16-04-2020, 12:16 PM
திவ்யாவின் தோழிகள் அவளை முதலிரவு அறைக்குள் தள்ளி கதவை சாத்த, வெட்கத்துடன் தலை குனிந்தபடி அறைக்குள் வந்து நின்றாள். வெட்கப்புன்னகையோடு தலையை நிமிர்த்தி பார்த்தாள்.
அறை முழுவதும் அலங்கரிப்பட்டிருந்தது. திவ்யாவின் பஞ்சு மேனியை சுமக்க போகும் பஞ்சு மெத்தை முழுவதும் பூக்கள் தூவப்பட்டிருந்தது. அறை முழுவதும் பூக்களின் மணம் சூழ்ந்திருந்தது. அதே நேரம் தன்னை இன்பக்கடலில் ஆழ்த்த போகும் கணவனை காணாமல் திவ்யாவின் கண்கள் அலைமோதியது.
சட்டென்று இரு கைகள் திவ்யாவின் கண்களை மூடி பற்றிக்கொண்டது. திடுக்கென பதறியவள் சற்று நிதானமானாள். அந்த அறைக்குள் தன் கணவனைத் தவிர வேறு யாராக இருக்க முடியும் என்ற நம்பிக்கை தான்.
திவ்யா தன் பூவிதழ் மலர சிரித்தாள்.
" என்ன விளையாட்டு இது" வெட்கத்தோடு கேட்டாள்.
"இன்னைக்கு நமக்கு முதலிரவு. முதல் தடவை நாம ஒன்னு சேர போற நாள். இந்த நாளை நாம வாழ்க்கை முழுசும் நெனச்சு நெனச்சு சந்தோசப்படனும். மத்த நாள் மாதிரி சாதாரணமா இருக்கக்கூடாது."
"அதுக்கு" வெட்கமும் எதிர்பார்ப்பும் கலந்து கேட்டாள்.
கருப்பு ரிப்பன் வடிவிலான துணியை அவளுடைய கண்களை மூடி கட்டினான்.
( திவ்யா புருஷன் ரசனைக்கார பயலா இருப்பான் போலயே னு தானே நினைக்கிறீங்க)
"என்னோட கண்ணை கட்டிட்டா அப்புறம் நான் எப்படி பாக்குறது"
"இப்போ நமக்குள்ள நடக்கப்போறதை கண்ணால பாக்குறதை விட, உன் உடம்பாலயும் மனசாலயும் அனுபவிச்சு உணரனும்."
"ஹம்" என்றாள்.
திவ்யாவை பொறுமையாக கட்டிலுக்கு அருகில் கொண்டு சென்றான். மெதுவாக அமர வைத்தான்.
"பால்" கையில் இருந்த பால் சொம்பை நீட்டினாள்.
"இதை அப்புறம் பாத்துக்கலாம்" அதை வாங்கி அருகில் வைத்தான்.
கண்ணை திறந்திருந்தால், புருஷன் எங்க பாக்குறான் எதை தொட போறான் னு பாக்க முடியும். கண்ணை கட்டியிருந்தால், எதைப் பாக்குறான் எதை தொடப்போறானு ஒரு எதிர்பார்ப்பும் இருக்கும் த்ரீல்லும் இருக்கும். அது அவளுக்கு புது அனுபவத்தைக் கொடுக்கும்.
( ஓகோ.. இதுக்குத்தான்யா கண்ணை கட்டிவிட்டுருக்கான். இது நம்மளோட மைண்டு வாய்ஸ்.)
அறை முழுவதும் அலங்கரிப்பட்டிருந்தது. திவ்யாவின் பஞ்சு மேனியை சுமக்க போகும் பஞ்சு மெத்தை முழுவதும் பூக்கள் தூவப்பட்டிருந்தது. அறை முழுவதும் பூக்களின் மணம் சூழ்ந்திருந்தது. அதே நேரம் தன்னை இன்பக்கடலில் ஆழ்த்த போகும் கணவனை காணாமல் திவ்யாவின் கண்கள் அலைமோதியது.
சட்டென்று இரு கைகள் திவ்யாவின் கண்களை மூடி பற்றிக்கொண்டது. திடுக்கென பதறியவள் சற்று நிதானமானாள். அந்த அறைக்குள் தன் கணவனைத் தவிர வேறு யாராக இருக்க முடியும் என்ற நம்பிக்கை தான்.
திவ்யா தன் பூவிதழ் மலர சிரித்தாள்.
" என்ன விளையாட்டு இது" வெட்கத்தோடு கேட்டாள்.
"இன்னைக்கு நமக்கு முதலிரவு. முதல் தடவை நாம ஒன்னு சேர போற நாள். இந்த நாளை நாம வாழ்க்கை முழுசும் நெனச்சு நெனச்சு சந்தோசப்படனும். மத்த நாள் மாதிரி சாதாரணமா இருக்கக்கூடாது."
"அதுக்கு" வெட்கமும் எதிர்பார்ப்பும் கலந்து கேட்டாள்.
கருப்பு ரிப்பன் வடிவிலான துணியை அவளுடைய கண்களை மூடி கட்டினான்.
( திவ்யா புருஷன் ரசனைக்கார பயலா இருப்பான் போலயே னு தானே நினைக்கிறீங்க)
"என்னோட கண்ணை கட்டிட்டா அப்புறம் நான் எப்படி பாக்குறது"
"இப்போ நமக்குள்ள நடக்கப்போறதை கண்ணால பாக்குறதை விட, உன் உடம்பாலயும் மனசாலயும் அனுபவிச்சு உணரனும்."
"ஹம்" என்றாள்.
திவ்யாவை பொறுமையாக கட்டிலுக்கு அருகில் கொண்டு சென்றான். மெதுவாக அமர வைத்தான்.
"பால்" கையில் இருந்த பால் சொம்பை நீட்டினாள்.
"இதை அப்புறம் பாத்துக்கலாம்" அதை வாங்கி அருகில் வைத்தான்.
கண்ணை திறந்திருந்தால், புருஷன் எங்க பாக்குறான் எதை தொட போறான் னு பாக்க முடியும். கண்ணை கட்டியிருந்தால், எதைப் பாக்குறான் எதை தொடப்போறானு ஒரு எதிர்பார்ப்பும் இருக்கும் த்ரீல்லும் இருக்கும். அது அவளுக்கு புது அனுபவத்தைக் கொடுக்கும்.
( ஓகோ.. இதுக்குத்தான்யா கண்ணை கட்டிவிட்டுருக்கான். இது நம்மளோட மைண்டு வாய்ஸ்.)