கிராமத்து காவியம்

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 8
ராமசாமியின் குரலை கேட்டு, வெடவெடவென்று நடுங்கிவிட்டான் ரங்கசாமி. இது போன்ற ஒரு குருட்டு தைரியம் இதுவரை வந்ததில்லை. இப்போது பிடித்தால் அவ்வளவுதான். ராமசாமியும் மாரியப்பனும்அருவாளை எடுத்தால் தன் தலை தப்பாது என்று ரங்கசாமி பயந்து நடுங்க ஆரம்பித்தான். லட்சுமி ஒரு கையால் ரங்கசாமியின் வாயை மூடினாள். மறு கையால் அவனை அணைத்துக் கொண்டாள். இவள்என்ன தேர்ந்த கைகாரியாக இருப்பாள் போலிருக்கிறதே என்றும் ஆச்சரியப்பட்டான் ரங்கசாமி. உடலிலிருந்த காமவெறி போய் பயபிராந்தியில் தனது உறுப்பு சின்னதாகப் போய்விட்டதைக் கவனித்தான்ரங்கசாமி.

“உங்க மருமகளை எழுப்பி குழம்பைப் பார்த்துக்கச் சொல்லுங்க. மாடு மாதிரி தூங்குறாள். எனக்குஅவசரமா இப்பக் குளிக்கணும். கொஞ்சம் நேரமாகும். அவளை அடுப்பைப் பாத்துக்கச் சொல்லுங்க" என்று சத்தம்போட்டாள். வீட்டில் புருஷனும், மகனும் மருமகளும் வைத்துக் கொண்டே, குளியலறையில் பக்கத்து வீட்டுக்காரனுடன் கும்மாளம் அடிக்கும் லட்சுமியைப் பார்த்து ஆச்சரியப்படாமல் என்ன செய்வது. இவளோடு இங்கே மஜா பண்ணி விட்ட பிறகும் எப்படி வெளியே போவது என்று குழப்பமாக இருந்தது ரங்கசாமிக்கு. என்ன இப்படி வந்து சிக்கிக் கொண்டோ ம் என்று வருத்தத்தில் தனது உடல் மீதும் காமவெறி ஊரும் வயதின் மீதும் கோபமே வந்தது ரங்கசாமிக்கு.

லட்சுமி அவனது உறுப்பைப் பிடித்துப் பார்த்துவிட்டு

“என்னா?" என்று ரங்கசாமியை ஜாடையாகக் கேட்டாள்.

“பயம்" என்று ஜாடையில் சொன்னான் ரங்கசாமிலட்சுமி அவனைப் பார்த்து சிரித்து விட்டுகீ ழே உட்கார்ந்து அவனது உறுப்பை வாயில் கவ்விக் கொண்டு உறிஞ்ச ஆரம்பித்தாள். அவன் தண்ணீரை எடுத்துதன் மீது கொட்டிக் கொண்டான். தண்ணீர் அவன் மீது இறங்கி அவள் மீது கொட்டியது. கொட்டும்தண்ணீருக்குள் அவளது வாயும் அவளது கையும் செய்த வேலைகள் அவனை கிறங்கடித்தன. உறுப்புக்கு உயிர் வந்தது. ரங்கசாமி லட்சுமியை சுவரில் சாய்த்து வைத்து காலை விரித்து அவள் மீது சாய்ந்தான். அவள் அவனைஏற்றுக் கொண்டாள். ரங்கசாமியும் லட்சுமியும் ஈருயிர் ஓருடல் ஆயினர். அவன் இயங்க இயங்க அவள் முனகலை வெளிப்படுத்தாமல் இருப்பதற்கு அவனது கையை வாய்க்குள் விட்டுக் கொண்டு சப்பவும் கடித்துக் கொள்ளவும்ஆரம்பித்தாள். சற்று நேரத்துக்குள் பக்கத்து சமயலறையில் சத்தம் கேட்டது.

“அத்தே. குழம்பை இறக்கிறவா?" என்று மருமகள் கேட்டாள்.

“இறக்கு இறக்கு நல்லா இறக்கு" என்று லட்சுமி கத்தினாள். மருமகளுக்கு ஒன்றும் புரிந்திருக்காது. குழம்பை அடுப்பிலிருந்து இறக்குவதற்கு ஏன் இப்படி உணர்ச்சிவசப்பட வேண்டும் என்பது அவளுக்கு என்ன தெரியும்?

“ரசத்தை அடுப்பில் ஏத்திடவா?" என்று மருமகள் குரல் கேட்டது.

