14-03-2020, 02:26 AM
‘ம்ம் அப்புறம் எனக்கு கொஞ்சம் ஜாக்கெட் தச்சி எடுத்துட்டு வாயேண்டி, இங்க உங்க மாமாதான் தச்சி வாங்கிட்டு வருவாரு, நான் எங்க போய் தைக்க குடுக்குறது, நீ அடுத்த முறை வரும்போது தச்சி எடுத்துட்டு வரியா’ திவ்யா கேட்க. ‘துணியும், அளவு ஜாக்கெட்டும் குடுக்கா, அந்த பொண்ணு நல்ல தைப்பா, உனக்கு எப்படி வேணுமோ சொல்லு அப்படி தச்சி எடுத்துட்டு வரேன்’ என்றாள் சாந்தி. ‘இந்தாடி’ திவ்யா அளவு ப்லௌசையும் தைக்க வேண்டிய துணிகளையும் கொடுக்க,
‘இதென்னக்கா இப்படி இருக்கு ஜாக்கெட் துணி இந்த துணியிலல்லாமா ஜாகெட்ட தச்சி போடுற, துணி உள்ள காத்துக்கூட போகதேக்கா, நீ இத வை நானே துணி எடுத்து நானே தச்சி எடுத்துட்டு வரேன்’ ‘இங்க எல்லாம் இப்படித்தாண்டி கிடைக்குது, சரி சரி உனக்கு தச்ச மாறி மூணு ஹூக் வச்சி தைச்சிடாத’ என்று திவ்யா சொல்லி முடிக்கும் முன்பே, ‘அப்போ ரெண்டு ஹூக் வச்சி தைச்சா போதுமா’ என்று சொல்லி சாந்தி சிரிக்க. ‘ஏய் ச்சி அப்படியெல்லாம் பண்ணி துணிய பாலாக்கிடாதடி, அதெல்லாம் உன் துணியோட வச்சிக்கோ எனக்கு ஒழுங்கா எப்பயும் போல தைச்சிட்டு வா, என்றாள் திவ்யா. ‘ம்ம்ம் பாக்கலாம் பாக்கலாம், அப்போ என் மூடு எப்படி இருக்கோ அப்படித்தான் தைக்க சொல்லுவேன்’ என்று பயமுறுத்தினாள் சாந்தி. ‘ஒழுங்கா மட்டும் தைச்சிட்டு வரல அப்புறம் உன்கிட்டே குடுத்து அனுப்ச்சிடுவேன் நீதான் போட்டுட்டு அலையணும்’ என்று திவ்யா எச்சரிக்க, ‘எனக்கு என்ன நான் ஜாக்கெட் போடாமல் அலைஞ்சா கூட அங்க அத ஏன்னு கேக்குறதுக்கு ஆளு இல்ல அத ரசிக்கிரதுக்குதான் ஆளு இருக்கு’ பெருமை பேசினாள் சாந்தி. ‘ம்ம்ம் நல்லா இருந்த சரிதான், ஒழுங்கா தைச்சிட்டு வாடி’ என்று திடமாக திவ்யா சொல்ல, ‘சரி சரி’ என்றாள் சாந்தி. அன்று சாந்தியின் குடும்பம் ஊருக்கு செல்ல, வீடு மீண்டும் பழைய நிலைக்கு வந்தது. கோதண்டம் இறந்த அன்று மாலையே ஹரிஷ் திவ்யாவை கலர் புடவை கட்டி வர சொல்லும்போதே கோதண்டம் இறந்த சோகம் மறைய தொடங்க, இந்த மூன்று நாளில் நடந்த நிகழ்ச்சிகள் கோதண்டம் இறந்த சோகத்தை முழுவதுமாக அழிக்க, வீட்டில் பழைய நிலை திரும்பியது. அவ்வப்பொழுது உறவினர்கள் வந்து விசாரிக்கும்போது திவ்யாவும் செண்பகமும் கண்ணை கசக்கினார்கள், அவர்கள் போன பிறகு அவரவர் வேலையை பார்க்க தொடங்கினார்கள். நாட்கள் செல்ல செல்ல திவ்யாவின் வயிறு நன்றாக வளர்ந்தது. ஏற்கனவே அஜாக்கிரதையாக புடவை அணியும் திவ்யா இப்போது கேள்வி கேட்க கணவன் இல்லை என்பதாலும், வயிறு பெருத்து இருப்பதாலும் சௌகரியமாக இருப்பதற்காக சேலையை போர்த்தியது போல் போட்டுக்கொண்டு அலைந்தாள். வயிறு பெருக்க பெருக்க ஜாக்கெட் கீழ் ஹூக்கு போட கஷ்டமாக இருந்ததால் அதை கழற்றி விட்டு அலைந்தாள். மத்த நேரத்தில் விகர்ப்பமாக இல்லை என்றாலும், அவள் கொண்டை போடா கையை உயர்த்தும்போது அவள் ஜாக்கெட் தோளோடு மேலே ஏறி அவள் பால் வெள்ளை முலைகளின் அடிப்பாகத்தை வெளியே அப்பட்டமாக காட்டியது. மாதங்கள் போக போக திவ்யா தங்கம் முலாம் போல மெருகேறிக்கொண்டே சென்றாள். அவள் வயிற்ரை தள்ளிக்கொண்டு, பாவாடையை வயிறு இருக்குகிறது என்று தன கூதி மேடு வரை கீழே இறக்கி கட்டிக்கொண்டு முழு வயிறையும் காட்டிக்கொண்டு வீட்டில் அலைவதும் அடிக்கடி முலை தரிசனம் தருவதும் ஹரிஷை படாத பாடு படுத்தியது. அப்படியே இழுத்து போட்டு அம்மாவை ஓக்க மாட்டோமா என்று மனம் அலைந்தாலும், கர்பமாக இருப்பவளிடம் எப்படி ஆரம்பிப்பது, அதோடு அம்மா ஒத்துக்கொள்ளாமல் வருத்தபட்டால், என்ன செய்ய என்று தன்னை அடக்கிக்கொண்டான். இருந்தாலும் அவனால் அடக்க முடியவில்லை. ஒருநாள், இரவு எல்லோரும் டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்த போது ஹரிஷ் மெதுவாக அம்மா பக்கத்தில் உக்காந்தான்.
