கிராமத்து காவியம்

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 2

கோமளா அதைக் கேட்டதும் எழுந்து புடவையையும் மற்ற துணிகளையும் மேலே தூக்கிப் போட்டுக் கொண்டு கிளம்பினாள். படலை மூடியதும், அவன் அங்கேயே உட்கார்ந்திருந்தான். அருமையான விருந்து கண்ணுக்கு முன் காட்டப்பட்டு பிடுங்கப்பட்டது போன்ற உணர்வு. அவள் வீட்டுக்குள் செல்லும் வரை இருட்டிலேயே உட்கார்ந்திருந்தான். பிறகு மெல்லஎழுந்து தன் வீட்டுக்குள் சென்று பாயில் படுத்தான். கண்ணை மூடினால், மீண்டும் மீண்டும் கோமளாவின் செழுமையான மார்பகங்கள் கண்ணுக்குள் தோன்றின. வேட்டிக்குள் கைதானாகச் சென்று தேய்க்க ஆரம்பித்தது. அடுத் தநாள் எழுந்த போது உடல் வலித்தது. நேற்றுச் செய்த கற்பனைகளும், தேய்ப்பும், இரவில் குளித்ததும் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. எழுந்து சென்று குளித்துவிட்டு, நேற்று குளித்து துவைத்து காயப் போட்ட புது வேட்டியை எடுத்து உடுத்திக் கொண்டு கிளம்பினான். மூலை டீக்கடையில் விபூதிப் பட்டையோடு சுத்தமாக முனிசாமி அவனை வரவேற்றான்.

“ரங்கசாமி என்னப்பா சோர்ந்து போயிருக்க? பொண்டாட்டி இல்லாம கஷ்டமா இருக்கா?" என்றான் முனிசாமி

“உனக்கு வெலயாட்டா இருக்கு முனிசாமி. அவனவன் கஷ்டம் அவனவனுக்கு"

“லே தெரியும்பா எனக்கும். பொண்டாட்டி அந்த காரியம் இந்த சீக்குன்னு அப்பப்ப பொறந்த வீட்டுக்குப் போனா நானும் இதே நெலதான். ஆனா ஒரு வருஷம் தாக்குப் பிடிச்சிருக்கியே. பாராட்ட வேண்டியது தான்" என்றான்முனிசாமி.

“சரி சரி, வேறயாராவது நம்மா பேசறதைக் கேட்டு மானம் போறதுக்குள்ள எனக்கு ஒரு டீயும் பண்ணும் கொடு" என்றான் ரங்கசாமி. டீயைப் போட்டுக் கொண்டே முனிசாமி, ரங்கசாமி பக்கம் திரும்பி, ரகசியக் குரலில்,

“ஆமா, உன் எதுத்த வீட்டு முத்துசாமி பொண்டாட்டியைப் பாத்தியா?" என்றான்.

“ஏன் அவளுக்கென்ன? போன வாரம் ராத்திரி கூட நான் போய் முத்துன்னு கத்த, அவ தான் எனக்கு சாப்பாடும் தண்ணியும் கொடுத்தா. சாப்பாடு போட்ட புண்ணியவதியை தப்பாப் பேசாதப்பா" என்றான் ரங்கசாமி

“அதுக்கில்ல. நல்லவ தான் இல்லன்னு சொல்லலை. ஆனா ஊருக்குள்ள ஒரு மாதிரி பேசிக்கிறாங்களே.”

“என்னன்னு?"

“அவ முத்துசாமி அப்பாவை வச்சிருக்கறதா"

“என்னது?"

“சும்மா லேசு பாசாத்தான். அதனாலதான் அவன் வயலுக்குப் போயிட்டு திரும்பி வரதில்லையாம். முத்துசாமிக்கு புள்ளை பொறந்துதே. அது அவன் அப்பாவோட புள்ளையாம்”

“யார் சொன்னா உனக்கு?"

“யாரோ சொன்னாங்க"

“சும்மா தப்புத் தண்டாவா பேசாத முனிசாமி. நீ டீயைக் கொடு. வாயை மூடிக்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி யார் சொன்னான்னு சொல்றனே. முத்துசாமியோடவே அலைவானே, மாரியப்பன். அவன் சொல்லித் தான் தெரியும்"

“அவன் ஏன் உன் கிட்டச் சொன்னான்? நீயும் அவனும் ஒண்ணும் பெரிய சேக்காளி கிடையாதே" என்று கேட்டான்ரங்கசாமி

“அவன் என் கிட்ட எங்க சொன்னான்? குடிச்சிட்டு சுவர் கிட்ட பேசிக்கிட்டிருந்தான். நான் பக்கத்தில குடிச்சிக்கிட்டு இருந்தேன். வேணா நீ சாராயக்கடைக்காரன் கிட்டயே கேளேன்" என்றான் முனிசாமி.
“எனக்கெதுக்கு முனிசாமி? என் பிரச்னையே பெரிய பிரச்னை" என்றான் ரங்கசாமி.

