மான்சி கதைகள் by sathiyan

[johnypowas]

அவசரஅவசரமாக அவளை பிரித்துக்கொண்டிருந்த சத்யன் “ பாப்பா வந்து ஒரு மாசம் தானே ஆச்சு அதான் ரொம்ப சங்கடமா இருந்துச்சு” என்று அவளுக்கு பதில் சொன்ன சத்யன், மகள் வைத்த மீதியை உறிஞ்சி இவன் பசியை அடக்க முயன்றான்

தன் மார்பில் முட்டி மோதிக்கொண்டிருந்தவனின் தலைமுடியை கோதிவிட்டபடி “ அதெல்லாம் ஒன்னும் ஆகாது, நான் தாங்குவேன் நீ ஆரம்பி சத்தி” என்று கூறி அவன் முகத்தை இழுத்து உதட்டில் முத்தமிட்டு ஆரம்பித்து வைக்க, சத்யன் வேகமாக தொடங்கி, மூச்சு வாங்க வாங்க முடித்தான்

நீண்ட நாள் காத்திருப்பு என்பதால் சீக்கிரத்தில் அவனது ஆண்மை ஆக்ரோஷமாய் வெடித்துவிட களைப்புடன் அவள் பக்கத்தில் சரிந்த சத்யன்..திருப்தியான உறவில் மனநிறைவோடு அவனை அணைத்தாள் மான்சி

காலிக் குடமானாலும் சரியாமல் தன்மீது அழுந்தி கிடந்த அவள் மார்புகளை வருடியப் படி “ இப்போ பாப்பா எந்திருச்சு அழுதா என்னப் பண்றது மான்சி” என்று சத்யன் அப்பாவியாக கேட்க

“ பரவாயில்லையே இப்பவாவது மகளோட ஞாபகம் வந்துச்சே” என்று கிண்டல் பேசியவள் “ அதெல்லாம் அதுக்குள்ள ஊறிடும்” என்று மெல்லிய குரலில் கூறினாள்

“ அப்படின்னா தினமும் பாப்பாக்கு கொஞ்சம் போதுமா?” என்று ஆர்வமாய் கேட்டவனின் தலையில் நறுக்கென்று ஒரு குட்டு வைத்து

“ அடங்கமாட்டவே நீ” என்று சிரித்தாள் மான்சி,

மறுநாள் சூளைக்கு பலலட்சம் செங்கல் கேட்டு பெரியதாக ஒரு ஆர்டர் வர சத்யன் அதில் கவணம் செலுத்தினான், மான்சி சூளையறுகே வராவிட்டாலும் வீட்டில் இருந்தபடியே அவனுக்கு பெரிதும் உதவினாள்

காலையில் மகனை ஸ்கூலில் விட்டுவிட்டு வீட்டுக்கு வரும் சத்யன் சாப்பிட்டுவிட்டு சூளைக்கு போனான் என்றால் திரும்பி வீட்டுக்கு வர இரவு பத்து மணி ஆனது,,
குழந்தைக்கு ஆறு மாதம் ஆனதும் பாட்டியுடன் தனது அம்மாவையும் வீட்டிலேயே நிறுத்திவிட்டு மகளை அவர்களின் பொறுப்பில் விட்டுவிட்டு கணவனின் வேலையில் பங்கெடுத்துக்கொள்ள கிளம்பினாள்

குழந்தையை விட்டுவிட்டு அவள் வந்தது சத்யனுக்கு கஷ்டமாக இருந்தாலும், அவன் வேலையில் பாதி குறைந்த போது நிம்மதியாக இருந்தது

இருவரின் உழைப்பும் பணமாக வீடு வந்து சேர்ந்தபோது, எல்லாவற்றையும் மறந்து குடும்பத்தில் குதூகலம் நிலவியது, படித்த படிப்பு கொடுக்காத சந்தோஷத்தையும் நிம்மதியையும் உழைப்பு கொடுத்தது சத்யனுக்கு,
______________________________

ஒருநாள் சத்யன் சூளையின் அருகே அமர்ந்து கட்டை வியாபாரிக்கு இறக்கிய விறகுக்கு பணத்தை எண்ணி கொடுத்துக்கொண்டு இருந்தபோது அவன் மாமியார் வீட்டிலிருந்து வேகமாக வந்து “ தம்பி தபால்காரர் ஏதோ கவர் கொண்டு வந்திருக்காரு, நீங்கதான் கையெழுத்துப்போட்டு வாங்கனுமாம்,, மான்சி உங்கள கூட்டியார சொல்லுச்சு ” என்று பதட்டமாக சொல்ல

என்ன கவராக இருக்கும் என்ற குழப்பத்தோடு வீட்டை நோக்கி போனான், இவன் வீட்டை நெருங்கவும் மான்சி குழந்தையை தோளில் போட்டுக்கொண்டு வெளியே வரவும் சரியாக இருந்தது

“ என்னா சத்தி நோட்டீசு,, தபால்காரர் கோர்ட்ல இருந்து வந்திருக்குன்னு சொல்றாரு, எனக்கு கையும் ஓடலை காலும் ஓடலை அதான் ஒன்னைய கூட்டியாரச் சொன்னேன் சத்தி” என்று கலவரமாக மான்சி சொல்ல

சத்யனுக்கும் குழப்பம்தான் கோர்ட் நோட்டீஸ் வருமளவிற்கு இப்போது எந்த பிரச்சனையும் இல்லையே,, பின்ன இது என்ன, என்ற யோசனையுடன் கையெழுத்துப் போட்டு கவரை வாங்கினான் சத்யன்