‘அம்மா பாப்பா பெருசா வளர்ந்திருக்குமாம்மா’ திவ்யாவின் வயிற்ரை பார்த்துக்கொண்டே பேச்சி குடுத்தான். டிவி பார்த்துக்கொண்டே ‘ஆமாண்டா செல்லம், இன்னும் கொஞ்ச நாளுல புறந்திடும்’ அவனை பார்க்காமலே பதில் சொன்னாள் திவ்யா. ‘அம்மா நான் உங்க வயிற தடவி பாக்கட்டா’ என்றான் ஹரிஷ். இதை எதிர்பார்க்காத திவ்யா அவன் பக்கம் திரும்பினாள். அவனுடைய கண்கள் தன் முந்தானை போர்த்திய வயிற்றின் மேல் இருப்பதை பார்த்து லேசாக சிரித்துக்கொண்டே ‘ம்ம்ம் தடவி பாருடா’ என்று சொல்லிக்கொண்டே தன் சேலையை வலது பக்கம் இழுத்து முழு வயிற்றையும் காட்டினாள். முதலில் எடுத்ததும் அம்மாவின் தொப்புள் பகுதியில் கை வைத்தான் ஹரிஷ். அவன் கை வைத்ததும், கர்பத்தால் இழுக்கப்பட்டு மிகவும் உணர்ச்சி மிகுந்த பகுதியில் கை பட்டதும் திவ்யா ஒரு வினாடி சிலிர்த்தாள். அவளது புண்டையும் உயிர்த்து கசிய தொடங்கியது. என்னதான் கணவனுடன் அடிக்கடி உறவு கொண்டதில்லை என்றாலும் திவ்யாவின் உணர்ச்சிகள் முழுவதுமாக செத்து போக வில்லை. கணவன் தினமும் உறவுக்கொள்ள அழைத்திருந்தாலும் சளைக்காமல் அவனுக்கு விரித்து காட்டியிருப்பாள். இப்போது ரொம்ப நாள் கழித்து அவளுக்கு எதோ ஒரு உணர்ச்சி தூண்டுதல். இதை சற்றும் அறியாதது போல் ஹரிஷ் மெதுவாக அவள் வயிறு முழுவதும் தடவினான். ஏற்கனவே திவ்யா வயிறை இருக்க கூடாது என்று பாவாடையை கீழே இறக்கி போட்டிருந்தாள், மேலே ஜாக்கெட் கீழ் ஹூக்கை கழற்றி விட்டிருந்தாள். ஹரிஷோ இதுதான் சமயம் என்பது போல் தன் அம்மாவின் வயிறு பகுதியை அணுஅணுவாக அனுபவித்தான். ‘அம்மா குழந்தை காலு எங்கம்மா இருக்கும்’ வயிறை தடவிக்கொண்டே கேட்டான். ‘இப்போ பத்தாவது மாசம் ஆச்சில குழந்தை காலு இங்க இருக்கும்’ என்று தன் முலைக்கு கீழே கை வைத்து காட்டினாள். அவள் எதிர்பார்க்காத வண்ணம் ஹரிஷ் திடீரென்று அவள் கைவைத்த இடத்தில் முத்தம் கொடுத்தான். அதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத திவ்யா லேசாக உணர்ச்சி வசப்பட்டவலாய் ‘ஹா’ என்று காமமாய் கூறினாள். அந்த சத்தத்தை கேட்டு இவர்கள் பக்கம் திரும்பிய செண்பகம் நடப்பதை கண்டுகொள்ளாதவள் போல டிவி பக்கம் திரும்பிக்கொண்டாள். ‘அம்மா குழந்தை வயிறு எங்கம்மா இருக்கும்’ என்று கேட்டவனை காட்டினால் என்ன செய்வான் என்று தெரிந்தவளாய் காமமும் ஆச்சர்யமும் கலந்து பார்த்தவள், ‘இங்க இருக்கும்டா, செல்லம்’ என்று வயிறு பகுதியில் கை வைக்க ஹரிஷ் அவள் கை எடுக்கும் முன்பே கையை அவனே எடுத்து அங்கே முத்தமிட்டான். ‘அப்புறம் தலை எங்கம்மா இருக்கும்’ என்று கேட்டவனிடம் அங்க காமிச்சா அங்கேயும் முத்தம் கொடுப்பானே என்று எண்ணி, காமிக்கலாமா?… வேண்டாமா?… என்று அவள் மனம் போராடினாலும், அவள் கைகள் தானாகவே அவள் பாவடையை கீழே தளர்த்தி தன் அடிவாயிற்றை காண்பித்தது. உக்கார்ந்த நிலையில் முத்தம் கொடுக்க சங்கடமாக இருந்த படியால் லேசாக அம்மாவின் மடியில் படுத்தவாறு அடி வயிற்றின் கீழ் பகுதியில் ஹரிஷ் முத்தத்தை பதித்தான். டிவியில் இருந்து கவனம் சிதறியவலாய் செண்பகம் இவன் அங்க என்ன பண்றான் என்று பார்க்க, திவ்யா கண்களை சொருகி கிறங்கி போய் தன் வயிறை காண்பித்து கொண்டிருந்தாள். ஹரிஷ் முத்தத்தை விட்டு தன் உதட்டால் வருடி கொண்டிருந்தான்.