“நீ சாமியார்தாம்பா ரங்கசாமி. உன் மாதிரி சொத்து பத்தும், பிக்கல் பிடுங்கலும் இல்லாம இருந்திருந்தா நான் ஒரு ஆட்டம் ஆடியிருப்பேன்" என்றான் முனிசாமி. திரும்பி வீட்டுக்குச் சென்று குமரப்பனை அழைத்தான் ரங்கசாமி. தெரு நிசப்தமாக இருந்தது. பால்காரமுனியாண்டி சைக்கிளை ஓட்டிக் கொண்டு சென்றான். கோமளா வெளியே வந்து,

“அவரு ராத்திரி வந்துட்டு, காலங்கார்த்தால தங்கம்பட்டிக்குப் போயிட்டாருங்களே"என்றாள்.

“அப்படியா, மணி எங்க?" என்றான் ரங்கசாமி.

“உள்ள வாங்க. அவன் பள்ளிக்கூடம் போயிருக்கான்" என்றாள் கோமளா. உள்ளே போவதா, வெளியே போவதா என்று மனசு அடித்துக் கொண்டது. உள்ளே சென்றான் ரங்கசாமி.

“சாப்பிட்டீங்களா? இந்தாங்க இடியாப்பம் பண்ணேன். சாப்பிடுங்க" என்றாள். நாற்காலியில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டே,

“நல்லா இருக்கே. எப்படிப் பண்ண தங்கச்சி" என்றான்ரங்கசாமி.

“ஆப்பத்தை நல்லா இடிச்சித் தான்" என்று சிரித்தாள் கோமளா. வழிந்தான் ரங்கசாமி. இரட்டை அர்த்தம் கூட இல்லை இது. ஒரே அர்த்தம்.

“நான் குளிக்கப் போறேன். நீங்க சாப்பிட்டுக்கிட்டே இருங்க" என்று அவள் துண்டை எடுத்துக் கொண்டு சமையலறைக்குச் சென்றாள். பகீரென்று இருந்தது ரங்கசாமிக்கு.

“சரி நான் அப்புறம் வறேன் தங்கச்சி" என்று அவசர அவசரமாக சாப்பிட ஆரம்பித்தான். சாப்பிட்டு விட்டு தட்டை நாற்காலியிலேயே வைத்து விட்டு

“தங்கச்சி, நான் அவசரமா வயலுக்குப் போவணும். வறேன்” என்றான்.

“என்னண்ணே, கையைக்கூட கழுவாமப் போறீங்களே" என்று சமயலறையின் கதவுக்குப் பின் தலையை மட்டும் காண்பித்து கோமளா கேட்டாள். குடிக்கக் கொடுத்திருந்த டம்ளரில் இருந்த தண்ணீரை கையில் ஊற்றிக் கழுவி தட்டில் கொட்டி விட்டு,

“வறேன் தங்கச்சி" என்று கிளம்பினான். தெருவில் நடக்கும் போது, கோமளாவைப் பற்றியே மனது ஓடிக் கொண்டிருந்தது. கோமளா ஏன் என்னை சமயலைறைக்குள் இழுத்தாள்? கோமளா ஏன் அப்போது குளிக்கப் போகவேண் டும்? அவள் கூப்பிடுகிறாள் என்று தெளிவாகத் தெரிந்தது. ஆனால், தனக்குத் தைரியமில்லை என்று தோன்றியது. இதற்கு மேல் கனவு நனவாகாது என்று தெரிந்தாலும், நண்பனுக்குச் செய்யும் துரோகம் கடினமாக இருந்தது. வயலில் நின்று பயிர்களைப் பார்த்தான் ரங்கசாமி. வயலில் நெற்கதிர்கள் காற்றில் அலைந்து கொண்டிருந்தன. தூரத்தில் முத்துசாமி மர நிழலில் நின்று கொண்டிருந்தான். மெல்ல நடந்து முத்துசாமியின் பக்கத்தில் சென்றான் ரங்கசாமி.

“முத்து. எப்படிப்பா இருக்க. எதுத்த வீடுன்னுதான் பேரு. பார்த்தே ரொம்ப நாளாச்சு" என்றான் ரங்கசாமி.

“ஏதோ ஓடுது ரங்கசாமி. இந்த அறுவடைக்குப் பின்னால தான் கொஞ்ச காரியம் பண்ணனும்னு இருக்கன். அதுக்குத் தான்இந்த வயல்ல அப்படி வேலை செய்யறேன்" என்றான் முத்துசாமி.

“எங்க மாரியப்பன். நிழல் மாதிரி உன் கூடவே இருப்பானே?" என்றான் ரங்கசாமி.

“அவனோட நான் இப்ப பேசறதில்லை" என்றான் முத்துசாமி

“என்னப்பா ஆச்சி? நல்லவனாச்சே அவன்"

“என்ன நல்லவன்? உனக்குத் தான் தெரியுமே, வாயக்கட்டுப்படுத்தத் தெரியாது. குடிச்சிட்டு உன் குடும்ப மானத்தையே தெருவில நாசம் பண்ணானே? என் கதை தனிக்கதை" என்று எங்கோ பார்த்துக் கொண்டு சொன்னான் முத்துசாமி.

