Adultery எனக்கு நீ வேணும்டா

[kamaraja00x]

நான் பார்த்தது என் கண்களை விட்டு அகல மறுத்து அடம் பிடித்தது. அடுத்து வந்த நாட்களில் அவனைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் என்னையும் அறியாமல் என் பார்வை அவன் தொடை இடுக்கில் எதையோ தேடியது. நீளம் ஞாபகம் உள்ளது. ஆனால் நான் பார்த்த தடியின் தடிமன். உண்மையிலேயே அவ்வளவு தடியா இல்லை என் மனம் இல்லாததைக் கற்பனை செய்கிறதா? இதைப் பற்றியே நான் ஏன் நினைக்க வேண்டும்? ஒரு வேளை என் அடி மனதில் அவ்வளவு பெரிய தடியின் மேல் ஆசையா? சேச்சே. அப்படி எல்லாம் இல்லை. இல்லை இல்லை. நான் இன்னும் ஒரு தடவை பார்க்க வேண்டும். பார்த்தால் போதும். அதற்கு மேல் ஒன்றும் வேண்டாம். அது கூட நான் கற்பனை செய்கிறேனா இல்லை நிஜமாகவே அவ்வளவு பெரிதா என உறுதி செய்யத் தான். நான் என்ன அதை தொடவோ இல்லை அதை வைத்து இன்பம் அடையவோவா நினைக்கிறேன். இல்லவே இல்லை. விரைக்காமல் இருந்தால் அது எப்படி இருக்கும்? அன்று பார்த்த போது விரைத்திருந்தது. அவன் வந்து முடித்த பின்னும் இன்னும் கொஞ்சம் விரைப்பு மிச்சமிருந்தது. சாதாரணமாக அது எவ்வளவு பெரிதாய் இருக்கும்? அவன் சில்லெனும் நீரில் குளித்து வந்த பின் என்ன நீளமிருக்கும்? அதே பருமனிருக்குமா?
அடுத்து வந்த நாட்களில் சிவா என்னிடமிருந்து ஒதுங்கிப் போகப் போக எனக்குள் விடாப்பிடியான எண்ணங்கள் ஓடிக் கொண்டே இருந்தன. இன்னும் சுய இன்பம் காண்பானோ? கண்டிப்பாக. அவன் வீட்டில் இல்லாத தருணங்களில் அவனது அழுக்கு ஷார்ட்ஸ் மற்றும் அவன் படுக்கை விரிப்புகளில் கறை தேடினேன். அவன் வீட்டுக்கு வரும் நேரம், வீட்டை விட்டுப் போகும் நேரம் இவற்றைக் கவனித்தேன். அவனுக்கு பெண் நண்பிகள் யாரும் இருப்பார்களோ எனத் தோன்றியது. ஒரு வேளை காதலி? கிடைத்த சந்தர்ப்பத்தில் அவனது போனை எடுத்துப் பார்த்தேன். எமகாதகப் பயல், விரல் ரேகையால் போனை பூட்டி இருந்தான். எதற்கு எனக்கு இதெல்லாம்? தேவையா? என யோசித்தாலும் மனமோ விட்டு விலகுவதாகத் தெரியவில்லை. அவனது உடலமைப்பையும் கவனிக்கத் தொடங்கினேன். இறுகித் துடிக்கும் புஜங்கள். விரிந்து பரந்த மார்பு. அவன் உடற்பயிற்சிக்கு செல்வது தெரியும். ஷார்ட்சில் அவனது தொடைகள் வலுவாக. நீண்ட மயிரடர்ந்த கரங்கள்.
சில கனவுகளில் அவனது காதலியாக நான் இருந்தேன். கட்டி அணைத்தான். கன்னத்தில் முத்தமிட்டான். கடினமாய் தன் உடலினை என் மேல் உரசினான். இன்னும் ஏதேதோ செய்தான். பொறாமைப்பட்டேன். சண்டை இட்டான். காதலித்தான். கவிதை சொன்னான். நான் காமுற்றேன். அவன் கண்ணனாய் என்னை ஒதுக்கிப் பிற கோபியரிடம் போனான். இப்படியாக நான் என்னை இழந்து என் பேண்டீஸ்களை நனைத்துக் கொண்டுருக்க அவனோ இன்னும் இன்னும் தூரமாகிப் போனான். சாப்பிடும் போது மட்டுமே அறையை விட்டு வெளியில் வந்தான். அப்போது கூட தலை குனிந்தது குனிந்தது தான். நானும் அவனும் மட்டுமே