16-02-2019, 10:49 AM
"நல்ல வசதியான ஆளுதான் போல நீ..? உனக்கு ஏன்யா என்மேல ஆசை..? நல்லா பெரிய லெவல்ல ஏதாவது புடிச்சிருக்கலாமே..?"
"எ..எனக்கு இதுலாம் பழக்கம் இல்லை.. இது.. சும்மா.. திடீர்னு உன்னை பாத்ததும்.. திடீர்னு நடந்து போச்சு.."
"அந்த போட்டோல இருக்குறது யாரு.. உன் பொண்டாட்டியா..?"
"ம்ம்..."
"கிளி மாதிரி பொண்டாட்டியை வச்சுக்கிட்டு.. ஏன்யா இந்த வேலைலாம் பண்ற நீ..?" அவள் என்னை ஒரு மாதிரி கேவலமான பார்வை பார்த்தபடி கேட்டாள்.
"சு..சும்மா.. ஒரு தடவை ப..பண்ணிப் பாக்கனும்னு ஆசை..!!"
"ம்ம்ஹஹ்ம்ம்.. அப்டி என்ன ஆசையோ.. என்கிட்டயும் அதுதான் இருக்குது..!!"
அவள் சலிப்பாக சொன்னாள். நான் அவள் பேசியதை புன்னகையுடன் ரசித்தேன். அவளை பெட்ரூமுக்கு அழைத்து சென்றேன். உள்ளே சென்றதுமே அவள் பரபரவென புடவையை அவிழ்த்தெறிந்தாள். நொடிகளில் ஜாக்கெட், பெட்டிக்கோட்டுக்கு மாறினாள். அந்த ஜாக்கெட்டையும் அவள் கழட்டப் போக, நான் தடுத்தேன்.
"ஏய்.. கொ..கொஞ்சம் இரு.. என்ன அவசரம்..?" என்றேன் தடுமாறியவனாய்.
"அவசரமா..? எனக்கு என்ன அவசரம்..? ரெண்டு மணி நேரத்துக்கு மேல ஒரு நிமிஷம் கூட இருக்க மாட்டேன்.. நீதான் அவசரப்படணும்..!! பொறுமையா பண்ண இங்க என்ன பூஜையா நடக்குது..? வா..!!"
அவள் எரிச்சலாக சொல்ல, அப்போதுதான் நான் அதை கவனித்தேன். அவளது ஜாக்கெட்டின் இடது பக்கத்தில், மார்புக்கு மேலே புடைப்பாக.. என்ன அது..?
"ஏய்.. என்ன அது.. ஜாக்கெட்டுக்குள்ள..?"
"ம்ம்.. என் பர்ஸ்..!!"
சொல்லிக்கொண்டே அவள் ஜாக்கெட்டுக்குள் கைவிட்டு, அந்த பர்ஸை எடுத்தாள். நன்கு புஷ்டியாக இருந்தது அந்த பர்ஸ். நிறைய பணம் இருக்கவேண்டும் என்று பார்த்ததுமே தெரிந்தது. அகிலா மெத்தை மேல் கிடந்த தலையணையை தூக்கி, பர்ஸை அதன் அடியில் போட்டாள். இப்போது ஜாக்கெட் கொக்கிகளை ஒவ்வொன்றாக கழட்ட ஆரம்பித்தாள். அடக்கி வைத்திருந்த அவளது கனிகள், இப்போது லேசாக பிதுங்கி பிதுங்கி வெளியே வர ஆரம்பித்தன. நான் அடக்கமுடியாமல் அவளிடம் கேட்டுவிட்டேன்.
"நெஜமாவே அது உன் பர்ஸ்தானா..?"
"ஆமாம்.. ஏன்..?"
"பாத்தா அப்டி தெரியலையே..?"
"வேற எப்டி தெரியுது..?"
"யார்ட்டயோ பிக்பாக்கெட் அடிச்ச மாதிரி தெரியுது..?"
"ப்ச்.. அதான் என்னுதான்னு சொல்றேன்ல..?"
