கிராமத்து காவியம்

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 4

“ஆமா அவ ரூமுக்கு போறியாடா சோமு" என்று கேட்டாள் பரிமளம்.

“இன்னிக்கு வேணாம், நாளைக்குப் போறேன்" என்று சொன்னார் சோமு.

“ஏன் என்னாச்சி. நீதான் ரெண்டு மூனு பேரைத் தாங்குவியே. அவகிட்ட போனா போயிக்கோ" என்றாள் பரிமளம். ரங்கசாமிக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. என்னடா இது ஒரே மர்மமா இருக்கு. முத்து அம்மாவே தன் புருஷனை மருமகளிடம் அனுப்புகிறாள். எந்த அம்மா தன் மருமகளை தன் புருஷனுக்கு கூட்டிக்கொடுப்பாள்? என்ன ஆச்சரியம் என்று நினைத்தான்.

“சரி, நீ அவ ரூமுக்குப் போயிட்டு அவளை அனுப்பு" என்று சொன்னார் சோமு. பரிமளம் வெளியே சென்றாள். சற்று நேரம் கழித்து முத்துவின் மனைவி தங்கம் வந்தாள்.

“என்ன மாமா, கூப்பிட்டிங்களா?" என்றாள்

“வந்து இப்படி பக்கத்துல ஒக்காரு" என்றார் சோமு.

“தினமெல்லாம் வாணாம். எனக்கு வலிக்குது" என்றாள் தங்கம்.

“சரி உனக்கு வேணாம், எனக்குப் பண்ணு" என்றார் சோமு.

“தூக்கம் வருது மாமா" என்றாள் தங்கம்.

“என்ன இஷ்டம் இல்லையா? சரி போ, நான் முத்துக்கிட்ட பேசிக்கிறேன்" என்றார் சோமு.

“சரி சரி" என்று தங்கம் தன் உடைகளை கழற்ற ஆரம்பித்தாள். ஒரு வருடத்துக்குள்தான் குழந்தை பிறந்திருந்தாலும் அவ்வளவு பெரியதாக இல்லை அவளது வயிறு. ஆயினும் தளர்ந்து இருந்தது அவள் வயிறு. மற்ற இடங்களில் எல்லாம் குழந்தை பெற்றதனால் சற்றுச் சதை பிடிப்புடன் இருந்தது. அவளது ஜாக்கெட்டைக் கழற்றியதும் ரங்கசாமியே ஆச்சரியப்பட்டான். பெரிய கருப்பு வளையங்கள். குழந்தைக்குப் பால் கொடுக்கும்போது அப்படித்தான் கருப்பு வளையங்கள் இவ்வளவு பெரியதாக ஆகிவிடுமோ என்னவோ. பால் நிறைந்து வழியும் தளராத மார்பகங்கள். சுத்தமாக தன் உடைகளை கழற்றிவிட்டு அயர்வுடன் மல்லாந்து படுத்துக் கொண்டாள்.

“நீ படுக்க வேண்டாம். இதைச் சாப்பிடு" என்று தளர்ந்திருந்த தன் குறியை அவளிடம் கொடுத்தார் சோமு. ரங்கசாமிக்கு பரிதாபமாக இருந்தது தங்கம்மாளைப் பார்த்து. அதைவிட கோபமே முன்னுக்கு வந்து நின்றது. முதலாவது பசி நேரத்தில் தனக்குப் போட்ட புண்ணியவதியை இப்படி கட்டாயப்படுத்துகிறார்களே என்று. இரண்டாவது மாமியார் மாமனார் இப்படி ஒரு மருமகளைப் படுத்துகிறார்களே என்று. அதை விட முக்கியமாக, தன் நண்பன் முத்துசாமிக்கு இப்படி ஒரு அம்மா அப்பாவா என்று. தங்கம்மாள் கடனெழவே என்று அந்தக் குறியை நுனி விரல்களில் வேண்டா வெறுப்பாகப் பிடித்தாள். அதனை தன் வாயில் போட்டுக் கொண்டதும் குமட்டினாள். உவ்வே என்று காரினாள். சோமுவின் இடத்தில் தான் இருந்தால், நிச்சயமாக இப்படி வெறுக்கும் ஒரு பெண்ணைப் பார்த்தால் வரும் மஜா கூட போய் விடும் என்று தோன்றியது ரங்கசாமிக்கு. அதற்கு மேல் பார்க்க விருப்பமில்லை ரங்கசாமிக்கு. ஒரு தீர்மானம் மனதில் தோன்ற, அந்த அறையை விட்டு வெளியே வந்து தெருவைப் பார்த்தான். தெரு இருட்டி அமைதியாக இருந்தது. ஒரு கோட்டான் குக்கூ எனக் கத்தியது.