“என்ன விஷயம். என்னாச்சி" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“அது வேணாம் இப்ப. சரி உன் கதையை சொல்லு. எப்படி உன் வாழ்க்கை" என்றான் முத்துசாமி.

“எனக்கென்ன ஆச்சி இப்ப? டீக்கடை முனிசாமியும் இதே கேக்கறான், நீயும் இதே கேக்கற" என்றான் ரங்கசாமி. மெல்ல சிரித்து,

“அதான்பா, பொண்டாட்டி இல்லாம எப்படி தம்பியைக் கட்டுப்படுத்தறன்னு தான்" என்றான்
முத்துசாமி.

“உங்களுக்கு வேற வேலையே கிடையாதா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“கைஜோலி கொஞ்ச நாள்லயே அலுத்துப் போயிறுமேன்னு தான் கேக்கறேன்" என்றான் முத்துசாமி.
“உனக்கென்ன, பொண்டாட்டி இருக்கா, திமிரா பேசிட்டு இருக்க. நானும் பாரு ஒரு பொண்ணைக் கல்யாணம்பண்ணிக்கிட்டு வாறேன் ஒரு வருசத்துக்குள்ளாற" என்றான் ரங்கசாமி.

“அவனவன் பிரச்னை அவனவனுக்கு" என்றான் முத்துசாமி. தான் இதே வார்த்தையை முனிசாமியிடம் சொன்னது ஞாபகத்துக்கு வந்தது ரங்கசாமிக்கு. தூரத்தில் பெண்கள் பண்ணையாரின் நிலத்தில் குனிந்து களை பிடுங்கிக் கொண்டு இருந்தார்கள். அவர்களின் பின்புறங்களாக தெரிந்தன இங்கிருந்து. தூக்கிக் கட்டப்பட்ட புடவையால் கால்கள் முழங்கால் வறைக்கும் தெரிந்தன. இவ்வளவு தூரத்திலிருந்து பார்க்கும் போது, அந்தப் பெண்களின் அருகாமை அவலட்சணங்கள் தெரியாமல், அழகாகவே தெரிந்தார்கள். இப்போ தூணுக்குப் புடவை கட்டி விட்டால் கூட ஏறி விடுவேன் என்று நினைத்துக் கொண்டான் ரங்கசாமி.

“ஆமா, உன் மாமியார் மாமனார் கிட்ட சொல்லி பொண்ணு பாக்கச்சொன்னா என்ன?" என்றான் முத்துசாமி.

“இல்ல முத்து, எனக்கு கல்யாணம் பண்ணிக்க ஆசையில்ல. வீடு சுத்தமா வைச்சிக்கவும், சமயல் பண்ணவும் ஒரு ஆள்வேணும். அப்பப்ப மோகனாகிட்ட போயிக்கலாம்" என்றான் ரங்கசாமி.

“நீ மோகனாகிட்ட போமாட்ட. நீ போனதேயில்ல" என்றான் முத்துசாமி.

“ம்ம். ஆமா. என்ன வியாதி இருக்குமோன்னு பயம்" என்றான் ரங்கசாமி.

“உனக்கு பொம்பளை புடிக்காதா?" என்று தேவையேயில்லாமல் ரகசியக் குரலில் கேட்டான் முத்துசாமி.

“நீ நெனக்கிற மாதிரி இல்ல. எனக்கு பொம்பளைங்களைப் புடிக்கும். ஆனா இன்னொரு கல்யாணம் பண்ண இஷ்டம் இல்லை. மோகனாகிட்ட போவவும் பயம். அவ்வளவுதான்" என்றான் ரங்கசாமி.
முத்துசாமி எங்கோ பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். ஒரு குருவி டீவீட் டிவீட் என்று கத்தி அவர்களைக் கடந்தது. தூரத்தில் மலைகளில் மழை கொட்டுவது தெரிந்தது. வயல்களில் அங்கங்கு இருக்கும் மரங்களின் இலைகள் அசைந்தன. பண்ணையார் தூரத்தில் குடையைப் பிடித்துக் கொண்டு வெயிலில் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார். ரங்கசாமி வயலில் இறங்கினான்.