"இரு.. பர்ஸை எடுத்துப் பார்த்தா.. தெரிஞ்சிட போகுது.."
சொல்லிக்கொண்டே நான் பர்ஸை எடுக்க, அவள் அதை பட்டென பறித்தாள். என் முகத்தை ஏறிட்டு முறைத்தவள், பின்பு பரிதாபமாக பார்த்தாள். தலையை குனிந்தபடி, கொஞ்ச நேரம் அமைதியாக இருந்தாள். அப்புறம் மெல்லிய குரலில் சொன்னாள்.
"பிக்பாக்கெட்லாம் இல்லை.. கீழ கெடந்து எடுத்தேன்..!!"
"ஹாஹா.. கீழ கெடந்ததை நீயே வச்சிக்கிர்றதும்.. கிட்டத்தட்ட பிக்பாக்கெட் மாதிரிதான்..!! தயவு செஞ்சு இதை போலீஸ்ல கொடுத்திடு..!!" நான் சிரித்தபடி சொல்ல, அவள் சூடாக முறைத்து பார்த்தாள்.
"ஹ.. உனக்கென்ன.. கடல் மாதிரி வீடு, கப்பல் மாதிரி கார் வச்சிக்கிட்டு என்ன வேணா சொல்வ..!! இது கடவுளா பாத்து எனக்கு கொடுத்த காசு.. இதை யாருக்கும் கொடுக்க மாட்டேன்.."
சொன்னவள் மீண்டும் அந்த பர்ஸை தலையணையின் அடியில் திணித்தாள். படக்கென்று பெட்டிக்கொட்டையும் உருவிப் போட்டாள். வெறும் ப்ரா ஜட்டியுடன் மெத்தை மீது ஏறி படுத்துக் கொண்டாள். விட்டத்தை பார்த்தவாறு,
"வா.. வந்து ஆரம்பி.." என்றாள்.
"ப்ச்.. ஏய்.. இப்டி பட்டுன்னு படுத்துக்கிட்டா எப்படி..?" நான் சலிப்பாக கேட்டேன்.
"வேற எப்படி படுக்கணும்..?"
"எ..எனக்கு.. எனக்கு உன்கிட்ட கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருக்கணும்.."
"படுக்குறதுக்குத்தான் காசு வாங்குறேன்.. நீ பேசுறதை கேக்குறதுக்குலாம் இல்லை..!!" அவள் எரிச்சலாக சொல்ல, நான் அவளை முறைத்தேன். பின்னர் அமைதியான குரலில் கேட்டேன்.
"எத்தனை நாளா இந்த தொழில்ல இருக்குற..?"
"ஏன் கேக்குற..?"
"சொல்லு.."
"ரெண்டு வருஷம் ஆச்சு.."
"இதுவரை.. ஒரே நாள்ல.. மேக்சிமம் எவ்வளவு சம்பாதிச்சிருக்க..?"
"அ..அது..."
"சொல்லு..."
"ஒ..ஒரு.. ரெ..ரெண்டாயிரம்.. மூவாயிரம் வரை சம்பாதிச்சிருக்கேன்.."
நான் என் பர்சை எடுத்தேன். உள்ளே கத்தையாக இருந்த மொத்த பணத்தையும் அப்படியே அள்ளி, அவளுடைய கையில் திணித்தேன்.
"இதுல ஒரு பதினஞ்சு, இருவதாயிரம் இருக்கும்.. வச்சுக்கோ...!!"
"ஐயையோ.. எதுக்குயா இவ்ளோ பணம்..?" அவள் பதறிப் போனவளாய் கேட்டாள்.
"என்கூட பேசிட்டு இருக்குறதுக்கு..!!"
அவள் மிரண்டு போனாள். கை நிறைய இருந்த பணத்தை கொஞ்ச நேரம் மிரட்சியாக பார்த்தாள். அப்புறம் அப்படியே நிமிர்ந்து என் முகத்தை பார்த்தாள். இப்போது அந்த பார்வையில் நிறைய மரியாதை கலந்திருந்தது. ஒரு மாதிரி பரிதாபமான குரலில் சொன்னாள்.
