தான் அவளுக்கு புரியவில்லை, அவள் செய்த காரியத்துக்கு எப்படி அவளை நேசிக்கிறார், நியாயப்படி அவளை வெறுக்கணும்.