13-02-2019, 11:28 AM
"ஸாரி வசு. ஏதோ கோபத்துல..."
"போடா.. என்கிட்டே பேசாத" வசு எனது கையை உதறி விட்டாள். மேலும் குலுங்கி குலுங்கி அழ ஆரம்பித்தாள். எனக்கு அவளை பார்க்க பாவமாக இருந்தது.
"ப்ளீஸ் வசு. அழாத ப்ளீஸ். கண்ணை தொடைச்சுக்..." சொல்லியவாறு நான் அவளது கண்களை துடைக்க செல்ல, அவள் எனது கையை தட்டி விட்டாள்.
"ஒண்ணும் வேணாம். கையை எடு.."
"அதான் ஸாரினு சொல்றேன்ல. நான் பேசுனது தப்புதான். மன்னிச்சுடு"
"போடா. யாருக்கு வேணும் உன் ஸாரி. பேசுறதெல்லாம் பேசிட்டு ஸாரி கேக்குறான். வேற ஒருத்தனை கட்டிக்கத்தான், உன்னை உருகி உருகி லவ் பண்ணுறனாக்கும்?"
"ஸாரிடா செல்லம். ப்ளீஸ். ஸாரிடா"
"இப்பக்கூட போயிரலாமாம். இவருக்கு எந்த அப்ஜெக்ஷனும் இல்லையாம். ஒரேடியா போயிரவா?"
"ப்ளீஸ் வசு. அப்படியெல்லாம் பேசாதடா"
"வசதியா வாழமுடியாதுன்னு கவலைப்படுறேனாம். எப்படித்தான் இப்படி தேள் மாதிரி கொட்டுறியோ?"
"ஸாரி வசு. புத்தியில்லாம பேசிட்டேன். வேணும்னா என்னை ரெண்டு அடி அடிச்சுடு"
நான் சொல்லிவிட்டு வசுவின் கையை எடுத்து என் கன்னத்தில் அறைந்து கொள்ள முயல, வசு திமிறி தன் கையை விடுவித்துக் கொண்டாள். 'ம்ம்ம்ம்ம்' என்ற சத்தத்துடன் எனது மார்பில் முகம் புதைத்துக் கொண்டாள். என்னை இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டாள். அழுகையை தொடர்ந்தாள். நானும் அவளை அணைத்துக் கொண்டேன். அவள் அழட்டும் என்று விட்டுவிட்டேன். வசுவின் கண்ணீர் துளிகள் எனது மார்பை நனைத்தது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் அவளது அழுகை குறைந்து விசும்பல் சத்தம் மட்டும் கேட்டது. பின்பு எனது மார்பில் இருந்து முகத்தை விலக்கிக் கொண்டு, கண்களை நன்றாக துடைத்துக் கொண்டாள். நிமிர்ந்து எனது கண்களை கூர்மையாய் பார்த்தாள்.
"ஸாரி வசு. இனிமே நான் அந்த மாதிரிலாம் பேச மாட்டேன். சரியா?"
"நம்ம நல்லதுக்குதானடா சொன்னேன். அதைக்கூட புரிஞ்சிக்காம கோபப்படுற?"
"தப்புதான் வசு. இனிமே அப்படி பண்ண மாட்டேன்"
"நீ ஒரு வேலைல இருந்தாதானே நாளைக்கு பொண்ணு கேட்டு எங்க வீட்டு படியேறி வர முடியும்? அப்படியே அவங்க பொண்ணு தராட்டாலும் நான் படிதாண்டி வர முடியும்?"
"புரியுது வசு"
"இந்த ப்ளூபிலிம் பாக்குறது, செக்ஸ் புக் படிக்கிறது. இதெல்லாம் நல்லது இல்லைடா. தேவையில்லாம மனசு அலைபாயும். அதெல்லாம் விட்டுடு"
"எல்லாம் என் புத்திக்கு புரியுது வசு. மனசுக்குத்தான் புரிய மாட்டேன்னுது. என்ன சொல்றது? எல்லாம் வயசுக் கோளாறு. இதுக்காகத்தான் அந்த காலத்துல எல்லாம் சீக்கிரமே கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்களோ என்னவோ?"
வசு கொஞ்ச நேரம் முகத்தில் எந்த உணர்ச்சியும் காட்டாமல், என் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள். பின்பு என் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள். கொஞ்ச நேரம் எதுவும் பேசவில்லை. எனது தோளில் சாய்ந்து கொண்டு எதையோ தீவிரமாக யோசித்துக் கொண்டு இருந்தாள். நான் அமைதியாய் அவளது கூந்தலை வருடிக் கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தேன். அமைதியை குலைக்கும் வண்ணம் மெல்லிய குரலில் வசு கேட்டாள்.
"உனக்கு பொம்பளைன்னா எப்படி இருப்பான்னு தெரிஞ்சுக்கணுமா அசோக்?"
"என்ன கேக்குற நீ? எனக்குப் பு...புரியலை?"
"என்னை எடுத்துக்கோடா. பொம்பளை எப்படி இருப்பான்னு தெரிஞ்சுக்கோ"
வசு சொல்லிக்கொண்டே தனது புடவைத் தலைப்பை சரிய விட்டாள். நான் அதிர்ந்து போய் அவளை பார்த்தேன். ஜாக்கெட்டுக்குள் விம்மிக் கொண்டு தெரிந்த அவளது பெண்ணழகு எனது கண்களை பளீரென தாக்கியது. திகைக்க வைத்தது. நான் பதறிப் போய் அவளது புடவையை எடுத்து அவள் நெஞ்சு மேல் போர்த்தினேன்.