எதிர்த்த வீட்டில் மாரியப்பனின் வீட்டிலும் இருட்டாக இருந்தது. சரி முத்துசாமியைப் போய் பார்ப்போம் என்று கிளம்பினான். எங்கிருந்தோ நடந்து வருவது போல தெருவில் நுழைந்து தன் வீட்டுக்குள் நுழைந்தான். பிறகு சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள் போய் முத்துசாமியை பார்த்தான். முத்துசாமி தன் வேட்டியை தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தான்.

“லே என்னாச்சி முத்து? சரி சரி சத்தம் போடாம அந்த நாற்காலியைத் தூக்கிகிட்டு உள்ளே வா" என்று
மெல்லச் சிரித்தான். நாற்காலியைத் தூக்கிக் கொண்டே மெதுவாக

“மாரியப்பனும் அவன் பொண்டாட்டியும் ஆடின ஆட்டத்தைப் பார்த்தனா. அம்புட்டுத்தான்" என்று சிரித்தான்.

“லட்சுமி அத்தை பண்ணதைப் பாக்கலையா?" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“இல்லையே அந்த ரூமில வெளிச்சமே வரலையே" என்றான் முத்து.

“இன்னிக்கு ரெண்டு பேரும் மூடிப் படுத்துட்டாங்களோ என்னவோ. வயசாயிரிச்சில்ல" என்றான்

ரங்கசாமி. சற்று நேரம் இருவரும் காத்திருந்தார்கள். அந்த அறையில் வெளிச்சம் வரவில்லை. இருவரும் சோணாச்சலம் வீட்டை மூடிக் கொண்டு ரங்கசாமி வீட்டுக்கு வந்தார்கள். ரங்கசாமியும் முத்துவும் தங்களை சுத்தம் செய்து கொண்டு சமயலறையில் உட்கார்ந்தார்கள்.

“ஏதாச்சும் சாப்பிடறியா" என்றான் ரங்கசாமி. முத்து அவனாக சென்று வாழைப்பழங்களையும் தண்ணீரையும் எடுத்துக் கொண்டு ரங்கசாமியிடமும் கொஞ்சம் கொடுத்து விட்டு உட்கார்ந்தான்.

சாப்பிட்டுக் கொண்டே ரங்கசாமி கேட்டான்.

“எனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியனும்"

“என்னா?"

“நீங்க எந்த ஊரு?" என்றான்.

“இங்க தென்னம்பட்டிக்கு வரமுன்னாடி நாங்க திருநெல்வேலியில இருந்தோம். எனக்கு மூணு வயசாகும்போது எங்க தாத்தாவும் பாட்டியும் செத்துப் போயிட்டாங்க. சொத்தெல்லாம் எங்க அப்பாவோட அண்ணந்தம்பிக புடுங்கிகிட்டு கொஞ்சம் பணம் கொடுத்தாங்க. அந்தப் பணத்தைக் கொண்டு இங்க வந்து இங்க நிலம் வாங்கி உக்காந்துட்டோம்" என்றான் முத்துசாமி.