“ம்ம்ம். ஏத்திடு. அப்புறம் அதை கொஞ்சம் நல்லா உட்டுக்கலக்கு" என்று குரல் கொடுத்தாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி இங்கே உட்டுக் கலக்கிக் கொண்டிருந்தான்.

“சரியா ஏத்து" என்று ரங்கசாமியிடமும் மருமகளிடமும் ஒரே விஷயத்தைச் சொன்னாள். இருவரும் தலையாட்டினார்கள். ரங்கசாமிக்கு சிரிப்புத் தாளவில்லை. சிரிப்பை அடக்க வேண்டும் என்பதற்காக லட்சுமியின் வாயோடு வாய் வைத்து முத்தம் கொடுத்தான்லட்சுமி அவனது நாக்கை உறிஞ்ச ஆரம்பித்தாள்லட்சுமியின் மார்பகங்கள் அவனது மார்பில் தோய்ந்து நசுங்கினலட்சுமி அவனை கீழே உட்காரவைத்து அவனது வாயில் தனது மார்பகங்களைக் கொடுத்தாள். ரங்கசாமிக்கு உடலெங்கும் உணர்ச்சிப்பொங்க, கண்மண் தெரியாமல் அவளது மார்பகங்களைக் கடிக்க, லட்சுமி ஆ என்று கத்தினாள்.

“என்னாச்சு அத்தை" என்று மருமகளின் குரல் வந்தது.

“இங்க யாரு ஊக்கையெல்லாம் போடறது. ஏண்டி உனக்கு எத்தனை தடவை சொல்லியிருக்கேன். ஊக்கை எடுத்தால் எடுத்த எடத்தில வைக்கணும்னு. என்னமோ போ" என்று சத்தம் போட்டாள் லட்சுமி.

“நான் ஒண்ணும் அங்கயெல்லாம் ஊக்கை வக்கலியே. எல்லாமே என் கழுத்தில தானே இருக்கு” என்று பதில் குரல் கொடுத்தாள் மருமகள்

“நான் என்ன பொய்யா சொல்றேன்" என்று எதிர்க்குரல் கொடுத்தாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி இதற்குள் லட்சுமியைக் குனியவைத்து அவளது பின்புறம் வழியாக அவளது உறுப்புக்குள் தன்னுறுப்பைநு ழைத்துக் கொண்டிருந்தான். அவள் முட்டிக்கால் போட்டு நிற்க, ரங்கசாமி அவள் மீது கவிந்து அவளுடைய உறுப்புக்குள் வேகவேகமாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தான். அவள் உணர்ச்சி தாங்க முடியாமல் அப்படியே குவிந்துகுப்புறப் படுக்க அவள் மீது குப்புறக் கிடந்தான் ரங்கசாமி. அவளை திருப்பிப்போட்டு அவள் மீது குப்புற விழுந்தான் ரங்கசாமி. அவனை அப்படியே காலை விரித்து ஏற்றுக் கொண்டாள் லட்சுமி. வேகவேகமாக இயங்க, லட்சுமி அவனுக்கு ஈடு கொடுத்தாள். சளக் சளக் என்று குளியலறையிலிருந்து சத்தம் காதைப்பிளந்தது.

“என்ன நாங்கல்லாம் குளிக்கப் போக வேணாமா? செட்டியார் இன்னிக்கு என்னைச் சீக்கிரம் வரச் சொல்லியிருக்காரு, நீ என்னடான்னா அரை மணி நேரமா குளிச்சிட்டு இருக்கே" என்று ராமசாமி கத்தினார்.

“ஆமா உங்க செட்டியாரைக் கொண்டு போய் உடப்பில போடுங்க. அவளவளுக்கு என்னன்னன்னன்னனமோ வேலை” லட்சுமி உணர்ச்சி வேகத்தில் திணறினாள்

“என்னடி உளர்றே?" என்றவாறு ராமசாமி கத்தினார்.

“சே காலங்கார்த்தால, ஒரே சத்தம்" என்றவாறு முனகிக் கொண்டே மருமகள் செல்வது கேட்டது.

“நீங்க போயி உங்க ரூமுக்குள்ள கிடங்க. நான் குளிச்சிட்டு வர இன்னும்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் கொஞ்சநேரம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் ஆகும்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்" என்று உளறினாள் லட்சுமி.

