கிராமத்து காவியம்

[marimuthu201]

கிராமத்து காவியம்- 10 [Completed]
சட்டென்று உறைந்து போன சில வினாடிகளில் ரங்கசாமியால் எதுவுமே சிந்திக்க முடியவில்லை. தாங்க முடியாத அவமானமும் வெட்கமும் அவனைச் சூழ்ந்தன. என்ன சொல்ல முடியும் அவளிடம்? ஒன்றும் பேசாமல் எழுந்து குளியலறைக்குச் சென்று சுத்தம் செய்து முகத்தைக் கழுவிக் கொண்டு வெளியே வந்தான்லட்சுமி படுக்கையில் மல்லாந்து படுத்திருந்தாள். ரங்கசாமி அவளது அருகில் உட்கார்ந்தான்.

“லட்சுமி“

“ம்ம்“

“உன் மருமவ நாம பண்ணிட்டு இருக்கறதைப் பாத்துட்டா"

சட்டென்று தூக்கி வாரிப்போட்டு எழுந்து புடவையை எடுத்து தன்னை மறைத்துக் கொண்டு,
“அய்யய்யோ. பாவி மக என்ன பண்ணப் போறளோ?" என்றவாறு அவசர அவசரமாக உடையை உடுத்திக் கொள்ள ஆரம்பித்தாள். ரங்கசாமி வேட்டியைக் கட்டி சட்டையைப் போட்டுக் கொண்டான்லட்சுமி முன்னே போக ரங்கசாமியும் பின் கட்டு வழியாக லட்சுமியின் வீட்டை நோக்கிச் சென்றான்லட்சுமி தன் வீட்டின் பின் கட்டு வாசலைத் திறந்து உள்ளே சென்றாள். அங்கே ஒரு மூலையில் மரகதம் உட்கார்ந்திருந்தாள். லட்சுமியின் பின்னால் வந்த ரங்கசாமியின் நிழல் வீட்டில் படவும், அவள் நிமிர்ந்து அவனைப் பார்த்தாள்.

“என்னடி, நீ ஏன் ரங்கசாமி வீட்டுக்கு ராத்திரி போன?" கேட்டது லட்சுமி. இதைக் கேட்டதும் தூக்கி வாரிப் போட்டது ரங்கசாமிக்கு. என்ன ப்ளேட்டையே மாத்துகிறாள்?

“நீங்க ஏன் போனீங்க?" என்றாள் மரகதம்.

“நான் என்னத்துக்கோ போவேன். நீ யாரு அதைக் கேக்க. நான் கேக்குறேன். நீ ஏண்டி நடு ராத்திரியில ரங்கசாமி ஊட்டுக்குப் போன?" என்றாள் லட்சுமி.

“ரொம்ப பேசாதீங்க. வெளியில தெரிஞ்சா வெக்கக்கேடு" என்றாள் மரகதம்.

“என்ன பேச்சுப் பேசற" என்றாள் லட்சுமி

“உங்க பையனை இன்னும் காணம். உங்களையும் காணம். நீங்க ரங்கசாமி வீட்டுக்குப் போனதைப் பாத்தன். ஏதோ சாப்பாடு குடுக்கப் போறீங்கன்னு நெனச்சேன். சரி நாமலும் போயி ரங்கசாமிகிட்ட சொல்லி அவரைத் தேடச் சொல்லலாம்னு வந்தேன். நீங்க என்னடான்னா?" என்றாள் மரகதம்.

“அவன் எங்க போனான்" என்றாள் லட்சுமி

“இன்னேரம் வந்திருக்கணும். சாராயக்கடை 10 மணிக்கு மேல தொறந்திருக்காது. அங்கேயிருந்து யாராவது தூக்கிக்கிட்டு வந்தாக்கூட இன்னேரம் வந்திருக்கணும்" என்றாள் மரகதம்.

“ரங்கா கொஞ்சம் பாத்துட்டு வாயேன்" என்றாள் லட்சுமி.