“நீங்க இங்க இருக்கறது உங்க அப்பாவோட அண்ணந்தம்பிகளுக்குத் தெரியுமா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“நா யாரையுமே பாத்ததில்ல. அம்மா அப்பா அதப்பத்தியே பேசமாட்டாங்க. எனக்கும் இந்தக்கதை அம்மா சொல்லித்தான் தெரியுமே தவிர வேறயாரும் சொல்லித் தெரியாது"

“அப்ப, சொந்த பந்தமில்லாம, ஒனக்கு பொண்டாட்டி எப்படிக் கட்டிவச்சாங்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“அதுவா, அது ஒரு கதை. தங்கம்மாவும் தங்கம்மாவோட அம்மாவும் எங்க வீட்டில வேலை செய்ய வந்தாங்க. தங்கம்மாவோட அம்மா வாழாவெட்டியா பக்கத்து ஊரில இருக்காங்க. அப்பாவும் அம்மாவும் தங்கம்மாவோட அம்மாகிட்ட கேட்டு கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்க. அவ அம்மா வாழாவெட்டியா இருக்கறதனால, தங்கம்மாவுக்கும் ரொம்ப நாளா கல்யாணம் ஆகாம தள்ளிப்போயிட்டு இருந்திச்சி. அம்மா அப்பா கேட்டவுடனே, அவங்களும் சரின்னி சொல்லி கல்யாணம் நட்ந்துரிச்சி. ஆனா தங்கம்மா ரொம்ப நல்லவ. எனக்கு அவ மேல கோவமே கிடயாது" என்றான் முத்துசாமி.

“ஆமா ஆமா தங்கம்மா ரொம்ப நல்லவ” என்றான் ரங்கசாமி. காரணம் சொல்லவில்லை. தன் பசிக்கு சோறு போட்டதைச் சொன்னால், எங்கே உடல்பசியைத் தீர்த்தாள் என்று இவன் நினைத்துவிடப் போகிறானோ என்று பேசாமல் இருந்தான் ரங்கசாமி. முத்துசாமி ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருந்தான்.

“ஆமா நீ எங்கே போயிட்டு வர்ரே?" என்றான் முத்துசாமி. ரங்கசாமிக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை.

“அப்புறம் சொல்றேன். எனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியணும். நீ உங்க அம்மா அப்பாவோட பூர்வீகம் எனக்கு சொன்னா உதவியாயிருக்கும். எந்த ஊரு எந்த வீடுன்னு உங்க அம்மா அப்பாகிட்ட கேக்காம, தெரிஞ்சிகிட்டு வா. அவங்க பழைய கடுதாசி எங்கயாச்சும் வச்சிருப்பாங்க. தோண்டி எடு" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி பாக்கறேன். அதுனால என்ன பிரயோசனம்"

“எனக்கு ஒரு விஷயம் தெரிஞ்சாகணும். இதில ஏதோ மர்மம் இருக்கு" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்னவோ, சரி பாக்கறேன்" என்றான் முத்து.

பிறகு இருவரும் வயலுக்குக் கிளம்பினார்கள். வயலில் இருவரும் உட்கார்ந்திருந்த போது ரங்கசாமி மாரியப்பனைப் பற்றி முத்துசாமியிடம் கேட்டான்.

“மாரியப்பன் இப்ப என்னதான் பண்ணறான்?" என்றான் ரங்கசாமி.

“அவனா, நிலத்தைப் பாத்துக்கறான். அவன் அப்பா செட்டியார் கடையில கணக்கு எழுதறாரு. அவன் அம்மாவும் அவன் பொண்டாட்டியும் மல்லிப்பூ சுத்தறாங்க” என்றான் முத்துசாமி.

“அப்படியா" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்ன அவன் அம்மாவைக் கணக்குப் பாக்கலாம்னு நினைக்கிறியா" என்றான் முத்துசாமி.

“ஆமா" என்று தெளிவாகச் சொன்னான் ரங்கசாமி.

“நெனச்சேன். அதுக்கு ஒரு வழி இருக்கு. சம்சாரத்தை கொண்டு போய் பொறந்த வீட்டில உட்டுட்டு வர்ரதுக்கு மாரியப்பன் நாளைக்கு போறான். போனா போனதுதான் அவன். வர்ரதுக்கு ரெண்டு வாரமாகும். அவனோட அப்பா செட்டியார் கடைக்கு கணக்கு எழுதப்போனார்னா, வர்ரதுக்கு ராத்திரி ஏழு மணியாகும். சாப்பாடு கட்டிட்டுப் போயிடுவாறு அவரு. காலையிலேர்ந்து சாயந்திரம் வறைக்கும் லட்சுமி அத்த தனியாத்தான் இருக்கும். வேணாபோயி பேசிக்கிட்டு இரு, அப்படியே தேத்த முடிஞ்சா தேத்து" என்றான் முத்துசாமி.