“முத்து, நான் என் வயலுக்குப் போறேன். களை பிடுங்கிட்டு குளிக்கப்போறேன்"என்று கிளம்பினான்.
“குளிக்கப்போறப்ப, என்னைக் கூப்பிடு, நானும் வாறேன்" என்றான் முத்துசாமி. ரங்கசாமி களை பிடுங்கிவிட்டு நிமிரும் போது மணி மூன்று இருக்கும். களை பிடுங்கும்போது கைதான் வேலைசெய்து கொண்டிருந்ததே தவிர, மனம் கோமளாவிடமே இருந்தது. முத்துசாமிக்கு ஒரு வேளை பொம்பளை பிடிக்காதோ, அதனால தான், முத்துசாமி அப்பாகிட்ட முத்துசாமி பொண்டாட்டி போயிட்டாளோ என்று யோசித்தான். இப்ப இவனோட குளிக்கப் போனா, என்னை ஏதாவது பண்ணிட்டா என்ன பண்றது? ரெண்டு இழுப்பு கன்னத்தில இழுத்தாச் சரியாப் போகும் என்று நினைத்துக் கொண்டே


“முத்தூ” என்று கூப்பிட்டான். முத்துசாமி நிமிர்ந்து

“வாரெம்பா" என்று கையை வயல் தண்ணீரில் கழுவிக் கொண்டு வந்தான். இருவரும் மௌனமாக ஆற்றை நோக்கிச் சென்றார்கள். ஆற்றங்கரையில் படிக்கட்டுகளில் சிலர்குளித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். கிழவிகள் சிலர் துணி துவைத்துக் கொண்டிருக்க, சிறு பிள்ளைகள் கும்மாளம்போட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். சூடான நேரத்தில், சில்லென்ற தண்ணீரில் இறங்குவது சுகமாக இருந்தது. ஆறு என்று சொன்னாலும் இது கொஞ்சம்பெரிய கால்வாய்தான். பழுப்பு நிறத்தில், மண்ணை அடித்துக் கொண்டு ஆறு போய்க் கொண்டு இருந்தது. போகும்தண்ணீரில் நின்றுகொண்டு, இடுப்பு வேஷ்டியை கழற்றி நன்றாகப் பிழிந்தான். நன்றாக அலசி மீண்டும்உடுத்திக் கொண்டு கிளம்பினான் ரங்கசாமி. முத்துசாமியும் தண்ணீரை விட்டு வெளியே வந்து அண்ட்ராயரோடு நின்றான். வேஷ்டியை பிழிந்து கட்டிக் கொண்டு கிளம்பினான். வயலில் இப்போது மாலை வெயில் விழஆரம்பித்திருந்தது. களை பிடுங்கிக் கொண்டிருந்த பெண்களும் இல்லை. வெறிச்சென்று இருந்தது இடம்.

“என்ன விஷயம் முத்துசாமி. யார் கிட்டயும் சொல்லலை. ஏன் மாriயப்பனோட பேசறதில்லை நீ" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“ஒரு விஷயம் சொன்னேன். அதை அவன் குடிச்சிட்டுப் பேசினதா கேள்விப்பட்டேன். அதனால தான்" என்றான்முத்துசாமி.

“அப்படி என்ன விஷயம் அது?" என்றான் ரங்கசாமி.

“வேணாப்பா, அது என்னோடயே போகட்டும்" என்றான் முத்துசாமி.

“கேக்கறேன்னு தப்பா எடுத்துக்காத. தங்கச்சி பத்தின விஷயமா?" என்றான் ரங்கசாமி. திரும்பிப் பார்த்தான் முத்து

“உனக்கென்ன தெரியும்?" என்றான் முத்துசாமி.

“டீக்கடை முனிசாமி என் கிட்ட இதப்பத்தி சொன்னான். இப்படியெல்லாம் பேசாத தங்கச்சி பத்தின்னு சொன்னேன்அவன் கிட்ட. அவன் மாriயப்பன் சொன்னான் குடிச்சிட்டுன்னு என் கிட்ட சொன்னான். நீயும் அதைத் தான் சொல்றியோன்னுதான்" என்றான் ரங்கசாமி.

“முனிசாமி என்ன சொன்னான்" என்று கேட்டான் முத்துசாமி

“அதை என் வாயால நான் சொல்லக்கூடாது. நீயே யோசிச்சிக்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“பரவாயில்ல சொல்லு. நான் தப்பா எடுத்துக்கல. ஜான் போயாச்சி, முழம் போனாலென்ன" என்றான் முத்து.

“உன் அப்பா, உன் சம்சாரத்தை வச்சிருக்கறதா”

“ஏறத்தாழ அது மாதிரி தான். அதுனால தான், நான் இந்த வயல் கிட்டயே கிடந்து சாகறேன். வீட்டுக்குப் போக புடிக்கல. அம்மாவுக்கு லேசு பாசா தெரியும், அம்மாவும் கண்டுக்கலை. எனக்கு புள்ளை இல்லையாம். பேர் கெட்டுப் போகுதாம். சீக்கிரம் புள்ளை வரலைண்ணா, என் பொண்டாட்டி ஊரு மேய்வாலாம். ஊர் மேய்ரதுக்கு முன்னாடிவீட்டுக்குள்ளேயே வச்சிக்கிறாங்களாம்” என்று குரல் கம்மப் பேசினான் முத்து.