“சரி நா வறேன்” என்றவாறு கிளம்பினான் ரங்கசாமி தன் வீட்டுக்கு. தன் வீட்டு கதவைத் திறந்து வெளியே வந்த ரங்கசாமி, சாராயக்கடையை நோக்கி நடந்தான். சாராயக் கடையை நெருங்கிய ரங்கசாமி அது மூடி இருப்பதைப் பார்த்தான். சாராயக்கடைக்குப் பின்னால் சென்று கதவைத் தட்டி

“முனிசாமி முனிசாமி" என்றான். முனிசாமி கதவைத் திறந்து

“ரங்கா என்ன விஷயம். இந்த நேரத்தில எல்லாம் குடிக்க மாட்டியே நீ" என்றான்.

“மாரி இன்னிக்கு கடைக்கு வந்தானா?" என்றான்.

“இல்லியே. என்னாச்சி அவனுக்கு" என்றான்

“அவனைக் காணோம். இங்க எங்காச்சியும் குடிச்சிட்டு கெடக்கானான்னு பார்க்கறேன்" என்றான்.

“மத்தியானம் வந்தான். ஓசி சாராயம் கேட்டான். குடுக்க முடியாதேப்பா. ஏதாச்சும் எரிசாராயம் சாப்புட்டுட்டானோ என்னவோ" என்றான் முனிசாமி.

“இந்த நேரத்துல எங்க தேடுறது அவனை" என்றான் ரங்கசாமி குழப்பத்துடன்.

“அவன் அம்மாவும் பொண்டாட்டியும் என்னைப் போயி பாத்துட்டு வரச் சொல்றாங்க" என்றான்.

“நம்ம என்ன பண்ண முடியும். அவன் இன்னும் சாராயத்துல சாவாம இருக்கறதே அதிசயம். எங்காயாவது பட்டை அடிச்சிட்டு செத்துக்கிட்டு இருப்பான் அவன்" என்றான் முனிசாமி

“என்ன முனிசாமி இரக்கமேயில்லாம பேசற. அவனும் போயிட்டா அவன் குடும்பத்துக்கு யாரு இருக்கா" என்றான் சிந்தனையுடன் ரங்கசாமி

“அவன் இருக்கறதும் ஒன்னு தான் போறதும் ஒன்னுதான். அவன் அம்மா அதை ஒத்துக்க மாட்டா. மித்த எல்லாரும் அதைத் தான் சொல்வாங்க. நீ எங்கயாவது போயி தேடு எனக்கு தூக்கம் வரது" என்று கதவை மூடினான் முனிசாமி. முனிசாமியின் கதவையே பார்த்துக் கொண்டு சில நிமிஷம் நின்று கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. பிறகு திரும்பி முத்துசாமி வீட்டுக்கு வந்தான்.

“முத்து முத்து" என்று கூப்பிட்டான். முத்து கதவைத் திறந்து வெளியே வந்தான்.

“என்ன ரங்கா என்னாச்சி" என்றான்.

“மாரியைக் காணோமாம். உனக்கு ஏதாச்சும் தெரியுமா?" என்றான்.

“அவனா. கொஞ்சம் தெருப் பொறுக்கிங்களோட சேந்துகிட்டு தெம்மக்குடிக்கு சாராயம் குடிக்க போனான்” என்றான்.

“வரியா தெம்மக்குடிக்கு அவனைக் கூட்டிட்டு வரணுமே. அவங்க வீட்டில கவலைப்படறாங்க" என்றான்

“சரி இரு வறேன்" என்று உள்ளே சென்றான் முத்துசாமி. தெம்மக்குடியில் கள்ளச்சாராயம் சாப்பிட்டு ஆஸ்பத்திரியில் கிடந்தான் மாரி. கண் போய் விட்டது. வயிறு எரிந்து போய், இன்னும் ஒரு மாதம் பிழைப்பதே கஷ்டம் என்று டாக்டர் சொன்னார். ரங்கசாமிக்கு பளுவின் மீது பளு வந்து விட்டது.

