അമ്മായിയപ്പൻ തന്ന സൗഭാഗ്യം

[Okyes?]

ഓഹോ….നീ ഇമോഷണൽ സെന്റിമെന്റ്സ് കാണിക്കാനുള്ള സമയമല്ല ഇത്….സഹിക്കുന്നതിന്റെ പരമാവധി ഞാൻ സഹിച്ചു കഴിഞ്ഞു…..നീ ഇറങ്ങുന്നുണ്ടോ…..എന്നോടൊപ്പം….

ഞാൻ അത്രയ്ക്ക് പക്വമായിട്ടില്ല …മനസ്സിലാക്കു…സൈഫ് പറഞ്ഞു….
പക്വമാകാഞ്ഞിട്ടാണോ അല്പം മുമ്പ് നീ എല്ലാം മറന്നു കിടന്നത്…..നിനക്ക് വേണ്ടതെല്ലാം ഉണ്ട്….പണം ഈ ശരീരം സുഖകരമായ ജീവിതം….നീ ആലോചിക്ക്…ഞാൻ എല്ലാം ആലോചിച്ചു തന്നെയാ…..സമയമില്ല ഈ അസമയത്ത് കട തുറക്കുന്നത് ആരുടെയെങ്കിലും ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടാൽ പ്രശ്നമാകും…..നമുക്ക് ഈ രാത്രിയിൽ ഇവിടെ നിന്നും തിരിക്കാം ….മൂന്നാർ ബൈക്കുപേക്ഷിച്ചിട്ടു തമിഴ്നാട്ടിലേക്ക് പോകാം…അവിടെ നീയും ഞാനും നമുക്കൊരുമിച്ചു കഴിയാം…..ഒരു കുഴപ്പവുമുണ്ടാകാതെ ഞാൻ നിന്നെ നോക്കിക്കൊള്ളാം….ലൈല സൈഫിനെ കൺവിയൻസ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചു…
എന്നാലും…..
ഒരു എന്നാലുമില്ല…ഇനി ഞാനിവിടെ നിന്നാൽ ഒന്നുകിൽ നിന്റെ നൗഷാദ് ഇക്ക യെ കൊല്ലും എന്നിട്ടു ഞാനും ചാവും…..
അയ്യോ നിങ്ങള് പടച്ചവന് നിരക്കാത്തത് ഒന്നും പറയാതെ…..
എങ്കിൽ നീ ബൈക്കെടുക്ക്…അവസാനം സൈഫിനു സമ്മതിക്കുകയെ നിവർത്തി ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ……അവൻ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ലൈല പിറകെ ഇറങ്ങി ഗേറ്റിന്റെ റിമോട്ടെടുത്ത്…..മെയിൻ ഡോർ ലോക്ക് ചെയ്തു താക്കോൽ കാലചവിട്ടിയുടെ അടിയിൽ വച്ച്…കയ്യിലെ ബാഗും റിമോട്ടുമായി അവൾ ഗേറ്റിലേക്ക് നടന്നു….സൈഫ് ബൈക്കുമെടുത്തു പിറകെ ചെന്ന്…..പുറത്തേക്കിറങ്ങി….ഗേറ്റു റിമോട്ട് ഉപയോഗിച്ച് അടച്ചു….റിമോട്ട് ഗേറ്റിനു മുകളിൽ കൂടി അകത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു….സൈഫിന്റെ ബൈക്കിനു പിറകിൽ കയറി ……കടയിൽ എത്തി……സൈഫിനെ കൊണ്ട് കടതുറപ്പിച്ചു…ബാഗിനുള്ളിൽ അവിടെ സ്വർണ്ണമായിട്ടുണ്ടായിരുന്നതെല്ലാം എടുത്തു വച്ച്….ബൈക്കിൽ കയറി മൂന്നാറിന് തിരിച്ചു…..സമയം പന്ത്രണ്ടിന് പത്തുമിനിറ്റ്…….സൈഫ് തനിക്കു സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മാറ്റങ്ങളെകുറിച്ചാലോചിക്കുകയായിരുന്നു…..തണുത്ത കാറ്റടിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും പിറകിൽ ഇരിക്കുന്ന ലൈല ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല…വഴിയിലെങ്ങാനും പോലീസ് പൊക്കിയാൽ തീർന്നു…..അവൻ മനസ്സിനെ ലാസ്സമായി പായിച്ചു…..ഒരു രണ്ടുമണിക്കൂർ കൊണ്ട് സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾ എന്തെല്ലാമാണ്…..ഒരു അഞ്ചടി നാലിഞ്ച് പൊക്കമുള്ള ഉഗ്രൻമുലകളും അതിനൊത്ത നിതംബവും അതുമാത്രമല്ല ഇപ്പോൾ ദേഹത്ത് നിന്നും വമിക്കുന്ന പെര്ഫയൂമിന്റെ ഗന്ധം….അതിനോടൊപ്പം ആമുലകൾ തന്റെ പുറത്തു അമരുമ്പോൾ പകരുന്ന സുഖം ഇതെല്ലം സൈഫിനു കൂടുതൽ ആവേശം പകർന്നു….മൂന്നാർ ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ എത്തി…..ഭാഗ്യം ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല അവനു ശ്വാസം നേരെ വീണു…..അടുത്ത് കണ്ട സൈഡിലേക്ക് ബൈക്ക് പാർക്ക് ചെയ്തു ചാവി പോലും എടുക്കാൻ നിന്നില്ല….നേരെ കണ്ട ബസിൽ ലൈലയും സൈഫും കയറി…..ബസിന്റെ ബോർഡിലേക്ക് അവൻ കണ്ണൊന്നു പായിച്ചു…കൊടൈക്കനാൽ…..