வீட்டில் இருக்க வேண்டிய தருணங்களில் அவசரமாய் வீட்டை விட்டு வெளியேறி எங்கோ போனான். எனக்கு இன்னும் இன்னும் அவன் மீதான பித்தம் ஏறிக் கொண்டே போனது. அதைத் தணிக்க நான் போய் என் வீட்டுக்காரர் மேல் ஏறினேன். அவரோ நான் இழுத்த இழுப்புக்கெல்லாம் வந்தார். கேட்ட போதெல்லாம் என்னைப் புணர்ந்தார். அவரால் முடியாத போது டயர்டா இருக்கும்மா என தூங்கினார். ஒரு நாள் கூட என்னுள் நிகழும் மாற்றங்களை அவர் உணர்ந்தது போல தெரியவில்லை. ஆனால் அவருடன் புணர்வது என்னை இன்னும் வெறி கொள்ளத் தான் செய்ததே தவிர என் மோகத்தை அடக்குவதாய் இல்லை. நிஜத்தில் என்னைப் புணர்ந்தது என்னவோ அவராய் இருப்பினும் கற்பனையில் என்னைப் புணர்ந்ததெல்லாம் சிவா தான்.
எனக்குள் வெறி ஏறிக் கொண்டே போனது. என் கற்பனையில் சிவாவின் தடியின் அளவு பெருத்துக் கொண்டே போனது. ஒரு நாள் கனவில் என் படுக்கை அறை வாசல் முழுதும் அவன் தடியின் நுனி மட்டும் நுழைய முன்று கொண்டிருந்தது. படிக்கும் உங்களுக்கு வேண்டுமானால் இது சிரிப்பாக இருக்கலாம். ஆனால் எனக்குள் நடந்த பிரளயம் எனக்கு மட்டுமே தெரியும். எனக்கு சிவா வேண்டும். அவன் இளம் உடல் என் மேல் படுத்து என்னை நசுக்க வேண்டும். அவனது பிரம்மாண்டமான தடி எனக்குள் புகுந்து உழப்ப வேண்டும். என்னை அவன் குனிய வைத்து பின்னால் இருந்து ஏற வேண்டும். என பல நினைவுகள் என்னை கிறுக்காய் அடிக்க சரி போகிற போக்கைப் பார்த்தால் ஒன்று நான் அவனுடன் அனுபவிக்க வேண்டும் இல்லை என்றால் ஒரு மனநல மருத்துவரை நான் சென்று பார்க்க வேண்டும். சரி எப்படியோ என் வீட்டுக்காரருக்கோ இல்லை அலுவலகத்தில் யாருக்குமோ தெரியமால் நான் மன நல மருத்துவரைப் போய் பார்ப்பதாகவே வைத்துக் கொண்டாலும் என்னவென்று சொல்வது என் பிரச்சனையை. நான் ஒரு இளைஞனுடன் படுக்க அலைகிறேன் என்றா. இதற்கு பதில் நான் முதலில் சொன்ன வழியான அவனுடன் அனுபவிப்பதே சிறந்தது. ஆனால் அவன் விலகிப் போகிறானே? போய் விட்டான் வெகு தூரம். நான் போய் அவனை என்னுடன் படுக்க அழைப்பதா?
இப்படியே மூன்று வாரங்கள் எனக்கும் சிவாவிற்கும் இடையே கண்ணாமூச்சி. இடையில் என் வீட்டுக்காரர் வேறு. மூன்று மாதங்களுக்குப் பின் எனக்கென வாய்த்தது ஒரு வாய்ப்பு. என் வீட்டுக்காரர் அலுவலக வேலையாக ஒரு வாரம் புனே செல்ல வேண்டி வந்தது. அவர் போக வேண்டும் என்று வந்து சொன்ன நாளே நான் முடிவெடுத்து விட்டேன் இந்த வாரம் சிவாவை விட்டால் இனி வாய்ப்பே இல்லை என்று. இதை நினைத்த போதே என் பேண்டீஸ் நனைந்து விட்டது. அவர் கிளம்பும் நாள் வரை நான் சிவாவிடம் அவர் இருக்கப் போவதில்லை எனச் சொல்லவில்லை. அவர் கிளம்பிய ஞாயிறன்று காலை சிவா தக்கும் கல்லூரி விடுமுறை ஊருக்குப் போவதாக எவ்வளவோ சொல்லிப் பார்த்தான். என் வீட்டுக்காரரே