தலையைக் கையால் பிடித்துக் கொண்டு அங்கேயே உட்கார்ந்து விட்டான். லட்சுமி தினமும் கதறிக் கொண்டிருந்தாள். மாரியின் மனைவி அழவே இல்லை. சும்மா வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தாள். சாப்பிடவும் முடியாமல் இளைத்துப் போன மாரி, ஒரு அவலமான இரவில் இறந்து போனான். அவன் இறந்ததற்கு லட்சுமி அழவில்லை. ஏற்கெனவே அழுது வற்றிப் போன அவளது கண்கள் குழி விழுந்து திடீரென வயதானாற்போல இருந்தாள். மாரியின் மனைவி மரகதத்தின் வீட்டிலிருந்து அவளது பெற்றோர் வந்து லட்சுமியையும் மாரியையும் எல்லோருக்கும் முன்னால் திட்டி விட்டு அவளை அழைத்துச் சென்றனர். எல்லா விஷயத்துக்கும் கூட இருந்த ரங்கசாமியும் முத்துவும், லட்சுமியைத் தனியே விட்டுவிட்டால் தற்கொலை செய்து கொண்டாலும் செய்து கொள்வாள் என்று முத்துவின் வீட்டில் இருக்கச் சொன்னார்கள்.

லட்சுமியை முத்துசாமி பார்த்துக்கொள்ள ரங்கசாமி காசு கொடுக்கிறேன் என்று சொன்னாலும், முத்துசாமி வாங்க மறுத்து விட்டான்லட்சுமி முத்துவின் வீட்டில் சாப்பிட்டு முத்துவின் அம்மாவுடன் ஊர்க்கதையும் உலகக்கதையும் பேசிக் கொண்டு ஒரு மாதம் பத்து நாள் போனதுலட்சுமி மெல்ல மெல்ல தேறி பழைய படி வாளிப்பானவளாக ஆன பின்னர், லட்சுமியை எல்லார் முன்னிலையிலும் வைத்து திருமணம் செய்து கொள்ள ரங்கசாமி விழைந்தான். இதைச் சொன்னதும், முத்துசாமி

“வேணாம்" என்றான்.

“நான் ஒன்னு சொல்றேன் ரங்கா. அது மாதிரி செய். உனக்கு லட்சுமி மேல ஆசைன்னு தெரியும். ஆனா அவளுக்கு வயசாயிருச்சி. இப்ப அவளுக்கு 36 ஆகப் போவுது. ஆனா உனக்கு 21 வயசுதான் ஆவுது. அதுக்கு பதிலா நீ மரகதத்தை கல்யாணம் பண்ணிக்க. லட்சுமியை வச்சிக்க. உனக்கு குழந்தையும் மரகதம் மூலம் பிறக்கும் லட்சுமியை வச்சிக்கவும் செய்யலாம்" என்றான்.

“முத்துலட்சுமி குழந்தை பெத்துட்டான்னா என்ன செய்யறது?" என்றான் ரங்கசாமி

“பொறக்காம பாத்துக்க" என்றான் முத்துசாமி

“அது லட்சுமிக்கு அநியாயம்" என்றான் ரங்கசாமி. ஒரு நாள் மாலையில் அவளை தன் வீட்டுக்கு அழைத்து சொன்னான்.

“லட்சுமி. நான் உன்னை எல்லோருக்கும் முன்னாடி வச்சி கல்யாணம் பண்ணிக்க போறேன். என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியா?" என்றான். அவனை ஆசையோடு உச்சி மோர்ந்து அணைத்துக் கொண்ட லட்சுமி.