“என்னமோ போ" என்றவாறு ராமசாமி தன் அறைக்கு போனார். ரங்கசாமி விடாமல் இயங்கிக் கொண்டிருந்தான். புருஷன் வீட்டில் இருக்கும் போதே அவனுக்குத் தெரியாமல் பொண்டாட்டியை செய்யும் இந்த ஆபத்தான காரியம் அவனுக்கு ஒரு வக்கிரமான சந்தோஷத்தையும் வெறியையும் கொடுத்தது. லட்சுமியின் மார்பகங்கள் துள்ளின. அவளது உடல் அடக்கமுடியாத உணர்ச்சி வேகத்தில் நடுங்கியது. அவனது எடை முழுவதும் அவள் மீது கவிய, அவளுக்கு இன்பக் கிளுகிளுப்பு உடலெங்கும் பரவி துள்ளினாள். இவ்வளவு வயதான பிறகு இப்படி ஒரு அனுபவம் அவளது உடலை பாடுபடுத்தியிருக்க வேண்டும். ரங்கசாமி உணர்ச்சி பொங்க, அவள் மீது கவிந்து தன் உச்சத்தை அடைந்தான்லட்சுமி அப்படியே படுத்திருந்தாள். ரங்கசாமி உடனே எழ அவனை விடாமல் லட்சுமி அவனைக் கட்டிக் கொண்டாள். அவன் விடுவித்துக் கொண்டு தன்னைச் சுத்தம் செய்து கொண்டு வேட்டியை அணிந்து கொண்டு நின்றான்லட்சுமி எழுந்து குளியலறைக் கதவை மெல்லத் திறந்து எட்டிப்பார்த்தாள்.

“ஏண்டி இவளே, என்னோட பாவாடை என் ரூமில இருக்கும் எடுத்தாயேன்" என்று கேட்டாள்.

மருமகள் நடந்து செல்லும் சத்தம் கேட்டது. சட்டென்று ரங்கசாமியை இழுத்து பின் கட்டுக் கதவுக்குத்
தள்ளிய லட்சுமி

“என்னப்பா, ஏன் பின் கட்டுல வந்து நிக்கற?" என்று சத்தம் போட்டுக் கேட்டாள். திகைத்து மென்று விழுங்கிய ரங்கசாமி,

“பக்கத்து வீட்டில் என்னோட வேட்டியைக் காயப் போட்டிருந்தேன். அது காணாம். இங்க வந்து விழுந்திச்சான்னு கேக்க வந்தேன். என் வேட்டி பாத்தீங்களா அத்தை” என்றுகேட்டான்.

“யாரது”என்றவாறு ராமசாமி அங்கு வந்தார்.

“என்னப்பா வேணும்" என்று அவனைக் கேட்க,

“ரங்கா வந்திருக்கான், என்னன்னு கேளுங்க" என்றவாறு பாவாடையை வாங்கிக் கொண்டு குளியலறைக்குள் சென்றாள் லட்சுமி.

“என்னோட வேட்டி" என்று மீண்டும் ஆரம்பித்தான் ரங்கசாமி. வாயுள்ள பிள்ளை பிழைக்கும் என்று நினைத்துக் கொண்டே ராமசாமியிடம் பேசிவிட்டு மீண்டும் சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள் வந்தான்
ரங்கசாமி. அவனுக்குச் சிரிப்பு தாள முடியாமல் அடக்க முடியாமல் குப்புற விழுந்து சிரித்து சிரித்து அவன் வயிறு புண்ணாகும் வரை சிரித்தான். என்ன அனுபவம், என்ன பெண் இவள்,. ஹா ஹா என்று அடக்கமுடியாமல் சிரிப்பு வந்துகொண்டே இருந்தது. ரங்கசாமி மீண்டும் முத்துசாமியைப் பார்த்த போது அவனிடம் தன்னுடைய லட்சுமி அனுபவங்களைச் சொல்லி விடலாம் என்று தோன்றியது. இருந்தாலும் முத்துசாமியின் வாயைப் பற்றி அவனுக்கு கொஞ்சம் சந்தேகம் இருந்ததால், நாமும் மாரியப்பனைப் போல லூஸ் வாயாக ஆகி விட வேண்டாமென்று சும்மா இருந்தான். முத்துசா மிதான் ஆரம்பித்தான்.

“என்னோட வாழ்க்கை இப்ப கொஞ்சம் திருப்தியா ஆயிருச்சி. அம்மா ரூமைவிட்டு வர்ரதில்லை. நானும் என் பொண்டாட்டியும் நல்லா இருக்கோம். பையன் என் பையனோ அப்பா பையனோ, எதுவானாலும் பரவாயில்லை. நான் ஒண்ணும் இதையெல்லாம் கண்டுக்கப் போறதில்லை. எனக்கும் ஒரு பையன் பிறப்பான். நான்பாத்துக்குவேன். பையன் என்னோட அப்பா பையன்ங்கற கெட்ட பேர் போயிருச்சின்னா நல்லா இருக்கும். ஆனாஅது லேசில போவாது" என்று ரங்கசாமியிடம் சொன்னான்.