"அத்தை நானும் இல்லாமல் தனியாக இருப்பாள். இப்ப என்னடா காலேஜ் லீவு? கட் அடிச்சிட்டு ஊர் சுத்தலாம்னு பார்க்கிறயா? உங்க அப்பாவ கூப்பிடவா?" என அதட்ட அவன் தர்ம சங்கடமாய் மவுனமானான். அவருக்கு விமானம் இரவு 9 மணிக்கு. அவர் 7 மணிக்கு வீட்டை விட்டு கிளம்பிய போது சிவா தான் போய் அவரை ஏர்போர்ட்டில் விட்டு விட்டு அப்படியே வெளியே போவதாய்ச் சொல்லி கிளம்ப, என் வீட்டுகாரர்
"அதெல்லாம் வேண்டாம். நீ வீட்டில் இரு அத்தைக்குத் துணையாய். நான் ஊபரில் போய்க் கொள்கிறேன்" என திரும்ப முட்டுக்கட்டை இட எனக்குள் சந்தோசம் குமிழிட்டது. எனக்குத் துணையாய் அவனை என் வீட்டுக்காரரே இருக்கச் சொல்கிறார். பாலுக்குப் பூனையை காவல் வைத்த கதையாக. அவர் கிளம்பியதும் சிவாவும் அவசரமாய் வெளியில் கிளம்பினான்.
"எங்கயும் போகாத. வீட்டுல இரு. நான் உன்கூட கொஞ்சம் பேசணும்"
அவன் என்னைப் பார்த்த பார்வையில் தெரிந்தது அடிபட்ட புலியின் பார்வையா இல்லை ஓடவே இடமில்லாமல் மாட்டிக் கொண்ட முயலின் பார்வையா எனத் தெரியவில்லை. ஏதும் பேசாமல் வந்து சோபாவில் அமர்ந்தான். அவன் எதிரே இருந்த இன்னொரு சோபாவில் அமர்ந்தேன் நான். குனிந்த தலை நிமிராமல் இருந்தான். அவன் தாவாய்க் கட்டையை பிடித்து அவன் முகம் நிமிர்த்தினேன்.
"என்னை பார். ஏன் மூணு மாசமா எங்கூட பேச மாட்டுறே?"
பதில் இல்லை.
"நீ அன்னைக்கு பண்ணினதையே நினைச்சுகிட்டு இருக்கே அப்படித் தானே. அதுக்காக"
பதில் இல்லை.
"இது ரொம்ப கஷ்டம். ஏதோ தப்பு நடந்திருச்சு. அதுக்காக மொத்தமா என்னை நிமிர்ந்து பார்க்கவோ இல்லை, நான் இருக்குறப்ப அதே ரூம்லயோ கூட இல்லாம ஒளிஞ்சி விளையாடுறையா?"
பதில் இல்லை.
"சரி விடு. நான் கேட்கிற கேள்விக்கு பதில் ஏதும் சொல்ல வேண்டாம். ஆனா இன்னைக்கு என் கூடத் தான் இருக்க. நாம வெளிலேர்ந்து ஏதாவது சாப்பாடு ஆர்டர் பண்ணிக்குவம். நீயும் நானும் சேர்ந்து ஒரு படம் பார்ப்போம். சரியா?"
முதல் தடவையாய் தலை மட்டும் அசைத்தான். கொஞ்சம் கொஞ்சமாகத் தான் இவனை வழிக்கு கொண்டு வர வேண்டும். எனக்கிருக்கும் ஆசை மற்றும் வெறியில் அவன் மேல் பாய்ந்தால் பயல் பயந்து ஓடினாலும் ஓடி விடுவான். உணவு ஆர்டர் செய்து விட்டு ஏதோ ஒரு படத்தைப் போட்டுவிட்டு அவன் அருகில் சோபாவில் அமர்ந்தேன்.
"இங்க பாரு சிவா. நான் ஒன்னும் தப்பா எடுத்துக்கல்ல. கவலைப்படாத. நீ இப்ப பேசலைன்னா தான் நான் தப்பா எடுத்துக்குவேன்"
"இல்ல அத்தை. வந்து"
"இட்ஸ் ஓகே. நான் பார்த்தத யார்கிட்டயும் சொல்லல. நீயும் என்னைப் பார்த்தத யார்கிட்டயும் சொல்லலேன்னு நம்புறேன்"
"இல்லை. இல்லை" அவசரமாய் மறுத்தான்.
“ம். இப்பத் தான் கொஞ்சம் பேச ஆரம்பிச்சிருக்க. சரி ஏன் அன்னைக்கு அப்படி பண்ணின”
“வந்து இல்ல இல்ல. என்ன?” குழம்பிப் போய்க் கேட்டான்.
“இல்லடா. எல்லாரும் அந்த வயசுல பண்றது தான். இல்லேங்கள. ஆனா ஏன் என் பேண்ட்டிசையும், பிராவையும் வச்சிகிட்டு”
பதில் இல்லை. திரும்ப தலை குனிந்தான்.
“சும்மா சொல்லுடா. இப்ப இங்க நாம ரெண்டு பேர் தானே இருக்கோம். அப்பறம் என்ன?”