“நீ இல்லைன்னா நான் என்ன ஆயிருப்பேன். நீ என்ன சொன்னாலும் செய்வேன். ஆனா உனக்கு கெட்ட பெயர் வரக் கூடாது. ஊர்லயும் நான் உன்னை வளைச்சி போட்டுட்டேன்னு பேசிக்குவாங்க. அதனால இன்னொன்னு சொல்றேன் அது மாதிரி பண்ணு. பாவம் என் மருமவ. மரகதம் நல்ல பொண்ணு. யாருக்காவது நல்லது பண்ணனும்னா அவளைக் கல்யாணம் பண்ணிக்க. நான் உன் கூடவே இருக்கேன். எப்ப வேணும்னாலும் நான் உன் கூட படுத்துக்குவேன். அதுக்கு அவ சம்மதம் வாங்கிக்க. அது போதும் எனக்கு” என்றாள் லட்சுமி. ஒரு வேளை முத்துசாமி இவளிடம் இது போலச் சொல்லியிருப்பானோ என்னவோ.

“சரி கேக்கறேன்" என்றான் ரங்கசாமி மரகதம் ஒத்துக் கொண்டாள். அவள் பெற்றோர் கூட ஒப்புக் கொண்டார்கள். ஊரறிய கோவிலில் கல்யாணம் நடந்தது. மரகதத்தின் பெற்றோர் வந்திருந்து திருமணம் செய்துவைத்துவிட்டு போனார்கள்லட்சுமி சந்தோஷத்துடன் இருந்தாள்லட்சுமி தன் வீட்டை விற்று விட்டு ரங்கசாமியியின் வீட்டுக்குள் வந்து விட்டாள். ரங்கசாமியின் வீடு களைகட்டியிருந்தது. தெருவுக்குள் நுழைந் தபோதே, அவன் வீட்டில் விளக்கெரிவது அவனுக்குத் தெரிந்தது. பளிச்சிடும் அந்த வீட்டின் ஒளி தெருவில் விழுவது, தன் வீடு குடும்பமாகி விட்டதை அவனுக்குச் சொன்னது. ரங்கசாமி வீட்டுக்குள் வந்தான்.

“வாங்க வாங்க” என்று வாய் நிறைய அழைத்தாள் மரகதம். அந்த சத்தம் கேட்டு மாவாட்டிக் கொண்டிருந்த லட்சுமி எழுந்து வந்து

“வா ரங்கா” என்று அழைத்தாள்.

“மரகதம், அத்தை, இந்தாங்க பூ" என்று லட்சுமியிடமும், மரகதத்திடமும் பூக்கட்டைக் கொடுத்தான். முகமெல்லாம் சந்தோஷமாக, மரகதம் பெற்றுக் கொண்டாள்லட்சுமி,

“நீயே வச்சி உடு” என்றவாறு மாவு கையை காட்டினாள். மரகதம் அந்த பூச்சரத்தை ரங்கசாமியிடமே கொடுத்து நீங்களும் எனக்கு வச்சி உடுங்க என்றாள். ரங்கசாமி இருவருக்கும் பூச்சரத்தை தலையில் வைத்து விட்டான். ரங்கசாமி குளித்துவிட்டு வந்து தரையில் உட்கார்ந்தான்லட்சுமியும் மரகதமும் உட்கார்ந்திருந்தார்கள்.

“யாரும் போடவேண்டாம். எல்லோரும் சாப்பிடலாம்" என்றவாறு அவன் எல்லோர் முன்னாலும் தட்டை நகர்த்தினான்.

“இப்படி என் புருஷனும் என் மகனும் உக்காந்து சாப்பிட்டிருப்பாங்களா?" என்று பெருமூச்செறிந்தாள் லட்சுமி.

“ஆனா என்ன. நீதான் எனக்கு மவனாவும் புருஷனாவும் இருக்கியே” என்று அவனுக்கு சோறு பரிமாறினாள் லட்சுமி.

“அத உடுங்க" என்றவாறு லட்சுமிக்கு குழம்பு ஊற்றினான் ரங்கசாமி,

“போனதையே பேசிக்கிட்டு" என்றான். சாப்பிட்டுவிட்டு படுக்கைக்குச் சென்றார்கள் மரகதமும் ரங்கசாமியும் லட்சுமி பின் கட்டுக்குச் சென்று படுத்துக் கொண்டாள். அந்த இடம் தான் அவள் வழக்கமாகப் படுக்கும் இடம். ரங்கசாமி

“அத்தை” என்று கூப்பிட்டான்

“என்ன ரங்கா"

“ஏன் அங்க படுத்துக்கிட்டு இருக்கீங்க. அதான் எல்லாரும் ஊருக்குப் போயாச்சே. இன்னமும் ஏன் அங்க படுக்கிறீங்க. இங்க வாங்க" என்றான். அவள் எழுந்து உள்ளே வந்தாள்.