"போடா.. என்கிட்டே பேசாத" வசு எனது கையை உதறி விட்டாள். மேலும் குலுங்கி குலுங்கி அழ ஆரம்பித்தாள். எனக்கு அவளை பார்க்க பாவமாக இருந்தது.
"ப்ளீஸ் வசு. அழாத ப்ளீஸ். கண்ணை தொடைச்சுக்..." சொல்லியவாறு நான் அவளது கண்களை துடைக்க செல்ல, அவள் எனது கையை தட்டி விட்டாள்.
"ஒண்ணும் வேணாம். கையை எடு.."
"அதான் ஸாரினு சொல்றேன்ல. நான் பேசுனது தப்புதான். மன்னிச்சுடு"
"போடா. யாருக்கு வேணும் உன் ஸாரி. பேசுறதெல்லாம் பேசிட்டு ஸாரி கேக்குறான். வேற ஒருத்தனை கட்டிக்கத்தான், உன்னை உருகி உருகி லவ் பண்ணுறனாக்கும்?"
"ஸாரிடா செல்லம். ப்ளீஸ். ஸாரிடா"
"இப்பக்கூட போயிரலாமாம். இவருக்கு எந்த அப்ஜெக்ஷனும் இல்லையாம். ஒரேடியா போயிரவா?"
"ப்ளீஸ் வசு. அப்படியெல்லாம் பேசாதடா"
"வசதியா வாழமுடியாதுன்னு கவலைப்படுறேனாம். எப்படித்தான் இப்படி தேள் மாதிரி கொட்டுறியோ?"
"ஸாரி வசு. புத்தியில்லாம பேசிட்டேன். வேணும்னா என்னை ரெண்டு அடி அடிச்சுடு"
நான் சொல்லிவிட்டு வசுவின் கையை எடுத்து என் கன்னத்தில் அறைந்து கொள்ள முயல, வசு திமிறி தன் கையை விடுவித்துக் கொண்டாள். 'ம்ம்ம்ம்ம்' என்ற சத்தத்துடன் எனது மார்பில் முகம் புதைத்துக் கொண்டாள். என்னை இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டாள். அழுகையை தொடர்ந்தாள். நானும் அவளை அணைத்துக் கொண்டேன். அவள் அழட்டும் என்று விட்டுவிட்டேன். வசுவின் கண்ணீர் துளிகள் எனது மார்பை நனைத்தது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் அவளது அழுகை குறைந்து விசும்பல் சத்தம் மட்டும் கேட்டது. பின்பு எனது மார்பில் இருந்து முகத்தை விலக்கிக் கொண்டு, கண்களை நன்றாக துடைத்துக் கொண்டாள். நிமிர்ந்து எனது கண்களை கூர்மையாய் பார்த்தாள்.
"ஸாரி வசு. இனிமே நான் அந்த மாதிரிலாம் பேச மாட்டேன். சரியா?"
"நம்ம நல்லதுக்குதானடா சொன்னேன். அதைக்கூட புரிஞ்சிக்காம கோபப்படுற?"
"தப்புதான் வசு. இனிமே அப்படி பண்ண மாட்டேன்"
"நீ ஒரு வேலைல இருந்தாதானே நாளைக்கு பொண்ணு கேட்டு எங்க வீட்டு படியேறி வர முடியும்? அப்படியே அவங்க பொண்ணு தராட்டாலும் நான் படிதாண்டி வர முடியும்?"
"புரியுது வசு"
"இந்த ப்ளூபிலிம் பாக்குறது, செக்ஸ் புக் படிக்கிறது. இதெல்லாம் நல்லது இல்லைடா. தேவையில்லாம மனசு அலைபாயும். அதெல்லாம் விட்டுடு"
"எல்லாம் என் புத்திக்கு புரியுது வசு. மனசுக்குத்தான் புரிய மாட்டேன்னுது. என்ன சொல்றது? எல்லாம் வயசுக் கோளாறு. இதுக்காகத்தான் அந்த காலத்துல எல்லாம் சீக்கிரமே கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்களோ என்னவோ?"
வசு கொஞ்ச நேரம் முகத்தில் எந்த உணர்ச்சியும் காட்டாமல், என் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள். பின்பு என் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள். கொஞ்ச நேரம் எதுவும் பேசவில்லை. எனது தோளில் சாய்ந்து கொண்டு எதையோ தீவிரமாக யோசித்துக் கொண்டு இருந்தாள். நான் அமைதியாய் அவளது கூந்தலை வருடிக் கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தேன். அமைதியை குலைக்கும் வண்ணம் மெல்லிய குரலில் வசு கேட்டாள்.
"உனக்கு பொம்பளைன்னா எப்படி இருப்பான்னு தெரிஞ்சுக்கணுமா அசோக்?"
"என்ன கேக்குற நீ? எனக்குப் பு...புரியலை?"
"என்னை எடுத்துக்கோடா. பொம்பளை எப்படி இருப்பான்னு தெரிஞ்சுக்கோ"
வசு சொல்லிக்கொண்டே தனது புடவைத் தலைப்பை சரிய விட்டாள். நான் அதிர்ந்து போய் அவளை பார்த்தேன். ஜாக்கெட்டுக்குள் விம்மிக் கொண்டு தெரிந்த அவளது பெண்ணழகு எனது கண்களை பளீரென தாக்கியது. திகைக்க வைத்தது. நான் பதறிப் போய் அவளது புடவையை எடுத்து அவள் நெஞ்சு மேல் போர்த்தினேன்.