“அது வந்து… அது”
“இங்க பாரு. நான் இத்தனை நாளா உன்னை ஏதாவது திட்டினனா? குறை சொன்னனா? மாமாகிட்ட சொன்னனா? இல்லையே. இப்ப கேட்கிறது கூட என்ன்னு தெரிஞ்சிக்கிற ஒரு ஆர்வம் தான். நீ இப்ப பேசலைன்னா நான் இனிமே உன்கூட பேசவே மாட்டேன். அது மட்டுமில்ல, உங்க அப்பா அம்மாக்கு போன் பண்ணி மாமா வீட்டுல இல்லாதப்ப நீ என்கிட்ட தப்பா நடந்துகிறப் பார்த்தேன்னு சொல்லிடுவேன்”
நிமிர்ந்து பார்த்தவன் கண்களில் அதீத வலி.
“நான் அப்படி சொன்னாலும் அது ஒண்ணும் பொய் இல்லையே? அன்னைக்கு நீ நடந்துகிட்டத பார்த்தா நீ என் கூட தப்பா நடந்துக்கணும்னு ஒரு எண்ணம் இருக்குன்னு தான் எனக்கு தோணுது. சரியா?”
மெல்ல தலையை அசைத்தான்.
“அப்ப சொல்லு. ஏன் அப்படி நடந்துகிட்டே?”
“எனக்கு… எனக்கு. உங்களை ரொம்ப் பிடிக்கும். அதான்”
“பிடிக்கும்னா எப்படி? நீ என்னைக் காதலிக்கிறியா?”
இல்லை எனத் தலை அசைத்தான்.
“அப்பறம் என்ன பிடிக்கும்?”
“வந்து… வந்து…”
“அடப்போடா, சும்மா வந்து வந்துன்னுகிட்டு. அப்படி என்ன பிடிக்கும் என்கிட்ட. வாயத் தொறந்து சொல்லப் போறியா இல்லையா”
அவனை மேலும் வம்பு படித்தாமல் கொஞ்ச நேரம் மவுனமாய் சிந்திக்க விட்டேன். அவனே வாய் திறந்தான் இப்போது.
“உங்க உடம்பு எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும்”
“டேய் எனக்கு வயசு 40க்கு மேல. உன்னை விட வயசுல மூத்த ஒரு மகன் இருக்கான். அப்படி என்னத்த கண்ட என்கிட்ட? உன் வயசுல இருக்க பொண்ணுங்க் கிட்ட இல்லாதது?
“அத்த, ப்ளீஸ். இதப் பத்தி பேச வேண்டாமே. ப்ளீஸ் விட்டுருங்களேன்”
எனக்கு கோபம் வந்தது.
“அடி செருப்பால. எதைடா விடச் சொல்றே? என் பெட்ரூம்ல என் பெட்டுல படுத்துகிட்டு என் பிராவையும் பேண்ட்டியையும் வச்சி இவரு கைல பிடிச்சிகிட்டு இருப்பாராம். ஆனா நான் ஒன்னும் சொல்லாம விட்டுடனுமாம். அன்னைக்கு அந்த பிராவ என்ன பண்ணி வைச்சிருந்தே தெரியுமா?”
விறுவிறுவென என் பெட்ரூம் போய் ஒளித்து வைத்திருந்த அந்த பிரா மற்றும் பேண்ட்டீசை எடுத்து வந்தேன்.
“பாரு நல்லாப் பாரு”
பிராவின் வலது கப்பில் ஒரு இடத்தில் வடவடப்பாய் அவனது விந்துக் கறை. பேண்டீசும் மொடமொடவென இருந்தது. இரண்டையும் அவன் முகத்தில் விட்டெறிந்தேன்.
“பாத்தியா? எப்படி கறை பண்ணி வச்சிருக்கேன்னு? இவ்வளவு பண்ணுவே ஆனா நான் என்னடான்னு கேட்டா அதைப் பத்தி பேசக் கூட மாட்டே. அப்படித் தானே”
கிட்டத்தட்ட அழுவது போலாக, அவன் முகத்தைப் பார்க்க எனக்கு கோபம் குறைந்து கொஞ்சம் பாவமாக இருந்தது. சோபாவில் அவன் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தேன். அவன் முகத்தை என் கையில் ஏந்தி குரலை மென்மையாக்கிக் கொண்டு கேட்டேன்.