“ம்ம். நீ என்னப் பண்ணப்போறே?" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“தெரியலையே. ஓடிப் போயிறலாம்னு தோணிச்சி. ஓடிப்போயி என்ன பண்றது? எங்க ஓடிப் பொறது? ஓடிப் போயி பிச்சை எடுக்கறதா? அறுவடை வந்ததும், அந்தப் பணத்தை எடுத்துக்கிட்டு பட்டணம் போயிறலாம்னு இருக்கேன்" என்றான்முத்துசாமி.

“சரி நான் யோசிச்சிச் சொல்றேன். நீ ஏதும் பண்ணிக்கிடாதே. ஒரு நல்ல வழி யோசிப்போம். இனிமே கண்டவன் கிட்ட இது மாதிரி பேசிக்கிட்டு இருக்காத. வாயை மூடிக்க. உனக்கு யார் மேல கோவம்?" என்றுகேட்டான் ரங்கசாமி.

“என் அம்மா மேலயும் அப்பா மேலயும் தான்” என்றான் முத்துசாமி.

“அவங்களை பழி வாங்கணும்னு தோணுதா ஒனக்கு" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“ஆமா. அப்பா அம்மா ரெண்டு பேரையும் பழிவாங்கணும்" என்றான் முத்துசாமி.

“யோசிப்போம். ஒன் பேரையும் சரி பண்ணுவோம். ஒங்க அம்மா அப்பாவையும் பழிவாங்குவோம். இதுக்கு ஒரு வருஷம்ஆகும். மெதுவா பண்ணுவோம். ஆனா வாயை இனிமே உடாதே. சத்தம் போடாம இரு. வழக்கம்போல இரு" என்றான்ரங்கசாமி.

“ம்ம்” என்றான் முத்து.

“அடுத்தது. எல்லாம் நடந்து முடியற வறைக்கும் நீயும் குடிக்காத, குடிக்கிறவனோடயும் சேராத. நானும் குடிக்கறதைநிறுத்திடறேன். குமரப்பன் குடிக்கக் கூப்பிடுவான். அதுக்கு நான் ஒரு மாதிரி தாக்காட்டிக்கிறேன். நான் குடிக்கல. ஏன்னா குடிச்சா நம்மா கட்டுப்பாடு நம்மக்கிட்ட இருக்காது" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரியாச் சொன்ன ரங்கா" என்றான் முத்து. இருவரும் தெருவுக்கு வரும் போது டீக்கடையில் முனிசாமி உட்கார்ந்து பேப்பர் படித்துக் கொண்டிருந்தான்

“ஏய் முன்சாமி. என்னப்பா, ரெண்டு டீ போடு" என்று சொன்னான் முத்துசாமி. எப்போதும் யோசித்தபடி செல்லும் முத்துசாமி ஆரவாரமாக டீ போடச் சொல்வதை ஆச்சரியமாகப் பார்த்தான் முனிசாமி.

ஒருவேளை ரங்கசாமியிடம் தான் சொன்னதை ரங்கசாமி முத்துசாமியிடம் சொல்லி விட்டானோ, முத்துசாமி நம்மை அடிக்கப் போகிறானோ என்று பயந்து கொண்டே டீ போட்டுக் கொடுத்தான் அவர்களிடம்.

“காசு வேணுமா முனிசாமி" என்று முத்துசாமி கேட்டான்.

“என்ன முத்து, உன் கிட்ட இருக்கும்போது குடு, நமக்குள்ள என்னா?" என்று முத்துசாமி சொன்னான்.

“முனிசாமி, சொல்றனேன்னு தப்பா எடுத்துக்காத, இங்க கவர்ச்சிக் கன்னிக காலெண்டரெல்லாம் மாட்டாத. குடும்பப்பொண்ணுங்க, ஆத்திர அவசரத்துக்கு டீ குடிக்க வரக் கூட பயப்படுவாங்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“நீ சொல்றது சரிதான் ரங்கா. எடுத்துடறேன்" என்று சொன்னான் முனிசாமி.

“சரி நான் வீட்டுக்குப் போறேன். ராத்திரி மாரியப்பனைப் பத்தி யோசிச்சி சொல்றேன்" என்று வீட்டுக்குப் போனான் ரங்கசாமி. முத்துசாமி எதிர் வீட்டுக்குப் போனான். சற்று நேரம் கழித்து கோமளா வீட்டுக்கு வந்தாள்.

“என்னண்ணே சீக்கிரமே வந்துட்டீங்களா?" என்றாள்.

“ஆமா தங்கச்சி. வாயேன் சோணாச்சலம் வீட்டுக்குப் போயி பாக்கலாம்” என்றான் ரங்கசாமி.

