Adultery The Treatment - Part 1 by Screwdriver

[lotoffun768]

The Treatment - Part 1 by Screwdriver

எனக்கு விழிப்பு வந்தபோது தலை வின்வின்னென்று தெறித்தது. மூளையில் யாரோ முருக்காணி ஏற்றுவது மாதிரி உணர்ந்தேன். கண் இமைகளை கஷ்டப்பட்டு மெல்ல பிரித்தேன். ஒரு காரின் பின் சீட்டில் இருக்கிறேன் என்று புரிந்தது. என்னுடைய கைகள் பின்பக்கமாக கட்டப்பட்டிருந்தன. ஒரு துணியை பந்து மாதிரி சுருட்டி என் வாயில் திணித்திருந்தார்கள். வாயை அசைக்க முடியவில்லை. வலித்தது.

நேற்று இரவு வேலை முடிந்து வீடு திரும்பிக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு ஆள் நடமாட்டம் அற்ற சாலையில் தனியே நடந்து வந்து கொண்டிருந்தேன். திடீரென்று யாரோ என் பின்னால் வந்து, ஒரு கர்சீப்பை என் முகத்தில் வைத்து அழுத்தினார்கள். இப்போது விழித்துப் பார்த்தால் இங்கே இருக்கிறேன்.

நான் தலையை மெல்ல திருப்பினேன். எனக்கு இடதுபக்கத்தில் பூஜா அமர்ந்திருந்தாள். வலதுபக்கம் ஜாகீர் இருந்தான். இருவரும் நான் கண்விழித்துக் கொண்டதை இன்னும் கவனிக்கவில்லை. சாரதி கார் ஓட்டிக் கொண்டிருந்தான். அவனுக்கு அருகே குணா அமர்ந்திருந்தான். இந்த நான்கு பேரையும் எனக்கு நன்றாகவே தெரியும். இப்போதல்ல.. இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்பாக..!!

என் பெயர் அம்ருதா. ஒரு ஆர்த்தோடக்ஸ் பிராமண குடும்பத்தில் பிறந்து வளர்ந்தவள். கடவுள் பக்தி ஜாஸ்தி. அடக்க ஒடுக்கமான பெண் எனலாம். சாலையில் நடக்கும்போது, குனிந்த தலை நிமிர மாட்டேன். வயது முப்பதாகிறது. கல்யாணம் ஆகி, நான்கு வயதில் ஒரு மகன் இருக்கிறான். ஒரு ஆர்ட்ஸ் காலேஜில் லெக்சுரராக வேலை பார்க்கிறேன்.

இந்த நான்கு பேரும், இரண்டு வருடங்கள் முன்பு நான் வேலை பார்த்த அதே காலேஜில்தான் படித்தார்கள். எந்த நேரமும் ஒன்றாக, ஒரே க்ரூப்பாக திரிவார்கள். சற்றே ரவுடி க்ரூப். பார்த்த மாத்திரத்திலேயே எனக்கு இந்த நான்கு பேரையும் பிடிக்காமல் போனது. நான் அப்போதுதான் லெக்சுரராக சேர்ந்த புதிது. நான் க்ளாஸ் எடுக்கும்போது, பின்னால் இருந்து கிண்டல் செய்வது, பேப்பரை சுருட்டியோ.. இல்லை ராக்கெட் மாதிரி செய்தோ என் மேல் எறிவது, 'மாமிக்கு ரொம்ப பெருசு.. மனசு..' என ப்ளாக்போர்டில் கண்றாவியாக எழுதி வைப்பது என்று ரொம்ப டார்ச்சர் செய்தார்கள்.

இந்த வேலை எல்லாம் இவர்கள்தான் செய்கிறார்கள் என்று எனக்கு புரிந்தாலும், என்னால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. மாட்டிக்கொள்ளாத வகையில்தான் இந்த சேட்டை எல்லாம் செய்வார்கள். மற்றவர்கள் யாரும் இவர்களை காட்டிக் கொடுக்க மாட்டார்கள். அந்த தைரியத்தில் இவர்கள் ரொம்ப ஆட ஆரம்பித்தார்கள். நாளாக நாளாக, இந்த நான்கு பேரும் எனக்கு ஒரு தீராத தலைவலியாகவே மாறிப் போனார்கள். நான் அவர்களை பழிவாங்க நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்போதுதான் ஒருநாள் வசமாக சிக்கினார்கள்.

நான் அப்போது பர்ஸ்ட் இயர் கேர்ல்ஸ் ஹாஸ்டல் வார்டனாகவும் கூடுதல் பொறுப்பில் இருந்தேன். ஹாஸ்டலை சேர்ந்த வளர்மதி என்ற பெண்ணை இந்த நான்கு பேரும் ராகிங் செய்தார்கள் என்று எனக்கு தகவல் வந்தது. அந்த வளர்மதியை கூப்பிட்டு விசாரிக்கும்போது, அவள் மிரண்டாள். இவர்களுக்கு எதிராக எதுவும் பேசுவதற்கே ரொம்ப பயந்தாள். நான் ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு, அவளை சமாதானம் செய்து, இந்த நான்கு பேர் மீதும் கம்ப்ளைன்ட் கொடுக்க வைத்தேன்.