"எ..எனக்கு இதுலாம் பழக்கம் இல்லை.. இது.. சும்மா.. திடீர்னு உன்னை பாத்ததும்.. திடீர்னு நடந்து போச்சு.."
"அந்த போட்டோல இருக்குறது யாரு.. உன் பொண்டாட்டியா..?"
"ம்ம்..."
"கிளி மாதிரி பொண்டாட்டியை வச்சுக்கிட்டு.. ஏன்யா இந்த வேலைலாம் பண்ற நீ..?" அவள் என்னை ஒரு மாதிரி கேவலமான பார்வை பார்த்தபடி கேட்டாள்.
"சு..சும்மா.. ஒரு தடவை ப..பண்ணிப் பாக்கனும்னு ஆசை..!!"
"ம்ம்ஹஹ்ம்ம்.. அப்டி என்ன ஆசையோ.. என்கிட்டயும் அதுதான் இருக்குது..!!"
அவள் சலிப்பாக சொன்னாள். நான் அவள் பேசியதை புன்னகையுடன் ரசித்தேன். அவளை பெட்ரூமுக்கு அழைத்து சென்றேன். உள்ளே சென்றதுமே அவள் பரபரவென புடவையை அவிழ்த்தெறிந்தாள். நொடிகளில் ஜாக்கெட், பெட்டிக்கோட்டுக்கு மாறினாள். அந்த ஜாக்கெட்டையும் அவள் கழட்டப் போக, நான் தடுத்தேன்.
"ஏய்.. கொ..கொஞ்சம் இரு.. என்ன அவசரம்..?" என்றேன் தடுமாறியவனாய்.
"அவசரமா..? எனக்கு என்ன அவசரம்..? ரெண்டு மணி நேரத்துக்கு மேல ஒரு நிமிஷம் கூட இருக்க மாட்டேன்.. நீதான் அவசரப்படணும்..!! பொறுமையா பண்ண இங்க என்ன பூஜையா நடக்குது..? வா..!!"
அவள் எரிச்சலாக சொல்ல, அப்போதுதான் நான் அதை கவனித்தேன். அவளது ஜாக்கெட்டின் இடது பக்கத்தில், மார்புக்கு மேலே புடைப்பாக.. என்ன அது..?
"ஏய்.. என்ன அது.. ஜாக்கெட்டுக்குள்ள..?"
"ம்ம்.. என் பர்ஸ்..!!"
சொல்லிக்கொண்டே அவள் ஜாக்கெட்டுக்குள் கைவிட்டு, அந்த பர்ஸை எடுத்தாள். நன்கு புஷ்டியாக இருந்தது அந்த பர்ஸ். நிறைய பணம் இருக்கவேண்டும் என்று பார்த்ததுமே தெரிந்தது. அகிலா மெத்தை மேல் கிடந்த தலையணையை தூக்கி, பர்ஸை அதன் அடியில் போட்டாள். இப்போது ஜாக்கெட் கொக்கிகளை ஒவ்வொன்றாக கழட்ட ஆரம்பித்தாள். அடக்கி வைத்திருந்த அவளது கனிகள், இப்போது லேசாக பிதுங்கி பிதுங்கி வெளியே வர ஆரம்பித்தன. நான் அடக்கமுடியாமல் அவளிடம் கேட்டுவிட்டேன்.
"நெஜமாவே அது உன் பர்ஸ்தானா..?"
"ஆமாம்.. ஏன்..?"
"பாத்தா அப்டி தெரியலையே..?"
"வேற எப்டி தெரியுது..?"
"யார்ட்டயோ பிக்பாக்கெட் அடிச்ச மாதிரி தெரியுது..?"
"ப்ச்.. அதான் என்னுதான்னு சொல்றேன்ல..?"
"இரு.. பர்ஸை எடுத்துப் பார்த்தா.. தெரிஞ்சிட போகுது.."