“இட்ஸ் ஓகே. இட்ஸ் ஓகே. சாரி எனக்கு கோபம் வந்துடுச்சு. எனக்கு உன் மனசுல என்னதான் இருக்கும்னு தெரியனும்டா. இல்லேன்னா எனக்கு கிறுக்கு பிடிச்சிடும் போல இருக்கு. நீ நல்ல பையன்னு நம்பித் தானே உன்னை எங்க வீட்டுல சேர்த்தோம். நீ எவ்வளவு சாதுவா இருக்க இடமே தெரியாம இருக்க. எனக்குத் தெரிஞ்சி உனக்கு எந்த கெட்ட பழக்கமும் இல்ல. கேர்ள் பிரண்ட் இல்ல. எவ்வளவோ சின்ன சின்னப் பொண்ணுங்க உன்னைச் சுத்தி இருக்கும் போது, என் மேல உனக்கு அப்படி என்ன மோகம்?”
மெல்லிய குரலில் ஆரம்பித்தான். ரொம்பவே சன்னமான குரல்.
“என்னை மன்னிச்சிருங்கத்த. நீங்க சொன்ன மாதிரி நான் நல்லவன் தான். ஆனால் இங்க வந்து உங்கள் பார்த்துலேர்ந்து எனக்கு என்ன ஆச்சுன்னே தெரியல. எப்ப பார்த்தாலும் உங்களப் பார்க்கணும். உங்களோட பேசணும்ன்னு ஆசை. ஆனா என்னோட ஷை நேச்சர் உங்களோட என்னைப் பேச விடாமச் செஞ்சிருச்சு. உங்க சிரிப்பு, உங்க கண்கள், நீங்க உதட்ட சுழிக்கிறதுன்னு சின்ன சின்ன விசயங்கள் கூட என்னை ரொம்ப கவருது. உங்க உடம்பு மேல எனக்கு என்ன எப்படி எதுக்குன்னு சொல்ல முடியாத ஒரு ஆசை”
நிறுத்தி என்னைப் பார்த்தான் நான் என்ன சொல்வேனோ என்பது போல. நான் பதிலேதும் பேசாமல் மவுனமாக அவன் கண்களுக்குள் பார்த்தபடி இருக்க, அந்த மவுனத்தின் சூடு தாங்கவொட்டாதவன் போல அவனே திரும்ப பேசினான்.
“என் கூட எந்தப் பொண்ணும் பேசினதில்லை. ஏன் எங்க அம்மாவே கூட என் கூட அவ்வளவா பேச மாட்டாங்க. அவங்க அப்படித்தான். யார் கிட்டயும் ரொம்ப பேச மாட்டாங்க. நானும் எந்த பொண்ணுங்களோடையும் பேசுனதே இல்லை. அப்படியே பேச வேண்டி வந்தாலும் எனக்கு கை கால்லாம் நடுங்கும். வேர்த்துக் கொட்டும். அதனாலயே பேசக் கூடிய சந்தர்ப்பத்தையே நான் அவாய்ட் பண்ணிடுவேன். என்னை மதிச்சி என் கண்ணைப் பார்த்து பேசுன ஒரே பொண் நீங்க தான். அது நான் இங்க வந்ததுக்கப்பறம் தான். நீங்க என் கூட நீங்க ரொம்ப இயல்பா இருந்தீங்க. முதல் நாள் நானடூங்க வீட்டுக்கு வந்தப்ப அன்பா என்னைக் கட்டிப் பிடிச்சி என் கன்னத்துல ஒரு முத்தம் கொடுத்தீங்க. சுவாதீனமா என் தலையைக் கலைச்சி விட்டீங்க. என்னை இழுத்து உங்க பக்கத்துல சோபால உட்கார வைச்சிகிட்டு டிவி பார்த்தீங்க. நான் நல்லா சாப்பிடலன்னா செல்லமா என் தலைல கொட்டுனீங்க”
திரும்ப மவுனம். ம்ஹீம் நான் பேசப் போவதில்லை. அவன் தான் பேச வேண்டும். எனக்கு எல்லாம் தெரிய வேண்டும். அவன் மனதினுள் நான் எழுப்பிய அலைகளின் ஆட்டத்தில் நிலை இல்லாத துடுப்பில்லாத படகாக ஆடுவது நான் அல்லவா இப்போது? சாதாரணமாக நான் பேசியது, தொட்டதெல்லாம் ஒரு ஆணுக்குள் இவ்வளவு உணர்ச்சிகளை எழுப்புமா? இது நிஜம் தானா? பொய்யாய் இருக்க முடியாது. பொய் இவ்வளவு சரளமாய் வராது. மேலும் சொல் என்பது போல அவனையே பார்த்தேன்.
“உங்க அருகாமையும், தொடுதலும் எனக்குள்ள என்ன்னமோ செஞ்சது. இன்னும் செய்யுது. உங்க மேல ஒரு இனம் புரியாத ஈர்ப்பு. அது கொஞ்சம் கொஞ்சமா இன்ஃபாச்சுவேஷனா மாறிச்சு. அப்பறம் நீங்க வீட்டுல ரொம்ப கேசுவலா இருப்பீங்க. உங்க டிரஸ்… உங்க டிரஸ்.”