அடுத்த நாள் இந்த நான்கு பேரும் என் வீட்டுக்கு வந்தார்கள். என் காலில் விழாத குறையாக கெஞ்சினார்கள். 'எங்க லைஃப்பே ஸ்பாயில் ஆயிடும் மேடம்.. ப்ளீஸ்..' என்று அழுதார்கள். நான் கொஞ்சமும் மனம் இறங்கவில்லை. 'கம்ப்ளைண்ட்டை வாபஸ் வாங்க முடியாது..' என்று திமிராக சொன்னேன். நான்கு பேரும் காலேஜில் இருந்து டிஸ்மிஸ் செய்யப்பட்டார்கள். நான் கோர்ட்டுக்கு சென்று சாட்சி சொன்னேன். நான்கு பேருக்கும் இரண்டு வருடங்கள் சிறைத்தண்டனை கிடைத்தது.

நிம்மதியாக உணர்ந்தேன். காலேஜில் அராஜகம் செய்த ஒரு ரவுடி க்ரூப்பை ஒழித்துக் கட்டியாயிற்று என்று திருப்தியாக இருந்தது. கொஞ்ச நாட்களில் இப்படி ஒரு நான்கு பேர் இருந்ததையே சுத்தமாக என் மூளை மறந்து போனது. என் கணவருடன், குழந்தையுடன் சந்தோஷமாக வாழ்க்கை சென்றுகொண்டிருந்த போதுதான், இவர்கள் மீண்டும்.. புயலாய் என் வழியில் நுழைந்திருக்கிறார்கள்.

"ம்ம்.. மேடம் கண் முழிச்சுட்டாங்க போல இருக்கு..? வாயில இருக்குற துணியை எடுத்துடு பூஜா.."

ஜாகீர் சொல்ல, முன்னால் இருந்த சாரதியும், குணாவும் என்னை ஒருமுறை திரும்பிப் பார்த்தார்கள். ஒரு நொடிதான். அப்புறம் மீண்டும் முன்பக்கமாக திரும்பிக் கொண்டார்கள். இப்போது பூஜா அமைதியான குரலில் என்னிடம் சொன்னாள்.

"மேடம்.. துணியை எடுக்கப் போறேன்.. தேவையில்லாம சத்தம் போட்டு.. உங்க எனர்ஜியை வேஸ்ட் பண்ணிக்காதீங்க.. இது காடு..!! இங்க யாரும் உங்களை காப்பாத்த வரமாட்டாங்க.."

பூஜா என் வாயில் இருந்த துணியை எடுக்க, நான் 'ஹா.. ஹா...' என்று மூச்சிரைத்தேன். இத்தனை நேரம் கஷ்டப்பட்டு விட்டுக் கொண்டிருந்த சுவாசத்தை, தாராளமாக, ஃப்ரீயாக விட்டேன். மூச்சு விட்டதில் என் மார்புகள் சுருங்கி விரிந்ததையே, பூஜா சிறிது நேரம் ஏளனமாக பார்த்தாள். எனக்கு தொண்டை வறண்டு போன மாதிரி இருந்தது.

"த…தண்ணி.. தண்ணி..." என்று திணறினேன்.

குணா முன்னால் இருந்த வாட்டர் பாட்டிலை எடுத்து, பூஜாவிடம் நீட்டினான். பூஜா பாட்டிலை திறந்து என் வாய்க்குள் கவிழ்க்க, ஜில்லென்ற நீர் என் தொண்டையை நனைத்தது. 'ஹ்ஹா.. ஹ்ஹா..' என்று மூச்சுவிட தினறிக்கொண்டே நான் தண்ணீர் குடித்தேன். தொண்டை உலர்ந்து சோர்ந்து போய் இருந்த எனக்கு, இப்போது புதுரத்தம் பாய்ந்த மாதிரி இருந்தது. கண்களை மூடிக்கொண்டு, தலையை பின்னால் சாய்த்தவாறு, கொஞ்ச நேரம் கிடந்தேன். எனது மார்புகள் இன்னும் 'புஸ்.. புஸ்..' என்று வீங்கி விரிவதை நிறுத்தவில்லை.

"நல்லா தூங்குனிங்களா மேடம்..?" ஜாகீர் என் தலையை தடவிக்கொண்டே கேட்க, நான் பதறியபடி எழுந்தேன்.

"என்னை எங்க கூட்டிட்டு..." நான் கேட்டுக்கொண்டிருக்க, அவன் அதை கண்டுகொள்ளாமல் தொடர்ந்தான்.

"கர்ச்சீப்ல ரெண்டு ட்ராப் விட்டா போதும்னு சொன்னேன்..!! பூஜாதான் உங்க மேல இருக்குற பிரியத்துல.. கூட ரெண்டு ட்ராப் விட்டுட்டா.. நீங்களும் இப்படி விடியிற வரை மட்டையாயிட்டீங்க.."

"எதுக்காக இதெல்லாம் பண்றீங்க..?"

"பசிக்குதா மேடம்.. ஏதாவது சாப்பிடுறீங்களா..?"

"ப்ளீஸ் ஸ்டாப்....!!!!!!!!" நான் கத்தினேன். "நான் கேக்குறதுக்கு முதல்ல பதில் சொல்லுங்க..!!"

ஆத்திரமாய் சொல்லிவிட்டு, அவர்கள் நான்கு பேரையும் மாறி மாறி வெறுப்புடன் பார்த்தேன். இப்போது சாரதி பின்னால் திரும்பி ஜாகீரிடம் சொன்னான்.