“நீ என்னாச்சி லட்சுமியைப் பிடிச்சியா?" என்றும் கேட்டான் முத்து.

“எல்லாத்துக்கும் ஒரு நேரம் வரணுமே" என்றான் ரங்கசாமி.

“என் அப்பாட்ட இருந்து சொத்து பத்திரமெல்லாம் வந்துடிச்சி. அவரைப் போயி நான் பாக்கறதா இல்லை. நீ என்னை வந்து பாக்க வேணாம்னு தெளிவா எழுதி வச்சி அனுப்பியிருக்காரு. நான் கேட்டதை அவரு செஞ்சிட்டாரு. அவரு கேட்டதை நான் செய்யறது தான் முறை" என்று முத்துசாமி சொன்னான்.

“ஆமா ஆமா சரிதான்" என்றான் ரங்கசாமி. இவர்களுக்கு எதிரே மாரியப்பனின் மனைவி சுந்தரி தண்ணீர் குடம் ஏந்தி நடந்து சென்றுகொண்டிருந்தாள்.

“ஏம்பா, நீ லட்சுமியை தேத்தப் பாக்கறதுக்கு இவளை தேத்தினா என்னா? பாவம் இவ. மாரியப்பன் வெறுமே நக்கறதோட சரி. நான் தான் பாத்தனே. எனக்குத் தான் பொண்டாட்டி இருக்கு. நீ சும்மா இருக்க. இவ சாமான் சும்மா இருக்கு. எல்லாம் சேத்துக்க வேண்டியதுதான்" என்றான் முத்துசாமி.

“சீ நல்லாயிருக்காதுப்பா. நாம அப்படிப் பாத்ததே தப்பு" என்று சொல்லிவிட்டு திரும்பிக் கொண்டான் ரங்கசாமி.

“நீ இவ்வளவு அடக்கமா நல்ல பிள்ளையா இருந்தியன்னா, தன் கையே தனக்குதவின்னு இருக்க வேண்டியது தான்"என்று முத்துசாமி சொன்னான்.

“கெட்ட பேரு வர்ரத்துக்கு அது பரவாயில்லை” என்றான் ரங்கசாமி. மாலையில் வீட்டுக்குப் போனவுடன் சாப்பிட்டு விட்டு வெளியே கதவருகில் வந்து உட்கார்ந்து தெருவை வேடிக்கைப் பார்க்க உட்கார்ந்தான். சில நிமிஷங்களில் எதிர் வீட்டு திண்ணையில் பரிமளம் வந்து அமர்ந்தாள்.

“என்னப்பா எப்படி இருக்க” என்றாள்

“எனக்கென்ன அத்தை. சுத்துபத்து கிடயாது. பிக்கு பிடுங்கலில்லாம நல்லாவே இருக்கேன்" என்றான் ரங்கசாமி.

“சாப்பிட்டியா?" என்றாள் பரிமளம்

“ஆங். தங்கச்சி இன்னிக்கு கறிக்கொழம்பும், முட்டையும் பண்ணிவச்சிருந்திச்சி. நல்லாச் சாப்புட்டுட்டு
ஏப்பமும் விட்டாச்சி" என்று சிரித்தான் ரங்கசாமி.

“யாரு கோமளாவா?" என்று கேட்டாள் பரிமளம்

“ஆமா ஆமா” என்றான் ரங்கசாமி.

“இங்கவா நீ. உன் கிட்ட தனியா ஒன்னு கேக்கணும்" என்றாள் பரிமளம்

“என்ன அத்தை" என்றவாறு முத்துவின் வீட்டுக்குச் சென்றான்.

“நீ மாமாவைப் பாத்தியா?" என்று கேட்டாள் பரிமளம். திகைத்து பொய் சொல்லலாமா, உண்மைசொல்லலாமா என்று யோசித்தான். சரி உண்மையே சொல்வோம் எனக்கருதி,

“ஆமா அத்தை. மாமாவைப் போய் பாத்தேன்” என்றான்.

“சொத்துப் பத்திரம் எப்படி அவர் முத்து பேர்ல எழுதலாம்? நீ சொன்னியா?" என்றாள் பரிமளம்.
“ஆமா. முத்து அழறான்னு சொன்னேன்" என்றான் ரங்கசாமி. சற்று யோசித்த பரிமளம்,

“சரி போ. தப்புப் பண்ணிட்ட. ஆனா ஆனது ஆயிப்போச்சி" என்றாள்.

“எனக் கொண்னும் தெரியாதத்தை. அவன் என்னமோ மாமாவைப் பாத்துட்டு வான்னு என்னை அனுப்பினான். நான் பாத்துட்டு வந்தேன் அவ்வளவு தான்"

“சரி சரி ரங்கா. நீ எப்பக் கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறே?" என்றாள் பரிமளம்.