“என் டிரஸ்சுக்கு என்ன?” மனதில் எனக்குள் தோன்றிய கேள்வியை நானே அவனிடம் கேட்டு விட்டேன்.

“இல்லை வந்து…”

“ஹீம். திரும்ப வந்துன்னு ஆரம்பிச்சிட்டியா?”

“எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு. சொல்லு சொல்லுங்கிறீங்க. நான் உள்ளத சொன்னா உங்களுக்கு கோபம் வந்துருமோ, அதுக்கப்பறம் நீங்க என் கூட பேச மாட்டீங்களோ, இல்லை என்னை உங்க வீட்டை விட்டு அனுப்பிருவீங்களோன்னு பயமா இருக்கு. நீங்க என் வாழ்க்கைல இல்லாமப் போயிருவீங்களோன்னு கவலையா இருக்கு”

“அப்படி எல்லாம் ஏதும் ஆகாது. ப்ராமிஸ் போதுமா? சொல்ல வர்றத தெளிவா சொல்லு”
“நீங்க வீட்டுல இருக்கும் போது பெரும்பாலும் பிரா போட மாட்டீங்க”

ஆமாம் அது உண்மை தான். வீட்டில் தானே இருக்கிறோம் என ஃப்ரீயாக இருப்பேன். அதை என்ன என்னமோ இவன் கேன்சருக்கு மருந்து கண்டு பிடித்து விட்டதைப் போல சொல்கிறானே?

“ப்ராமிஸ் பண்ணி இருக்கீங்க தப்பா எடுத்துக்க மாட்டேன்னு. மறந்துடாதீங்க”
சரியென நான் சின்னதாய் தலை அசைக்க அவன் தொடர்ந்தான்.

“உள்ள ஒண்ணும் போடாம வெறுமனே நைட்டி போட்டிருக்கும் போது சில நேரம் நல்லா தெரியும்”

“என்னடா தெரியும்?”

“ம்ம்ம். வந்து… வந்து… உங்க நிப்பிள்ஸ். பாருங்களேன் இப்பக் கூடத் தெரியுது”

திடுக்கிட்டு நான் குனிந்து பார்க்க அவன் சொன்னது நிஜம் தான். சரியாக என் மார்க்காம்புகளை அவன் கண்கள் பார்க்க, அந்தப் பார்வை என் மார்க் காம்புகள் வழியாக நேராக என் தொடை இடுக்குக்கு மின்சாரம் பாய்ச்சுவது போல உணர்ந்தேன். எனது மெலிதான நைட்டி என் மார்களை ஒட்டி இருக்க, என் காம்புகள் புடைத்துத் தெரிந்தன. அனிச்சையாய் நான் நைட்டியை கொஞ்சம் இழுத்து விட்டுக் கொண்டு முன்னால் குனிந்தேன்.

