ஹேமா மாமி - நண்பின் தாய், என் தாரம்(completed)

[johnypowas]

மனதில் மாமி காதலியாய், காமுகியாய் விஸ்வரூபம் எடுக்க துடங்கி இருந்தால்
அன்று அந்த குண்டி உரசல் தவிர எந்த தொடுதலும் இல்லை. நானும் மாமியும் உணவருந்தி முடிதோம். சற்று நேரம் பின் மாமியிடம் விடை பெற்று வீடு சென்றேன். மனம் முழுவதும் மாமி நிறைந்திருந்தால்.

இப்படியாக ஒரு வரம் ஓடி போய் விட, வேறு எந்த பெரிய நிகழ்வும் இல்லாமல் சென்றது எனக்கு மிகவும் எரிச்சலை தந்தது. மாமியிடம் எப்படியாவது நெருங்கி விடலாம் என்ற என் ஆவல், நான் நினைத்த வேகத்தில் முனேற்றம் இல்லாதது என் எரிச்சலை மிகவும் அதிகரித்தது. இப்படி பட்ட எரிச்சலான காலகட்டத்தில் தான் அந்த அடுக்கடுக்காய் சில நிகழ்வுகள் நடந்தேறின.

ஒரு திங்களன்று ஹரி வீட்டிற்கு நான் செல்லும் போது மணி 11:30. உள்ளே இருந்து ஒரு ஆணின் குரல், உற்று கவனித்ததில் அது ஹரியின் தந்தை நாராயணின் குரல். இவர் ஏன் திடீர்னு வந்திருக்கிறார் என்று எண்ணி கொண்டே சற்று தயக்கத்துடன் ஹரி என்று நான் கூப்பிட...ஏதோ அவனை காப்பாற்ற வந்த ஆபத் பாண்டவன் போல் நம்மை அவன் வரவேற்றான். உள்ளே சென்று...

நான் : ஹலோ அங்கிள்...எப்போ வந்தீங்க ? நல்ல இருக்கீங்களா ?

நாராயணன் : வா பா...நான் இப்போ தான் காலையில வந்தேன். நீ எப்படி இருக்க ?

நான் : நல்லா இருக்கேன் அங்கிள்..நான் ஏதோ தப்பான நேரத்துல வந்துட்டேன் போல...நீங்க ஏதோ மும்முரமா பேசிடிருந்தீங்க போல

நாராயணன் : அது ஒன்னும் இல்ல பா, அம்மா பையன் சண்டை நடுவே நான் மாட்டிக்கிட்டேன்.

நான் : அமைதியா இருக்க ...

நாராயணன் : நீயே சொல்லுப்பா...உனக்கு தெரியும்ல , ஹரி US university சிலதுக்கு அப்பலி பன்னி இருந்தான்னு

நான் : அமாம் அங்கிள் தெரியுமே

நாராயணன் : அதுல ரெண்டு university ல full scholarship ஓட கிடைச்சிருக்கு.

நான் : Wow ...நல்ல விஷயம் தானே அங்கிள்...டேய் congrats டா என ஹரியை நோக்கி சொன்னேன்

நாராயணன் : நல்லா விஷயம் தான் ஆனா அவங்கம்மா தான் புரிஞ்சிக்க மாட்டேங்கிறா...

மாமி : ஆமாம் இருக்கிற ஒரு பிள்ளைய வெளிநாடுக்கு அனுபிசிட்டு, நீங்களும் இங்க இல்லாம நான் மட்டும் இங்க எப்படி

நாராயணன் : உன்ன யாரு இங்க இருக்க சொன்னா ? ஏன் கூட டெல்லி வர வேண்டியது தானே

மாமி : ஆமாம், உங்களுக்கே இன்னும் 6 மாதம் சர்வீஸ் தான்...அப்புறம் நீங்களும் இங்க தான் வரணும்...அதும் இல்லாம நீங்க டெல்லி டு மும்பை டூர் அடிச்சிட்டே இருப்பீங்க...நான் அங்க வந்து என்ன பன்ன

ஹரி : மா நல்ல வாய்ப்பு மா ...Just 2 years முடிஞ்சதும் எனக்கு அங்கேயே வேலை கிடைச்சிடும்..அப்புறம் உங்களையும் அப்பாவையும் நான் அங்கேயே கூட்டிட்டு போய்டுவேன்

ஹரி US செல்ல துடிததில் ஒரு காரணமும் இருந்தது. அவன் மைதிலி என்ற ஒரு பெண்ணை காதலித்தான். எங்கே classmate தான். அவளும் அதே university எல்லாம் அப்பலி செய்து இருந்தால்...அதான் நம்ம ஆளு இப்படி துடிக்கிறான்
ஹேமா மாமியை சம்மதிக்க வைக்கும் படலம் ரெண்டு நாட்கள் நீடித்தது. முடிவு ஹரியும் அவன் தந்தை நாராயணனும் மாமியை ஒப்புக்கொள்ள வைத்திருந்தனர், ஆனால் ஒரு நிபந்தனையின் அடிப்படையில். அந்த நிபந்தனை வேறு ஒன்றும் இல்லை நாராயணன் வேலையை மாற்றிக்கொண்டு இங்கு வந்து விட வேண்டும் என்பது தான். உண்மையை சொல்ல வேண்டும் என்றால் நாராயணன் வேளைக்கு செல்ல வேண்டிய அவசியமே இல்லை. அவரது 55 வயதிற்குள் அவர் நல்ல சொத்து சேர்த்து இருந்தார். அவர் இல்லாத காலத்திலும் மாமியும் ஹரியும் யாரிடமும் கை எந்தா வண்ணம் பல வருமானத்தை ஏற்படுத்தி இருந்தார். சிட்டியில் 3 வீடுகள் வாடகை மட்டும் அந்த காலத்திலேயே 30 ஆயிரம் வரை வரும். அது இன்றி பேங்க் deposits , அது இது என பல வழி வருமானம் ஏற்படுத்தி இருந்தார்