“நல்ல ஐடியாத்தான்" என்றான் ரங்கசாமி.

ரங்கசாமி மாரியப்பனின் வீட்டு வாசலில் நின்று”மாரி" என்று அழைத்தான்.

“அடடே ரங்கசாமியா. வாப்பா. என்ன விஷேசம். மாரி மாமனார் வீட்டுக்குப் போயிருக்கானே" என்றாள் லட்சுமி.

“அப்படியா. சரி கொஞ்சம் தண்ணி கொடுங்க அத்த" என்றான் ரங்கசாமி.

“வாப்பா உள்ளே. உக்காரு" என்றாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி உள்ளே சென்று தரையில் உட்கார்ந்தான். கீழே பூக்கள் சிதறிக்கிடந்தன. மலர்ந்த மல்லிகைப்பூக்கள் வீசும் வாசம் அவன் மனத்தை கிறங்கடித்தது.

மரகதம் இப்படித்தான் தலைநிறைய மல்லிகைப்பூக்கள் அணிந்து படுப்பாள்லட்சுமி நீர் மோர் எடுத்து வந்தாள். புடவைத்தலைப்பால் அந்த டம்ளரைப் பிடித்துக் கொண்டுவந்து கீழே உட்கார்ந்திருந்த
ரங்கசாமியிடம் குனிந்து கொடுத்தாள்.

“என்னப்பா கீழெ உட்காந்துட்ட"

“இதுதான் நமக்கு நல்லாயிருக்கு அத்த" என்றவாறு மோரை வாங்கினான்லட்சுமி தன் புடவை முந்தானையால் கழுத்தையும் முகத்தையும் துடைத்துக் கொண்டு குவிந்து கிடந்த பூக்கள் அருகில் உட்கார்ந்து கொண்டு மீண்டும் பூக்கட்ட ஆரம்பித்தாள். ரங்கசாமி மெதுவாக மோரைக் குடித்தான். என்ன பேசுவதென்று தெரியாமல் மென்று விழுங்கினான்.

“சொல்லு. என்னா விஷயம். மாரி ஏதாச்சும் பண்ணானா?” என்று கேட்டாள் லட்சுமி. தள தளவென்று இருக்கும் லட்சுமி குத்துக்கால் போட்டு உட்கார்ந்து பூக்கட்டுவதைப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்த ரங்கசாமி,

“ஒன்னுமில்ல. சும்மாத்தான். போரடிக்குது. ஏதாச்சும் பேசிட்டு இருக்கலாம்னு மாரியப்பனைக் கூப்பிட்டேன்" என்றான்.

“ஆமாப்பா, போரடிக்கத்தான் செய்யும். இங்கப்பாரு அவரு வேலைக்குப் போயிட்டாரு, மவனும் மருமவளும் ஊருக்குப் போயி ரெண்டு மணி நேரம் கூட ஆவலை. அதுக்குள்ள எனக்கும் பொழுது போவமாட்டிங்குது. நீ என்னடான்னா ஒரு வருஷமா சும்மா இருக்க. போரடிக்காம என்னா பண்ணும். சீக்கிரம் ஒரு கல்யாணம் பண்ணிக்கவேன்" என்றாள் லட்சுமி.

“என்ன அத்த. பொண்ணு காய்ச்சா தொங்குது? போயி பரிச்சிட்டு வர? அதுக்கெல்லாம் நேரம் வேணும். பொண்ணு புடிச்சிருக்கணும். அதுக்கு என்னை புடிச்சிருக்கணும். பொண்டாட்டி செத்துப்போனவன்னா, ராசியில்லன்னு பொண்ணு குடுக்க மாட்டாங்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்னப்பா நீ இப்படி சொல்லிட்ட. நீ ரொம்ப நல்லவனாச்சே. குடிக்காம இருந்தா, நீயும் மாரி மாதிரி நல்லவந்தான்" என்றாள் லட்சுமி.

“நான் குடிக்கறத நிறுத்திட்டன் அத்த" என்றான் ரங்கசாமி.