"என்ன ப்ளான்னு மேடத்துட்ட தெளிவா சொல்லுடா.."

நான் ஜாகீரை திரும்பி பார்க்க, அவன் கொஞ்ச நேரம் புன்னகையுடன் என் முகத்தையே பார்த்தான். அப்புறம் மெல்ல ஆரம்பித்தான்.

"மேடம்.. நீங்க எங்களுக்கு எவ்வளவு பெரிய பாவம் பண்ணிருக்கீங்கன்னு.. உங்களுக்கே தெரியும்.."

"பாவமா..? அது நீங்க பண்ணின தப்புக்கு தண்டனை.."

"நாங்க தப்பே பண்ணலைன்னு சொல்லலை.. தண்டனை பெருசுன்னுதான் சொல்றோம்.. சும்மா ஜாலியா ராகிங் பண்ணினோம்.. அதை அந்த பொண்ணே கண்டுக்கலை.. ஆனா நீங்க.. எங்க மேல இருந்த கடுப்புல.. அந்த சின்ன விஷயத்தை.. ஊதி ஊதி பெருசாக்கி.. இன்னைக்கு நாங்க நாலு பேரும் எங்க லைஃபையே தொலைச்சுட்டு நிக்குறோம்..!! "

"ஓ.. அதுக்கு பழிவாங்கத்தான் இந்த கிட்னாப்பா..?"

"எக்சாக்ட்லி..!!"

"என்ன பண்ணப் போறீங்க..? ஆர் யூ கோயிங் டு கில் மீ..? ம்ம்ம்..? ஓகே.. வாங்க.. கமான்.. கில் மீ..!! அப்போவாவது உங்க வெறி அடங்குதான்னு பாக்கலாம்..!!"

"சேச்சே.. உங்களை கொலை பண்ற ஐடியாலாம் எங்களுக்கு இல்லை..!!"

"அப்புறம்..?"

"ஜஸ்ட் எங்க கோபத்தை தணிச்சுக்கப் போறோம்..!!"

"எப்படி..?"

"ஒரு ரெண்டு வாரம் உங்களை எங்க கூட வச்சுக்கப் போறோம்.. அடிமை மாதிரி உங்களை நடத்தப் போறோம்.. எங்க ஆத்திரத்தை தீத்துக்கப் போறோம்.. ஆத்திரம் தீந்ததும் உங்களை உங்க வீட்ல கொண்டுபோய் விட்டுர்றோம்.."

"ம்ம்ம்.. ராகிங்குக்கு ரெண்டு வருஷம்..!! நீங்க இப்ப பண்ணப் போற காரியத்துக்கு.. என்ன தண்டனை தெரியுமா..? உள்ள போனீங்கன்னா.. கெழவனானப்புறந்தான் வெளில வருவீங்க..!! அறிவு கெட்ட தனமா நடந்துக்காதீங்க.. ஒழுங்கா சொல்றதை கேளுங்க.. காரை திருப்பி.. என்னை என் வீட்ல கொண்டு போய் விட்டுடுங்க.. உங்க மேல கம்ப்ளைன்ட் எதுவும் தராம.. 'பொழைச்சுப் போங்கன்னு' சொல்லி விட்டுர்றேன்.. இல்லைன்னா.. நான் என்ன பண்ணுவேன்னு எனக்கே தெரியாது..!!"

நான் கோபத்துடன் கத்த, கார் திடீரென 'கர்ர்ர்ர்ர்ர்...' என்று பெரிய சத்தத்துடன் ப்ரேக்கிட்டு நின்றது. சாரதி பட்டென்று பின்னால் திரும்பினான். திரும்பிய வேகத்தில் 'வாயை மூடுடி..!!" என்றவாறு, தனது புறங்கையை வீசி, 'பளார்ர்ர்...!!' என்று என் கன்னத்தில் ஒரு அறைவிட்டான். நான் பொறி கலங்கிப் போனேன். தீப்பற்றிக்கொண்டது மாதிரி என் கன்னம் எரிந்தது. கண்களில் இருந்து பொலபொலவென்று கண்ணீர் ஓட ஆரம்பித்தது. நான் மிரண்டு போய் அவனை பார்க்க, அவன் கண்களை உருட்டி குரூரமாய் என்னை முறைத்தபடி கத்தினான்.

"விட்டா ஓவரா பேசுற..? புத்தி சொல்ல வந்துட்டா.. புண்...!! உன் லெக்சரை நாங்க கேட்ட காலம்லாம் எப்போவோ போயிடுச்சு.. நீ சொல்றதை கேக்குறதுக்காக ஒன்னும்.. நாங்க உன்னை கடத்திட்டு வரலை.. நாங்க சொல்றதைத்தான் நீ கேக்கணும்..!! புரியுதா..? புண்டையை அமுக்கிட்டு கம்முனு உக்காரு..!!"

அவன் அப்புறமும் கொஞ்ச நேரம் என் முகத்தையே வெறுப்பாய் பார்த்தான். பிறகு திரும்பி, காரை ஸ்டார்ட் செய்தான். ஆக்சிலரேட்டரை அமுக்கி படுவேகத்தில் பறந்தான். நிலைமையின் தீவிரம், எனது கன்னத்து சதைகள் மாதிரி இப்போது எனக்கு சுள்ளென்று உறைத்தது. இவர்கள் இன்னும் அந்த ஜாலியான, துடுக்குத்தனமான ஸ்டூடன்ட்ஸ் இல்லை. ஜெயில் வாழ்க்கை அவர்களை வெகுவாக மாற்றியிருக்கிறது. முரடர்களாகி இருக்கிறார்கள். இவர்களிடம் இருந்து தப்புவது எளிதாக இருக்கப் போவதில்லை.