‘டேய் அங்க என்னடா பண்ற’ என்று செண்பகம் கேட்க, ‘பாப்பாவுக்கு முத்தம் கொடுக்குறேன் பாட்டி’ என்று குழந்தை தனமாக ஹரிஷ் பதில் சொல்ல, ‘பாப்பாக்கு முத்தம் கொடுக்குரியா, இல்ல அம்மா கூதிக்கு கொடுக்குரியா’ என்று செண்பகம் கேட்க, கண்கள் கிறங்கி போய் சுகத்தில் லேசாக மயங்கியவலாய், காலை விரித்து காட்டிக்கொண்டிருந்த திவ்யா ‘ஸ்ஸ்ஸ் என்னம்மா அவன் பாப்பாக்கு தான் முத்தம் கொடுக்குறான், நீ சும்மா இறேன்’ என்று மகனுக்கு வக்காலத்து வாங்கினாள். ‘நீ இப்படி விரிச்சி காமிச்சிட்டு இருந்தா அவன் எல்லா இடத்துக்கும் கொடுப்பாண்டி’ கிண்டலாய் சொன்னால் செண்பகம். தன் தாய் கிண்டல் செய்வதை லட்சியம் செய்யும் மனநிலையில் இல்லாத திவ்யா, தன்னை அனுபவித்து முத்தம் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கும் தன் மகனின் தலை முடியை கோதி விட்டவாறு அவன் முத்தத்தை ரசித்து கொண்டிருந்தாள். இதற்கு மேல் செய்யலாமா வேண்டாமா என்று எண்ணம் வர, கிடைத்த வாய்ப்பை நழுவ விட மனமில்லாமல், அதை தொடர வேண்டும் என்று நினைப்போடு, தன்னை தாய் பாசத்தோடும் காமம் கலந்தும் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டிருக்கும் திவ்யா அம்மாவை பார்த்து ஹரிஷ், ‘அம்மா இன்னைக்கு நான் உன்கூட படுக்கட்டாம்மா’, என்றான். அதை கேட்டதும் இவர்கள் பக்கம் திரும்பிய செண்பகம் ‘என்னடா அம்மா மேல இன்னைக்கு இவ்ளோ பாசம்’, என்று கிண்டலடிக்க. ‘அதெல்லாம் இல்ல, அம்மா மேல எனக்கு என்னைக்கும் பாசம்தான்’ என்று ஹரிஷ் பதில் சொல்ல, ‘ஆமா ரொம்ப தான் பாசம் அப்போ இவ்வளவு நாள் அம்மாவை தனியா விட்டுட்டு என் தனியா போய் படுத்தியாம்’ என்று உண்மையான கோவத்துடன் திவ்யா கேட்டாள். ‘நீதானேம்மா நான் படிக்கணும்னு தனியா ரூம் எல்லாம் பண்ணிக்கொடுத்த’ ‘நீ படிக்கிறதுக்கு பண்ணி கொடுத்தேன், அப்படியே அங்கேயே படுத்துகிரதுக்கா பண்ணேன்’. ‘ஐயோ அம்மா நான் நீதான் உன் தாலில விளையாடுறது பிடிக்காம, உன் மேல காலு போடுறது பிடிக்காம என்ன தனியா படுக்க வச்சியோன்னு இவ்வளவு நாளும் நினைச்சிட்டு இருக்கேன்மா’ என்று உண்மையாய் வேதனை பட்டான். ‘ஐயோ செல்லம், நீ தாலியோட விளையாடனும்னுதானே உனக்கு முந்தானைய அவுத்து காமிச்சேன் நான், உங்க அப்பா கூட படுக்காம உன் கூட படுத்தேன்.’, என்று திவ்யா தாய் பாசத்தோடு லேசாக கண்கலங்க, ‘என்னை மன்னிச்சிடும்மா, நீதான் என்கூட படுக்க இஷ்டம் இல்லாம அப்படி பண்ணிட்டியோன்னு நினைச்சேன், எத்தனை நாள் உன் தாலியோட விளையாடாம தூக்கம் வராம அழுதிருக்கேன் தெரியுமா’, என்று கூறி திவ்யா மடிமேல் படுக்க, ‘நானும் எத்தனை நாள் உன்னை பிரிஞ்ச ஏக்கத்துல அழுதிருக்கேன் தெரியுமா என் செல்லம்’ என்று கூறி அவன் நெற்றியில் பாசத்தோடு முத்தம் பதித்தாள். ‘சரி சரி, நேரம் ஆச்சி என் புள்ளைக்கு பசிக்கும், நான் போய் சாதம் பினஞ்சி எடுத்துட்டு வரேன் இன்னைக்கு நான் தான் என் புள்ளைக்கு ஊட்டுவேன்’, ஹரிஷ் கன்னத்தை கிள்ளிக்கொண்டே சொன்னாள் திவ்யா. ஹரிஷும் அவள் மடியில் இருந்து எழுந்து உக்கார, திவ்யா மெதுவாக தன் இடது கையை கீழே ஊனி தன் வயிறை பிடித்துக்கொண்டு எழுந்து நிற்க, ஏற்கனவே ஹரிஷின் விளையாட்டில் அவிழ்ந்திருந்த முந்தானை கீழே விழ, லூசாக இருந்த பாவாடை அவுரும் நிலைக்கு வர, எழுந்து நின்றதும் பாவடையை பிடித்துக்கொண்டு முந்தானையை தரையில் போட்டபடி, கீழ் ஹூக் திறந்திருந்த ஜாக்கெட்டோடு தன் மார்பை காட்டிக்கொண்டே பாவடையை சரி செய்தாள். பின் புடவையை ஒழுங்காக கட்டிக்கொண்டு சமையல் அறைக்கு சென்றவள் சிறிது நேரத்தில் தட்டில் சாதத்தோடு வெளியே வந்தாள். வந்தவள் மெதுவாக தரையில் உக்கார்ந்தபடி, ‘ம்ம்ம் உக்காந்துட்டு சாப்பிடுறியா இல்ல அம்மா மடியில படுத்துட்டு சாப்பிடுறியா, என்றது வாய்ப்பை நழுவவிட கூடாது என்று நினைத்து ‘மடியில’ என்று ஒரு வார்த்தையில் ஹரிஷ் பதில் கூற, அவள் கேட்டு முடிக்கும் முன்பே ஹரிஷ் பதில் கூறியதை கேட்டு கொஞ்சலாக சிரித்த படி ‘வா’ என்று தன் மடியை காட்டியபடி உட்காந்தாள்.