“ரொம்ப நல்லதுப்பா" என்று எழுந்து சென்று அடுப்பறையில் எதையோ கிளறிவிட்டுவிட்டு வந்தாள். நடந்து போவதையும் வருவதையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. தைரியம் வரவில்லை.

அப்புறம் என்ன சொல்வது. எப்படி பேசுவது என்றும் தெரியவில்லை.

“அப்புறம் மாரி வந்ததும் சொல்றேன். வேற ஒன்னுமில்லையே" என்றாள் லட்சுமி. சரி துரத்த ஆரம்பித்து விட்டாள் என்று புரிந்து கொண்டான் ரங்கசாமி. எழுந்தான்.

“ரொம்ப நன்றி அத்த. வறேன். ஒன்னும் விஷயமில்ல. பாக்கலாமா?” என்று கிளம்பினான் ரங்கசாமி. மீண்டும் தன் வீட்டுக்கு வந்த ரங்கசாமி யோசித்தான். என்ன செய்வது இப்போது? முத்துசாமியும் இல்லை. குமரப்பனும் வண்டி எடுத்துக் கொண்டு ரயிலுக்குப் போய் விட்டான். கோமளா குளித்தால் பார்க்கலாம்லட்சுமி குளிப்பாளா இப்போது? சரி போய் பார்க்கலாம் என்று நினைத்து சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள் போனான் ரங்கசாமி. இடுக்கு வழியாகப் பார்த்தான். ஹாலில் உட்கார்ந்து லட்சுமி மல்லிகைப்பூ கட்டிக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. ஜன்னலைத் தாண்டி மல்லிகைப்பூவின் வாசம் வந்தது. அவ்வப்போது எழுந்து சமயலறைக்குள் சென்று விட்டு வந்தாள். பார்த்துக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தான். ஒரு அரை மணி நேரம் போனது. பிறகு லட்சுமி எழுந்து குளியலறைக்குச் சென்றாள்.

சிறுநீர் கழிக்கப்போகிறாளா அல்லது குளிக்கப்போகிறாளா என்று தெரியவில்லை. குளியலறை கடைசி அறை. குளியலறைக்கு இருக்கும் ஜன்னலை சோணாச்சலம் வீடு நன்றாகவே மறைத்திருந்தது. அந்த இடுக்கில் போக இன்னும் ஒல்லியாக இருக்க வேண்டும். ரங்கசாமிக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை. உள்ளே போனான். நாற்காலியை போட முடியவில்லை. உள்ளே சென்று ஒரு ஸ்டூலை எடுத்துவந்தான். அந்த ஸ்டூலைப் போட்டு அதில் நின்றான். குளியலறைக்கு நிரந்தரமாக திறந்து கிடந்த ஜன்னலின் ஓரம் தலைவைத்து உள்ளே பார்த்தான். இப்போது சூரிய வெளிச்சத்தில் நிர்வாணமாக நின்று கொண்டிருந்த லட்சுமி தெரிந்தாள். குளிக்கத்தான் வந்திருக்கிறாள்.

லட்சுமிக்கு கோதுமை நிறம். வட்டமுகம். நீண்ட கூந்தல். நெற்றியில் பொட்டு. கழுத்தில் ரெட்டை வடம் சங்கிலி. பெருத்த மார்பகங்கள் தென்னங்குலைகள் போல. சிறிய இடுப்பு. பெருத்த பிருஷ்ட பாகம். திரும்பினாள். கருத்த முக்கோணத்தில் அடர்ந்த முடிலட்சுமியின் மார்பகங்களைப் பார்த்ததும், மடல் வாழைக் குலையிருக்க மச்சமொன்று அதிலிருக்க என்று பாடல் ஞாபகத்துக்கு வந்தது ரங்கசாமிக்குலட்சுமி உட்கார்ந்து பக்கெட்டில் இருந்த தண்ணீரை விளாவினாள். பிறகு அந்த தண்ணீரை குவளையில் எடுத்து தனது பெண்ணுறுப்பைக் கழுவினாள். அவள் அப்போது உட்கார்ந்தது சிறுநீர் கழிக்க என்று தெரிந்தது ரங்கசாமிக்குலட்சுமி மெல்ல தண்ணீரை எடுத்து தனது முதுகில் மெல்ல மெல்ல கொட்டிக் கொண்டாள். பிறகு என்ன நினைத்தாளோ குப்புறப்படுத்துக் கொண்டாள். ஈரமான தண்ணீர் இருக்கும் குளியலறையில் ஏன் லட்சுமி குப்புறப்படுத்துக் கொண்டாள் என்று தெரியவில்லை.