“வாணாம் ரங்கா. ஊர் பேசும்” என்றாள்.

“இதில என்ன ஊர் பேச இருக்கு. ராத்திரி எவன் வந்து கதவைத் தட்டப் போறான். விளக்கணைச்சிட்டுப் படுக்க வேண்டியதுதா னே" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி நீ சொல்ற நான் கேக்கறேன்" என்றவாறு சென்று பின் கட்டுக்கதவை மூடிவிட்டு வந்து அறைக்குள் வந்தாள்.

“நான் என்ன கீழ படுத்துக்கிறேன். நீங்க மேல படுத்துக்கங்க" என்றாள் லட்சுமி

“நீங்க பெரியவங்க. நீங்கதான் மேல படுத்துக்கணும் நான் கீழ படுத்துக்கறேன் அத்தை" என்றாள் மரகதம்.

“என்னை கிழவியாக்கிறுவ போலருக்கே. அதெல்லாம் கிடையாது நான் கீழ படுத்துக்கறேன்” என்றவாறு அவள் பாயை விரித்து கீழே படுத்தாள்.

“என்னது வம்பாப் போச்சு. எல்லோரும் கீழயே படுக்கலாம்" என்றவாறு தரையில் லட்சுமியோடு படுத்தான் ரங்கசாமி. மரகதமும் ரங்கசாமியின் மறுபுறம் படுத்தாள். ரங்கசாமி லட்சுமியை ஒரு கையாலும் மரகதத்தை மறு கையாலும் அணைத்தான். இருவரும் நெருங்கி வந்து அவன் மீது கை போட்டு நெஞ்சைத் தடவினார்கள். ரங்கசாமி லட்சுமியை எழுப்பினான்.

“அத்தை எந்திரிச்சி எல்லாம் கழட்டிட்டுப் படுங்க. மரகதம் நீயும் தான்” என்று ஆணையிட்டான். மரகதமும் லட்சுமியும் வெட்கத்தால்

“வாணாம் வாணாம்” என்றார்கள்லட்சுமி

“ரங்கா நீ அவகூட இரு. அப்புறம் நான் உள்ளே வர்றேன். அவ வெளியெ கொஞ்சம் இருக்கட்டும்" என்றாள்.

“அதெல்லாம் முடியாது. இப்ப எல்லோரும் அம்மணமா இருக்கணும்" என்றான் ரங்கசாமி

“என்னப்பா இது. வெக்கமா இருக்கே. அவ முன்னாடி” என்றாள் லட்சுமி.

“ஆமா அத்தைக்கு முன்னாடி எப்படி" என்று குறுகினாள் மரகதம்.

“சரி ஒண்ணு பண்றேன். வெளக்கை அணைச்சிடறேன். அப்புறம் நானே உங்களுக்கு கழட்டி உடறேன்” என்றான் ரங்கசாமி. சரி என்று விளக்கை அணைத்தாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி எழுந்து லட்சுமியை அணைத்தான்லட்சுமியின் புடவையை உருவிவிட்டு, ஜாக்கெட்டையும் பாவாடையையும் கழற்றி விட்டு நிர்வாணமாக நின்றாள். ரங்கசாமியும் மரகதத்தை இழுத்தான். மரகதம் நாணிக் கோணிக் கொண்டு அவனுடன் இழைந்தாள். ரங்கசாமி அவளது புடவையை இழுத்தான். முட்டிக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்த மார்பகங்களைத் தழுவி புடவை சரிந்தது. அவள் தன்னுடைய ஜாக்கெட்டைக் கழற்றிவிட்டு அப்படியே தரையில் உட்கார்ந்தாள். உட்கார்ந்தவாறு தன் பாவாடையைக் கழற்றி ஒதுக்கி வைத்து விட்டு காலைச்சுருக்கி கோணிக் கொண்டு படுத்துக் கொண்டாள். ரங்கசாமி லட்சுமியை இழுத்து தன் அருகில் உட்கார வைத்துக் கொண்டான்லட்சுமி அவனைத் தள்ளி கீழே போட்டு அவன் மீது கவிழ்ந்தாள். ரங்கசாமி அவளது மார்பகங்களைப் பிடித்துக் கடித்தான். அவள்