“வாங்க. நான் சுத்தம் பண்ணதுக்கு அப்புறம் நீங்க பாக்கவே இல்லையே" என்றாள் கோமளா. இருவரும் பின் கட்டுக்குச் சென்று அங்கிருந்து கிணற்றடியில் இருக்கும் சோணாச்சலம் வீட்டுக்குப் போக வைத்திருந்த வேலித் தடுப்பை எடுத்துவிட்டு சோணாச்சலம் வீட்டுக் கிணற்றடிக்குச் சென்றார்கள்.
“குமார் எப்ப வரேண்ணு சொன்னான்" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“இன்னிக்கு ராத்திரி வ ரமாட்டாராம். மாப்பிள்ளை அழைப்பு ராத்திரிதான் நடக்குமாம். நாளைக்கு மத்தியானம் வந்துடறேன்னு சொன்னார்" என்றாள் கோமளா. கிணற்றடியில் கிடந்த வாளியை எடுத்து கிணற்றுச் சுவரில் வைத்தான் ரங்கசாமி.

“அங்க வைக்காதீங்க. காத்தடிச்சா கிணத்துல விழுந்தாலும் விழுந்துடும்" என்று அவனுக்கு முன் சென்று அந்த வாளியை எடுத்தாள் கோமளா. கோமளாவின் கை, வாளிக் கம்பியைப் பற்றியிருந்த ரங்கசாமியின் கையைப் பற்றியது. சட்டென்று தன் கையை எடுத்துக் கொண்டான் ரங்கசாமி. அவன் திரும்பி சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள் சென்றான். வீடு சுத்தமாக இருந்தது. கோமளா உள்ளே சென்று தரையில் சப்பணம் போட்டு உட்கார்ந்து கொண்டாள்.

“எவ்வளோ சுத்தமா வச்சிருக்கேன் பாத்தீங்களாண்ணே?" என்று கேட்டாள்.

“நல்லா இருக்கு தங்கச்சி. சரி வா போலாம்" என்று கிளம்பினான் ரங்கசாமி. கோமளா பின்னாலேயே எழுந்து வந்து கதவை பூட்டிவிட்டு வந்தாள்.

“தங்கச்சி, நீ இன்னிக்கு சமக்க வேணாம். நான் சாப்பிட்டுட்டேன் வரப்பவே. நீ போய் தூங்கு" என்று கூறினான் ரங்கசாமி.

“ஏதாச்சும் சாப்பிட்டுக்கங்க. வெறும் வயித்தில இருக்கக்கூடாது" என்று சொன்னாள்.

“நான் சாப்பிட்டுட்டேன். அப்புறம் ஒரு டீ வேற. போதும்" என்றவாறு ரங்கசாமி தன் வீட்டுக் கதவுக்குச் சென்றான். கோமளாவை, வெளியே போ என்று சொல்கி றமாதிரி. கோமளாவும் கிளம்பினாள். அவள் போனதும் சமயலறையில் புகுந்து என்ன இருக்கிறது என்று பார்த்தான். நேற்று செய்த சாதம் இன்றைய பழைய சாதமாக இருந்தது. அதை சாப்பிட்டு தண்ணீர் குடித்துவிட்டு படுத்தான். சிறிது நேரம் கழித்து பக்கத்து வீட்டில் தண்ணீர் கொட்டும் சத்தம் கேட்டது. ரங்கசாமி எழுந்திருக்கவில்லை. அவன் அப்படியே படுத்துக் கிடந்தான். மனதில் மாரியப்பன் வந்து நின்றான். முத்துசாமிக்கு 22 வயது தான் ஆகிறது. அவனுக்கு 18 வயதிலேயே கல்யாணம் செய்து வைத்து விட்டார்கள். 21 வயதுவரை குழந்தை இல்லை. சென்றவருடம் தான் குழந்தை பிறந்தது. மூன்று வருடம் பிள்ளை இல்லை என்றால், பையனுக்குஉள்ளே ஒன்றும் கிடையாது என்று தீர்மானித்து விட்டார்களா என்ன? இவன் ஏன் மாரியப்பனிடம் சொன்னான்? மாரியப்பன் மீது ஏற்கெனவே ரங்கசாமிக்கு காட்டம். காரணம், அவனொரு முறை குடித்துவிட்டு, மாமியாரை ரங்கசாமி வைத்திருக்கிறான் என்று உளறிக் கொண்டிருந்தான். அதனாலேயே அவன் மாமியார் மாமனாரை அவர்களது சொந்த ஊருக்கு அனுப்பும்படிக்கு ஆனது. இல்லையென்றால் ரங்கசாமி இப்படி சாப்பாட்டுக்கு திண்டாட வேண்டாம்.
குடித்துவிட்டால் கண்ணு மண்ணு தெரியாது மாரியப்பனுக்கு. ஒரு முறை, அவனிடம், ரங்கசாமி கோபமில்லாமல் சொன்னான்.