"ரொம்ப வலிக்குதா மேடம்..?" பூஜா என் கன்னத்தை தடவியவாறு கேட்டாள்.

"ம்ம்..." நான் மிரட்சியாய் சொன்னேன்.

"இதுக்கே மிரண்டுட்டா எப்படி..? இன்னும் நெறைய வேதனை இருக்கு.. உயிர் போற மாதிரி உங்களுக்கு வலிக்கப் போவுது..!! ரெண்டு வாரம்..!! எல்லாத்தையும் தாங்கிக்க ரெடியா இருங்க..!!" அவள் சொன்னதை கேட்டு நான் மிரள, அவளே தொடர்ந்தாள்.

"ஜெயில்னு சொன்னா.. பயந்துடுவோமா..? எல்லா மசுரும் தெரிஞ்சுதான் உங்களை கடத்திட்டு வந்திருக்கோம்.. இப்போலாம் வெளில யாரும் எங்களை மதிக்க மாட்டேன்றாங்க மேடம்.. அதான்.. ஜெயிலுக்கே திரும்ப போயிடலாம்னு இருக்கோம்..!! ஒழுங்கா எங்களோட கொவாப்ரெட் பண்ணுனா.. ஒருவேளை உங்கமேல நாங்க இரக்கப்பட சான்ஸ் இருக்கு.. நீங்க முரண்டு பிடிக்க பிடிக்க.. நீங்க அனுபவிக்கப் போற வேதனையும்.. அதிகமாகிகிட்டே போகும்.. மைன்ட் இட்..!!"

அமைதியாக ஆனால் அழுத்தம் திருத்தமாக சொன்னாள் பூஜா. ஒரு பெண்ணான இவளுக்கே இத்தனை வெறி என்றால்..? மற்றவர்களுக்கு..? எவ்வளவு பெரிய ஆபத்தில் வந்து மாட்டியிருக்கிறேன்..? எப்படி இதில் இருந்து தப்பப் போகிறேன்..? கடவுளே..!! எனக்கு இப்போது கண்ணை இருட்டிக் கொண்டு வந்தது.

நான்கு பேரில் சாரதி பெரிய பணக்காரன் என்பது எனக்கு தெரியும். ஜமீன்தார் பரம்பரை. கேசை வாபஸ் வாங்க சொல்லி அவன் அப்பா வந்து கெஞ்சினார். அப்புறம் மிஞ்சினார். மிரட்டினார். ஜாகீரும் ஓரளவு வசதியானவன்தான். அவனுடைய அப்பா நாமக்கலில் ஜவுளி பிசினஸ் செய்கிறார். பூஜா ஆங்கிலோ இந்தியன் ஃபேமிலியை சேர்ந்தவள். அம்மா மட்டும்தான் இந்தியாவில் இருக்கிறாள். அப்பா பிரிட்டன். எப்போதாவது இங்கே வந்து செல்வார்.

குணாவைப் பற்றித்தான் எனக்கு அதிகமாக தெரியாது. எனக்கு மட்டும் இல்லை. மற்ற மூன்று பேர்களுக்கு கூட தெரியுமா என்பது சந்தேகம்தான். அந்த அளவுக்கு அமைதியானவன். எந்த நேரமும் டீக்கடை பெஞ்சில், கஞ்சா குடித்தவன் மாதிரி அமர்ந்திருப்பான். ஒருமாதிரி தனி உலகில் மிதந்திருப்பான். வளவளவென்று பேசும் இந்த க்ரூப்பில் எப்படி வந்து சேர்ந்தான் என்று புரியவில்லை.

அப்புறம் கொஞ்ச நேரம் நான் எதுவும் பேசவில்லை. எனது உள்மனம் மட்டும் 'என்ன நடக்கப் போகிறதோ..?' என்று துடித்துக் கொண்டே வந்தது. நான் அமைதியாக வெளியே வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டே வந்தேன். இன்னும் சூரியன் உதிக்கவில்லை. வானம் இப்போதுதான் மெல்ல வெளுக்க ஆரம்பித்திருந்தது. சாலையோரத்தில் உயரமாய் வளர்ந்திருந்த காட்டு மரங்கள், கரும்பச்சை கலரில் கடந்து போயின.

ஒரு அரைமணி நேரம் கழித்து, சூரியன் முழுவதுமாய் வெளியே வந்து ஒளி வீச ஆரம்பித்த நேரத்தில், கார் ஒரு குலுக்கு குலுக்கியபடி நின்றது. சாரதி மீண்டும் காரை ஸ்டார்ட் செய்ய முயன்றான். அது 'கிர்ர்ர்... கிர்ர்ர்..' என்று கனைத்ததே ஒழிய, ஸ்டார்ட் ஆகவில்லை. குனிந்து எதையோ பார்த்தான்.

"என்னாச்சு சாரதி..?" கேட்டது பூஜா.

"பெட்ரோல் காலி..!!"

"ஐயையோ..!!"

"நைட்டே சொன்னேன்.. கூட பத்து லிட்டர் போட்டுக்கலாம்னு.. கேட்டாதான..?"