சொல்லிக்கொண்டே நான் பர்ஸை எடுக்க, அவள் அதை பட்டென பறித்தாள். என் முகத்தை ஏறிட்டு முறைத்தவள், பின்பு பரிதாபமாக பார்த்தாள். தலையை குனிந்தபடி, கொஞ்ச நேரம் அமைதியாக இருந்தாள். அப்புறம் மெல்லிய குரலில் சொன்னாள்.
"பிக்பாக்கெட்லாம் இல்லை.. கீழ கெடந்து எடுத்தேன்..!!"
"ஹாஹா.. கீழ கெடந்ததை நீயே வச்சிக்கிர்றதும்.. கிட்டத்தட்ட பிக்பாக்கெட் மாதிரிதான்..!! தயவு செஞ்சு இதை போலீஸ்ல கொடுத்திடு..!!" நான் சிரித்தபடி சொல்ல, அவள் சூடாக முறைத்து பார்த்தாள்.
"ஹ.. உனக்கென்ன.. கடல் மாதிரி வீடு, கப்பல் மாதிரி கார் வச்சிக்கிட்டு என்ன வேணா சொல்வ..!! இது கடவுளா பாத்து எனக்கு கொடுத்த காசு.. இதை யாருக்கும் கொடுக்க மாட்டேன்.."
சொன்னவள் மீண்டும் அந்த பர்ஸை தலையணையின் அடியில் திணித்தாள். படக்கென்று பெட்டிக்கொட்டையும் உருவிப் போட்டாள். வெறும் ப்ரா ஜட்டியுடன் மெத்தை மீது ஏறி படுத்துக் கொண்டாள். விட்டத்தை பார்த்தவாறு,
"வா.. வந்து ஆரம்பி.." என்றாள்.
"ப்ச்.. ஏய்.. இப்டி பட்டுன்னு படுத்துக்கிட்டா எப்படி..?" நான் சலிப்பாக கேட்டேன்.
"வேற எப்படி படுக்கணும்..?"
"எ..எனக்கு.. எனக்கு உன்கிட்ட கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருக்கணும்.."
"படுக்குறதுக்குத்தான் காசு வாங்குறேன்.. நீ பேசுறதை கேக்குறதுக்குலாம் இல்லை..!!" அவள் எரிச்சலாக சொல்ல, நான் அவளை முறைத்தேன். பின்னர் அமைதியான குரலில் கேட்டேன்.
"எத்தனை நாளா இந்த தொழில்ல இருக்குற..?"
"ஏன் கேக்குற..?"
"சொல்லு.."
"ரெண்டு வருஷம் ஆச்சு.."
"இதுவரை.. ஒரே நாள்ல.. மேக்சிமம் எவ்வளவு சம்பாதிச்சிருக்க..?"
"அ..அது..."
"சொல்லு..."
"ஒ..ஒரு.. ரெ..ரெண்டாயிரம்.. மூவாயிரம் வரை சம்பாதிச்சிருக்கேன்.."
நான் என் பர்சை எடுத்தேன். உள்ளே கத்தையாக இருந்த மொத்த பணத்தையும் அப்படியே அள்ளி, அவளுடைய கையில் திணித்தேன்.
"இதுல ஒரு பதினஞ்சு, இருவதாயிரம் இருக்கும்.. வச்சுக்கோ...!!"
"ஐயையோ.. எதுக்குயா இவ்ளோ பணம்..?" அவள் பதறிப் போனவளாய் கேட்டாள்.
"என்கூட பேசிட்டு இருக்குறதுக்கு..!!"
அவள் மிரண்டு போனாள். கை நிறைய இருந்த பணத்தை கொஞ்ச நேரம் மிரட்சியாக பார்த்தாள். அப்புறம் அப்படியே நிமிர்ந்து என் முகத்தை பார்த்தாள். இப்போது அந்த பார்வையில் நிறைய மரியாதை கலந்திருந்தது. ஒரு மாதிரி பரிதாபமான குரலில் சொன்னாள்.