“மாரியப்பா, குடி, ஆனா ரொம்ப குடிக்காத. உனக்கு இப்பத்தான் கல்யாணம் ஆச்சி. அந்தப் பொண்ணு என்ன நினைக்கும்?" என்றான். அப்போது குடித்திருந்த மாரியப்பன்,

“டேய் ரங்கசாமி, என் பொண்டாட்டியை பாத்துக்க எனக்குத் தெரியும், உன் பொண்டாட்டி இல்லைண்ணா, உன் மாமியார்க்கிட்ட போடா" என்று உளறினான். சாராயக்கடையே கலகலத்துப் போய்விட்டது. ரங்கசாமி ஒன்றும் பேசாமல்,

“உன் கிட்ட நல்லது சொல்றேன் பாரு,என்னைச் செருப்பல அடிக்கணும்" என்று முனமுனத்துக் கொண்டே போய்விட்டான். மாரியப்பனின் மனைவிக்கு வய்து 18 தான்இருக்கும். சமீபத்தில் தான் அவர்களுக்கு கல்யாணம் ஆனது. மாரியப்பனுக்கு சுமார் 19 வயது தான் இருக்கும். அவன் 16 வயதிலேயே குடிக்க ஆரம்பித்து விட்டான். அவனது அம்மா ஒரு முறை தெருவெல்லாம் திட்டிக் கொண்டே போனாள்.

“என் பிள்ளைக்கு குடிக்கச் சொல்லிக் குடுத்தவன் நாசமாப் போவணும்" என்று. ஆனால் கதையோ வேறு. மாரியப்பன் சுயம்பு. அவன் தான் நிறையப் பேருக்கு குடிக்கக் கற்றுக் கொடுத்திருக்கிறான். குடிக்காத சமயங்களில் அவன்ந ல்லத்தனமாகவும், சாந்தமாகவும் பேசுவான். சாயந்திரம் ஆனால் போதும், அவனுக்கு ரெண்டு பாட்டில் சாராயம்வேண்டும். வாய் நெறைய சாக்கடை ஓடும்.
ரங்கசாமியின் மனதில் மாரியப்பனை எப்படி வாயை அடைப்பது? என்ற கேள்வி எழுந்தது. அதை விட முக்கியமாக,ஏன் இந்த வேலையை எடுத்துக் கொண்டோம் என்றும் யோசித்துக் கொண்டிருந்தான். முத்துசாமி பிரச்னை முத்துசாமிக்கு. அவன் பிரச்னையை நான் ஏன் தீர்க்க வேண்டும்? பொழுது போவாததற்கு ஊர் வேலையா? என்றும் யோசித்தான். ஆனால் மாரியப்பனை பழிவா ங்க, முத்துசாமியோடு சேர்ந்து நல்ல சந்தர்ப்பம் என்று தோன்றியது. எப்படிஇருந்தாலும் மாரியப்பனை வழிக்குக் கொண்டு வர இன்னொரு ஆள் உதவி வேண்டும். பழிவாங்க இன்னும் ஒரு வருடம் கொடுத்திருக்கிறோம். சோணாச்சலம் வீடும் மாரியப்பன் வீடும் ஒட்டு வீடுகள். நடுவில் ஒரு சின்ன சந்துஇருந்தது. அது மிகவும் சிறியதாக இருந்ததால், இரண்டுக்கும் நடுவில் இருந்த சந்தை அடைத்து சோணாச்சலம், அந்த சந்து நிலத்தையும் தனதாக்கிக் கொண்டுவிட்டார். இந்தப்பக்கம் சோணாச்சலம், அந்தப் பக்கம் மாரியப்பன். இப்போது மாரியப்பன் என்ன செய்து கொண்டிருப்பான். பெரும்பாலும் குடித்துவிட்டு மல்லாக்கப் படுத்திருப்பான்.

கோமளா மனத்தில் வந்தாள். நினைத்திருந்தால், சோணாச்சலம் வீட்டிலேயே பண்ணியிருக்கலாம் அவளை. ஏன் அவளைத் தொட கஷ்டமாக இருக்கிறது என்று தெரியவில்லை. குமரப்பன் நம்மை நம்பி பொண்டாட்டியை விட்டு விட்டுச்சென்றிருக்கிறான். இப்படி அவனுக்கு துரோகம் செய்யலாமா என்று குத்தியது. சரி கற்பனை தானே, என்றவாறு கோமளாவை உரித்து கற்பனை செய்ய ஆரம்பித்தான் ரங்கசாமி. கோமளாவின் மார்பகங்கள் மீண்டும் ஞாபகத்துக்குவந்தன. கடிகாரத்தைப் பார்த்தான் ரங்கசாமி, மணி 10 என்று காண்பித்தது. எழுந்து, கையில் டார்ச் லைட்டை எடுத்துக் கொண்டு, பின் கட்டு வழியாக சோணாச்சலம் வீட்டுக்குப் போனான். சோணாச்சலம் வீட்டுப் பூட்டைத் திறந்து உள்ளே சென்றான். சந்து வழியாகச் சென்றால், சோணாச்சலம் வீட்டு கழிப்பறைக்குப் போகலாம். அந்தச் சந்தில் டார்ச் லைட்டை வைத்துக் கொண்டு நுழைந்தான். மேலே நிமிர்ந்து பார்த்தான். நிரந்தரமாக மூடிக்கிடக்கும்மாரியப்பன் வீட்டு ஜன்னல்கள் வழியே மெல்லிய வெளிச்சம் வந்து கொண்டிருந்தது. உள்ளே சென்று ஒரு நாற்காலியை எடுத்து வந்து போட்டு அதன் மீது ஏறி, ஜன்னல் இடுக்கு வழியே உள்ளே பார்த்தான். அந்த அறையில் யாரும் இல்லை. ஒரு மூலையில் பாய் சுருட்டி வைக்கப்பட்டிருந்தது. மூலையில் பாவாடையும் புடவையும் கசங்கிக் கிடந்தது. சற்று நேரம் கழித்து மாரியப்பன் உள்ளே நுழைந்தான். மாரியப்பன் கையில் எதிர்பார்த்தது போலவே ஒரு டம்ளரில் சாராயம் இருந்தது. மாரியப்பன் அந்த டம்ளரை வைத்துவிட்டு பாயை விரித்து போட்டான்.