"இப்போ என்னடா பண்றது..? இன்னும் எவ்வளவு தூரம் இருக்கு..?"

"நடந்துலாம் போக முடியாது..!! யாராவது போய் பெட்ரோல் வாங்கிட்டுத்தான் வரணும்...!!"

"இந்த காட்டுக்குள்ள பெட்ரோல் கிடைக்குமா..?"

"ம்ம்.. கிடைக்கும்.. அதோ.. அந்த குறுக்குப்பாதை தெரியுதுல்ல..? அதுல நடந்துபோனா.. ஒரு கிராமம் வரும்.. அங்கே கிடைக்கும்.."

"எவ்வளவு தூரம்..?"

"என்ன ஒரு அஞ்சு கிலோமீட்டர் இருக்கும்..!! யார் போறது..?"

சாரதி கேட்க, எல்லோருமே அமைதியாக இருந்தார்கள். அவன் எல்லோர் முகத்தையும் ஒருமுறை எதிர்பார்ப்போடு பார்த்தான். அப்புறம் ஒரு பெருமூச்சோடு சொன்னான்.

"ஓகே நான் போறேன்.. ஆனா என் கூட இன்னொரு ஆளு வரணும்.. ஜாகீர்.. நீ வர்றியா..?"

"இல்லை மச்சான்.. குணாவ கூட்டிட்டு போ.. எனக்கு.. மாமியோட கொஞ்ச நேரம் விளையாடனும் போல இருக்கு..!!" அவன் சொன்னதும் சாரதி புன்னகைத்தான்.

"பாத்துடா.. எங்களுக்கு கொஞ்சம் மிச்சம் வையி..!!"

குணாவும், சாரதியும் ஒரு பிளாஸ்டிக் கேனை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினார்கள். மலைச்சரிவில் இறங்கி, ஒற்றை ஆள் மட்டுமே நடக்க இயலும் அந்த குறுக்குப் பாதையை அடைந்து, இறங்க ஆரம்பித்தார்கள். அவர்கள் சென்றதும் ஜாகீர் ஒரு சிகரெட் எடுத்து பற்ற வைத்துக் கொண்டான். சுருள்சுருளாய் வந்த புகையை என் முகத்தில் ஊதினான். நான் எரிச்சலுடன் அவனை பார்த்து கேட்டேன்.

"வெளையாடப் போறேன்னு சொன்ன..? என்ன வெளையாட்டு..?"

"ம்ம்ம்..? ஒரு ஆம்பளை.. ஒரு பொம்பளையோட என்ன வெளையாட்டு வெளையாடுவான் மாமி..? அந்த வெளையாட்டுத்தான்..!!"

அவன் முகத்தில் ஒரு குரூர புன்னகையுடன் சொல்ல, எனக்கு பக்கென்று இருந்தது. என்னுடைய கற்பை சூறையாடப் போகிறானா..? நோ..!!! நான் பதறிப் போய் பூஜாவை திரும்பி பாத்தேன். அவள் முகத்தில் புன்னகையுடன் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் குரலில் கொஞ்சம் கோபத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு ஜாகீரிடம் சொன்னேன்.

"ஜாகீர்.. நீ பேசுறது சரியில்லை.."

"ஆமாம்.. என் பேச்சு அவ்வளவு சரியா இருக்காது.. ஆனா நான் பண்றது சர்ர்ரியா இருக்கும்..!! பண்ணவா..?" அவன் கையை ஒருமாதிரி வல்கராய் ஆட்டிக்கொண்டே சொல்ல,

"ஜாகீர்...!!!!" என நான் கோபமாக கத்தினேன்.

"என்னடி சவுண்டு விடுற..?"

ஆத்திரமாய் சொன்ன ஜாகீர், படாரென்று என் வலதுமுலையை ஜாக்கெட்டோடு சேர்த்து பற்றினான். அழுத்தி பிசைந்தான். எனது சந்தன நிற கலசம், ஜாக்கெட்டுக்குள் இருந்து வெளியே பிதுங்கியது. என்னுடைய கைகள் பின்பக்கமாக கட்டப்பட்டிருக்க, என்னால் அவனை தடுக்க முடியவில்லை. பஞ்சு போன்ற என் நெஞ்சு சதைகளை அவன் கருணையே இல்லாமல் கசக்க, எனக்கு முலை சுரீர் என்று வலித்தது. 'ஆஆஆ...' என்று வேதனையில் துடித்தேன். ஜாகீர் இன்னும் ஆத்திரம் தீராமல், எனது நெஞ்சுக்கனியை கசக்கிக்கொண்டே கேட்டான்.

"என்னடி பண்ணமுடியும் உன்னால..? இந்த காட்டுக்குள்ள வச்சு உன்னை ஓத்தா.. கேக்குறதுக்கு நாதியே கிடையாது..!!"

அவன் சொன்ன வார்த்தைகளின் உண்மை பளிச்சென்று எனக்கு உறைத்தது. என்ன செய்ய முடியும் என்னால்..? எதிர்த்துப் போராட துணிவில்லை. கெஞ்சினேன்.

"ஜாகீர்.. ப்ளீஸ்டா.. விட்ருடா என்னை..!!"