குப்புறப்படுத்து நன்றாக தன் உடலைத் தேய்த்தாள். எழுந்து உட்கார்ந்து மார்பகங்களை நன்றாகத் தேய்த்துக் கொண்டாள். உடலெங்கும் தண்ணீர் ஊற்றிக் கொண்டாள். பிறகு உட்கார்ந்து காலைப்பரப்பிக் கொண்டு ஒரு கையை தன் பெண்ணுறுப்பிலும் மறு கையை மார்பகத்திலும் வைத்து தேய்க்க ஆரம்பித்தாள். மெல்ல மெல்ல ஆரம்பித்தது லேசாக சூடு பிடிக்க ஆரம்பித்தது. ரங்கசாமிக்கு ஒன்று தோன்றியது. இப்போது வெளியே சென்று லட்சுமியைக் கூப்பிட்டால் எப்படி இருக்கும்? உடனே இறங்கி தன் வீட்டுக்குச் சென்று அங்கிருந்து மாரியப்பன் வீட்டுக்கு சென்று”அத்தே" என்று கூப்பிட்டான். பதிலில்லை.”அத்தே. நான் ரங்கசாமி வந்திருக்கன்" என்று மறுபடியும் கூப்பிட்டான். கதவை ஓரமாகத் திறந்து முகத்தை மட்டும் காண்பித்து எட்டிப் பார்த்தாள் லட்சுமி.

“என்னப்பா, என்ன விஷயம்" என்றாள்.

“ஒண்ணுமில்ல அத்த, இங்க என்னோட துண்டையும் காசையும் வச்சிட்டுப் போயிட்டேன். அதான்" என்று வந்து கதவைத் தள்ளிக் கொண்டு உள்ளே வந்தான்லட்சுமி கதவை இறுக்கிப் பிடித்தும் அவன் அவ்வளவு வேகமாக உள்ளே வருவான் என்று எதிர்பார்க்காததால், திறந்துவிட்டது கதவு. அப்போதுதான் பார்த்தான், லட்சுமி வெறும் பாவாடையை லூஸாக மேலே பிடித்துக் கொண்டு கதவை பிடித்துக் கொண்டிருந்ததை.

“அடடா, குளிக்கறப்ப வந்துட்டனா. தெரியாம” என்று கதவை தள்ளி மூடினான்.

“இருங்க, இருக்கான்னு பாக்கறேன்" என்று தான் உட்கார்ந்திருந்த இடத்தில் தேடினான். வைத்திருந்தால் தானே இருக்கும்?

“இங்க ஒன்னும் இல்லை ரங்கசாமி. உன் வீட்டில தான் இருக்கும்" என்று சொன்னாள் லட்சுமி. அவளது கண்கள் சிவந்திருந்தன. உடல் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது. அவள் தன் பின்னால் நிட்பதை அவன் உணர்ந்தான்.

“இங்க இல்ல போலருக்கு. நான் வறேன் அத்த" என்று கிளம்பினான்.

“பாத்துப் போப்பா" என்று அவள் சொல்லி கதவை மூடினாள். ரங்கசாமி வெளியே வந்து மீண்டும் தன் வீட்டுள் நுழைந்து சோணாச்சலம் வீட்டுக்குப் போனான்.

