மாலதி டீச்சர் by JNS

[johnypowas]

அடுத்த நாள் மாலதி என்னிடம் சரியாகப் பேசவில்லை. எனக்கு மனசு கஷ்டமாயிருந்தது. லஞ்ச் டைமில் போன் பண்ணினேன். ரொம்ப மெல்லிதான குரலில் பேசினாள்.
‘ஹலோ.. சொல்லு சிவா’
‘என்ன பண்றீங்க?’
‘இப்பதான் சாப்பிட்டு முடிச்சேன். பர்ஸ்ட் அவர் கிளாஸ் இல்ல. சும்மாதான் இருக்கேன்.’
‘ம்ம்ம்’.
‘நீ சாப்பிட்டியா?’
‘இன்னும் இல்ல’
‘ம்ம்ம்..’
‘என்ன ஆச்சு? டல்லா இருக்க’
‘ஒன்னுமில்ல’
‘ப்ளீஸ் சொல்லு’
‘ஒன்னுமில்ல சிவா.. மனசு சரியில்ல. அவ்வளவுதான்’
‘ஏன்.. என்கிட்ட சொல்ல கூடாதா?’
‘வேணாம் சிவா.. விடு’
‘சொல்லுடி.. என்ன ஆச்சு?’
‘ஏன் உனக்கு தெரியாதா?’
‘தெரியாது. சொல்லு’
‘நேத்து நாம பண்ணினது ரொம்ப பெரிய தப்பு. காலைல அவர் முகத்தையும் பிள்ளைங்க முகத்தையும் என்னால பாத்து பேசவே முடியல.. அழுகையா வந்திச்சு..’ (சொல்லும் போதே அவள் குரல் உடைந்து தழுதழுத்தது..)
‘ம்ம்ம்’
‘வேணாம் சிவா.. இனிமே அப்படி எல்லாம் நாம பேச வேணாம்.’
‘ம்ம்ம்’
‘என்னை புரிஞ்சுக்கோ.. ப்ளீஸ்’
‘புரியுது மாலதி.’
‘நாம நல்ல பிரண்ட்ஸா மட்டும் இருப்போம். சரியா?’
‘ம்ம்ம்.. உன்னோட பீலிங்ஸ் எனக்கு புரியுது மாலதி. நீ என்னை பிரண்டா நினைப்பது உன் இஷ்டம். ஆனா உன்னை என்னால பிரண்டா எல்லாம் நினைக்க முடியாது. பட் உன்னை நான் போர்ஸ் பண்ண மாட்டேன். சோ.. இனிமே உன்கிட்ட நான் தப்பா எதுவும் பேச மாட்டேன்’
‘தேங்ஸ் சிவா’
‘ம்ம்ம்..’
சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு போனை வைத்தேன். எனக்கும் மனசு கஷ்டமாயிருந்தது. சாப்பிடவே தோன்ற வில்லை. இரண்டு நாட்கள் நாங்கள் சாதாரணமாகவே பழகினோம். நான் எந்த விதத்திலும் அவள் மனம் புண்படக் கூடாது என்று கண்ணியமாக நடந்து கொண்டேன். ஒரு முறை ஆபிசிலிருந்து வீட்டுக்கு வந்ததும் மாலதியிடமிருந்தே போன் வந்தது.
‘சிவா.. நாளைக்கு ஆர்த்திக்கு பெர்த்டே.. எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணனும்’
‘ஓ.. குட்.. சொல்லு மாலதி’
‘அவருக்கு நாளைக்கு ஆபீஸ்ல முக்கியமான மீட்டிங்காம்.. எப்பவும் பெர்த் டேனா கோயிலுக்குப் போவோம். நாளைக்கு ஆர்த்திக்கும் லீவு கிடைக்கல.. பெர்மிசன்தான் கிடைச்சிச்சு.’
‘சரி.. அதனால என்ன?’
‘நாளைக்கு அவள கோயிலுக்குக் கூட்டிட்டுப் போயி அர்ச்சனை பண்ணிட்டு அப்புறம் ஸ்கூல்ல விடனும்.. நீ பெர்மிசன் போட்டு வரமுடியுமா?’