"விட்றதா..? இப்படி ஈசியா விடுறதுக்கா.. அவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு உன்னை கடத்திட்டு வந்தோம்.. பூஜா சொன்னது புரியலை உனக்கு..? இன்னும் ரெண்டு வாரம் எல்லா டார்ச்சரும் நீ அனுபவிச்சுத்தான் ஆகணும்..!!"

"ப்ளீஸ் ஜாகீர்..!! வேற என்ன டார்ச்சர் வேணும்னாலும் என்னை பண்ணுங்க.. எந்த சித்திரவதையா இருந்தாலும் பரவால்லை.. அடிங்க..!! உதைங்க..!! கொல்லுங்க..!! இது மட்டும் வேணாம் ஜாகீர்..!! ப்ளீஸ்..!!"

"வேணாமா..? எங்களோட மெயின் டார்ச்சரே இதுதான் மாமி.. அப்டியே குனிஞ்ச தலை நிமிராம.. காலேஜுக்குள்ள கற்புக்கரசியா சுத்திட்டு இருந்தேல்ல..? பெரிய பத்தினி மாதிரி ஸீன் போடுவெல்ல..? இந்த ரெண்டு வாரத்துல.. அந்த பத்தினியை பரத்தேவடியாவா மாத்துறோம் பாரு..!!"

"ப்ளீஸ் ஜாகீர்...!!"

நான் கண்ணீர் விட்டு கெஞ்ச, அவனோ கொஞ்சமும் அதை கண்டுகொள்ளாமல், என் முலையை பிழிந்து சாறேடுப்பதிலேயே குறியாக இருந்தான். கையை என் ஜாக்கெட்டுக்குள் விட்டு பிசைந்தான். மாறி மாறி என் முலைப்புடைப்பை ஹாரன் அடித்துக்கொண்டே சொன்னான்.

"பருப்பும் நெய்யுமா தின்னு.. மொலையை நல்லா கொழுகொழுன்னு வளத்து வச்சிருக்கடி.. அப்டியே பிச்சு எடுக்கலாம் போல இருக்கு..!!"

"ஆஆஆ..!! வலிக்குது ஜாகீர்...!!" நான் வலியில் துடிக்க, அவன் அதை சட்டை செய்யாமல் பூஜாவிடம் கேட்டான்.

"பூஜா.. இவ்வளவு பெருசா வச்சிருக்காளே..? என்ன சைஸ் இருக்கும் இவளுக்கு..?"

"ம்ம்ம்.. 36 D..? கரெக்டா மேடம்..?" பூஜா என் முலையை வெறித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.

"ப்ளீஸ் ஜாகீர்.. விட்ருடா.. வலிக்குதுடா..!!"

என் கண்களில் நீர் பொலபொலவென ஓட, ஜாகீர் மெல்ல தன் கையை என் ஜாக்கெட்டுக்குள் இருந்து எடுத்தான். கண்களில் டன்டன்னாய் காமவெறியுடன் கொஞ்ச நேரம் என்னையே பார்த்தான். சிகரெட்டின் கடைசி பஃப்பை உறிஞ்சிவிட்டு, வெளியே தூக்கி எறிந்தான். புகையை என் முகத்தில் ஊதினான். நான் இருமினேன்.

"கீழ எறங்கு..!!"

சொல்லிக்கொண்டே ஜாகீர் காரை விட்டு கீழே இறங்கினான். நான் இறங்காமல் அவனையே பரிதாபமாக பார்த்தேன்.

"எறங்குடி..!!"

ஜாகீரின் குரலில் கோபம் கூடியது. அப்புறமும் நான் அசையவில்லை. இப்போது ஜாகீர் காருக்குள் கையை விட்டான். என் கூந்தலை கொத்தாகப் பிடித்து, காருக்குள் இருந்து என்னை வெளியே இழுத்துப் போட்டான்.

"எறங்குடின்னு சொல்றன்ல..?"

இப்போது நான் வானத்தை பார்த்தபடி மல்லாக்க கிடந்தேன். கைகள் பின்னால் கட்டப்பட்டிருந்தன. எனது மாராப்பு விலகி, மார்புகள் விம்மிக்கொண்டிருந்தன. அடர்ந்த காடு அது. கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை, எங்கெங்கும் பச்சை பச்சையாய் மரங்கள், மலைக்குன்றுகள். மரங்களை கிழித்துக்கொண்டு, கருப்பாய் அந்த குறுகிய தார்ச்சாலை. சாலையின் ஓரமாய் அந்த ரெட் கலர் ஸ்கார்ப்பியோ. அந்த காரின் திறந்த கதவுக்கு அருகே, நான் கசக்கிப் போட்ட காகிதம் போல கிடந்தேன். ஜாகீர் என் உடலில் இருந்த புடவையை உருவிக்கொண்டே பூஜாவிடம் கேட்டான்.

"இவளை என்ன பண்ணலாம் பூஜா..?"

"அப்டியே கதற கதற ஒரு ஷாட் அடி.. நான் ஜஸ்ட் வேடிக்கை பாக்குறேன்..!!"

"எந்திரிடி..!!"

ஜாகீர் சொல்லிக்கொண்டே என் கூந்தலை பிடித்து, என்னை தூக்கி நிறுத்தினான். இப்போது எனது புடவை என் உடலில் இருந்து கழண்டுகொள்ள, நான் வெறும் ஜாக்கெட், பெட்டிக்கோட்டோடு நின்றேன். இத்தனை நேரம் ஜாகீர் ஜாக்கெட்டுக்குள் கை விட்டு பிசைந்திருந்ததில், எனது பாதி முலைகள் வெளியே தள்ளியபடி காட்சியளித்தன. ஜாகீர் அந்த ஜாக்கெட்டின் இருபுறமும் கைவைத்தான். பட்டென்று பிடித்து ஒரு இழு இழுத்தான்.

