05-04-2020, 05:13 PM
அவர்கள் சென்றவுடன் நானும் மெதுவாக அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்து... என் பைக்ல மெதுவா கோயில நோக்கி போனேன். நடந்ததை என்னால் நம்பவே முடியல. என்னைக்காவது ஒருநாள் நடக்கும்னு எதிர்பார்த்தேன். இவ்வளவு சீக்கிரம் பார்ப்பேன்னு நினைக்கலை. ராஜா சார் கில்லாடிய இருப்பார் போல சைலெண்டா காரியத்தை முடிச்சிட்டார். கவியும் போன்ல அதிகமா பேசிக்கிட்ட மாதிரி தெரியல. எந்த புத்துல எந்த பாம்பு இருக்குமோ தெரியல. கணவனாக சில விஷயத்தை ரசிச்சாலும் மனசு ஓரத்துல ஒரு வலியும் பயமும் இருந்துச்சு. ஆனாலும் செம கிளுகிளுப்பு இருந்தது. மண்ணு திங்க போற உடம்பை மனுஷன் திண்னா குறைஞ்சா போகபோதுன்னு மனச தேத்திக்கிட்டேன். போன்ல கால் வந்துச்சு கவிதா கால் பண்ணா... ஏங்க எங்க இருக்கீங்க.. இங்க பூஜை முடிஞ்சுருச்சு.. என்றாள் நான் எங்க இருக்க கவி என்றேன்... கோயில் வாசல்லதான் வாங்க என்றாள்.. சரி இதோ வரேன் என்றேன். மெதுவாக கோயில் வாசலை அடைந்தேன்... கவி உண்மையான பூஜையிலுருந்து வந்தது போல் குத்து விளக்காட்டம் மங்களகரமாக நின்றிருந்தாள். நான் அருகில் சென்றவுடன் ஒரு பிரசாத பையுடன் நின்ருந்தவளிடம் பூஜை எப்படி இருந்துச்சு கவி என்றேன்... பைக்ல உட்கார்ந்து கொண்டே செம பூஜை என் வாழ்நாள்ல இப்படி ஒரு பூஜை பன்னதேயில்ல என்றாள் எனக்குத்தான் தெரியும் குத்து விளக்கு பூஜை எப்படி இருந்துச்சுனு... பைக் ஐ வீட்டுக்கு திருப்பினேன். வீட்டுக்கு சென்றவுடன் என் மாமியார் கதவை திறந்து விட்டு ஏங்க தம்பி நீங்களுமா.. கோயில்ல பூஜைல இருந்தீங்க... அவளை விட்டுட்டு வீட்டுக்கு வந்திருக்கலாம்ல.. என்றாள்... கவி வேகமாக என்னை திரும்பி பார்த்து... எங்கங்க போனீங்க வீட்டுக்கு வரலையா? என்று கேட்டாள்.. ஏதொ அவள் மனதிற்கு தோன்றியது போல் அவள் குரல் சத்தம் குறைந்து யோசனையை பாத்ரூம் க்குள் நுழைந்தாள்.