15-02-2019, 10:45 PM
வீட்டுக்கு வந்து அவள் கைப்பட்ட பின்பக்கத்தையே தடவி ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். என்னவோ இவளை அண்ணியை பார்ப்பது போல் சாதாரணமாக பார்க்க முடியவில்லை. அவளைப் பார்த்தாலே என் ஜட்டிக்குள் ஒரு புடைப்பை உணர்கிறேன். இது எங்கு போய் முடியுமோ தெரியவில்லை.
இரண்டு நாள் கழித்து இரவு 7 மணிக்கு அவள் என்னை அழைத்தாள்.
“சிவா இங்கே கொஞ்சம் வர முடியுமா? அர்ஜுனுக்கு உடம்பு சரியில்லை. சாயந்தரத்திலேருந்து லூஸ் மோஷன் அஞ்சாறு தடவை போயிட்டான். டாக்டர்கிட்டே போகணும். இவரையும் இன்னும் காணோம்,” என்றாள்.
உடனே நான் கிளம்பினேன். சிந்து வெள்ளை நிற பூப்போட்ட மெல்லிய ஸீத்ரூ புடவையும் அதற்கு மேட்சிங்காக வெள்ளை நிற பிளவுஸும் அணிந்து தேவதை போல் நின்றிருந்தாள். அவளின் மரராப்பு வழியாக அவள் அணிந்திருந்த பிளவுஸும் அதன் உள்ளே இருந்த வெள்ளை நிற பிராவும் இலை மறை காயாக தெரிந்தது.
அர்ஜுனும், மாலுவும் பைக்கில் முன்னால் தான் அமருவோம் என அடம் பிடிக்க அவள் என் பின்னால் அமர்ந்தாள். நான் வழக்கம் போல் அவளுக்கு அதிகம் இடம்விட்டு முன்னால் தள்ளி அமர்ந்தேன்.
“பரவாயில்லை சிவா நல்லா சௌகர்யமா உக்காந்துக்கோ,” என்று சொன்னதோடு மட்டுமல்லாமல் தன்னுடைய முலைகளை என் முதுகில் அழுத்திக் கொண்டு தன் கையை என் தொடையில் வைத்துப் பிடித்துக் கொண்டாள். நல்லவேளை அவள் கை என் குஞ்சிலிருந்து கொஞ்சம் கீழே இறங்கியிருந்தது. இல்லையென்றால் அது பெரிதாவதை அவள் உணர்ந்திருப்பாள்.
டாக்டரிடம் கூட்டம் அதிகம் இருந்ததால் நீண்ட நேரம் ஆனது. டாக்டர் பார்த்துவிட்டு பயப்பட ஒண்ணுமில்லை புட் பாய்சன் தான் என கூறி மருந்து கொடுத்தார்.
மருந்தை வாங்கிக் கொண்டு கிளம்பும் போது மணி பத்து ஆகிவிட்டது. வரும் வழியில் பலத்த மழைப் பிடித்துக் கொண்டது. நான் எங்காவது ஒதுங்கலாம் என கூறியதற்கு வேணாம் வீட்டுக்கு போயிடலாம். ரொம்ப நேரம் ஆகிவிட்டது என்றாள்.
மழையுடன் குளிரும் சேர்ந்து கொள்ள என்னை இறுக்கமாக அணைத்தபடி அமர்ந்து கொண்டாள். சீக்கிரம் வீட்டுக்கு போய்விட்டால் இந்த சுகத்தை இழந்துவிடுவோம் என எண்ணி மெதுவாகவே சென்றேன். தண்ணீர் தேங்கியிருந்த சில இடங்களில் போக முடியும் என்றாலும் வேண்டுமென்றே சுற்றிக் கொண்டு சென்றேன்.
ஒருவழியாக வீட்டை அடைந்தோம். மாலுவும், அர்ஜுனும் சாவியை வாங்கிக் கொண்டு வீட்டுக்குள் ஓட நான் அப்படியே கிளம்புகிறேன் என்றேன்
“வாடா. உள்ளே வந்துட்டு மழை விட்டபிறகு கிளம்பு,” என்றாள்.
முதல் முறையாக என் மேல் உரிமை எடுத்து அவள் வாடா என்று அழைத்தது என்னை பரவசப்படுத்தியது. அவளை மிகவும் நெருங்கிய உணர்வு தோன்றியது.
இருவரும் வீட்டுக்குள் நுழைந்தோம்.