ஹரிஷ் நகர்ந்து வந்து, உடலை தரையில் படுத்தபடி, தலையை மட்டும் திவ்யாவின் இடதுகால் மடியில் சாப்பிடுவதற்கு ஏதுவாக படுத்துக்கொண்டான். திவ்யாவும் அவனுக்கு குழந்தைக்கு ஊட்டுவதை போல் சாதம் ஊட்டினாள். அடிக்கடி தட்டை தன் வலது கையில் ஏந்திக்கொண்டு ஹரிஷ் தலை முடியை இடது கையால் வருடிக்கொடுத்தாள். இப்படியாக ஹரிஷ் சாப்பிட்டு முடிக்க, அவள் கையில் ஒட்டி இருந்த பருக்கைகளை தானே உறிஞ்சி கொண்டாள். அதில் ஹரிஷின் எச்சிலும் சேந்து இருக்க அதை நன்றாக உறிஞ்சிக்கொண்டே, ‘இருடா செல்லம் அம்மா கை கழுவிட்டு வந்து வாயை தொடச்சி விடுறேன்’ என்று சொல்லிக்கொண்டே, மெதுவாக எழுந்து அடுப்படிக்கு சென்றாள். தன் கையை நன்றாக கழுவிவிட்டு வெளியே வந்து ஹரிஷ் சாப்பிட்ட வாயை நன்றாக கழுவி விட்டு தன் சேலை முந்தானையால் அந்த தண்ணீரை தொடைத்தாள். ‘ம்ம் இன்னைக்கு நீ உன் ரூம்ல படுக்க வேண்டாம், அப்பா ரூம்ல போய் படு அங்க தான் பெரிய கட்டில் இருக்கு, அம்மா வேலையெல்லாம் முடிச்சிட்டு வந்து உன்கூட படுத்துக்குறேன்’ என்றாள் திவ்யா. ‘சரிம்மா’ என்று கூறியவன் மனதில் இன்னைக்கு எதாவது பண்ணனும் என்று நினைத்தான், ஆனா இப்போவோ அப்போவோ குழந்தை பெத்துக்குற நிலையில இருக்குற அம்மாவ என்ன பண்றது என்ற பயமும் அவனுள் இருந்தது. ஆனா இன்னைக்கு கிடைத்த வாய்ப்பை தவற விட மனசு இல்லை. பாக்கலாம் என்ன பண்ண முடியும் என்று என நினைத்துக்கொண்டான். எது செய்ய வாய்ப்பு கிடைத்தாலும் அதை செய்துவிட வேண்டும் என்று உறுதி எடுத்துக்கொண்டான். எழுந்து உள்ளே போய் தன் மேற்ச்சட்டையை கழற்றி போட்டான். அந்த பெரிய கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டான், அம்மா எப்போ வருவாள் என்று நினைத்துக்கொண்டே ரூமின் வாசல் கதவை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். அங்கே திவ்யாவிற்கு நீண்ட நாளைக்கு பிறகு மகனுடன் படுக்க போகிறாள் என்ற எண்ணமே அவளுக்கு சுறுசுறுப்பை தந்தது, வேலைகளை எல்லாம் சீக்கிரம் செய்து முடித்தாள். முகம் கழுவி தன் முந்தனையாலேயே தொடைத்துக்கொண்டே ஹாலுக்கு வந்தாள். தன் கையில் சொம்பில் தண்ணி வைத்திருந்தாள். அங்கே செண்பகம் பாய் விரித்து படுத்திருக்க, அவளை பார்த்துக்கொண்டே பெட்ரூமுக்கு போக நினைத்து ஒரு கணம் நின்றாள். ‘அம்மா அந்த சாவிகொத்த கொடு…’ திவ்யா என் சாவிக்கொத்தை கேட்கிறாள் என்று புரிந்தும் புரியாதலாய் போல, ‘அது எதுக்குடி உனக்கு’ என்று கேட்க. ‘ஏன்ம்மா உனக்கு தெரியாதா என் புள்ளை எதுலயாவது விளையாடினாத்தான் தூங்குவான்னு, அவன் பேசும்போது கேட்டுட்டுதானே இருந்த என் தாலியோட விளையாடாம, தூங்காம எவ்ளோ கஷ்டபட்டதா சொன்னான், என் செல்லம். இப்போ என்கூட படுக்கும்போது அவனுக்கு என்ன வேணுமோ அத நான் குடுக்க வேண்டாமா. இப்போ என்கிட்ட தாலி இல்ல, என் தாலிக்கு அப்புறம் உன் சாவிக்கொத்தை தானே பிடிச்சிட்டு தூங்குவான் அதான் இப்போ உன் சாவிக்கொத்தை கொடு நான் காலைல திரும்ப கொடுத்திடுறேன்’, என்று விவரித்து முடிக்க, ‘அது சரிதாண்டி, ஆனா பார்த்து பக்கவாட்டுல சொருகிக்கோ இல்லைன்னா உன் பையன் கண்ட இடத்துல கை வைப்பான், பாத்துக்கோ’ என்று செண்பகம் எச்சரிக்க, ‘அதுக்குத்தான் வாங்கிட்டு போறேன்’ என்று வாய் தவறி திவ்யா உண்மையை சொல்ல, ‘அதானே பார்த்தேன், நீ வயித்தை காமிச்சிட்டு அவன முத்தம் கொடுக்க விடும்போதே எனக்கு தெரியும்டி. ஒன்னும் தெரியாத புள்ளை மாதிரி இருந்துட்டு என்ன வேலை பாக்குற நீ, ம்ம்ம்… என்னவோ என் பொண்ணு நல்லா இருந்த எனக்கு சந்தோசம்தான். பாத்துடி இப்போவோ அப்போவோன்னு புள்ளை பெத்துக்குற நிலமையில இருக்க பாத்து நடந்துக்க’ என்று கேலியோடு அறிவுரையும் கூறி சாவிக்கொத்தை கொடுத்து அனுப்பினாள் செண்பகம். வெக்கத்தோடு சாவியை வாங்கிக்கொண்டு திவ்யா உள்ளே சென்றாள். அவள் வருவதை பார்த்த ஹரிஷ் தலைக்கு கை வைத்து படுக்க, அவனை பார்த்து நாணியபடி திரும்பி ரூம் கதவை தாழ் போட்டாள். பின் சாவிக்கொத்தை இடுப்பில் சொருகிய படி, கட்டிலின் அருகில் தன் பெரிய முலைகளையும் குண்டியையும் ஆட்டிக்கொண்டு சென்றாள். தன் கையில் இருந்த சொம்பு தண்ணியை கட்டிலின் அருகில் தன் பக்கமாக வைத்துவிட்டு, ‘என்னடா செல்லம் தூக்கம் வரலையா?’ என்று கேட்டுக்கொண்டே தன் முந்தானையை உருவி கழுத்தில் முகத்தில் இருந்த தண்ணீரையும் வேர்வையையும் துடைத்தாள். ‘இல்லம்மா இந்த ரூம்ல இது வரை படுத்ததில்லையா, அதான் தூக்கம் வரல’, ஹரிஷ் அம்மாவின் அழகான முதுகு பகுதியை பார்த்துக்கொண்டே, பக்கவாட்டில் தெரியும் அவளது இடுப்பு மடிப்பை ரசித்துக்கொண்டே பதில் சொன்னான்.