“ம். ம்ம்ம் ஆ” என்று முனகினாள். மரகதம் திரும்பிப் பார்த்தாள்லட்சுமியின் வாளிப்பான உடல் ரங்கசாமியின் மேலே ததும்பிக் கொண்டிருந்தது. ரங்கசாமி அவளது பெரிய மார்பகங்களில் நீந்தி விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். மரகதம் திரும்பி அவனது அருகில் நெருங்கிப் படுத்துக் கொண்டு அவனது காதைக் கடித்தாள். ரங்கசாமியின் உறுப்பு விடைத்துக் கொண்டிருந்ததுலட்சுமி கவிழ்ந்து அதனைப் பிடித்து தன் வாயில் வைத்து உறிய ஆரம்பித்தாள். ரங்கசாமி மரகதத்தை எழுப்பினான்.

“என்னா?" என்றாள் மரகதம்.

“என் முகத்துக்கு நேர் மேலெ நில்லு” என்றான் ரங்கசாமிஅவள் எழுந்து அவனது முகத்துக்கு நேர் மேலே கால்களை அகட்டி விரித்து நின்றாள். உட்கார் என்றான் ரங்கசாமி அவளுக்குப் புரிந்தது. அவள் மெல்ல உட்கார்ந்தாள். ரங்கசாமி சுவைக்க ஆரம்பித்தான். மரகதம் துடித்தாள்லட்சுமி எழுந்து நின்றாள். உட்கார்ந்திருந்த மரகதம் தன்னை நோக்கி வரும் லட்சுமியைப் பார்த்தாள்லட்சுமியும் காலை அகட்டிக் கொண்டு அவளருகில் வந்தாள். தான் எழுந்து கொண்டு லட்சுமி தன்னுடையை உறுப்பை ரங்கசாமியின் முகத்தில் தேய்க்க வருகிறாளோ என்று யோசித்தாள். ஆனால் லட்சுமி உட்கார்ந்திருந்த மரகதத்தின் தலையைப் பற்றி தன்னுடைய உறுப்பில் தேய்த்தாள். மரகதம் இதுவரை செய்யாதது இது. ஏன், சிந்தித்தது கூட இல்லை. காமவெறியில் மரகதத்தின் கண்களும் லட்சுமியின் கண்களும் கோவைப்பழம் போலச் சிவந்திருந்தன. உடலெங்கும் பற்றி எரிந்த காமத் தூண்டுதலில், மரகதம் தன் நாவை நீட்டி லட்சுமியின் உறுப்பைச் சுவைக்கலானாள்லட்சுமி திரும்பி நின்று கொண்டாள்லட்சுமியின் ப்ருஷ்டபாகம் மரகதத்தின் முகத்தில் மோதியது. கால்களை விரித்தபடி லட்சுமி குனிந்து ரங்கசாமியின் உறுப்பை உறிய ஆரம்பித்தாள். மரகதத்தின் முன்னால் தெரிந்த லட்சுமியின் உறுப்பை தேடித் தேடி மரகதம் சுவைத்தாள்.

லட்சுமி எழுந்து ரங்கசாமியின் இடுப்பின் மீது உட்கார்ந்தாள். அவனது உறுப்பு சளக்கென்று உள்ளே சென்றதுலட்சுமி எம்பி எம்பி குதித்தாள். ஆடும் அவளது மார்பகங்களில் மெய்மறந்த மரகதம் முன்னால் நகர்ந்து அவளது மார்பகங்களை பற்றி உறிய ஆரம்பித்தாள். மூன்று பேருக்கும் உணர்ச்சி பொங்கிக் கொண்டிருந்தது. ராமசாமியின் உறுப்பு லட்சுமிக்குள். மரகத்தின் உறுப்பு ரங்கசாமியின் வாயில்.