“இப்படி நீங்க குனிஞ்சா இன்னும் என் நிலமை மோசம்” எனத் தன் கண்களால் சுட்டிக் காட்ட திரும்ப குனிந்த நான் திரும்ப திடுக்கிட்டேன். இப்போது நைட்டியின் கழுத்துப் பகுதி வழியாய் என் மார்பகங்கள் பிதுங்கிக் கொண்டு தெரிந்தன. எனக்கு சிரிப்பதா அழுவதா எனப் புரியவில்லை. இப்படியுமா ஒரு ஆண் ஒரு பெண்ணைப் பார்ப்பான்? இப்படியெல்லாம் கூடப் பார்க்கத் தோன்றுமா? அவன் கன்னத்தில் செல்லமாக ஒரு அறை விட்டு

“ராஸ்கல். நல்ல பையன்னு நினைச்சா எங்கடா என்ன தெரியும்னு பார்த்துகிட்டு இருந்திருக்கே” என்றேன்.

“இப்ப பாருங்க நீங்க கேசுவலா என் கன்னத்தை தொட்டிங்க”

கொஞ்சம் ஆயாசமாகவே இருந்தது. அடப்பாவி இப்படியா ஒவ்வொரு செயலையும் பார்ப்பது? ஆனால் என் மீதான அவனது ஆர்வமும் கவனமும் என்னைப் பெருமிதம் கொள்ளச் செய்தது. தன்னை ஒருவன் இந்த அளவு ரசிக்கிறான் என்பதை ரசிக்காத பெண் உலகில் ஏது?

“இதுக்கெல்லாமே கிறங்கிட்டு இருந்த என்னை ரெண்டு இன்சிடண்ட் மொத்தமா களைச்சி போட்டிருச்சு. ஒரு நாள் சாயங்காலம் நான் ஹால்ல உட்கார்ந்து டிவி பார்த்துகிட்டு இருக்கும் போது, நீங்க பாத்ரூம்ல குளிச்சிட்டு எதுக்கோ உங்க ரூம விட்டு வெளில வந்தீங்க. உங்கள பொருத்த வரை நான் அங்க இருக்குறதையே கண்டுக்கல. ஒரு பெரிய டவலை மட்டும் நெஞ்சு வரை உசத்தி கட்டிகிட்டு நீங்க கேசுவலா என்னை கடந்து போயிட்டீங்க. எனக்கு தெரிஞ்சு உள்ள வேறெதும் போடலை. இன்னோரு நாள் உங்க ரூம் கதவு தொறந்திருந்துச்சி. நீங்க கவனிக்கலைன்னு நினைக்கிறேன். நீங்க உள்ள டிரஸ் மாத்தி கிட்டு இருந்தீங்க. பெட்டிகோட், பிரா மட்டும் போட்டுகிட்டு எனக்கு முதுகு காட்டி நீங்க ஜாக்கட் போட்டுகிட்டு இருந்தீங்க”

ஐயய்யோ. இவனை நானே தான் கெடுத்திருக்கிறேன் போல இருக்கிறதே?

“எனக்குள்ள பயங்கர குழப்பம். என் மேலேயே எனக்கு கோபம். ஐயோ அத்தைய போய் இப்படி பார்க்கிறமேன்னு குத்த உணர்ச்சி ஒரு பக்கம். அதே நேரம் நீங்க பேசுனது பழகினது நான் பார்த்தத வச்சி உங்க மேல எனக்கு அப்படி ஒரு ஆசை. போரடிப் பார்த்தேன். கடைசில ஆசை தான் ஜெயிச்சது. அப்பறம் தான் நான் உங்கள நினைச்சி அது பண்ண ஆரம்பிச்சேன்”

“அதுவா?”

“ம்ம்ம். மாஸ்டர்பேஷன்”

“சரியாப் போச்சு. எப்ப என் பிரா பேண்டீஸ வச்சிகிட்டு ஆரம்பிச்ச?”

“அது ஒரு நாள் நீங்க லாண்டரி போடுறதுக்கு என் ரூமுல இருக்க என் துணிகள எடுக்க வந்தீங்க. அப்பத் தான் குளிச்சி இருந்தீங்க. உங்க மேலேர்ந்து சோப். பெர்ப்யூம், ஷாம்பு எல்லாம் கலந்து அவ்வளவு வாசம். எனக்கு பயங்கர கிக்கா இருந்துச்சு. உங்கள மோந்து பார்த்துகிட்டே இருக்கணும்ன்னு தோணிச்சு. அன்னைக்குன்னு பார்த்து நீங்க என் ரூமுலேர்ந்து வெளில போனப்ப உங்க கைல இருந்த லாண்டரி கூடைலேர்ந்து நீங்க அன்னைக்கு போட்டிருந்த பிரா ஒன்னு தவறுதலா கீழ விழுந்துடுச்சு”