அர்ஜுனும் மாலுவும் அவர்கள் ரூமுக்குள் சென்றிருந்தனர். “இரு! இரு! உனக்கு டவல் எடுத்துட்டு வர்றேன்,”
“வேணாம் நான் வீட்டுக்குப் போறேன்,” என்றவாறே அவள் கையைப் பிடித்து இழுத்து தடுத்தேன். அவள் கையைப் பிடித்த என்னை அவள் ஒருகணம் திகைத்து திரும்பிப் பார்க்க அவளுடைய நனைந்து அவள் உடம்போடு ஒட்டியிருந்த சேலையின் வழியாக தெரிந்த அவளுடைய முலைகளின் பரிமானத்தைக் கண்டு மெய்மறந்தேன். மழைநீர் திவலைகளுடன் இருந்த அவளுடைய உதடுகள் என்னை அதை சுவைக்க சொல்லி அழைத்தன. பரந்த இடுப்புப் பிரதேசம் என்னை தடவிப் பார் என்றது. அடுத்த நிமிடம் எதுவும் யோசிக்காமல் அவளைப் பிடித்து இழுத்து என்னுடன் அணைத்தேன். அவள் கோவைப்பழ கீழுதட்டைக் என் உதடுகளால் கவ்வினேன். அவள் முகத்தில் அதிர்ச்சியில் அவள் கண்கள் விரிந்தன. என்னுடைய கை அவள் இடையை பிசைந்தது. அவளுடைய முலைகள் என் மார்பில் அழுந்தின..........
ஒரு நிமிடம்தான். அவள் என்னை கோபத்துடன் தள்ளிவிட்டாள். என் கன்னத்தில்ஓங்கி ஒரு அறை விழுந்தது. கன்னத்தைப் பிடித்துக் கொண்டு பிரமை பிடித்தவன்போல் நின்றேன்.
“யூ கெட் லாஸ்ட்…வெளியே போடா நாயே…” என்றாள்.
எனக்கு அப்போதுதான் என்ன நடந்தது என்பது புரிந்தது. கன்னத்தை தடவிக் கொண்டே, “ஸாரிக்கா…ஏதோ உணர்ச்சி வேகத்தில….”
“என்னை உண்மையாவே உன் அக்காவா நினச்சிருந்தா இப்படி செய்திருப்பாயாடா? பொறுக்கி…இனிமே இந்த பக்கமே வராதே,” என்று என்னை வெளியே தள்ளி கதவைசாத்தினாள்.
இரண்டு நாள் கழித்து இரவு 7 மணிக்கு அவள் என்னை அழைத்தாள்.
“சிவா இங்கே கொஞ்சம் வர முடியுமா? அர்ஜுனுக்கு உடம்பு சரியில்லை. சாயந்தரத்திலேருந்து லூஸ் மோஷன் அஞ்சாறு தடவை போயிட்டான். டாக்டர்கிட்டே போகணும். இவரையும் இன்னும் காணோம்,” என்றாள்.
உடனே நான் கிளம்பினேன். சிந்து வெள்ளை நிற பூப்போட்ட மெல்லிய ஸீத்ரூ புடவையும் அதற்கு மேட்சிங்காக வெள்ளை நிற பிளவுஸும் அணிந்து தேவதை போல் நின்றிருந்தாள். அவளின் மரராப்பு வழியாக அவள் அணிந்திருந்த பிளவுஸும் அதன் உள்ளே இருந்த வெள்ளை நிற பிராவும் இலை மறை காயாக தெரிந்தது.
அர்ஜுனும், மாலுவும் பைக்கில் முன்னால் தான் அமருவோம் என அடம் பிடிக்க அவள் என் பின்னால் அமர்ந்தாள். நான் வழக்கம் போல் அவளுக்கு அதிகம் இடம்விட்டு முன்னால் தள்ளி அமர்ந்தேன்.
“பரவாயில்லை சிவா நல்லா சௌகர்யமா உக்காந்துக்கோ,” என்று சொன்னதோடு மட்டுமல்லாமல் தன்னுடைய முலைகளை என் முதுகில் அழுத்திக் கொண்டு தன் கையை என் தொடையில் வைத்துப் பிடித்துக் கொண்டாள். நல்லவேளை அவள் கை என் குஞ்சிலிருந்து கொஞ்சம் கீழே இறங்கியிருந்தது. இல்லையென்றால் அது பெரிதாவதை அவள் உணர்ந்திருப்பாள்.