மாரியின் ஞாபகம் வந்ததும்,

“சே நம்மவும் நக்கிகிட்டே இருக்க வேண்டாம்" என்று சிந்தித்து ரங்கசாமி மரகதத்தை எழுப்பினான்லட்சுமியின் மரகதமும் இடத்தை மாற்றிக் கொண்டார்கள். உள்ளே இடிக்க இடிக்க மரகதம் துடித்தாள். அவளை நிரப்பிய ரங்கசாமியின் உறுப்பு, அவளைச் சொர்க்கத்துக்கே அனுப்பியது. ரங்கசாமி அவளைக் கீழே தள்ளி அவள் மீது படர்ந்தான்லட்சுமி எழுந்து தன்னுடைய உறுப்பை மரகதத்துக்குச் சாப்பிடக்கொடுத்தாள். ரங்கசாமி விடாமல் இடித்துக் கொண்டிருக்க, மரகத்தின் கண்கள் செருகின.

கண்களிலிருந்து கண்ணீர் பொங்கி வந்ததுலட்சுமியும் விடாமல், மரகத்தின் மார்பகங்களைப் பற்றி உறிஞ்சினாள். உடலெங்கும் எதிர்பாராத உணர்ச்சி பொங்க துடித்து உச்சம் எய்தினாள் மரகதம். அவள் உச்சம் எய்தியும் விடாமல் ரங்கசாமி இடித்துக் கொண்டிருந்தான். மரகதம் இந்த அளவுக்கு இதுவரை உணர்ச்சி எய்திராததால், உடல் தாங்க முடியாமல் இன்னொரு முறையும் உணர்ச்சி எய்த, அவனை வலுக்கட்டாயமாகத் தள்ளினாள்.

“ஏய் என்னா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்னால முடியலை. ரெண்டு தடவை ஆயிருச்சி" என்றவாறு அவனைக் கட்டிக் கொண்டாள்லட்சுமி

“ரங்கா ரங்கா" என்று அரற்றியவாறு ரங்கசாமியின் உறுப்பை பிடித்து தன் வாயில் வைத்துக்
கொண்டாள்லட்சுமியின் உறுப்பை மெல்ல மரகதம் தடவினாள். ரங்கசாமி லட்சுமியைக் கீழே தள்ளி அவள் மீது படர்ந்தான். மரகதம் லட்சுமியின் மார்பகங்களைக் கவ்விக் கொண்டு சப்பினாள். ரங்கசாமி லட்சுமியின் உதடுகளைக் கவ்விக் கொண்டு உறிஞ்சினான். மெல்ல மெல்ல ஆரம்பித்த அவனது இடி எஞ்சின் போல வேகம் பிடித்ததுலட்சுமி இப்போது அரற்ற ஆரம்பித்தாள்.

“ரங்கா ரங்கா" என்றவாறு

“அய்யோ அம்மா, குத்துறானே. ம்ம். ம்ம்” என்றவாறு அவனது இடியை தாங்கிக் கொண்டாள் லட்சுமி. ரங்கசாமியின் உச்சம் வருவதற்குள் மரகதம் உறிஞ்சியதில் அவளுக்கு உணர்ச்சி உச்சம் வந்துவிட்டது. ரங்கசாமி இரண்டுபேரையும் புரட்டி எடுத்ததில் திருப்தியுடன் லட்சுமி மீது கவிழ்ந்து தானும் உணர்ச்சி உச்சம் எய்தி லட்சுமியை ரொப்பினான்லட்சுமி அயர்ந்து போய் மல்லாக்க கிடந்தாள். மூவரின் முகத்திலும் இளிப்பும் திருப்தியுமாக புன்னகை விரிந்தது.