‘இதென்னக்கா இப்படி இருக்கு ஜாக்கெட் துணி இந்த துணியிலல்லாமா ஜாகெட்ட தச்சி போடுற, துணி உள்ள காத்துக்கூட போகதேக்கா, நீ இத வை நானே துணி எடுத்து நானே தச்சி எடுத்துட்டு வரேன்’ ‘இங்க எல்லாம் இப்படித்தாண்டி கிடைக்குது, சரி சரி உனக்கு தச்ச மாறி மூணு ஹூக் வச்சி தைச்சிடாத’ என்று திவ்யா சொல்லி முடிக்கும் முன்பே, ‘அப்போ ரெண்டு ஹூக் வச்சி தைச்சா போதுமா’ என்று சொல்லி சாந்தி சிரிக்க. ‘ஏய் ச்சி அப்படியெல்லாம் பண்ணி துணிய பாலாக்கிடாதடி, அதெல்லாம் உன் துணியோட வச்சிக்கோ எனக்கு ஒழுங்கா எப்பயும் போல தைச்சிட்டு வா, என்றாள் திவ்யா. ‘ம்ம்ம் பாக்கலாம் பாக்கலாம், அப்போ என் மூடு எப்படி இருக்கோ அப்படித்தான் தைக்க சொல்லுவேன்’ என்று பயமுறுத்தினாள் சாந்தி. ‘ஒழுங்கா மட்டும் தைச்சிட்டு வரல அப்புறம் உன்கிட்டே குடுத்து அனுப்ச்சிடுவேன் நீதான் போட்டுட்டு அலையணும்’ என்று திவ்யா எச்சரிக்க, ‘எனக்கு என்ன நான் ஜாக்கெட் போடாமல் அலைஞ்சா கூட அங்க அத ஏன்னு கேக்குறதுக்கு ஆளு இல்ல அத ரசிக்கிரதுக்குதான் ஆளு இருக்கு’ பெருமை பேசினாள் சாந்தி. ‘ம்ம்ம் நல்லா இருந்த சரிதான், ஒழுங்கா தைச்சிட்டு வாடி’ என்று திடமாக திவ்யா சொல்ல, ‘சரி சரி’ என்றாள் சாந்தி. அன்று சாந்தியின் குடும்பம் ஊருக்கு செல்ல, வீடு மீண்டும் பழைய நிலைக்கு வந்தது. கோதண்டம் இறந்த அன்று மாலையே ஹரிஷ் திவ்யாவை கலர் புடவை கட்டி வர சொல்லும்போதே கோதண்டம் இறந்த சோகம் மறைய தொடங்க, இந்த மூன்று நாளில் நடந்த நிகழ்ச்சிகள் கோதண்டம் இறந்த சோகத்தை முழுவதுமாக அழிக்க, வீட்டில் பழைய நிலை திரும்பியது. அவ்வப்பொழுது உறவினர்கள் வந்து விசாரிக்கும்போது திவ்யாவும் செண்பகமும் கண்ணை கசக்கினார்கள், அவர்கள் போன பிறகு அவரவர் வேலையை பார்க்க தொடங்கினார்கள். நாட்கள் செல்ல செல்ல திவ்யாவின் வயிறு நன்றாக வளர்ந்தது. ஏற்கனவே அஜாக்கிரதையாக புடவை அணியும் திவ்யா இப்போது கேள்வி கேட்க கணவன் இல்லை என்பதாலும், வயிறு பெருத்து இருப்பதாலும் சௌகரியமாக இருப்பதற்காக சேலையை போர்த்தியது போல் போட்டுக்கொண்டு அலைந்தாள். வயிறு பெருக்க பெருக்க ஜாக்கெட் கீழ் ஹூக்கு போட கஷ்டமாக இருந்ததால் அதை கழற்றி விட்டு அலைந்தாள். மத்த நேரத்தில் விகர்ப்பமாக இல்லை என்றாலும், அவள் கொண்டை போடா கையை உயர்த்தும்போது அவள் ஜாக்கெட் தோளோடு மேலே ஏறி அவள் பால் வெள்ளை முலைகளின் அடிப்பாகத்தை வெளியே அப்பட்டமாக காட்டியது. மாதங்கள் போக போக திவ்யா தங்கம் முலாம் போல மெருகேறிக்கொண்டே சென்றாள். அவள் வயிற்ரை தள்ளிக்கொண்டு, பாவாடையை வயிறு இருக்குகிறது என்று தன கூதி மேடு வரை கீழே இறக்கி கட்டிக்கொண்டு முழு வயிறையும் காட்டிக்கொண்டு வீட்டில் அலைவதும் அடிக்கடி முலை தரிசனம் தருவதும் ஹரிஷை படாத பாடு படுத்தியது. அப்படியே இழுத்து போட்டு அம்மாவை ஓக்க மாட்டோமா என்று மனம் அலைந்தாலும், கர்பமாக இருப்பவளிடம் எப்படி ஆரம்பிப்பது, அதோடு அம்மா ஒத்துக்கொள்ளாமல் வருத்தபட்டால், என்ன செய்ய என்று தன்னை அடக்கிக்கொண்டான். இருந்தாலும் அவனால் அடக்க முடியவில்லை. ஒருநாள், இரவு எல்லோரும் டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்த போது ஹரிஷ் மெதுவாக அம்மா பக்கத்தில் உக்காந்தான்.