“அதுக்கெல்லாம் ஒரு நேரம் காலம் வரணுமே அத்தை” என்றான் ரங்கசாமி. அதிகமாகப் பேச அவனுக்கு இஷ்டமில்லை. ஒன்றும் பிடி கொடுக்காமல் பேசிக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. சில நிமிஷங்களில் பரிமளத்துக்கும் பொறுமை போய் விட்டது போல. ரங்கசாமி அதற்குள்

“சரி அத்தை. நான் வயக்காடு வறைக்கும் போவணும். வாறேன்" என்றவாறு துண்டை உதறித் தோளில் போட்டுக் கொண்டு கிளம்பினான். அப்புறம் சில நாட்கள் லட்சுமியையும் பார்க்க முடியவில்லை, முத்துசாமியையும் பார்க்க முடியவில்லை. வயக்காடும் வீடுமாக ஓடிவிட்டது. பரிமளம் அடிக்கடி அவனிடம் பேச்சுக் கொடுத்தாள். அவளைப் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. பரிமளம் அவனை தேத்த முயற்சிப்பதாகவும் தெரியவில்லை. சும்மா பேச்சுக் கொடுத்தாள். அவனுக்கு எவ்வளவு தெரிந்திருக்கிறது என்பதை அறிய இருக்கலாம். அவள் வீட்டு ரகசியங்களை ரங்கசாமி எவ்வளவு தெரிந்து வைத்திருக்கிறான் என்பதை அறியத் தான் என்று ரங்கசாமி உணர்ந்தான். ரங்கசாமி தனக்கு ஏதும் தெரியாது என்பதை எத்தனை தடவை அவளிடம் சொல்ல முடியும்? கோமளா இரண்டு நாட்களாக இவன் வருவதற்கு முன் சமைத்து வைத்துவிட்டு தன் வீட்டுக்குப் போய் விடுகிறாள். சோணாச்சலம் வீடும் தன் வீடும் சுத்தமாக இருப்பது அவனுக்குச் சந்தோஷம். நாள்கள் ஓடுகின்றன. மூன்றாம் நாள் ரங்கசாமிக்கு தாளவில்லைலட்சுமியைப் பார்க்கக்கூடாது என்று எவ்வளவு இருந்தாலும், ருசி கண்ட உடல் தாவுவதை அவனால் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. வயக்காட்டிலிருந்து நேராக லட்சுமி வீட்டுக்குப் போய் கதவைத் தட்டினான்.

“என்ன ரங்காவா, என்னப்பா அதிசயமா இருக்கு" என்றவாறு மாரியப்பன் கதவைத் திறந்தான்.
முன்னமே யோசித்து வைத்திருந்த விஷயத்தை எடுத்து விட்டான்”முத்துசாமிக்கும் உனக்கும் என்னபிரச்னை. உன் பேச்சை எடுத்தாலே திட்டுறான்” என்றான் ரங்கசாமி.

“அதெல்லாம் உனக்கெதுக்குப்பா. ஏதாச்சும் குடிச்சிட்டு உளறியிருப்பேன். குடிகாரன் பேச்சு விடிஞ்சாப்போச்சின்னு உடாம ஏதோ வம்பு பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான் முத்து" என்றான்.

“அப்படி என்னாச் சொன்ன?" என்றான் ரங்கசாமி

“அதெல்லாம் வீட்டில வச்சிப் பேசமுடியாது. அப்புறம் சாராயக்கடைக்கு வா, நான் சொல்றேன்" என்றான் மாரி.

“நான் குடிக்கிறத நிறுத்தியாச்சி மாரி. டீக்கடைக்குன்னா வா" என்றான் ரங்கசாமி. லட்சுமி வெளியே வந்தவள்,

“என்ன ரங்காவா, இந்தப் பக்கமே உன்னைக்காணறதில்லை. எங்க ஏதாச்சும் ஊரு கீருக்குப் போயிட்டியா?" என்றாள்.

“நல்லாயிருக்கீங்களா அத்தை" என்றான் ரங்கசாமி.

“இப்ப நான் ரொம்ப நல்லாவே இருக்கேன் ரங்கா. நீதான் அடிக்கடி வீட்டுக்கு வ ரமாட்டிங்கற" என்றாள்லட்சுமி.