அவ்வளவுதான்..!! எனது ஜாக்கெட் கொக்கிகள் படபடவென தெரித்துக்கொண்டன. நான் அதிர்ந்து போய் 'ஆஆஆ...!!' வென கத்த, எனது கலசங்கள் ப்ராவுக்குள் 'கிடு கிடு கிடு' வென குலுங்கின. ஜாகீர் ஒரு கையால் ப்ராவின் ஓரத்தை பிடித்துக் கொண்டான். பதறிப்போய் இருந்த என்னை பார்த்து புன்னகைத்தவாறே, அடுத்த கையை ப்ராவுக்குள் விட்டான். பொறுமையாக எனது இரண்டு முலைகளையும் அள்ளி வெளியே போட்டான். இப்போது எனது முலைகள் மொத்தமும், ப்ராவை விட்டு வெளியே துருத்திக் கொண்டிருந்தன. இன்னும் அதிர்வில் இருந்து மீளாமல் விம்மிக்கொண்டிருந்தன.

"ப்ளீஸ் ஜாகீர்.. என்னை விட்ரு.. உன்னை கையெடுத்து கும்பிடுறேன்..!!" நான் கெஞ்சினேன்.

"கையெடுத்து கும்புடுறியா..? என்ன மாமி காமடி பண்ற..? கையை பின்னால கட்டிருக்கோமே.. மறந்துட்டியா..?"

"ப்ளீஸ்டா.. உன் கால்ல வேணா விழுறேன்.. என்னை நாசமாக்கிடாத.. எனக்கு இதெல்லாம் பழக்கம் இல்லைடா..!!"

"ஓஹோ.. நான் மட்டும் பத்து ரேப் பண்ணிட்டு.. பதினொன்னா உன்னை ரேப் பண்ண போறனா..? எனக்கும் இது பர்ஸ்ட் ரேப்தான்.. வா...!! பழக்கம் இல்லையாம்ல..?"

சொன்ன ஜாகீர், அவனது இரண்டு கைகளையும் அகலமாக விரித்து, என் கொங்கைகளை கொத்தாகப் பற்றினான். அழுத்தி ஜூஸ் பிழிந்தான். மிகவும் சென்சிடிவான நரம்புகளை உள்ளடக்கிய, மென்மையான சதைகள் என்ற இரக்கம் இல்லாமல், பிய்த்து எடுத்தான். அந்த சென்சிடிவான முலை நரம்புகள் எல்லாம், இப்போது எனக்கு சுள்ளென்று வலித்தது.

"ஆஆஆஆ...!!!" நான் கண்களை சுருக்கி வேதனையில் துடித்தேன்.

"நல்லா.. வாலிபால் சைசுக்கு வச்சிருக்கடி..!! வாய் வச்சு உரிஞ்சனும் போல இருக்கே..?"

ஜாகீர் சொல்லிக்கொண்டே என் வலது முலையை தன் வாயால் கவ்விக் கொண்டான். வாயை நன்கு அகலமாக திறந்து, முடிந்த அளவு என் முலை சதைகளை உள்ளே தள்ளிக்கொண்டு, அப்படியே சப்பினான். என்னுடைய கணவன் இல்லாத ஒரு ஆடவன், இப்படி என் நெஞ்சுப்பழத்தில் ஜூஸ் குடிப்பதை நினைக்க நினைக்க, எனக்கு மிகவும் கேவலமாக இருந்தது. அழுகை வந்தது. அழுதேன். பூஜாவோ காரில் கேஷுவலாக சாய்ந்துகொண்டு, எனது முலைகள் பிழியப்படுவதை பார்த்து ரசித்தாள்.

ஜாகீர் அதையெல்லாம் கண்டுகொள்ளவில்லை. மாறி மாறி என் மாங்கனிகளை சப்பி சாறு குடித்தான். நக்கி நக்கி, என் முலைகளை ஈரமாக்கினான். அதிகாலை சூரிய வெளிச்சம் பட்டு, என் முலைகள் மினுமினுத்தன. எனது பழுப்பு நிற முலைக்காம்புகள், ஜாகீரின் பற்களுக்குள் சிக்கி அரைபட்டன. அவன் அந்த பட்டுக்காம்புகளை 'நறுக்க்.. நறுக்க்.. நறுக்க்..' என்று ஒவ்வொரு முறை கடித்தபோதும், நான் 'ஆ.. ஆ.. ஆ..' என்று துடித்தேன்.

ஒரு ஐந்துநிமிடம் ஜாகீர் அந்த மாதிரி எனது காய்களை கடித்து குதறினான். அப்புறம் கொஞ்சம் திருப்தி அடைந்தவனாய் வாயை எடுத்தான். இரண்டு கை விரல்களாலும், எனது இரண்டு காம்புகளையும், இறுக்கிப் பிடித்து, என் கலசங்களை குலுக்கிப் பார்த்தான். எனது பாற்குடங்கள் 'திடு.. திடு.. திடு..' வென அதிர்ந்தன.