‘அம்மா பாப்பா பெருசா வளர்ந்திருக்குமாம்மா’ திவ்யாவின் வயிற்ரை பார்த்துக்கொண்டே பேச்சி குடுத்தான். டிவி பார்த்துக்கொண்டே ‘ஆமாண்டா செல்லம், இன்னும் கொஞ்ச நாளுல புறந்திடும்’ அவனை பார்க்காமலே பதில் சொன்னாள் திவ்யா. ‘அம்மா நான் உங்க வயிற தடவி பாக்கட்டா’ என்றான் ஹரிஷ். இதை எதிர்பார்க்காத திவ்யா அவன் பக்கம் திரும்பினாள். அவனுடைய கண்கள் தன் முந்தானை போர்த்திய வயிற்றின் மேல் இருப்பதை பார்த்து லேசாக சிரித்துக்கொண்டே ‘ம்ம்ம் தடவி பாருடா’ என்று சொல்லிக்கொண்டே தன் சேலையை வலது பக்கம் இழுத்து முழு வயிற்றையும் காட்டினாள். முதலில் எடுத்ததும் அம்மாவின் தொப்புள் பகுதியில் கை வைத்தான் ஹரிஷ். அவன் கை வைத்ததும், கர்பத்தால் இழுக்கப்பட்டு மிகவும் உணர்ச்சி மிகுந்த பகுதியில் கை பட்டதும் திவ்யா ஒரு வினாடி சிலிர்த்தாள். அவளது புண்டையும் உயிர்த்து கசிய தொடங்கியது. என்னதான் கணவனுடன் அடிக்கடி உறவு கொண்டதில்லை என்றாலும் திவ்யாவின் உணர்ச்சிகள் முழுவதுமாக செத்து போக வில்லை. கணவன் தினமும் உறவுக்கொள்ள அழைத்திருந்தாலும் சளைக்காமல் அவனுக்கு விரித்து காட்டியிருப்பாள். இப்போது ரொம்ப நாள் கழித்து அவளுக்கு எதோ ஒரு உணர்ச்சி தூண்டுதல். இதை சற்றும் அறியாதது போல் ஹரிஷ் மெதுவாக அவள் வயிறு முழுவதும் தடவினான். ஏற்கனவே திவ்யா வயிறை இருக்க கூடாது என்று பாவாடையை கீழே இறக்கி போட்டிருந்தாள், மேலே ஜாக்கெட் கீழ் ஹூக்கை கழற்றி விட்டிருந்தாள். ஹரிஷோ இதுதான் சமயம் என்பது போல் தன் அம்மாவின் வயிறு பகுதியை அணுஅணுவாக அனுபவித்தான். ‘அம்மா குழந்தை காலு எங்கம்மா இருக்கும்’ வயிறை தடவிக்கொண்டே கேட்டான். ‘இப்போ பத்தாவது மாசம் ஆச்சில குழந்தை காலு இங்க இருக்கும்’ என்று தன் முலைக்கு கீழே கை வைத்து காட்டினாள். அவள் எதிர்பார்க்காத வண்ணம் ஹரிஷ் திடீரென்று அவள் கைவைத்த இடத்தில் முத்தம் கொடுத்தான். அதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத திவ்யா லேசாக உணர்ச்சி வசப்பட்டவலாய் ‘ஹா’ என்று காமமாய் கூறினாள். அந்த சத்தத்தை கேட்டு இவர்கள் பக்கம் திரும்பிய செண்பகம் நடப்பதை கண்டுகொள்ளாதவள் போல டிவி பக்கம் திரும்பிக்கொண்டாள். ‘அம்மா குழந்தை வயிறு எங்கம்மா இருக்கும்’ என்று கேட்டவனை காட்டினால் என்ன செய்வான் என்று தெரிந்தவளாய் காமமும் ஆச்சர்யமும் கலந்து பார்த்தவள், ‘இங்க இருக்கும்டா, செல்லம்’ என்று வயிறு பகுதியில் கை வைக்க ஹரிஷ் அவள் கை எடுக்கும் முன்பே கையை அவனே எடுத்து அங்கே முத்தமிட்டான். ‘அப்புறம் தலை எங்கம்மா இருக்கும்’ என்று கேட்டவனிடம் அங்க காமிச்சா அங்கேயும் முத்தம் கொடுப்பானே என்று எண்ணி, காமிக்கலாமா?… வேண்டாமா?… என்று அவள் மனம் போராடினாலும், அவள் கைகள் தானாகவே அவள் பாவடையை கீழே தளர்த்தி தன் அடிவாயிற்றை காண்பித்தது. உக்கார்ந்த நிலையில் முத்தம் கொடுக்க சங்கடமாக இருந்த படியால் லேசாக அம்மாவின் மடியில் படுத்தவாறு அடி வயிற்றின் கீழ் பகுதியில் ஹரிஷ் முத்தத்தை பதித்தான். டிவியில் இருந்து கவனம் சிதறியவலாய் செண்பகம் இவன் அங்க என்ன பண்றான் என்று பார்க்க, திவ்யா கண்களை சொருகி கிறங்கி போய் தன் வயிறை காண்பித்து கொண்டிருந்தாள். ஹரிஷ் முத்தத்தை விட்டு தன் உதட்டால் வருடி கொண்டிருந்தான்.