“இப்பத்தான் வீடு களையா இருக்கு. ஒரு பொண்ணு வேணும்னு நெனச்சேன். இப்ப ரெண்டு
பொண்ணு இருக்கு வீட்டில. அதுவும் சந்தோஷமா. நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒருகாலத்திலயும் சண்டை போடக்கூடாது. உங்க ரெண்டு பேருக்கும் ஒத்தாப்பல தான் நான் எதுவும் பண்ணுவேன்“

“அத்தை நீங்களும் குழந்தை பெத்துக்கங்க அத்தை. யார் என்ன சொல்லப்போறா? ஒரு காலத்தில நீங்க எனக்கு மாமியார். இப்பத்தான் யாரும் இல்லையே. ஒரு வகையில பாத்தா நீங்க யாரோ நான் யாரோ. ரெண்டு பேரையும் இவர்தான் வச்சிருக்காரு. உங்களுக்கு குழந்தை பொறந்தா என்ன எனக்குக் குழந்தை பொறந்தா என்ன? எல்லோரும் இங்க வளரட்டும்" என்றாள் மரகதம்

“எங்கயோ ஆரம்பிச்சி, எங்கயோ முடிஞ்சிருச்சி" என்றான் ரங்கசாமி. முத்துவோடு அடுத்த நாள் பேசிக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி.


“நான் நியாயஸ்தன்னு சொல்லலை. ஆனா நண்பனுக்கு என்னால துரோகம் பண்ண முடியலைலட்சுமிக்கும் மரகதத்துக்கும் வாழ்வு கொடுத்தேன். அதே நேரம் என்னோட மனசுக்கும் துரோகம் பண்ணலை. தனியா இருக்கும்போது கோமளா மேல ஆசை வந்துச்சி. அது எவ்வளவு பெரிய துரோகம்னு எனக்குப் பட்டிச்சி. இது மாதிரி தறி கெட்டுப் போயிடக்கூடாதுன்னுதானோ என்னமோ எனக்கும் கல்யாணம் ஆகியிருச்சி. அது நல்லதுக்குத் தான். ருசி கண்ட பூனை உரியை உரியைத் தாவும். ஒரு தடவை ருசி பார்த்து அது போயிடுச்சின்னா, அந்த ருசிக்கு நாக்கும் உடம்பும் அலையத் தான்
செய்யும். அதையும் கட்டுப்படுத்தலைன்னா மாரி மாதிரி எங்க எங்கன்னு தேடி அழிய வேண்டியது தான். அந்த கட்டுப்பாட்டுக்குள்ள வரதுக்குத்தான் கல்யாணம் கார்த்தின்னு. இதெல்லாம் அப்பப்ப உடையத் தான் செய்யும். நாம திரும்பித் திரும்பி அந்தக் கட்டுப்பாட்டை போட்டுக்கிட்டே இருக்கணும்”

“எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சாலும், லட்சுமி புருஷன் திரும்பி வந்தா என்ன செய்யப்போற?" என்றான் முத்துசாமி.

“அவ விரும்பினா அவ புருஷன் கிட்ட போறதைத் தடுக்க மாட்டேன். ஆனா அவ போக இஷ்டப்படலைன்னா நான் காப்பாத்த வேண்டியதுதான்”

“அதுக்குத்தான் சொல்றேன். வேணா அவ கல்யாணத்தை ரத்துப் பண்ணிட்டு, கல்யாணம் பண்ணிக்க" என்றான் முத்து.

“என்னப்பா, கொஞ்ச மாசம் முன்னாடி வேற சொன்ன. இப்ப வேற சொல்ற?" என்றான் ரங்கசாமி.

“லட்சுமி முழுகாம இருக்கான்னு எங்க அம்மா சொல்றாங்க" என்றான் முத்துசாமி.

“அய்யய்யோ" என்றான் ரங்கசாமி ஊரறிய லட்சுமியையும் கல்யாணம் செய்து கொண்டான் ரங்கசாமி.

COMPLETED

சூப்பர் காவியம்