"ம்ம்ம்... புள்ளை பெத்தும்.. மொலையை நல்லா கல்லு மாதிரி கிண்ணுனு வச்சிருக்கடி.. மொலையழகின்னு உனக்கு பட்டமே குடுக்கலாம்..!!"

"ப்ளீஸ் ஜாகீர்.. போதுண்டா..!! என்னால முடியலை..!!"

"போதுமா..? இன்னும் ஆரம்பிக்கவே இல்லை.. அதுக்குள்ளே போதுன்ற..? வா..!! மொலையை பாத்தாச்சு.. உன் புண்டையையும் பாக்கலாம்.. புண்டையழகின்னு பட்டம் கொடுக்கலாமான்னு பாக்கலாம்..!!"

"ச்சீய்...!! எப்டிடா இவ்வளவு அசிங்கமா.. வல்கரா உன்னால பேச முடியுது..?"

"ஓஹோ..!! புண்டைன்னு சொல்றது உனக்கு வல்கரா..? புண்டையை புண்டைன்னு சொல்லாம.. வேற என்ன சொல்றது...? ம்ம்ம்...?"

"ச்ச்சை...!!" நான் மீண்டும் முகத்தை சுளித்தேன்.

"என்னடி.. அப்டியே மூஞ்சியை சுளிக்கிற..?"

ஆத்திரத்துடன் சொன்ன ஜாகீர், பட்டென்று என் பெட்டிக்கொட்டை தூக்கி அவனுடைய கையை உள்ளே நுழைத்தான். நுழைத்த வேகத்தில் அப்படியே என் பெண்ணுறுப்பை கப்பென்று பிடித்தான். அந்த சாஃப்டான உறுப்பை, சக்கையாக கசக்கினான். எனக்கு தொடையிடுக்கில் இன்ஸ்டன்டாய் சுரீர்ர்... என்று ஒரு வேதனை. இரண்டுபக்கமும் இரும்புப் பிளேட்டை வைத்து, என் பெண்ணுறுப்பை நசுக்குவது மாதிரி ஒரு வலி. துடித்தேன். 'ஆஆஆ...' என்று அலறிக்கொண்டு பின்னால் சரிந்தேன். கார் மீது சாய்ந்திருந்த பூஜா, என்னை தாங்கிப் பிடித்துக் கொண்டாள்.

நான் பூஜாவின் தோள் மீது தலையை சாய்த்துக்கொண்டு கதற, ஜாகீரோ என் பெண்மை சதைகளை பிய்த்து எடுப்பவன் மாதிரி, நசுக்கினான். எனது பட்டு சதைகள், என் கணவருக்கு மட்டுமே சொந்தமான அந்த ரகசிய பெட்டகம், இப்போது ஒரு அந்நிய ஆடவனின் முரட்டுக் கைக்குள் சிக்கி வதங்கியது. 'விண் விண்ணென்று' வலித்து துடித்தது. ஜாகீர் என் முகத்தை பார்த்து குரூரமாய் கத்தினான்.

"இதுக்கு பேரு புண்டை இல்லாம வேற என்னடி..? ம்ம்ம்...?"

"ஆஆஆஆ...!!"

"சொல்லுடி... தொடை நடுவுல.. புஸ்ஸுன்னு புடைப்பா வச்சிருக்கியே.. இதுக்கு பேரு என்ன..?"

"ப்ளீஸ் ஜாகீர்.. வலிக்குதுடா..!! ஆஆஆ...!!"

"வலிக்குதா..? எது வலிக்குது..? வலிக்கிறதுக்கு பேர் இருக்குல்ல..?"

"ஆஆஆஆ...!! ப்ளீஸ்டா.. விடுடா..!!"

"ம்ம்ம்.. 'என் புண்டையை விடுடா ஜாகீர்'னு சொல்லு.. அப்பத்தான் விடுவேன்..!!"

"ப்ளீஸ்டா..!! ஆஆஹ்ஹ்..!!"

"புண்டையை விடுன்னு சொல்லு...!! ம்ம்ம்..."

சொல்லிக்கொண்டே ஜாகீர் மேலும் அழுத்தம் கொடுத்து, என் பெண்மையை நசுக்கினான். கருணை இல்லாமல் கசக்கியதில், எனது பட்டு உறுப்பு கன்னிப்போக, உடம்பெல்லாம் உயிர் போவது மாதிரி வலித்தது. இன்னும் கொஞ்ச நேரம் விட்டால், தனியாக பிய்த்து எடுத்து விடுவான் என்று தோன்றியது. வேறு வழியில்லாமல் கண்ணீருடன் கத்தினேன்.

"என் புண்டையை விடுடா.. ப்ளீஸ்...!!"

ஜாகீர் அதற்கப்புறமும் கொஞ்ச நேரம் பிடியை விடவில்லை. உடும்புப்பிடியாக என் உறுப்பை பற்றி இருந்தான். அப்புறம் மெல்ல ரிலீஸ் செய்தான். என் உடலில் பரவியிருந்த வலியும் மெல்ல மெல்ல குறைய ஆரம்பித்தது. நான் பற்களை கடித்துக் கொண்டு குலுங்கி குலுங்கி அழுதேன். பூஜாவோ கொஞ்சம் கூட சம்பந்தமே இல்லாமல், என் கூந்தலை பாசமாய் வருடிக் கொடுத்து, என் நெற்றியில் ஈரமாய் முத்தமிட்டாள்.