“எங்க வேலை சரியா இருக்கு. அப்புறம் அத்தை வீட்டுக்கு வர ஏதாச்சும் காரணம் இருக்கணும். ஒன்னும் இல்லாம வந்தா என்னத்துக்கு வந்தேன்னு கேப்பீங்க" என்றான் ரங்கசாமி

“நான் ஒன்னுமே கேக்கலைப்பா ரங்கா. நீ நெனச்சப்ப வா, நெனச்சப்ப போ. இது உன் வீடு மாதிரி நெனச்சிக்க. பசிச்சின்னா நேரா இங்க வா. கண்ட இடத்தில சாப்பிட்டு உடம்பைக் கெடுத்துக்காத. உன் அம்மா என் சினேகிதி. அவளுக்கு இது கூடப் பண்ணலைன்னா என்னா?" என்றாள் லட்சுமி.

“ஆமா ரங்கா. நீ அடிக்கடி வா. மத்தியானம் சாப்பாடு கூட இங்கயே சாப்பிட்டுக்கலாம்” என்றான் மாரி. அப்போது உள்ளேயிருந்து வந்த மாரியின் மனைவி சுந்தரி,

“என்னண்ணே, நல்லாயிருக்கீங்களா"என்றாள்.

“எனக்கென்ன தங்கச்சி, நான் நல்லாயிருக்கேன்" என்றான் ரங்கசாமி.

“அத்தை தான் சொல்றாங்களே, நீங்க அப்பப்ப இங்க வந்து போயிகிட்டு இருங்க" என்றாள் சுந்தரி.

“இப்படிக் கூப்பிட்ட பெறவு வராம இருந்தா நல்லா இருக்குமா. நிச்சயம் வறேன். இப்ப என்ன சாப்பாடு?" என்றான் ரங்கசாமி.

“கோழிகறி குழம்பும் ராட்டு வறுவலும் செஞ்சி வச்சிருக்கேன். வா ரங்கா சாப்பிட்டுட்டுப் போ"என்றாள் லட்சுமி. இதற்கு மேல் என்ன வேண்டும் ரங்கசாமிக்கு. உள்ளே நுழைந்தான். மாரியப்பனும் ரங்கசாமியும் உட்கார லட்சுமியும் சுந்தரியும் பரிமாரினார்கள். மாரியப்பன் சாப்பிட்டுவிட்டு தன் படுக்கையறையிலிருந்து இரண்டு பாட்டில்களை எடுத்துக் கொண்டு வந்தான்.

“இந்தா ரங்காசாப்பிட்டுப் பாக்கறியா?" என்றான். சுவையான கோழிக்கறி சாப்பிட்டுவிட்டு தம்மென்று இருந்த ரங்கசாமி வயிற்றைத் தடவிக் கொண்டே,

“ஏ நான் தான் சொன்னேனேப்பா. நான் குடிக்கிறதில்லை, நீ சாப்பிடு வேணா" என்றான். சுந்தரி,

“ஆமா இவருக்கென்ன வேலை. சும்மா சாப்பிட்டுட்டு குடிச்சிட்டுப் படுத்துத் தூங்க வேண்டியது" என்று தன் தோள்பட்டையில் இடித்து திட்டிக் கொண்டே அடுப்பறைக்குச் சென்றாள்.

“என்ன குடிக்க ஆரம்பிச்சிட்டானா" சமயலறையிலிருந்து வந்த லட்சுமி மாரியப்பனைப் பார்த்து,

“எவன் கத்துக் குடுத்தானோ அவன் நாசமாப் போவணும்" என்று சாபம் விட்டுக் கொண்டே, தன்னுடைய அறைக்குச் சென்று ஒரு கூடை மல்லிகைப் பூக்களைஎடுத்துக் கொண்டு வந்தாள்.

“இத பாரு ரங்கா. இவனுக்கு நல்ல புத்திச் சொல்லு. நான் இந்தப் போயி இந்தப் பூவையெல்லாம் குடுத்துட்டு வந்துடறேன். இப்படிக் கஷ்டப்பட்டு பூக்கட்டி சம்பாதிக்கறதை இவன் குடிச்சே அழிக்கறானே" என்றவாறு பூக்கூடையை தன் தலையில் வைத்துக் கொண்டு வெளியே சென்றாள்.

“என்ன கிளம்பிட்டீங்க" என்றான் ரங்கா.

“ஆமாப்பா, இந்தப் பூவையெல்லாம் மத்தியானத்துக்குள்ள குடுக்கலைன்னா, பூவும் போச்சி, கட்டின காசும் போச்சி" என்றவாறு லட்சுமி வீட்டிலிருந்து இறங்கி தெருவுக்குச் சென்றாள்.