‘டேய் அங்க என்னடா பண்ற’ என்று செண்பகம் கேட்க, ‘பாப்பாவுக்கு முத்தம் கொடுக்குறேன் பாட்டி’ என்று குழந்தை தனமாக ஹரிஷ் பதில் சொல்ல, ‘பாப்பாக்கு முத்தம் கொடுக்குரியா, இல்ல அம்மா கூதிக்கு கொடுக்குரியா’ என்று செண்பகம் கேட்க, கண்கள் கிறங்கி போய் சுகத்தில் லேசாக மயங்கியவலாய், காலை விரித்து காட்டிக்கொண்டிருந்த திவ்யா ‘ஸ்ஸ்ஸ் என்னம்மா அவன் பாப்பாக்கு தான் முத்தம் கொடுக்குறான், நீ சும்மா இறேன்’ என்று மகனுக்கு வக்காலத்து வாங்கினாள். ‘நீ இப்படி விரிச்சி காமிச்சிட்டு இருந்தா அவன் எல்லா இடத்துக்கும் கொடுப்பாண்டி’ கிண்டலாய் சொன்னால் செண்பகம். தன் தாய் கிண்டல் செய்வதை லட்சியம் செய்யும் மனநிலையில் இல்லாத திவ்யா, தன்னை அனுபவித்து முத்தம் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கும் தன் மகனின் தலை முடியை கோதி விட்டவாறு அவன் முத்தத்தை ரசித்து கொண்டிருந்தாள். இதற்கு மேல் செய்யலாமா வேண்டாமா என்று எண்ணம் வர, கிடைத்த வாய்ப்பை நழுவ விட மனமில்லாமல், அதை தொடர வேண்டும் என்று நினைப்போடு, தன்னை தாய் பாசத்தோடும் காமம் கலந்தும் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டிருக்கும் திவ்யா அம்மாவை பார்த்து ஹரிஷ், ‘அம்மா இன்னைக்கு நான் உன்கூட படுக்கட்டாம்மா’, என்றான். அதை கேட்டதும் இவர்கள் பக்கம் திரும்பிய செண்பகம் ‘என்னடா அம்மா மேல இன்னைக்கு இவ்ளோ பாசம்’, என்று கிண்டலடிக்க. ‘அதெல்லாம் இல்ல, அம்மா மேல எனக்கு என்னைக்கும் பாசம்தான்’ என்று ஹரிஷ் பதில் சொல்ல, ‘ஆமா ரொம்ப தான் பாசம் அப்போ இவ்வளவு நாள் அம்மாவை தனியா விட்டுட்டு என் தனியா போய் படுத்தியாம்’ என்று உண்மையான கோவத்துடன் திவ்யா கேட்டாள். ‘நீதானேம்மா நான் படிக்கணும்னு தனியா ரூம் எல்லாம் பண்ணிக்கொடுத்த’ ‘நீ படிக்கிறதுக்கு பண்ணி கொடுத்தேன், அப்படியே அங்கேயே படுத்துகிரதுக்கா பண்ணேன்’. ‘ஐயோ அம்மா நான் நீதான் உன் தாலில விளையாடுறது பிடிக்காம, உன் மேல காலு போடுறது பிடிக்காம என்ன தனியா படுக்க வச்சியோன்னு இவ்வளவு நாளும் நினைச்சிட்டு இருக்கேன்மா’ என்று உண்மையாய் வேதனை பட்டான். ‘ஐயோ செல்லம், நீ தாலியோட விளையாடனும்னுதானே உனக்கு முந்தானைய அவுத்து காமிச்சேன் நான், உங்க அப்பா கூட படுக்காம உன் கூட படுத்தேன்.’, என்று திவ்யா தாய் பாசத்தோடு லேசாக கண்கலங்க, ‘என்னை மன்னிச்சிடும்மா, நீதான் என்கூட படுக்க இஷ்டம் இல்லாம அப்படி பண்ணிட்டியோன்னு நினைச்சேன், எத்தனை நாள் உன் தாலியோட விளையாடாம தூக்கம் வராம அழுதிருக்கேன் தெரியுமா’, என்று கூறி திவ்யா மடிமேல் படுக்க, ‘நானும் எத்தனை நாள் உன்னை பிரிஞ்ச ஏக்கத்துல அழுதிருக்கேன் தெரியுமா என் செல்லம்’ என்று கூறி அவன் நெற்றியில் பாசத்தோடு முத்தம் பதித்தாள். ‘சரி சரி, நேரம் ஆச்சி என் புள்ளைக்கு பசிக்கும், நான் போய் சாதம் பினஞ்சி எடுத்துட்டு வரேன் இன்னைக்கு நான் தான் என் புள்ளைக்கு ஊட்டுவேன்’, ஹரிஷ் கன்னத்தை கிள்ளிக்கொண்டே சொன்னாள் திவ்யா. ஹரிஷும் அவள் மடியில் இருந்து எழுந்து உக்கார, திவ்யா மெதுவாக தன் இடது கையை கீழே ஊனி தன் வயிறை பிடித்துக்கொண்டு எழுந்து நிற்க, ஏற்கனவே ஹரிஷின் விளையாட்டில் அவிழ்ந்திருந்த முந்தானை கீழே விழ, லூசாக இருந்த பாவாடை அவுரும் நிலைக்கு வர, எழுந்து நின்றதும் பாவடையை பிடித்துக்கொண்டு முந்தானையை தரையில் போட்டபடி, கீழ் ஹூக் திறந்திருந்த ஜாக்கெட்டோடு தன் மார்பை காட்டிக்கொண்டே பாவடையை சரி செய்தாள். பின் புடவையை ஒழுங்காக கட்டிக்கொண்டு சமையல் அறைக்கு சென்றவள் சிறிது நேரத்தில் தட்டில் சாதத்தோடு வெளியே வந்தாள். வந்தவள் மெதுவாக தரையில் உக்கார்ந்தபடி, ‘ம்ம்ம் உக்காந்துட்டு சாப்பிடுறியா இல்ல அம்மா மடியில படுத்துட்டு சாப்பிடுறியா, என்றது வாய்ப்பை நழுவவிட கூடாது என்று நினைத்து ‘மடியில’ என்று ஒரு வார்த்தையில் ஹரிஷ் பதில் கூற, அவள் கேட்டு முடிக்கும் முன்பே ஹரிஷ் பதில் கூறியதை கேட்டு கொஞ்சலாக சிரித்த படி ‘வா’ என்று தன் மடியை காட்டியபடி உட்காந்தாள்.