“என்னடி பாயை விரிச்சிப் போடுன்னு எத்தனை தடவை சொல்லியிருக்கேன்" என்று சத்தம் போட்டான். பிறகு பாயில் உட்கார்ந்து குடிக்க ஆரம்பித்தான். சற்று நேரம் கழித்து மாரியப்பனின் மனைவி சுந்தரி தன் வாயைத் முந்தானையால் துடைத்துக் கொண்டே உள்ளேவந்தாள்.

“என்னங்க. இன்னிக்கும் குடிக்க ஆரம்பிச்சிட்டீங்களா?” என்றாள்.

“ரொம்பப் பேசாத. சரி சரி வா" என்றவாறு அவளது முந்தானையை இழுத்தான் மாரியப்பன்.

“அத கொஞ்சம் தள்ளி வச்சிட்டு வாங்க” என்று சாராய டம்ளரைக் காண்பித்தாள். மொடாக் குடியனான மாரியப்பன் குடித்தது போல நடந்து கொள்ளாமல் தெளிவாகவே இருந்தான். சரி என்று டம்ளரை முழுக்கக் குடித்து விட்டு ஓரத்தில் வைத்துவிட்டு அவளை இழுத்து உட்கார வைத்தான்.

“இருங்க இருங்க, புதுப்புடவை கசங்கிடும்” என்று எழுந்து உடைகளைக் களைய ஆரம்பித்தாள் சுந்தரி

“நீ வேறடி. இப்படிப் புடவையோட பண்ணாத்தான் நல்லா இருக்கும்” என்று அவன் அவளை மீண்டும் இழுத்தான். சுவாரஸ்யமாக இருந்தது ரங்கசாமிக்கு. நன்றாக வசதியாக நின்று கொண்டு ஓசி சினிமா பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

“ஏண்டி எனக்கு என்ன புடிக்கும்னு தெரியும்ல?" என்றான் மாரியப்பன்.

“என்ன நக்குறது தானேடா. இந்தாடா" என்று புடவையைத் தூக்கி மாரியப்பனின் முகத்தில் தனது உறுப்பால் மொத்தினாள் சுந்தரி. திடீரென்று மரியாதை போனதும், ஆச்சரியமாக சுந்தரி செய்த இந்த விஷயமும், ரங்கசாமியை வியப்பில் ஆழ்த்தின. மாரியப்பன் தலையைத் தூக்கி நக்க ஆரம்பித்தான். சுந்தரியும் தனது இடுப்பை ஆட்டி ஆட்டி அவனது முகத்தில்மோதிக் கொண்டே இருந்தாள். சுந்தரியின் வழவழப்பான தொடைகளும், அழகான கால்களும் நளினமாக இசை போலஆடுவதும், அந்தக் காட்சியின் வக்கிரமும், ரங்கசாமிக்கு சுறுசுறுவென வெறியேற்றின. தானாக ரங்கசாமியின் கைகீழே சென்றது. மாரியப்பனின் வேஷ்டி இதற்குள் கழன்று விட்டது. அவனும் அதைக் கண்டு கொள்ளவில்லை. சுந்தரி அவனது தலையைத்தள்ளிவிட்டாள்

“போடா போடா. நக்கிப் பண்டாரம்" என்று ஓடினாள். மாரியப்பன் அவள் பின்னாலேயே நாலுகாலில் ஓடி வந்தான். அவள் சட்டென்று நின்றாள். அவன் வந்ததும் புடவையைத் தூக்கி புட்டத்தைக் காண்பித்தாள். அவன் வேகமாக வந்து புட்டத்தை நக்கினான். திரும்பி அவனது தலையைத் தள்ளி விட்டு
“போடா போடா நக்கிப் பண்டாரம்" என்று மீண்டும் ஓடினாள். ரங்கசாமிக்குத் தாளவில்லை. கை இயங்க ஆரம்பித்து விட்டது. மாரியப்பன் சட்டென்று எழுந்து நின்று அவளை இறுக்கிப் பிடித்தான். அவள் திமிறினாள்.