“அட மாரி, என்ன இது அதுக்குள்ள ரெண்டு பாட்டிலையும் காலி பண்ணிட்ட" என்றவாறு மாரியப்பனைப்பார்த்தான் ரங்கசாமி. அவன் அதற்குள் மல்லாந்து நடுக் கூடத்திலேயே படுத்துவிட்டான். வாயிலிருந்து வழியும் சாராயம் தரையில் பட, அவன் கிடந்த காட்சி ரங்கசாமிக்கு அருவருப்பும் பயமும் ஏற்படுத்தியது. நாமும் குடித்து விட்டு இப்படித்தான் கிடந்திருப்போம் என்று நினைத்தால், இனிமே குடிக்காமல் இருப்பதற்கு அத்தனை வைராக்கியமும் வந்தது. அடுப்பறையிலிருந்து வந்த சுந்தரி,

“என்னாங்க, இங்கயே படுத்துட்டாரா. அத்தை வேற வெளியில போயிட்டாங்க போலருக்கே, இவரை எப்படித் தூக்கிக் கொண்டு போயி ரூமில போடறது" என்றாள்.

“சரி நான் ஒரு பக்கம் தூக்கறேன், நீ ஒரு பக்கம் தூக்கு தங்கச்சி" என்றான் ரங்கசாமி. அவனது காலை சுந்தரி தூக்கக் குனிந்தாள். அவளது மாராப்பு கீழே விழுந்து, அவளது பெரும் மார்பகங்களை ஒரு சில வினாடிகள் ரங்கசாமியின் தரிசனத்துக்குத் தந்தது. அதை ஒரு கையால் தூக்கி மேலே போட்டுக் கொண்டு மாரியின் இரு கால்களையும் தன் இரு கைகளாலும் பிடித்து தூக்கினாள். ரங்கசாமியும் தலைமாட்டில் இருந்து கொண்டு மாரியின் கைகளைப் பிடித்துத் தூக்கினான். மாரியின் பளுவில் சுந்தரி தள்ளாடினாள். அறைக்குச் செல்லும் போது இருவரும் மாரியை இடித்துவிடாமல்இருக்க திரும்பியதில், லூஸாகப் போட்டிருந்த சுந்தரியின் மாராப்பு மீண்டும் விழுந்தது. சுந்தரி அதனை தன் நெஞ்சைச் சுருக்கி பிடிக்க முயன்றாள். ரங்கசாமி மாரியைத் தூக்குவதை மறந்து விட்டு, சுந்தரியின் மார்பகங்களையே பார்த்துக் கொண்டு நின்றான்.

“அண்ணே, தூக்குங்கண்ணே" என்றாள் சுந்தரி.

திடுக்கிட்டு குனிந்து, மாரியைத் தூக்கிக் கொண்டு அறைக்குள் சென்றான் ரங்கசாமி. அங்கு அவனைத் தரையில் போட்டுவிட்டு சுந்தரி தன் மாராப்பை எடுத்து மார் மீது போட்டுக் கொண்டு, மாரியின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள்.

“இவரு இப்படி குடிச்சிக் குடிச்சி கெட்டுப் போறாரு அண்ணே, நீங்களாவது இவருக்குப் புத்தி சொல்லக்கூடாதா?" என்றாள். நின்று கொண்டிருந்த ரங்கசாமி,

“கவலைப்படாத தங்கச்சி எல்லாம் சரியாப் போயிடும். அத்தை இப்ப வந்துடுவாங்களா, நான் அத்தைகிட்ட சொல்லிட்டுக் கிளம்பறேன்" என்றான்.

“அத்தை வர இன்னும் ஒரு மணி ஆகும். பூக்கடைக்காரன் கிட்ட பேரம்பேசி, பழைய கணக்கை சரிக்கட்டி, புது ப்பூ வாங்கிகிட்டு வர்ரதுக்குள்ள இன்னும் ரெண்டு மணி நேரமா ஆனாலும் ஆகும்"
என்று கடிகாரத்தைப் பார்த்துக் கொண்டு சொன்னாள் சுந்தரி.

“ம்ம்ம். எனக்கும் ஒரு வேலையுமில்ல” என்று இழுத்தான் ரங்கசாமி.

“இருங்களேன் அத்தை வர்ர வறைக்கும். எனக்கும் துணையாக இருக்கும்" என்றாள் சுந்தரி.

“சரி, மாமாவோட புஸ்தகம் பாத்துகிட்டு இருக்கேன்" என்று கூடத்துக்குச் சென்றான் ரங்கசாமி. சுந்தரி இட்லிக்கு ஊறப்போட்டிருந்த அரிசியை எடுத்துக் கொண்டு வந்து கூடத்தில் இருந்த ஆட்டுக்கல்லில்போட்டு ஆட்ட ஆரம்பித்தாள்.