ஹரிஷ் நகர்ந்து வந்து, உடலை தரையில் படுத்தபடி, தலையை மட்டும் திவ்யாவின் இடதுகால் மடியில் சாப்பிடுவதற்கு ஏதுவாக படுத்துக்கொண்டான். திவ்யாவும் அவனுக்கு குழந்தைக்கு ஊட்டுவதை போல் சாதம் ஊட்டினாள். அடிக்கடி தட்டை தன் வலது கையில் ஏந்திக்கொண்டு ஹரிஷ் தலை முடியை இடது கையால் வருடிக்கொடுத்தாள். இப்படியாக ஹரிஷ் சாப்பிட்டு முடிக்க, அவள் கையில் ஒட்டி இருந்த பருக்கைகளை தானே உறிஞ்சி கொண்டாள். அதில் ஹரிஷின் எச்சிலும் சேந்து இருக்க அதை நன்றாக உறிஞ்சிக்கொண்டே, ‘இருடா செல்லம் அம்மா கை கழுவிட்டு வந்து வாயை தொடச்சி விடுறேன்’ என்று சொல்லிக்கொண்டே, மெதுவாக எழுந்து அடுப்படிக்கு சென்றாள். தன் கையை நன்றாக கழுவிவிட்டு வெளியே வந்து ஹரிஷ் சாப்பிட்ட வாயை நன்றாக கழுவி விட்டு தன் சேலை முந்தானையால் அந்த தண்ணீரை தொடைத்தாள். ‘ம்ம் இன்னைக்கு நீ உன் ரூம்ல படுக்க வேண்டாம், அப்பா ரூம்ல போய் படு அங்க தான் பெரிய கட்டில் இருக்கு, அம்மா வேலையெல்லாம் முடிச்சிட்டு வந்து உன்கூட படுத்துக்குறேன்’ என்றாள் திவ்யா. ‘சரிம்மா’ என்று கூறியவன் மனதில் இன்னைக்கு எதாவது பண்ணனும் என்று நினைத்தான், ஆனா இப்போவோ அப்போவோ குழந்தை பெத்துக்குற நிலையில இருக்குற அம்மாவ என்ன பண்றது என்ற பயமும் அவனுள் இருந்தது. ஆனா இன்னைக்கு கிடைத்த வாய்ப்பை தவற விட மனசு இல்லை. பாக்கலாம் என்ன பண்ண முடியும் என்று என நினைத்துக்கொண்டான். எது செய்ய வாய்ப்பு கிடைத்தாலும் அதை செய்துவிட வேண்டும் என்று உறுதி எடுத்துக்கொண்டான். எழுந்து உள்ளே போய் தன் மேற்ச்சட்டையை கழற்றி போட்டான். அந்த பெரிய கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டான், அம்மா எப்போ வருவாள் என்று நினைத்துக்கொண்டே ரூமின் வாசல் கதவை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். அங்கே திவ்யாவிற்கு நீண்ட நாளைக்கு பிறகு மகனுடன் படுக்க போகிறாள் என்ற எண்ணமே அவளுக்கு சுறுசுறுப்பை தந்தது, வேலைகளை எல்லாம் சீக்கிரம் செய்து முடித்தாள். முகம் கழுவி தன் முந்தனையாலேயே தொடைத்துக்கொண்டே ஹாலுக்கு வந்தாள். தன் கையில் சொம்பில் தண்ணி வைத்திருந்தாள். அங்கே செண்பகம் பாய் விரித்து படுத்திருக்க, அவளை பார்த்துக்கொண்டே பெட்ரூமுக்கு போக நினைத்து ஒரு கணம் நின்றாள். ‘அம்மா அந்த சாவிகொத்த கொடு…’ திவ்யா என் சாவிக்கொத்தை கேட்கிறாள் என்று புரிந்தும் புரியாதலாய் போல, ‘அது எதுக்குடி உனக்கு’ என்று கேட்க. ‘ஏன்ம்மா உனக்கு தெரியாதா என் புள்ளை எதுலயாவது விளையாடினாத்தான் தூங்குவான்னு, அவன் பேசும்போது கேட்டுட்டுதானே இருந்த என் தாலியோட விளையாடாம, தூங்காம எவ்ளோ கஷ்டபட்டதா சொன்னான், என் செல்லம். இப்போ என்கூட படுக்கும்போது அவனுக்கு என்ன வேணுமோ அத நான் குடுக்க வேண்டாமா. இப்போ என்கிட்ட தாலி இல்ல, என் தாலிக்கு அப்புறம் உன் சாவிக்கொத்தை தானே பிடிச்சிட்டு தூங்குவான் அதான் இப்போ உன் சாவிக்கொத்தை கொடு நான் காலைல திரும்ப கொடுத்திடுறேன்’, என்று விவரித்து முடிக்க, ‘அது சரிதாண்டி, ஆனா பார்த்து பக்கவாட்டுல சொருகிக்கோ இல்லைன்னா உன் பையன் கண்ட இடத்துல கை வைப்பான், பாத்துக்கோ’ என்று செண்பகம் எச்சரிக்க, ‘அதுக்குத்தான் வாங்கிட்டு போறேன்’ என்று வாய் தவறி திவ்யா உண்மையை சொல்ல, ‘அதானே பார்த்தேன், நீ வயித்தை காமிச்சிட்டு அவன முத்தம் கொடுக்க விடும்போதே எனக்கு தெரியும்டி. ஒன்னும் தெரியாத புள்ளை மாதிரி இருந்துட்டு என்ன வேலை பாக்குற நீ, ம்ம்ம்… என்னவோ என் பொண்ணு நல்லா இருந்த எனக்கு சந்தோசம்தான். பாத்துடி இப்போவோ அப்போவோன்னு புள்ளை பெத்துக்குற நிலமையில இருக்க பாத்து நடந்துக்க’ என்று கேலியோடு அறிவுரையும் கூறி சாவிக்கொத்தை கொடுத்து அனுப்பினாள் செண்பகம். வெக்கத்தோடு சாவியை வாங்கிக்கொண்டு திவ்யா உள்ளே சென்றாள். அவள் வருவதை பார்த்த ஹரிஷ் தலைக்கு கை வைத்து படுக்க, அவனை பார்த்து நாணியபடி திரும்பி ரூம் கதவை தாழ் போட்டாள். பின் சாவிக்கொத்தை இடுப்பில் சொருகிய படி, கட்டிலின் அருகில் தன் பெரிய முலைகளையும் குண்டியையும் ஆட்டிக்கொண்டு சென்றாள். தன் கையில் இருந்த சொம்பு தண்ணியை கட்டிலின் அருகில் தன் பக்கமாக வைத்துவிட்டு, ‘என்னடா செல்லம் தூக்கம் வரலையா?’ என்று கேட்டுக்கொண்டே தன் முந்தானையை உருவி கழுத்தில் முகத்தில் இருந்த தண்ணீரையும் வேர்வையையும் துடைத்தாள். ‘இல்லம்மா இந்த ரூம்ல இது வரை படுத்ததில்லையா, அதான் தூக்கம் வரல’, ஹரிஷ் அம்மாவின் அழகான முதுகு பகுதியை பார்த்துக்கொண்டே, பக்கவாட்டில் தெரியும் அவளது இடுப்பு மடிப்பை ரசித்துக்கொண்டே பதில் சொன்னான்.