டாக்டரிடம் கூட்டம் அதிகம் இருந்ததால் நீண்ட நேரம் ஆனது. டாக்டர் பார்த்துவிட்டு பயப்பட ஒண்ணுமில்லை புட் பாய்சன் தான் என கூறி மருந்து கொடுத்தார்.
மருந்தை வாங்கிக் கொண்டு கிளம்பும் போது மணி பத்து ஆகிவிட்டது. வரும் வழியில் பலத்த மழைப் பிடித்துக் கொண்டது. நான் எங்காவது ஒதுங்கலாம் என கூறியதற்கு வேணாம் வீட்டுக்கு போயிடலாம். ரொம்ப நேரம் ஆகிவிட்டது என்றாள்.
மழையுடன் குளிரும் சேர்ந்து கொள்ள என்னை இறுக்கமாக அணைத்தபடி அமர்ந்து கொண்டாள். சீக்கிரம் வீட்டுக்கு போய்விட்டால் இந்த சுகத்தை இழந்துவிடுவோம் என எண்ணி மெதுவாகவே சென்றேன். தண்ணீர் தேங்கியிருந்த சில இடங்களில் போக முடியும் என்றாலும் வேண்டுமென்றே சுற்றிக் கொண்டு சென்றேன்.
ஒருவழியாக வீட்டை அடைந்தோம். மாலுவும், அர்ஜுனும் சாவியை வாங்கிக் கொண்டு வீட்டுக்குள் ஓட நான் அப்படியே கிளம்புகிறேன் என்றேன்
“வாடா. உள்ளே வந்துட்டு மழை விட்டபிறகு கிளம்பு,” என்றாள்.
முதல் முறையாக என் மேல் உரிமை எடுத்து அவள் வாடா என்று அழைத்தது என்னை பரவசப்படுத்தியது. அவளை மிகவும் நெருங்கிய உணர்வு தோன்றியது.
இருவரும் வீட்டுக்குள் நுழைந்தோம்.
அர்ஜுனும் மாலுவும் அவர்கள் ரூமுக்குள் சென்றிருந்தனர். “இரு! இரு! உனக்கு டவல் எடுத்துட்டு வர்றேன்,”
“வேணாம் நான் வீட்டுக்குப் போறேன்,” என்றவாறே அவள் கையைப் பிடித்து இழுத்து தடுத்தேன். அவள் கையைப் பிடித்த என்னை அவள் ஒருகணம் திகைத்து திரும்பிப் பார்க்க அவளுடைய நனைந்து அவள் உடம்போடு ஒட்டியிருந்த சேலையின் வழியாக தெரிந்த அவளுடைய முலைகளின் பரிமானத்தைக் கண்டு மெய்மறந்தேன். மழைநீர் திவலைகளுடன் இருந்த அவளுடைய உதடுகள் என்னை அதை சுவைக்க சொல்லி அழைத்தன. பரந்த இடுப்புப் பிரதேசம் என்னை தடவிப் பார் என்றது. அடுத்த நிமிடம் எதுவும் யோசிக்காமல் அவளைப் பிடித்து இழுத்து என்னுடன் அணைத்தேன். அவள் கோவைப்பழ கீழுதட்டைக் என் உதடுகளால் கவ்வினேன். அவள் முகத்தில் அதிர்ச்சியில் அவள் கண்கள் விரிந்தன. என்னுடைய கை அவள் இடையை பிசைந்தது. அவளுடைய முலைகள் என் மார்பில் அழுந்தின..........
ஒரு நிமிடம்தான். அவள் என்னை கோபத்துடன் தள்ளிவிட்டாள். என் கன்னத்தில்ஓங்கி ஒரு அறை விழுந்தது. கன்னத்தைப் பிடித்துக் கொண்டு பிரமை பிடித்தவன்போல் நின்றேன்.
“யூ கெட் லாஸ்ட்…வெளியே போடா நாயே…” என்றாள்.
எனக்கு அப்போதுதான் என்ன நடந்தது என்பது புரிந்தது. கன்னத்தை தடவிக் கொண்டே, “ஸாரிக்கா…ஏதோ உணர்ச்சி வேகத்தில….”
“என்னை உண்மையாவே உன் அக்காவா நினச்சிருந்தா இப்படி செய்திருப்பாயாடா? பொறுக்கி…இனிமே இந்த பக்கமே வராதே,” என்று என்னை வெளியே தள்ளி கதவைசாத்தினாள்.