நீ by முகிலன்

[johnypowas]

உன் அணைப்பை ரசித்தவாறே.. நான் மெதுவாகக் கேட்டேன்.
” சரி…நான்… உன்ன.. ஒன்னு கேக்கலாமா..?”
”என்னங்க..?”
” நீ.. எப்பருந்து இந்த தொழில் பண்ற..?”
சொல்லத்தயஙகினாய்..!!
”விருப்பமில்லேன்னா.. விட்று வேண்டாம்…” என்றேன்.
சிரித்து ”செரியா..தெரியலீங்க..”
”சின்னதுலருந்தே.. நீ.. அனாதைதானா..?”
” ம்கூம்….”
”அப்றம்…?”
” பத்து வயசா இருக்கப்பத்தான்.. எங்கம்மா செத்தா..”

எப்படி…?”
”சீக்கு வந்து… செத்துட்டா..!! மஞ்சக்காமாலை..!!”
”ஓ…!! அப்பருந்தே தொழில் பண்றியா..?”
” வயசுக்கு வந்தப்பறம்தான்..”
” ஓ…!!” சிரித்தேன் ”நீ எப்ப.. வயசுக்கு வந்த…?”
” பதிமூனோ… என்னமோ வயசு..! எங்கம்மாவும் இதே தொழில்தான் பண்ணா..”
”ஓகோ….! அப்ப இது..குலத்தொழிலா..?”
[color=#333333][size=medium][font=roboto, sans-serif]பதில் சொல்லாமல் சிரித்தாய்.
உன் மார்பில் கை வைத்துத் தடவியவாறு…
”என்கூட வர்றியா..?” எனக் கேட்டேன்.
”எஙகீங்க..?”
” என் வீட்டுக்கு..?”
”எதுக்கு..?”
” சும்மாதான்..ராத்திரிக்கு…?”
”தனியாவா இருக்கீங்க…?”
” ம்..ம்…!!”
” செரிங்க…”
” எப்ப வரே…?”
” எனக்கென்னங்க.. எப்ப கூப்டாலும் வரேன்..”
” இன்னிக்கு வர்றியா..?”
” ம்… வரங்க…” என்றாய்.. மலர்ந்த சிரிபபுடன்…!!!!
சொல்லுவேன்….!!!!