“என்னாண்ணே, நீங்க ஏன் இன்னும் கல்யாணம் பண்ணிக்காம இருக்கீங்க. ஒருவருசம் போயித்தான் கல்யாணம்பண்ணிக்கணுமா?" என்றாள் சுந்தரி. ரங்கசாமி சுந்தரியைப் பார்த்தான். சுந்தரி தன் புடவையை முழங்கால் வரை வழித்துக் கொண்டு ஆட்டுக்கல்உயரம் இருக்கும் ஒரு சின்ன முக்காலியில் உட்கார்ந்து ஆட்டிக் கொண்டிருந்தாள். இப்போது இருக்கும்இடத்திலேயெ உட்கார்ந்தால், சுந்தரியின் அந்தரங்கம் தெரியும் என்பதை ரங்கசாமி உணர்ந்தான். நிற்கலாமா உட்காரலாமா என்று சில வினாடிகள் யோசித்து விட்டு மெல்ல உட்கார்ந்தான்.

“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல தங்கச்சி. எனக்கு யாரு இருக்கா. கல்யாணம் பண்ணிக்க ஆசை தான். பண்ணி வைக்கஒரு சுத்து பத்து வேணுமே" என்று சொன்னான் ரங்கசாமி. இப்போது இருக்கும் இடத்திலிருந்து சுந்தரியின் அந்தரங்கம் மெல்லியதாகத் தெரிந்தது. புடவையின் இருட்டுக்குள் அப்படி லேசுபாசாகத் தெரிவதே, ரங்கசாமியை வெறியேற்றியது. சுந்தரி தன் மாரப்பு ஆட ஆட கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவளது மார்பகங்களிலிருந்து புடவை விலகி அவளது பெரும் மார்பகங்கள் ஜாக்கெட்டுக்குள் ஆடுவதைக் கண்டான் ரங்கசாமி. கீழே காலுக்குள் அரைகுறையாகத் தெரியும் அந்தரங்கம். அவன் மீது ஜன்னலிலிருந்து வரும் சூரிய வெளிச்சம் சுள்ளென்று பட்டது. எழுந்து புத்தகத்தை வைத்து விட்டு வேறொரு புத்தகத்தை எடுக்கும் போது அலமாரியில் கண்ணாடி இருப்பதைப் பார்த்தான்.

கண்ணாடியையும் எடுத்துக் கொண்டு கீழே உட்கார்ந்து தன் முகத்தைப் பார்த்தான்.

“என்னண்ணே, என்ன பாக்குறீங்க" என்றாள் சுந்தரி.

“எனக்கு ரொம்ப வயசாயிருச்சான்னு பாக்குறேன் தங்கச்சி" என்றான் ரங்கசாமி ஆட்டுக்கல்லை ஆட்டிக் கொண்டே,

“வயசில என்ன இருக்கு?" என்றாள் சுந்தரி. கண்ணாடியை கீழே வைக்கும் சாக்கில் சூரிய வெளிச்சத்தை கண்ணாடியில் பிடித்து சுந்தரியின் கால்களுக்குள் லேசாகப் பாய்ச்சினான் ரங்கசாமி. பளீரென்ற வெளிச்சத்தில் சுந்தரியின் அந்தரங்கம் கால்களுக்குள் செழுமையாக தெரிந்தது. சுந்தரி இதனை உணர்ந்தாற் போல தெரியவில்லை. அவள் பாட்டுக்குஆட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

“எல்லாம் மனசில இருக்கு. மனசு எளமையா இருந்தா எல்லாம் எளமையா இருக்கும்" என்று தனக்குள் பேசிக் கொண்டே சுந்தரி மாவாட்டிக் கொண்டிருந்தாள். அதைக் கேட்கும் நிலையிலோ, அதற்கு பதில் சொல்லும் நிலையிலோ ரங்கசாமி இல்லை. ரங்கசாமி சுந்தரியின் அந்தரங்கத்தை இப்படிப் பார்க்கும் அந்த சுவாரஸ்யத்தில் லயித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். சுந்தரி எட்டி அரிசி வைத்திருந்த பாத்திரத்தை எடுக்க கால்களை இன்னும் விரித்து எக்கி எடுக்க முயன்றாள். இன்னும் தெளிவாக சுந்தரியின் அந்தரங்கம் அவன் கண்களுக்கு முன் விரிவதில் சொல்லவொண்ணா சூட்டை அடைந்தான் ரங்கசாமி. அப்போதுதான் பார்த்தாள் சுந்தரி.

“என்னண்ணே விளையாடிகிட்டு இருக்கீங்க?" என்று கோபித்துக் கொண்டு தன் கால்களை சேர்த்து வைத்து அவன் இதுவரை பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஓஸி சினிமாவை மூடினாள்.