**********
മക്കളെ വിളിച്ചുണർത്തി ഉച്ചയൂണും കഴിഞ്ഞു….ഞാൻ നീലിമയോട് പറഞ്ഞു “നിതിനെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് വരാം…..
അവളുടെ മുഖം വാടിയതു പോലെ….അയ്യേ പൊട്ടി പെണ്ണെ ഞാൻ അതിനെക്കുറിച്ചൊന്നും സംസാരിക്കാൻ പോകുന്നില്ല
പോ അവിടുന്ന്…നീലിമ എന്നെ ഒന്ന് തള്ളി…..ഇനി എപ്പോൾ വരും ശ്രീയേട്ടൻ,,,,,
ഞാൻ പറഞ്ഞിലേ നീലിമേ കോട്ടയത്ത് വരെ പോകണം എന്ന്….അത് കഴിഞിങ്ങെത്താം….പോരെ….
ഓ…മതിയെ..പതിയെ ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ സ്നേഹം വളർന്നു……ഞാനിറങ്ങി നേരെ അമ്പലപ്പുഴ സ്റ്റേഷനിൽ ചെന്നപ്പോൾ നിതിൻ അവിടെയുണ്ട്…..
ഹായ് സാർ….
ആ ശ്രീകുമാറോ വന്നിരിക്ക്…..
സാറ് ഉച്ചക്ക് ഊണ് വീട്ടിൽ നിന്നായിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞല്ലോ…..ഞാൻ വന്നപ്പോഴേക്കും സാർ ബൈക്കെടുത്തു പോയിക്കളഞ്ഞു….ബൈക്ക് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു….നമ്മുടെ വീടിന്റെ പിറകിൽ എന്തോ ഒന്ന് ഒടിഞ്ഞു കിടക്കണ പോലെ തോന്നി ഇന്നലെ മഴയല്ലായിരുന്നോ…..അത് നോക്കാൻ ഞാൻ വണ്ടി ഗേറ്റിൻറ്റെടുത്ത നിർത്തിയിട്ട പോയി നോക്കിയിട്ടു തിരിച്ചു വന്നപ്പോഴേക്കും സാറങ്ങു പൊയ്ക്കളഞ്ഞു….