“அது சரி. அது நான் அன்னைக்கு போட்டிருந்த பிரா தான்னு உனக்கெப்படி தெரியும்? பழசா கூட இருக்கலாம்ல”

“தினமும் நீங்க என்ன பிரா போடிருக்கீங்கன்னு பார்த்துடுவேன் நான்”

“அடப்பாவி. அதெப்படி உன்னால பார்க்க முடியும்? நான் டிரஸ் மாத்தும் போது ஒளிஞ்சிருந்து பார்ப்பியா என்ன?” எனக்குள் கோபம் திரும்பக் குமிழியிட்டது.

“ஐயோ சத்தியமா இல்லத்த. சில நாள் உங்க தோள் பட்டைல ஜாக்கட்ட விட்டு விலகி பிரா பட்டை தெரியும். ஒரு சில நாள் உங்க ஜாக்கட்டே டிரான்ஸ்பேரண்டா பிராவைக் காட்டும். ரொம்ப கொஞ்ச நாள்ல நீங்க குனியும் போது உள்ள இருக்க பிரா தெரியும்”

ஆக நான் எந்தக் கோணத்தில் எப்படி நான் இருந்தாலும் அவன் கண்கள் என்னை காமமாய், மயக்கமாய்ப் பார்த்திருக்கின்றன. கொஞ்சம் கூச்சமாய் இருந்தாலும் எனக்குள் பொங்கிய உற்சாக ஊற்றை என்னால் அடக்க முடியவில்லை. இது வரை என்னை யாரும் இப்படிப் பார்த்ததில்லை. அவன் பார்வையாலேயே என்னை உறித்துப் பார்த்திருக்கிறான். இவன் கற்பனையில் என்னை என்னென்ன செய்கிறானோ?

“ஓ. ஒளிஞ்சிருந்து பார்க்கல. நானாத் தான் காட்டினேங்கிறியா?”

“பாத்தீங்களா? நீங்க தப்பா எடுத்துக்குவீங்கன்னு எனக்குத் தெரியும். அதனால் தான் இதைப் பத்தி பேச வேண்டாம்னு சொன்னேன். சொல்லு சொல்லுன்னு கேட்டுட்டு…”

விட்டால் அழுதே விடுவான் போலிருக்க பேச்சை வளர்க்க நான் பேசினேன்.

“இல்ல. விடு விடு. சொல்லு. உன் ரூமுல லாண்ட்ரி கூடையில் இருந்து என் பிரா விழுந்துட்டது. அப்பறம் என்ன பண்ணின?”

“கண்டிப்பா தப்பா எடுத்துக்க மாட்டீங்கன்னா சொல்றேன்”

நான் ஆமோதித்து தலை அசைக்க விட்ட இடத்தில் இருந்து தொடர்ந்தான்.

“அன்னைக்கு உங்க மேல இருந்து வீசுன வாசமா இல்லை என்னன்னு தெரியல. எப்படியோ சட்டுன்னு உங்க பிராவ எடுத்து மோந்து பார்த்தேன். அந்த வாசம் வேற மாதிரி இருந்துச்சி.”

“வேற மாதிரின்னா எப்படி?”

“வேர்வை வாசம், உங்க உடம்பு வாசம் எல்லாம் சேர்ந்து ரொம்ப கிக்கா இருந்துச்சி. அப்பத்தான் எனக்கு பிராவே இவ்வஆல்வு வாசமா இருக்கே அப்ப உங்க பேண்ட்டீஸ் எப்படி வாசம் அடிக்கும்னு தோணிச்சி”

“அது உனக்கு பிடிச்சிருந்துச்சா?”

“ரொம்ப… ரொம்ப ரொம்ப”

“ச்சீய். அதுல என்னடா வாசம்?”

“ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம். உங்க வாசம். நீங்க போடுற பவுடர், சோப் வாசம். அதையெல்லாம் தாண்டி கொஞ்சமாய் யூரின் வாசமும், வேற ஏதோ ஒரு வாசம். எல்லாம் கலந்து ரொம்ப நல்லா இருந்துச்சி. அதுலேர்ந்து தான்”

“ஐயோ ஐயோ. நாத்தம் பிடிச்சவன்டா நீ”

“அது நாத்தமெல்லாம் இல்லத்த. எனக்கு ரொம்ப பிடிச்ச வாசம்”

எனக்கு தலை சுற்றியது.