“அடச்சீ நமக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியலை. சும்மா மேல உழுந்து பாத்திருக்கலாம். அவ கத்திட்ட என்ன பண்றது” என்று யோசித்துக் கொண்டே மீண்டும் லட்சுமியின் குளியலறையில் கண்வைத்து பார்க்க ஆரம்பித்தான். அங்கு அவள் நின்று கொண்டிருந்தாள். சற்று நேரம் யோசித்துக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தாள். பிறகு பாவாடையை கழற்றி கொடியில்போட்டு விட்டு மீண்டும் அங்கு உட்கார்ந்து தேய்க்க ஆரம்பித்தாள். அவள் மெல்ல மெல்ல தேய்க்க அவள் உணர்ச்சி ஏறுவது தெரிந்தது. அவள் கண்களை மூடிக் கொண்டிருந்தாள். அவளது மார்பகங்கள் அவளது கைகளில் படாத பாடு பட்டுக் கொண்டிருந்தன. அவளது ஒரு கை பெண்ணுறுப்பினுள் நுழைந்து புறப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. இரண்டு விரல்களை உள்ளே விட்டுக் குடைந்து கொண்டிருந்தாள். அவள் உச்சகதியில் இருக்கும் போது தன் முகத்தைக் காண்பித்தால் என்ன என்று தோன்றியது. ஒருவேளை தான் குளிக்கும்போது ரங்கசாமி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் என்று மாரியப்பனிடமோ தன் புருஷனிடமோ சொல்லிவிட்டால் என்ன செய்வது என்று பயமாக இருந்தது. சரி வேறொன்று யோசிக்க வேண்டும் என முடிவு செய்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. அவள் உணர்ச்சி பொங்கி முடிந்து எழுந்து குளித்துவிட்டு உடை உடுத்துக் கொண்டு வெளியே செல்லும் வரை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. பிறகு அங்கிருந்து வெளியே வந்து தன் வீட்டுக்குள் நுழைந்து சமயலறைக்குள் நுழைந்தான். ரங்கசாமிக்கு மகா ஏமாற்றமாக இருந்தது. உடலில் காமம் கொளுந்து விட்டு எரிந்ததுலட்சுமியை நெருங்கிப் பார்த்தும் பண்ண முடியவில்லையே என்று வருத்தமாக இருந்தது. இப்போது லட்சுமியின் வீட்டுக்குப் போவதும் வியர்த்தம். கோமளாவும் குமரப்பனும் இப்போது வீட்டில் இருப்பார்க்கள். முத்துசாமி வயலில் இருக்கிறான். பேசாமல் வயலுக்குப் போகலாம் என்று தோன்றி கிளம்பினான். முனுசாமி டீக்கடைக்குப் போய் அங்கு ஏதோ சாப்பிட்டுவிட்டு வயலுக்குப் போனான். வயலில் முத்துசாமி உட்கார்ந்திருந்தான்.

“லே முத்து. என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்காப்ல?" என்றான் ரங்கசாமி

“சொந்தக்கதை சோகக்கதை" என்றான் முத்து

“என்னப்பா, அவனவனுக்கு இல்லாத பிரச்னையா. சொல்லு" என்றான்.

“இன்னிக்கு காலைல என் பொண்டாட்டி என் கிட்ட இனிமே ராத்திரி வயலுக்கு போகக்கூடாதுன்னு சொல்லிட்டா" என்றான் முத்துசாமி.

“பொண்டாட்டி பேச்சைக் கேளுப்பா" என்றான் ரங்கசாமி.”ராத்திரி இந்த வயல்ல உக்காந்துகிட்டு என்னா பண்றே? சும்மா வீட்ல உக்காந்து பொண்டாட்டியை கவனிப்பா" என்றான்.

“அதுக்கில்ல ரங்கசாமி. எனக்கு முன்னாடியே என் பொண்டாட்டி அப்பா ரூமுக்கு போறதைப் பாத்தா கஷ்டமா இருக்கு” என்றான்.

“நான் கேட்டனே அந்த விஷயம் கிடச்சிதா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி இன்னிக்கு ராத்திரி பாத்து சொல்றேன்" என்றான் முத்து. மாலை இருவரும் வீட்டுக்குச் சென்றார்கள். கோமளா செய்து வைத்திருந்த கத்திரிக்காய் குழம்பையும், மீன் வறுவலையும் சாப்பிட்டு விட்டு சோணாச்சலம் வீட்டு ஜன்னலுக்குப் போனான் ரங்கசாமிலட்சுமி அறையில் விளக்கு எரிந்து

கொண்டிருந்தது. அங்கு அவன் கண்ட காட்சி!