‘என்ன மாலதி.. இவ்வளவுதானா? கண்டிப்பா வரேன்.’
‘தேங்ஸ்டா..’
அடுத்த நாள் சீக்கிரமே குளித்து முடித்து ஆர்த்திக்கு கிப்ட் வாங்கிக் கொண்டு மாலதியின் வீட்டுக்குப் போனேன். ஆர்த்திதான் கதவைத் திறந்தாள். சிவப்பு நிற புது சுடிதாரில் அழகாய்ச் சிரித்தாள். நான் கிப்டை நீட்டி ‘ஹேப்பி பர்த் டே ஆர்த்தி’ என்றேன். மகிழ்ச்சியுடன் ‘தேங்ஸ் அங்கிள்’ என்று வாங்கிக் கொண்டாள். ‘அம்மா குளிக்கிறாங்க.. நீங்க உக்காருங்க அங்கிள்’ என்றாள். நான் சோபாவில் உட்கார்ந்தேன். பாத் ரூமிலிருந்து மாலதியின் குரல் கேட்டது.
‘யாரு ஆர்த்தி?’
‘சிவா அங்கிள் மா’
‘ஓ.. அவருக்கு கேக் குடுத்து உட்கார வைம்மா.. நான் இதோ வந்துடறேன்.’
‘சரிம்மா’ என்று ஆர்த்தி உள்ளே ஓடினாள். நான் பாத் ரூமிலிருந்து கேட்ட மாலதியின் குரலில் சொக்கிப் போயிருந்தேன். உள்ளே அவள் எப்படி இருப்பாள் என்ற கற்பனையில் கிறங்கினேன். என் தண்டு விறைத்தது. ஆர்த்தி கொண்டு வந்த கேக்கை சாப்பிட்டபடி சொட்டுச் சொட்டாக நனைந்த மாலதியின் உடலை மனதுக்குள் ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.
சிறிது நேரத்தில் குளித்து முடித்து மஞ்சள் நிற நைட்டியில் வெளியே வந்தாள். தலைக்கு குளித்து ஈரத்தலையை துவட்டியபடி என்னைப் பார்த்தாள். என் கண்கள் அவளை மேய்ந்தன.
‘சாரி சிவா.. காலைலருந்து ரொம்ப வேலை. அதான் கிளம்ப லேட்டாயிருச்சு. கொஞ்சம் இரு.. நான் இதோ வந்துடறேன்.’
‘ஓகே .. நோ பிராப்ளம்.’
திரும்பி பெட்ரூமுக்குள் போனாள். நான் அவளுடைய பின்புற அசைவுகளில் லயித்தேன். கால் மணி நேரம் கழித்து ஆரஞ்ச் நிற காட்டன் சேலையில் தலையைப் பின்னியபடி வந்தாள். என்னைப் பார்த்துச் சிரித்தாள். நான் கண்கள் விரியப் பார்த்தேன். அவள் கூச்சத்துடன் மீண்டும் உள்ளே சென்று சிறிது நேரத்தில் மெலிதான மேக்கப்புடன் அழகாக வந்தாள். தலையில் பிரஷ்சான மல்லிகைப் பூவும் நெற்றியில் மெலிதான சந்தனக் கீற்றுமாக வந்த அவளைப் பார்த்துப் பிரமித்தேன். சற்று நேரத்துக்கு முன் இதே மாலதியை நிர்வாணமாகக் கற்பனையில் ரசித்ததை நினைத்த போது எனக்கே கூச்சமாயிருந்தது. ‘போகலாம் சிவா.. டைம் ஆயிடுச்சு..’
‘ஓகே..’ என்று நான் கிளம்பினேன். வீட்டைப் பூட்டிவிட்டு பைக்கில் எனக்குப் பின்னால் ஆர்த்தியும் அவளுக்கப் பின்னால் மாலதியும் உட்கார்ந்தனர். அவள் சொன்ன பெருமாள் கோயிலை நோக்கிச் சென்றோம்.